"အြန္း..အု..ခ်န္း ခ်န္းေယာလ္ ခဏ"
ဆယ္ဟြန္းတားတာကုိ အဖက္မလုပ္ပဲ
နမ္းရင္းအက်ႌေတြခြၽတ္ဖုိ႔လုပ္ေနသည္..
"အင္းးးးးဟင့္ "
"ခ်န္းေယာလ္ အ့ သန္႔စင္ခန္းထဲမွာ
ေနာ္ သတိရအုံး..."
"အဲ့ဒါဆုိ မင္းငါ့ကုိခ်စ္လား?"
ဆယ္ဟြန္း ေမာဟုိက္ေနရသည္
ရည္းစားစကားေျပာၿပီးၿပီးျခင္း
ေကာက္နမ္းေတာ့ေလ....
"ငါ ငါ့ကုိစဥ္းစားခြင့္ေပးအုံးေလ"
"ဟာကြာ ဘာကုိစဥ္းစားေနမွာလဲ
တစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေယာက္
သိေနတာပဲေလ.."
ခ်န္းေယာလ္ရယ္ ခက္လုိက္တာ
သူငယ္ခ်င္းကေန ခ်စ္သူအျဖစ္ခ်က္ခ်င္း
အဆင့္တက္ဖုိ႔ကမလြယ္ဘူးေလေနာ္...
"ခ်န္းေယာလ္ကလည္းကြာ ဒီလု္ိကိစၥ
ဆုိတာ အခုခ်က္ခ်င္း....
"မရဘူး ငါမလုိခ်င္ဘူး မင္းစဥ္းစားမဲ့
အဲ့အခ်ိန္ကုိငါမေစာင့္ႏုိင္ဘူး.."
"ဘာကုိေလာေနတာလဲကြ"
"လီဂီခ်န္းေ႐ွ႕မွာ မင္းကငါ့ခ်စ္သူဆုိတာ
ရဲရဲဝံ့ဝံ့ေျပာခ်င္ေနၿပီ"
"................."
"ၿပီးေတာ့ အဲ့ေကာင္ကုိမင္းနဲ႔မပတ္သတ္ဖုိ႔
သတ္ိေပးခ်င္ေနႁပီ.."
"စိတ္ခ်ပါ ငါလီဂီခ်န္းကုိမခ်စ္ပါဘူး"
"ငါမလုိခ်င္ဘူး အခုခ်က္ခ်င္းပဲ.."
ဇြတ္ကုိျဖစ္ေနတဲ့ခ်န္းေယာလ္ေၾကာင့္
ဆယ္ဟြန္းအခက္ေတြ႔ေနရသည္
"မင္းကငါ့ကုိမခ်စ္ဘူးလား??"
အဲ့လုိေတာ့လည္း မဟုတ္ပါ
ဆယ္ဟြန္းသူ႔ကုိသံေယာဇဥ္႐ွ္ိတယ္
"မဟုတ္ပါဘူး ခ်န္းေယာလ္ရယ္"
"အဲ့ဒါဆုိၿပီးၿပီးေလ "
ခ်န္းေယာလ္ကထုိသုိ႔ေျပာၿပီး တဖန္
တ႐ႈိက္မက္မက္နမ္းျပန္ေလသည္....
ဆယ္ဟြန္းလည္းဘာမွထပ္ေတြးမေနေတာ့
ပဲအနမ္းေတြျပန္လည္တုံျပန္မိ၏...
"အင္းး...အ့.."
လည္ပင္းဘက္ကူးေျပာင္းလာတဲ့
ခ်န္းေယာလ္ႏႈတ္ခမ္းေတြေၾကာင့္
ညည္းသံေတြထြက္လာရတယ္....
"ခ်န္း ခ်န္းေယာလ္ ခဏ ခဏ"
"ဘာျဖစ္ျပန္တာလဲ??"
"အခုကေက်ာင္းအိမ္သာထဲမွာေလ
ၿပီးေတာ့ အတန္းတက္ရအုံးမယ္"
"ငါ အရမ္းစိတ္ပါေနၿပီ"
ဆယ္ဟြန္းလက္ကုိဆြဲယူကာ
သူ႔ေအာက္ပုိင္းတစ္ေနရာကုိတင္ေပးလုိက္တယ္......
