"ဆယ္ဟြန္း႐ွီ~"
"ခ ခဏေလးပါ ေက်းဇူးျပဳၿပီး
ဘာမွမေျပာပါနဲ႔လား??"
တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္လာတဲ့ႏႈတ္ခမ္းကုိ
အေသဖိကုိက္ကာ ေခါင္းထဲဘာမွစဥ္းစားမရေအာင္ဗလာနတၱိျဖစ္ကုန္ၿပီ...
ဘာျပန္ေျပာရမွန္းကုိ မသိေတာ့တာ...
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာထိ သူမကလည္းေအာက္မွာဒူးေထာက္ေနသလုိ ဆယ္ဟြန္းလည္းမတ္တပ္ႀကီး ရပ္ကာၿငိမ္ေနမိၾက၏....
"ျပန္ ျပန္လုိက္ပါေတာ့"
"ကြၽန္မ တကယ္ေတာင္းဆုိတာပါ အရမ္းခက္ခဲေနလုိ႔ပါ ေမာင္သာကြၽန္မကုိထားသြားရင္
ကြၽန္မေတာ့............"
အသံတုိးဝင္သြားကာငုိခ်လုိက္သည့္
သူမကုိ ဆယ္ဟြန္းတေျဖးေျဖးလွည့္ၾကည့္မိသည္.......
မလိမ္ေလာက္ပါဘူး ဘယ္မိန္းမမွ ဒီလုိအျဖစ္ပ်က္မ်ဴ ိးကုိလိမ္မေျပာေလာက္ပါဘူး ...
အ႐ွက္ေတြကုိမငဲ့ကြက္ပဲေလ....
"ခ်န္း ခ်န္းသိၿပီးၿပီလား??"
"ဟင့္အင္း ဆယ္ဟြန္း႐ွီ ေမာင့္ကုိမေျပာပါနဲ႔ေနာ္ ေမာင္သိသြားရင္ ကုိယ္ဝန္ကုိဖ်က္ခ်ခုိင္းမွာ
ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မဂ်င္ဟီးကုိလည္း မေျပာရေသးပါဘူး ဆယ္ဟြန္း႐ွီအ႐ွက္သိကၡာအတြက္"
ဆယ္ဟြန္းအသက္ကုိခပ္ျပင္းျပင္း႐ႈကာ..
"အ အခ်ိန္ေပးပါ စဥ္းစားပါရေစ အခုေတာ့ျပန္လုိက္ပါေတာ့ "
"ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
မ်က္ရည္သုတ္ၿပီး သူမထြက္သြားမွ
ဆယ္ဟြန္းအားရပါးရ႐ႈိက္ငုိမိေတာ့သည္..
ဘယ္လုိျဖစ္ၿပီး ဒီလုိအျဖစ္မ်ဴ ိးက
ေပၚလာရျပန္တာလဲ??
အားလုံးအဆင္ေျပေနၿပီဆုိမွ......
ငါဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ ခ်န္း!
မိန္းမတစ္ေယာက္ကဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ၿပီး
သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔လမ္းခြဲခုိင္းတဲ့ထိကုိ ေစာင္႐ွက္မ႐ွိတဲ့
ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီလား??
ၿပီးေတာ့ ကုိယ္ဝန္!
ငါအရမ္းခ်စ္ရတဲ့ ပတ္ခ်န္းေယာလ္ဆုိတဲ့
မင္းရဲ႕ေသြးသား !
လူေလာကထဲေရာက္မလာေသးတဲ့
ကေလးတစ္ေယာက္ကုိ ငါဂ႐ုမစုိက္ပဲ
မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ၿပီစ မင္းနဲ႔လက္တြဲသြားလုိ႔ျဖစ္ပါ့မလား?
အေတြး အေတြးေတြက ဆယ္ဟြန္းေခါင္းထဲကုိ
အလုအယက္ဝင္လာၾကၿပီ
စားပြဲေပၚကဖုန္းေလးျမည္လာတာေတာင္
ဆယ္ဟြန္းမကုိင္ႏုိင္ ခ်န္းေယာလ္ဆီကဆက္တာမွန္းသိေပမဲ့လည္း...
