A/N: Eyy dur. Request ng birthday girl. Ehem Janess ehem! LaRome chap! Hehe. :3 Here we go..
Lance's POV
Inaantok pa rin ako, nag-cramming kase ako sa paggawa ng thesis kagabi. Ayoko ngang pumasok kaso may magagawa ba ako? Sayang tuition kung di ako papasok.
Kahet ayoko, tumayo na ako at naligo. Pagkatapos nun ay nagbihis na ako. Simple lang naman ako manamit ee, di ako katulad ng iba na papasok lang sa school ay branded pa ang susuotin. Di naman kase ako palabili ng damit.
Ilang araw na mula nung monthsary nina Veronica at RC. Buti nga at nakaya naming andun si Ren. Di dahil sa ayoko syang makita sa araw na yun. Ayokong makita pa nya kung gano kasaya si Veronica. Well, base kase sa nakikita ko sa kanya, she is happy.
Alam kong nauna na si Janess sa school namin. Magkaiba kase ang sched naming dalawa. Mas maaga ang call time nya ng dalawang oras kesa sakin.
*phone vibrating*
Agad kong kinuha ang cellphone ko sa bulsa ko. I immediately read the message from Jerome.
From: Jerome
Sunduin kita?
Magpapasundo ba ko? Nakakatamad kaseng mag-commute. Mamaya makatulog pa ako, lumagpas pa ko sa school. -.-
To: Jerome
Sige.
Lumabas na ko ng bahay matapos i-lock lahat ng pinto. Wala mang kanakaw-nakaw sa bahay namin. Mabuti na yung sigurado.
Ilang minuto pa ay tumigil na sa harap ko ang puting kotse ni Jerome. Ilang beses ko na ngang sinabihan yun na papalitang kulay yung kotse nya e. Parang pang-mabaet lang kase yang kulay na yan. E kaso sabi nya, baka magalit daw si Tita.
Binuksan ko agad yung pinto sa harapan. Isang nakasimangot na Jerome ang bumungad sakin. Problema neto?
"O bat naka-busangot din yang mukha mo?" Tanong ko sa kanya. Nag-seatbelt ako.
"Tinatamad akong pumasok e. Ikaw?"
"Same reason. Tsaka kulang ako sa tulog. Mukha akong panda sa laki ng eyebags ko ngayon e." Sabi ko sa kanya.
"Di bale, maganda ka pa rin." Umakto akong nasusuka.
"Umayos ka nga! Kadiri! Mag-drive ka na nga lang!"
"Payag ka ba kung mag-aabsent tayo?" Tanong nya. Tinaas ko ang kilay ko.
"At bakit tayo mag-aabsent, aber?" Tanong ko.
"Para makapag-relax." What the?
"Sira ka ba? Sa mahal ng tuition-- Okay, nakalimutan kong mayaman ka nga pala. Basta! Wag na tayong mag-absent "
"Ganto na lang, ipagpapaalam ita kay Tito at Tita. Pag pumayag sila, aabsent tayo pero kung hinde, papasok tayo." Sabi nya.
"Sige ba!" Malakas ang loob ko dahil alam ko namang di papayag sina Mama at Papa. Kinuha nya ang cellphone nya at tumawag.
"Hello po.. Opo.. Magpapaalam lang po kami kung pede pong mag-absent kahey isang araw lang... Opo.. Talaga po?!... Salamat po.. Ahh teka po..." Pumayag sila? Weh?!
"Gusto ka daw kausapin." Sabi ni Jerome sabay abot ng phone nya sakin.
"Pa?" Bungad ko kay Papa.
[Mag-ingat kayo ah. Wag kang hihiwalay kay Jerome.]
"Seryoso? Pumayag kayo?" Tanong ko. Di pa din ako makapaniwala.
[Sabi naman kase nya ibabalik ka nya sa bahay ng alas-syete e. At tsaka, kelangan mo ding magpahinga ng onti. Wag yung puro aral lang.]
"Seryoso ka nga?" Natawa naman si Jerome na nasa tabi ko.
[Ano bang problema mo? May tiwala naman kami kay Jerome kaya magtiwala ka rin. Ikaw ang syota tas ikaw ang walang tiwala. Ayus ka ah.]
"Pa! Itigil mo nga yang syota na yan. Pang-kanto talaga e!" Narinig ko namang tumawa sya sa kabilang linya. Abno rin talaga to ee.
[Oo na. Sige na. May kelangan pa akong asikasuhin. Basta mag-ingat kayo ni Jerome.] Sabi nya. Magsasalita pa sana ako kaso binaba na nya ang telepono. Ngayon alam ko na kung kanino ako nagmana ng pagbababa sa telepono agad.
Binalik ko na yung cellphone kay Jerome na sobrang lapad bg ngiti.
"Baka naman mapunit na yang mukha mo sa kakangiti." Komento ko.
