"ခ်န္း~ အဟင့္ ခ်န္း!!!"
"သား သား သတိထားအုံးေလ"
ေမေမလႈပ္ႏႈိးလုိက္မွ ဆယ္ဟြန္းလန္႔ႏုိး
သြားသည္....
"ေမေမ~ သား သား ဘာျဖစ္သြားတာလဲ?"
"ခ်န္းေလးနဲ႔ေတြ႔ၿပီးျပန္လာကတည္းက
သားေလးဖ်ားေနတာေလ"
အဲ့က်မွဆယ္ဟြန္း ခပ္ျမန္ျမန္ထထုိင္ကာ
"ေမေမ သူ သူေရာ ေဒါသတႀကီး
ကားေမာင္းထြက္သြားတယ္ သားစိတ္ပူတယ္"
ေမေမကဆယ္ဟြန္းဆံပင္ေတြက
ုိပြတ္သတ္ေပးရင္း...
"သားခ်န္းေလးဘာမွမျဖစ္ပါဘူး
အခုမီေယာင္းတုိ႔အိမ္မွာ"
"ေတာ္ ေတာ္ေသးတာေပါ့"
"သူမ်ားကုိစိတ္ပူမေနနဲ႔ မနက္ျဖန္ကမဂၤလာေဆာင္ သားအခုထိအဖ်ားမေပ်ာက္ေသးဘူး"
"သား သက္သာပါၿပီ"
"မနက္ျဖန္မွာသားကအေခ်ာဆုံးျဖစ္ေနရမွာ
အခုျပည့္ျပည့္ဝဝနားလုိက္ ဘာမွမေတြးနဲ႔
အားလုံးအဆုံးသတ္ၿပီးၿပီေလ..."
ေခါင္းၿငိမ့္ျပလုိက္သည္ ေမေမက ဆယ္ဟြန္းပါးေလးကုိနမ္းကာအခန္းအျပင္ထြက္သြားေလသည္.....
ဆယ္ဟြန္း ကုတင္ေပၚျပန္လွဲရင္း
မေန႔ကခ်န္းေယာလ္ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကုိ.ျပန္ၾကားကာ ငုိေနမိ၏...
တီ....တီ....တီ...
ဖုန္းလာလုိ႔ယူၾကည့္မိေတာ့ ကင္မီေယာင္း
ခ်က္ခ်င္းကုိင္လုိက္သည္...
📱"ဟဲလုိ မီေယာင္း႐ွီ ခ်န္းေရာ~"
"သူအိပ္ေနတယ္ မေန႔ကဘားမွာအရမ္းေသာင္းက်န္းေနလုိ႔ ကြၽန္မေသခ်ာျပန္ေခၚလာရတယ္"
တကယ္ဆုိ မေန႔က မီေယာင္း
ေဘာလုံးနားေနေဆာင္အျပင္ကကားေပၚ႐ွိသည္....
သူတုိ႔အျဖစ္ပ်က္အားလုံးကုိျမင္တယ္
ကားေမာင္းထြက္သြားတဲ့ေမာင္ေနာက္ကုိလည္းစိတ္ပူလုိ့္တိတ္တဆိတ္လုိက္ခဲ့မိတယ္...
"အဟင့္ ေသ ေသခ်ာဂ႐ုစုိက္ေပးပါ
သူအရမ္းနာက်င္ေနရတယ္"
"စိတ္ခ်ပါ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆယ္ဟြန္း႐ွီ
တကယ္ကုိအထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"................."
"ဆယ္ဟြန္း႐ွီက ကြၽန္မနဲ႔ကေလးေလးရဲ႕ အသက္သခင္ေက်းဇူး႐ွင္ပါ အဲ့ဒါေျပာခ်င္လုိ႔ဖုန္းဆက္လုိက္တာပါ"
".............."
"ၿပီးေတာ့ မဂၤလာပြဲတြက္ဂုဏ္ျပဳပါတယ္"
"မနက္က်ရင္ ေသခ်ာေပါက္ ခ်န္းကုိပါ
ေခၚခဲ့ေပးပါေနာ္ မီေယာင္း႐ွီ"
ခ်န္းေယာလ္မ်က္ႏွာကုိ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ေလးေတြ႕ခြင့္ရခ်င္လုိ႔ပါ....
