პატარავ, სამოთხე შენს თვალებშია |Completed| (Baby Heaven's in your Eyes)

თავი 5

იმ პარასკევს, ლუიმ რომ გაიღვიძა, არ იცოდა, ეს მართლა მოხდა თუ არა. ერთადერთი რაც იცოდა, ის იყო, რომ მისი ბამბის პიჟამა მოუხერხებლად ჰქონდა.

ამოიოხრა, როცა შარვალი ჩაიწია და ამდენი სპერმა დაინახა. ამის გამო ტირილი უნდოდა.

და იმ ფაქტს, რომ ოცნებობდა, ჰარის მისთვის ეკოცნა ამასთან კავშირი არ ჰქონდა, ხო? ნელ-ნელა ჭკუიდან იშლებოდა. 15 წუთში უკვე ქვემოთ უნდა ჩასულიყო საუზმისთვის.

ახლა არაა გეი გაგიჟების დრო.

მაგრამ გეი რა შუაშია?

ღმერთო, ახლა ჯოჯოხეთში მივდივარ.

ეს ყველაფერი ჰარის ბრალია.

ლუიმ თავის თავთან პირობა დადო, რომ ჰარის აღარადროს დაელაპარაკებოდა, მის შემდეგ, რაც ქურთუკს დაუბრუნებდა. უსამართლობა კი იყო, რომ იმ ქურთუკს ასეთი სასიამოვნო სუნი ასდიოდა.

ქურთუკი ზურგჩანთაში ჩაიტენა, თმა გაისწორა და სამზარეულოში ჩავიდა.

ვერ კონცენტირა, რაც მის გარშემო ხდებოდა იმაზე და ვერც კი შენიშნა, დედამისმა ერთი და იგივე კითხვა ორჯერ რომ დაუსვა.

„ბოდიში, რა?"

„შენ და ელეანორს 5 წელი გისრულდებათ შემდეგ პარასკევს. არაფერ განსაკუთრებულს არ უმზადებ?"

„უჰ...არ ვიცი. რამე იდეები ხო არ გაქვს?"

„შარშან შაბათ-კვირას პარიზში წახვედით, ეხლა იქნებ რომში წაიყვანო, ან ბერლინში?"

თუმცა, ლუის ელეანორთან ერთად არსად არ უნდოდა წელს წასვლა. უბრალოდ სახლში დარჩენა და მეგობრების დაპატიჟება, როგორც სამი წლისთავზე გააკეთეს.

„მე წვეულებას ვფიქრობ. სკოლის მეგობრებთან ერთად."

„წვეულება?"

ლუიმ თავი დაუქნია, აინტერესებდა დააპატიჟებინებდნენ თუ არა ზეინს და ნაილს. ჰარი ვერ იქნებოდა დაპატიჟებული, დაბლოკილიც კი იყო სახლიდან. ღმერთმა იცის, რას გატეხავდა ან მოიპარავდა, ფეხი რომ დაედგა ლუის სახლში.

„შენთვის საჩუქარი მაქვს, ლუი." უთხრა მამამ, რომელსაც თითქმის დამთავრებული ჰქონდა საუზმე.

„ხო? რა არის?"

„სკოლაში მითხრეს, რომ ამ ბოლო დროს ბრწყინვალე ნიშნები გყავს. ამიტომ დაბადების დღის საჩუქარს წინასწარ მოგცემ."

ლუის თვალები გაუფართოვდა.

„რა? რას გულისხმობ."

„შეგიძლია ხვალ ლამბორჯინი გამოიყვანო. სკოლის შემდეგ მართვის სასწავლ სკოლაში მიდი და ტესტი გაიარე."

„ღმერთო, ჩემო. დიდი მადლობა, მამა." თქვა ლუიმ და წამოხტა, რომ მამას ჩახუტებოდა.

„მხოლოდ მე ნუ მიხდი მადლობას, დედაშენის აზრი იყო."

ლუიმ დედას აკოცა. ვეღარ ითმენდა, სანამ ლიამს ეტყოდა და კიდევ ყველას, სკოლაში.

ლიამს ძალიან გაუხარდა, როცა ეს გაიგო და უთხრა, რომ თვითონაც ელოდებოდა მანქანას შობისთვის, ბუგატის.

ლუი არაჩვეულებრივ გაწყობაზე იყო მთელი დღე, სანამ გაახსენდა, რომ ქურთუკი ჰქონდა ჰარისთვის მისაცემი. საათზე დაიხედა და გააანალიზა, რომ მისვლის დრო იყო (ხედავდა, ჰარი ნაილს როგორ ელაპარაკებოდა სკოლის შესასვლელში) და მიეცა ქურთუკი. მანქანის მართვის მასწავლებელი 10 წუთში სკოლასთან იქნებიდა, ამიტომ მანამდე უნდა მოესწრო.

მაშინვე შეამჩნიეს, როცა ლუი მათ სკოლაში შევიდა (ჭიშკრებიც კი არ ჰქონდათ) და ლუიმ თავი ცოტა არაკომფორტულად იგრძნო, ყველა მას შეჰყურებდა.

თმა გაისწორა და ჰარისთან და ნაილთან მივიდა.

„პრივეტ, ტომო!" მიესალმა ნაილი და ლუიმაც უპასუხა. შემდეგ ზურგჩანთიდან ქურთუკი ამოიღო. ჰარის მიაწოდა, რომელსაც ხელები გადაჯვარედინებული ჰქონდა მკერდზე (ბისეფსი გამოჰკვეთოდა, რაზეც ლუი შინაგანად კიოდა, თუმცა გეი არ იყო, რა თქმა უნდა) და ლუის უცნაური სახით დაჰყურებდა.