"Pumayag kase sila. Kala ko hindi e."
"Akala ko rin e. Psh. San ba tayo pupunta?" Tanong ko.
"Magtatanan tayo." Seryoso nyang sabi sabay pa-andar ng sasakyan. Teka, hanudaw?!
"Gag* ka ba? Tanan ka dyan!" Tinawanan nya lang ako.
"Eto naman, di mabiro. Pupunta lang tayo sa Tagaytay." Sagot nya.
"Tagaytay?! Ang layo nun!" Sigaw ko.
"Malapit lang yun, ano ka ba? Basta akong bahala sayo. May tiwala ka naman sakin diba?" May tiwala naman ako e.
"Oo naman. Kas---" He cut me off.
"Yun lang ang kelangan kong marinig. Kung gusto mong matulog, matulog ka lang. Gigisingin na lang kita kapag andun na tayo." Sabi nya sabay hawak sa kamay ko.
"Okay." Sabi ko tas sinandal ko na yung ulo ko sa bintana.
++++++++++++++++++++++++++++++
"Lance." Nagising ako sa malumanay na boses ni Jerome na bihira ko lang marinig. Minulat ko ng dahan-dahan ang mata ko at bumungad sakin ang isang nakangiting Jerome.
"Andito na tayo?" Tanong ko sa kanya. He slightly nodded.
"Ano bang meron sayo? Bat ka nakangiti dyan?" Tanong ko. Bigla naman naging seryoso ang mukha nya. Tsk. Bipolar.
"Lance, kahet ngayong araw lang. Let's try to be a normal couple." Normal? What does he mean?
"Normal naman tayo ah. Wala namang may diperensya sa utak sa ating dalawa. Wait. Wala nga ba?" Napa-buntong hininga sya at naiiling na humarap sakin.
"Lance, wag ka munang mamalo, mambara, manapak o kung anoman sa araw na to. Let's try to be sweet." Di ko alam kung dapat akong ngumiti sa sinabi nya. Di ko maiwasang isipin na..
"Di ka na ba masaya?" Bigla syang tumawa ng malakas. Aba haup! Nagawa pang tumawa!
"Tang*na! Sige! Tawa pa!" Sabi ko habang pinapalo sya. He reached for my hands and held it tight.
"San mo ba napulot yung sinabi mo?"
"E kase parang gusto mong ibahin yung nakasanayan natin.".
"Di naman dahil sinabi ko na magpaka-sweet tayo ee ay di ako masaya. Kailanman, di sumagi sa isip ko na malulungkot ako kapag kasama kita." Napangiti ako sa sinabi nya.
"Eh bakit gusto mong magpaka-sweet?" Tanong ko.
"Wala lang. Gusto ko lang makita kung bagay satin. Try lang natin ngayon." Sabi nya habang nakangiti.
"Please?" Sabi nya gamit ang malumanay nyang boses. I bit my lower lip. Papayag ba ako? Minsan lang naman kase to mang-trip, kaso ang hirap namang gawin ang isang bagay na wala akong kaalam-alam gawin. -,-
"Oo na. Sige na." Pagsang-ayon ko. Bigla nyang binuksan yung pinto sa side nya at tumakbo papunta sa side ko at binuksan yun.
"Tara na?" Tanong nya habamg nakalahad ang palad nya sa harap ko. I placed my palm on top his hand as I went out of the car.
He closed the door and wrap his arm around me. Ganto ba talaga ang sweet?
"Saan mo gustong kumain?" Tanong nya habang naglalakad-lakad kami.
"Bag of Beans."
"Okay. Tara na." Kung di sweet ang Jerome na nasa harap ko, siguro ang sasabihin nun: Naks. Gala ka talaga. Bat alam mo yun? Kaso hinde ee.
++++++++++++++++++++++++++++++
Nung makarating kami sa Bag of Beans. Umupo kami dun sa parang gazebo nila.
"Anong order mo?" Tanong nya sakin. I looked at the menu. Parang gusto ko ng pasta ngayon.
"Ahmm one spaghetti and cookies & cream frappe, please." Sabi ko dun sa kumukuha ng order namin.
"Anything else?" Tanong nung babae, biglang umiling si Jerome. Umalis na yung babae.
"Di ka kakain?" Tanong ko.
"Kakain. Share nga tayo e." Seryoso? Sweet yung ganun? Para kase sakin, pang nagtitipid lang yun.
"Ahh. Teka, CR lang ako." He nodded and I stood up. Tang*na! Di ako sanay ng ganto!
I immediately called my very annoying sister. Walang iba kundi si Janess.
[What's up?]
"Tang*na! Wala akong panahong makipag-kamustahan sayo! I need your f*ckin' help!" Wala namang tao sa paligid kaya okay lang yan.
[Ano bang meron? Tsaka bat ka absent?]
