မေန႕ညက အျဖစ္အပ်က္ၿပီးေနာက္ ခ်မ္း အလုပ္သြားသင့္ မသြားသင့္ အၾကာႀကီးစဥ္းစားေန၍ ပံုမွန္ထက္ တစ္နာရီ ေနာက္က်ကာ အိမ္မွာပင္ ရွိေနတုန္းျဖစ္သည္ ။ ေရွ႕တိုးရင္တိုး မတိုးရင္ေနာက္ဆုတ္ ေရြးခ်ယ္စရာႏွစ္ခုပဲ ရွိတဲ့အေျခအေနမွာ ခ်မ္း ဘယ္တစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္ရမွန္း မသိေတာ့ ။ တစ္ဖက္တြင္ သားအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြအကုန္ပံုအပ္ထားသည့္ မိခင္ႏွင့္ တစ္ဖက္တြင္လည္း သူ႕ကိုမွ ရူးရူးမိုက္မိုက္ေရြးခ်ယ္ခ်င္ေနသည့္ ခ်စ္ရသူၾကား ငါေသသြားမွေအးမွာပါ ဟုေတာင္ေအာ္ညည္းလိုက္ခ်င္မိသည္ ။
ဒီအတိုင္းဘာရယ္မဟုတ္ နယ္မွာရွိေနတဲ့ အေဖ့ကိုသတိရလာ၍ ခ်မ္း ဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္သည္ ။
Ringing...........
Ringing..............
" Hello........ သားေရ ''
" ေဖေဖ ............. ေနေကာင္းလား ''
" ေကာင္းတာေပါ့ ......... ေဖေဖတို႕ကို စိ္တ္မပူပါနဲ႕ ။ ေဖေဖတို႕ဒီမွာ အကုန္အဆင္ေျပတယ္ ။ ေအာ္ ......... သတင္းေကာင္းတစ္ခုရွိတယ္ ။ မင္းညီေလးေလ တကၠသိုလ္၀င္ခြင့္ေလွ်ာက္ထားတာ က်လာၿပီ ။ မင္းတက္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းမွာ သူ၀င္ခြင့္ရတယ္ ။ အဲ့ေၾကာင့္ ေနာက္လပိုင္းေလာက္ေနရင္ သူ႕ကို မင္းနဲ႕အတူ ထားရင္ေကာင္းမလားလို႕ ''
သတင္းေကာင္းဆိုလို႕ ရုတ္တရက္ေပ်ာ္သြားေပမယ့္ သူ႕အေျခအေနကို ရုုတ္တရက္ႀကီး သတိရလာေသာေၾကာင့္ ခ်မ္း အသက္ရွဴရက်ပ္လာသည္ ။ အကယ္၍ သူသာ စြဲညိဳ႕နဲ႕ ဆက္ၿပီး ပက္သက္ေနဦးမယ္ဆိုရင္ သူ႕အလုပ္အကိုင္ေတြ အဆင္ေျပေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး ။ သူ႕မွာ အလုပ္မရွိရင္ တစ္ဦးတည္းရွိတဲ့ညီေလးကို ေထာက္ပ့ံေပးႏိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး ။ နယ္မွာေက်ာင္းတက္တုန္းကေတာ့ မိဘေတြ တာ၀န္ဆိုေပမယ့္ ခု သူဘြဲ႕ရၿပီ ။ သူ႕ေျခေထာက္ေပၚ သူရပ္တည္ႏိုင္ၿပီဆိုေတာ့ ဒီညီေလးတစ္ေယာက္အတြက္ သူ႕အနားရွိတုန္း လိုအပ္တာေတြကို သူကပဲ ေထာက္ပံ့ေပးခ်င္သည္ ။ ဒါေတြက သူ အလုပ္ရွိမွ ............ အလုပ္အဆင္ေျပမွ ရမွာ ။
" သား ............ ေဖေဖေျပာတာ ၾကားလား ။ ေနမေကာင္းဘူးလား ။ အသံတိတ္ေနလို႕ ''
" အာ ..........ေဆာရီးေဖေဖ ။ ေကာင္းသားပဲ ......... ညီေလးေရာက္လာေတာ့ သားလည္းအေဖာ္ရွိတာေပါ့ ။ သားလည္း အခုအလုပ္ရွိၿပီဆိုေတာ့ ညီေလးရဲ႕ေက်ာင္းစရိတ္အတြက္ သားတာ၀န္ယူႏိုင္ပါၿပီ ''
" ေဖေဖ့သားေလးက အရမ္းကို လိမ္မာလိုက္တာ ။ သားႀကီးေကာ သားငယ္ေကာ ဆံုးမပဲ့ျပင္စရာမလုိေလာက္ေအာင္ လိမ္မာေရးျခားရွိၾကလို႕ သားေတြက ေဖေဖတို႕အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာေတြပါ ''
ခ်မ္း ႏွစ္ႏွစ္ကာကာပင္ ၿပံဳးမိသြားသည္ ။ မိဘဆီက လိမ္မာတယ္လို႕ခ်ီးက်ဳးခံရတာ မေပ်ာ္တဲ့သူ ဘယ္သူရွိမွာတုန္း ။