„აიღე." უთხრა ლუიმ და ქურთუკი მკერდთან მიუტანა. ჰარიმ გამოართვა.

„არაფრის" უპასუხა მან. „თუმცა, საყვარელო, გითხარი, რამდენი ხნითაც გინდოდა გქონოდა, ძალიან გიხდება. ან შეიძლება ვერ გაიგე, რადგან ზედმეტად აღელვებული იყავი კოცნის გამო."

ლუიმ ირგვლივ მიმოიხედა, რომ დარწმუნებულიყო, არავინ ისმენდა. თუმცა არავის არაფერი გაეგო, გარდა ნაილისა, რომელიც იცინოდა.

როცა დაინახა, რომ ლუი უყურებდა, თავი გაიქნია. „ნუ წუხხარ, ძმაო, უკვე ვიცოდი."

„რა? უთხარი?" ჰკითხა ლუიმ ჰარის, ვერ იჯერებდა ამას.

„რა თქმა უნდა."

„კიდევ ვინ იცის?"

„ზეინმა."

„ღმერთო."

„დამშვიდდი, ლუი, შენ ხარ ერთადერთი ვინც ამას დიდ რამედ მიიჩნევს." უთხრა ჰარიმ. ამ დროს ლუიმ მანქანა დაინახა, რომელიც მის წასაყვანად მოსულიყო.

„აღარ მაქვს დრო. ხოდა ნაილ, შენ და ზეინი შემდეგ პარასკევს ჩემთან ხართ დაპატიჟებულები."

„რისთვის?"

„ჩემი და ელეანორის 5 წლისთავზე."

„განსაკუთრებულად უნდა ჩავიცვა?" ჰკითხა ნაილმა, რაზეც ლუიმ თავი გააქნია.

„მაგრამ ალკოჰოლი მოიტანე."

მოიცა ეს ლუიმ თქვა?

ნაილმა გაიცინა და უთხრა, რომ მიიტანდა.

„მე არ ვარ დაპატიჟებული?" ჰკითხა ჰარიმ ყალბი მწუხარებით.

„რა თქმა უნდა, არა." უთხრა ლუიმ, მიბრუნდა და ჩქარა წამოვიდა იქიდან.

ყურადღება მართვის ტესტზე უნდა გადაეტანა, ჩაბარებას ნამდვილად აპირებდა.

სკოლის შემდეგ ჰარი ზეინთან წავიდა სახლში, რადგან მისი მშობლები იმ საღამოს სახლში არ იყვნენ, ნაილიც იქ იყო, არაყი მოეტანა (და ბარბარაც, რა თქმა უნდა).

შემდეგ თამბაქოს მოწევა გადაწყვიტეს, ბალახისთვის ამ კვირას ფული არ ჰქონდათ. ბარბარამ შესთავაზა გადახდა, მაგრამ ნაილმა უთხრა, რომ გოგოს არასდროს გადაახდევინებდა არაფერს. ჰარის ეს სისულელედ მიაჩნდა, მაგრამ კარგი იყოს ასე.

„აბა რას შვრები ბიჭთან?" ჰკითხა ჰარიმ ზეინს. ნაილი მოსაწევს ამზადებდა, დღეს ალუბლის ნაცვლად, არაყის არომატით უნდოდათ.

„ერთმანეთს ვწერთ და შემდეგი ნაბიჯის გადადგმას პარასკევს ვგეგმავ, ლუის წვეულებაზე."

ჰარიმ თვალები აატრიალა. „მე არ ვარ დაპატიჟებული."

„ხომ იცი, რომ მაინც შეგიძლია წასვლა?"

„ხო, მასე ვფიქრობ. სასაცილო იქნება მის სახეზე ბრაზის დანახვა."

ბარბარამ თავი გააქნია. „კარგი ბიჭია, თუ გაიცნობ."

„საყვარელო, კარგი და მდიდარი არ არსებობს." უთხრა ჰარიმ.

„სისულელეა, მე შემომხედე." უპასუხა ბარბარამ.

„თან, შენ მაინც აკოცე." გაახსენა ნაილმა.

„მოიცა, რა? ლუის აკოცე?" გაოცდა ბარბარა.

ჰარი მხრები აიჩეჩე.

„რას ამბობ! ეს...რა რეაქცია ჰქონდა?"

„თვითონაც მკოცნიდა და გამაგრდა."

„რა მაგარია!"

„ისე მეც გავჟიმავდი ლუის." თქვა ზეინმა.

„შენ შენსას მიხედე, ლუი ჩემია." გააფრთხილა ჰარიმ.

„ეგ ბიჭი ვერ გიტანს."

„ხო მაგრამ სექსუალური ცხოვრება არ აქვს გამოცდილი, ახლა კი დაინტერესდება, როცა ნახა, რა კარგია ჩემი კოცნა."

„მისმა მშობლებმა რომ რამე გაიგონ, ჩათვალე, მკვდარი ხარ. ნამდვილად მკვდარი." გააფრთხილა ბარბარამ, რაზეც ჰარიმ მხრები აიჩეჩა.

დასაკარგი მაინც არაფერი მაქვს, ამიტომ...

ზეინმა და ჰარიმ ერთი სიგარა აიღეს, ბარბარამ და ნაილმა მეორე. ერთმანეთს ეჯიბრებოდნენ, ვინ უფრო მეტ წრეს გამოუშვებდა კვამლით და რა თქმა უნდა, ზეინმა მოიგო.

