ILANG BESES kong naramdaman ang pagbaon ng kanyang katana sa aking tagiliran pero sa huling pagbaon nito ay lumipad na ang aking siko sa kanyang mukha.
"Ugh!" nabitawan niya ka agad ang katanang nakabaon pa sa aking tagiliran.
Mabilis akong tumayo at nang makita ko ang katana sa aking katawan ay parang dumilim ang aking paningin sa galit. Kitang-kita ko kung paano kumalat ang napakaraming dugo sa aking damit.
Nang maramdaman kong padapo na sa aming gawi ang pinakawalan ng prinsipeng mga palaso ay humarap ako dito at mabilis na sinalo ang bumubulusok na isang palaso saka sinunggaban ko siya.
Sa sobrang bilis nang aming paggalaw ay natagpuan ko lamang ang aking sarili na mayroong tama ng apat na palaso sa aking likuran habang nakapatong sa kanya.
Siya namang nakahiga ay may anim na tama sa sikmura na mga palaso.
Tumawa ako sa kanya nang may panggigigil, "Ang dami ng sayo kumpara sa akin!"
Napatingin ako sa kamay kong hawak ang isang palasong naisaksak ko pala sa kanya na ngayon ko lang napansin. Ngumisi ako sa kanya, "Hindi ka pa naman mamamatay," tiningnan ko ang kanyang mukha na sumusuka ng dugo habang nakangisi sa akin. Mukhang 'diko napansing sumusuka rin pala ako ng dugo.
"Now, I witnessed the other side of the princess that they called the pathetic one." Binalewala ko lamang ang kanyang sinabi.
Pansin kong hinahabol na niya ang kanyang paghinga. Nang mapadako ang aking mga mata sa katanang nakabaon pa sa aking tagiliran ay dahan-dahan ko itong binunot habang pinipigilan ko ang aking paghinga at napakagat labi dahil iniinda ko ang sakit.
Halos dumilim na ang aking paningin dahil sa panghihina. Tinakpan ko ka agad ang sugat sa aking tagiliran gamit ang kaliwa kong palad nang umaagos na dito ang dugo.
Muli ko siyang tiningnan. Ganun parin ang kanyang hitsura nakangiti parin, "Ibabalik ko lang sayo," mahina kong sabi habang ipinakita sa kanya ang hawak kong katana niya na may bahid na ng dugo.
"Your welcome!" siya na nakangisi parin.
"At syempre ganito rin ang gagawin ko!" mariin kong isinaksak sa kanyang tagiliran ang kanyang katana.
"Ugh!" hiyaw niya na halos umangat pa ang kanyang katawan sa aking ginawa.
Agad akong napahiga sa kanyang tabi, "How does it feel?" tanong ko habang hinahabol ang hininga.
"Far from hell..." napatawa ako sa kanya.
"You already lose," I mumbled when I saw the figure of the prince almost in front of me.
"I know its impossible for me to survive at least I've tried," sagot niya.
"Tell me, what will happen for those students who didn't able to survive?" gusto kong malaman 'yun para kung sakaling 'di ako maka survive ay 'di na ako magugulat pa.
"Well, we will face our consequence for being a failure," malumanay nitong tugon.
"What kind of consequence?"
"A bloody one," so, that's a vampire's law. Hindi na ako magtataka pa.
"How about the injury that you've got?"
"The priestess will take care of this," meron rin palang mga ganun rito... Of course, its possible. Vampiric Auras almost have the different kind of creatures.
"Since, I already know it all. Thank you for telling me," pareho kaming nakatingin lang sa mga sanga ng puno.
Hindi ko na narinig ang kanyang tugon hanggang sa makarating na ang prinsipe sa aming kinaroroonan.
"Are you okay?" salubong ng prinsipe.
"Do I look like one?" marahan akong tumawa sa kanya, "Malayo pa ito sa bituka," muli akong tumawa, "Hwag mo munang alalahanin pa ang aking sitwasyon mas may grabe pa na mangyayaring ganito mamaya sa akin."
"Hindi ko alam kung saan mo nahugot 'yang kayabangan mo!" nakangusong turan ng prinsipe saka maingat ako nitong binuhat mula sa pagkakahiga, "Gaga ka ba!?" medyo galit niyang sabi nang makita ang sugat ko sa aking tagiliran, "Malapit na 'yan sa bituka!" sabi niya nang tuluyan na kaming nakalayo sa kinaroroonan ko kanina.
"Watashi ni tsuite shinpai suru no o yameru," (Stop worrying about me), "Maghihilom rin naman 'to mamaya."
Saglit siyang napahinto, "You also have that ability?" may pagtataka sa kanyang mukha.
