Сохён: Тэюун уг нь их сайн залуу шиг санагдсан. Дотносоод таалагдвал болзоод үзээч. Тэр У Сэүн ямар нүүрээрээ ирдэг байна. Муу новшийг маажаад өгье л дөө.
Би: Бэкхёнтой нь нийлүүлж байгаад хананд сав.
Сохён: Одоо уйлахаа боль оо. Аль хэдийн хуучин найз бүсгүйтэйгээ нийлсэн гэсэн. Тэр маягласан хүүхэн Хэримийн найз юм гэнэ лээ.
Би: Би Юнагаа буцааж авмаар байна. Ядаж Юна байсан бол би ингэж уурлахгүй байсан юм. Яаж ч харсан би тэр охиноос хөөрхөн биз дээ? Яаж ч бодсон би илүү биз дээ? Гэтэл яагаад...
Сохён: Эрчүүд бүгд тийм. Битгий уйл, яагаад чи уйлаад байгаа юм? Уйлах ёстой нэгэн нь тэр
У Сэүн болон Бён Бэкхён хоёр.
Би: Ингэхэд Жэхён та хоёр яаж байна?
Сохён: Дугаараа солилцсон. Хамт өдрийн хоол хоёр удаа идсэн. Тэгээд л байж байна даа.
Сэүн дурсамжаа битгий мартаач гэж хэлсэн. Үнэхээр би түүнтэй өнгөрөөсөн нэг жилдээ харамсаж байна гэж үү? Үнэнийг хэлэхэд би хэзээ ч харамсахгүй. Надад ямар нандин билээ. Яаж хайрладаг залуу бас дурсамжууд маань билээ.
Сохён: Төрсөн өдөр маань долоо хоногийн дараа боллоо. Би час улаан дотуур хувцас авна шүү!
Би: Ойлголоо, авч өгнө өө. Хэндээ түүнийгээ харуулах гээд байгаа юм.
Сохён: Ирээдүйн нөхөртөө!
Би: Бурхан минь.
Бид хоёр манай гэрт амралтын өдрөө өнгөрөөж байгаа юм. Арван сар ч гарч өвөл эхлэх гэж байна даа.
Сохён: Миний найз, Тэюун хэрвээ чамд сайн бол чи түүнийг шархлуулбал хэцүү биз дээ?
Би: Тэр л... Сэүн олигтой ч тайлбар өгөхгүй. Тэгсэн хэрнээ салах салаагүй хоёрын дунд хачин аашлаад байх юм. Энэ хүний өсвөр нас дуусаагүй бололтой.
Сохён: Бэкхён шиг шулуун шударга байвал дээр байсан юм. Битгий тоо. Чамайг яаж хаяж явлаа даа.
Би: Гэхдээ л би хайрлахаа больж чадахгүй шүү дээ.
Өнөөдөр бид хоёр хоёулханаа манай гэрт байгаа. Манай гэрийнхэн эмээгийнх рүү явж хононо гэсэн. Гэртээ найзтайгаа байх чинь тэгээд л жаргал юм шүү дээ.
Сохён: Бён Бэкхён яаж тэгж чаддаг байна аа. Таарвал танихгүй хүн шиг зөрнө дөө.
Би: Тэр хоёрыг битгий дурсаад бай. Хөөе, би эмэгтэйчүүдийн эмнэлэгт үзүүлэх хэрэгтэй юм шиг байна.
Сохён: Яасан? Жирэмсэн болчихсон юм уу?
Би: Битгий тэнэг зүйл яриад бай. Сарын найз ирэхдээ, дуусахдаа арай л их өвдөөд байна. Өчигдөр кино үзэхэд бүр маш их өвдсөн. Сэүн байхад бас арай гайгүй байдаг. Дулаахан гараараа илж, амттан авч өгөөд л эрхэлнэ гэдгийг утгаар нь үзүүлдэг байж дээ.
Сохён: Таарч дээ, таарч. Ингэж амьдарч байхаар асрамжийн газар очиж амьдар.
Утас маань дуугаран аван хартал Тэюун залгаж байх нь тэр. Манай царайлаг найз яах гэж байгаа юм бол? Ер нь би царайлаг залуу харвал л миний убба, гоё убба гээд хайр зарлаад байдаг. Гэтэл Сэүнтэй үерхсэнээс хойш тэгж чадахаа больсон ч юм шиг.