ნახევარი საათის შემდეგ ნაილმა ბარბარას კისერზე დაუწყო კოცნა. ბარბარა დივნიდან ადგა და ნაილი ზემოთ აიყვანა.

„ჩემს ოთახში არა!" გააფრთხილა ზეინმა, რაზეც ნაილმა ხმამაღლა გაიცინა, შემდეგ კი კარი დახურა.

„ჩვენზე ხშირად ჟიმაობენ." უთხრა ჰარიმ ზეინს და თეძოზე ხელი დაადო, მაგრამ ყორნისფერთმიანმა ბიჭმა მოიშორა.

„ახლა არა, ჰარი."

„გაგიჟდი? ვეღარ ვითმენ."

„ხოდა მოგიწევს შენი თავი თავად დაიკმაყოფილო."

ჰარი ახლოს მიიწია მასთან, კისერთან მძიმედ სუნთქავდა და ჩასჩურჩულა

„ლიამი რო დამიძახო, არც მაშინ?"

ზეინმა ამოიხვნეშა და ჩაიბუტბუტა „ამის დედაც", წამის შემდეგ ჰარის კისერს გამწარებული კოცნიდა.

ჰარის ჩაეღიმა. იცოდა, რომ ზეინი უარს ვერადროს ეტყოდა. ახლა უბრალოდ ლიამთან იყო და ჰარის ცოტა ხნით უკან დახევა მოუწევდა. სხვაზე უნდა კონცენტრირებულიყო: ინგლისურის კლასში კუნთიან ბიჭზე. ან იქნებ ლუიზე.

ლუი კარგი იქნებოდა. ლუი თავისი საჯდომით, რისი დაკბენის სურვილიც ჰარის კლავდა. მანამ არ გაჩერდებდა, სანამ ლუი ტირილს და მუდარას არ დაუწყებდა.

„რა მალე გამაგრდი." გაეცინა ზეინს და ჰარის ფეხებს შორის მოექცა. „ლურჯთვალა ბიჭზე ხო არ ფიქრობ?"

ჰარი შეხტა, როცა ზეინმა მისი პენისი მთლიანად პირში მოიქცია, წოვდა და ლოკავდა.

„მოკეტე, ახლა ლიამი ვარ."

და ის, რომ ზეინი ჰარის პენისს გაუჩერებლად კბენიდა, არავის ბრალი იყო, თუ არა თავად ჰარის.

ლუის ლამბორჯინი წითელი და ღია იყო. ზუსტად ასეთი უნდოდა შარშანდლიდან. ვეღარ ითმენდა, როდის წავიდოდა მართვის სკოლაში.

მანქანის წინ ინსტაგრამით ფოტო გადაიღო და ლიამს გაუგზავნა, რომელმაც მოწონების ნიშნად აწეული ცერა თითის ემოჯი გაუგზავნა. შემდეგ ამობეჭდა ფოტო, ჩარჩოში ჩასვა და სხვა ფოტოებთან დადო საწოლის ზემოთ.

ლუის გასასეირნებლად უნდოდა წასვლა, მაგრამ ბნედებოდა, თან დედამისმაც დაუძახა სასადილოდ. იმდენად აღელვებული იყო, ვერც კი ჭამდა, რადგან...ბოლო-ბოლო ლამბორჯინი იყო.

დანარჩენი დღე კომპიუტერთან გაატარა, მანქანის აქსესუარებს ყიდულობდა.

იმ ღამეს ლუის იმაზე კარგად ეძინა, ვიდრე ოდესმე. დილას ნათელი ღიმილით გაიღვიძა, ისეთ აღელვებას გრძნობდა...

თუ ეს არ იყო ბედნიერება, მაშინ არ იცოდა რა იყო. ის ფაქტი, რომ ფულით ბედნიერებას ვერ იყიდდი ღარიბი ხალხის შედგენილი ტყუილი იყო, რომლითაც საკუთარ თავებს ამშვიდებდნენ.

სანამ იცვამდა, დაინახა, რომ ოჯახი შავ შევროლეტში ჯდებოდა და სადღაც მიდიოდა.

თეთრი ჯინსი, არმანის თეთრი მაისური და თეთრი კონვერსები ჩაიცვა. არ ანაღვლებდა, რომ საშინლად წვიმდა. რაც უნდოდა, მაინც მიიღო.

თავის მანქანაში აჯდა და ქალაქში გავიდა, განსაზღვრული მიმართულება არ ჰქონია, თან თავის საყვარელ ბენდს უსმენდა და საშინელი ხმით ჰყვებოდა. სთარბაქსთან გაჩერდა და ყავა იყიდა.

როცა დაამთავრა, ვიღაც ქალს სთხოვა ქუჩაში, რომ ჭიქა გადაეგდო. შემდეგ კი ჩაუარა და ისე შეაწუწა წვიმის გუბიდან, რომ თავიდან ფეხებამდე დაასველა.

შემდეგ თავის სკოლას ჩაუარა და მარცხნივ მობრუნდა, რომ სახლში დაბრუნებულიყო, რადგან წვიმა ძლიერდებოდა და ცაც უფრო ღრუბლიანი გამხდრიყო. ჰარის სახლს ისე ჩაუარა, ვერც მიხვდა.

უცებ დაინახა ჰარი სახლის კიბეებზე იჯდა, იდაყვებით მუხლებს ეყრდნობოდა და სიგარეტს ეწეოდა.