ဒီလုိအေျခေနႀကီးမွာ ခ်န္းနဲ႔စကားေျပာဖုိ႔
အရမ္းအဆင္မေျပဘူး...
ငါ့ရင္ေတြကြဲထြက္ေတာ့မွာပဲ ခ်န္း!
.
.
.
"ငါ.ငါဆယ္ဟြန္းကုိ ေျပာလုိက္ၿပီ!"
"ဘာ!"
"ဘယ္လုိ!"
ဂ်င္ဟီးေရာဂီခ်န္းပါ သူမစကားေၾကာင့္
အံျသသြားရသည္..
သူတုိ႔တုိင္ပင္ထားတဲ့ရက္ကုိေရာက္မွေျပာရမွာေလ အခုက ..........?
"သူ သူတုိ႔ထြက္ေျပးဖုိ႔ေျပာေနတာငါၾကားတယ္
အဲ့ဒါေၾကာင့္အျမန္လုပ္လုိက္တာ ငါ ငါေျပာၿပီးမွ
အရမ္းေၾကာက္တာပဲ အဟင့္."
မီေယာင္းငုိခ်လုိက္မိသည္ ဘဝတစ္ေလ်ွာက္႐ုိးသားျဖဴ.စင္ခဲ့တဲ့ သူမအတြက္ေတာ့ ဒါဟာအရမ္းခက္ခဲပါတယ္...
ၿပီးေတာ့ မိန္းမသားတစ္ေယာက္ရဲ႕အ႐ွက္သိကၡာ အားလုံးကုိ႐ုိက္ခ်ဴ ိးပစ္ရတာ..
အရမ္း႐ွက္ဖုိ႔ေကာင္းသလုိ အရမ္းလည္း
ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္
ေမာင္~အဓိက ကေမာင္သာသိသြားရင္
သူမကုိေသခ်ာေပါက္နာက်ည္းမုန္းတီး
သြားလိမ့္မည္.....
ဒါမဲ့ ကြၽန္မ ေမာင့္ကုိအရမ္းခ်စ္လုိ႔
လုပ္ခဲ့မိၿပီ....
အဲ့တြက္ ကြၽန္မ တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္....
"ဘာကုိေၾကာက္တာလဲ မီေယာင္း
နင္သ႐ုပ္ေဆာင္ မပီျပင္ခဲ့လုိ႔လား?"
"မ မဟုတ္ဘူး ဆယ္ဟြန္း႐ွီပုံစံၾကည့့္္ရတာငါ့စကားေတြကုိယုံတယ္ ဒါမဲ့
ေမာင့္ကုိေျပာလုိက္ရင္......."
"အဲ့လုိေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွျဖစ္လာမွာ
မဟုတ္ဘူး စိတ္ခ်! ဆယ္ဟြန္း လုံးဝကုိ
ေနာက္ဆုတ္ေပးလိမ့္မယ္"
ဂီခ်န္းကအတိက်ကုိေျပာေနတာပင္
ဂ်င္ဟီးကေတာ့ ဘာမွေတာင္ဝင္မေျပာႏုိင္...
သူမတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အေတြးကုိယ္စီနဲ႔
မြန္းၾကပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ....
ဂီခ်န္းကေတာ့ ျပဳံးေနခဲ့သည္...
.
.
.
"ဟြန္း~"
ဆယ္ဟြန္းတစ္ေယာက္ထဲ ငုိင္ေနတုန္း
ခ်န္းေယာလ္ေရာက္လာတယ္...
"ေအာ္~ ခ်န္း!"
"ဘာလုိ႔ဖုန္းမကုိင္တာလဲ!"
"ငါ ငါအသံမၾကားလုိက္လုိ႔ ထင္တယ္"
"ဟြန္းရာ ကုိယ္စိတ္ပူသြားတာပဲ"
ၾကည့္ရတာ ကုမၸဏီကေန ခ်က္ခ်င္း
ေျပးလာပုံရပါတယ္ နဖူးမွာ ေခြၽးေတြ
ေတာင္စုိ႔ေနတာ....
ခ်န္းရယ္~~
ဆယ္ဟြန္းသူ႔ကုိ ဖက္လုိက္ၿပီးမွ
"ဟက္ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္
စိတ္ပူေအာင္လုပ္မိၿပီ"
"ဟြန္း? ဘာျဖစ္ေနတာလဲ? ေနမေကာင္းဘူးလား??"