သူတင္လည္းမဟုတ္ပါ ဆယ္ဟြန္း
ထုိနည္းတူပါပဲ....
"အဲ့ အဲ့ဆုိ ဒီမွာပဲလုပ္ၾကမလား??"
"အဲ့ဒါအေကာင္းဆုံးပဲ ငါလည္းမရေတာ့ဘူး"
"အသံေတြထြက္လုိ႔ သူမ်ားေတြ
ၾကားကုန္ရင္ေရာ??"
"အဲ့တြက္မပူပါနဲ႔...အတန္းတက္ခ်ိန္
ဆုိေတာ့ ဘယ္သူမွမလာေလာက္ပါဘူး"
ထုိသုိ႔ေျပာၿပီး ဆယ္ဟြန္းကုိဆြဲလွည့္ကာ
အိမ္သာနံရံေပၚလက္ေထာက္ေစႁပီး ကုန္းခုိင္းလုိက္သည္....
ၿပီးေတာ့ ဆယ္ဟြန္းေဘာင္းဘီေရာ
သူ႔ေဘာင္းဘီပါဒူးတစ္ဝက္ထိဆြဲခ်လုိက္တယ္
ေက်ာင္းအက်ႌခပ္ေလ်ွာေလ်ွာျဖစ္ေနလုိ႔
ေပၚေနတဲ့ဆယ္ဟြန္းဂုတ္သားေဖြးေဖြးေလးကုိ
တစ္ခ်က္ခပ္ျပင္းျပင္းစုပ္နမ္းကာတုိးဝင္လုိက္၏
"အ့ အ့ခ်န္းေယာလ္"
"႐ွဴ း တုိးတုိးေလ ဟြန္း"
"နာတယ္"
"ခဏပဲ သည္းခံေနာ္"
"အင္း အင္းးး"
ဆယ္ဟြန္းအနာသက္သာေစရန္
ခပ္ေျဖးေျဖးေလးပဲ.....
"ခ်န္း ခ်န္းေယာလ္ အ့ အ~"
ဆယ္ဟြန္းအ႐ွိန္တက္လာၿပီဆုိတာ
ခ်န္းေယာလ္သိတာမုိ႔
ခပ္ျမန္ျမန္ေလးပဲ သြားကာ ေက်ာျပင္ေလးကုိမွီသေလာက္ နမ္းေပးေနလုိက္သည္.....
ဆယ္ဟြန္းတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အ႐ွ္ိန္ရေနတုန္း
အျပင္ကလူလာတဲ့အသံေၾကာင့္
"ခ်န္း ခ်န္းေယာလ္ခဏရပ္အုံး"
"အင္းးး"
ႏွစ္ေယာက္သား အသက္ေတာင္
မ႐ႈရဲေပ..
ခဏၾကာ သူတုိ႔ေတြျပန္ထြက္သြားမွ
ခ်န္းေယာလ္အ႐ွိန္ထပ္တင္ကာ ၿပီးဆုံးလုိက္၏
ရင္ဘတ္နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္နဲ႔ေမာဟုိက္ေနတဲ့
ဆယ္ဟြန္းကုိအက်ႌေတြေဘာင္းဘီေတြေသခ်ာ
ျပန္ဝတ္ေပးလုိက္ၿပီး...
"ဟြန္း ငါတုိ႔အိမ္ျပန္ၾကမလား??"
"အင္း ငါအိပ္ခ်င္ေနၿပီ"
ခဏေလာက္အေမာေျဖၿပီးမွ
အိမ္ျပန္ရန္သန္႔စင္ခန္းထဲကထြက္ခဲ့ၾကေတာ့သည္......
အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ဆယ္ဟြန္းက
ေထာ့နဲေထာ့နဲမုိ႔ ခ်န္းေယာလ္ကပဲ...
"လာ ငါ့ေက်ာေပၚတက္"
"ေအး တက္ရမယ္ မင္းလုပ္လုိ႔
ငါဒီလုိျဖစ္တာေလ.."
"ေအးပါကြာ ငါ့ခ်စ္သူေလးကလည္း"
သူ႔စကားေၾကာင့္ ေက်ာေပၚကဆယ္ဟြန္း
ရင္ေတြခုန္သြားရတာေပါ့...