ნეტავ მოწევის გარდა რამის კეთება იცოდა?

ხმაურიანი ძრავის გამო, ჰარიმ მანამდე აიხედა, სანამ ლუი მანქანის გაჩერებას მოასწრებდა. ალბათ იცნო ლუი, რადგან თვალები აატრიალა და წამოდგა.

ლუიმ ფანჯარა გააღო და ჰარი მარჯვენა მკლავით დაეყრდნო, რომ შეეხედა შიგნით.

„კარგი მანქანაა." თქვა და კიდევ მოწია.

„მადლობა...მაგრამ შეგიძლია...გთხოვ უკან დაიწიე. არ მინდა ტყავში კვამლი ჩაჯდეს."

„რა თქმა უნდა, არ გინდა."

სიგარეტი მიწაზე დააგდო და სველი თმა უკან გადაიწია.

„წვიმაში გარეთ რატო ხარ? პლუვიოფილი ხო არ ხარ?

„არ ვიცი, რას ნიშნავს, მაგრამ ალბათ არა."

„პლუვიოფილი ადამიანია, რომელსაც ძალიან უყვარს წვიმა."

„გარეთ იმიტომ ვარ, რომ დედაჩემი სამსახურში რამდენიმე წუთის წინ გავიდა, მე კი ვერ მოვუსწარი. გასაღები შიგნით მაქვს, ამიტომ სადღაც 9-მდე აქ ყოფნა მიწევს."

ლუიმ საათზე დაიხედა. ექვსიც არ იყო.

„დედაშენი რას საქმიანობს?"

„სტრიპტიზიორი არაა, თუ ამას ფიქრობ. 24 საათიან საცხობში მუშაობს."

„"ფქვილის ყუთში" ხო არა"?

„არ ვიცი სახელი."

ლუიმ თვალები აატრიალა.

„რას აპირებ, სანამ დაბრუნდება?"

ჰარიმ მხრები აიჩეჩა. „ზეინთან წავიდოდი, მაგრამ მშობლებმა სადილად წაიყვანეს. ნაილი კიდე ბარბარასთანაა, პარასკევს საღამოს მშობლები სახლში არ არიან ხოლმე. ამიტომ...აქ მოცდა მომიწევს. თუ შენ არ წამიყვან სადმე სამი საათით."

„კარგი მცდელობა იყო. შემიძლია უსახლკაროთა თავშესაფარში წაგიყვანო. ან იქნებ ძაღლის სახლში. მაგრამ მაშინ მანქანის სახურავზე ჯდომა მოგიწევს, ეგეთი სველი ვერ დაჯდები."

„მართლა ეგეთი უგულო ხარ?" ჰკითხა ჰარიმ, რაზეც ლუიმ ღრენით ამოიხვნეშა, შემდეგ კარები გაუღო და ფანჯარა ასწია.

ჰარიმ ჩაიღიმა, სანამ მანქანაში ჩაჯდებოდა და თავს მიარტყამდა. ამაზე ლუის გულიანი სიცილი აუვარდა.

„პირველად გავიგე შენი სიცილი." თქვა ჰარიმ და მანქანა მოათვალიერა.

„მოკეტე, კარგი სიცილი მაქვს."

„არ მითქვამს, რომ არ გაქვს. როგორ გიყიდა მამაშენმა ეს მანქანა? ჩემ სახლზე ძვირია."

„ჩემი საათიც შენს სახლზე ძვირია."

ჰარიმ თვალები აატრიალა.

„მამაჩემმა მაჩუქა დაბადების დღისთვის წინასწარ, რადგან სკოლაში კარგი მოსწრება მაქვს."

„მართვის მოწმობა გაქვს?"

„კი."

„17 წლის ასაკში?"

„მამაჩემი საჭირო ხალხს იცნობს."

„რა თქმა უნდა."

„შენ გაქვს მართვის მოწმობა?" ჰკითხა ლუიმ და მანქანა დაქოქა.

„ავიღე, როცა 18-ის გავხდი. ეგრე გაოცებული ნუ მიყურებ. თუ არ იცი, წერაც ვიცი და კითხვაც."

„როგორ მიყვარს შენი სარკაზმი." უთხრა ლუიმ სარკასტულად. ჰარი ხელს აცურებდა ღილაკებზე.

„არაფერს შეეხო."

„კარგი რა ძმაო, ერთადერთი შემთხვევაა, რაც ლამბორჯინში ვზივარ. მაცადე სიამოვნება."

„ხელები გააჩერე. არაფერს შეეხო. ჩემ სახლშიც იგივე წესებია." უთხრა ლუიმ და ჰარი მიხვდა, რომ ლუის სახლის წინ იყვნენ. უზარმაზარი, ორი ჭიშკრით, რომელსაც შუაში დიდი ოქროს ძვირფასი "T" ჰქონდა გამოსახული.

ლუიმ გასაღებზე ღილაკს დააჭირა და ჭიშკარი გაიღო. შიგნით შევიდა.

„ჯანდაბა, ეს ნამდვილია?" ამოისუნთქა ჰარიმ, როცა მთელ ბაღს მოავლო თვალი.

„კი." უპასუხა ლუიმ, თან ეამაყებოდა, რომ ჰარი სტაილსი ცხოვრებაშ ერთადერთხელ ენაჩავარდნილი დატოვა.

ლონდონი და სემი კართან მიესალმნენ და ლუის გასაკვირად ლონდონმა წრიული მოძრაობა ჰარის ფეხებთან დაიწყო.

