"ဟီး!!!!!"
"မီေယာင္းရားးး!!"
မီေယာင္းတစ္ေယာက္ထုိင္ေနတဲ့ခုံမွထကာ
သူငယ္ခ်င္းမေလးဂ်င္ဟီးကုိေျပးဖက္ေလသည္
မေတြ႔ရတာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ???
"ဟီး နင္မေတြ႔ရတဲ့အေတာတြင္း
အရမ္းလွလာတယ္ၾကည့္စမ္း!!"
"နင္ေရာပါပဲ မီေယာင္းရယ္~"
ႏွစ္ေယာက္မတ္တပ္ႀကီးစကားရပ္ေျပာၾကတာမုိ႔ထုိင္ေနတဲ့ခ်န္းေယာလ္ကပဲ
"အရင္ထုိင္ၾကပါအုံး"
"ဟယ္ ဟုတ္သားပဲ ေမ့ေနတာ
လာ ဂ်င္ဟီး!"
မီေယာင္းကေမာင့္ဘက္မွာကပ္ထုိင္ကာ
ဂ်င္ဟီးကေတာ့မီေယာင္းနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မွာ
ထုိင္သည္...
"ေမာင္ ဒါသဲေျပာတဲ့ ဂ်ပန္မွာခင္ခဲ့တဲ့
သူငယ္ခ်င္းေလ"
"ေတြ႔ရတာဝမ္းသာပါတယ္ လီဂ်င္ဟီးပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ ပတ္ခ်န္းေယာလ္ပါ"
အစကထင္ထားတာ သဲရဲ႕သူငယ္ခ်င္းကုိ
ဂ်ပန္မေလးလုိ႔ပဲထင္ခဲ့တာ
အခုေတာ့မဟုတ္ကုိရီးယားကပဲ သဲလုိပဲ ျဖဴျဖဴ သြယ္သြယ္ေလးနဲ႔ခ်စ္စရာေကာင္းပါသည္...
"ခ်န္းေယာလ္႐ွီအေၾကာင္းကေတာ့ မီေယာင္းဖုန္းဆက္တုိင္းထည့္ႀကြားလြန္းလုိ႔ လူသာမျမင္ဖူးတာ သိေနတာၾကာပါၿပီ"
"အာ ဟုတ္ကဲ့ဗ်ာ"
"ဒါနဲ႔ ခ်န္းေယာလ္႐ွီကုိ က်မ တစ္ေနရာရာမွာ
ျမင္ဖူးသလုိပဲ"
"ဗ်ာ!! ဟ ဟ နာမည္တူမ႐ွား လူတူမ႐ွားပါ"
မဟုတ္ဘူး ဂ်င္ဟီးသူ႔ကုိတစ္ေနရာရာမွာ
ေကာင္းေကာင္းကုိျမင္ဖူးတယ္ မမွတ္မိလုိ႔သာ
"ဂ်င္ဟီး ငါတုိ႔မေတြ႔ရတာအရမ္းၾကာေနၿပီေနာ္"
မီေယာင္းစကားျဖတ္ေျပာမွ ဂ်င္ဟီး
စဥ္းစားခန္းရပ္သြား၏....
"ဟုတ္ပ သုံးႏွစ္ေလာက္ေတာင္႐ွိေတာ့မယ္"
"အင္း ဟုတ္တယ္ေနာ္ ဒါနဲ႔ နင့္မိဘေတြ
သေဘာတူထားတဲ့လူေခၚလာမယ္ဆုိ"
"အင္း ခဏေနလာလိမ့္မယ္ သူကအရင္လကတည္းကကုိရီးယားေရာက္ေနတာအလုပ္ကိစၥနဲ႔..."
"ေအာ္~"
ႏွစ္ေယာက္သားစကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ေျပာေနၾကတာ ခ်န္းေယာလ္ကေတာ့ ဖုန္းၾကည့္ရင္းသာၿငိမ္ေနလုိက္သည္...
မိန္းမေတြေျပာတဲ့စကားဝုိင္းထဲ
ဝင္မပါတက္ပါဘူးေလ....
သူတုိ႔စကားေျပာေနတုန္း လီဂ်င္ဟီး
ဖုန္းကထျမည္လာတယ္...
"မီေယာင္း ခဏေနာ္
သူေရာက္ၿပီထင္တယ္"
"အြန္း သြားေျပာေလ"
လီဂ်င္ဟီးက ဖုန္းေျပာဖုိ႔အျပင္ထြက္သြားမွသဲကခ်န္းေယာလ္လက္ေမာင္းတြဲခုိလာၿပီး....
"ပ်င္းေနၿပီလား ေမာင္~"
"ဟင့္အင္း မပ်င္းပါဘူး"
"အဟီး ခ်စ္လုိက္တာ.."
ခဏၾကာေတာ့ လီဂ်င္ဟီးျပန္ဝင္လာတာမုိ႔
ခ်န္းေယာလ္ေမာ့ၾကည့္လုိက္တယ္...
"ဟာ~"
ခ်န္းေယာလ္ရင္ထဲ ဒိန္းခနဲ!!!!!
