CRISZETTE
Nakangiti akong bumalik sa dorm ko matapos ihatid si Andrea sa Guest Dorm na meron dito sa campus at sinigurado kong di na siya muling makukuha ni Israel.
Pagpasok ko sa dorm ko unang bumungad sakin ang litrato namin ni Stacey.
Ilang linggo na ang nakaraan bes. Kamusta kana?
Umupo ako sa sofa na meron sa dorm na to. At dinukot sa bulsa ang cellphone. Napatingin ako sa date ng cellphone. Nagulat ako ng mabasa ko na December 23 na sa mundo ng mga tao.
Magpapasko na pala. Kamusta na kaya si Stacey? Agad akong nalungkot dahil ito ang kauna-unahang pasko na di ko siya kasama. Maging si Kuya ay ilang araw ko ng di nakikita.
"Gusto gusto mo talagang nag-iisa noh." biglang sulpot ni Keiron sa mismong harap ko.
Di ko siya pinansin at nagpatuloy sa pagmumuni-muni.
"Anong ginagawa mo dito." wala sa mood na tanong ko."Pwede bang umalis kanalang gusto ko mapag-isa." naiinis na sabi ko.
"Inaaraw-araw mo naman ata yan." sarkastikong tanong niya.
"Ano bang pakialam mo?" singhal ko sakanya
"Criszette di mo kailangan gawin to dahil nandito kaming mga kaibigan mo."
"At kailan pa kita naging kaibigan."
"What? I mean sina Coleen at Serena."
"Yun naman pala eh ikaw ba sila?"
Di ko maiwasang ang pagiging sarkastiko dahil naiinis na talaga ko sa presensya niya.
"Criszette wag mo ibahin ang usapan masyado mong nilalayo eh." frustrated na singhal niya.
"Bakit nilalayo koba?"
"Ay hindi nilalapit mo kaya nga napansin ko diba." badtrip na talagang sabi niya.
Bakit ba naiinis to? Ano bang ginawa ko dito? Aba nanahimik ako dito eh.
"Oh ayun naman pala eh. Isa lang ang ibig sabihin nun ayaw kitang kausap kaya umalis kana kung ayaw mo maging hayop ng wala sa oras." galit na talaga na singhal ko ata napatayo pa sa upuan.
"Paano kung ayaw ko di ako natatakot sayo."
Ang tigas talaga ng ulo tsk.
"Pwede bang iwan mo muna ako Keiron gusto kong mapag-isa."
"Kaya ako pumunta dito dahil hinahanap ka ni Andrea." agad naman ako napatayo sa upuan pagkarinig ko ng Andrea.
Takte andami-dami kasing sinasabi di nalang ako diniretso kaasiwa tong gunggong na to.
"Bakit ngayon mo lang sinabi takte nakipagtalo pa ko sayong bwisit." nanggigil na sabi ko.
"Paano kasi inuunahan mo ko." bored na sagot niya.
"Paanong inuunahan kita. Ikaw tong andami-dami pang sinasabi. Bwisit ka talaga sa buhay ko." iritado na talagang singhal ko sakanya.
"Ang init ng ulo mo." nakangising sabi niya sakin.
"Matagal ng mainit ang ulo ko sayo Mr. Amoratta kaya wag mo kong susubukan baka matusta ka ng wala sa oras."
"Inuulit ko di ako natatakot sayo." nakangising sabi niya tsaka naglakad papalapit sakin.
Biglang nagflashback sa utak ko yung birthday ko yung gantong eksena din.
Flashback
Maya-maya pa'y umalis na siya at biglang sumulpot naman si Keiron sa harap ko at nakatitig sakin.
"Nevali Chensi Ms.Violet." walang emosyong sabi niya tsaka nakacross arm na nakatingin sakin.
Di ko siya pinansin kasalanan niya kaya kung bakit pagod na pagod ako nung mga nakaraang araw.
Umalis ako sa harap niya at iniwan siya.
Nagulat ako ng biglang nasa harap ko na siya.
"Ano ba galit ka pa ba sakin." singhal niya sakin.
Aba siya pa may ganang magalit. Sapakin ko kaya to.
"Hoy mister. Sino ka para singhalan ako." sabi ko tsaka dinuro-duro ang noo niya.
"Bat ba kasi di mo ko pinapansin." sabi niya sakin tsaka naglakad palapit sakin yung sobrang lapit kaya napapaatras ako.
"Ano ba Keiron tigilan moko." sigaw ko sakanya.
"Paano kung a-y-o-k-o." nakangising sabi niya. "Oh bat namumutla ka." pang-aasar pa niya.
Nanginginig na ako. Di ko alam kung bakit? Sabihin niyo lang kung sasapakin ko na to.
"Ano ba Keiron don't go near me. Kung gusto mo pa mabuhay." banta ko sakanya pero ang gago tinawanan lang ako.
