ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ မုိးေအးေနတာေၾကာင့္
ဆယ္ဟြန္း အခန္းထဲမွာပဲ သရဲဝတၱဳ ဖတ္ေနတုန္း ေဘးနားကဖုန္းထံက မက္ေဆ့သံၾကားလုိက္ရသည္.........
ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ခ်န္းေယာလ္ထံက
သူဆီဇာတ္လမ္းအသစ္ရေနၿပီမုိ႔ အတူတူ
လာၾကည့္မဲ့အေၾကာင္း မုန္႔ေတြဝယ္လာမယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း
ၿပီးေတာ့ ဒီည သူဆယ္ဟြန္းအိမ္မွာ
အိပ္မယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းေတြ တသီတတန္းႀကီးပုိ႔ထားျခင္းပင္.....
ဇာတ္ကားဆုိတာက က်ေတာ္တုိ႔ ေယာက်္ား
ေလးေတြၾကည့္တက္တဲ့ ဟုိကားဒီကားကုိေျပာျခင္းျဖစ္သည္...
ခ်န္းေယာလ္က လူေပါင္းစုံနဲ႔ခင္ေတာ့
အဲ့လုိဇာတ္ကားေတြဆုိ ကူးလာကာအတူ
တူၾကည့္ျဖစ္ၾကသည္.....
အိမ္မွာအိပ္တာကလည္း အျမဲလုိလုိ
အိပ္တက္ျခင္းပင္ ....
ဆယ္ဟြန္းကကသာ အိပ္ယာေျပာင္းရင္
မအိပ္တက္လုိ႔ သူ႔အိမ္လုိက္မအိပ္...
ဆယ္ဟြန္း ေတြးတာရပ္ၿပီး စာအုပ္
ဖတ္ရင္းသူ႔ကုိေစာင့္ေနလုိက္ေတာ့တယ္...
ခဏၾကာေတာ့ ခ်န္းေယာလ္မုန္႔ထုပ္ေတြနဲ႔
ေရာက္လာေတာ့သည္...
"အဟဲ! ငါဒီမွာအိပ္မွာေနာ္"
သြားအၿဖီးသားနဲ႔ မုန္႔ထုပ္ေတြေဘးခ်ကာ
အိပ္ယာေပၚတက္လာတယ္..
"ေအာက္ထပ္မွာ ေမေမနဲ႔ေတြ႔ခဲ့ေသးလား?"
"ေတြ႔တယ္ ငါ့ဖုိ႔ညစာပုိခ်က္ဖုိ႔ ေျပာခဲ့တယ္"
"ေသာက္စားက်ိပဲ မင္းက.."
"မသထာဘူးလားကြာ~"
"ေအး ဟုတ္တယ္"
"လဒေကာင္! ထားေတာ့ ဒီမယ္ ငါ
ကားသစ္ကူးလာတယ္ ဟုိေကာင္ေတြေျပာတာေတာ့ အရင္ကားေတြနဲ႔မတူဘူး လုံးဝအဆန္းတဲ့ ဟီးး ဟီးး.."
"ဟုတ္လား အခုၾကည့္ၾကမယ္ေလ"
"ေအး ~"
ခ်န္းေယာလ္က သူအေပၚအေႏြးထည္ႀကီး
ခြၽတ္ၿပီး ဆုိဖာေပၚပစ္တင္ကာ က်ေတာ္လုိအိပ္ယာေပၚလွဲခ်လုိက္သည္....
ေယာက်္ားေလးေတြမုိ႔ ထုိကားေတြၾကည့္ကာ
အထူးဆန္းေတာ့မဟုတ္ဘူးေလေနာ္...
ၾကည့္ၿပီးရင္းလည္း ကုိယ့္လက္နဲ႔ကုိယ္
အာသာေျဖတာေရာေပါ့....
ခ်န္းေယာလ္က သူ႔ဖုန္းကုိ ဖြင့္ေနၿပီမုိ႔ နားၾကပ္တစ္ေယာက္ တစ္ဖက္ဆီတပ္ကာ ဖုန္းစခရင္ကုိသာ အာ႐ုံစုိက္လုိက္ေတာ့တယ္...