လီဂ်င္ဟီးေနာက္ကပါလာတဲ့အျဖဴ ရိပ္ကေလး~
လြန္ခဲ့တဲ့၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က အေၾကာင္းျပခ်က္ေရေရရာရာမေပးပဲ ခ်န္းေယာလ္အသဲကုိခြဲကာ တိတ္တဆိတ္ထြက္ေျပးသြားတဲ့
ခ်န္းေယာလ္အရမ္းခ်စ္ရပါတဲ့ သူ~
အုိဆယ္ဟြန္း~
သူကေတာ့ ခ်န္းေယာလ္ကုိမျမင္ေသးပဲ
အရင္တုန္းကအတုိင္းမ်က္လုံးေလးမ်ားမွိတ္သည္ထိရီေမာေနသည္...
"ဟြန္း လာ ထုိင္~"
"အင္း"
"မီေယာင္း ဒါတုိ႔ေျပာတဲ့ သူေလ
အုိဆယ္ဟြန္းတဲ့"
"ဟုတ္ကဲ့ အုိဆယ္~~~~"
မီေယာင္းနဲ႔က်ေတာ္႐ွိရာဘက္အခုမွ
ၾကည့္မိတဲ့သူက ခ်န္းေယာလ္လည္းျမင္ေရာ အံျသသြားသလုိ ႏႈတ္ဆက္ေနတဲ့စကားေတြေတာင္ရပ္တန္႔ကုန္သည္
ၿပီးေတာ့ ခပ္တုိးတုိးေလးရြတ္လုိက္တယ္
"ခ်န္း" တဲ့ေလ ~~
သူမတုိ႔ကေတာ့ သတိမထားမိၾကပါေလ..
"ဟြန္း~ ဒါဂ်င္ဟီးသူငယ္ခ်င္း ကင္မီေယာင္းတဲ့
သူကမီေယာင္းနဲ႔ေစ့စပ္ထားတဲ့သူပတ္ခ်န္းေယာလ္တဲ့"
"ဟုတ္ကဲ့ မီေယာင္းပါ"
"ပတ္ခ်န္းေယာလ္ပါ~"
ခ်န္းေယာလ္အသံေတြလည္းသိသာစြာ
တုန္ယင္ေနသလုိဆယ္ဟြန္းလည္းထုိနည္းတူ..
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ အုိဆယ္ဟြန္းပါ"
မနည္းထိန္းေျပာလုိက္ရတဲ့ႏႈတ္ဆက္သံ..
"မီေယာင္းစားစရာေတြမွာလုိက္ေတာ့"
သူမတုိ႔ႏွစ္ေယာက္က စကားဆက္ေျပာေနၾကေပမဲ့ ခ်န္းေယာလ္ကေတာ့ ဆယ္ဟြန္းကုိၾကည့္ေနသည္....
မေျပာင္းလဲေသးဘူး ဟြန္းက အရင္အတုိင္းေလးပဲ အရင္ကလုိဆံပင္အုပ္အုပ္ေလးမဟုတ္ပဲေနာက္လွန္ဖီးထားတာကလြဲလုိ႔...
အရင္လုိခ်စ္စရာေကာင္းေနတုန္း...
ဟားးးး ေသမတက္လြမ္းခဲ့ရေတြ႔ခ်င္ခဲ့ရတာ
အခုလုိ႐ုတ္တရက္ႀကီး.......ထင္ေတာင္မထင္ထားဘူး......
ဒါမဲ့ ဝမ္းသာအားရေပြ႔ဖက္ႏႈတ္ဆက္လုိ႔
ရတဲ့အေနထားကမဟုတ္ေသးျပန္...
တုိက္ဆုိက္လုိက္တာ သဲရဲ႕သူငယ္ခ်င္းလက္ထက္မဲ့က က်ေတာ္ရဲ႕ဟြန္းတဲ့လား??
ရက္စက္လုိက္တဲ့ ကံၾကမၼာ ....
ခ်န္းေယာလ္ၾကည့္ေနမွန္းသိလုိ႔ေနပါလိ္မ့္မယ္ဆယ္ဟြန္းကအျပစ္႐ွိသူတစ္ေယာက္လုိေခါင္းေလးငုံေနသည္.....
စားစရာေတြေရာက္လာေတာ့လည္း
မီေယာင္းတုိ႔ကသာစကားေတြေျပာရင္းစားေနတာ ဆယ္ဟြန္းေရာသူေရာကတိတ္ဆိတ္စြာစားေနခဲ့ၾကသည္......
တီ.....တီ....📱
ခ်န္းေယာလ္ဖုန္းျမည္လာတာမုိ႔
ၾကည့္လုိက္ေတာ့အတြင္းေရးမွဴ းခြၽဲ
📱"အင္း အတြင္းေရးမွဴ းခြၽဲ!!"
".................."
