Zo... Wat is het geweest? Een jaar, of twee jaar? In iedergeval heel lang. Daar zijn redenen voor. Ten eerste, ik word ouder en ben dit niet meer zo leuk gaan vinden als eerst. Ten tweede, mijn inspiratie is echt weg geweest. En ten derde, ik heb het super druk gehad met mijn studie. Maar goed, hoofdstuk 12, eindelijk.
Ik heb heel veel berichtjes ontvangen. Soms wat minder leuke. Dat vond ik jammer. Ik wil voor de mensen die niet zelf schrijven, en die niet zulke lange hoofdstukken schrijven er echt op wijzen dat als je geen inspiratie hebt dat het er echt niet uit komt. En dwingende berichtjes helpt dan zeker niet. Maar ik heb vooral heel veel lieve berichtjes gekregen. Wat mij toch ook weer aan schrijven heeft geholpen. Dus deze is voor jullie. Geniet ervan en ik beloof dat het volgende niet zo lang zal duren!
Ik slik mijn tranen weg en wrijf met me duim over de foto. De vrienden groep. Nouja, de oude vriendengroep. Zometeen in de zomer, na graduation zal iedereen vertrekken en niet meer om kijken. Andy en Jim vertrekken naar Harvard, Dylan is ingegaan op het voorstel van zijn coach om in Miami te spelen. Max vertrekt naar San Diego. Chloe en Ellis gaan studeren in Manchester. Madelynn vertrekt voor haar ‘art’ college naar Parijs. En ik? Ik heb werkelijk nog geen idee wat ik moet gaan doen met mijn toekomst. Misschien zak ik wel. Dat kan ook nog wel bij alle ellende. Ik slaag niet. Mijn vrienden weg. En een gebroken hart want Max stapt op dat vliegtuig naar Amerika. Zuchtend kijk ik naar mijn telefoon. Het gelezen berichtje van Madelynn staat nog in me scherm.
Madelynn: Just found the dress for the Winter Bal. Robert is going crazy if he sees me in this strapless dress.. XO Moi!
Ik kreun weer hardop en laat me vallen op bed. Dat stomme winter bal is al over twee weken. En ik heb er nog precies niks voor gedaan. Geen vervoer, geen jurk, geen date, nada. Misschien is het beter als ik thuis blijf. Ik kijk uit het raam naar buiten. De zon kwam een beetje door de wolken. De bomen waren nog kaal en je kon zien dat er een koude lucht hing. Vanmorgen vroeg is Max vertrokken naar San Diego. Voor een ‘introduction project’. In een paar weken, voor de examens, is hij weer terug en vertrekt weer nadat hij zijn examens heeft gemaakt en is geslaagd om daar voorgoed te blijven. Dylan vertrekt morgen voor ook een ‘introduction project’ naar Miami. Om kennis te maken met zijn college, zijn studiebeurs en zijn voetbal team waar hij zal spelen na zijn examens. Kreunend sta ik weer op en loop ik de hal op. Het hele huis lijkt sinds gister avond weer te zijn opgeleeft. Sinds papa hier weer is komen wonen. Luc’s ogen stralen weer, zijn krullen hangen niet meer en zijn kuiltjes staan weer diep in zijn wangen. Mama hoor ik ’s nachts niet meer huilen, haar huid heeft weer kleur en ze glimlacht weer. Ze blijft alleen wel overgeven. Ik hoorde haar vanmorgen weer. Ik loop de hal over richting Luc’s slaapkamer waar kabaal vandaan komt. ‘’Luc?’’ Zeg ik als ik de witte deur open maak. Luc’s krullen steken boven een berg knuffels uit. Ik frons me wenkbrauwen en begin te lachen. ‘’What are you doing?’’ Vraag ik weer. ‘’Luc is not here.. grrrhh’’ Gromt hij en springt op. Op zijn wangen zitten zwarte strepen en op zijn kin lange zwarte haren. Mijn ogen groeien. Dat waren nep wimpers. De nep wimpers van mama. Oh nee. Ik moet moeite doen om niet te lachen als ik ook mama’s Versace tijgesjaal om zijn middel zie zitten. ‘’Luc’’ Begin ik weer. ‘’Mum is going to kill you’’ Zeg ik. ‘’I’m not Luc’’ Zegt Luc weer vast besloten en kruipt door zijn kamer. ‘’Grrrrhh’’ Gromt hij weer. Ik kijk naar de Chanel oogpotlood en de doosjes van MAC waar eerst netjes de dure wimpers in zatten op het tappijt. Ik haal zuchtend een hand door me haar. ‘’Rose?!’’ Klinkt een bekende stem van de hal. Mama. Here we go. ‘’In here’’ Roep ik terug. Al snel vliegt de kamer deur van Luc open. Mama’s ogen glijden door de kamer en landen ten slotte op Luc’s besmeerde gezicht. Ik knijp me ogen zachtjes dicht en wacht af. Mama neemt een diepe zucht en glimlacht. Me ogen groeien weer. Ze glimlacht?! ‘’Luc’’ Ze schud lachend haar hoofd en bukt voor de make up op de grond. ‘’This isn’t yours, is it?’’ Vraagt ze kalm. Luc schud zijn hoofd, aan zijn ogen te zien is hij net zo verbaasd als ik dat mama nog niet woedend is. ‘’Look, this isn’t something to play with okay?’’ Vraagt mama weer kalm. Ze leunt naar voren en raapt de make up open. Ik kan niks anders dan naar haar decolete kijken. Sinds wanneer waren haar borsten deze formaat? Ik weet dat het raar klinkt, over je eigen moeder. Maar ik kon niet anders, het was anders. Anders dan normaal. ‘’Don’t do it again, okay?’’ Luc knikt weer hevig en mama verlaat de kamer weer. Ik frons mijn wenkbrauwen en volg haar meteen de hal op. Ze loopt de trap af naar beneden. ‘’Mum” Roep ik haar na. ‘’Yes darling’’ Zegt ze vrolijk. We lopen de keuken in. ‘’Are you okay?’’ Vraag ik voorzichtig. Mama kijkt mij aan en glimlacht. ‘’Yes?’’ Lacht ze verward. ‘’Are you okay?’’ Vraagt ze weer. Ik knik en bekijk haar van top tot teen. Ze straalde. Ze werd niet boos, ze had dus een goede bui. ‘’I’m fine..’’ Zeg ik weer. ‘’Sure?’’ Ik knik weer. ‘’Look, do you want to do some shopping today? To get your mind of things’’ Stelt ze voor. Ik wist wat ze bedoelde met ‘things’. Max Horan. Ik neem een diepe zucht. ‘’Mum..’’ Begin ik. Winkelen met mama was leuk, maar ook heel vermoeiend. ‘’Baby, come on! Shopping with me isn’t that bad’’ Ze stoot me lachend aan. ‘’Dad and Luc are comming too because Luc needs new football shoes and I don’t know anything about football shoes’’ Ratelt mama verder. ‘’Fine’’
‘’And maybe we could look for a dress for the Winter Ball’’ Klinkt mama’s stem weer door de auto. Ik zucht en kijk uit het raam naar buiten. De auto’s flitsen langs elkaar. De straten vol met mensen en grote taxi’s, rode bussen. Grote warenhuizen, winkels, met de mooiste etalages en grote draaideuren. Dit werd een lange middag met haar familie in de stad. ‘’I’m not going to the ball’’ Mompel ik. ‘’What?’’ Mama kijkt om naar de achterbank. ‘’Ofcourse you’re going honey, why wouldn’t you?’’ Ze fronst haar wenkbrauwen. Ik neem een diepe zucht. ‘’It’s not because of a boy, is it?’’ Hoor ik papa vragen. Zijn groene ogen kijken me recht aan via de achteruitkijk spiegel. Ik kijk naar me schoot. ‘’Baby..’’ Zegt me moeder voorzichtig. ‘’It will be fun, Ellis, Chloe and Madelynn are there too’’ Ze legt haar hand op mijn knie. ‘’Mum, they all have a date. I’m sure they are not going to dance all night with me’’ Zeg ik. ‘’It’s because of Max, isn’t it?’’ Vraagt papa weer. Ik bijt op me lip en blijf naar me schoot staren. ‘’He will come back Rose. It’s just an introduction project’’ Klinkt mama weer. Ik kreun. ‘’Mum! After the summer he will leave for good. Everyone will leave! Everyone is going to college!’’ Zeg ik hard. Mama kijkt me geschokt aan. Ze doet haar mond open om wat te zeggen. ‘’Don’t’’ Ben ik haar snel voor. Ik kijk haar fel aan. Ik weet dat ik het niet moet afreageren op mijn ouders, en zeker niet op mijn moeder. Die alleen maar probeert te helpen. Maar ik kan er niet meer tegen. Het lijkt wel of alles goed komt. Alles, behalve mijn ‘Alles’. ‘’Babe, just let her’’ Papa legt zijn hand op haar schouder en mama
gaat weer recht zitten. Ik kijk naar de spiegel waar papa naar mij kijkt. Hij geeft me een afkeurende blik. ‘’I don’t like the way you talk to your mother Rose. Not at all’’ Zegt hij serieus. Ik sla me armen over elkaar. ‘’I’m sorry’’ Mompel ik. ‘’I’m sorry what?’’ Klinkt papa weer boos. ‘’I’m sorry mum I talked to you that way’’ Mompel ik weer. Luc kijkt me aan met grote ogen. Ik kijk weer naar buiten. ‘’It’s okay Rose. Let’s just have a nice day with the family today, okay?’’ Mama kijkt de auto rond. Luc grijnst van oor tot oor. Waarschijnlijk omdat we net langs een grote gele M reden. Ik knik ook en zet een glimlach op. Papa geeft me een knipoog via de spiegel.
Voor de zoveelste keer kijk ik op. Voor de zoveelste keer omdat mama mijn naam roept en omdat ze nu weer iets vast heeft wat ik ‘zeker’ leuk ga vinden. Me ogen glijden over de licht blauwe jurk. Ik kijk naar de glanzende stof. Hij was mooi, eerlijk is eerlijk. Maar dat waren de 24 jurken hiervoor ook. Maar bij allemaal, dus ook bij deze, schud ik vaag me hoofd. Puur omdat ik helemaal geen zin had om jurken te passen omdat ik wist dat mama het toch wel deed met de bedoeling voor dat stomme bal. ‘’You also need a dress for the wedding you know’’ Mompelt mama. Ik rol met me ogen. Ze verzon altijd wel een reden. ‘’What wedding?’’ Vraag ik. ‘’The wedding of William and Lux next month, remember’’ Zegt ze, haar ogen glijden weer verder over de rekken. Mijn ogen worden groot. Helemaal vergeten. Vorige maand kregen we daar een uitnodiging over. ‘’Maybe pink is nice’’ Nu houd ze een zacht roze jurk omhoog. Ik kijk naar de strapless jurk. ‘’That’s the one’’ Ik strijk met me hand over de zachte stof. ‘’For the wedding or the ball?’’ ‘’The ball’’ Gooi ik eruit. Mama’s ogen worden groot. ‘’So you’re going!?’’ Zegt ze opgewonden. Ik weet niet wat me overkwam. Maar door het zien van die jurk was in een keer al me zelfvertrouwen terug. ‘’It’s gorgeous’’ Ik pak de jurk aan van mama en bestudeer de hals. ‘’I have the most perfect shoes for this dress. Nude ones of Louis Vuitton’’ Begint mama. Mijn grijns werd alleen maar groter. Ik zag het bal helemaal zitten.