„კატაა თუ პატარა იაგუარი?" იკითხა ჰარიმ.

„ჰიბრიდია იდიოტო, არ შეეხო."

მაგრამ ჰარი მაინც დაიხარა და თავზე მიეგერა, შემდეგ სემიც მივიდა მასთან და ჰარიმ ყურები დაუზილა.

„კარგი, ახლა შეწყვიტე, ნუ ეხები ჩემს ცხოველებს."

„შეიძლება ექსკურსია შენს სახლში? თუ სასახლეში."

„არა."

მაგრამ შემდეგ ჰარიმ შესვლა სცადა ამიტომ ლუიმ სთხოვა, რომ ფეხსაცმელები მაინც გაეხადა. ჰარიმ გაიხადა და შევიდა სახლში.

„ეს სასტუმრო ოთახი ჩემს სახლზე დიდია." თქვა ჰარიმ და თეთრ დივანს ხელი გაუსვა.

„უკანა ეზოც გაქვს?"

„კი."

„დიდი აუზი."

„ყველაფერი დიდია ამ სახლში."

ჰარი წამით ლუის საჯდომს დააშტერდა.

„ალბათ, შენი ტრაკიც ნამდვილი მაგალითია."

„გთხოვ შეწყვიტო მინიშნება ჩემს დიდ სქელ საჯდომზე." უთხრა ლუიმ და ხელები გადაიჯვარედინა.

„არ მითქვამს, რომ სქელია. დიდსა და სქელს შორის განსხვავებაა. მე მომწონს, სულ ესაა."

ლუი გაწითლდა და თავი შეაბრუნა, შემდეგ ჰარიმ სამზარეულო, სათამაშო ოთახი, ოფისი და ქურთუკების ოთახიც ნახა. ბოლოს ზემოთ ავიდნენ.

„ლიფტი არ გაქვს?"

„არა."

„ეხლა გასაგებია შენი ბარძაყების ამბავი." უთხრა ჰარიმ ეშმაკურად და ლუის ტრაკზე მიარტყა, რაზეც ლუიმ წამოიყვირა. ვინ ეგონა ჰარის თავისი თავი? მოდიოდა სხვის სახლში, შეურაცხყოფას აყენებდა და საჯდომზე არტყამდა?

„ეს მეორე სართულია. ჩემი ორი და ლოტი და ფელისიტი ინაწილებენ. მე მესამე სართულზე ვარ." აუხსნა ლუიმ, არ აპირებდა ყველა ოთახთან მისვლას და ისე ჩვენებას.

„ანუ შენ ყველაზე მაღლა ხარ?" ჰკითხა ჰარიმ.

„არა, შუაში ვარ, ჩემს ზემოთ მშობლები და პატარა და-ძმა არიან და სავარჯიშო დარბაზიც." უპასუხა ლუიმ. ჰარის მირტყმისთვის ყურადღება არ მიუქცევია. ჰარიმ გაიღიმა და თავი გააქნია, რამდენი რამე ჰქოდა ლუის სასწავლი.

„ანუ ამ სართულზე მარტო შენ ხარ?"

„არა, ფიბი და დეიზისაც აქ აქვთ ოთახები. მერე საუნა და ბიბლიოთეკაა."

„საუნა? სერიოზულად?"

ლუიმ თავი დაუქნია, ჰარიმ კი საპირფარეშო მოითხოვა. ლუიმ თავის ოთახში წაიყვანა. თავიდან ყოყმანობდა, მისი ოთახი არაჩვეულებრივად დალაგებული იყო, ჰარი კი სველი.

„სასტუმროს ოთახს ჰგავს." თქვა ჰარიმ, როცა ცხოვრებაში ყველაზე დალაგებულ ოთახში შევიდა. ყველაფერი საოცრად ორგანიზებული იყო, თან ისეთი კარგი სუნი იყო, ლავანდის, როგორც ლუის.

შემდეგ ლუის ფოტოები შეათვალიერა, სანამ ლუი საფულეს და გასაღებებს მაგიდაზე დებდა.

„ეს შენ და შენი შეყვარებული ხართ?" ჰკითხა ჰარიმ და ერთ ჩარჩოიან ფოტოზე მიუთითა.

ლუი მიუახლოვდა და ხელზე დაარტყა, რადგან ფოტოს ეხებოდა.

„კი, ჩვენ ვართ."

„რამდენის იყავი? კიდევ უფრო პატარა „twink" (მომხიბლავი, ახალგაზრდა გეი) -ს ჰგავხარ."

„ნუ მეძახი „twink"-ს რასაც არ უნდა ნიშნავდეს."

„თუ არ იცი რას ნიშნავს, საიდან იცი რო ცუდია?"

„შენ ხმარობ ამ სიტყვას, ანუ რამე ბინძური ან ცუდი უნდა იყოს. ან ალბათ, ორივე."

„მეწყინა." თქვა ჰარიმ და ფოტოებისგან შებრუნდა. „შეიძლება აბაზანაში შევიდე და შხაპი მივიღო?"

„შანსი არაა...კარგი, ოღონდ არ დააბინძურო და პირსახოციც არ გამოიყენო."

"აბა რანაირად გავიშრო?"

„აივანზე გადი და როგორც ძაღლი იშრობს, ისე ქენი. ან არ ვიცი...შეგიძლია რამე პატარა პირსაცოხი გამოიყენო. შემდეგ გასარეცხების კალათში ჩადე."