" အိုေက ............. ေဖေဖေရ ။ သားဖုန္းခ်လိုက္ၿပီေနာ္ ................. ။ ညီေလး တက္လာခါနီး သားကို ျပန္ၿပီး အသိေပးဦး ''
" ေကာင္းပါၿပီ သားရယ္ ............. အိုေက ... ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့ ''
လက္ထဲက ဖုန္းကို ပိတ္ခ်ၿပီးေနာက္ ခ်မ္း ရင္ေမာစြာပင္ နံရံကိုမွီၿပီး ထိုင္ေနမိသည္ ။ အလုပ္တစ္ခုရွိမွ ျဖစ္မယ္ ။ စြဲညိဳ႕ဆီကအလုပ္က သူ႕အေမသိတာနဲ႕ သူပါကန္ထုတ္ခံရရံုသာမက ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ညီေလးကိုပါ ထိခိုက္ႏိုင္တာမလို႕ အရင္ဆံုး စြဲညိဳ႕ဆီက အလုပ္ထြက္ရမယ္ ။ ဟုတ္ၿပီ ......... ခုပဲ သူ႕ဆီသြားၿပီး အလုပ္မဆင္းႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႕ေျပာရမယ္ ။ သူ ငါ့ကို ခက္ခဲေအာင္ေတာ့ မလုပ္ေလာက္ပါဘူး ။ ရွိခဲ့ဖူးတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြကိုေထာက္ၿပီး ငါ့ကို နားလည္ေပးေလာက္မွာပါ။ ငါ့အေျခအေနကို သူလည္း သိေနတာပဲ ။
ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႕ သူ စြဲညိဳ႕အိမ္ကို အရဲစြန္႕လာခဲ့ေပမယ့္ ဟိုေရာက္ေတာ့ စြဲညိဳ႕နဲ႕အတူ အရင္က သူ သူေ႒းလို႕ထင္ခဲ့တဲ့သူနဲ႕ ႏွစ္ဦးသား ဂိမ္းေဆာ့ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
ေနပါဦး ........... သူတို႕ေတြက ၀မ္းကြဲေတြလား ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ထိ ရင္းႏွီးေနၾကတာလဲ ။
" ေဟာ............ မင္း ဒီေန႕ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ေပၚမလာလို႕ ခြင့္ယူမယ္လို႕ထင္ထားတာ ...........''
သူ႕ကိုျမင္ေတာ့ စြဲညိဳ႕က ဂိမ္းေဆာ့ေနရင္း တန္းလန္း ေအာ္ေျပာလိုက္သည္ ။ ခ်မ္းသည္ အေျခအေနကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး စြဲညိဳ႕နံေဘးရပ္ေနလိုက္သည္ ။
" အင္း ........... ငါေျပာစရာနည္းနည္းရွိလို႕ လာခဲ့တာ ......... ဟို ...... ဟိုေလး ''
" ဟား ........... ေဟ့ေကာင္ ေဇယ်ာ ........ ခ်ီးမို႕ က်န္ခဲဲဲ့တာလား ။ ငါ ေသေတာ့မယ္ ခ်ီးပဲ''
ရုတ္တရက္ႀကီး သူ႕နံေဘးက လူကို ထေအာ္ဆဲေနသည့္စဲြညိဳ႕ေၾကာင့္ ခ်မ္း ဆက္ေျပာရမယ့္ စကားမ်ား ေလထဲမွာပင္ တန္႕သြားသည္ ။ ခ်မ္း သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စြဲညိဳ႕က သူ႕ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို ေဇယ်ာ ဆုိသူရဲ႕ ေျခေထာက္ေပၚ တင္ထားသည္မို႕ ခ်မ္း မ်က္လံုးထဲ နည္းနည္း cross ျဖစ္သြားသည္ ။
ဘာလား .... ဂိမ္းေဆာ့တာပဲ ။ ေ၀းေ၀းက ေဆာ့လို႕ မရဘူးလား ။
အသလႊတ္ႀကီး သ၀န္တိုတယ္လို႕ ၀န္မခံခ်င္ေပမယ့္ ခ်မ္း မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ အရမ္းကို ကန္႕လန္႕ႏိုင္လြန္းသည္ ။ စြဲညိဳ႕သည္ ေဇယ်ာကို ဆဲလို႕၀သြားၿပီးမွ ခ်မ္းကို သတိရသြားဟန္နဲ႕ ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လာသည္ ။
" ေစာနက ဘာေျပာလိုက္တယ္ ............. ငါ ဒီမွာ ဂိမ္းထဲနည္းနည္း အာရံုေရာက္ေနလို႕ ဆက္ေျပာ ၊ ငါနားေထာင္ေနတယ္ ""
