"သား! ေအာက္မွာ သားခ်န္းေလးေရာက္ေနတယ္!!!"
ေမေမ့ရဲ႕အခန္းအျပင္ကအသံေၾကာင့္
စာလုပ္ေနတဲ့ဆယ္ဟြန္းမ်က္ေမွာင္က်ဴ ံလုိက္မိသည္.....
အေပၚတက္မလာပဲ ထူးထူးဆန္းဆန္း
ေအာက္မွာဘာလုပ္ေနတာတုန္းဒီေကာင္က
စာေမးပြဲတြင္းမလာရဘူးလုိ႔ေျပာထားလုိ႔
ခ်န္းေယာလ္နဲ႔သူမေတြ႔ရတာ၃ရက္ေလာက္႐ွိၿပီ
ေအာက္ထပ္ဆင္းသြားေတာ့ ျပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႔
ခ်န္းေယာလ္ကထုိင္ေနသည္...
"အေပၚတက္မလာပဲ ဘာေတြအဆန္းလုပ္ၿပီးငါ့ကုိေအာက္ထပ္လာခုိင္းတာလဲ?"
ေမေမကမီးဖုိေခ်ာင္ထဲဝင္သြားတာမုိ႔
ခ်န္းေယာလ္ကဆယ္ဟြန္းနားလာကပ္ထုိင္ကာ
"အခန္းထဲေရာက္ရင္ ငါဟြန္းကုိတစ္ခုခု
လုပ္ၿပီးမွျပန္ႏုိင္မယ္ထင္လုိ႔"
သူ႔စကားေၾကာင့္ ဆယ္ဟြန္း
ႏႈတ္ခမ္းကုိက္ျပကာရီမိေတာ့သည္
မီးဖုိခန္းထဲေမေမ႐ွိေနတာကုိ ဒီေကာင္ကေတာ့
"ေျပာ အခုဘာကိတ္လဲ?"
"စာအုပ္လာေပးရင္း အလြမ္းလာေျဖတာ"
".................."
"လြမ္းတယ္ ဟြန္းရာ"
ငါလည္းမင္းနဲ႔ထပ္တူနီးပါးပါပဲခ်န္းေယာလ္ရယ္
"အပုိေတြေျပာမေနနဲ႔ စာေတြကရၿပီလား?
သဘက္ခါဆုိေျဖရေတာ့မွာေနာ္"
"ေအးေဆး အကုန္ပုိင္ၿပီး တစ္ခုပဲခက္ေနတာ"
"ဘယ္ဘာသာလဲ?? ေျပာေလ
ငါကူလုပ္ေပးမယ္"
"ဟြန္းကုိလြမ္းတဲ့စိတ္ေလ"
ထုိစကားေၾကာင့္ ဆယ္ဟြန္းမ်က္ႏွာေလး
ပန္းေရာင္သန္းသြားကာ ႐ွက္႐ွက္ႏွင့္ သူ႔လက္ေမာင္းကုိထု႐ုိက္လုိက္၏...
"တကယ္ေျပာတာ "
"စကားေတြအရမ္းတက္မေနနဲ႔ သြား
ျပန္ေတာ့"
"အင္းပါ ဟြန္း~ စာေမးပြဲေနာက္ဆုံးရက္ေနာ္"
"ေအးပါဆုိ ျပန္ေတာ့ကြာ!!"
ဆယ္ဟြန္းေအာ္လုိက္မွ ျပန္သြားေလသည္
သူေပးခဲ့တဲ့စာအုပ္ေလးအားယူကာအိမ္ေပၚျပန္တက္လာခဲ့သည္....
အိပ္ယာေပၚအိပ္ရင္း အခုနက ခ်န္းေယာလ္
ေျပာစကားမ်ားကုိျပန္ၾကားကာ တစ္ေယာက္ထဲ
႐ွက္ေသြးေတြျဖာေနခဲ့၏........
မင္းကသိပ္ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းေအာင္ စကား
တက္တာခ်န္းေယာလ္ရာ..
ငါေတာ့ မင္းကုိခ်စ္မိေနၿပီပဲ...