„მადლობა." თქვა ჰარიმ სარკასტულად და აბაზანაში შევიდა.

როგორც კი წყლის ხმა გაიგო, ლუი სასწრაფოდ ოთახში შევიდა და ტანსაცმელი გაიძრო. მათ მაგივრად წითელი პოლო მაისური და ხაკისფერი შარვალი ჩაიცვა."

მაგიდასთან იჯდა და ალგებრის დავალებას აკეთებდა, როცა ძლივს ჰარი აბაზანიდან გამოვიდა. ლუიმ სკამი შემოაბრუნა და ამოიხვნეშა, როცა დაინახა, რომ ჰარის მისი თეთრი ხალათი ეცვა, მკერდზე ინიციალებით LT.

ჰარი სასაცილოდ გამოიყურებოდა, ხალათი პატარა ჰქონდა. მუხლებამდე ძლივს სწვდებოდა, სახელოები კი 10 სანტიმეტრით მაღლა ჰქონდა.

„ახლავე გაიხადე! გაიხადე! უნდა დავწვა!"

„ნუ დადგავ დრამებს."

„სერიოზულად ვამბობ! გაიხადე!"

„აბა რა ჩავიცვა?"

„შენი ტანსაცმელი. არ ვიცი, რაც გინდა, ოღონდ ჩემს არაფერს არ შეეხო. არასდროს."

„კარგი." ჰარი აბაზანაში გაბრუნდა და ორი წუთის შემდეგ მხოლოდ ბოქსერების ამარა გამოვიდა.

ლუიმ სუნთქვა შეწყვიტა და ჰარის დააშტერდა, ეჭვიანობდა მის კუნთებზე. ვერც კი შეამჩნია რა ეჭირა ხელში.

„მშვენიერი სპერმიანი ტრუსები." თქვა ჰარიმ და პირდაპირ ლუის ესროლა სახეში. მან კი დაიყვირა და ტრუსები იატაკზე დააგდო.

„სად იპოვე?"

„გასარეცხების კალათაში, ზემოდან იყო. შემდეგ ჯერზე უფრო ფრთხილად მოგვიწევს ყოფნა."

„მე არ...არ."

„ეს იმ ღამეს მოხდა, როცა გაკოცე?" ჰკითხა ჰარიმ და საწოლზე დაჯდა. მშვიდად იყო, თითქოს ეს ნორმალური დიალოგი იყო.

„მოკეტე." ჩაიბიტბუტა ლუიმ და დავალებას დაუბრუნდა. მაქსიმალურად სცადა, დაეიგნორებინა ჰარი, მაგრამ შეუძლებელი იყო. ჰარი არ აძლევდა ამის საშუალებას.

„რაზე ოცნებობდი უფრო ზუსტად? ჩემს მოწოვაზე? შენს გაჟიმვაზე? თუ უბრალოდ კოცნაზე, რადგან სხვა არაფერი არ გამოგიცდია?"

„დავალებას ვაკეთებ, ღვთის გულისთვის!" წამოიძახა ლუიმ, რაზეც ჰარიმ თავი გააქნია.

„შაბათი საღამოა და დავალებას აკეთებ?"

„შაბათი საღამოა და სხვის სახლში ხარ, იმიტომ რო იმდენად იდიოტი ხარ, თავს ვერ უვლი?" შეეპასუხა ლუიც.

"ხო კარგი, მაგრამ მაინც რაზე ოცნებობდი მითხარი რა."

„და ამით შენი ეგო გავაძლიერო? არა, გმადლობთ."

„აუ, კარგი რა, ლუი, ნუ ხარ ესეთი."

ლუიმ გაიგო, როგორ ადგა საწოლიდან ჰარი და მისკენ წავიდა. უფროსმა ბიჭმა ხელი მხარზე დაადო და დაიხარა ისე, რომ მისი სუნთქვა ლუის ყურში ესმოდა.

„მითხარი, ლუი...არაა სირცხვილი. მეც იგივე მომივიდა შენზე ფიქრით. იმაზე ვფიქრობდი, როგორ გაგჟიმავდი, სანამ შემევედრებოდი, რომ გაგეთვებინა...და როგორი ლამაზი იქნებოდა შენი პენისი ჩემ პირში წოვისას...და"

მაგრამ სანამ ლუის ამაზე რეაქცია ექნებოდა, ან ჰარი გააგრძელებდა, წინა კარის დაკეტვის ხმა გაიგეს.

„ღმერთო! მშობლები მოვიდნენ. შენ რომ აქ დაგინახონ, ჯერ მე მომკლავენ, მერე შენ."

ეს მართლაც არ იყო ლუის საუკეთესო დღე. უკვე გამაგრებული იყო, ჰარი მის საძინებელში ნახევრად შიშველი იყო, მშბლები კი უკვე სახლში იყვნენ და 11-მდე არ დაწვებოდნენ. რაც იმას ნიშნავდა, რომ ლუის ჰარისთან ყოფნა უწევდა....და მტკივნეული ერექცია.

„რა გავაკეთო?" ჰკითხა ჰარიმ. ლუიმ შეათვალიერა და...ჯანდაბა. ისიც ნახევრად გამაგრებული იყო და ლუი გარკვევით ხედავდა მისი სქელი პენისის ფორმას.

„უბრალოდ..." კიბეებზე ამოსვლის ხმამ შეაწყვეტინა. „აბაზანაში შედი და იქ იყავი! არ იხმაურო."

