(İtalik yazılan yerler flashback.İlk italik yazılan yerden itibaren şarkıyı açmanızı öneririm.)
"Baba."dedi küçük çocuk,mavi gözleri merakla parlarken.
"Homofobik ne demek?"Oğuz yaslandığı tezgahta,elinde kahvesiyle kala kaldı.
Duyduğu üç kelime onu yıllar öncesine götürmeye yetmişti.Buruk bir his gezdi damarlarında.Fakat gülümsedi.
Nereden öğrenmişti küçük oğlu bu kelimeyi acaba?
"O kadar yanlış birine soruyorsun ki Giray."diye mırıldandı kendi kendine.Fakat sesi duyulmuştu.
"Neden ki?"dedi ufaklık ona dönerken.
O sırada Ardıl,Oğuz'a öyle bir bakış attı ki açıklamaya cesaret edemedi Oğuz.Bastırdığı gülüşüyle izledi ailesini.
Babası onun boyuna yetişmek için eğildi.
"Bunu sana daha sonra açıklayacağım,tamam mı bebeğim?"Giray başını salladı usulca.Ardıl şakaklarını öptü.
Oğuz'un hep olduğu gibi içi ısındı bu tablo karşısında.
"Giray."dedi Oğuz küçük oğluna.
"Git,bak bakalım ben odanda mıyım?Tamam mı babacığım?"Giray hevesle başını salladı.
"Tamam."dedi odasına yönelirken.
Sadece 5 yaşındaydı.Ve o kadar küçüktü ki paytak paytak koşarken dünyanın en tatlı tablosu çıkıyordu ortaya.
Ardıl bir süre gülümseyerek onu izledikten sonra,Oğuz'a dönüp gözlerini devirdi.
"Onu kandırmama konusunda ne demiştik?"Oğuz elinden tutup doğrulmasına yardım ederken kahvesini tezgaha koydu.
"E bebeğim ne diyeyim? 'Giray,şimdi babanı öpeceğim.İzlemek istersen patlamış mısır orada.' mı?"Ardıl gülüşünü bastırdı.Bu küçücük anı kaçırmadı Oğuz.Belinden sarılıp yaklaştırdı uzak kalmaktan korktuğu bedeni kendine.
Fakat Ardıl'ın düzgün kaşları yine çatıldı.
"Ayrıca ciddiyim,eğer o olayı Giray öğrenirse seni dava ederim.Geçmişine kadar alırım Oğuz,biliyorsun."Elbette biliyordu.Ardıl başarılı bir avukat olmuştu.Üstelik şimdilerde annesinin tuttuğunu koparan o tavrını muazzam bir şekilde taşıyordu üzerinde.
"Hmm."Oğuz muzip tavrıyla mırıldandı.
"Beni senin cezalandırmanı tercih ederim."Ardıl sevgilisinin,hatta elindeki yüzüğe bakarak söyleyebilirdi;eşinin,omuzlarındaki kollarını boynuna sardı.
Alnına yasladı alnını.
Çok şey olmuştu.Lisenin bittiği gün dün gibi aklındaydı ikisinin de.
"Seni hiç bırakmayacağım."demişti Oğuz.O zamanlar alalede bir söz gibiydi.
Dudaklarına uzandılar birbirlerinin.Öpmediler.Aceleleri yoktu.
Ardıl onu bırakacağından emindi.Lise bitmişti,belki son zamanlardaki buruk hissiyatı bu yüzdendi.Fakat öyle olmadı.
"Ardıl,tesadüfe bakar mısın?Seninle aynı üniversiteyi kazanmışım."
Dudaklarını dudaklarına sürttü Oğuz.Yıllardır sadece kendinin öptüğü dudaklara.
"Anlamıyor musun!Benim hayatım bu.Ben bir kafeste yaşamaya mecburum."demişti Ardıl,ailesi seçeceği bölüme dahi karar verdiğinde.
"Ailemi silemem."
"O halde aynı kafese sıkışacağız Ardıl.Seni bırakmaya hiç niyetim yok."
Ardıl gözlerini kapatıp dudaklarının odağını elmacık kemiklerine yönlendirdi eşinin.
"Başardık."demişti Ardıl üniversite mezuniyetlerinde.Artık Ardıl bir avukattı,Oğuz ise bir mühendis.
"Başardık."dedi Oğuz tıpkı onun gibi.
"Seni seviyorum."Günlük hatırlatmalarından biriydi sadece.Oğuz gülümsedi.
"Nikah tarihi almışlar Ardıl.Evleniyorsun."Ardıl defalarca başını olumsuz anlamda salladı göz yaşları içinde.
"Hayır."dedi.Küçük başkaldırısı ulaşmadı Oğuz'a.
"Onları silemezsin biliyorum.Onlar ailen.Bu yüzden gidiyorum."Aceleci olmalıydı.Yoksa yapamazdı.Bavulunu aldı,kapıya yöneldi.
Fakat Ardıl tuttu elinden.Gitmesine müsaade edemezdi.
"Benim ailem sensin."Bu bir devrimdi.
"Seni seviyorum."dedi dudaklarını bulurken Oğuz.
Oğuz parmağına alyansı geçirdi Ardıl'ın.
"Benimle yaşa."dedi usulca.Gülümsedi Ardıl.
