What's Teenage Love?®

Hoofdstuk 6 - Diva In The Building

Ik kijk naar zijn hand. Zijn grote warme hand die precies passend om mijn hand zit. Onze vingers zitten een voor een om elkaar gevouwen. Ik was ‘his girl’ nu. Ik liep nu door de gangen als Dylan’s girl. Iedereen wist dat wij met elkaar waren, dat we een stel waren. Hij gebruikte mijn naam niet, maar ‘Babe’. Hij zou altijd zijn hand wel ergens op mijn lichaam hebben. Rug, middel, schouder, nek of zoals nu me hand. Zijn luchtje zal altijd mijn neus ruiken en zijn stem zal me kalmeren. Er verschijnt een grijns op mijn gezicht. Dylan Malik was mijn vriendje. Zoals ze het op school noemen: ‘we are seeing each other’ of ‘We are dating’. Onze stappen klinken over de tegels in de hal, wat voor de nodige geluiden en daardoor de nodige blikken zorgt. ‘’So, are you comming to my house before you are going to your mum?’’ Begint Dylan. We lopen de grote hoofd hal in, nog meer kinderen. Vanmiddag moest ik naar het kantoor van mama komen, papa was met Luc naar oma gereden in Holmes Chappel. ‘’Yeah sure’’ Zeg ik en pak me kluissleutel uit me tas als we bij mijn kluis komen. Dylan leunt tegen de muur aan als ik hem open maak. Ik voel zijn ogen op me gericht als ik me probeer te focussen op welke boeken ik mee moet hebben. ‘’What?’’ Lach ik en kijk hem aan. Hij haalt ze schouders op. ‘’Nothing’’ en geeft me een knipoog. Ik grinnik en pak me schrift en sluit me kluis weer. ‘’Ready?” Dylan houd ze hand weer voor. Ik knik en pak ze hand, samen lopen we richting de grote klapdeuren, de school uit. 