"ဒါေပါ့ ေခၚခဲ့ပါမယ္ မနက္ျဖန္
ေတြ႔ၾကမယ္ေနာ္"
"အင္း"
"အားလုံးကုိေမ့ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္
ေနသြားပါေတာ့"
မီေယာင္းေျပာၿပီးေတာ့ တဖက္ကဆယ္ဟြန္း႐ႈိက္သံေတြတေျဖးေျဖးက်ယ္လာသည္..
ၿပီးေတာ့ဖုန္းခ်သြားတယ္...
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကြၽန္မကုိ
ခြင့္လႊတ္ေပးပါ အတၱႀကီးပါရေစ ဟင့္"
မီေယာင္းအားရေအာင္ ငုိၿပီးမွ
ေမာင္အိပ္ေနတဲ့အခန္းထဲဝင္လာသည္..
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေမာင္ တကယ့္ကေလးေလးပဲ
မေန႔ညက ရင္ဘတ္ထုထုၿပီး ငုိေနတဲ့ေမာင့္ပုံစံကုိကုိျမင္ေတာ့ မီေယာင္းအရမ္းသနားတယ္..
ေမာင္ကေျပာတယ္ သူ႔ဘဝမွာ အုိဆယ္ဟြန္းကုိ အခ်စ္ဆုံးတဲ့
ေမာင့္မ်က္ရည္ေတြသုတ္ေပးၿပီး ေမာင့္ကုိရင္ခြင္ထဲတစ္ညလုံးထည့္ကာ ႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့သည္
အိပ္ေနတုန္း ဟြန္း~ဆုိတဲ့ နာမည္ကုိ
ေယာင္တုိင္း မီေယာင္းရင္ထဲနင့္ေနေအာင္ခံစားရသည္....
"စိတ္ခ်ပါ ေ႐ွ႕ေလ်ွာက္ ေမာင့္ကုိ
အတတ္ႏုိင္ဆုံးေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လုပ္ေပးပါမယ္"
ခ်န္းေယာလ္ဆံပင္ေလးကုိအသာသပ္ေပးၿပီး
မီေယာင္းျပဳံးရင္းေျပာလုိက္သည္...
.
.
.
"ဟြန္း~"
သတုိ႔သမီးမိတ္ကပ္ျပင္ေနတဲ့ အခန္းထဲ
ဆယ္ဟြန္းဝင္လာခဲ့ေတာ့ ဂ်င္ဟီးက
႐ွက္ျပဳံးေလးနဲ႔ေခါင္းငုံသြား၏.....
"သား သမီးေလးဂ်င္ဟီးက
အရမ္းလွတယ္ေနာ္"
ေမေမအေမးကုိ ဆယ္ဟြန္း
အသက္မပါတဲ့အျပဳံးေတြနဲ႔ေခါင္းၿငိမ့္ျပလုိက္တယ္.....
မေကာင္းတက္လုိ႔ မိတ္ကပ္ျပင္တာကုိ
ခဏၾကည့္ေနလုိက္ၿပီး ေမေမကုိခြင့္ေတာင္းကာ သတုိ႔သားနားေနခန္းဆီျပန္လာလုိက္သည္.....
"ဟူးးး"
ဟန္ေဆာင္ျပဳံးေနရတာ တကယ္မလြယ္ပါဘူးပဲ
သတုိ႔သားဝတ္စုံအျဖဴရဲ႕အေပၚကုတ္ကုိခြၽတ္ကာ ထုိင္ခုံေပၚခဏမွိန္းေနလုိက္သည္...
ခ်န္းေယာလ္ လာမွာပါေနာ္
လာမွျဖစ္မွာ ဒါေနာက္ဆုံးပဲ
မဂၤလာပြဲၿပီးၿပီးျခင္း ဆယ္ဟြန္းဂ်ပန္ကုိအၿပီး
ျပန္ေတာ့မွာ ေမေမကအားလုံးစီစဥ္ၿပီးသား
"ငါ့ကုိေတြ႔ခြင့္ေလးေတာ့ ေပးပါ ခ်န္းရယ္"
📱"ဟဲလုိ မီေယာင္း"
"ဂ်င္ဟီး ဂုဏ္ယူပါတယ္ေနာ္ "
"အင္း "
"ဆယ္ဟြန္း႐ွီအေျခေနဘယ္လုိလဲ"
"မ်က္ႏွာေတာ့မေကာင္းဘူး ဒါမဲ့
ေနာက္က်ရင္ေတာ့ ေပ်ာ္သြားမွာပါ"
"ေမာင္ကေတာ့ မေန႔ညကအရက္ေတြအရမ္ေသာက္ၿပီး အခုထိမႏုိးေသးဘူး"
"မီေယာင္း~ ငါ ငါတုိ႔လုပ္ရပ္ေတြမွား
ေနလားဟင္?"