စြဲညိဳ႕ပံုစံက တကယ့္ကို ခ်မ္း ရွိတယ္လို႕မထင္တဲ့ပံုမ်ိိဳး ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႕ၾကား ဘာပက္သက္မႈမွ မရွိခဲ့သလိုမ်ိဳး သူစိမ္းဆန္လြန္းသည္ဟု ေတြးမိေတာ့ ဘယ္ဖက္ရင္အံုက စူူးခနဲ ။ ဒါလည္း တစ္မ်ိဳးေကာင္းပါတယ္ ။ ငါ အလုပ္ကို ေအးေဆး ထြက္လို႕ရတာေပါ့ ။
" ရတယ္ ........... မင္း ဂိမ္းေဆာ့ၿပီးမွ ေျပာေတာ့မယ္ ။ ႏွစ္ေယာက္သား ေအးေဆးေဆာ့ေနၾက ။ ငါ ဒီမွာပဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ထိုင္ေစာင့္ေနမယ္ ''
ရြဲ႕တာလည္းမဟုတ္ ေစာင္းတာလည္းမဟုတ္ဆိုေပမယ့္ ၾကည္ျဖဴပံုမေပၚဘဲ သူ႕ကို မ်က္ေမွာင္ကုပ္ၾကည့္သြားကာ ဆိုဖာေပၚ သြားထိုင္ေနသည့္ ခ်မ္း ေၾကာင့္ စြဲညိဳ႕ ခိုးရယ္လိုက္မိသည္ ။ ထိုအခ်င္းအရာကို ေဇယ်ာလည္းျမင္မိ၍ ႏွစ္ဦးသားသိတဲ့ အဓိပၸာယ္နဲ႕ ၿပိဳင္တူရယ္ေမာလိုက္ေတာ့ သူတို႕ႏွစ္ဦးကို စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ ခ်မ္းမ်က္နွာသည္ မဲသထက္မဲလာသည္ ။
ဂိမ္းထဲမွာ ဘာရယ္စရာမ်ားပါလို႕ ႏွစ္ေယာက္လံုးေခါင္းခ်င္းဆိုင္ရယ္ေနက်တာလဲ ။ စြဲညိဳ႕ .... ေခြးေကာင္ ။ ငါ့မွာေတာ့ သူ႕အတြက္စိတ္ပူလိုက္ရတာ ။ သူကေတာ့ ဘယ္လိုအေျခအေနပဲ ျဖစ္ျဖစ္အဆင္ေျပေနတဲ့ပံုပဲ ။
စြဲညိဳ႕သည္အမွန္တကယ္ပင္ ဂိမ္းတစ္ပြဲၿပီးဆံုးတဲ့အထိေဆာ့ေနတာမို႕ နာရီ၀က္နီးပါးၾကာသြားသည္ ။ ဂိမ္းၿပီးသြားမွ ခ်မ္း ကိုသတိရၿပီး လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕ကို မ်က္၀န္းေသေတြနဲ႕ စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ ဆိုဖာေပၚကလူကိုျမင္လိုက္ရ၍ စြဲညိဳ႕လန္႕ျဖန္႕သြားတာအမွန္ပင္ ။
" အာ ....... ငါ ဂိမ္းေဆာ့တာ နည္းနည္းၾကာသြားတယ္ ။ မင္း ဘာေျပာစရာရွိလို႕လဲ ေျပာေလ ''
" ငါ မနက္ျဖန္ကစ အလုပ္မလာနိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္း မင္းသိေအာင္ လာေျပာတာ ''
" အင္း............ မင္းသေဘာေလ ''
စြဲညိဳ႕က အလြယ္တကူခြင့္ျပဳလိုက္၍ ခ်မ္း မယံုၾကည္ႏိုင္ျဖစ္ေနတုန္း စြဲညိဳ႕ေနာက္ဖက္လွည့္ၿပီး ေဇယ်ာကို လွမ္းေျပာလိုက္သည္ ။
" သူအလုပ္၀င္တဲ့ေန႕က စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ထားတယ္ဆို ။ အဲ့ဒါ ငါ့ဆီယူခဲ့ေပး ''
ထိုစာခ်ဳပ္ကို အၿမဲတမ္း အသင့္ေဆာင္ထားတာလားလို႕ ထင္ရေအာင္လို႕ ေဇယ်ာသည္ သူ႕လက္စြဲအိတ္ထဲကေန ခ်မ္း လက္မွတ္ပါသည့္ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ကို ခ်က္ခ်င္းထုတ္လာသည္ ။
" ဒီမွာေတြ႕လား ........ မင္းကိုယ္တိုင္ လက္မွတ္ထိုးထားတာ ။ အလုပ္ရွင္က ထြက္စာမေပးဘဲ ထြက္ရင္ လစာရဲ႕ ဆယ္ဆကိုေပးေလ်ာ္ရမယ္ဆိုတာ ၊ ထြက္မယ္ဆိုရင္ သိန္းငါးဆယ္ယူၿပီး လာခဲ့ ။ ငါထြက္စာေပးမယ္ ''
