I feel like updating today 'cause I'm hot.
******
MGD 26 - Freak and Monster
Straight three days na rin akong kinukulit ni Terrence. Alam n'yo 'yung feeling na walang kaeffort effort ang surprise n'ya? Scratch that, matatawag bang surprise 'yon e sinabi n'ya naman sa akin? Hays, shunga talaga.
Mas trip ko ang ganitong relationship, hindi man perpekto ay happy lang kami. Yung nagbubugbugan, sakitan, nagmumurahan, minsan sweet at minsan hard, minsan walang pansinan, may tampuhan. Dahil naniniwala ako kung puro saya lang ang nararamdaman n'yo ay parang walang love. Masaya ka nga pero mas marerealize mo na mahal mo s'ya kung may pain. Hindi man perpekto pero masaya ka naman.
"Tristan, kailan ka pa naging selfie king?" kanina pa rin ako naiirita sa kapatid kong vain na vain sa pagpose. Ano na naman bang naisipan ni Tristan at nahiligan ngayon magselfie?
"Shh, quiet. I'm searching for the right angle." he said.
"Nako, kahit anong gawin mo. Hindi mo maitatago ang matulis mong baba. Nonetheless, asset mo kaya 'yan. Kyot kyot nga e." nilisikan n'ya ako ng mata pero lumapit ako at inagaw sa kanya ang iPhone n'ya.
"Bibilang ako ng tatlo, magpose ka." ini-switch ko ang camera para maging front.
"One...two...three.." narinig ko ang pagtunog ng shutter.
Gahd, for sure ay maganda na naman ako sa picture namin na 'to. At pagtingin ko sa camera ay napadrop jaw na lang ako.
"Bwisit ka talaga!!!" pero wala na s'ya at nakatakbo na papunta sa kwarto n'ya. Ugh, lagyan ba naman ako ng sungay? Wtf, sa bait ko na 'to?
***
Nandito lang ako sa sala at nakaupo sa couch, may isang orange juice na nakalagay sa tall glass at may hawak hawak akong bowl ng mga ubas. Ipinatong ko rin ang paa ko sa glass table sa harap ko.
"Hay, sarap sa feelin-" hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko ng biglang dumating si Steph.
"Kyaaaa!!!" tili n'ya. Biglang gumana ang mga senses ko at kinuha ko ang baso ng juice. Ini-straight ko ito at noong masigurado kong wala ng laman ito. Ay inasinta ko na si Steph..
"Ahhhhhhh! No sis, mababasag ang mukha ko jan." takot na takot s'ya na lumapit sa akin at inagaw ang baso sa kamay ko. "Ano ka ba, pati ba naman ako pagtitripan mo?!"
"Wow naman Stephanie, ginulat mo lang naman ako 'no?! Ano sa tingin mo ang gagawin ko?! Alam mo kung hindi kita talaga kaibigan ay binato na kita ng glass table."
"Ang hard mo naman sa akin best, naku..kung hindi lang talaga kita namimiss ay hindi na ako nag-abalang puntahan ka pa."
"Really? As if namang namimiss kita." she pouted and I chuckled.
"Alam mo, lagi kong pinagdarasal na sana bumait ka naman ng konti or sana matanggal naman ang sungay mo kahit isang araw lang."
"How I wish na mangyari 'yun. Maybe? Pero huwag ka ng umasa na babait ako, dahil never. Nakakabawas kaya ng pagkacool 'yon." I kidded.
"Anong cool sa pagtataray? Sa pag-irap? At sa pambabara?"
"This is my way of defending myself, masama ba 'yon? Tsaka, what are you implying about? Na hindi ako cool?" depensa ko. She raised her hand and defended herself, "Wala akong sinasabing ganyan. Nako nga Trish, tigilan mo ko."
"Ako ang tigilan mo Steph. Nagkaroon ka lang ng boyfriend ay nakalimutan mo na ako. Wow, thank you sa effort ko na dalhin ka sa studio. Wow, salamat talaga." I roll my eyes. Lumapit naman sa'ya kaagad sa akin at niyakap ako, ew.
"Kaya nga ako nandito e, para pasalamatan ka. Actually, may ibibigay ako sa'yo." I look at her suspiciously.
"What?" I retorted.
