12.12.2019
Hoş geldiniz.
Okuduğunuz tarihi paylaşır mısınız?
♤
Okyanusunda bir tufan vardı. Gemilerin alabora edildiği bir kıyametti gözleri.
"Kabul etmeyeceksin bu evliliği,"
Cehennemin kapısı aralandı. Gökyüzünü kara bir duman kapladı. Beyaz bulutlar birer birer silindi. Alevlerin içinden bir adam çıkageldi. Her yanı yanmış, tükenmişti.
"Neden etmeyeceğim?"
Buruktu sesim. Bir neden istedim. Zira bu dalgalar beni boğmak içindi.
"Ben askerim."
Benim askerim.
Ateşin içinde bir çiçek filizlendi. Ateş küllerini savurdu. Koca yangın bir orman oldu. Bahar mevsiminin olmadığı bir ormandı burası. Yeşilin yokluğu, grinin en koyu tonunda ziftlenmişti. Nefes aldığımda boğazımdan ciğerime dolan hava da bir yangın vardı.
Elleri silah tutmaktan nasır tutan bu adam benim ellerimi tutamazdı. Yemin etmişti sanki. Gözleri, dudakları, elleri. Hepsi beni öldürmek için vaktin gelmesini bekliyordu.
"Ne gecem belli, ne gündüzüm."
Dağlarda yankılandı hırçın sesi. Bir pusu kurulmuştu gönlümün ortasına, sen gelmezsen askerim, öleceğim.
"Sana iyi bir eş olamam."
Gözlerimi kırpmadan keskin çehresini izledim. Gülümsemeye ırak kızılcık şerbeti içen dudakları ölümü anlatıyordu.
"Sana bir evlat veremem."
Yutkunuşlarımız birbirine karıştı. Korkuyordum. O konuştukça gerçekler bir bir yüzüme çarpıyordu.
"Her akşam evime gelemem. Senin bir derdin sıkıntın olduğunda yanında olamam. Benim evim dağlar. Sence bu kadar sebep yeterli değil mi?"
"Akif Karan," dedim uzun zaman sonra ilk kez konuşurken. İsminin güzelliğine yandım. "Ben senin mesleğinden gocunmuyorum. Aksine gurur duyuyorum. Ama sen her şeyi elinin tersiyle itiyorsun."
Dudakları yeni bir yangın başlatmak için aralandı. Lâkin önce adımı zikretti. Adım dudaklarına çok yakıştı, askerim.
"Berceste," gülümsemek istedim o an. Ancak bilemedim ismimin bende açacağı kurşun yarasını. Askerim elindeki silahı bana doğrultmuştu. Göremedim. Tetiğe bastı, acıyı kanlar içinde kalınca hissettim.
"Bir gönle iki sevda sığmaz."
Yıldırım düştü göğsüme. Tam da ikimizin bulunduğu liman alev aldı. Benim sığındığım tek limanı da sen yaktın adam. Koyu lâcivert gözlerinden birer damla olup toprağa karıştım. Ben seni kazanmadan kaybettim, askerim.
♤
Akif Karan Alphankara
Berceste Akıncı
Bir asker ve yârinin hikâyesi.
Adam kadının kalbinde hep vardı lâkin adam bunu fark ettiğinde kadın ondan ıraktaydı.
Güncel Not: Karakterlerimi başka kurgulardaki karakterlere benzetmemenizi rica ediyorum. Her kitabın karakteri o kitaba aittir ve orada kalmalıdır. Karakterleri birine benzettiğinizde bu yazarlar için çok kırıcı bir duruma dönüşüyor. Kurgularımı okumak istiyorsanız emeğime saygı duyun isterim. Yapılan benzetmeler emeğe saygısızlık oluyor.
Bir de her "merhamet ve şefkat" kelimesi gördüğünüz yere aynı şeyi yazmayın rica ediyorum. Bu durum cidden çok can sıkıcı olmaya başladı. Benim tüm erkek karakterlerim "merhametli ve şefkatlidir" Kadınlara değer veren adamlar yazmak en büyük gayem... Erkek karakterlerim sevdikleri kadınlara bu iki hissi sahici olarak yaşatırlar. Her yazarın kelimelere yüklediği anlam ve içini dolduruşu farklıdır. Umarım sözlerimi dikkate alırsınız ve bu yazdıklarım sizi incitmemiştir. Keyifli okumalar diliyorum. (31.07.21)