<Φίλιπ!> Φώναξα μόλις μπήκα μέσα στο σπίτι.
Έβγαλα τα κλειδιά από την πόρτα, τα άφησα στον πάγκο, όπως και την τσάντα και πήγα να καθίσω στον καναπέ. Μάλλον δεν είχε έρθει ακόμα από την δουλεία. Σηκώθηκα από τον καναπέ και πήγα να κάνω ένα μικρό γεύμα για να φάω. Ένα τοστ ήταν ότι έπρεπε εκείνη την στιγμή.
<Λίζα!> Τον άκουσα να φωνάζει και μετά την πόρτα να κλείνει.
<Στην κουζίνα!> Φώναξα και έκλεισα το ψυγείο με τον αγκώνα κρατώντας βούτυρο, κασέρι και σαλάμι.
<Πως ήταν η πρώτη μέρα στην δουλειά?> Τράβηξε την καρέκλα του τραπεζίου και άφησε πάνω την τσάντα του.
<Ήταν τέλεια. Πολύ καλύτερα από ότι περίμενα> Είπα ενθουσιασμένη και άφησα τα υλικά στον πάγκο.
<Σοβαρά?> Ήρθε δίπλα μου και πήρε ένα ποτήρι από τα πλυμμένα για να πιεί νερό.
<Ναι! Όλοι ήταν τόσο ευγενικοί μαζί μου! Εκτός από την κυρία Λίνκον γνώρισα και...> Δεν πρόλαβα να συμπληρώσω αυτό που ήθελα και με διέκοψε.
<Τον διευθυντή!> Τόνισε ιδιαίτερα την λέξη και εγώ γύρισα να τον κοιτάξω έχοντας το μαχαίρι στο χέρι.
<Όχι. Γνώρισα ένα πολύ καλό παιδί τον Ντέρεκ. Δουλεύει σερβιτόρος στην κουζίνα της εταιρείας και του έχουν βγάλει ένα άθλιο αλλά γλυκούλικο παρατσούκλι του καημενούλη> Είπα χαμογελαστά, καθώς θυμήθηκα το παρατσούκλι του. <Τον φωνάζουν Ρούντολφ. Αν είναι δυνατόν! Επειδή ο άνθρωπος έχει θέμα με την μύτη του τον κοροιδεύουν> Είπα και αφού τελείωσα το τοστ έβαλα την τοστέρα στην μπρίζα.
<Γνώρισες το αφεντικό?> Ρώτησε χαμηλόφωνα.
<Όχι> Είπα μονολεκτικά. <Τον ήξερα από πριν, οπότε δεν υπήρξε καμία γνωρημία με το αφεντικό μου> Του χαμογέλασα παίζοντας με το μαχαίρι που είχε βούτυρο στις άκρες του.
<Λίζα μπορεί να έχεις νεύρα, μπορεί να θέλεις να με βαρέσεις και θα έχεις δίκιο, αλλά πρέπει πρώτα να με ακούσεις> Είπε αγχωμένος και από εκεί που είχα σοβαρή έκφραση στο πρόσωπο μου δεν μπόρεσα να κρατηθώ και του χαμογέλασα.
<Σίγα καημένε θα μου πάθει κανένα έμφραγμα και θα τρέχω στα νοσοκομεία> Του χάιδεψα τα μαλλιά λες και ήταν ένα μικρό αγοράκι.
<Δηλαδή δεν μου είσαι θυμωμένη?> Με ρώτησε και κατέβασε όλο το νερό που υπήρχε στο ποτήρι μονορούφι.
<Όχι και πολύ> Είπα και μετά άνοιξα την τοστιέρα για να δω αν είχε γίνει το τοστ.
<Γιατί?> Ρώτησε και ξαναγέμισε το ποτήρι.
<Νομίζω τα θέλει ο κώλος σου! Τι σε συμφέρει να έχω νεύρα ή όχι?> Τον ρώτησα, αλλά απο την ματιά που του έριξα δεν τόλμισε να απαντήσει. <Αποφάσισε τι θέλεις και πες μου. Ώρες ώρες και εσείς δεν υποφέρεστε!> Είπα και ξανάνοιξα την τοστιέρα για να δω αν είχε γίνει το τοστ ή όχι.