გული საოცრად ჩქარა უცემდა, როცა ესმოდა, როგორ უახლოვდებოდა დედამისი ოთახს. კარზე კაკუნი გაისმა და შემოვიდა.

დედას გაეღიმა, როცა დაინახა როგორ იჯდა ლუი და აკეებდა დავალებას კარგი ბიჭივით.

„ქვემოთ ფეხსაცმელები ვიპოვე და შენს მაგივრად სარეცხ მანქანაში შევდე."

„რა...უი."

ჰარის ფეხსაცმელები.

ლუი დაპანიკდა, როცა დაინახა როგორ აღებდა ჰარი აბაზანის კარებს და მათ უყურებდა, მაგრამ საბედნიეროდ დედამისი ზურგით იდგა და ჰარის ვერ ხედავდა.

„სადილი 2 წუთში იქნება."

„კარგი."

დედამისი შებრუნდა და წამით, ლუიმ სუნთქვა შეიკრა. ეგონა, რომ ჰარი დაინახა, მაგრამ დედას სააბაზანოს კარისთვის არც შეუხედავს, ისე დატოვა ოთახი და კარები მიიხურა.

ნაფეხურები უკვე ზემოდან მოისმა და ჰარი სააბაზანოდან გამოვიდა.

„რა კარგი ტანი აქვს დედაშენს, გავჟიმავდი."

ლუიმ გამაფრთხილებელი მზერა ესროლა და ადგა. ჰარის თვალები მაშინვე მის პენისზე დაეშვა და ჩაეღიმა.

„ქვემოთ ჩავდივარ. რამდენი ხნითაც მომიწევს იქ ყოფნა, შენ ფეხს არ მოიცვლი. არაფერს შეეხო, უბრალოდ არაფერი არ ქნა. არაფერი."

„ანუ უბრალოდ შუა ოთახში ვიჯდე, როგორც ქანდაკება?"

„არა, შეგიძლია კედელთანაც დაჯდე."

„ღმერთო, არაფერს შევეხები და არც მოვიპარავ."

„არ გენდობი."

„კარგი." ჰარიმ თვალები აატრიალა და კედელთან მივიდა. „შეგიძლია საჭმელი მაინც მომიტანო?"

„რა? არა, რა თქმა უნდა. ეს არც მოტელია, არც სასადილო."

მაგრამ ჰარის მუცელი სტკიოდა შიმშილისგან.

„დილიდან არაფერი მიჭამია."

ლუიმ ამოიოხრა.

„ვნახავ, იქნებ ძაღლს დარჩეს რამე." და ლუი ოთახიდან გავიდა.

ოჯახს უთხრა, რომ ლამბორჯინით დადიოდა. დესერტად კრებ ბრულე ჰქონდათ და გადაწყვიტა, ჰარისთვის ეს მიეცა, რადგან ზედმეტი შაქარი არ მოსვლოდა თვითონ.

„დედა, შეიძლება ოთახში ვჭამო? ეკონომიკაში დავალება მაქვს და მირჩევნია მალე დავამთავრო."

დედამ თავი დაუქნია. „რა თქმა უნდა, საყვარელო. ღამე მშვიდობის."

„მადლობა სადილისთვის, ღამე მშვიდობის."

კოვზი აიღო და ზემოთ ავიდა. როცა ოთახში შევიდა, გაოცებისგან პირი დააღო. მისი საწოლის მარცხენა მხარეს ჰარი იწვა და ეძინა (მადლობა ღმერთს, ლუი ყოველთვის მარჯვნივ იძინებდა).

ყოველი შემთხევისთვის, კარი ჩაკეტა და საწოლს მიუბრუნდა.

ლუიმ ამოიოხრა და პატარა თასი კოვზთან ერთად მაგიდაზე დადო. თვითონ თავის მაგიდას მიუჯდა. მომდევნო 2 საათი დავალებას მოანდომა, შემდეგ კი საწოლის თავის მხარეს დაწვა და აიპადი აიღო. უკვე ათის ნახევარი იყო. ახლა აბაზანაში შესვლის და დასაწოლად მომზადების დრო იყო.

ახალი პიჟამა ჩიცვა და კიდევ ერთხელ შეამოწმა კარები. შემდეგ დიდი შუქი გამორთო და სიბნელეში ჩაწვა საწოლში აიპადთან ერთად. ცოტა ხნით ინსტაგრამზე იყო, შემდეგ ნეტფლიქსი ჩართო, რომ კარდაშინებისთვის ეყურა. საწოლის გვერდით მდგარი ამპა აანთო, არ უნდოდა თვალები გაეფუჭებინა.

ლუიმ ჩაიღიმა, როცა ნახა, რომ მის ფოტოზე 10 000-ზე მეტი ლაიქი იყო. რადგან ეს იყო ინსტაგრამზე შესვლის ერთადერთი მიზეზი, მალევე გამოვიდა იქიდან და ნეტფლიქსი ჩართო.

ამ დროს, ჰარის გამოეღვიძა და ლუისკენ გადაბრუნდა. ლუი ზედმეტად აღელვებულიც იყო იმ ფაქტით, რომ მისი ფეხი ჰარის ეხებოდა.

„რომელი საათია?" იკითხა ჰარიმ.

„10, სახლში უნდა წახვიდე."

ჰარიმ დაიკვნესა.

„დივანზე რომ დავწვე?" იკითხა დაბალი, მძინარე ხმით და კუთხეში მდგარ დივანზე მიუთითა.

„კარგი, მაგრამ დასაფარებელს არ მოგცემ."