"မမွားဘူး ဂ်င္ဟီး ငါလည္းငါခ်စ္တဲ့သူတြက္အတၱႀကီးတယ္ နင္လည္းနင့္မိဘအ႐ွက္သိကၡာတြက္အတၱႀကီးမိတယ္...ဘာမွမမွားဘူး"
"ဒါမဲ့သူတုိ႔ေတြနာက်င္ေနရတယ္ေလ
အဲ့ဒါကုိျမင္တုိင္းမွားေနသလုိခံစားေနရတယ္"
"ဟင့္အင္း မွားတာသူတုိ႔ နဂုိကတည္းက
မျဖစ္သင့္တဲ့အခ်စ္ေတြကုိလုိက္ခံစားခဲ့ၾကတာေလ... "
"အဟင့္~"
"ေပ်ာ့ညံ့မေနနဲ႔ ဂ်င္ဟီး နင္ကမွေတာ္ေသးတယ္
ငါဆုိ ငါအ႐ွက္သိကၡာကုိေတာင္မေထာက္ထားပဲ ဆယ္ဟြန္း႐ွီကုိကေလး႐ွိေနၿပီလုိ႔လိမ္လုိက္ရတာ ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲတယ္မွတ္လဲ?"
"ကင္မီေယာင္း~"
ဂ်င္ဟီးနဲ႔အျပင္ထြက္ဖုန္းေျပာေနတုန္း
အေနာက္ကေမာင့္ရဲ႕ေခၚသံ
"ေ ေမာင္~"
"ခုနဘာစကားလဲ? ဘာ! ကေလး႐ွိေနတယ္လုိ႔
လိမ္တယ္ ဟုတ္လား??"
မီေယာင္းလက္ထဲကဖုန္းေလး ေအာက္ကုိ
ျပဳတ္က်သြားသည္ထိတုန္လႈပ္သြားရ၏..
"မ မဟုတ္ပါဘူး ေမာင္ နားၾကား
လြဲတာေနမယ္"
"မွန္ မွန္ ေျပာ စမ္း ကင္ မီ ေယာင္း!!!"
"ေမာင္ ေမာင္ သဲကေလ ေမာင္ခ်စ္လုိ႔
လုပ္မိတာပါ ေမာင့္ကုိမစြန္႔လႊတ္ႏုိင္လုိ႔ ဟင့္..
"ဟာ!"
ခ်န္းေယာလ္အရမ္းအံျသသြားရသည္
သူမကုိ သူဒီလုိေအာက္တန္းက်လိမ့္မည္လုိ႔
ထင္ေတာင္မထားဘူး...
ဒါေတြကုိမသိပဲ ဆယ္ဟြန္းကုိ
ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းေတြေျပာဆုိပစ္ခဲ့တယ္
"ေမာင္~ သဲ သဲကုိခြင့္လႊတ္ပါေနာ္"
"မင္း မင္းတုိ႔ေတြ ေတာ္ေတာ္
ေအာက္တန္းက်တာပဲ"
"အဲ့လုိမေျပာပါနဲ႔ ေမာင္ရယ္."
ခ်န္းေယာလ္ခ်က္ခ်င္းပဲ ကားေသာ့ဆြဲယူကာ
မဂၤလာခန္းမဆီသြားဖုိ႔ျပင္ေတာ့သည္..
"ေမာင္ ေမာင္မသြားပါနဲ႔
အဟင့္ သဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"လႊတ္စမ္း!! အယုတ္တမာမ!!"
ခ်န္းေယာလ္ သူမပါးကုိအားျပင္းျပင္း
႐ုိက္ခ်ကာထြက္လာခဲ့သည္...
မီေယာင္း လဲေနရာမွ ခ်က္ခ်င္းထကာ
ဂ်င္ဟီးဆီဖုန္းဆက္လုိက္သည္...
📱"ေအး မီေယာင္း ဘာလုိ႔
ဖုန္းခ်သြားတာလဲ?"
"အဟင့္ ဂ်င္ ဂ်င္ဟီး ေမာင္သိသြားၿပီ"
"ဘာ!!!"
