Jade POV:
Matapos ang nangyari sa amin nung last week about sa fake relationship na'yon.
Eto na naman ang kailangan kung intindihin ngayon.
Nakakainis sunod-sunod nalang na kamalasan ang nangyayari sa'kin.
Masaya rin naman yung one week naming dalawa este naming lahat pala.
"Jade hindi mo manlang ba pinangarap na maging totoo ang relationship natin?"
"Hindi kasi unang-una ayoko sayo hindi kita gusto.
"Awts kailangan talaga diretsahang sabihin!"
"Mas gusto ko yung prankahan kesa sa paniwalain ka sa salitang nababalot ng kasinungalingan."
"Sabagay tama ka naman ayoko ng sinunangaling."
Hanggang ngayon naguguluhan parin ako sa tanong nyang 'yon.
Hay! noong isang araw pa namin yong usapan pero bakit sa'kin sariwang-sariwa parin!
*************
At ngayon nandito kami sa Sm
mamimili kasi ako nang gagamitin ko para sa pageant.
Next week pa naman yun pero magaling na yung ready.
Para mabawasan na yung mga problema ko.
Nakakainis naman kasi alam ko naman na matatalo ako.
Bakit ba kailangan ako pa yung piliin nila para mag-represent ng section namin.
Hindi pa naman ako nakakasali
sa ganyan.
Habang namimili ako nang maiisuot
bigla nalang sumulpot si Raver sa harap ko.
Anong ginagawa mo dito sabay naming tanong sa isa't-isa.
"Ako namimili nang damit para sa pageant next week."
"Ako naman talagang pumunta lang dito para mamili ng mga bagong dating na new style ng mga damit."
Napatango-tango nalang ako sa kanya iba talaga kapag yayamanin.
May nakita na akong damit na pwedeng maisuot kaya agad ko itong kinuha.
"Ako nalang ang mag-babayad." napatingin ako kay Raver na seryoso ring nakatingin sa'kin.
"Hindi ako na ang mag-babayad." sagot naman ni Jake kay Raver
"What's the matter bro? nag-ooffer lang naman ako pero parang galit kana agad."
"Because you're stupid! alam mo namang ako ang kasama nya dito tapos bigla-bigla ka nalang eeksena!"
Napahawak nalang ako sa damit ni Jake, mukang kumakapal pa lalo ang tensyon dito.
Binigyan ni Jake nang matatalim na tingin si Raver kaya nag-salita na ako.
"Raver pwede bang hayaan mo nalang na si ang mag-bayad sila rin naman kasi ang nagpapasahod sa'kin."
Tumango nalang sya at dire-diretsong naglakad palayo sa'min.
Napa-buntong hininga nalang ako grabe ang tensyon sa dalawang yon. Kinabahan ako ng sobra.
Matapos naming mamili dumiretso naman kami ni Jake dun sa mag-me-make up at gagawa nang choreography namin.
Balak kasi naming kumanta tapos balak din naming lagyan nang kunting propaganda.
Kinakabahan nga ako ng sobra kayo ba naman ang maging first timer.
Ewan ko lang kung hindi kayo
kabahan.
Sobrang naiinis parin ako kay Dean kasi biruin nyo kaya ko namang gawin lahat-lahat. Pero bakit nasama ang kaisa-isang bagay na ito!
Pero anong magagawa ko Dean sya estudyante lang ako sa huli sya parin ang panalo.
Kaya ito kami ngayon nag-iisip ng maayos na pakulo.
Para hindi naman kami mag-mukang kahiya-hiya sa harap ng mga manonood.
Actually ako lang ang magmumukang kahiya hiya kasi si Jake siguradong pagkaka-guluhan.
Tapos anak pa sya ng may-ari samantalang ako isang hamak na tagapagbantay lang nya.
"Anong napili nyong kanta?" tanong nung bakla na tutulong sa'min para maging presentable ang presentation namin.
"Sa'kin Beautiful in white." nagulat ako dahil parehas kami ni Jake ng kanta, hindi naman kami nagkakausap pa tungkol sa kakantahin namin.
"That's great sadyang pinagplanuhan nyo ata talaga yan bravo! sure na mabilis din tayong matatapos." ulit na naman nong bakla, lingid sa kaalaman nya na hindi pa kami nag-uusap tungkol sa kanta.