အာ႐ုံစုိက္ၾကည့္ေနတုန္း ဖုန္းစခရင္ထက္ ျမင္လုိက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ေၾကာင္အကုန္ၾကေတာ့သည္....
အရင္က ကားေတြတုန္းက ေယာက်္ားနဲ႔
မိန္းမ အတူေနတဲ့ကားေတြျဖစ္ၿပီး
အခုက ေယာက်္ားျခင္း........
အဲ့ဒါကလည္း က်ေတာ္တုိ႔လုိ လူပ်ဴ.ိေပါက္
အရြယ္ေလး ေကာင္ေလးေတြပင္...
သတိျပန္ဝင္လာေတာ့ ခ်န္းေယာလ္က
ပါဝါကုိပိတ္လုိက္ကာ...
"အာ~ ဘာ ဘာႀကီးလဲကြာ ဟုိေကာင္ေတြ
ငါ့ကု္ိအသစ္ဆန္းဆုိၿပီး ဂ်င္းထည့္လုိက္ၿပီနဲ႔တူတယ္ ဟ ဟ"
ခ်န္းေယာလ္ကသာ ရီေနတာ ဆယ္ဟြန္း
ကစိတ္ထဲဘယ္လုိႀကီးျဖစ္သြားမွန္းမသိပဲ
မ်က္ႏွာေတြထူပူလာေတာ့သည္...
ႏွစ္ေယာက္သားအခ်ိန္ေတာ္ၾကာ တိတ္ဆိတ္သြားၾက၏....
"ငါ ငါေမ့တာ အေမကေစာေစာျပန္လာခဲ့ဖုိ႔မွာထားတယ္ ျပန္ ျပန္ေတာ့မယ္"
"ေအး ေအးပါ"
ခ်န္းေယာလ္ သူ႔အေႏြးထည္ေတြ
ေကာက္ယူကာ ျပန္သြားေတာ့သည္..
က်ေတာ္နည္းတူ ခ်န္းေယာလ္လည္း
ျဖစ္သြားတယ္ဆုိတာ သိလုိက္ရတယ္..
လာတုန္းက က်ေတာ္ဆီမွာအိပ္မယ္ေျပာတဲ့သူက အခုေတာ့ အေမကေစာေစာျပန္လာဖုိ႔မွာထားလုိ႔တဲ့ေလ......
မုသားသုံးလုိက္တာပဲကုိ....
ေသာက္စားမက္တဲ့ေကာင္က သူဝယ္လာတဲ့ မုန္႔ထုပ္ေတြလည္းစားဖုိ႔ေမ့သြားတာကုိၾကည့္
အဲ့ဒါလည္း ေကာင္းပါတယ္ မဟုတ္ရင္
ဘာကုိမွန္းမသိဘူး အေနခက္ေနတာ.....
ဆယ္ဟြန္း စိတ္ေဖ်ာက္ကာ စာအုပ္ျပန္ဖတ္ေပမဲ့ဘယ္လုိမွမရ...
မ်က္လုံးထဲ ဖုန္းထဲက ပုံရိပ္ေတြသာ
ျပန္ျမင္ေနတာမုိ႔ အိမ္သာထဲ ေျပးဝင္လုိက္မွသက္သာသြားရ၏......
တဖက္က သူ႔နည္းတူ ခ်န္းေယာလ္လည္း
ထုိသုိ႔ျဖစ္ေနခဲ့သည္ေလ....
.
.
.
ထုိကိစၥေၾကာင့္လားပဲ ေက်ာင္းပိတ္ရက္
ႏွစ္ရက္လုံး ခ်န္းေယာလ္ထံကလူလည္းေရာက္မလာသလုိ ဖုန္းလည္းမဆက္လာ...
က်ေတာ္ကလည္း စတင္ၿပီးမဆက္ပါေလ...
ေမေမကေတာင္ ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ရန္ျဖစ္ထားတာလားလုိ႔ေမးေနခဲ့သည္...
