What's Teenage Love?®

Hoofdstuk 12 - Socks&Dresses

Zo... Wat is het geweest? Een jaar, of twee jaar? In iedergeval heel lang. Daar zijn redenen voor. Ten eerste, ik word ouder en ben dit niet meer zo leuk gaan vinden als eerst. Ten tweede, mijn inspiratie is echt weg geweest. En ten derde, ik heb het super druk gehad met mijn studie. Maar goed, hoofdstuk 12, eindelijk. 

Ik heb heel veel berichtjes ontvangen. Soms wat minder leuke. Dat vond ik jammer. Ik wil voor de mensen die niet zelf schrijven, en die niet zulke lange hoofdstukken schrijven er echt op wijzen dat als je geen inspiratie hebt dat het er echt niet uit komt. En dwingende berichtjes helpt dan zeker niet. Maar ik heb vooral heel veel lieve berichtjes gekregen. Wat mij toch ook weer aan schrijven heeft geholpen. Dus deze is voor jullie. Geniet ervan en ik beloof dat het volgende niet zo lang zal duren!

Ik slik mijn tranen weg en wrijf met me duim over de foto. De vrienden groep. Nouja, de oude vriendengroep. Zometeen in de zomer, na graduation zal iedereen vertrekken en niet meer om kijken. Andy en Jim vertrekken naar Harvard, Dylan is ingegaan op het voorstel van zijn coach om in Miami te spelen. Max vertrekt naar San Diego. Chloe en Ellis gaan studeren in Manchester. Madelynn vertrekt voor haar ‘art’ college naar Parijs. En ik? Ik heb werkelijk nog geen idee wat ik moet gaan doen met mijn toekomst. Misschien zak ik wel. Dat kan ook nog wel bij alle ellende. Ik slaag niet. Mijn vrienden weg. En een gebroken hart want Max stapt op dat vliegtuig naar Amerika. Zuchtend kijk ik naar mijn telefoon. Het gelezen berichtje van Madelynn staat nog in me scherm.

Madelynn: Just found the dress for the Winter Bal. Robert is going crazy if he sees me in this strapless dress.. XO Moi!

Ik kreun weer hardop en laat me vallen op bed. Dat stomme winter bal is al over twee weken. En ik heb er nog precies niks voor gedaan. Geen vervoer, geen jurk, geen date, nada. Misschien is het beter als ik thuis blijf. Ik kijk uit het raam naar buiten. De zon kwam een beetje door de wolken. De bomen waren nog kaal en je kon zien dat er een koude lucht hing. Vanmorgen vroeg is Max vertrokken naar San Diego. Voor een ‘introduction project’. In een paar weken, voor de examens, is hij weer terug en vertrekt weer nadat hij zijn examens heeft gemaakt en is geslaagd om daar voorgoed te blijven. Dylan vertrekt morgen voor ook een ‘introduction project’ naar Miami. Om kennis te maken met zijn college, zijn studiebeurs en zijn voetbal team waar hij zal spelen na zijn examens. Kreunend sta ik weer op en loop ik de hal op. Het hele huis lijkt sinds gister avond weer te zijn opgeleeft. Sinds papa hier weer is komen wonen. Luc’s ogen stralen weer, zijn krullen hangen niet meer en zijn kuiltjes staan weer diep in zijn wangen. Mama hoor ik ’s nachts niet meer huilen, haar huid heeft weer kleur en ze glimlacht weer. Ze blijft alleen wel overgeven. Ik hoorde haar vanmorgen weer. Ik loop de hal over richting Luc’s slaapkamer waar kabaal vandaan komt. ‘’Luc?’’ Zeg ik als ik de witte deur open maak. Luc’s krullen steken boven een berg knuffels uit. Ik frons me wenkbrauwen en begin te lachen. ‘’What are you doing?’’ Vraag ik weer. ‘’Luc is not here.. grrrhh’’ Gromt hij en springt op. Op zijn wangen zitten zwarte strepen en op zijn kin lange zwarte haren. Mijn ogen groeien. Dat waren nep wimpers. De nep wimpers van mama. Oh nee. Ik moet moeite doen om niet te lachen als ik ook mama’s Versace tijgesjaal om zijn middel zie zitten. ‘’Luc’’ Begin ik weer. ‘’Mum is going to kill you’’ Zeg ik. ‘’I’m not Luc’’ Zegt Luc weer vast besloten en kruipt door zijn kamer. ‘’Grrrrhh’’ Gromt hij weer. Ik kijk naar de Chanel oogpotlood en de doosjes van MAC waar eerst netjes de dure wimpers in zatten op het tappijt. Ik haal zuchtend een hand door me haar. ‘’Rose?!’’ Klinkt een bekende stem van de hal. Mama. Here we go. ‘’In here’’ Roep ik terug. Al snel vliegt de kamer deur van Luc open. Mama’s ogen glijden door de kamer en landen ten slotte op Luc’s besmeerde gezicht. Ik knijp me ogen zachtjes dicht en wacht af. Mama neemt een diepe zucht en glimlacht. Me ogen groeien weer. Ze glimlacht?! ‘’Luc’’ Ze schud lachend haar hoofd en bukt voor de make up op de grond. ‘’This isn’t yours, is it?’’ Vraagt ze kalm. Luc schud zijn hoofd, aan zijn ogen te zien is hij net zo verbaasd als ik dat mama nog niet woedend is. ‘’Look, this isn’t something to play with okay?’’ Vraagt mama weer kalm. Ze leunt naar voren en raapt de make up open. Ik kan niks anders dan naar haar decolete kijken. Sinds wanneer waren haar borsten deze formaat? Ik weet dat het raar klinkt, over je eigen moeder. Maar ik kon niet anders, het was anders. Anders dan normaal. ‘’Don’t do it again, okay?’’ Luc knikt weer hevig en mama verlaat de kamer weer. Ik frons mijn wenkbrauwen en volg haar meteen de hal op. Ze loopt de trap af naar beneden. ‘’Mum” Roep ik haar na. ‘’Yes darling’’ Zegt ze vrolijk. We lopen de keuken in. ‘’Are you okay?’’ Vraag ik voorzichtig. Mama kijkt mij aan en glimlacht. ‘’Yes?’’ Lacht ze verward. ‘’Are you okay?’’ Vraagt ze weer. Ik knik en bekijk haar van top tot teen. Ze straalde. Ze werd niet boos, ze had dus een goede bui. ‘’I’m fine..’’ Zeg ik weer. ‘’Sure?’’ Ik knik weer. ‘’Look, do you want to do some shopping today? To get your mind of things’’ Stelt ze voor. Ik wist wat ze bedoelde met ‘things’. Max Horan. Ik neem een diepe zucht. ‘’Mum..’’ Begin ik. Winkelen met mama was leuk, maar ook heel vermoeiend. ‘’Baby, come on! Shopping with me isn’t that bad’’ Ze stoot me lachend aan. ‘’Dad and Luc are comming too because Luc needs new football shoes and I don’t know anything about football shoes’’ Ratelt mama verder. ‘’Fine’’