Marahan akong tumango, "Bakit may problema ba?"
"Hindi ko alam na may bampira palang may ganyang abilidad sa imperyong ito," natigilan naman ako sa kanyang sinabi. Anong ibig niyang sabihin?
"Anata wa nani o io u to shi te i masu ka," (What are you trying to say?). Hindi ko mapigilang 'di magtaka. Parang may masama akong kutob rito.
"Only a Zeurdous family have that kind of ability, in Ursua Zetharius Empire."
Nanlaki ang aking mga mata sa narinig. He's pertaining to the bloodline of my mate, Hiro Kyung Hance Zeurdous, the second prince of Hephaesto Kingdom.
We once exchanged our bloods when were craving for it and that means one thing, I gained that ability from his blood that I drank.
'Di na ako nakapagsalita sa prinsipe. Kung sinasabi niyang napaka himala kung mangyari ang bagay na ito. Ibig sabihin may posibleng gagawa ng pananaliksik ang prinsipe sa akin para alamin ang pinanggalingan kong lahi at kapag 'di niya 'yun makumpirma maghihinala siyang hindi ako ang tunay na prinsesa.
I gulped for that thought, "Don't worry I'll keep this as our secret," nakahinga ako ng maluwag sa kanyang sinabi, "For now, let us focus in this task. Hold your breath for a while," ginawa ko ang sinabi niya at naramdaman kong binunot niya ng sunud-sunod ang mga palasong nasa aking likuran.
Kanina pa kami ng prinsipe umiiwas sa mga bampirang nagrarambulan na.
Thanks to his invisibility nagagawa naming makatakas sa mga bampirang aming nakakasalubong. Kahit na naiilang ako sa pakikipaghawak kamay sa kanya ay tinitiis ko.
Habang papalapit kami ng papalapit sa magiging finish line kung saan naroroon ang flaglet na kung sino ang makakakuha ay siya ang panalo ay mas dumarami ang aming nakakasalubong.
Masama ang kutob ko rito.
Sa paglingon ko sa aking likuran ay siya namang pagbulusok ng isang bampirang tumilapon sa amin. Nanlaki na lamang ang aking mga mata nang mabitawan ako ng prinsipe dahilan kaya tuluyan akong nakita ng ibang bampira.
Hindi ko narin nakita ang prinsipe dahil nanaliti lamang ito sa pagiging invisible.
Mabilis akong napatayo at tumakbo paalis roon.
Napansin kong hinabol ako ng limang bampira. Nasaan na ba 'yung prinsipe!?
Agad akong tumalon sa isang baging(creeper) na nakabitin sa sanga ng napakataas na puno at lumambitin rito. Umugoy naman ito papunta sa kabilang puno at gamit ang bampirang bilis ay tumalon ako sa isa na namang baging.
Nang sulyapan ko ang limang bampira ay 'di pa ako tinitigilan ng mga ito. Sobrang bilis ng mga ito tumakbo na halos labing anino(afterimage) lamang nila ang aking nakikita.
Muli kong ipina-ugoy ang kinakapitan kong baging na agad namang umugoy pataas. Bumwelo ako at nang malapit na ako sa sangang pinagtangkahan kong kapitan ay tumalon ako rito pero nanlaki na lamang ang aking mga mata nang may sumulpot ditong bampira na isa sa limang humahabol sa akin at tinadyakan ang aking mukha.
"Ugh!" ungol ko sa sobrang sakit nang pagtama ng kanyang paa sa aking mukha na pakiramdam ko ay natanggal ang aking pisngi.
Naramdaman ko na rin ang pagbulusok ng aking likuran pabagsak sa lupa. Wala na akong nagawa kundi hintayin itong matuluyan.
Ngunit nagulat ako nang may naramdaman akong umugoy na baging papalapit sa akin.
"Gotcha!" mabilis na sinalo ng mga braso ng prinsipe ang aking katawan habang umuugoy parin ang baging na kanyang kinakapitan.
"Ayos ka lang ba?" may pag-alala niyang tanong.
"Not really," sagot ko sabay hawak saking pisngi na medyo namamaga. Kung kelan naghilom na ang sugat ko sa may tagiliran ay siya namang pagkakaroon ko nang namamagang pisngi. Humanda sa akin ang may gawa nito!
Lumanding kami sa may lupa at medyo napagulong pa dahil sa pwersang dala ng aming pagka ugoy.
"Sa itaas mo!" agad kong tinadyakan ang babaeng bampira na biglang tumalon sa aking nakahigang katawan na may hawak na samurai.
Tumama sa kanyang sikmura ang aking paa.