"Gift certificates sa shop ko!" really? To my dismay ay inirapan ko lang s'ya at itinuloy ko lang ang panonood ko ng tv.
"Ay? Snob ang peg 'te?"madamdaming sagot n'ya, "Oo na, arte nito. Syempre hindi gift certificate, baka ikahirap mo 'yon." she laughed.
Hindi ko na s'ya pinansin habang salita s'ya ng salita. God, why is she so talkative? Sa bagay, high school pa lang kami ay napakadaldal na ng babaeng 'yan. Ano pa nga bang bago?
"Ouch Trish!" she hissed. Napalingon ako sa kanya at nag-angat ng kilay. Ano na naman bang kabaliwan ni Steph? I eyed her and scan her body if something happen to her. But there is none.. as in wala-walang rason para umaray s'ya.
But instead of ignoring her, I asked a stupid question to her, "What happened?" hindi pa rin nawawala sa mukha n'ya ang sakit na nararamdaman n'ya.
"Yung buhok ko.." she said. I look at her hair, wala namang nangyari. Nakalugay lang sa likod n'ya.
"What?" I asked.
"Yung buhok ko-naapakan mo. Ang haba kaya nito. Hihihi-aw!" hinimas n'ya ang braso n'ya na tinamaan ng grapes. Walanghiyang babae na 'to, ang lakas ng trip. Ang akala ko pa naman ay ano ng nangyari.
"So make kwento." I said. She heaved a sigh before telling her epic lovestory.
"So ayun nga, he thought na magpinsan pala kami but he was wrong. Adopted son lang pala s'ya, who knows diba? Destiny talaga kami para sa isa't isa." paliwanag n'ya. Kahit medyo naguguluhan ako sa nangyari sa buhay nilang dalawa ay pinilit kong intindihin.
"That means hindi ka nagalit sa kanya? Duh, he cheated on you." parang ang sarap nilang pag-awayin ni Carl.
"Eh sa mahal ko e." she said. How romantic she is diba? "And he only did that for a purpose, hindi naman gagawa si Carl my loves ng hindi karapat dapat gawin because he loves me."
"Whatever, alam mo, I'm really happy for you. Masaya ako para sa'yo and I want you to be happy."
"Pero mas masaya siguro kung mabubuntis ako ni Carl 'no? Hihi!" she giggled. Kung anong hate ko sa best friend ko, yun ang pagiging green n'ya. Lahat na lang ata ng pagnanasa sa lalaki ay naisip n'ya na, lalo na yung inner motives n'ya para kay Carlito.
"Ang baboy mo Steph.." I wrinkled my nose.
"Hahaha! Stop being so naíve Trish, kung alam ko lang na pinagsasahan mo rin si Terrence."
"Never, and why would I do such thing? Pwede ba, iba ako sayo. So shut up!" I don't like this kind of talk, feeling ko ay makakasampal ako ng tao ng wala sa oras. I felt uneasiness.
"Uyy, bibigay na 'yan. Alam mo sis, pwede namang umamin na pinagnanasahan mo boyfriend mo e. Duh, jowa mo naman 'yun." I look at her with disgust.
"Pinanganak akong maganda at hindi manyak. Ikaw pinanganak ka lang. Bonus na lang ang pagiging manyak mo." she burst out laughing.
"Should I be flattered? That's a compliment actually. Bihira na lang sa babae ang lantaran ang pagkamanyak. Ohmygahd, hindi ko alam kung nababaliw na ba ako. Pero parang may kapalit na ang standee ni Carl sa kwarto ko. Malapit na s'yang maging totoo. Ipapalit ko na si Carl my loves sa standee n'ya. Ang brilliant diba ng naiisip ko? Hihi!" minsan talaga ay naiisip ko kung bakit sa lahat pa ng tao sa mundo, sya pa ang naging kaibigan ko?
"Alam mo Steph, ang baboy mo."
"Speaking of that, baboy thingy. Sa tingin ko, kailangan mo na akong samahan."
"Saan na naman?" I asked.
"Kasi si daddy sinugod sa hospital, na-high blood eh dahil sa kakakain ng baboy. You know, adulthood problems. Medyo tanders na si daddy kaya ganon. So samahan mo ko."
