ပတ္ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ ေကာင္းမူနဲ႔
က်ေတာ္အုိဆယ္ဟြန္း ၃ရက္တိတိ
အပ်င္းဖ်ားခဲ့ၿပီေလ.......
ေမေမကေတာ့ သာမန္ဖ်ားတာမွတ္ၿပီး
ဂ႐ုစုိက္တာမွဖူးဖူးမႈတ္လုိ႔...
အေၾကာင္းမ်ားသိရင္ ပါးကုိ ဘယ္ျပန္ညာျပန္
ဖူးေယာင္ေနေအာင္ခ်မွာျမင္ေယာင္ေသးတယ္
ခ်န္းေယာလ္ကလည္း သူပေယာဂမကင္းတာသိေတာ့ ေက်ာင္းစာေတြကူးေပးကာ ညေနတုိင္း
က်ေတာ္ကု္ိလာျပဳစုေပးသည္...
"ဆယ္ဟြန္း ဟုိျခင္းထဲကအေပေတြလား??"
က်ေတာ္အတြင္းခံအေပေတြစုထည့္ထားတဲ့
ျခင္းေလးကုိလက္ညႇဳိးထုိးျပၿပီးေမးေတာ့..
"အင္း ဘာ ဘာလုိ႔လဲ??"
"ငါေလ်ွာ္ေပးမယ္ေလ.."
"အာ~ ဟင့္အင္း မလုပ္နဲ႔ ငါေနေကာင္း
ေနပါၿပီ ငါ့ဘာသာငါေလ်ွာ္လုိက္မယ္"
ေမေမကုိေလ်ွာ္ခုိင္းရမွာ အားနာလုိ႔ ေနေကာင္းမွ ေလ်ွာ္ရန္ အတြင္းခံအေပေတြစုထားျခင္းျဖစ္သည္...
"မင္းကလည္း အားနာစရာမလုိပါဘူး
သူငယ္ခ်င္းေတြပဲေလ"
"မဟုတ္ဘူး ခ်န္းေယာလ္ မလုပ္~
ကုတင္ေပၚထုိင္ေနတဲ့ က်ေတာ္အေျပာေနာက္က်သြားသည္ ခ်န္းေယာလ္ကထုိျခင္းယူကာ
ေရခ်ဴ ိးခန္းထဲဝင္သြားၿပီ...
"က်စ္! ႐ွက္ဖုိ႔ေကာင္းလုိက္တာ"
ဆယ္ဟြန္း လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ပါးကုိ အုပ္
ထားမိေတာ့တယ္...
ခ်န္းေယာလ္ကေလ ဇြတ္ပဲ......
"အဲ့ဆုိ ခ်န္းေယာလ္ေလးက ခဏေစာင့္
ေပးေနာ္ "
"ရပါတယ္ အန္တီရဲ႕ ေအးေဆးသြား"
"ေအးပါ.အျပန္မုန္႔ဝယ္ခဲ့မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ေအးေဆးသြားပါခင္ဗ်ာ"
ဆယ္ဟြန္းေမေမအျပင္သြားမွာမလုိ႔
ခ်န္းေယာလ္ကုိအိမ္ေခၚၿပီး သူ႔သားနားေစာင့္
ခုိင္းေလသည္...
ဆယ္ဟြန္းကအခုမွ အဖ်ားေပ်ာက္တာဆုိေတာ့
စိတ္မခ်လုိ႔တဲ့...
(ေအာ္ သားေလး က်ား🐯စားခံရမွာ မသိဘူး
တုိ႔ဘာတုိ႔ေပါ့ ယြခမႀကီးက အဟစ္😆)
အန္တီထြက္သြားမွ ခ်န္းေယာလ္တံခါး
ေသခ်ာေသာ့ခတ္ကာ အိမ္ထဲျပန္ဝင္လာသည္..
မီးဖုိေခ်ာင္ထဲ ဆယ္ဟြန္းက စြပ္ျပဳတ္
ေသာက္ေနတယ္ေလ..
"ထပ္ထည့္အုံးမလား ဆယ္ဟြန္း"
"ဟင့္အင္း.ငါဝၿပီ ဒါနဲ႔ မင္းသြားစရာ
႐ွိရင္သြားေလ ငါေနရဲပါတယ္"
"ရတယ္ ဘယ္မွသြားစရာမ႐ွိဘူး"
ခ်န္းေယာလ္ကေျပာၿပီး ဧည့္ခန္းထဲ
အေခြထုိင္ၾကည့္ေနေလသည္...