<Έτσι πίστευα ότι θα τα ξαναβρίσκατε Λίζα> Είπε χαμηλόφωνα και στηρίχθηκε στον πάγκο.
<Με αυτόν τον τρόπο θα βρουν αυτόν στο τρελάδικο και εμένα στις Μπαχάμες να κάνω τα μπάνια με το μωρό> Έβγαλα την μπρίζα από την τοστιέρα και πάτησα το καπάκι για να λιώσει το κασέρι. <Αλήθεια γιατί δεν του είπες για την εγκυμοσύνη?> Τον ρώτησα και ξεφύσιξε. <Να ξέρεις αυτός είναι ο λόγος που δεν σου έχω θυμώσει πολύ>
<Θεωρώ ότι είναι ένα θέμα που έσυ θα πρέπει να του το πεις και όχι εγώ. Είναι κάτι προσωπικό σας> Και χρησιμοποιώντας τα χέρια του για να εκφραστεί πιο εύκολα από την αμηχανία ένωσε τους δείκτες των δαχτύλων του δείχνοντας μου ότι είναι κάτι που αφορά καθαρά μόνο εμένα και εκείνον.
<Ενώ όλα τα προηγούμενα δεν ήταν προσωπικά θέματα και μπλέχτηκες αγαπητε!> Ειρωνεύτικα βγάζοντας το τοστ από την τοστιέρα και βάζοντας το στο πιάτο που είχα βγάλει.
<Δεν γινόταν να αφήσω άλυτη εκείνη την παρεξήγηση!> Χρησιμοποιήσε πάλι τα χέρια δείχνοντας με υπερβολή το μέγεθος της παρεξήγησης που είχε γίνει.
<Χάρης αυτής της παρεξήγησης όμως κατάφερα και γνώρισα καλύτερα τον άντρα μου Φίλιπ!> Είπα και πήρα το πιάτο για να φάω.
<Το ξέρεις ότι δεν είναι τέτοιος Λίζα και όλα αυτά ήταν...> Με ακολούθησε από πίσω μου, όμως δεν τον άφησα να ολοκληρώσει την πρόταση του.
<Ήταν ένα κομμάτι της σκοτεινής μεριάς του Τζον. Ναι το ξέρω! Αλλά σε ενημερώνω, ότι κάποια στιγμή θα έβγαινε και αυτός ο εαυτός του στην επιφάνεια> Έβαλα το πιάτο στο τραπέζι και τράβηξα την καρέκλα για να καθίσω.
<Πες του το Λίζα. Πες του για το μωρό!> Ήρθε μπροστά μου απλώνοντας τα χέρια του πάνω στο τραπέζι στερώντας μου κάθε άλλη οπτική του σαλονιού. <Πρέπει να το ξέρει. Βοήθησε και αυτός στην σύλληψη αυτού του παιδιού. Είναι και δικό του παιδί και όχι μόνο δικό σου!> Έσκυψε για να βλέπω τα μάτια του.
<Έχω αποφασίσει να μην πω τίποτα και θα κρατήσω τον λόγο μου Φίλιπ. Όπως και αυτός έχει διαλέξει τον δρόμο της τιμωρίας, έτσι και εγώ θα επιλέξω το μονοπάτι που του αξίζει> Είπα και δάγκωσα από το τοστ μου.
<Και το μωρό τι σου φταίει?> Είπε και εγώ τον αγνόησα συνεχίζοντας να τρώω το τοστ μου. <Μιλάω!> Το άρπαξε από το χέρι ου και το έβαλε στο πιάτο.
<Θες να το πω, γιατί δεν αντέχεις να το κρατάς άλλο μέσα σου!> Του έδειξα με το δάχτυλο μου την καρδιά του. <Το έχεις βάρος μέσα σου, αλλά αυτή είναι και η δικιά σου τιμωρία Φίλιπ. Θα ξέρεις αλλά δεν θα μπορείς να μιλήσεις, γιατί έτσι και μιλήσεις τώρα θα σε σκοτώσει που δεν του το είπες!> Άρπαξα το πιάτο και πήγα στον καναπέ να φάω με την ησυχία μου.
<Καλό πάω να κάνω τον μπελά μου βρίσκω!> Σιχτίρισε και χτύπησε τα χέρια του πάνω στο τραπέζι από τα νεύρα του.
<Να μάθεις να μην μπλέκεις εκεί που δεν σε σπέρνουν!> Είπα με μπουκομένο το στόμα.