Napatingin ako sa paligid. Busy sila lahat kaya di kami mapapansin ni Kaizer dahil nasa bandang gilid kami. At malapit na ako sa pader.
Kailangan ko malusutan to.
Mag-isip ka Criszette.
"Oh bakit nanginginig ka ata. At tila balisa ka pa." natatawang tanong niya. Habang patuloy na lumalapit sakin.
Napalingon ako sa likod ko. Takte ang lapit ko na sa pader.
"Pwede ba Keiron tumigil kana." naiiritang sambit ko habang patuloy na humahakbang patalikod.
"May magagawa ka ba kung ayaw ko." mapang-asar na sabi niya.
Isang hakbang nalang ay malapit na ko sa pader. Paano na to?
"Wala ka ng takas." husky na sabi niya. Kaya napahakbang akong muli dahil lumapit pa siya and then boom corner.
And shoot ayun nakasandal na ko ngayon at ang lapit na ng mukha namin sa isa't isa.
Pareha kaming nakatingin sa isa't isa.
Play song: Maghihintay (Gabbi Garcia &Christian Bautista)
"Alam mo bang pinag-alala mo ko ng sobra."
Pinag-alala?At kailan pa siya nag-alala sakin. May sapak na ata to eh.
"Wag mo ko titigan ng ganyan dahil kaya ko din gawin yan. Kaya nakikiusap akong makinig ka muna sakin." nakikiusap na sambit niya.
Kaya mas lalo akong di nakaimik.
"Alam mo bang dahil labis mo kong pinag-alala sa mga pinaggagawa mo ay gusto kong magpatiwakal." seryosong sambit niya.
"Napapano ka ba Keiron." nangiginginig na tanong ko.
Nagulat ako ng tumingkad siya at hinalikan ang noo ko.
"Nevali Chensi Criszette. Sa susunod wag na wag ka ng gagawa ng bagay na maaring magdala sayo sa kapahamakan na magiging dahilan para mag-alala ako sayo." sabi niya tsaka unti-unting lumayo sakin.
Tsaka tumalikod at iniwan ako.
"Di ko kailangan ang concern ng gaya mo." bulong ko.
End of Flashback
Unti-unti pa siyang lumalapit sakin. Nagulat ako ng biglang magwala ang kabog sa dibdib ko.
Bakit kinakabahan ako?
Bakit ganto epekto niya sakin?
Ayoko ng gantong pakiramdam nakikiusap ako.
Hanggang sa nacorner niya na ko sa pader.
"Mukhang malalim ang sinisisid ng iyong isip Criszette." sabi niya sakin mas lalo ako nakaramdam ng kaba na ngayon ko lang naramdaman.
Dahil hindi siya yung tipo ng kaba na ang dahilan ay dahil natatakot ka at kinukutuban ka.
Dahil kakaibang kaba. At masasabi kong ngayon ko lang naranasan to.
Dahil ang kabang ito ay nahahaluan ng kasiyahan sa aking puso.
Pakshet ka Criszette nawawala angas mo nan!
"Natahimik ka ata." nakangising sabi niya. "Wag mo kong titigan baka masaulado mo ko at ayaw mo na kong hiwalayan pagnagkataon." dugtong pa niya wala kang mababasang emosyon sakanya dahil natural na sakanya yun.
Wrong timing ang bwisit.
Sunod-sunod na paglunok nalang ang nagawa ko. Dahil di ko alam kung paano makakaalis sa gantong pwesto. Dahil titig na titig siya sakin na waring pinag-aaralan ako.
"Baka nakakalimutan mong noon pa man ay tahimik na ako kaya ano pang bago dun." iniiwasan kong mautal at ginawa ko ang lahat para magmukhang maangas pa rin at di ako natatakot sakanya.
"Tsk wala talaga kong makukuhang matinong sagot sayo."
"Wala naman pala kaya umalis kana sa harap ko.Dahil di ako matinong kausap." nakikiusap ako sayo umalis kana Keiron. Di ko na kaya naiilang na ko takte.
Nagiging babae na ba ko?
Babae naman talaga ako ah ano bang pinag-iisip ko.
Walang gumagalaw samin ganun pa din ang pwesto namin kung saan nakasandal ako sa pader at corner niya ko.
Nasa ganun kaming sitwasyon ng biglang.
"Wtf? What is the meaning of this?" tili ng babae na batid kong si Andrea yun.
Holy shit! Di ko na kaya to.
At ayan na naman ang nagkakarerahang tibok ng puso ko. Di tama to shit. Sabay kaming napalingon ni Keiron sa pinto at tama nga ako ng hinala si Andrea nga yun at kasama niya ang iba pa.
Oo as in lahat sila at lahat ay gulat ang mga mata sa nakikitang posisyon namin ni Keiron. Nakakahiya! At tuloy pa din ang kabang nararamdaman ko.
So what is the meaning of this? Did I have abnormal heart?
Did I?