"ဟြန္း ဘာလုိ႔တိတ္ေနတာလဲ
အရမ္းနာေနလုိ႔လား??"
"မ မဟုတ္ပါဘူး ဒီတုိင္းအိပ္ခ်င္လုိ႔"
"ေအာ္ ခဏအိပ္လုိက္ အိမ္ေရာက္ရင္
ႏုိးမယ္ေနာ္"
"အင္းး"
ဆယ္ဟြန္း.သူ႔ေက်ာေပၚေခါင္းေလးတင္ကာ
သူမသိေအာက္ျပဳံးလုိက္မိတယ္..
အခုဆုိ ဆယ္ဟြန္းနဲ႔သူက ဟုိလုိဒီလုိနဲ႔
ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားၾကၿပီ....
သူ႔ကုိခ်စ္လားဆုိေတာ့
ေသခ်ာမသိေသးဘူး ဒါမဲ့
ေနာက္ေတာ့ တေျဖးေျဖးနဲ႔ခ်စ္လာမယ္
ထင္တာပဲ.....
.
.
.
"ေဘဘီ~
စာသင္ခန္းထဲ မေန႔ကစာေတြ
ကူးေနတုန္း မၾကားခ်င္ဆုံးအသံ...
"မေန႔ကဘယ္ေပ်ာက္သြားတာလဲ
အတန္းလည္း မတက္ဘူး ကုိယ္႐ွာလုိက္ရတာ
ဟုိေကာင္ ေဘဘီကုိဘယ္ေခၚသြားလဲ.."
"မင္းအပူပါလုိ႔လား ငါနဲ႔ေဝးေဝး
ေနစမ္းပါ..."
"ေဘဘီကလည္းကြာ~"
အတန္းထဲသိပ္လူမ႐ွိတာမုိ႔
လီဂီခ်န္းအေခၚေဝၚေတြသိပ္အတင္းရဲေနတာ
ဆယ္ဟြန္းလည္း သူ႔ကုိအဖက္မလုပ္ပဲ
စာသာကူးေနလုိက္သည္....
"သိပ္ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတာပဲကြာ~"
ဆယ္ဟြန္းေ႐ွ႕ေမးေထာက္ၿပီး
စူးစုိက္ၾကည့္ကာေျပာေနျပန္သည္...
"ဟြန္း~"
မုန္႔သြားဝယ္ၿပီးျပန္လာတဲ့ခ်န္းေယာလ္
ေၾကာင့္ ဆယ္ဟြန္းရန္ျဖစ္မွာဆုိး၍...
"ခ်န္းေယာလ္ လာ အျပင္သြား
စားရေအာင္"
"ေနအုံး ဒီေကာင္မင္းကုိ
ေႏွာက္ယွက္ေနျပန္ၿပီလား??
"သူ႔ကုိအဖက္မလုပ္ပါနဲ႔"
ဂီခ်န္းကေတာ့ မခ်ဴ ိခ်ဥ္႐ုပ္နဲ႔
ျပဳံးေတာင္ေနေသးတာ
ဆြဲ႐ုိက္သတ္ပစ္ခ်င္စရာႀကီး...
"မင္းကုိငါသတိေပးထားမယ္
ဂီခ်န္း ေနာင္ ဆယ္ဟြန္းကုိဆက္ေႏွာက္ယွက္
ရင္ ငါအဆုိးမဆုိနဲ႔..."
"ဟ မင္းကဘာမုိ႔လုိ႔လာသတိေပးေနရတာလဲ"
"မင္းမသိဘူးလား ငါကအုိဆယ္ဟြန္း
ခ်စ္သူ ပတ္ခ်န္းေယာလ္ေလ"
ထုိစကားေၾကာင့္ ဂီခ်န္းမ်က္ႏွာပ်က္သြား
တာေတြ႔လုိက္တယ္....
"႐ွင္းတယ္ေနာ္ ငါ့ခ်စ္သူနား
ေပၚလာၾကည့္စမ္း မင္းအေသပဲ...."
