Би: Би чамайг явчихсан гэж бодсон юмсан
Бэкхён: Би яагаад явна гэж
Би: Энэ миний гэр учраас
Бэкхён: Өглөөний цай бэлдчихсэн хурдан ирээд суу
Би: Чи миний уурыг ямар их хүргэж байна гээч
Бэкхён: Надад чамтай ярих чухал юм байна
Би: Битгий аймар царайлаад бай гэж хэлэхэд түүний төв царай гэнэт л хүүхдийнх шиг болон малийхад нь би: Болио бүүр аймар байна
Бэкхён: Хааа! Хүн харин ч хэнд харуулдаггүй эгдүүтэй царайгаа гаргаж байхад
Би: Чи тэгээд надад эрхлэж байна гэх гээд байгаа юм уу
Бэкхён: Яагаад болохгүй гэж бид хосуудын хийдэг бүх зүйлсийг хийсэн биздэ----
Би: Амаа тат
Бэкхён шанаагаа тулан өөдөөс хараад: Киаххх, Хэин ч ичэхээрээ ёстой өхөөрдөм шүү
Би: Ам---
Бэкхён: Амаа тат гэж хэлсэн ч татахгүй болохоор хэлээд нэмэргүй ээ
Би: Зүгээр хэлэх юмаа хэл гэхэд тэр цайгаа ууж эхлэж би ч мөн чимээгүй болов.
Бэкхён: тэхээр чи уурлахгүй, гэрээс гарч явахгүй дуустал нь надтай ярилцана гэж амал
Би: Юу вэ
Бэкхён: Амлаааачдээ
Би: За яахав амлаж байна
Бэкхён: Би мэднэ чамайг удахгүй юу хийх гэж байгааг
Би сайн ойлгосонгүй: Юуг мэднэ гэ--- хэмээн хэлж байхдаа түүний харцнаас олж харсан юм
Би: Чи юу яриад байгаа юм
Бэкхён: Чи миний юу ярьж байгааг мэдэж байгаа Хэин аа
Би хэлэх үг олдохгүй зүгээр л амаа ангалзуулж байв. Харин тархин дотор минь түм буман бодол холилдон амнаас үг үл гарна.
Бэкхён: Надад чамаас одоо уучлалт гуйх хэтэрхий тэнэг санагдаж байгааг мэднэ. Гэхдээ хоёулаа мөрий тавъя!
Би: ...
Бэкхён: Чиний амиар
Би: Юу?
Бэкхён: Би чамайг зөрүүд гэдгийг чинь мэдэх ч намайг гүйцэхгүй. Гэхдээ чамайг намайг битгий тийм юм хий гэсэн ч чамд нөлөөлөхгүй гэдгийг мэдэж байгаа болохоор мөрий тавьцгаая
Би: Чи галзуу гэдгээ мэднэ биздээ
Бэкхён: Амиа хорлох гэж байгаа галзуу хүнийг давах арга өөрөө ч бас галзуу болох ёстой тийм биздээ
Би: Үгүй ээ чи угаасаа л ийм юмтай байсан биздээ
Бэкхён: Чи ийм галзуу амьтанд сайн болчихоод
Би: Холл! Хэн чамд сайн гэсэн юм
Бэкхён: Тэгээд яах юм
Би: Гол юмаа ярь
Бэкхён: Би чамд харуулах болно. Би энд зүгээр нэг ирээд чамд яршиг удаад байгаа юм биш. Хийсэн зүйлийнхээ төлөөсийг төлж зовох ёстой бол зовох гэж ирсэн. Чи тайвширч байвал надад чиний амнаас гарах үг хамаагүй. Гэхдээ жагсаалт. Тэр жагсаалтыг цугтаа дуусгацгаая. Хэдий цөөхөн үлдсэн ч хамаагүй бага багаар хийцгээгээд жагсаалт дуусах үед чиний бодол чинь өөрчлөгдөөд хоёулаа аз жаргалтай амьдрах болно. Чамаас хүсэх зүйл гэвэл надад итгээч. Ганцхан удаа надад итгэчих. Чамд хайртай гэдгээ харуулж, амьдрал ямар гайхалтай болохыг мэдрүүлэх болохоор намайг өөрөөсөө түлхэлгүй надад өөрийгөө өгөөч тэгэх үү
Би: хэрвээ миний бодол өөрчлөгдөхгүй байвал чи намайг зүгээр орхино биздээ
Бэкхён жуумалзан: Тийм юм болохгүй
Би: Хөөрүү амьтан!
