Βαδίζουμε προς την εκκλησία ενώ ο Στέφανος μου κρατάει το χέρι σφικτά .Η μεγάλη ώρα έφτασε σκέφτομαι καθώς φτάνουμε έξω από την εκκλησία και τους βλέπω όλους .Αυτοί δεν μας έχουν δει .
Το τοπίο είναι ονειρικό.Η θάλασσα απλώνεται ,το Αιγαίο μαγνητίζει όλα τα βλέμματα ενώ όταν ανάβουν τα φώτα η θέα είναι εκπληκτική .Δεν θα μετανιώσω ποτέ που έκανα το γάμο μου στην Σαντορίνη .Είναι πραγματικά ένα υπέροχο νησί .Το ιδανικότερο νησί για μια αξέχαστη γιορτή αγάπης. Της δικιάς μας, ΠΑΝΤΟΤΙΝΉΣ ΑΓΆΠΗΣ .Το μπλε της θάλασσας, το εντυπωσιακό ηλιοβασίλεμα, τα κάτασπρα σπιτάκια, η μαύρη γη με τα ασβεστωμένα χωριά της καλντέρας και τα κόκκινα και μαύρα πετρώματα του ηφαιστείου, δημιουργούν ένα εξωπραγματικό φόντο για έναν μοναδικό γάμο. Το δικό μας ΓΑΜΟ που θα μας ενώσει για πάντα!Όλα είναι όπως επιθυμούσαμε για αυτό το ιερό μυστήριο. Ένας άκρως ρομαντικός γάμος με μια χαλαρή αίσθηση και με το ηλιοβασίλεμα να κορυφώνει την κάθε στιγμή και την κάθε ανάμνηση. Τόσο μαγικά !
Μεριά Άλεξ:
Εδώ και μισή ώρα περπατάμε για να φτάσουμε εκεί που είναι ο Στέφανος με την Αλίκη. Μα που στο διάολο πήγαν και την βρήκαν την ταβέρνα ?
Ανεβαίνουμε τα τελευταία σκαλιά και μπροστά μας απλώνεται ένα στολισμένο εκκλησάκι ενώ η θέα σου κόβει την ανάσα.
Κάποιος θα παντρεύεται .
Παυλίνα:«Εδώ είμαστε .»είπε ενθουσιασμένα και στάθηκε μπροστά από την εκκλησία .
Μελίνα:«Τι εδώ παιδάκι μου ?Εδώ δεν έχει φαγητό μόνο κουφέτα .»είπε η γυναίκα μου και έδειξε ένα τραπέζι γεμάτο μπομπονιέρες και γλυκά.
Πάντα η ίδια ,λαίμαργη γυναίκα που αγάπησα και ερωτεύτηκα .
Παυλίνα:«Ναι αλλά εδώ θα γίνει ο γάμος .»απάντησε και γουρλώσαμε τα μάτια.
Ποιος γάμος ?
Ποιος παντρεύεται ?
Εγώ γιατί δεν πήρα προσκλητήριο?
Άλεξ:«Ποιος γάμος κορίτσι μου ?» ρωτάω και αυτή με ένα τεράστιο χαμόγελο μας γνέφει να κοιτάξουμε πίσω μας .
Εκεί διακρίνω δύο φιγούρες ανθρώπων.Ευτυχισμένων ανθρώπων .Το φως του ηλιοβασιλέματος πέφτει πάνω τους κάνοντας πιο επιβλητική την ατμόσφαιρα. Δεν αργώ να καταλάβω ότι η μία είναι η μονάκριβη μου ,το ομορφότερο δώρο της ζωή μου μετά την Μελίνα .Το χαμόγελο της είναι πιο φωτεινό από ποτέ και αυτό οφείλεται στον άντρα μου έχει δίπλα της ,ο οποίος την κοιτάει στα μάτια με θαυμασμό όπως κοιτάω και εγώ αυτούς τους δύο. Είναι νέοι αλλά ξέρω ότι δεν είναι επιπολαιότητα αυτό που πάνε να κάνουν. Αν η αγάπη και ο έρωτας είναι αληθινοί τότε τι να παντρευτείς στα 20 τι στα 25 τι στα 30 δεν θα σταματήσουν πότε να υπάρχουν .
Σοφία:«Τι γίνεται ?»ρωτάει σοκαρισμένη .
Δεν βλέπει και αυτή με τι γίνεται ?
Παυλίνα:«Τι να γίνει μανούλα .Γάμος γίνεται .»είπε και το ζευγάρι έφτασε μπροστά μας .
Σήμερα γάμος γίνεται που λέει και το τραγούδι.
Στέφανος:«Βλέπω στην ώρα σας .»Λέει και γελάει .