‘’You like it?’’ Vraag ik lachend aan Luc die naast me zit. Zijn hele gezicht zit onder softijs terwijl hij trots zijn ijsje vast heeft. Hij knikt hevig. Ik kijk het winkelcentrum rond. Mama en papa zouden even ‘twee tellen’ bij de woonafdeling kijken voor nieuwe kussens op de banken. Maar ondertussen zitten Luc en ik hier al zeker 20 minuten en gaat Luc vast zo piepen omdat hij zijn ijsje op heeft. Trots kijk ik naar de witte tas tussen mijn benen. Waar de licht roze jurk in zit. Mama had, toen ik hem aan had, een foto naar James gestuurd. Die helemaal wild werd want blijkbaar was die jurk het topstuk dit seizoen van ontwerper Marc Jacobs. Ik kijk weer op zij. Luc had zijn ijsje op. ‘’You wan’t to go and look for mum and dad?’’ Vraag ik terwijl ik op sta. Luc knikt weer hevig en springt ook op. Trots tilt hij zijn eigen tas van Nike waar zijn gloednieuwe neon oranje voetbal schoenen inzitten. Ik pak zijn vrije handje en loop met hem naar de roltrappen. ‘’Oh..Rosie..look’’ Luc’s mond veranderd in een O en hij wijst met zijn kleine vingertje omhoog. Ik volg zijn vinger. Een gigantisch groot knuffelbeer op een wit blok. Ik begin te lachen. Dit was misschien niet zo handig van mij. Om met Luc door de winkels heen te lopen. Vooral niet als ik weet dat de feestdagen er bijna zijn en alle winkels in die sfeer zijn. Voor ik het weet trekt Luc me de roltrap af bij de kinderafdeling en staan we voor het grote witte blok met de gigantische beer erop. ‘’Yeah.. well you could write a letter to santa’’ Stel ik voor. Luc schud hevig zijn hoofd. ‘’I already did with dad, and I asked voor something else’’ Legt Luc zachtjes uit. We lopen langs de eindeloze stellingen met poppenhuizen, treinen, knuffels, noem maar op. ‘’Oh what did you ask santa then?’’ Vraag ik. Langzaam lopen we voorbij de speelgoed en richting de baby kleren. Luc grijnst breed en rent voor me uit. Hij trekt een zandkleurig rompertje uit het rek. Ik schrik. Dit was geen goedkoop warenhuis, ze zullen het vast niet waarderen hier als een peuter met zijn softijs aan de dure babykleren zit. Ik trek het kleine rompertje gauw uit zijn handen.’’A playmate’’ Zegt Luc trots als hij op en neer springt. Ik frons mijn wenkbrauwen. ‘’A what?’’ Vraag ik nog een keer. ‘’A baby Rosie’’ Zegt Luc nog een keer, deze keer wat harder en hij begint weer te lachen. Ik kijk hem lachend aan. ‘’You want a baby brother or sister?’’ Hij knikt hevig. ‘’You’re crazy little man. You have me, mum and dad. Believe me, that’s enough’’ Ik hang het rompertje weer terug en pak Luc zijn hand weer. ‘’I don’t know Harry’’ Ik hoor gelach. Ik draai me om. Dat klonk als mama. Me ogen vallen op een lange vrouw die met haar rug naar me toe staat. Ze staat bij een stelling met allemaal kleine sokjes. Ze heeft precies dezelfde donkerblauwe hakken aan als mama en dezelfde trenchcoat. Naast haar staat ook heel toevallig een lange man met donkere krullen. ‘’Mum?’’ Roep ik verbaasd. Wat moesten zij nou op een babyafdeling? Mama draait zich verschrikt op. ‘’Rose, Luc’’ Zegt ze snel glimlachend. Luc rent meteen naar papa en hangt om zijn been. ‘’Hi little guy’’ Papa tilt hem op. ‘’Hi babe’’ Hij knipoogt naar mij. ‘’Babies huh?’’ Ik wijs lachend naar de sokjes in mama’s handen. Mama’s wangen worden rood. ‘’Yeah.. A girl from seventeen is having her baby shower next week.. soo’’ Zegt ze snel. Ik knik. ‘’Okay great. Shall we go?’’ Papa knikt. ‘’Yeah, let’s go home. Come on gorgeous’’ Hij pakt mama’s hand en we lopen weer naar de roltrappen richting de garage.