"Ugh!" ungol nito pero bago pa nito maigalaw ang kanyang kamay na may hawak na sandata ay tumilapon siya nang pakawalan ko siya nang napakalakas na yelo.
Inikot ko ng mabilis ang aking mga paa pataas at nang makatayo ako ka agad ay sumugod ako sa direksyon ng prinsipe kung saan pinagtutulungan ng apat na lalaking bampira.
Lumitaw ka agad ang aking katana sa aking kamay at 'di nagdalawang isip na atakehin ang isang lalaki na naglabas ng apoy sa kanyang mga palad na hula ko ay ihahagis niya ito sa prinsipe.
Nang mapansin niya ang aking pagsugod ay sa akin niya ito pinakawalan. I smiled, when it almost reached me I made a high somersault above on him. I landed on his back without him noticing it. Siguro inakala niyang nasunog ako sa pinakawalan niyang apoy.
"How dare you for spurning my face earlier. Take this as my gift in return," nanlaki ang kanyang mapupulang mga mata nang lingunin niya ako. Pero huli na nang lumipad ang aking kamao sa kanyang panga ng malakas. Rinig ko pa ang pag crack sa mukha niyang natamaan ko. Siya lang naman ang sumipa sa aking mukha!
Lumipad ang kanyang katawan sa may malaking puno, "Ugh!" he coughed some blood but he just neglected it.
Tatayo pa sana siya para sugurin ako ngunit huli na siya, "Trying to stand?" nakangisi kong tanong habang nakatingin sa kanya. He just gave me a death glare as a response, "You cannot do that in this time," sa pagkurap ng aking mga mata ay naglabasan na ang matutulis kong yelo sa may lupa na siyang tumuhog sa kanyang mga binti at paa. Napahiyaw siya sa sakit pero 'diko na siya binigyan pa ng pansin.
Nakita ko ang prinsipeng nakikipaglaban ng sandatahan laban sa tatlong lalaki sa kanya. I saw how good in close combat he was but I think I can also do that.
Mabilis akong tumalon sa kanyang balikat at dahil napansin niya 'yun ay naihanda niya kaagad ang kanyang katawan sa impact ng pagtalon ko.
Nang makadapo ako sa kanyang balikat ay huminto sa pakikipaglaban ang tatlo sa kanya na ngayon ay napatitig sa akin. Saglit ko namang nasulyapan ang kapaligiran na marami naring bumagsak na mga bampira na nanghihina nang nakabulagta sa may lupa.
"This will be a fight between Duo vs Trio," the prince announced like it is just a normal play.
Pagkasabi niya nun ay agad kaming sinugod ng tatlong may hawak na mga samurai.
Agad naman akong tumalon galing sa pagkatungtong sa balikat ng prinsipe pa counter attack sa isang kalaban. I swiftly swing my katana in front of his eyes that almost hit those but he did able to block it in my third move.
Hindi ko maaninag ang kanyang mukha dahil naka maskara siya na tanging mga mata lamang niya ang makikita.
Bumwelo siya at ako na naman ang inatake niya ng sobrang bilis. I blocked all the attacks he made but the last attack almost got my neck ripped.
Mabilis na napakurba ang aking katawan ng pahiga nang lumagpas ang kanyang samurai na muntikan ng mahuli ang aking leeg. Animo'y nag slowmo pa ito sa aking paningin at narinig ko pa ang ingay ng hanging hinihiwa nito.
*Tsing!*
My katana blocked his samurai when he made an another attack.
Nang mapansin kong sisipain ako nito ay mabilis akong umatras at 'diko napansin nang biglang hatakin ng prinsipe ang aking paa at inihagis sa itaas.
"Hey!" I was surprised by that sudden move.
Nakita ko silang nagpalitan na ng atake sa ibaba kaya nagsummon ako ng pamana at sunud-sunod na pinakawalan ang mga palaso sa gawi ng mga kalaban.
Sunud-sunod namang napailag ang mga ito sa aking ginawa at napaatras. Nang mapansin nilang pabagsak na muli ako ay muli nilang sinugod ang prinsipe. Ibinato ko na lamang ang hawak kong busog sa isa sa mga kalaban na natamaan sa mukha at 'yun ang dahilan nang pagka distract niya sa atake ng prinsipe.
Dumaplis ang dulo ng sibat ng prinsipe sa kanyang balikat at mabilis itong umikot at binigyan siya ng sunud-sunod na tadyak. Kita ko kung paano napaikot ang kanyang katawan sa ginawa ng prinsipe saka siya tumalsik sa katawan ng puno. Two to go!
Nang muling pagtulungan ang prinsipe ng atake ng dalawang natitirang kalaban ay nagulat na lamang ako nang hatakin nito ang aking paa.