.
.
.
စာေမးပြဲတြင္းထဲ ဆယ္ဟြန္းထံ
ခ်န္းေယာလ္လုံးဝမလာခဲ့ပါ....
သူနဲ႔အတူတူတကၠသုိလ္တက္ရန္
စာၾကဳိးစာေနျခင္းျဖစ္သည္....
ေမေမကေတာင္ေမးေနေသးတယ္
ခ်န္းေယာလ္မလာလုိ႔ ....
စာေမးပြဲတြင္းမုိ႔ေသခ်ာမလာခုိင္းတာလုိ႔ေျပာလုိက္ေတာ့ ခ်န္းေယာလ္ၾကဳိက္တက္တဲ့ဟင္းေတြခ်က္ၿပီးသူ႔အိမ္ထိသြားပုိ႔တဲ့ေမေမပါေလ ခ်န္းေယာလ္ကုိအရမ္းခ်စ္တာ...
မေတြ႔သာမေတြ႔တာပါဖုန္းကေတာ့
၁၅မိနစ္ျခားတစ္ခါဆက္ၿပီးလြမ္းေနေၾကာင္း
တဖြဖြေျပာတက္ေသးသည္....
မေန႔ညကေတာ့ ဖုန္းမဆက္ပဲမက္ေဆ့ပုိ႔လာတယ္ .....
ဒီေန႔စာေမးပြဲေနာက္ဆုံးေန႔မုိ႔စာေမးပြဲအခ်ိန္ၿပီးရင္ သူ႔ကုိအေျဖေပးရန္ကစားေနၾကေဘာလုံးကြင္းထဲလာခဲ့ဖုိ႔ေလ....
အဟိ သူေတာ့မသိဘူး ဆယ္ဟြန္းေတာ့
အေျဖေပးဖုိ႔ရင္ခုန္ေနတယ္...
ေက်ာင္းသြားရန္အကုန္ျပင္ဆင္ၿပီးေအာက္ထပ္ဆင္းလာေတာ့မနက္စာျပင္ေနတဲ့ေမေမက
"သား ဒီေန႔စာေမးပြဲေနာက္ဆုံးေန႔မလား??"
"ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ"
"ၿပီးရင္ေစာေစာျပန္ခဲ့ေနာ္ "
"ဘာလုိ႔လဲေမေမ သား ခ်န္းေယာလ္နဲ႔
ခ်ိန္းထားေသးတယ္"
"ေျပာစရာ႐ွိလုိ႔ပါ ေမေမနဲ႔ေတြ႔ၿပီးမွ
သားခ်န္းနဲ႔သြားေတြ႕ေလ"
"အဲ့ဆုိလည္း ျပန္လာခဲ့ပါမယ္ ခ်န္းေယာလ္
ကုိေနာက္မွေတြ႔ဖုိ႔မက္ေဆ့ပုိ႔လုိက္မယ္"
"အြန္း ေမေမေမ်ွာ္ေနမယ္
ေသခ်ာေျဖခဲ့ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
ဆယ္ဟြန္း.အျပဳံးႏုႏုဆင္ျမန္းထားတဲ့
ေမေမပါးျပင္ကုိအနမ္းေပးၿပီးေက်ာင္းသုိ႔ခ်ီတက္ခဲ့သည္......
"ဟြန္း!!"
ေက်ာင္းသုိ႔ေရာက္ေရာက္ျခင္းအေပါက္ဝမွာ
ေစာင့္ေနတဲ့ခ်န္းေယာလ္...
သူနဲ႔ဆယ္ဟြန္းကစာေျဖခန္းမတူပါ...