Бэкхён ширээний ард босож зогсон гараа сунгаж харин би уруулаа хазан хэсэг бодож байгаад түүнд галзуу хэдий ч сүүлийн боломжоо олгосон юм.
Би ч мөн адил босож түүний сунгасан гарнаас барих үед тэр шууд л гарнаас минь угзарч уруул дээр минь үнссэн ч би түүнийг түлхэн холдуулав.
Бэкхён: Өөрийгөө өгнө гэчихээд!
Би: Битгий хүнд дураараа хүрээд бай.
Бэкхён: Чи өөрөө битгий өөдөөс хараад уруулаа хазаад бай
Би: Уруулаа хазах үгүйгээ хүртэл чамаар заалгах ёстой юм уу
Бэкхён: Тийм дахиж хажууд минь намайг харж байхад уруулаа хазах юм бол дахиад үнсчихнэ шүү! Тийм зүйл хүртэл хийчихээд.
Би: Яаа чи наадхаа хэзээ хүртэл ярих гэсэн юм гэж хэлэхэд тэр ширээ тойрон хажууд ирж ширээн дээр хагас суугаад: Гэхдээ үнэхээр би ойрд ямар их даруухан байсан гээч! Тэгсэн чи унтаж байгаа барыг сэрээчихсэн. Тийм байж ядаж битгий уруул амаа хазаад тэвчээр бараад бай за юу жоохноо гэж хэлчихээд дахин уруул дээр минь хурдхан үнсээд холдов.
Би тэр чигтээ түүний хараал идсэн дайралтанд өртсөөр зүрх минь дааж чадахаа болин улмаар тархи руу минь нөлөөлөн юу ч хэлж бас хийж чадахгүй зогссоор.
Тэр яагаад намайг ингэж их сандаргаад, догдлуулаад бас ичээгээд байдаг юм бэ? Хараал идээсэй Бэкхён. Дандаа хүн эвгүй байдалд оруулж байх юм.
Бэкхён: Явъя жоохноо гэх түүний хоолойгоор ухаан санаагаа олж аваад өрөөлүүгээ орон цүнхээ авж гутлаа өмсөн гэрээс гарав.
Би: Ингэхэд чи өөр хүнд хэлэхгүй биздээ
Бэкхён: Юуг жоохноо
Би: Нөгөө миний талаар бүгдийг
Бэкхён: Чи надтай сайхан харьцвал хэлэхгүй ээ
Би: Чи яагаад намайг жоохноо гээд байгаа юм ингэхэд
Бэкхён: Битгий хөмсгөө зангидаж бай би чамд уурлахаараа ямар харагддагийг чинь хэлж өгсөн биздээ
Би: Чи биш тэр новш хэлж өгөө биздээ
Бэкхён: Гэнэт яагаад шал өөр хүн яриад--- ингэснээс тэр гөлөг хэн юм
Би цахилгаан шатнаас түрүүлж буун: Мэдэхгүй ээ
Бэкхён: Чи надад бүх зүйлээ хэлнэ гээ биздээ
Би: Холлл! Хэзээ тэгж хэлсэн юм
Бэкхён: Үгүй ээ яахав миний болзлыг хүлээн зөвшөөрсөн юм чинь утга нэг шдээ
Би: Үг---
"Хэин аа" гэх хоолойгоор бид сандал дээр суух Жэвон-г олж харав.
Би: Жэвон аа
Жэвон: Утас чинь холбогдохгүй юм чи надад ингэхэд зөв дугаар өгсөн үү
Би: Одоохондоо утсаа асаахад асуудал байгаа болохоор, ямартай ч зөв дугаар л даа
Жэвон миний хажууд зогсох Бэкхён руу муухай харж, Бэкхён харин Жэвон руу бас муухай харан зогсоцгооно.