သူ႕လက္မွတ္ ထင္ထင္ရွားရွားႀကီးပါေနသည့္ အလုပ္စာခ်ဳပ္ေၾကာင့္ ခ်မ္း မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္ ။ေနပါဦး ........ သူအစတုန္းက ဒါေတြကို ေသခ်ာမဖတ္ခဲ့မိဘူးလား ။ ဟုတ္သားပဲ ......... အဲ့တုန္းက အေပ်ာ္လြန္ၿပီး စာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္အလက္ေတြကို အေပၚယံပဲဖတ္ၿပီး လက္မွတ္ထိုးခဲ့တာေလ ။ သြားၿပီ .......... အခုမွ တကယ္ ကိုယ္က်ိဳးနည္းတာပဲ ။
" ဒါေပမယ့္ ............. ငါ ဒါေတြကိုမွ မသိခဲ့တာ ။ လက္မွတ္ထိုးဆိုလို႕သာ ထိုးခဲ့လိုက္တာ ။ ၿပီးေတာ့ ငါ့မွာ ဘယ္လိုလုပ္ သိန္းငါးဆယ္ရွိႏိုင္မွာလဲ ။ မင္း င့ါအေျခအေနကို မသိတာလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႕ ။ သိပ္မၾကာခင္လပိုင္းအတြင္း ငါ့ညီက တကၠသိုလ္တက္ဖို႕ ငါနဲ႕လာေနေတာ့မွာ ။ ဒါေၾကာင့္ ငါ့မွာ ေသခ်ာတဲ့ အလုပ္တစ္ခုရွိမွ ရမယ္ ။ မင္းဆီမွာက ေရရွည္အဆင္မေျပႏိုင္ဘူးဆိုတာ မင္းသိသားနဲ႕ ။ မင္းအေမသာသိရင္ အရင္တုန္းကလို လုပ္ၿပီး ငါဘယ္ေနရာမွ အလုပ္မရ ၊ ငါ့ညီလည္း ေက်ာင္းဆက္တက္မရ ၊ အဲ့လိုအေျခအေနမ်ိဳး မင္းျမင္ခ်င္လို႕လား ............ ဟမ္း ''
" မင္းအဓိကလိုခ်င္တာက အလုပ္တစ္ခုရယ္ မင္းညီေက်ာင္းကိုေအးေဆးတက္ႏိုင္ဖို႕ပဲ မဟုတ္လား ။ ဒီေတာ့ စိတ္ခ်လက္ခ် မင္းညီကိုေခၚထားလို႕ရတယ္ ။ ငါ့အေမနဲ႕ ပက္သက္ၿပီး အရာအားလံုးကို ငါတာ၀န္ယူတယ္ ။ အခု မင္းေရွ႕က စြဲညိဳ႕ေစနိုင္က လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ေတာင္ တာ၀န္မယူႏိုင္တဲ့ စြဲညိဳ႕ေစႏိုင္မဟုတ္ေတာ့ဘူး ''
ခ်မ္းရဲ႕ မ်က္လံုးကို တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ၿပီး ယံုၾကည္ခ်က္ရွိရွိေျပာလာသည့္ စကားေတြေၾကာင့္ ခ်မ္း ခဏတာ ေငးငိုင္သြားသည္ ။ သူ႕အေနနဲ႕ စြဲညိဳ႕ကို တစ္ခါေလာက္ထပ္ၿပီး ယံုၾကည္ေပးသင့္လားဆိုတာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေျဖေပးၾကပါ ။
" မင္းတာ၀န္ယူတယ္လို႕ေျပာတယ္ေနာ္ ........ ဒါေပမယ့္ မင္းကိုယ္တိုင္ေတာင္ အလုပ္မရွိဘဲ မင္းအေမ ငါတို႕ကို မေႏွာက္ယွက္ေအာင္ ဘယ္လို တာ၀န္ယူမွာလဲ ''
" လြယ္လြယ္ေလးပါ .............. သူ မင္းကိုတစ္ခုခုလုပ္မယ္ဆိုရင္ ငါ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပလိုက္မယ္ေလ ။ ငါ့အေမက ငါ့ကိုေတာ့ အငတ္မထားေလာက္ပါဘူး ''
ေစာစာက ေတာက္ပေနေသာ ခ်မ္းရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးသည္ ခ်က္ခ်င္းအစိမ္းေရာင္သမ္းသြားကာ ပါးစပ္ေလး ဟစိဟစိျဖစ္သြားသည္ ။
ေသာက္က်ိဳးနည္း အတုယူသင့္တဲ့ တာ၀န္ယူမႈႀကီးပဲ ။ နည္းနည္းမဟုတ္ရင္ ငါ သူ႕ကိုယံုၾကည္မိေတာ့မလို႕ ။
" ဒါက ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနတာမွမဟုတ္တာ..... ''
" ငါလည္း ႏိုင္ငံေရး ဝါသနာမပါပါဘူး.....''
ခုခ်ိန္မွာ စြဲညိဳ႕နဲ႔အၿပိဳင္ ကန္႔လန္႔တိုက္လည္းအပိုပဲမို႔ ခ်မ္း နားထင္ကို နာနာဖိထားၿပီး အေၾကာေတြကို တစ္ခ်က္ေလ်ာ့လိုက္သည္ ။
" မင္းငါ့ကို အလုပ္ထြက္ခြင့္ လံုးဝမေပးတာ ေသခ်ာတယ္ေပါ့''
" အေသအခ်ာပဲ......''