"Tinatamad ako." I said. "Tsaka may lakad kami nung halimaw mamay-"
"Sa gwapo kong 'to? Halimaw pa rin itatawag mo? Naku babylove, maging sweet ka naman sa akin kahit minsan.." speaking of the devil, kararating n'ya lang with paper bags on his hand. Siguro ito na yung pinabibili kong pasalubong, galing kasing Singapore ang tukmol na 'yan. Oo, ginawa n'yang Bulacan to Manila ang Singapore at Pilipinas.
"Sweet naman ako ah? Halika ka nga dito at ikikiss kita.." pag-aamo ko. Ngumiti naman s'ya ng malapad at pinunasan pa gamit ang sleeve ng long sleeves n'ya ang nguso n'ya. Ew, talaga 'to.
Noong makalapit na s'ya ay walang pakundangan s'yang ngumuso kahit na may kasama kami ngayon, lakas MAKA-PDA ah?
"Eh? Yun na yun? Ang akala ko sa lips? Bakit sa ilong?" disappointed n'yang sabi. Kinuha ko naman ang paper bags sa kamay n'ya at inilapag sa harap ko. Mas mabuti ng maagap.
"Napaka-ungrateful mo hah? Pasalamat ka nga at kiniss pa kita." depensa ko. Mukha ko naman s'yang nabola dahil may pagkagullible s'ya. Hays, buti na lang. Perks of having a gullible boyfriend.
"Uy namiss ko girlfriend ko.." he draped his arms around my shoulder.
"Uy namiss ko rin boyfriend ko.. pakisabi sa kanya." he smiled. Minsan lang naman ako maging sweet kung hinihiling ng pagkakataon.
"Ehem.." Steph cleared her throat. "Ay taray! Napansin n'yo ko? Sorry ah? Kala ko kasi display ako dito. Hehe!" Terrence shoot her daggers. Nako, isa pa rin 'tong halimaw na 'to. Ayaw na ayaw n'ya ang naiistorbo kapag kaming dalawa ang magkasama.
"Uy nand'yan ka pala." Terrence acknowledge her presence, "Hi bestfriend ng girlfriend ko. Ay bestfriend ng soon to be wife pala.." he laughed arrogantly. Buti na lang talaga at sanay na sanay na ako sa pagkahambog n'ya.
"Ang sweet shiiz, hay nako. Ang swerte mo kay Terrence, Trish! Gwapo na nga, sweet pa na boyfriend. Ay mali..sweet na asawa." once a fangirl, always a fangirl.
Kahit ano atang gawin na kabalahuraan ng lalaking kaharap ko ay maganda pa rin sa mata ni Steph, once a fangirl, always a fangirl nga naman.
"Anyways, aalis na ko. Bibisitahin ko na si dad." magsasalita na sana ako na gusto kong samahan s'ya kaso yung lakaking katabi ko ay tinapakan ang paa ko.
I shoot him daggers before I said to Steph that I am going with her.
"Score na sana e. Shit!" hindi ko na narinig ang huling sinabi ni Terrence, ang malinaw sa akin ay yung pagmumura n'ya.
***
After 30 minutes ay nakarating na kami sa hospital. I decided to put my sunnies since maraming nakakakilala sa akin. Terrence decided to put his cap and shades for his own sake. Malamang, gusto nya rin namang makakilos ng malaya. Ang hirap kaya ng maraming nakakakilala sa'yo, you are not free of doing anything. You have no freedom.
"Alam nyo, mauna na kayo sa loob. Room 16 ang dad ko. Hihintayin ko lang si Carl dito since he has a problem of disguising." noob Carl.
Paano kasi n'ya maitatago ang pink hair n'ya? Oo, his hair color is a vibrant pink again. The one that I witnessed when I saw him at their mallshow.
We nodded in agreement and we walked hand in hand.
"How does it feel walking hand in hand by me?" he asked. I glance at him and shrug, "I don't know." I answered.
"How does it feel if I drape my arms around you?" He asked and put his comforting arms on my shoulder.
"I don't know. Ano bang dapat maramdaman ko? Na kiligin ako at maghyperventilate dahil inaakbayan ako ng isang famous?" I answered him back.
"Freak naman eh. I was asking you these questions para sumagot ka na "I feel safe" tapos ganyan lang ang makukuha kong sagot. Freak, nakakadisappoint naman." parang batang sabi n'ya. Natawa ako sa pagmumukha n'ya.