"ေကာင္းပါတယ္ "
"မသိဘူး ကုိယ္စိတ္ထဲ တစ္မ်ဴ ိးႀကီးပဲ"
ခ်န္းေယာလ္ သူ႔ကုိခြာကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မလုိ႔ကုိအခြာမခံပဲအတင္းဖက္ထားတဲ့..
ဲ့ဆယ္ဟြန္း...
"ခ ခဏေလာက္ဖက္ထားရေအာင္"
"ဟြန္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး တစ္ခုခုကုိ
ျဖစ္ေနၿပီ ကုိယ့္ကုိေျပာစမ္း!".
"မဟုတ္ပါဘူး.ေန႔လယ္အိပ္တုန္းက
အိပ္မက္မေကာင္းလုိ႔"
ဆယ္ဟြန္းလိမ္လုိက္သည္ ေတာ္ၾကာ
ခ်န္းေယာလ္ကရိပ္မိေတာ့မွာ...
"ဘာေတြမက္လုိ႔လဲ??"
"အိမ္မက္ထဲမွာ မင္း မင္းနဲ႔ငါ
ကြဲသြားတယ္တဲ့!"
"ေအာ္ေဟာ့! ဘာမ်ားလဲလုိ႔ အိမ္မက္က
ေျပာင္းျပန္ေကာက္ရတယ္တဲ့ စိတ္သာခ်ေတာ့
ဘယ္ေတာ့မွမကြဲေစရဘူး"
"တကယ္လား?"
"ဒါေပါ့! ခင္မ်ားေလးသာ တျခားေကာင္မေလး
မ်က္စိက်ပီး ကုိယ့္ကုိထားသြားက်ိစမ္း!"
"ဘာလုပ္မွာလဲ?"
"ဘာလုပ္မွာလဲ သိရင္လုပ္က်ိလုိက္ေလ"
"အဟက္ ဟက္ အခုမွပဲ စိတ္ထဲ
သက္သာသြားေတာ့တယ္"
"ဘာမွေတြးမေနနဲ႔ ဒီညကုိယ္အတူတူ
အိပ္ေပးရမလား??"
"ဟင့္အင္း ငါ ငါတစ္ေယာက္ထဲေနခ်င္လုိ႔
ၿပီးေတာ့ မနက္ဂ်င္ဟီးလာမယ္ေျပာတယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ "
ဆယ္ဟြန္း နဲ႔ သူ ထုိအတုိင္းဖက္ထားရင္း
စကားေတြအၾကာႀကီးေျပာခဲ့သည္...
ဆယ္ဟြန္းအိပ္ခါနီးမွ ျပန္ေတာ့တယ္
ဟာသေတြလုပ္ၿပီးေျပာေနတာေလ
ဆယ္ဟြန္းစိတ္ညစ္ေနမွန္းသိလုိ႔..
ဘာမွမသိတဲ့သူကေတာ့ရီေနေပမဲ့...
ဆယ္ဟြန္းကေတာ့မရီႏုိင္ ဒါမဲ့
အျပင္ပန္းမွာေတာ့ သူရိပ္မိမွာစုိးလုိ႔
ဟန္ေဆာင္ကာရီေမာေပးရေသးသည္ေလ...
သူျပန္ေတာ့ တုိက္ခန္းေအာက္ထိ
လုိက္ပုိ႔ေပးရင္း ခ်န္းေယာလ္ သူ႔လက္ကုိခပ္ဖြ
ဖြလာကုိင္ကာ....
"ဘာမွမေတြးပဲ ေစာေစာအိပ္ေနာ္!"
"အင္းပါ ဂ႐ုစုိက္ျပန္!"
ဒါကုိမျပန္ေသးပဲ ဆယ္ဟြန္းကုိ
တေခါက္ျပန္ဖက္ၿပီး...
"ဟြန္း အိမ္မက္မက္သလုိ ဘယ္ေတာ့မွ
ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး စိတ္ခ်ေနာ္~"
ဆယ္ဟြန္းငုိခ်င္စိတ္ကုိထိန္းကာ
ေခါင္းၿငိမ့္ျပလုိက္သည္....