"So pano let's move on to tha dance steps come-on guy's let's do this."
Sinimulan namin sa posisyon at unang step.
Nahirapan naman akong maka-sunod sa mga steps na ginawa ny.
Lalo na dun sa may part na pinag-suot nya ako nang matangkad na heels.
Ang sakit sa paa napaltos na nga yung paa ko kaka sayaw.
Pag-talaga ako na ka graduate
irereklamo ko yung Dean.
Parang tino-torture nya ako dahil dito sa pa-pa-geant-pageant na 'to kabadtrip.
May time pa nga na muntik na akong maglagapak sa sahig dahil natapilok ako ang taas kasi masyado nung takong.
Buti nalang nasalo ako ni jake kung hindi siguradong bali ang paa ko.
"Jake nakita mo ba kung nasaan yong cellphone ko kanina ko pa kasi hinahanap."
"Ito ba?" sabay taas nya nung cellphone ko.
"Ikaw! akin nayan!" hahablutin ko na sana pero tumakbo ang kolokoy.
Nang mapagod na sya huminto sya kaya nagkaroon ako ng pagkakataong kunin sa kanya.
Pero napalakas ata yung paghila ko at tumalsik yung cellphone.
Santisima huwag naman sanang masira yon regalo pa yon ni papa nung fifteen years old palang ako.
Malaki ang sentimental value non sa'kin.
"Kapag yon nasira kakalbuhin talaga kita!"
"You can buy a new one tyaka mukang matagal na'yon ayaw mo bang palitan?"
"Sabi ko naman sayo malaki ang sentimental value non!"
Hindi na kami nag-usap pa at hinanap nalang namin ang cellphone ko.
Napakamot nalang ako sa ulo dahil sa sobrang pagkairita.
"Jade look! over here!"
Sinundan ko naman ang tinuturo nya at napansin ko ang isang pamilyar na bagay.
Dali-daling pumunta ako sa ilalim ng upuan at kinuha ang phone case ko.
Sa may di kalayuan nakita ko ang cellphone ko.
Agad kung kinuha ang ngayo'y basag-basag ko ng cellphone.
Grabe na lungkot ako bigla yung kauna-unahang cellphone ko na regalo pa ni papa na sira na.
Pinaghahampas ko si Jake ng makatayo ako.
"Ikaw talaga lagi mo nalang akong iniinis nakakainis ka alam mo bang may sentimental value yang cellphone ko na sinira mo!?"
"Kanina mo pa yan sinasabi sa'kin nakailang ulit kana."
"Talagang uulit-ulitin ko sayo! buset ka kasi!"
"Regalo yan sakin ni papa nong fifteen years old palang ako tapos anong ginawa mo! winasak mo lang!"
"Sorry I will just buy a new one here take this."
"Nakabili kana agad akala ko bibili ka palang."
"Napansin ko kasi na lumang-luma na talaga ang cellphone ko kaya nung mamili tayo ng damit naisipan ko na bumili narin ng new phone for you."
"So plano mo talagang sirain na ang cellphone ko! para tanggapin ko yang ibibigay mo?"
"If you think so, sige na take this na sayo na 'to no need to pay for this."
"Hindi ba mukang unfair naman yata kasi yung cellphone ko Cherry Mobile lang tapos ang ibibigay mo sa'kin iPhone."
"Kunin mo na wala naman akong sinabing babayaran mo yan ang sinabi ko lang tanggapin mo na kasi nakakangalay na."
Kinuha ko na sa kanya kahit nagaalanganin pa ako.
"Ingatan mo yan dapat may sentimental value rin yan sayo kasi ito gwapong tao na nasa harap mo ang nagbigay nyan sayo."
Tumalikod ako sa kanya dahil baka marinig na nya ang mabilis na pagtibok ng puso ko.
Para na naman akong sumali sa karera, bukod tangi talaga na sya lang ang nakakapag-paramdam ng ganito sa'kin.
Isa lang ang nasa isip ko dapat kung ano man ito hindi na dapat pang matuloy.
Ayokong masaktan at lalong-lalo na ayaw kung makasakit lalo na kapag espesyal na tao ang involve.