ဆယ္ဟြန္းလည္း စားေသာက္ၿပီး
သူ႔နားသြားထုိင္မိ...
ဇာတ္လမ္းကအခ်စ္ကားေလးမုိ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္က်ေတာ္တုိ႔တြက္စိတ္ဝင္စားဖုိ႔ေကာင္းေနတယ္ေလ....
တေလ်ွာက္လုံးၾကည့္ေကာင္းလာသမ်ွ
ျပသာနာစတာက မင္းသားနဲ႔မင္းသမီး.အိပ္ယာေပၚကအခန္းေရာက္ေတာ့....
ႏွစ္ေယာက္သား မေနတက္စြာ ျဖစ္လာ
တယ္ေလ....
"အဟမ္း! ဟြတ္"
"ဟုိ ဟုိ ငါေရခ်ဴ ိးအုံးမယ္"
"အင္း ျမန္ျမန္ခ်ဴ ိးေနာ္ ေနကအခုမွ
ေကာင္းခါစကုိ"
"ေအး ေအးပါ"
ဆယ္ဟြန္း အေပၚထပ္မိမိအခန္းထဲက
ေရခ်ဴ ိးခန္းထဲေျပးဝင္မိေတာ့သည္..
အသက္႐ႈေတြျမန္လာသလုိ ေခြၽးေတြလည္း
သိသိသာသာထြက္လာေလသည္...
"စိတ္ေလ်ာ့ စိတ္ေလ်ာ့စမ္း ဆယ္ဟြန္း"
က်စ္! အဲ့အခန္းက ဘာလုိ႔ပါလာျပန္တာလဲ?
႐ွက္ပါတယ္ဆုိမွ တကယ္ပဲ...
ရင္ဘတ္ကုိအသာပြတ္ကာ စိတ္ေဖ်ာက္ၿပီးမွ
အက်ႌေတြခြၽတ္ကာ ေရပန္းဖြင့္မိေတာ့၏...
သီခ်င္း ခပ္တုိးတုိး ညည္းကာ ေရခ်ဴ ိးေနခဲ့တာက အရာရာအားလုံးကုိေမ့ေလ်ာ့ၿပီးေလ......
မိမိေနာက္ လူေရာက္ေနတာေတာင္
မသိခဲ့သည္ထိပဲ.....
ဆပ္ျပာဗူးလွမ္းယူမွ ....
"ခ်န္း ခ်န္းေယာလ္!"
ထီးထီးႀကီးရပ္ေနတဲ့သူ႔ေၾကာင့္ လန္႔သြား
တာေတာ့အမွန္ပဲ...
တန္းေပၚကတာဝါကုိအျမန္ယူပတ္ရင္း
"ဘာ ဘာလာလုပ္တာလဲ??"
"ဟြန္း ငါ့ ငါ့ကုိကူညီပါအုံး"
"ခ်န္းေယာလ္~"
သူ႔ပုံစံက အရမ္းထိန္းခ်ဴ.ပ္ထားရေတာ့
မ်က္ႏွာႀကီးကုိနီရဲေနတယ္....
"ဟြန္း plz ! ဟင္?"
"ဟုိ မ မနက္ေက်ာင္းတက္ရအုံးမယ္ေလ
ၿပီး ျပီးေတာ့ ေမေမလာေတာ့မယ္ထင္တယ္"
"ခ ခဏပဲေလ ကူညီပါကြာေနာ္"
(ခဏဆုိတာ မယုံနဲ႔ေနာ္ မယုံနဲ႔ ေဟ့!😦)
ဆယ္ဟြန္းရင္ေတြခုန္လာၿပီ ေခါင္းၿငိမ့္မိလား
မမိလားမသိေတာ့ဘူး....
သတိဝင္လာခ်ိန္က ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ သန္မာလွတဲ့လက္ေတြနဲ႔ ေရခ်ဴ ိးခန္းနံရံဘက္အကပ္ခံလုိက္ရတာပဲ.....
ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ဆယ္ဟြန္းရဲ႕
ႏႈတ္ခမ္းကေန တေျဖးေျဖးေအာက္ဘက္ေရာက္သြားေလသည္....
"အ့...ခ်န္း ခ်န္းေယာလ္~"
မိမိအငယ္ေကာင္အား သူ႔ပါးစပ္ထဲ
စိတ္ၾကဳိက္ျပဳစုေနတဲ့ ခ်န္းေယာလ္...