"ကုိယ္ သဘက္ခါက်ရင္ မီေယာင္းနဲ႔
ေတြ႕ဖုိ႔ခ်္ိန္းထားတယ္"
".............."
"အဲ့က်ရင္ ဂ်င္ဟီးကုိပါေခၚၿပီး ဟြန္းနဲ႔ကုိယ္အတူတူသြားမယ္ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ကုိဖြင့္ေျပာၾကမယ္ေနာ္!"
ဆယ္ဟြန္းျပန္မေျဖႏုိင္ပဲ ၿငိမ္ေနတယ္...
"ဟြန္း?"
"အင္း အဲ့လုိလုပ္ၾကမယ္"
"ကဲ ကုိယ္သြားေတာ့မယ္ ဂြတ္ႏႈိက္ေနာ္"
"ဟုတ္ "
ဆယ္ဟြန္းေခါင္းေလးကုိ အသာဖြၿပီး
နဖူးနမ္းကာခ်န္းေယာလ္ျပန္သြားသည္...
အဲ့က်မွ ဆယ္ဟြန္းတုိက္ခန္းဆီျပန္တက္လာၿပီး
ေမေမဆီဖုန္းဆက္လုိက္သည္...
📱"ဟဲလုိ ေမေမလား?"
"သားေလး အိပ္ခ်ိန္ႀကီး ဘာလုိ႔ဖုန္းဆက္တာလဲ
ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ေနမေကာင္းလုိ႔လား??"
တဖက္ကေမေမက စိတ္ပူကာ အသံေတြတုန္ေနၿပီး ေမးခြန္းေတြတရပ္စပ္.....
ဆယ္ဟြန္း တိတ္တဆိတ္ငုိခ်လုိက္မိသည္
"သားေလး??"
"ေမေမ အ အခုသားေျပာတာေတြ
ေသခ်ာနားေထာင္ေပးပါေနာ္~"
"ေျပာ ေျပာ သားေလး"
"ေမေမတုိ႔ ကုိရီးယားကုိ မနက္ျဖန္
ခ်က္ခ်င္းလုိက္လာခဲ့ၾကပါ~"
"ဘာလုိ႔လဲ သားရဲ႕."
"ၿပီးေတာ့ သား သားနဲ႔ဂ်င္ဟီး
မဂၤလာပြဲကုိ ခ်က္ခ်င္းစီစဥ္ေပးပါ"
"ဟင္! အေလာတႀကီး! ေမေမစိတ္ပူလာၿပီ
ဘာမ်ားျဖစ္လုိ႔လဲသားရယ္"
"တျခားဘာမွထပ္မေမးပါနဲ႔ေတာ့ေမေမ
သားမေျပာႏုိင္ဘူး သားေျပာသလုိ မဂၤလာပြဲကုိသာ ခပ္ျမန္ျမန္စီစဥ္ေပးပါ"
"ေအးပါ ေအးပါ ေမေမတုိ႔
မနက္ျဖန္လာခဲ့မယ္ေနာ္"
"ဂြတ္ႏႈိက္ ေမေမ.~" 📱
ေမေမျပန္အေျပာေတာင္မေစာင့္ပဲ
ဖုန္းခ်ပစ္လုိက္သည္...
"အဟင့္ ဟီး အင့္ ငါ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္
ခ်န္းရယ္~ အင့္ အဟင့္"
ငါဒီလုိမွမလုပ္ရင္ မင္းကုိမစြန္႔လႊတ္ႏုိင္ဘူး
ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ ခ်န္းရဲ႕...
ငါတုိ႔ရဲ႕ အခ်စ္ေတြ ႏွလုံးသားေတြကုိပါ
စေတးၿပီး...
ျဖစ္ခ်င္တာထက္ ျဖစ္သင့္တာကုိ
ဦးစားေပးလုိက္ၾကရေအာင္ ခ်န္း~
TBC.....
မေန႔ကတည္းေရးထားၿပီးသား စစ္ၿပီး တင္႐ုံကုိ လူကအရင္ရက္ကမုိးမိၿပီး ေနမေကာင္းခ်င္တာ ဘယ္လုိမွမဟန္ႏုိင္ဘူး အဲ့ဒါနဲ႔ဒီေန႔မွ 😆
SE 😎