Dylan duurt de voordeur open en laat mij naar benen. Ik sta in de hal van de familie Malik. Heel modern, dat was het. Het hele huis. Ik hoor de deur achter me dicht vallen en Dylan trekt zijn leren jack in een bewegen uit en gooit hem over de kapstok. Ik grinnik. ‘’Dylan, is that you?’’ Meteen hoor ik een paar naaldhakken over de marmeren tegels in de hal klinken. Een bekende stem en ik zie Dylan zuchten. ‘’Yeah mum’’ Hij neemt mijn jas aan en hangt hem ook op. ‘’I have to have a word with you young man’’ Amanda komt aangelopen. ‘’Oh hi Rose’’ Zegt ze als ze mij ziet en geeft me een stevige knuffel. ‘’Look at you, just your mum’’ Grijnst ze en bekijkt me van top tot teen. Ik glimlach. ‘’Hi Amanda’’ Zeg ik. Haar donkere haren hingen los over haar schouders. Ze had een hoge zwarte skinny jeans aan, wit overhemd en de bekende killer heels. Haar bruine ogen keken streng naar Dylan, en ze zet haar hand in haar zij. ‘’Your coach called me’’ Zegt ze. Ik kijk naar Dylan die een hand haalt door zijn haar. ‘’Mum’’ kreunt hij. ‘’Can we have this conversation an other time?’’ Zucht hij. Amanda schud haar hoofd en knipoogt naar mij. ‘’No, let’s have a drink first’’ Zegt ze en we volgen haar de hal door. Ik kijk naar alle foto’s aan de muur. Allemaal zwart wit foto’s. Van Steven, Dylan, Zayn en natuurlijk Amanda. Oude foto’s, recente foto’s, van alles. Ook zie ik een foto van Amanda met mama en Lauren. Ze hebben alle drie een grote glimlach en een rol papier in hun hand, zo te zien hun diploma’s. Die foto is heel oud. We lopen de keuken in. Dylan schuift een zwarte eet stoel naar achter, en ik neem plaats. Hij geeft me snel een knipoog, ik grijns terug. ‘’How was school?’’ Hoor ik Amanda vragen die voor de koelkast staat. ‘’Boring, as usual’’ Zegt Dylan en komt naast me zitten. ‘’It was okay’’ Zeg ik. Amanda begint te lachen. Ze komt naar de tafel lopen en zet drinken voor ons neer. Ik zie Dylan zuchten, die wouw zo te zien helemaal niet met zijn moeder praten. Ik grinnik, ik vond het altijd wel gezellig. Amanda was een schat. ‘’So, Rose, honey how do you keep up with him, huh?’’ Ze knipoogt naar Dylan die een slok neemt van ze cola. Ik glimlach. ‘’Mmm.. it’s hard.. but I can handle’’ Zeg ik lachend. ‘’You two are so funny’’ Zegt Dylan zuchtend. ‘’Oh don’t be so moody babe’’ Amanda haalt een hand door het haar van Dylan. ‘’Mum..’’ Kreunt hij meteen en duwt d’r hand weg. Amanda zucht weer. ‘’He is just like his dad.. unbelievable’’ Zegt ze. Ik grinnik. ‘’But back to the point’’ Begint Amanda weer en kijkt Dylan streng aan. ‘’Your coach called’’ Zegt ze. Dylan zakt onderuit. ‘’He started about your future’’ Zegt ze weer. Ik kijk naar Dylan die naar zijn handen kijkt. ‘’There are some colleges from the USA..’’ Begint ze langzaam. ‘’Yeah I know. Some people who want that I’m going to the USA next year to follow a sport college in Los Angeles. I know mum, I know’’ Zucht Dylan. ‘’Honey, that’s a big chance for you. You should really think about it. Those schools are good and they really know how to use talent like yours’’ Amanda kijkt hem met een klein glimlachje aan. Dylan zucht. ‘’Mum I don’t know, okay? I don’t know what I want’’ Dylan had gelijk, ik zou ook echt niet weten wat ik na High School moet doen. Maar gelukkig heb ik nog een jaar langer om na te denken. ‘’Fine, but think about it’’ Zegt Amanda ten slotte. Dan klinken er kleine voetjes op de grond. Ik kijk op, de kleine Steven. Zijn grote bruine ogen met lange wimpers kijken de keuken rond, en zijn mond staat een beetje getuit. ‘’Hi baby’’ Amanda pakt hem op en zet hem op haar schoot. ‘’Deelan’’ Grijnst Steven meteen en lacht zijn 2 voor tanden bloot. Dylan grinnikt. ‘’Hi ninja’’ Zegt hij. ‘’So Rose, how are you?’’ Amanda kijkt mij aan. Steven begint met haar ketting ste spelen. ‘’I’m fine’’ Zeg ik en neem een slok van me cola. ‘’Good. Getting tired of those old parents of you?’’ Ze geeft me een knipoog. ‘’Oh you don’t even want to know’’ Lach ik. Amanda lacht ook. ‘’Your mum didn’t changed at all, just like your dad. The same lovely couple as always’’ Zegt ze. Ik glimlach en knik. ‘’Yeah’’ Lach ik. ‘’Did I ever told you that story about the holiday to Miami when your mum was pregnant of you?’’ Begint Amanda. Ik hoor Dylan zuchten. ‘’Mum, we’re going now’’ Hij staat op en pakt me hand. ‘’Fine Fine. I will stop talking’’ Zegt Amanda meteen. Ik grinnik en volg Dylan de keuken uit. ‘’Bye Amanda, bye Steven’’ ‘’Bye darling’’ Hoor ik Amanda nog zeggen voordat ik Dylan de trap op volg. ‘’Why didn’t you told me about USA?’’ Vraag ik als we in zijn kamer staan. Dylan had echt een jongens kamer. Donker grijze gestreepte muren, groot bed, bank, tv met ik denk een playstation, bureau met computer en een kast waar alle shirts half uit hangen. Zijn bekende Diesel luchtje hangt door heel de kamer. De ramen geven uitzicht over Londen. ‘’It is not important’’ Dylan ploft op zijn bed. ‘’Dylan, it’s about your future. Ofcourse it’s important’’ Zeg ik en loop naar de grijze muur waar een paar foto’s hangen. ‘’I don’t know babe.. it’s all sof ast you know? I’m just 17 and already thinking about the rest of my life’’ Zegt hij. Ik kijk naar de foto’s. Groepsfoto van zijn voetbal team met een beker. Foto Dylan en zijn vrienden, met zijn ouders, Steven en een foto van mij en Dylan. Ik grijns als ik ons zie, samen, op vakantie in Frankrijk. Ik was toen 8 en hij 10. Op de achtergrond zie je Max met een emmer, Andy en Jim rennend. Madelynn met een te grote zonnebril op en Thom met een snorkel op zijn hoofd. ‘’What are you looking at?’’ Ik voel twee armen om me buik en een kin, leunend op me schouder. ‘’Us’’ Zeg ik en wijs naar de foto, naar ons, op het strand. Dylan glimlacht en kust me wang. ‘’Don’t you think it’s weird?’’ Begin ik. ‘’What?’’ Vraagt Dylan verbaasd. Ik draai me om, zodat ik hem recht aan kijk. ‘’Well we were like best friends.. who fell in love’’ Zeg ik. Dylan grijnst. ‘’Yeah, so? I’m proud of it’’ Hij geeft me een knipoog. Ik glimlach ook. Maar toch was er iets raars? Ik en Dylan waren altijd als een soort broer en zus, tot nu. Tot ik slappe knieen en vlinders voor hem begon te krijgen. Tot ik dromen kreeg over ons zoenend, hand in hand lopend. Dylan legt ze armen om me middel en zoent me. Zijn lippen op de mijne. Zijn lippen, die heel anders waren dan die van Max. Wacht, Max? Rose, Dylan is nu je vriendje!