"အ အခုခန္းမကုိထြက္သြားၿပီ
လုပ္ပါအုံး" 📱
ဂ်င္ဟီးခ်က္ခ်င္းဖုန္းခ်ကာ ေဘးနားထုိင္ေနတဲ့ဆယ္ဟြန္းေမေမကုိအလန္႔တၾကားၾကည့့္မိသည္...
"ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ သမီး"
"ခ်န္းေယာလ ္သိသြားၿပီတဲ့ အန္တီ!"
"ဘယ္လုိ!!"
ဆယ္ဟြန္းေမေမခ်က္ခ်င္းပဲ
သတုိ႔သားနားခန္းဆီေျပးထြက္သြားေတာ့တယ္
ဒီကိစၥေတြကုိ သူမလည္းသိေနတယ္ေလ...
.
.
.
"ကုိယ္ ကုိယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္
ဟြန္းရယ္"
ကားေမာင္းရင္း ဆယ္ဟြန္းဆီ
ဖုန္းဆက္လုိက္သည္...
"ဖုန္းကုိင္ပါ ဟြန္းရယ္"
ခဏၾကာေတာ့မွ တဖက္က
အသံတုိးတုိးအက္အက္ေလးထြက္လာတယ္..
📱"ခ်န္း~"
"ဟြန္း အ အခုခ်က္ခ်င္း ခန္းမေ႐ွ႕
ထြက္ခဲ့ေတာ့!!"
"ခ်န္း ဘာ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ"
"အဲ့ဒါေတြေနာက္မွေျပာျပမယ္
မီေယာင္းဆီမွာဘာကေလးမွမ႐ွိဘူး
ဟြန္းကုိလိမ္ခဲ့ၾကတာ ဂ်င္ဟီးနဲ႔ေပါင္းၿပီး"
"ဘယ္လုိ!!!"
"အ အခုထြက္ခဲ့ ဟြန္းကုိေခၚေျပးဖုိ႔
ကုိယ္လာေနၿပီ!"
"ဟုတ္ ဟုတ္" 📱
ဆယ္ဟြန္းအံျသထိတ္လန္႔ေနခ်္ိန္မရပါ
ခ်က္ခ်င္းအခန္းအျပင္ေျပးထြက္ေတာ့..
"ဒါဘယ္လဲ သား!!"
အခန္းဝမွာ ေမေမနဲ႔ေတြ႔ေလသည္
"ေမေမ သား သား သြားပါရေစ"
ေမေမကဆယ္ဟြန္းလက္ကုိအတင္းဆြဲထားကာအံႀကိတ္သံျဖင့္...
"မသြားရဘူး သားကလိမၼာပါတယ္"
"ဟင့္အင္း သား.သားကုိလႊတ္ပါ"
"လာခဲ့!!"
"ေမေမ~"
ေမေမကခ်က္ခ်င္းပဲ ဆယ္ဟြန္းလက္ကုိဆြဲကာ
ခန္းမအျပင္တံခါးဝနားကေဖေဖရပ္ေနတဲ့ေနရာရဲ႕မလွမ္းမေဝးဆီေခၚသြားၿပီး
"မင္းေဖေဖကုိၾကည့္စမ္း!!"
ေဖေဖကဝင္လာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကုိႏႈတ္ဆက္ကာျပဳံးရႊင္ေနသည္...
"အခုမင္းေဖေဖ ေပ်ာ္ေနတယ္ေနာ္
ေအး! မင္းခ်န္းေယာလ္ေနာက္လုိက္သြားစမ္း
သူအဲ့ေနရာတင္ လဲက်ၿပီးေသသြားလိမ့္မယ္"
"ေမေမ!"
"အဲ့ဒါအျပင္ ေနာက္တစ္ရက္မင္းၾကားရလိမ့့္မယ္ အုိလုပ္ငန္းစုရဲ႕သူေဌးကေတာ္ ၁၅ထပ္တုိက္ေပၚခုန္ခ်တဲ့သတင္းကုိ"
"ေမေမ!! အဲ့ အဲ့လုိေတြမေျပာပါနဲ႔"
"ငါမလုပ္ဘူးမထင္နဲ႔ဆယ္ဟြန္း!
နင္ေရြးစမ္း! နင့္မိဘလား? ပတ္ခ်န္းေယာလ္?"