„კარგი."

„ხოდა კიდე საჭმელი მოგიტანე."

„ეს რა ჯანდაბაა?" ჰკითხა ჰარიმ და თასი და კოვზი აიღო.

„კრემ ბრულე."

„ჯანდაბა, ეს პიცაზე უკეთესია."

„რა?"

„პიცა? არ გაგისინჯავს?"

„უმ...არა."

„მეცოდები." უთხრა ჰარიმ სავსე პირით.

ლუიმც იცოდა, რომ კარდაშიანებს მასთან ერთად ჰარიც უყურებდა, მაგრამ არ ესმოდა. ყურსასმენებით თვითონ სარგებლობდა.

„ეე, მაგას შენზე დიდი ტრაკი აქვს." შენიშნა ჰარიმ, როცა კიმი დაინახა. ლუიმ თვალები აატრიალა.

საჭმლის დამთავრების შემდეგ, პირი ხელით მოიწმინდა. ლუი აპირებდა ამაზე რამე ეთქვა, მაგრამ კარგი სუნი ასდიოდა, ვანილის.

„მადლობა." უთხრა ჰარიმ. „შენთან ვალში ვარ."

"მაინც ვერასდროს გადამიხ..."

მაგრამ ჰარიმ დამთავრება არ აცადა, კისერში ხელი მოჰკიდა და ტუჩებში აკოცა. ლუიმ სუნთქვა შეწყვიტა. შემდეგ ჰარის ენა იგრძნო ტუჩებზე.

ლუიმ იცოდა, რომ ჰარი უნდა გაეწია, მაგრამ არ შეეძლო. ეს საუკეთესო გრძნობა იყო, რაც კი განუცდია. მათი პირები, ტუჩები, ენები სინქრონულად მოძრაობდნენ და სანამ ლუი ამ ყველაფერს გააანალიზებდა, ჰარი წამოჯდა, მარცხენა მუხლი გადასაფარებლის ქვეშ, ლუის პენისთან შეაცურა.

ლუის კვლავ აიპადი ეჭირა, თვალები დახუჭული ჰქონდა, პირი კი თითქოს თავისით მოძრაობდა.

„ვიპოვი გზებს, როგორც გადაგიხდი, შენ კი, საყვარელო, მოკეტე."

ლუის თავზე მოეფერა ნასიამოვნები სახით და საწოლიდან ადგა, დივანთან მივიდა და დაწვა.

როცა ლუიმ მეორე დღეს გაიღვიძა, აღმოაჩინა, რომ ჰარი საწოლის მარცხენა მხარეს იწვა და ეძინა. უკვე ათის ნახევარი იყო, რაც იმას ნიშნავდა, რომ ოჯახთან საუზმე გამოტოვა. მადლობა ღმერთს, არავინ შემოსულა მის ოთახში და ჰარი არ დაუნახავს.

აბაზანაში შევიდა, ჩაიცვა და კბილები გაიხეხა. ამ დროს ჰარისაც გაეღვიძა. გაიზმორა და ისე ამოიკვნესა, რომ ლუიმ ენაზე იკბინა.

„ასე კარგად არასდროს მძინებია ჩემს ცხოვრებაში." თქვა ჰარიმ ახლადგამოღვიძებულის ხმით, თან თვალებს იფშვნეტდა.

„კარგი...ახლა უნდა წახვიდე."

„წავალ. ოღონდ ცოტა ძილის საშუალება კიდე მომეცი."

და ლუიც დათანხმდა. მას მაინც ინგლისურის დავალება ჰქონდა გასაკეთებელი.

ჰარიმ იმის მერე გაიღვიძა, რაც ლუის ლანჩი ჰქონდა და ჰარის ვანსები მოიტანა საშრობიდან. ჰარიმ ჩაიცვა და ლუის მიცემული ახალი კბილის ჯაგრისით კბილები გაიხეხა.

„როგორ უნდა გავიდე აქედან?" იკითხა ჰარიმ და მაგიდაზე გადაიხარა, სადაც ლუი იჯდა.

„წინა კარები პირდაპირ."

„შენი ეზოს უკანა კარები ღიაა?" იკითხა ჰარიმ.

„ყოველთვის არა."

„ხოდა როცა იქნება, ადვილად შემეძლება შემოსვლა და გასვლა." ჩაიბურტყუნა, რაზეც ლუიმ დაბნეული მზერა სტყორცნა, შემდეგ კი დაუბრუნდა აზროვნება.

„ხო არ გაგიჟდი? ვინმემ რომ დაგინახოს?"

„ვერ დამინახავენ, დავიმალები."

„ფრთხილად იყავი."

ჰარი წავიდა, ლუი კი აივანზე გავიდა, რომ დაენახა. უყურებდა, როგორ იმალებოდა კარებების უკან და გადაახტა ბუჩქებს, რადგან დედამისი ამ დროს აუზთან ირუჯებოდა.

ჰარი უჩინარი ვეღარ იქნებოდა, ვინმეს ზემოდან რომ გადაეხედა. როგორც კი ჭიშკრიდან გავიდა, მტვერი ჩამოიბერტყა და ლუის ახედა. თვალი ჩაუკრა ლუის და სირბილით შებრუნდა.

ლუი კი იდგა აივანზე და უყურებდა ჰარის, სანამ არ გაუჩინარდებოდა.

ბოდიში, რომ დამიგვიანდა. თბილისში არ ვარ და ვერ ვახერხებ ხშირად. იმედია, შემდეგს მალე დავდებ :))