" မင္းအေမနဲ႔ပက္သက္ၿပီး မင္း အျပည့္အဝတာဝန္ယူမယ္ဆိုတာလည္း ေသခ်ာတယ္ေနာ္ ''
" စိတ္ခ်...... လံုးဝ တာဝန္ယူတယ္''
" ေကာင္းၿပီ..... ဒီကိစၥကို ငါအိမ္ျပန္ၿပီး ေသခ်ာစဥ္းစားလိုက္ဦးမယ္ ''
ခ်မ္း စိတ္ရူပ္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ ထြက္သြားေတာ့ စြဲညိဳ႕ေနာက္ကေန ကပ္ေအာ္လိုက္သည္ ။
" စာခ်ဳပ္ဖ်က္ရင္ သိန္းငါးဆယ္ေနာ္ ''
ၿပီးမွပဲ ဆိုဖာေပၚတြင္ ထိုင္ခ်ကာ စြဲညိဳ႕တစ္ေယာက္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္လိုက္သည္ ။
" အဲ့ဒီ ကပ္ေစးအိုးၿကီးက သိန္းငါးဆယ္ကို ေပးပါလိမ့္မယ္ အားႀကီးႀကီး ။ ကိတ္မုန္႕ေတာင္ မုန္႕တိုက္က ဒိတ္လြန္ခါနီးမို႕ ေလ်ာ့လိုက္တဲ့ဟာကိုပဲ ၀ယ္စားတဲ့ေကာင္က ဘယ္ေတာ့မွ သိန္းငါးဆယ္ကို လြယ္လြယ္မထုတ္ေပးဘူးဆိုတာ ငါေလာင္းရဲတယ္ ..........ေဇယ်ာ ''
" ဒါေပမယ့္ .. ငါတို႕စာခ်ဳပ္က ေရွ႕ေနလက္မွတ္မွ မပါတာ ။ ဒါဆို တရားမ၀င္ဘူးလို႕ေတာင္ဆိုလို႕ရတယ္ေလ ''
ေဇယ်ာက တျခားဖက္ကေနေတြးၿပီး ၀င္ေထာက္ျပေတာ့ စြဲညိဳ႕က လက္ကာျပသည္ ။
" မပူနဲ႕ ......... သူက အဲ့ေလာက္ထိ ဉာဏ္ေကာင္းတဲ့ထဲမွာ မပါဘူး ။ ခုေတာင္ အတည္ထင္ၿပီး လန္႕သြားတာမ်ား မွတ္တမ္းေတာင္ တင္ထားလိုက္ခ်င္ေသး ''
" ေအးပါကြာ ............ ရည္းစားေဟာင္းကို ျပန္လိုက္တဲ့နည္းထဲမွာ မင္းရဲ႕နည္းလမ္းက တံုးတယ္ထင္တာ မင္းရည္းစားက ပိုတံုးတာပဲ ''
" သူ အ့ဲလို တံုးအ,လို႕ ငါတို႕လမ္းခြဲခဲ့ရတာေလ ။ သူသာ အတၱစိတ္နည္းနည္းရွိမယ္ဆိုရင္ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ဖက္သားကို မေတြးေပးတတ္ဘဲ သူ႕အတြက္ပဲ သူေတြးမယ္ဆိုရင္ ငါတို႕ ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ႀကီး လမ္းခဲြျဖစ္ခဲ့ၾကမွာမဟုတ္ဘူး ''
စြဲညိဳ႕၏ ၿပံဳးေနသည့္ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ တစ္ဖန္ အသက္မဲ့သြားကာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြဆီက ခ်မ္းရဲ႕ အျပစ္ကင္းတဲ့ ပံုရိပ္ေလးေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိကာ သူ႕ေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ရတဲ့ အေျခအေနတစ္ခ်ိဳ႕ကုိပါ ျပန္လည္သတိရမိသြားသည္ ။
မပူပါနဲ႕ .............ခ်မ္း
မင္းဆီကို ငါက အရာအားလံုးကို ျပန္ယူခဲ့ေပးပါ့မယ္ ။
မင္းရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတစ္ခ်ိဳ ႕ ၊ လြတ္လပ္မႈေတြနဲ႕အတူ ေႏြးေထြးမွီခိုလို႔ရတဲ့ အခ်စ္တစ္ခုနဲ႔ ငါ မင္းဘ၀ထဲ ျပန္လာခဲ့ပါရေစ ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ငါ့ကို ဒီထက္ပို မျငင္းဆန္ေတာ့ပဲ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္ကလိုမ်ိဳး ယံုၾကည္မႈမ်ိဳး ျပန္ေပးပါ ။
*****************
" ေရ....... ေရယူေပး ''
ထိုင္ရာကမထဘဲ ခ်မ္းကို အမိန္႔ေပးလိုက္တဲ့ စြဲညိဳ႕ ။ အစကေတာ့ ေရတစ္ခြက္ခပ္ေပးတာမ်ား အသားပဲ့ပါသြားတာမွမဟုတ္တာဆိုၿပီး ခပ္ေပးပါေသးတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဒင္းက ကမ္းတက္လာတယ္။
" ဗိုက္ဆာတယ္..... ထမင္းခူးေပး ''