"သား သားကုိအခက္ေတြ႔ေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔"
"အခက္မေတြ႔ခ်င္ရင္ ငါေျပာသလုိလုပ္!"
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ပါ ေမေမ"
ေမေမက သူ႔အိတ္ထဲကဖုန္းထုတ္ကာ
ေဖေဖဆီဖုန္းဆက္လုိက္သည္...
📱"ေယာက်္ား အခုခ်က္ခ်င္း
မဂၤလာပြဲစမယ္" 📱
ဖုန္းဆက္ၿပီး ဆယ္ဟြန္းလက္ကုိဆြဲကာ
မဂၤလာခန္းမဘက္ေခၚလာခဲ့သည္..
"ေမေမလည္း သားကုိ
ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္"
ဆယ္ဟြန္းမ်က္ရည္ေတြကုိ အသာယာ
သုတ္ေပးကာ ေမေမေျပာလာသည္..
ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခ်န္း~
၁၅မိနစ္ေလာက္လုိေသးတဲ့ မဂၤလာပြဲကုိ
ခ်က္ခ်င္းပဲ ခပ္ျမန္ျမန္စလုိက္ေတာ့သည္..
ဆယ္ဟြန္းကုိ ေလ်ွာက္လမ္းအလယ္
အတင္းတြန္းပုိ႔လုိက္တဲ့ေမေမ...
ခဏၾကာေတာ့ ဂ်င္ဟီးက သူ႔ေဖေဖလက္ကုိ
ကုိင္ကာ တေျဖးေျဖးဆယ္ဟြန္း႐ွိရာ
ေလ်ွာက္လာသည္...
သူမ လက္ေတြတုန္ေနသလုိ ဆယ္ဟြန္းကုိလည္းမၾကည့္ရဲဘူး...
ေအးေလ အမွားလုပ္ထားတာပဲ
မင္းတုိ႔ သိပ္ေတာ္ပါတယ္ .....
ခ်န္းေယာလ္ ခန္းမေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့
ကားေပၚမွအျမန္ဆင္းကာ ခန္းမထဲေျပးဝင္ေတာ့....
ျမင္လုိက္ရသည္က ခ်န္းေယာလ္ကုိ
ရင္နင့္စြာဆီးၾကဳိေနသည့္ ျမင္ကြင္း
ဆယ္ဟြန္းနဲ႔လီဂ်င္ဟီး အျပန္လွန္
လက္ထက္လက္စြပ္လွဲဝတ္ေနၾကၿပီ..
"အဟက္~"
ေျခာက္ကပ္ကပ္ရီေမာမိတယ္
ေနာက္ဆုံး ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိ
အုိဆယ္ဟြန္းသစၥာေဖါက္ခဲ့တာပဲ....
ဆယ္ဟြန္းက ခ်န္းေယာလ္ကုိျမင္တယ္
ၿပီးေတာ့ မ်က္ရည္ေတြက်လာတယ္...
ခ်န္းေယာလ္ တခ်က္ျပဳံးျပၿပီး
အျပင္ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္..
"ေမာင္~"
အေနာက္ကလုိက္လာပုံရတဲ့
ကင္မီေယာင္း...
သူ႔ကုိလာဆြဲတဲ့သူမလက္ကုိပုတ္ထုတ္ကာ
ဒီအေဆာက္ဦးရဲ႕ေခါင္မုိးထပ္တက္ခဲ့သည္..
"ဘယ္ ဘယ္သြားမလုိ႔လဲ ေမာင္~"
မီေယာင္းလည္းအေနာက္ကေနထပ္ၾကပ္မခြာလုိက္ေနမိ တစ္ခုခုလုပ္လုိက္မွာ
စုိးရိမ္လုိ႔ပါ.....
ေခါင္မုိးထပ္ေရာက္ေတာ့ .......
"ငါေနာက္ဆက္လုိက္မလာနဲ႔
ကင္မီေယာင္း...."
"ေမာင္ သဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ဘာမွမၾကားခ်င္ဘူး ဆက္မလုိက္လာနဲ႔
ငါေတာင္းဆုိတာပါ"
"ေမာင္!!"
ခ်န္းေယာလ္ေျပာေျပာဆုိဆုိ ေခါင္မုိးထပ္
အစြန္းက လက္တန္းေပၚမတ္တပ္ရပ္လုိက္သည္.....
"လူေတြ လုံးဝသစၥာမ႐ွိၾကဘူးပဲ!!"