<Κορίτσι μου το ξέρεις ότι όταν το μάθει δεν θα τον σταματήσει τίποτα? Δεν θα σκοτώσει μόνο εμένα, αλλά και εσένα> Πήγαινε πάνω κάτω μην ξέροντας τι άλλο να πει για να με πείσει να πω στον Τζο για το παιδί.
<Μην αγχώνεσαι δεν πρόκειται να το μάθει> Είπα χαλαρά, αλλά αυτό τον αναστάτωσε ακόμα περισσότερο.
<Και την κοιλιά πως θα την κρύψεις μου λες?> Έδειξε την κοιλιά μου.
<Ευτυχώς η μόδα κάνει θαύματα και έχει δημιουργήσει ρούχα που μπορώ να την καλύψω>
<Νομίζεις ότι είναι τόσο εύκολα όλα? Είσαι γελασμένη!> Ήρθε και κάθισε απέναντι μου στον άλλον καναπέ βάζοντας τους αγκώνες του πάνω στα γόνατα του.
<Ξέχασα να σου πω Φίλιπ!> Αγνόησα ότι είπε. <Σήμερα κλώτσησε για πρώτη φορά το μωρό> Του χαμογέλασα και έδιωξα τα ψίχουλα που είχαν πέσε στην κοιλιά.
<Και αντί να το μαθαίνει ο πατέρας το μαθαίνω εγώ!> Τόνισε τον εαυτό του στο τέλος και σηκώθηκε να φύγει.
Το κινητό της εταιρείας άρχισε να χτυπάει με τον σπαστικό ήχο και ο Φίλιπ άρχισε να ψάχνει από που ακουγόταν αυτός ο πρωτόγνωρος ήχος.
<Πάνω στο τραπεζάκι είναι> Του έδειξα και έβαλα το πιάτο στο τραπέζι.
<Τι είναι αυτό?> Με ρώτησε καθώς έφερνε το κινητό.
<Ο κουμπαρούλης σου!> Του είπα χαμογελαστά. <Θέλει να μου σπάει τα νεύρα ακόμα κι όταν δεν βρίσκομαι στην δουλειά> Συνέχισα να χαμογελάω πλαγίως, μέχρι που το σήκωσα. <Παρακαλώ?>
<Άργησες!> Άκουσα την χαρακτηριστική χρειά της φωνής του.
<Συγνώμη για την καθυστέρηση κύριε. Ετοιμάζόμουν για να βγω έξω> Γύρισα να κοιτάξω τον Φίλιπ και χάρηκα όταν τον είδα να αναρωτιέται για αυτά που του έλεγα.
<Να πας που?> Άκουσα τον Τζον από το τηλέφωνο και διέκοψε την ευχαρίστηση μου.
<Δεν νομίζω να με πήρατε τηλέφωνο για να με ρωτήσετε που θα πάω, αλλά για κάτι σημαντικό που θα αφοράει την εταιρεία> Σηκώθηκα από τον καναπέ και ξεκίνησα για το δωμάτιο μου.
<Σε δύο εβδομάδες η εταιρεία γιορτάζει τα 15 χρόνια λειτουργίας της. Θα ήθελα σε παρακαλώ να μου στείλεις όλο το πελατολόγιο που σου έδειξε η Σόφι σήμερα και να φροντίσεις να ξεκουραστείς, γιατί άυριο θα χρειαστεί να κάτσεις περισσότερο στην δουλειά> Είπε γρήγορα, αλλά φρόντισε με τον τόνο της φωνής του να δώσει έμφαση στην ξεκούραση.
<Μην αγχώνεστε καθόλου κύριε. Εμείς οι νέοι έχουμε μια ενέργεια που πηγάζει από μέσα μας και είναι ατελείωτη!> Άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου και μόλις μπήκα μέσα, κατάλαβα ότι με ακολουθούσε ο Φίλιπ.
<Δεν αμφιβάλλω καθόλου κυρία Γούοραλαντ> Με αποκάλεσαι με το επώνυμο του και έσφιξα τα δόντια μου, για να μπορέσω να κρατηθώ.