" စြဲညိဳ႕...... ငါက မင္းရဲ႕ယာဥ္ေမာင္းေလ ။ မင္းရဲ႕ အိမ္အလုပ္သမားမဟုတ္ဘူး ။ ဘာကိစၥ ထမင္းစားေရေသာက္ ငါ့ကိုအကုန္လုပ္ခိုင္းေနရတာလဲ ''
" ဘာလဲ...... မႀကိဳက္ဘူးလား ။ မင္းကို လစာအမ်ားႀကီးေပးၿပီး ယာဥ္ေမာင္းခန္႔ထားေပမယ့္ ဒီရက္ပိုင္း ငါမွသြားစရာမ႐ွိဘဲ ။ ၿပီးေတာ့ မင္းကလူ႐ူပ္တဲ့ေနရာေတြကို မႀကိဳက္ဘူးဆို ။ ငါ့မွာကလည္း သြားစရာ ကလပ္ေတြ ၊ ဘားေတြပဲ႐ွိတာ ။ အရမ္းပို႔ခ်င္ရင္လည္း ညက် လိုက္ပို႔ေခ် ''
" ေန...... ေန.... ဘာစားမလဲ ခုပဲျပင္ေပးမယ္ ''
" ဒီလိုအလိုက္သိမွေပါ့ ။ မင္းကို အႏိုင္က်င့္တာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ ၊ မင္းလက္ရာကို သတိရလို႔ပါ ''
စြဲညိဳ႕တစ္ေယာက္ အတိတ္ကအမွတ္တရေတြကို တမင္ျပန္ေဖာ္ေနသလားေအာက္ေမ့ရသည္ ။ စြဲညိဳ႕၏ ကေလးဆန္မႈကို အျမင္ကတ္ေသာ္လည္း ခ်မ္းကိုယ္တိုင္ စိတ္လိုလက္ရ ခ်က္ျပဳတ္ေပးခဲ့သည္ ။ သို႔ေသာ္ ေစတနာမထားေကာင္းတဲ့အထဲမွာ စြဲညိဳ႕တစ္ေယာက္ထိပ္ဆံုးပါသည္ ။ စားေသာက္ၿပီးစီးတာနဲ႔ မဆိုးပါဘူး ဟုတစ္ခြန္းတည္းေျပာကာ စားၿပီးသားပန္းကန္ေတြကို လက္နဲ႔တစ္ခ်က္မွမထိဘဲ ထသြားလို႔ မေနႏိုင္တဲ့ခ်မ္းကပဲ အကုန္ေကာက္သိမ္းလိုက္ရသည္ ။
" ငါတို႔ တူတူဂိမ္းေဆာ့ရေအာင္...... ခ်မ္း ''
ခိုင္းလို႔ဝၿပီဆိုတာနဲ႔ ေနာက္တစ္မ်ိဴးအပူကပ္သည္ ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ခ်မ္းလည္းမတတ္ႏိုင္ေတာ့ ။
" ငါမွဂိမ္းမေဆာ့တတ္တာ..... ၿပီးေတာ့ ငါ့ဖုန္းက version နိမ့္လို႔ ဂိမ္းအႀကီးေတြ မႏိုင္ဘူး ။ တစ္ေယာက္တည္း ေအးေဆးေဆာ့စမ္းပါကြာ..... ငါ ေဘးက ထိုင္ၾကည့္ေပးမယ္ ''
" ျပပါဦး..... မင္းရဲ႕ဖုန္းက ဘယ္ေလာက္ထိေတာင္ နိမ့္လို႔လဲ ''
ခ်မ္း သူ႔အိတ္ကပ္ထဲက ေမာ္ဒယ္နိမ့္ဖုန္းကို ထုတ္ယူၿပီး စြဲညိဳ႕ျမင္ေအာင္ ခါယမ္းျပလိုက္သည္ ။ ခ်မ္းရဲ႕ဖုန္းကို ျမင္ေတာ့ စြဲညိဳ႕က ႏွာေခါင္းရံူ႕လ်က္....
" ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္က ဟန္းဖုန္းကို သံုးေနတာပဲ ။ ဒီေလာက္ အသစ္အသစ္ေတြ ေပါေနတဲ့ေခတ္မွာ ဘာလို္႔ အသစ္တစ္လံုးမဝယ္ကိုင္တာလဲ? "
" ပိုက္ဆံႏွေျမာလို႔ေပါ့ဟ......... ပိုက္ဆံက တြင္းထဲက ထြက္လာတာမဟုတ္ဘူး ''
ခ်မ္း သူ႔ဖုန္းကို အိတ္ကပ္ထဲျပန္ထည့္ရင္းေျပာေတာ့ စြဲညိဳ႕သည္ ခ်မ္းကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း အခန္းထဲဝင္သြားလိုက္သည္ ။
သူျပန္ထြက္လာေတာ့ လက္ထဲမွာ ပါကင္ပိတ္ထားသည့္ ဖုန္းဘူးအသစ္တစ္ခု ။ စြဲညိဳ႕ ခ်မ္း,အေ႐ွ႕မွာ တင္ပလႅင္ေခြထိုင္ၿပီး ထိုဘူးကို ေဖာက္လိုက္သည္ ။
" ဒါ ခုေနာက္ဆံုးထြက္ Xs Max ေလ, လွတယ္မို႔လား ''
" Woo.......!! လန္းလိုက္တာ ။ ဒါငါ့အတြက္လား ''
ခ်မ္း,ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ထိုဖုန္းအသစ္ေလးကို မထိရက္မကိုင္ရက္ ယူၿပီး သြားရည္တျမျမနဲ႔ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္ေတာ့ စြဲညိဳ႕က ခ်က္ခ်င္းျပန္ဆြဲယူေလသည္ ။
" ဆုေတာင္းေလ........... ဘာကိစၥ မင္းအတြက္ျဖစ္ရမွာလဲ ။ ဒါငါ့အတြက္ပဲ ''
အပိုင္လို္႔တြက္ထားကာမွ ျငင္းဆန္ခံရ၍ ခ်မ္း,မ်က္ႏွာေလး ညိဳးငယ္ကာ ထိုဖုန္းအသစ္ေလးကို သံေယာဇဥ္မျပတ္ႏိုင္သလို ေတြေတြႀကီးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္ ။