"ဒီမွာဘာလုပ္ေနလဲ စာၾကၫ့္မေနပဲ"
"စာေတြရေနပါၿပီ ဟြန္းရဲ႕ ဒါနဲ႔စာေမးပြဲၿပီးၿပီး
ျခင္း ဟုိေနရာလာခဲ့ေနာ္"
"အင္း အဲ့ဒါေျပာရအုံး ေမေမက
အရင္အိမ္ျပန္ခဲ့အုံးတဲ့ "
"ဟုတ္လား အင္းပါ အန္တီနဲ႔ေတြ႔ၿပီးမွ
ကူိယ့္ဆီလာခဲ့ ေစာင့္ေနမယ္"
"ေအး သြားၿပီေနာ္ စာေမးပြဲေသခ်ာေျဖခဲ့"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာႀကီး"
ေျပာင္စပ္စပ္လုပ္ေနတဲ့ ခ်န္းေယာလ္ကုိ
မ်က္ေစာင္းထုိးၿပီးစာေျဖခန္းဘက္ထြက္လာခဲ့ရေတာ့သည္....
စာေမးပြဲေျဖၿပီးေတာ့ ဆယ္ဟြန္း
အိမ္သုိ႔တန္းျပန္လာခဲ့၏....
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲေကာ္ဖီ
ေသာက္ေနတဲ့ေမေမ
"သားျပန္ေရာက္ၿပီ ေမေမ ဘာေျပာမလုိ႔လဲ"
"စာေမးပြဲေရာ ေျဖႏုိင္ခဲ့ရဲ႕လား?"
"လုံးဝေျဖႏုိင္တယ္"
"သားခ်န္းေရာ??"
"ေျဖႏုိင္တယ္လုိ႔ေတာ့ေျပာတာပဲ"
"သား~~"
ေမေမပုံစံတမ်ဴ ိးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္
ဆယ္ဟြန္းစုိးရိမ္သြားရ၏...
"ေမေမ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ?"
"................."
"ေမေမ့!!"
"ေမေမေျပာတာေသခ်ာနားေထာင္
ေမေမတုိ႔မိသားစုလုိက္ မၾကာခင္ ဂ်ပန္ကုိေျပာင္းၾကရမယ္ ေက်ာင္းကုိလည္းသားဟုိမွာဆက္တက္ရမယ္"
ထုိစကားေၾကာင့္ ဆယ္ဟြန္းေၾကာင္အ
သြားရသည္...
"ဘာ ဘာလုိ႔လဲေမေမ ႐ုတ္တရက္ႀကီး"
"ဟုတ္တယ္ ႐ုတ္တရက္စီစဥ္လုိက္ရတာ"
"ဘာ ဘာကိစၥ႐ွိလုိ႔လဲ"
ေမေမကမေျပာပဲတိတ္ဆိတ္ေနသည္ေလ...
"အလုပ္ေၾကာင့္လား?? အဲ့လုိဆုိရင္လည္း
သား ခ်န္းေယာလ္တုိ႔အိမ္မွာေနခဲ့လုိ႔ရမလား??
သားေက်ာင္းကုိဒီမွာပဲတက္ခ်င္တယ္.."
"မရဘူး သား"
"ဘာလုိ႔လဲေမေမရဲ႕ "
"ေမေမတုိ႔အခုလုိဆုံးျဖတ္တာ သားေၾကာင့္"
ဆယ္ဟြန္းထုိစကားကုိနားမလည္~~
"သားေၾကာင့္??"
"အခုေမေမေျပာတာေသခ်ာနားေထာင္
သားနဲ႔ သားခ်န္းဘယ္အေျခေနထိေရာက္
ေနတယ္ဆုိတာေမေမတုိ႔သိေနတယ္"
ေမေမစကားေၾကာင့္ ဆယ္ဟြန္းေၾကာက္လန္႔
တုန္လႈပ္သြားမိသည္...
"ေမေမ~"
"ဟုတ္တယ္ ေမေမတုိ႔သိခဲ့တာ သားခ်န္း
ေဆး႐ုံတက္ရကတည္းက သားတုိ႔စာေမးပြဲ
မွာအေႏွာက္ယွက္ျဖစ္မွာဆုိးလုိ႔ ဘာမွမေျပာပဲမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့တာ...."