<Κυρία Στίλεν!> Είπα ήρεμα. <Βρίσκομαι σε διάσταση και σύντομα θα βγει το διαζύγιο, οπότε θα ήταν καλύτερα να χρησιμοποιείτε το πατρικό επώνυμο μου> Άνοιξα την ντουλάπα με τα ρούχα κι άρχισα να ψάχνω κάτι άνετο.
<Μ' αυτό το πλευρό να κοιμάστε> Είπε και έκλεισε το τηλέφωνο.
<Γιατί είπες ψέματα?> Με ρώτησε ο Φίλιπ που στηριζόταν στην πόρτα.
<Κάνε μου την χάρη Φίλιπ και μην τολμίσεις να του πεις τίποτα άλλο για εμένα, άσε με να τον περιποιηθώ έτσι όπως του αξίζει, γιατί αλλιώς θα κάνεις μαύρα μάτια να δεις την βαφτιστήρα σου!> Τον απείλησα κοιτώντας τον με το σοβαρό μου βλέμμα, για να καταλάβει ότι σοβαρολογούσα.
<Θα πας κάπου?> Με ρώτησε ήρεμα και έγω έβγαλα μια φαρδιά όλόσωμη φόρμα.
<Ναι θα πεταχτώ για έναν καφέ με τα παιδιά που γνώρισα σήμερα στην εταιρεία. Ο κουμπάρος σου δεν μας άφησε να τα πούμε και πολύ> Έκλεισα τις πόρτες της ντουλάπας και άνοιξα το κάτω συρτάρι για να πάρω ένα ζευγάρι κάλτσες.
<Σε χώρο εργασίας είστε όχι σε καφετέρια Λίζα. Στην δουλειά δουλεύουμε. Στην καφετέρια κάνουμε κοτσομπολιό> Διαχώρισε τον ρόλο που έχουμε στην δουλειά και στην καφετέρια.
<Τώρα αρχίζω και καταλαβαίνω γιατί διάλεξε εσένα για κουμπάρο. Ίδιοι είστε!>Είπα και άρχισα να κουνάω τα χέρια μου για να φύγει από το δωμάτιο. <Άντε θέλω να αλλάξω!> Τον έσπρωξα και τον έβγαλα από το δωμάτιο.
<Μην αργήσεις πολύ!> Είπε μόλις έκλεισα την πόρτα και του φώναξα ότι δεν θα αργούσα γιατί ήμουν κάπως κουρασμένη.
**********************************************
<Παιδιά από εδώ η Λίζα!> Σηκώθηκε από το τραπέζι ο Ντέρεκ, μόλις με είδε να πλησιάζω. <Είναι η νέα γραμματέας του Χίτλερ> Με σύστησε στα παιδιά και τράβηξε την καρέκλα δίπλα του για να κάτσω.
<Εσύ είσαι η καινούρια!> Είπε μια κοπέλα συνομήλικη, μου που καθόταν απέναντι μου.
<Ναι> Είπα χαμογελαστα.
<Αυτή είναι η Κένεντι Ρόφορ. Δουλεύει μαζί με τον Μπράντον Κρόου> Μου έδειξε αυτόν που καθόταν από δίπλα της και μου έκλεισε το μάτι ως ένα είδος χαιρετισμού. <Και είναι στον τομέα των δημόσιων σχέσεων. Από εδώ είναι ο Ρότζερ και ο Κρίστοφερ Μπρίαν> Μου έδειξε τους δύο άντρες που ήταν ίδιοι και καθόντουσαν ο ένας στην μία κεφαλή του τραπεζιού και ο άλλος στην άλλη. <Είναι οι μάγειρες της εταιρείας. Και για αυτό παίρνουν κάθονται πάντα στις κεφαλές του τραπεζιου> Μου ψιθύρισε στο αυτή την τελευταία πρόταση και εγώ κρυφογέλασα.
<Χαρηκα πολύ!> Είπα χαρούμενη, καθώς φαίνονταν μια αγαπημένη παρέα.
<Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι που επιτέλους δεν θα είμαι το μόνο κορίτσι στην παρέα. Ώρες ώρες είναι ανιπόφοροι και δεν αντέχονται!> Παραπονέθηκε για τα αγόρια και κατευθείαν αντέδρασαν.