"Teka!" his always making some move without my permission!
At mabilis niya akong inikot na parang lubid sa mga kalaban. Wala akong nagawa kundi sakyan ang galaw niya.
I stretched my arms and extended my katana. Tumatagingting lamang ang aking katana nang sanggain ng dalawa ito gamit ang mga sandata nila.
Inikot-ikot parin ako ng prinsipe habang paatras ng paatras ang mga kalaban sa aking katana.
Nang maramdaman ko ang aking pagkahilo ay bigla akong inihagis ng prinsipe sa isang kalaban. Muli akong nagulat sa kanyang ginawa.
Lumipad ang aking katawan sa kalaban. At nakahanda na itong tuhugin ako ng kanyang samurai pero bigla na lamang napunta ang prinsipe sa kanyang likuran at sinaksak ang kanyang tagiliran ng paulit-ulit.
He groaned when he felt the blade of the spear dig into his flesh. The man also vomited some blood and he suddenly kneel on his position when he felt the languor of his body. His samurai fell on the ground and made a metallic noise.
Bago ako tuluyang bumagsak sa kanya ay sinalo ako ng prinsipe. So, he just made me a bait.
Sa paglingon ko sa natitira naming kalaban ay napahiyaw na lamang ako nang sunud-sunod na tumama sa aking dibdib ang tatlong palaso, "Ahh!" halos maluha ako nang maramdaman ko kung paano tuhugin ng dulo ng palaso ang aking kalamnan.
Umikot ang prinsipe para iharang ang kanyang katawan sa akin ngunit nagulat na lamang ako nang hawiin siya ng aming natitirang kalaban at tumilapon papalayo. A-anong kapangyarihan ang meron sa bampirang ito!?
Nang kami na lamang dalawa ang natira ay tuluyan niyang tinanggal ang suot niyang maskara at 'di ako makapaniwala sa nakita.
"Remember, the brother of the girls you killed inside the sacred ring!?" his bloody eyes glows with fury while he gritted his teeth.
"Tharven Ugawa!?"
"You will pay for what you've done!" nanggigigil lamang akong nakatingin sa kanya habang 'di pinapansin ang sugat na aking natamo.
Pero nahihirapan akong makagalaw dahil parang may kakaibang taglay ang palasong nakabaon sa aking katawan. Parang may taglay itong pamparalisa!
"Hindi ako natatakot sayo!" matigas kong sigaw.
"Let's see," a mischievous grin curved into his lips when he's already in front of me, "Alam mo ba kung ano ang pakiramdam kapag hinihiwa ang lalamunan gamit ang mga kuko ng isang bampira?" napalunok ako nang ipinakita niya sa akin ang mahahaba niyang mga kuko. Gagawin rin niya ang ginawa ko sa kapatid niya? Tss, how pathetic!
"Wala ka na bang alam na gagawing iba?" paghahamon ko sa kanya.
Ngumisi naman siya sa aking sinabi, "Ayoko nang gumawa pa ng iba!" mariin niyang sambit at naramdaman ko ang unti-unting pagbaon ng kanyang mga kuko sa aking leeg.
Shit, tuluyan na nga akong naparalisa! 'Di ako makagalaw!
"How does it feels like!?" mas diniinan pa niya ang pagbaon nito. Ramdam ko na ang unti-unting pag-agos ng aking dugo mula rito, pati ang paggalaw ng kanyang mga kuko na pabaon na sa aking lalamunan ay nararamdaman ko na. Parang mas dumoble pa ang sakit na nararamdaman ko sa sugat na galing sa palaso.
Hanggang sa naramdaman ko na ang sobrang sakit na pagbaon ng kanyang kuko sa aking lalamunan, "STOP!"
Huminto ang takbo ng oras. Ang kanyang mukha ay unti-unti nang nababalot ng yelo. Nagningas ang mapupula kong mga mata habang may luhang tumutulo rito.
A bitter laugh escaped from my lips.
"You underestimate me," hanggang sa tuluyan na siyang maging yelo sa aking harapan. Bumalik narin ang pagtakbo ng oras.
Humugot ako ng malalim na hininga at pinilit ang katawan kong makagalaw. Ilang minuto ko 'yung ginawa hanggang sa tuluyan na akong makagalaw na hinahabol ang hininga.
Napasampak na ako sa lupa at 'diko napansin na nasa tabi ko lang pala ang flaglet.
I smiled with a tears in my cheeks when I saw none of survivor left except for me and the prince who just arrived from being thrown away, "We won, Kyohanne." I said under my bleeding throat.
I don't know if my narration of action scene is understandable and clear(lol) 😂😂. Seems like it's very brutal 😩😩.
- CypressinBlack -