"ေမာင္ ဘာ ဘာလုပ္မလုိ႔လဲဟင္
သဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ျပန္ဆင္းခဲ့ပါေနာ္"
"ဟက္ ဟား ဟား လာၿပီး အမိန္႔ေပးေနတယ္"
မီေယာင္း ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ျဖင့္
ဂ်င္ဟီးဆီဖုန္းဆက္ကာ ဆယ္ဟြန္းပါေခၚၿပီး
ေခါင္မုိးထပ္တက္ခဲ့ရန္ေျပာလုိက္သည္...
"ေမာင္ သဲ သဲတု႔ိေနာက္ဆုတ္ေပးပါမယ္ေနာ္
စိတ္လုိက္မာန္ပါမလုပ္လုိက္ပါနဲ႔"
"လိမ္တယ္ "
"တ တကယ္ပါ အ အခု ဆယ္ဟြန္းလာေနၿပီ
ျပန္ဆင္းခဲ့ပါေနာ္ အဟင့္"
"ငါမယုံေတာ့ဘူး.ဘယ္သူကုိမွ."
အုိဆယ္ဟြန္းလက္ထက္ၿပီးတာေတာင္
ငါ့ကုိယုံခုိင္းမေနနဲ႔ေတာ့ ကင္မီေယာင္း..
ေနာက္ထပ္အ႐ူးမလုပ္ခံေတာ့ဘူး.
"ခ်န္းေယာလ္!!!"
ခဏျကာေတာ့ ဆယ္ဟြန္းရယ္ ဂ်င္ဟီးရယ္
ဆယ္ဟြန္းေမေမရယ္ကေရာက္လာၾကသည္...
"ဆယ္ဟြန္း႐ွီ ေမာင္ ေမာင့္ကုိ
ကယ္ပါအုံး..."
"ခ်န္း~ အဲ့ အဲ့လုိမလုပ္ပါနဲ႔
လာ လာျပန္ဆင္းခဲ့ပါေနာ္"
ဆယ္ဟြန္းငုိရင္း သူ႐ွိရာတေျဖးေျဖးတုိး
သြားေတာ့...
"အနားကပ္မလာနဲ႔!!!!"
ဆယ္ဟြန္း သူ႔စကားအတုိင္း ထပ္မကပ္ရဲ႕
ေတာ္ၾကာတစ္ခုခုလုပ္လုိက္မွျဖင့္...
"ခ်န္းရယ္ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္
အဲ့လုိမလုပ္ပါနဲ႔ ငါတုိ႔ အတူတူေနသြားၾကမယ္ေလ..."
"ဟက္ ငါမင္းကုိမယုံေတာ့ဘူး~"
"ခ်န္း~ ငါ ငါမင္းကုိခ်စ္တယ္ေလ"
သူ႔အၾကားခ်င္ဆုံးစကားကုိ ၾကားလုိက္ရတဲ့
ခ်န္းေယာလ္က သူ႔ကုိအံျသတႀကီးစုိက္ၾကည့့္လာသည္....
"ငါမင္းကုိသိပ္ခ်စ္တယ္ အဟင့္
ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ "
"ဟြန္း မင္းငါ့ကုိညာေျပာေနျပန္ျပီလား?"
"ဟင့္အင္း ငါမညာပါဘူး မင္းကုိ
ဟုိးငယ္ငယ္ေလးကတည္းကခ်စ္ခဲ့တာ
ငါမွာဖြင့္ေျပာဖုိ႔အခြင့္ေရးမ႐ွိခဲ့လုိ႔ပါ"
"ဟြန္း~"
"ခ်န္းေယာလ္ ျပန္ဆင္းခဲ့ပါေနာ္
ငါေတာင္းပန္ပါတယ္"
ခ်န္းေယာလ္ ခဏမ်ွၿငိမ္သြားၿပီးမွ...
ဆယ္ဟြန္းထံလက္ကမ္းေပးလာရင္း...
"ဟြန္း~ ငါ ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ထဲ
႐ွိတဲ့ကမာၻေလးဆီမသြားခ်င္ဘူးလား?"
"ဟင္??"
"ငါတုိ႔ရဲ႕ႏွစ္ေယာက္ထဲေလ လာပါ
ဘယ္သူမွ႐ွာလုိ႔မရမဲ့ေနရာ ထြက္သြားရေအာင္"
အစကဆယ္ဟြန္းနားမလည္ဘူး
ေနာက္မွ ခ်န္းေယာလ္ေျပာတာေတြကုိ
တေျဖးေျဖးသိလာ၏...