"ဟုတ္ၿပီ အခုလာခဲ့မယ္"📱
"သဲ ေမာင္ကုမၸဏီကုိျပန္သြားရမယ္
အေရးႀကီးလုိ႔တဲ့"
"အြန္း ရတယ္ ေမာင္သြားေလ"
"ကားထားခဲ့လုိက္မယ္"
"ရတယ္ခ်န္းေယာလ္႐ွ္ီ မီေယာင္းကုိ
က်မတုိ႔လုိက္ပုိ႔ေပးမယ္"
"ေက်းဇူးပဲ ေသခ်ာအပ္ပါတယ္ေနာ္
ခြင့္ျပဳပါအုံး အုိဆယ္ဟြန္း႐ွီ!!"
"ဗ်ာ!"
"သြားခြင့္ျပဳပါအုံး"
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့"
ခ်န္းေယာလ္ထြက္သြားမွ ဆယ္ဟြန္း
သက္ျပင္းခ်မိေတာ့သည္....
က်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကုိလည္း သူမတုိ႔မျမင္ေအာင္အျမန္ပဲသုတ္လုိက္တယ္....
အိမ္အျပန္လမ္းက် ကားေနာက္ခန္းကေန
သူမတုိ႔ကစကားေျပာလာၾကတာ...
မီေယာင္း႐ွီကခ်န္းေယာလ္က
သူမကုိဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္းတလမ္းလုံးဂ်င္ဟီးကုိ ေျပာျပေနလုိက္တာ....
မီေယာင္းအိမ္ပုိ႔ေပးၿပီးဂ်င္ဟီးတုိက္ခန္းပုိ႔ေပးလုိက္သည္...
"ဟြန္း~ ဂ႐ုစုိက္ေမာင္းေနာ္"
"ဟုတ္ ဝင္ေတာ့ေလ"
ဆယ္ဟြန္းႏႈတ္ဆက္ၿပီး တုိက္ခန္းဆီအျမန္ျပန္လာခဲ့သည္......
ကားေမာင္းရင္းက်ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြကုိလည္းမသုတ္မိ .....တုိက္ခန္းေရာက္ေတာ့ အျမန္ပဲအခန္းထဲေျပးဝင္ကာ ငုိမိေတာ့၏.....
အခုထိခုန္ေနဆဲရင္ဘတ္ကုိလည္း
တင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကုိင္လ်က္....
"ေမာင္"တဲ့လား?? "သဲ"တဲ့လား??
ေခၚပုံေလးကအစႏႈးညံလုိက္တာ......
ဒီလုိေတြ႔ရမယ္လုိ႔ လုံးဝ လုံးဝ
ေယာင္လုိ႔ေတာင္ မေတြးမိခဲ့ပါ....
လြမ္းခဲ့ရတာ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္လုံးလုံး
တရက္မွေမ့မရဘူးလြမ္းခဲ့ရတာ....
လီဂ်င္ဟီးကုိေတာင္ ေမေမတုိ႔ဇြတ္အတင္းစီစဥ္လုိ႔လက္ခံခဲ့ရတာ....
ဆယ္ဟြန္း ခ်န္းေယာလ္ကုိအရမ္းခ်စ္ေနတုန္းပဲ
ခ်န္းေယာလ္ကေရာ တကယ္ပဲ
ဆယ္ဟြန္းကုိ ေမ့သြားၿပီလား??
ေအးေလ ေမ့ႏုိင္လုိ႔လည္း
ေစ့စပ္ၿပီးၾကၿပီပဲ.....
ခ်န္းေယာလ္ၾကည့္ရတာ သူမကုိ
အရမ္းခ်စ္ပုံပါပဲ အၾကည့္ေလးကအစႏႈးၫံေနတာ.....
ဆယ္ဟြန္း သူ႔ပုိက္ဆံအိတ္ေဘးေလးက
ခ်န္းေယာလ္နဲ႔သူေက်ာင္းတုန္းက႐ုိက္ထားတဲ့ပုံေလးကုိထုတ္ၾကည့္မိသည္...
ၿပီးေတာ့ ခ်န္းေယာလ္ဘက္ကို
အသာပြတ္သတ္ေပးရင္း....
"ခ်န္းက ေျပာင္းလဲသြားလုိက္တာ
တကယ့္ကုိတည္ၿငိမ္ေနတဲ့လူႀကီးေလးလုိပဲ"
စကားေျပာပုံကအစရင့္က်က္သြားတာ..
ၾကည့္ရတာ သူ႔ဒယ္ဒီကုမၸဏီမွာဝင္လုပ္ေနၿပီနဲ႔တူတယ္.....
"အဟင့္~ ခ်န္း အင့္.. ဟီး..."
ဆယ္ဟြန္း တုိက္ခန္းထဲ ဓာတ္ပုံေလးကုိၾကည့္ကာတစ္ေယာက္ထဲ ငုိေႂကြးေနမိေတာ့သည္.....
TBC ......
အစစ္မေတြ >< 👸👸
မွန္မွန္လိမ္! မီေယာင္းသူငယ္ခ်င္းကုိ
ဆယ္ဟြန္းလုိ႔ထင္သြားၾကတယ္မလား😆😚