" မင္းလက္႐ွိသံုးေနတဲ့ ဖုန္းကလည္း အသစ္ပဲမလား ။ ဘာလို႔ ဖုန္းႏွစ္လံုးကိုင္ၿပီး လူႂကြားႀကီးလုပ္ေနမွာလဲ ။ ခုမွသတိထားမိတယ္ ။ မင္းရဲ႕ဖုန္း ႏွစ္လံုး,လံုးကဆင္တူေတြဟ.......တစ္ပံုစံထဲ တစ္ေရာင္တည္း ''
" တစ္လံုးဝယ္ တစ္လံုးလက္ေဆာင္ရလို႔ ဆင္တူႏွစ္လံုးျဖစ္ေနတာ ။ ဒီဖုန္းကို တစ္လေလာက္သံုးၿပီးေတာ့ မကိုင္ခ်င္ေတာ့လို႔ ပစ္ထုတ္လိုက္ေတာ့မလို႔ ။ အခု ဒီအသစ္ကိုပဲ ကိုင္ေတာ့မယ္ ''
ခ်မ္း မရည္ရြယ္ဘဲ စြဲညိဳ႕ေခါင္းကို ႐ိုက္မိသြားသည္ ။
" yarr...... ႐ူးေနတာလား ။ ဒီေလာက္အေကာင္းႀကီးကို ဘာကိစၥပစ္ထုတ္ရမွာလဲ။ မလိုခ်င္ရင္ ငါ့ကိုေပး ။ second hand ဆိုရင္ေတာင္ ငါေက်နပ္တယ္ ''
ေခါင္းအ႐ိုက္ခံလိုက္ရ၍ စြဲညိဳ႕ေဒါသပိစိေလးထြက္လာၿပီး ခ်မ္းရဲ႕ လက္ေကာက္ဝတ္ကို ဆြဲထားကာ ကူ႐ွင္ေပၚမွီခ်လိုက္သည္ ။
" စိတ္ခ်...... ငါက ေနာက္ဆံုးေပၚ အသစ္အသစ္ေတြကိုပဲ သံုးတာ ။ second hand ဆိုလို႔ မင္းတစ္ေယာက္တည္းကို ႏွစ္ခါျပန္လိုက္မိတာပဲ ႐ွိတာ ''
ဒါဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးပါလိမ့္ ။ သူ႔ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြကို တည့္တည့္ၾကည့္ၿပီးေျပာလာတဲ့ စြဲညိဳ႕ရဲ႕ေနာက္ဆံုးစကားေၾကာင့္ ခ်မ္း,ႏွလံုးေသြးေတြ ဆူပြက္လာသလို ခံစားလိုက္ရသည္ ။ သူ႔ရင္ဘတ္ထဲကေန တဒုတ္ဒုတ္ျမည္ေနသည့္ ရင္ခုန္သံေတြကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း ခ်မ္းသည္ စြဲညိဳ႕ကိုတြန္းထုတ္ကာ ဖုန္းကို သေရတျမျမၾကည့္ေနလိုက္သည္ ။
" ဖုန္းက မိုက္တယ္ေနာ္..... ႂကြရြေနတာပဲ ဟီးဟီး''
လုပ္ေနပံုက ႐ိုက္သတ္ခ်င္စရာ ။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းအားႀကီးေနေသာေၾကာင့္ စြဲညိဳ႕ ညင္သာစြာျပံဳးလိုက္မိသည္။
"မင္းလိုခ်င္ရင္ ခုငါ့ဖုန္းအေဟာင္းကိုယူလို႔ရတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အထဲက data ေတြနဲ႔ ငါ့ရဲ႕ပံုေတြကို ဖ်က္မပစ္ရဘူး ''
စြဲညိဳ႕သူ႔လက္ထဲက ဖုန္းကို ခ်မ္းေ႐ွ႕ထိုးေပးလိုက္ေတာ့ ခ်မ္းတစ္ေယာက္လံုးဝကို မျငင္းႏိုင္႐ွာဘဲ ခ်က္ခ်င္းပင္ဆြဲယူလိုက္မိသည္ ။ ပိုက္ဆံ႐ွိလူတန္းစားေတြၾကား ေရပန္းစားေနတဲ့ ေနာက္ဆံုးေပၚပန္းသီးကို ခုမွ ကိုယ့္ရဲ႕လက္နဲ႔ထိေတြ႔ကိုင္တြယ္ဖူးေတာ့သည္ ။ သူ႔ပံုေတြပါတာ ဘာအေရးလဲ ။ နဂိုတည္းက စြဲညိဳ႕ရဲ႕ ပံုေတြကို social network ေပၚကေန ခိုးခိုး save ေနမိတဲ့သူမို႔ ဒါကအပန္းမႀကီးပါဘူး ။
" Gomawo...... Gomawo....., ေပးၿပီးသားေတာ့ ျပန္မေတာင္းဘူးမို႔လား ''
" ငါမသိတဲ့စကားေတြ ညႇပ္မေျပာစမ္းနဲ႔...... ျပန္မေတာင္းဘူးစိတ္ခ် ''
ေသခ်ာေအာင္အထပ္ထပ္အခါခါ အတည္ျပဳေနသည့္ ခ်မ္းေၾကာင့္ စြဲညိဳ႕ျပံဳးမိသြားသည္ ။ ခ်မ္းက သူ႔အခ်စ္ကလြဲလို႔ သူ႔ဆီက ဘာမွကိုမျငင္းဆန္ပါလား ။ ေတာ္ေသးတယ္လို႔ပဲ ေျပာရမယ္ ။ သူ႔ေပးတာလည္း လက္မခံ ၊ သူ႔မ်က္ႏွာကိုလည္းမျမင္ခ်င္ဘူးဆိုၿပီး ေ႐ွာင္ပုန္းေနတာထက္စာရင္ ဒါက အရမ္းကိုအေျခအေနေကာင္းလြန္းအားႀကီးတယ္မလား ။