<Όχι αγαπητή μου!> Είπε με ύφος ο Μπράντον χτυπώντας την στο μπράτσο με τον αγκώνα του. <Εσύ γίνεσαι ανυπόφοι και σπαστικια. Ειδικά όταν δεν γίνεται αυτό που θέλεις> Ο Ντέρεκ όση ώρα μάλωναν μου εξηγούσε ότι πάντα στην παρέα θα υπήρχε και μια μικρή διαφωνία ανάμεσα τους αλλά πάντα στο τέλος θα κατέληγαν ξανά μονιασμένοι.
<Αν δεν σταματήσετε αυριό δεν έχει φαγητόγια εσάς!> Είπε ο Κρίστοφερ που φαινόταν πιο σοβαρός από όλους.
<Λύπαμαι αδερφέ αλλά δεν θα σε αφήσω να μου χαλάσεις την διασκέδαση> Απάντησε ο Ρότζερ βάζοντας τα χέρια του πάνω στο τραπέζι. <Θα έχει και δεύτερο πιάτο όποιος ταπώσει καλύτερα τον άλλον> Απευθύνθηκε στην Κένεντι και τον Μπράντον και αμέσως οι δύο τους πήρανε φωτιά.
<Και τώρα αρχίζει το γλέντι!> Είπε ο Ντέρεκ και άρχισε να γίνεται ο κακός χαμός στο τραπέζι.
Εγώ γελούσα με τα σχόλια του Ντέρεκ για την όλη κατάσταση. Μου έλεγε περιπέτειες που είχαν ζήσει και φασαρίες που είχαν κάνει σε μαγαζία. Ευτυχώς το μαγαζί αυτό τους είχε συνηθίσει και δεν είχαν προβήματα, γιατί σύμφωνα με τα όσα είχε πει ένας μαγαζάτορας τους είχε διώξει εξαιτίας της φασαρίας που κάνανε.
Ήταν χαρούμενα άτομα όλοι τους. Ο μπράντον πείραζε την Κένεντι σαν να ήταν η μικρή του αδερφή. Ο Ρότζερ έρειχνε συνεχώς λάδι στην φωτιά. Ο Κρίστοφερ προσπαθούσε να τους ηρεμίσει με τις απειλές του για το αυριανό γεύμα και ερχόταν σε αντιπαράθεση με τον αδερφό του και εγώ με τον Ντέρεκ τους χαζεύαμε γελώντας.
Την όλη φασαρία τελικά σταμάτησαν τα κινητά μας που ξεκίνησα να χτυπάνε ταυτόχρονα. Βέβαια δεν ήταν ακριβώς τα κινητά μας, αλλά αυτα της εταιρείας. Όλοι σήκωσαν τα δικά τους, αλλά εγώ δεν έβρισκα το δικό μου στην τσάντα.
<Λίζα...> Με σκούντηξε ο Ντέρεκ.
<Ντέρεκ σε παρακαλώ άσε με λίγο. Δεν βρίκω το κινητό και δεν θυμάμαι που το έχω αφήσει!> Άρχισα να βγάζω ότι πράγματα είχα μέσα στην τσάντα πάνω στο τραπέζι.
<Λίζα σε ψάχνουν> Είπε σιγά η Κένεντι και σήκωσα το κεφάλι μου από την τσάντα μου.
<Τι εννοείς ότι με ψάχνουν? Ποιος με ψάχνει?> Τους κοίταξα όλους που ακόμα είχαν το κινητό στο αφτί τους.
<Από την πρώτη μέρα κιόλας κυρία Γούοραλαντ έχετε αναστατώσει όλόκληρη την εταιρεία!> Άκουσα από πίσω μου την φωνή του. <Θέλω να δω στην συνέχεια τι θα γίνει!> Ακούμπησε τον ώμο μου με το χέρι του και εγώ έμεινα ακίνητη.
<Είστε συγγενείς?> Ρώτησε ο Κρίστοφερ και όλοι γύρισαν να με κοιτάξουν.
<Ακόμα περιμένω την λίστα με τους πελάτες της εταιρείας. Θα σε παρακαλούσα να μου τους στείλεις σύντομα!> Χτύπησε μία φορά τον ώμο μου με το χέρι του και στην συνέχεια άκουσα το κουδουνάκι από την πόρτα του μαγαζιού που έκλεινε.
<Είσαι συγγενείς του Χίτλερ?> Ρώτησε ο Ντέρεκ και εγώ είχα μείνει άφωνη μην ξέροντας τι να τους πω.