ေမေမတုိ႔သိေနခဲ့တယ္~
"ေမေမတုိ႔ သားခ်န္းကုိ ခ်စ္ပါတယ္ ဒါမဲ့
ဒီလုိအေျခေနက ေမေမတုိ႔အတြက္ေရာ
ပတ္ဝန္းက်င္အတြက္ပါလုံးဝမျဖစ္သင့္တဲ့ကိစၥေလ....."
ေမေမေျပာတာေတြ ဆယ္ဟြန္းဘာမွျပန္မေျပာႏုိင္ပဲမ်က္ရည္အဝဲသားႏွင့္နားေထာင္ေနရသည္.....
"ေမေမတုိ႔ မိဘေတြရဲ႕သိကၡာကုိလည္း
ငဲ့ကြက္ၾကပါအုံး ၿပီးေတာ့ သားတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕
ဘဝေ႐ွ႕ေရး~ အားလုံးကဝုိင္းလက္ညႇဳိးထုိးၾကမွာ.....
ေမေမ့သားေလးကုိ အဲ့လုိအျဖစ္မခံႏုိင္
ေမေမတုိ႔ကသားကုိအရမ္းေမ်ွာ္လင့္ထားတာ"
"................"
"ၿပီးေတာ့ အုိမ်ဴ ိးႏြယ္တြက္ မ်ဴ ိးဆက္က
သားပဲ႐ွိေတာ့သလုိ သားခ်န္းဘက္မွာလည္းအဲ့လုိပဲေလ...."
"ေမေမ သား သားေလ~~"
"ေမေမအျပတ္ေျပာမယ္ သားခ်န္းကုိ
သားရဲ႕သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ပဲလက္ခံႏုိင္တယ္
သမက္အျဖစ္ေတာ့ လုံးဝလက္မခံႏုိင္ဘူး
သားေဖေဖလည္းဒီကိစၥကုိသိေနတယ္
ေမေမတားထားလုိ႔ သားတုိ႔ကုိဘာမွမလုပ္တာ"
ဆယ္ဟြန္း ငုိခ်လုိက္မိသည္...
"မငုိပါနဲ႔ သားရယ္~~"
"အဟင့္ သား သားခ်န္းေယာလ္ကုိ
အရမ္းခ်စ္တယ္ေမေမ"
"ေမေမသိတာေပါ့ အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း
သားခ်န္းကုိအေျဖမေပးခင္အရင္ဆုံးေမေမ တားလုိက္တာ..."
"သား သားတုိ႔ခ်စ္သူအျဖစ္ေနသြားလုိ႔
မရဘူးလား လႊတ္ထားေပးလုိ႔မရဘူးလား"
ေမေမကလည္း ငုိရင္းဆယ္ဟြန္း
ဘက္ၾကည့္ကာ..
"ေမေမတုိ႔ေသတာျမင္ခ်င္ရင္
သားၾကဳိက္သလုိေနလို႔ရပါတယ္"
ေမေမက ခ်က္ခ်င္းႀကီးကုိ ၿခိမ္းေျခာက္
လုိက္ေတာ့တာပဲ....
"ေမေမ!! အဟင့္ အဲ့လုိႀကီးမေျပာပါနဲ႔"
"ေမေမစကား ဒါအကုန္ပဲ သား
ၾကဳိက္သလုိဆုံးျဖတ္ပါ..."
အခန္းထဲဝင္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ေမေမကုိ
ၾကည့္ရင္းဆယ္ဟြန္းအားပါးရငုိမိေတာ့သည္
ငုိေနတုန္းဖုန္းသံျမည္လာလုိ႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့
ခ်န္းေယာလ္ထံကပင္...
ဆယ္ဟြန္းဖုန္းကုိခ်က္ခ်င္းစက္ပိတ္ပစ္ကာ
အိမ္အေပၚထပ္ကမိမိအခန္းထဲေျပးတက္ခဲ့သည္....
အခန္းထဲကအိပ္ယာေပၚေမွာက္ရက္အိပ္ရင္း
ထပ္မံငုိေကြၽးေႂကြးေနမိျပန္သည္...
"ငါ အဟင့္ ငါဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ ခ်န္းရယ္"
TBC.......
အဟစ္ 😎