Тэюун: Уулзах зав байна уу? Өгөх зүйл байна.
Би: Юу юм? Би гэртээ байна. Чи хүрээд ирэх юм уу?
Сохён: Хөөе, хүрээд ир гэж хэл.
Тэюун: Ойлгодоо, яваад очъё оо.
Нар жаргаж гадаа харанхуй болж эхэлж байлаа. Яасан эрт харуй бүрий болчихдог болоо вэ дээ. Сохён надад нэг хувцас сонгож өмсүүлчхээд өөрөө сэгсийсэн хүн хажууд явж байв.
Сохён: Ер нь би болилоо. Чамд өгөх зүйл байгаа гэсэн болохоор би очоод хэрэггүй биз. Гэртээ ороод киногоо сонгож байя. Чи уулзчихаад ороод ирээрэй.
Тэгээд би гараа халаасандаа хийн гэрийнхээ ойролцоо байдаг дэлгүүр лүү явж байлаа. Сэүн бид хоёр үргэлж ирдэг байж билээ.
Намайг очтол Тэюун аль хэдийн ирчихсэн зогсож байв.
Би: Сайн уу? Ямар хэрэг..
Тэюун надад хайрцагтай зүйл гаргаж ирээд өгөх нь тэр. Онгойлгоод үзвэл дотор нь даавуун бээлий байх аж.
Тэюун: Ю...юу халаасгүй хувцас ихтэй юм шиг санагдаад.... Ү...үгүй ээ зүгээр гар чинь даарах юм шиг санагдаад... үгүй ээ зүгээр л....
Ямар хөөрхөн юм бэ? Ийм хөөрхөн залууг хаанаас ургуулаад гаргаад ирдэг байна.
Би: Хөөх, баярлалаа.
Би түүний өгсөн бээлийг гаргаж ирээд өмсөж үзэхэд тэр ч бас байдгаараа малийсан байв. Хөөрхөн залуу шүү. Анхнаасаа Тэюунтай таарсан бол одоо ямар байх байсан бол? У Сэүн У Сэүн...
Тэгээд би ичсэндээ болоод эргэн тойрноо харж байтал нүүр нь цус болоод, уруул зүүн нүдээ хавдтал цохиулсан Сэүн бидний зүг ширтэж байгааг олж харсан юм.
Бурхан минь, тэр яачхаа вэ?
Сэүн? Сэүн...
Цус гараад байна шүү дээ. Намайг итгэж ядан зогсож байтал Сэүн миний зүг инээмсэглээд цаашаа харан доголоод явж эхлэх нь тэр.
Тэюун: Ямар нэг зүйл болоо юу?
Би: Тэюун, баярлалаа гэхдээ би чухал ажилтай болчихлоо. Баяртай.
Түүнийг үг хэлэхээс өмнө би Сэүн рүү гүйж байлаа. Яачихсан юм бэ? Хонгор минь Сэүн У Сэүн чи яагаад ингэчихсэн юм бэ?
Тэр сайн алхаж чадахгүй байлаа. Хөл нь доголоод дээрээс нь бас толгойгоо сэгсрээд байх юм.
Би түүн дээр очоод нэлээн хүчтэйгээр өөр лүүгээ эргүүлэн харуулав. Үнэхээр тэр Сэүн мөн байна. Үнэхээр мөн байна.
Би: У Сэүн ч...чи яачихсан юм бэ?
Сэүн: Намайг харчхаа юу?
Би: ЯАЧИХСАН ЮМ ГЭЭД БАЙНА?
Нэг л мэдэхэд нүдэнд минь хуралдсан нулимс доош урсан гарч байлаа. Одоо хангалттай үнэхээр би У Сэүнд хайртай гэдгээ мэдэрч байна. Би түүний өмнөөс өвдөөд байна.
Сэүн: Жүхён аа...
Би: ХЭЛЭЭЧ ДЭЭ!
Түүний гар луу цохив. Өвтгөсөн ч яадаг юм. Үгүй ээ хэрэггүй цохилоо. Бүр их өвдөж байгаа даа.
