Her Secret Revenge [Completed]

Chapter 1: Sound Clip

A/N: Hello! Nagbabalik sila! Drama po to, nililinaw ko na! Here we go..

Ren's POV

It was a Saturday here in New York, I was standing at my terrace looking at the view. I sighed.

It had been here for 3 years now, and honestly speaking, I regret all that I've done.

I regret leaving my life there, I regret leaving her. But somehow I know, if I didn't did this, maybe I'll never be matured like how I am today.

Veronica cut all her communication with me, of course, sino bang tao ang gusto pang makipag-usap sa taong iniwan sya sa ere? (A/N: Nagtatagalog ka pala! =___=) Arte neto!

*ding dong*

Sino kaya yun? I opened the door, and saw a familiar face. It was Rachel Marie Estancio, my cousin. How? Malay ko! Sabi nila magpinsan kami edi tanggapin! Tssss..

"Hey" She said. I let her in. Anung kelangan neto?

"Why are you here, huh?" I asked while preparing a coffee. Its cold outside, it's actually winter.

"Why? You don't like me here?" She said. Nilapag ko yung kape nya.

"Did I said that? No right?" She rolled her eyes. Tsk, this girl. Acting like an adult even if she is just 17.

"Okay fine, by the way, Papa would like to say sonething that's why he sent me here" Uso text diba? Mga tao talaga dito, ibang-iba sa Pilipinas.

"What is that about? It must be something important" Sabi ko.

"Of course it is! Duh!" See? 17 pa lang yan, maka-asta parang mas matanda pa sakin, mas mukha nga syang mature at magmature magdamit kina Cherice e! Hahaha!

"Just say it!" She sipped her coffee and smiled. A creepy smile.

"Well, he asked if you would like to continue your studies in the Philippines" She simply said. Dati, halos magmaka-awa ako na dun na lang ako pag-aralin tas ngayon dun ako mag-aaral? Kung kelan galit na sakin lahat ng tao?

"I don't think that's a good idea" I stated.

"What?! You were crying the last time just to stay there then what?!" She exclaimed, too loud.

"You don't understand okay?" I said calmly, syempre di ko yan pagtataasan ng boses! Dahil sa pamilya nya kaya ako nakapag-aral no!

"Yeah! I don't really understand! You once said that you'll do everything just to stay there. Here's the chance! Why don't you just grab it!" Kelangan talaga akong sermonan?

"It is all different now, it wasn't like before, many changed" I said.

"Fine! I quit! Bye!" Then, she left me.

I locked the door. Most of the time, I'm alone. Of course, I have friends but I can't classify them like my friends in the Philippines.

Ibang-iba sila. Walang tatanga-tanga tulad ni Patrick. Walang mga sadista tulad nina Lance at Jerome. Walang maingay tulad nina Cherice at Janess. Walang malokong Kendrick. Wala yung RC na pinagseselosan ko. At wala si Veronica, yung taong minahal at minamahal ko pa rin ngayon.

Iniwan ko sila para dito, sa lahat ng to. Iniwan ko yung taong mahal ko para sa kinabukasan ko.

Ang tanga ko no? Nung una ako yung nagtutulak palayo, pero ngayon ako yung gustong bumalik.

Kinuha ko yung cellphone ko, pinlay ko yung lagi kong pinapakinggan kapag sobarang malungkot ako.

"Mahal na mahal na mahal kita Ren!"

"Mahal na mahal na mahal kita Ren!"

"Mahal na mahal na mahal kita Ren!"

I constantly repeated that, at ang bakla man sabihin, may tumulong luha sa mata ko.

Etong sound clip na to, ni-record ko nung nasa Secret Place kami. (A/N: Sa di po nakakaalala, nasa Chap 60 po yun ng LS) Yung panahong napakasaya namin. Buti nga, di nya to nadelete kase eto na lang yung tanging alaala na mahal nya ako.

Eto yung pinanghahawakan ko.. Eto yung dahilan kung bat ako gumigising.. Eto yung dahilan kung bat umiiyak at ngumingiti ako..

Dahil sa simpleng sound clip na to, nababago yung araw ko. Umiiyak, tumatawa, at nagagalit ako. Umiiyak dahil miss ko sya. Tumatawa pag naaalala ko yung mga panahong tatanga-tanga kami. Nagagalit sa sarili ko kase, iniwan ko sya ng biglaan. Yung tipo na parang pati ako nabigla na umalis ako.

Nung araw na umalis ako, di ako umiyak nung panahon na pinagtutulukan ko sya palayo. Umiyak ako nung makita ko na nakayakap si RC kay Veronica.

Dun ko narealize, parang mali yung naging desisyon ko. Nagdalawang-isip ako na tumuloy, pero naisip ko. "Pangatawanan ko na lang tong kagag*han kong to diba?"

Kaya eto, ako yung miserable. Masarap siguro akong sumbatan no? Kahit ako, gusto kong iumpog yung ulo ko sa pader minsan.

Mahal ko sya pero pinakawalan ko sya. Mahal ko sya pero pinili ko lahat ng to. Mahal ko sya pero pinli kong magpakatanga.

Mahal ko sya at ngayon, miss na miss na miss ko na sya.

"Mahal na mahal na mahal kita Ren!"

Kelan ko kaya maririnig uli yan sa kanya? Yung di isang sound clip, di scripted, yung galing sa puso?

_____________________________________

Di na po ako magsasalita. Bagay ba ang formal writing sakin? Mas feel ko kase yung dati, pero mukha kaseng malinis pag ganto.

Salamat sa nagbabasa(?)

Advance happy bornday 'Veronica'! Kaya po ako nag-UD dahil sa kanya, wala kong budget pangregalo e! Charot!

Saranghae! Byee!

OUT~!