"Sabi ng wala akong panahon e! Kelangan ko ng tulong mo! Putang*na mo talaga kahet kelan!" I heard her laugh a little.
[Hihingi ka ng tulong tas mumurahin mo ko? Wow ha. But anyways, ano bang problema mo?]
"Pano ba kase maging sweet?" Narinig ko ang bruha na tumatawa ng sobrang lakas. Lintek ka, Jerome! Lagot ka sakin bukas.
[Seriously, sis? Well, madali lang naman yun ee. All you have to do is, think about simple gestures and words that would make a guy smile. Kumbaga, isipin mo yung magpapangiti sa kanya.]
"What do you clearly mean? Tang*na! Pano ba talaga? Mababaliw na ko! Leche talaga!" Ayoko na talaga! Masisiraan na ko ng bait dito!
[Basta. Isipin mo yung mga nasa movies. Sige na, tapos na break. Ingat!] Sabi ni Janess tas binabaan nya ako ng telepono. Aba matindi! Ako ang binababaan ng telepono ngayong araw na to. D*mn!
Movies? Jusko naman. Puro Horror pinapanood ko, san naman ako kukuha ng ka-sweetan na yan?
Lumabas na ko mula sa CR at saktong nakita ko na kumakain na si Jerome. Nawala yung gutom ko dahil sa pag-iisip.
"Ahh." Sabi ni Jerome. May hawak syang tinidor na may spag. Ano bang trip nya? Kelan ko bang kainin yun? Aish! Bahala na nga! I ate and he smiled. Seriously? Sweet yun?
++++++++++++++++++++++++++++++
After kumain, nag-ikot ikot kami around Tagaytay by car. We don't have enough time to stroll by foot. He had been a constant gentleman all throughout.
"Uwi na tayo. Baka ma-traffic tayo." Sabi nya. I just nodded. I am tired. Buti na lang at Saturday bukas.
"Bitin naman." Komento nya.
"Oo nga e. But nonetheless, nakapahinga tayo sa mga schoolworks." Sagot ko. Di ako sanay na di nambabara o magmura sa tuwing makikipag-usap ako sa kanya.
++++++++++++++++++++++++++++++
"Abot ka pa naman sa curfew mo ee. Actually, maaga pa nga e." Sabi nya. He was right. 5:30 pa lang at nasa Manila na kami.
"May gusto kang puntahan?" Umiling ako.
"Could I bring you to somewhere? Mabilis lang. Promise." Sabi nya habang nagdadrive.
"Yeah sure." Sabi ko. We have 1 1/2 hour more and I think that's enough.
He drove towards a park. Walang katao-tao ang park. Well, maybe that's because of technology. Di na lumalabas ang mga bata dahil sa mga iPad na yan.
We walked towards the swing and I sat on it. I miss this.
"Alam mo, Lance. This feels a little awkward." Sabi nya habang tinutulak yung swing.
"Could we cut this off now? Nababanas na ako." I heard him chuckle.
"Oo. Tapos na." Sabi nya. I sighed in relief.
"Umupo ka nga dito." Sabi ko sa kanya.
"Maka-utos ah." Pambabara nya. Thank God! Jerome is back!
"Tang*na! Umupo ka na lang." Sabi ko ata agad nya naman akong sinunod.
"Being sweet is not our style." Sabi nya. Natawa naman ako.
"Tang*na. Yung feeling na kanina, ni di ko alam ang gagawin ko. Tinawagan ko pa nga si Janess para magtanong e." Sabi ko sa kanya. Natawa naman sya.
"Alam mo bang dare sakin to nina Kendrick?" I looked at him questioningly pero nakatingin lang sya sa malayo.
"Sabi kase nila, bagay daw satin maging sweet. Tas sabi nila, i-try daw natin. Walang kapalit to. Parang sinubukan ko lang. And it turned out being worse." Pagpapatuloy nya.
"Mas gusto ko yung tipong carefree lang tayo. Tsaka mas kilala natin ang isa't isa, Jerome. Siguro we must stay as what we are." Sabi ko sa kanya. He just smiled.
"I know. Sorry kung naramdaman mo pa kanina na di ako masaya." He reached for my hand.
"Okay lang naman e. At least now, alam natin na mas maganda na wag na nating subukan yung mga sinasabi nga iba." Tumayo sya sa harap ko at yumuko. We are now face to face and slowly he kissed my lips.
"Now, seeing your other side, makes me fall for you more. I love you, Lance." I smiled.
" I love you too.." Nakangiting sabi ko.
That night, I realized that we don't have to be sweet to be contented with our relationship. All we have to do is to be together and that alone, could be the best relationship for the both of us...
And I'm looking forward in spending my life with him...
______________________________
생일춬카해! Hahahaha! May cameo ka naman dito e. XD
Salamat sa pagbabasa! :))))
Saranghae! Bye!
OUT~!
P.S. Buwag na JaRick. ;)