မဟုတ္ရင္ ခ်န္းေယာလ္က ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆုိအိမ္ကုိေခ်ာင္းေပါက္မတက္လာလုိ႔ေလ...
ဒါမဲ့ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ေတာ့ ပုံမွန္အတုိင္း
ခ်န္းေယာလ္က က်ေတာ္ကုိအိပ္ယာလာႏုိးကာေက်ာင္းတူတူသြားခဲ့ၾကတယ္...
သူကဘာမွမျဖစ္ခဲ့လုိေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ..
ဟာသေတြေျပာၿပီးေတာင္ ရီေနလုိက္ေသး..
အဲ့ဆုိ က်ေတာ္ကပဲ ျဖစ္ေနခဲ့တာလား??
ထားပါေလ ေတြးမေနေတာ့ပါဘူး
ဒီကိစၥ မ႐ွိဘူးသတ္မွတ္လုိက္ၾကတာအေကာင္းဆုံးပဲမလား?
တကယ္ပဲ ဘာမွမျဖစ္သလုိ က်ေတာ္တုိ႔ဆက္ဆံေရးကပုံမွန္ေလးလုိပါပဲ...
ဒါမဲ့ တစ္ရက္က်ေတာ့ အင္း မွတ္မွတ္ရရ
ထုိကိစၥျဖစ္ၿပီး တလအၾကာေပါ့...
ညက မုိးလင္းေပါက္ ဂိမ္းျပဳိင္ေဆာ့ျခင္းရဲ႕ဆုိးက်ဴ ိးေၾကာင့္ က်ေတာ္ရယ္ ခ်န္းေယာလ္ရယ္ ေဘးျခင္းကပ္ အၿပိဳိင္ဆုိင္ငုိက္ေနၾကသည္ေလ..
အဲ့မွာ အေပါက္ဆုိးတဲ့ဆရာမအခ်ိန္ျဖစ္တာမုိ႔
မိသြားတယ္ေလ...
"ပတ္ခ်န္းေယာလ္ အုိဆယ္ဟြန္း ထစမ္း!"
ဆရာမအသံေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ထရပ္မိေတာ့သည္
သြားၿပီေလ....
"ငါ့အခ်ိန္မွာ အိပ္ငုိက္ရဲၾကတယ္ ဟုတ္လား!"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆရာမ"
"ငါ့စာသင္ခိ္်န္ၿပီးတဲ့ ထိ မတ္တပ္ရပ္ေနၾက"
"ဟုတ္"
ထုိသုိ႔အျပစ္ေပးတာ အားမရလုိ႔လားပဲ အတန္းပုိင္ဆရာမကုိသြားတုိင္ေသးတာ..
အဲ့ေတာ့ အတန္းပုိင္ကပါ ထပ္အျပစ္ေပးၿပီေပါ့
ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ တစ္ေဆာင္လုံးသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ရမယ္တဲ့ေလ ..
မလုပ္ပဲ ထြက္ေျပးရင္ အေဖတုိ႔နားထိ
ေပါက္သြားမွာမုိ႔ လုပ္ရေတာ့တာေပါ့..
"ေတာ္ေတာ္ အေပါက္ဆုိးတဲ့ ဆရာမ
မတ္တပ္ရပ္ခုိင္းေတာ္ေရာေပါ့ သြားတုိင္ေသးတာ..."
"ေအးကြာ က်စ္ ပ်င္းပါတယ္ဆုိမွ
သန္႔႐ွင္းေရးကလုပ္ရအုံးမယ္"
က်ေတာ္အေျပာကုိေထာက္ခံတဲ့ ခ်န္းေယာလ္မဲ့ရြဲ႔ကာဆုိလာသည္...
"လာပါကြာ ျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္လုပ္ၿပီး
ျပန္ၾကမယ္"
"ေအး!"
ႏွစ္ေယာက္သား ေက်ာင္းေဆာင္တစ္ခုလုံးသန္႔
႐ွင္းေရးလုပ္ၾကေလသည္...