ပထမတစ္ေခါက္က အဲ့ေလာက္ထိမခံစားရေတာ့ ဆယ္ဟြန္းဒူးေတြပင္ေခြက်မတက္ထိပဲ
"ေတာ္ ေတာ္ပါေတာ့ ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕.."
"အု..အြန္း.."
တြန္းဖယ္ေနတဲ့ ဆယ္ဟြန္းလက္ေတြကုိ
သူ႔ဆံပင္ေပၚတင္ေပးလာျပန္တယ္...
သူ တစ္ခါစုပ္ယူလုိက္တုိင္း အေၾကာထဲထိ
စိမ့္ဝင္သြားမတက္ခံစားရတာမုိ႔ ဆံပင္ေတြကုိေယာင္ရမ္းကာဆြဲေဆာင့္မိေတာ့၏.....
"အ့....အား အဟင့္"
မထိန္းခ်ဴ ပ္ႏုိင္တဲ့အဆုံး လႊတ္ခ်မိေတာ့သည္..
ေပါ့ပါးသြားၿပီမုိ႔ အသက္ျပင္းျပင္း႐ႈေနရတဲ့ ဆယ္ဟြန္း..
ခ်န္းေယာလ္ကေတာ့ အရည္တခ်ဴ ိ့
ေပပြလ်က္ပင္ မ်က္ႏွာနားကပ္လာသည္...
"ဟြန္း.ငါ~~~~"
"လုပ္ လုပ္ေတာ့!"
"ဟင္!"
"ျမန္ျမန္ ငါ ငါမရေတာ့ တစ္ခုခုလုိအပ္ေနၿပီ"
"အင္း အင္း အုိေက"
ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ဆယ္ဟြန္းလက္ကုိဆြဲကာေရခ်ဴ ိးခန္းထဲကေနထြက္ကာ အိပ္ယာေပၚပစ္ခ်လုိက္တဲ့ခ်န္းေယာလ္..
ၿပီးေတာ့သူ႔အဝတ္ေတြကုိလ်င္ျမန္စြာပဲ
ခြၽတ္ကာလြင့္ပစ္လုိက္သည္...
ဆယ္ဟြန္းေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ
သူ႔ပုခုံးေပၚတင္ေစကာ တုိးဝင္လာသည္..
"အားး.အာ"
အရမ္းႀကီးမနာေပမဲ့ နာေနတုန္းပဲ..
"ရ.အ့ ရရဲ႕လား??"
"ရတယ္ ဂ႐ုမစုိက္နဲ႔ အဆင္ေျပ
သြားမွာရယ္"
အဲ့က်မွ တစ္ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္သြင္းေပးလာ၏
"အ့...အဟင့္"
ဆယ္ဟြန္း ေျခဖ်ားေလးေတြ ကုပ္လာကာ
လက္ကလည္းအိပ္ယာခင္းေတြကုိျဖဲထြက္မတက္ဆုပ္ကုိင္ထားသည္....
"အား.ဟြန္း ငါ ငါ႐ူးေတာ့မွာပဲ"
"ခ်န္းေယာလ္ အ့ ဒီထက္ ဒီထက္ပုိၿပီး...အား"
ခ်န္းေယာလ္က ခ်က္ခ်င္းပဲ သူ႔ကုိေလးဖက္
ေထာက္ေစကာ အေနာက္ကေနျပန္တုိးဝင္လာျပန္သည္.....
"အား ဟုတ္တယ္ အဲ့တုိင္း ခ်န္းေယာလ္
ျမန္ျမန္ေလး အဟင့္"
နာက်င္မူေသးေသးေလးေတာင္မ႐ွိေတာ့ပဲ
ေကာင္းမြန္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြက်ိပဲ....
ခ်န္းေယာလ္ ၾကမ္းမူက ကုတင္ေတြလည္း
လႈပ္ခါရမ္းကာ တကြၽီကြၽီျမည္ေနျပီး..
ၿပီးေတာ့ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုထိေတြ႕တဲ့
အသံေတြ....
ဘယ္သူမွမ႐ွိဘူးဆုိတဲ့အသိနဲ႔လည္း အသံကုန္
ေအာ္ညည္းေနမိတယ္....
ဆယ္ဟြန္းအခန္းေလးထဲ နာရီအေတာ္ၾကာ
ဂီတသံစုံစြာျဖင့္ .....
ခ်န္းေယာလ္နဲ႔မိမိရဲ႕ ဒုတိယအႀကိမ္ကုိ
ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကသည္......
TBC......
@ဆယ္ဟြန္းေမေမေရ! 😆