"Edi dapat you don't ask me those questions. Tutal, ikaw lang naman ang sumasagot ng questions mo."
"How does it feel if I kiss you right now?" before I could protest, he already kissed me on my lips. It lasted for ten seconds and I feel like my cheeks were burning red because of this quick kiss.
"How does it feel?" I feel butterflies on my stomach.
"You are really good on stealing kisses huh?" my cheeks were red. He just kissed me on public, what a public display of affection we are.
Ang akala ko ay aasarin n'ya ako because on what I have reacted earlier, but he didn't. Tahimik lang kaming naglakad na magkahawak ang kamay and he is humming the song he sang three years ago on the stage. The song he used when he courted me in front of many teenagers and ladies. Memories came back and rush through my veins, he is humming Little Things by One Direction.
"This is the song I sang to you three years ago and you gave me slap on return. Remember?" he smiled. Those smiles were so comforting. Bakit ba mas lalo akong naattract kapag ngumingiti s'ya?
"I won't never forget that day." I said. "Never.." I added.
We were standing on the hospital's lobby and trying to be patient of waiting the two lovebirds to enter this building. And a minute later, nariyan na silang dalawa.
"Bakit nyo pa kami hinintay?" asked Steph. Pero nag-shrug lang kaming dalawa dahil wala s'yang kwentang kausap. Alangan namang pumasok kami sa room ng daddy n'ya kaagad, feeling kamag-anak lang 'no?
"I think you should go now. I like to pee.." I said. "Susunod na lang kami ni Terrence." I added. They nodded on agreement at nagpasama ako kay Terrence na pumunta ng cr.
"Tagal naman freak.." narinig kong maktol n'ya habang nasa loob ako. Oo, walang tatalo sa lakas ng bibig n'ya kahit nasa labas sya ng ladies' cr. Kailan ba s'ya bibigyan ng mahabang pasensya?
Pagkalabas ko ay nakasimangot na naman s'ya, duh. Kasalanan ko ba kung natagalan ako sa cr. Palibhasa't yung sa kanila ay ilalabas lang nila sa zipper at ipapagpag.
Ugh, my mind.
"What took you so long?" really? Is that even a question, "Tumae ka ba?" muntik na akong ma-choke dahil sa sinabi n'ya.
"Really? Asa ka." I rolled my eyes and he chuckled.
"Hindi ka mabiro." he draped again his hands on my shoulder and he forcefully get my hand para ilagay sa waist n'ya. Oo, inaamin kong kinikilig ako. "I love you.."
"You're too clingy." I commented.
"Sayo lang naman. C'mon, freak. Say it.."
"It's not a question to answer." I protested.
"Alam mo, ano bang mahirap sa pagsasabi ng I love you too? Freak naman, maging sweet ka naman sa akin. Kapag sinasabihan kita ng I love you, sumagot ka ng I love you too. Hindi yung tipong sinabihan kita ng I love you tapos sasabihin mo thank you, ang polite mo naman kapag ganun." kulang na lang ay humagalpak ako sa tawa dahil sa litanya n'ya.
"Ang dami mo namang sinabi. Mahal din kita Terrence Andrew Sy." aw ang cheesy ko.
"Mas mahal kita Princess Trish Lua-Sy."
"Over?!" I laughed.
"Doon rin naman papatungo 'yun. Tss!" natawa na lang ako.
Nasa harap na kami ng elevator ngayon at naghihintay na bumaba ang elevator sa ground floor. Paano naman kasi? Second floor lang naman ang kwarto ng daddy ni Steph ay gusto pang mag-elevator ni Terrence. Kaarteng lalaki lang..
The door swung open at pumasok na kaming dalawa, and to my surprise, I saw him! I really saw Liam exiting the elevator. I stared at the guy's back but he made his way out of the hospital.
"You okay? You look like you've seen a ghost.." Terrence commented. The door of the elevator closed and we made our way to Steph's dad. That guy can't never be him..ever.
This is a long chapter. I hope you like this, peace offering to all of you since the previous chapters were just a transition. Thank you, keep being awesome. Do not forget to cast a vote and construct a comment out of this.
I guess you have now a hint what the ending will look like, do you? This novel will probably end at chapter 40-45? Or I'll set this on 50 chapters if I can. Thanks!