"Benimle var ol."Anlamını yalnız ikisi bildi.
O gece birbirlerine söz verdiler.Kimsenin haberi olmadı.Odada loş ışık hakimdi.Radyoda Dance Me To The End Of Love çalıyordu.
Dudakları dans etti nefesleri arasında.
"Asla bir çocuğunuz olmayacak!"dedi annesi Ardıl'a,çıldırmış gibi.
Ardıl gülümsedi.
"Giray'la tanıştın mı anne?"
Dudaklarından içtiler birbirlerinin,hayatın tüm güzelliğini.
"Öldü."Oğuz'un gözlerindeki dehşete ilk kez tanık oldu Ardıl.
"Ardıl,benim babam öldü."Ardıl ona sıkıca sarıldı.Düşmesine izin vermedi güçsüz düşen bedenin.Hiçbir zaman.
"Her zaman ilk kez öpüyorum sanki seni."Ardıl gülümsedi Oğuz'un itirafı karşısında.
"Fransa'dayız."dedi Ardıl büyümüş gözleriyle.
"Delisin sen."Oğuz kahkaha atıp kollarına çekti Ardıl'ı.
"Söyledim sana,bu dünyaya sevgiyi öğretene kadar gezeceğiz seninle."
"Nasıl hissettiriyor?"Oğuz,Ardıl'ın cevabı biliyor olduğunu biliyordu.Gülümsedi.
"Neden döndün?"Kapı eşiğinde,haftalar sonra kendisine dönen eşine baktı Ardıl yorgun bir ifadeyle.Gözleri doluydu Oğuz'un.
"Nereye gidersem gideyim benimle geliyorsun."İlk ayrılıklarında,uzak kalan tek şey bedenleri oldu.Bir daha da yeltenmediler.
"İlk kez aşık olmuş gibi."Ardıl tatminle gülümsedi.
"Artık bir oğlumuz var,hareketlerine dikkat etmen gerek."Oğuz kapıya sıkıştırdığı bedene kaşları çatık baktı.
"Tamam işte,oğluma sağlıklı bir cinsel ilişkinin temellerini öğretiyorum."
Dudakları tekrar birleşti.İlk kez aşık oldular,defalarca.
"Ardıl,Giray'ın ateşi var!Doktora falan götürelim ne olur."Ardıl birkaç saniyeliğine kapattığı gözlerini açıp telaşlı eşini izledi.
"Yeni verdim ilacını,düşer birazdan.Endişelenme."İşten biraz geç geldiğinden habersizdi oğlundan.
Ardıl yüzüne bakarken gülümsedi.Harika bir baba olmuştu.
Yüzünü okşadı Oğuz.
"10 yıl oldu."dedi sesindeki şaşkınlıkla.
"10 yıldır birlikteyiz."
"Ne oldu?"Ardıl'ın gözlerinde yoğun hisler geziniyordu.Fakat hiç ip ucu yoktu.
"Kazandım."dedi fısıltı gibi olan sesiyle.
"İlk davamı kazandım."Oğuz ona sıkıca sarıldı.
"Biliyordum!"
"Henüz görmüş gibiyim seni o koridorda."dedi Oğuz gözlerine bakarken.
"Daha dün dayak yemiş gibiyim homofobik olduğum için."Oğuz kahkaha attı.
"Aşığım ben bu adama!"İtalya sokaklarında ve sarhoştu Oğuz.Dilini bilen kimse yoktu.Olsundu.
Ardıl kahkalarla gülerken yakaladı yalpalayan bedeni.
Dudakları birleşti.Sevgiyi evrensel bir dilde taşıdılar.
"Aşığım sana."dedi Ardıl,onun gibi.
"Sence 50'lerimizde de söyler miyiz böyle?"dedi Ardıl.
"Ya hiç rastlamasaydım sana?"Ardıl'ın korkusuna gülümsedi Oğuz.
"Sen bana rastlamadın ki.Beni buldun."
"Bildiğim tek şey ölmeden önce tek pişmanlığım doyamamak olacak sana."Sıkıca sarıldı tekrar bedenleri.Ardıl göğsüne yasladı başını eşinin.Kalp atışlarını dinledi.
Çok şey olmuştu.Binlerce engel çıkmıştı karşılarına.Binlerce kez vazgeçmişlerdi.Kaçmışlardı.
Fakat evin yolunu unutmamışlardı.
Belki de önemli olan buydu.
Ve belki gerçekten,tek pişmanlıkları doyamamak olacakken birbirlerine,birlikte ölecek olmalarının sebebi de buydu.
"Baba!Odamda değilmişsin!"
SON.
Bitti :")
Homofobikmişsin'i yazarken çok eğlendim,çok duygulandım.Bazen tek kelime yazamadığım,bazen utançtan öldüğüm oldu.Ama insanlarla bir şeyleri paylaşmak,birlikte eğlenmek hep çok eğlenceliydi.Bunun için hepinize çok,çok teşekkür ederim.
Düzenledikten sonra okuduysanız değişimini sevip sevmediğinizi duymayı isterim.
Öte yandan çoğunluğun bildiği üzere 'Tilki' isimli hikayedemde Giray'ı yazıyorum. Elbette Oğuz ve Ardıl da var. Özlerseniz beklerim.
Tekrar hepinize çok teşekkür ederim.
ÖPTÜM :")