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိ္န္မုိ႔ ဘယ္သူမွ႐ွိမေနေတာ့
ႏွစ္ေယာက္ ခပ္သြက္သြက္လုပ္ၿပီး
ၿပီးဆုံးသြားေတာ့...
"ခ်န္းေယာလ္ ဆရာမက ဒီမလုိအပ္တဲ့
ပစၥည္းေတြ စတုိခန္းမွာထားဖုိ႔မွာသြားေသးတယ္..."
"ဟုတ္လား သြားထားလုိက္ေတာ့ကြာ
ငါေမာလုိ႔.."
"အာ ငါတစ္ေယာက္ထဲ မသြားရဲဘူးကြ!"
"မင္းကလည္း ငေၾကာက္ပါပဲကြာ
ခဏေလး အေမာေျပမွ သြားထားၾကမယ္"
ႏွစ္ေယာက္သားၾကမ္းျပင္ေပၚ လွဲအိပ္
ကာအေမာေျဖၿပီးခဏၾကာမွ စတုိခန္းဘက္ထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္.....
စကားတေျပာေျပာနဲ႔ စတုိ႐ွိရာ အေပၚထပ္
တက္လာတုန္း ၾကားလုိက္ရတဲ့ အသံေၾကာင့္
ေျခလွမ္းေတြရပ္တန္႔ကုန္ၿပီ...
"အ့ အ့ အင္း "
ဘာလား???
ညည္းသံနဲ႔အတူ အသားျခင္း႐ုိက္ခတ္သံ
ခ်န္းေယာလ္ေရာ က်ေတာ္ပါ ျပဳံးလုိက္မိၾကသည္.....
ေက်ာင္းထဲကအတြဲတစ္တြဲ စတုိခန္းထဲ
လာထန္ေနၾကပုံပဲ....
ဝါသနာတူ တုိင္ပင္စရာမလုိ ႏွစ္ေယာက္သား ေျခကုိအသာေဖာ့ကာစတုိခန္းမွန္ျပတင္းနားသြားေခ်ာင္းၾကည့္မိေတာ့
"ဟင္!!!"
မ်က္လုံးေတြျပဴ းကုန္ရ၏....
ထင္ခဲ့သလုိ ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလးအတြဲမဟုတ္ပဲ ေကာင္းေလးျခင္း...
အဲ့ဒါကလည္း က်ေတာ္တုိ႔အတန္းထဲက
စာအေတာ္ဆုံး ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္....
ဆရာမေတြ အျမဲခ်ီးက်ဴ ံးခံရဆုံး အမႊန္းတင္ခံရဆုံး ေက်ာင္းသားေတြေလ
စာသင္ခုံ အပ်က္ေတြေပၚမွာ ဖီးအျပည့္ျဖင့္
ခရီးတြင္ေနၾကတာ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိေတာင္ေမ့ေလ်ာ့ေနပုံပါပဲ...
ဆယ္ဟြန္း ပါးစပ္ကုိလက္နဲ႔ပိတ္လုိက္မိသည္ထိပဲ......
ဘယ္လုိေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ..
ေယာက်္ားျခင္းႀကီးေလ မျဖစ္သင့္ဘူးမလား??
ရင္ထဲမြန္းၾကပ္မူတုိ႔နဲ႔အတူ အျမန္ပဲ
ေက်ာင္းေအာက္ထပ္ေျပးဆင္းကာ သိပ္မေဝးလွတဲ့ အိမ္ဆီ ေျခလ်င္ပဲ အေျပးျပန္ခဲ့ေတာ့သည္...
လြယ္အိတ္ေတြလည္း မယူႏုိင္ဘူး..
ဘာကုိမွသတိမရဘူး...
ခ်န္းေယာလ္လည္း ဘယ္လုိျဖစ္က်န္
ခဲ့လဲမသိေတာ့ဘူး...
အားးး မြန္းၾကပ္လုိက္တာ....
TBC.....
ေရးၿပီးသားက part-4 ထိ႐ွိတယ္
မေရးႏုိင္ေသးေတာ့ ဒါပဲ တင္ေပးသြားမယ္လုိ႔