Φταίω εγώ τώρα να του αστράψω δύο χαστούκια ?
Άλεξ:«Βλέπω ετοιμάζεσαι να παντρευτείς .Δεν με ρώτησες όμως αν σου δίνω την κόρη μου .»εξέφρασα μία παλιομοδίτικη άποψη για να του σπάσω τα νεύρα πριν του δώσω ολοκληρωτικά την κόρη μου.
Στέφανος:«Πεθερούλη είναι ήδη δικιά μου .»είπε και την αγκάλιασε ενώ την φίλησε παθιασμένα.
Αχχχ τον μπαγάσα καλή απάντηση .
Μου θυμίζει εμένα με την Μελίνα.
Αχχχ Στεφανούκο!
Μελίνα:«Μην τον νευριάζεις γιατί δεν σε βλέπω να βάζεις την κουλούρα .»είπε η ζωή μου και χαχάνισε.
Παυλίνα:«Άντε πάμε η κουμπάρα είναι έτοιμη. » φώναξε ενθουσιασμένη και ο Άρης την έπιασε από τη μέση.
Άρης:«Και ο κουμπάρος .»είπε με την σειρά του φωναχτά.
Διονύσης:«Γιατί να γίνουν αυτοί και όχι εμεις ?»παραπονέθηκε .
Αλίκη:«Γιατί είναι αδέλφια και δεν θα ισχύει οτι ο κουμπάρος την κουμπάρα δύο φορές την εβδομάδα .»είπε και γελάσαμε ενώ ο Στέφανος κάτι της ψιθύρισε στο αυτί.
Είναι σίγουρα κόρη μου με τέτοιο πονηρό μυαλό !!
Μεριά Στέφανου:
Στέφανος:«Νομίζω ότι ήρθε η ώρα μωρό μου .»της ψιθύρισα στο αυτί και της έδωσα ένα φιλί στο λαιμό πριν την πιάσω από το χέρι και την τραβήξω μέσα στο ναό.
Μπήκαμε όλοι μέσα στο επιβλητικό και μεγαλοπρεπές χώρο που θύμιζε τον χριστιανισμό στο μέγιστο βαθμό του με μία δόση νησιωτικής διακόσμησης.
Σταθήκαμε στο κέντρο του ναού μπροστά από το ιερό όπου θα γινόταν το μυστήριο.
Ο παπάς ήταν έτοιμος και είχε βγει κατευθυνόμενος προς τα εμάς .
Πάτερ:«Είστε έτοιμοι παιδιά μου?»μας ρώτησε ευγενικά και του γνέψαμε και οι δύο θετικά .
Άλεξ:«Να μου την προσέχεις .»φώναξε και γελάσαμε .
Θα την προσέχω σαν τα μάτια μου !
Το ιερό αυτό μυστήριο ξεκίνησε και όλοι βρίσκονταν δίπλα μας χαμογελαστοί .
Κοίταξα την ζωή μου στα μάτια και το ίδιο έκανε και αυτή .Ήταν ευτυχισμένη και εγώ ήμουν ευγνώμων που την είχα δίπλα μου και θα την είχα για μία ολόκληρη ζωή.
Το μυστήριο έφτασε στο τέλος του και εμείς ήμασταν και επίσημα παντρεμένοι .
Την ώρα που βγήκαμε έξω από την εκκλησία άρχισαν να μας πετούν ρύζι και όλοι γελούσαμε ενώ φώναζαν ευχές .Αυτή η μέρα θα έμενε για πάντα στην μνήμη μου ως μία από τις ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου.
Είμαι σίγουρος ότι θα μας μείνει αξέχαστη η στιγμή όταν συνειδητοποιήσαμε οτι παντρευόμασταν... αγαλλίαση και στοργή ο ένας για τον άλλον...ήταν σαν να σταμάτησαν όλα γύρω μας για να ενώσουμε τις ζωές μας... Έβλεπα στα μάτια των συγγενικών μας προσώπων χαρά, δάκρυα, αγάπη και ελπίδα για εμάς.Και σίγουρα θα είμασταν για πάντα μαζί .
Εγώ και αυτή .
Αυτή και εγώ.
Ο Στέφανος και η Αλίκη.
Άρπαξα να κοριτσάκι μου και ένωσα τα χείλη μας .Αυτή ήταν η ιστορία μας .Μία ιστορία ΠΑΝΤΟΤΙΝΉΣ αγάπης που δεν θα χαθεί ποτέ.
~ Τέλος ~
Θέλω να κλάψω 😢!
Και κάπου εδώ η ιστορία τελείωσε 😢.
Δεν θα κάνω άλλη δήλωση σε αυτό το κεφάλαιο !😢😂