Би: Бобби, Ина 2 түрүүлээд явчихсан юм уу
Жэвон: Тийм ээ харин энэ энд юу хийж байгаа юм
Бэкхён: Чамд хамаагүй, харин чи энд юу хийж байгаа юм
Жэвон: Найзтайгаа сургуульруугаа цуг явах гэж ирлээ
Бэкхён: Тэгвэл ганцаараа явах болждээ би найз охиноо өөрөө хүргээд өгчихнө
Би: Яаа, Бэкхён юу яриад байгаа юм
Жэвон: харж байна уу тэр чамтай үерхдэг юм шиг санагдахгүй байна даа
Бэкхён: Хэин аа би чамайг хүргэж өгөх болно ойлгосон уу
Жэвон: Чи яагаад түүнтэй ингэж захиргаадаж харьцдаг юм
Бэкхён: Бурхан минь чи ямар ядаргаатай юм бэ хэн ч тэгээгүй байна
Би бугуйндах цагаа харахад хичээл ороход 15хан минут дутуу байсан тул Бэкхёныг хичээлээсээ бас хоцорчих байх гэж бодон: Бид хоёр явлаа чи бас хурдан сургуульдаа яв битгий таслаад бай! Явлаа гэж хэлчихээд түүнээс хариу хүлээлгүй түрүүлж явав.
Сургууль дээр хэзээний л энэ сургуулийн сурагч шиг нөгөө хэдтэй элдэв юм ярьж бас хөгжилдсөөр тарах цаг болон бөөндөө догбугги идэхээр ангиас гарцгаав.
Сургуулийн хаалгаар гарахдаа Бэкхёныг хашаа налан зогсож байгааг хараад зүрх минь дахиад л бөмбөрдөөд эхлэх шив. Бурхан минь яадаг юм билээ харах болгонд ингээд байвал надад л хэцүү байгаа юмсан.
Би нөгөө хэдээс бага зэрэг хурдан алхаж Бэкхёны хажууд очин зогсоод: Энд юу хийж байгаа юм
Бэкхён хөмсгөө зангидсаар: Чамайг авах гэж ирлээ
Бобби: Хөөх! Хэин найз залуутай байсан юм уу
Би: Үг--
Бэкхён: Тиймээ танилцсандаа таатай байна Бюн Бэкхён гэдэг
Бобби: Воах нэг л харсан царай байх чинь ямартай ч манай Хэин ий найз залуу юм чинь цуг явцгаая! Бид догбугги идэхээр явж байна
Бэкхён: Манай Хэин?
Тэн хөмсгөө зангидан: Тиймээ манай Хэин! Бас Бобби чи хэнийг нь ч мэдэхгүй хүнтэй цуг явж яах гээд байгаа юм
Энэ хүн чинь бас яачихваа.
Ина: Найз залуу нь гэж байна чи юундаа уурлаад байгаа юм
Би: Яаа, яацгаагаад байгаа юм, миний найз залуу биш гэхдээ яахав цуг явбал яв
Жэвон: Хэин аа
Бэкхён малийн: Ойлголоо
______
Би: Болих л үгүй юу гэж урд алхах Бэкхёнд хэлчихээд гэрт идэх юм дуусаж байсан тул хүнсээ цуглуулахаар бас Бэкхёнд ариун цэврийнх нь хэрэгслийг авахаар хажуугийн дэлгүүр лүү оров.
Бэкхён: Хүн хаяад яваад байхдаа яадаг юм
Би: Хэн хаясан нь болдоо юундаа уурлаад урд гарж алхаад юм асуухаар ч хариулахгүй байгаа юм уурыг чинь хүргээд байгаа юм бол зүгээр яваач ядаргаатай юм
Бэкхён: Мангар
Би: Чи намайг хэлсэн үү
Бэкхён: Тиймээ ёстой мангар чи намайг яагаад уурлаад байгааг үнэхээр мэдэхгүй байна уу
Би: Би яаж мэдэх юм
Бэкхён: Хардаад байна! Арай гэж нэг дотносож байхад Жэвон ч билүү Хэвон ч билүү нэг юм гарж ирчихээд урд хойгуур чинь эргэлдээд, зүгээр ч нэг догбугги идэхгүй амыг чинь арчиж өгч, аманд чинь хийж өгч, ус аягалаж өгөөд! Тэн нь ч бас өөдөөс барьж идчих шахам хараад! Үнэхээр галзуурмаар юм хардаад, харамлаад үхэх гээд байгаа болохоор уурлаж байна за юу!