Би: НАДАД ХЭЛЭЭЧ! ЯАЧИХСАН ЮМ БЭ ГЭЭД БАЙНА? ХҮН ХОГ НОВШ ШИГ ХАЯЖ ЯВЧХААД ИНГЭЭД БАЙХ ЮМ БОЛ ЯАХ ГЭЖ АНХНААСАА ХҮН ШАНАЛГАЖ ШАРХЛУУЛСАН ЮМ. ТИЙМ ЭЭ БИ ЧАМД ХАЙРТАЙ. МАШ ИХ ХАЙРТАЙ ГЭЭД БАЙНА. МУУ ТЭНЭГ... ХАЯАД ЯВСАН ЮМ БОЛ ЯВСАН ШИГ ЯВААД ЖАРГАЛТАЙ САЙХАН АМЬДРА...
Нулимс минь хяналтгүй урсаж байлаа. Сэүн намайг үнссэнээр миний нулимс бүр их урсана.
Яаж чадаж байна аа. Яаж? Би түүний тэврэлтээс салах гэж тийчигнэж байсан ч Сэүн намайг хүчтэйгээр, удаан гэгч нь үнсэж байсан юм.
Муу хогийн амьтан. Яах гэж хүн ийм байдалд оруулаад байгаа юм?
Сэүн: Одоо ахиж тэвчихгүй нь.
Би: Тавь гэж байна.
Сэүнийг чирсээр яг хажууханд харагдаж байсан эмийн сан руу явлаа. Шархны лент, тос аваад түүнийг гадаа нь байдаг сандал дээр суулган өөрөө шархыг нь цэвэрлэх гэж үзэв. Зүгээр л санаа зовоод ингээд орхичхож чадахгүй нь.
Сэүн: Жүх-
Би: Чимээгүй суу.
Түүний шархыг цэвэрлэж байх үед Сэүн над руу ширтсээр л байлаа. Ичсэндээ уруулаа хазаж байтал цус амтагдав. Бурхан минь, цусаа хүний уруулд наалдтал тэгж чанга.....
Муу тэнэг цэцэг.
Би: Болчихлоо. Ойр ойрхон солиорой. Би явлаа. Ахиад битгий миний нүдэнд ингэж үзэгд гэж хүсье. Бас түрүүний үн-
Сэүн: Уучлаарай Жүхён аа. Намайг үнэхээр уучлаарай.
Би: Хүлээж авахгүй ээ. Хэтэрхий оройтсон.
Сэүн: Жүхён а-
Би: Хүнийг орхисон юм бол орхисон шиг амьдар. Битгий чамд хайртайг минь асуудал болгох гээд байгаарай. Миний чамайг хайрлах чамд ямар хамаатай юм. Бас найз охиноороо цаашдаа цэвэрлүүлж бай. Тэгээд бас гэрийн урдуур битгий эргэлдээд байгаарай.
Сэүн: Баярлалаа.
Би түүн рүү гунигтай гэгч нь ширтчихээд Сэүнийг орхин гэрийн зүг алхаж эхэллээ.
Галзуурах нь ээ. Сэүн уруул дээр минь...
Гэхдээ би жаргалтай байсан гэдгээ нуухгүй ээ.
Уруулаа барьсаар бодолд автсан байлаа. Сэүн яагаад? Тэр охинтойгоо үерхдэг гэсэн биз дээ? Бас тэр ахиад тэвчихгүй гэж юу яриад байсан бэ?
Бурхан минь, яг галзуурлаа. Намайг аваад яваач ээ. Сонсож байна уу?
Ичээд, уур хүрээд, жаргалтай болоод би энэ олон мэдрэмжийг яг яах ёстой юм бэ?
Гэтэл хэн нэгэн хүн хойноос татаад гараа бэлхүүсээр минь оруулан эрүүгээ мөрөн дээр маань тавиад чанга гэгч нь тэврэх нь тэр.
Түүнийг үнэрээр нь бас өндрөөр нь л танилаа.
Сэүн: Жаахан, жаахан л ингээд байчихъя. Чамайг санасан болохоор яг галзуурах нь.
Энэ тэнэг цэцгээ аваач.