"အင္း ခ်န္းနဲ႔သာဆုိရင္ ငါ ငါ ဘယ္ေနရာမွ
မေၾကာက္ဘူး လုိက္ရဲတယ္"
"လာ"
ဆယ္ဟြန္းမ်က္ရည္ေတြသုတ္ကာ
သူ႔ကမ္းေပးတဲ့လက္ကုိဆုပ္ကုိင္ရင္း
သူပါ လက္တန္းေပၚတက္လုိက္သည္
"ဟြန္း!!!"
"သား!!"
"ေမာင္!!"
သူမတုိ႔ေခၚသံေတြကုိ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားကာ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္စုိက္ၾကည့္ကာျပဳံးမိလုိက္ၾကတယ္..
"ခ်စ္တယ္ ဟြန္း~"
"အင္း ငါလည္း ခ်န္းကုိခ်စ္တယ္"
ႏွစ္ေယာက္သားလက္ကုိတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္
ဆုပ္ကုိင္ကာ မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး ျပဳိင္တူ
ခုန္ခ်လုိက္ေတာ့သည္.....
သြားၾကမယ္ ခ်န္း~
မင္းေျပာတဲ့ ဘယ္သူမွ႐ွာလုိ႔မရမဲ့ေနရာ
နာက်င္မူေတြမ႐ွိပဲ ေပ်ာ္ရႊင္မူေတြပဲ႐ွိတဲ့
ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ကမာၻေလးဆီကုိ.....
တုိက္ေပၚကျပဳတ္က်လာတဲ့ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ ခဏျကာေတာ့ တေျဖးေျဖး လူေတြအမ်ားၿကီးဝုိင္းအုံလာၾကသည္..
သူတုိ႔တဝုိက္လည္း ေသြးေတြမွအမ်ားႀကီးပဲ...
တစ္ေယာက္ကသာမန္ဝတ္စုံနဲ႔
ေနာက္တစ္ေယာက္ကသတုိ႔သားဝတ္စုံေလးနဲ႔
လူေတြအကုန္လုံးက သနားတဲ့မ်က္လုံး
ေတြ
ထုိအေျခေနကုိ အားလုံးအစဆုံး
ျမင္လုိက္တဲ့ ဂီခ်န္း....
ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ ေၾကာင္အေနမိသည္..
ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔႐ုပ္အေလာင္းေတြကုိ ရပ္ၾကည့္ေနၾကသည့္ အျဖဴ ေရာင္ဝိညာဥ္ေလးႏွစ္ေယာက္ကုိ သူတစ္ေယာက္ပဲ ျမင္ရသည္ေလ..
"ဟြန္း~ လာ ၾကည့္မေနနဲ႔ေတာ့
သြားၾကမယ္"
"အင္း ခ်န္း~"
လက္တြဲကာထြက္သြားၾကေလရဲ႕ ...
ၿပီးေတာ့ သူ႔ကုိလည္းႏွစ္ေယာက္လုံး
ျပဳံးျပသြားေသးတယ္....
"အား!!!!!!"
ဂီခ်န္းေၾကာက္လန္႔တၾကားေအာ္လုိက္မိသည္
ထုိေန႔မွစႁပီး ဂီခ်န္းစိတ္ေတြပုံမွန္မဟုတ္ေတာ့ပဲ
ေနာက္ဆုံး စိတၱဇေဆး႐ုံပုိ႔လုိက္ရတဲ့ထိပဲ...
မီေယာင္းနဲ႔ဂ်င္ဟီးလည္း တသက္လုံး
အျပစ္႐ွိသူေတြလုိ ဘဝကုိေနထုိင္သြားရတယ္
ဆယ္ဟြန္မိဘေတြနဲ႔ ခ်န္းယာလ္မာမီကေတာ႔သားေတြ စိတ္နဲ႔ ေ႐ွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့့္ပဲဆုံးပါးသြားၾကသည္
ပတ္ခ်န္းေယာလ္နဲ႔အုိဆယ္ဟြန္းအေၾကာင္းကေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ ပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္လုိက်န္ရစ္ေနခဲ့သည္ေလ......
THE END...............ಥ_ಥ
စာဖတ္သူ အားလုံးကုိေက်းဇူးတင္ပါတယ္ 🙏