"ေတာ္ေတာ့ ခ်န္းေယာလ္ လာသြားရေအာင္"
စာအုပ္ေတြအကုန္သိမ္းကာ ခ်န္းေယာလ္.အိတ္ပါယူၿပီး ဆယ္ဟြန္းတုိ႔ထြက္ခဲ့လုိက္သည္...
"ေတာက္!!!"
"ကဲပါ.ခ်န္းေယာလ္ရယ္ ေဒါသ
ေတြထြက္မေနပါနဲ႔ေတာ့ ပင္ပန္းတယ္"
"ငါ မေက်နပ္ဘူး "
"ခ်န္းေယာလ္ကလည္း~"
"သူတစ္ခုခု မင္းကုိေႏွာက္ယွက္ရင္
ငါ့ကုိခ်က္ခ်င္းေျပာေနာ္ ၾကားလား?"
"ေအးပါကြာ စိတ္ေလ်ာ့ေတာ့"
"အဲ့ဒါဆုိ ငါ့ကုိနမ္း"
"ဟာ ဘာဆုိင္လဲ?"
"လုပ္စမ္းပါ"
"ခ်န္းေယာလ္ မင္းသိပ္အကမ္းမတက္နဲ႔ေနာ္"
"ဘာကုိလဲ ကုိယ့္ခ်စ္သူကုိနမ္းခုိင္း
တာပဲေလကြာ"
"အဲ့ခ်စ္သူဆုိႀကီး ထည့္ထည့္မေျပာစမ္းပါနဲ႔"
"ေျပာရမွာပဲေလ ငါ့ကမင္းခ်စ္သူပဲဟာ"
"ဟာ ေျပာေလဆုိးေလပဲကြာ
ငါ ငါ႐ွက္လုိ႔ကြ!"
ထုိစကားေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္က
တဟားဟားေအာ္ရီေနေတာ့တယ္
"အ႐ူးေကာင္ ရီမေနနဲ႔"
"ဆယ္ဟြန္း "
"ဘာလဲ?"
"ခုန မင္း႐ွက္ေနတဲ့ပုံစံေလးကေလ
ငါမ်က္လုံးထဲမွာအရမ္းခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းေနတယ္"
သူ႔စကားေၾကာင့္ ဆယ္ဟြန္းမ်က္ႏွာႀကီး
ရဲတက္လာျပန္တယ္..
"ခ်န္းေယာလ္ မင္းေနာ္!"
"တကယ္ေျပာတာ မင္းဒီေလာက္ခ်စ္ဖုိ႔
ေကာင္းမွန္းအရင္ကငါမသိခဲ့ဘူး"
"................"
"အခုမွ ငါ့မ်က္လုံးထဲ မင္းကအရမ္း
ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္း.....
"ေတာ္ၿပီကြာ အခန္းထဲျပန္ေတာ့မယ္"
ဆယ္ဟြန္း ႐ွက္႐ွက္နဲ႔ သူ႔စကားဆက္နားမေထာင္ေတာ့ပဲ အခန္းထဲျပန္ဖုိ႔လုပ္ေနေတာ့...
ခ်န္းေယာလ္ကသူ႔လက္ကုိဆြဲကာ..
"အတန္းမတက္နဲ႔ေတာ့ အိမ္ျပန္မယ္"
ဘာသေဘာေျပာတာလဲ ဆယ္ဟြန္းသိတယ္..
"ဟာ စာေမးပြဲႀကီးေရာက္ေတာ့မွာေနာ္
အတန္းမပ်က္ခ်င္ေတာ့ဘူး..."
"ဟြန္းကလည္းကြာ ေနာ္ ေနာ္လုိ႔.."
"ႏွာဘူးေကာင္"
ခ်န္းေယာလ္ မ်က္စိမွိတ္ျပကာ
သူ႔လက္ဆြဲၿပီး အိမ္အျမန္ျပန္ခဲ့ေတာ့သည္..
ထုိအေျခေနကုိ သစ္ပင္အကြယ္ကေန
ၾကည့္ေနတဲ့ လီဂီခ်န္းက.
လက္သီးကုိခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကာ
အံကုိႀကိတ္ေနတယ္....
"ငါမင္းကုိ လက္မလႊတ္ႏုိင္ဘူး ေဘဘီ"
TBC.......