တစ္ေန႔သာ စြဲညိဳ႕ရဲ႕ ေဝယ်ာဝစၥေတြကို လိုက္ကူၿပီးေနာက္ ခ်မ္း bus stop ကို လမ္းေလ်ွာက္လာလိုက္သည္ ။ စြဲညိဳ႕အတြက္ တစ္လသံုးထားၿပီးသား second hand ဆိုေပမယ့္ သူ႔အတြက္ကေတာ့ အသစ္ပဲမလား ။ မိူရတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ ခ်မ္းတစ္ေယာက္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေလ်ွာက္လာခဲ့လိုက္သည္ ။
ထိုစဥ္ ခ်မ္းအနားကို ကားအနက္တစ္စီးထိုးရပ္လာၿပီး ဝတ္စံုျပည့္ဝတ္ဆင္ထားသည့္လူတစ္ဦးသည္ ဆင္းလာကာ ခ်မ္းအေ႐ွ႕တည့္တည့္ရပ္လိုက္သည္ ။
" ဒီက အကိုေလးကို ေဒၚသက္ထားသခင္က ေကာ္ဖီေသာက္ဖို႔ ဖိတ္လိုက္ပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔အတူလိုက္ခဲ့ေပးပါ ''
----------------------------------
မနက္မအားလို႔ ညပိုင္းေျပာင္းတင္ေပးမယ္။ အနည္းဆံုးေတာ့ ညဖက္ဆို မန္႔ေတြ reply ဖို္႔အခ်ိန္႐ွိတယ္ထင္လို႔ ။ ေနာက္ဆို မနက္မေမ်ွာ္နဲ႔ေတာ့ေနာ္ ။ ခုေတာင္ ည ၇ နာရီတစ္ခ်က္ျပန္သြားရမွာ ။ အရင္ပိုင္းေတြလည္း reply မျပန္ရေသးဘူး အေႂကြးေတြမ်ားေနၿပီ ။
၁ ရက္တည္း ၂ ပိုင္းဒိတ္လိုက္ရ၍ စိတ္ႀကီးဝင္ေနပံု 😎😎 ။
18.3.2019
Unicode
မနေ့ညက အဖြစ်အပျက်ပြီးနောက် ချမ်း အလုပ်သွားသင့် မသွားသင့် အကြာကြီးစဉ်းစားနေ၍ ပုံမှန်ထက် တစ်နာရီ နောက်ကျကာ အိမ်မှာပင် ရှိနေတုန်းဖြစ်သည် ။ ရှေ့တိုးရင်တိုး မတိုးရင်နောက်ဆုတ် ရွေးချယ်စရာနှစ်ခုပဲ ရှိတဲ့အခြေအနေမှာ ချမ်း ဘယ်တစ်ခုကို ရွေးချယ်ရမှန်း မသိတော့ ။ တစ်ဖက်တွင် သားအတွက် မျှော်လင့်ချက်တွေအကုန်ပုံအပ်ထားသည့် မိခင်နှင့် တစ်ဖက်တွင်လည်း သူ့ကိုမှ ရူးရူးမိုက်မိုက်ရွေးချယ်ချင်နေသည့် ချစ်ရသူကြား ငါသေသွားမှအေးမှာပါ ဟုတောင်အော်ညည်းလိုက်ချင်မိသည် ။
ဒီအတိုင်းဘာရယ်မဟုတ် နယ်မှာရှိနေတဲ့ အဖေ့ကိုသတိရလာ၍ ချမ်း ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်သည် ။
Ringing...........
Ringing..............
" Hello........ သားရေ ''
" ဖေဖေ ............. နေကောင်းလား ''
" ကောင်းတာပေါ့ ......... ဖေဖေတို့ကို စိတ်မပူပါနဲ့ ။ ဖေဖေတို့ဒီမှာ အကုန်အဆင်ပြေတယ် ။ အော် ......... သတင်းကောင်းတစ်ခုရှိတယ် ။ မင်းညီလေးလေ တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်လျှောက်ထားတာ ကျလာပြီ ။ မင်းတက်ခဲ့တဲ့ကျောင်းမှာ သူဝင်ခွင့်ရတယ် ။ အဲ့ကြောင့် နောက်လပိုင်းလောက်နေရင် သူ့ကို မင်းနဲ့အတူ ထားရင်ကောင်းမလားလို့ ''
သတင်းကောင်းဆိုလို့ ရုတ်တရက်ပျော်သွားပေမယ့် သူ့အခြေအနေကို ရုတ်တရက်ကြီး သတိရလာသောကြောင့် ချမ်း အသက်ရှူရကျပ်လာသည် ။ အကယ်၍ သူသာ စွဲညို့နဲ့ ဆက်ပြီး ပက်သက်နေဦးမယ်ဆိုရင် သူ့အလုပ်အကိုင်တွေ အဆင်ပြေတော့မှာ မဟုတ်ဘူး ။ သူ့မှာ အလုပ်မရှိရင် တစ်ဦးတည်းရှိတဲ့ညီလေးကို ထောက်ပံ့ပေးနိုင်တော့မှာမဟုတ်ဘူး ။ နယ်မှာကျောင်းတက်တုန်းကတော့ မိဘတွေ တာဝန်ဆိုပေမယ့် ခု သူဘွဲ့ရပြီ ။ သူ့ခြေထောက်ပေါ် သူရပ်တည်နိုင်ပြီဆိုတော့ ဒီညီလေးတစ်ယောက်အတွက် သူ့အနားရှိတုန်း လိုအပ်တာတွေကို သူကပဲ ထောက်ပံ့ပေးချင်သည် ။ ဒါတွေက သူ အလုပ်ရှိမှ ............ အလုပ်အဆင်ပြေမှ ရမှာ ။
" သား ............ ဖေဖေပြောတာ ကြားလား ။ နေမကောင်းဘူးလား ။ အသံတိတ်နေလို့ ''
" အာ ..........ဆောရီးဖေဖေ ။ ကောင်းသားပဲ ......... ညီလေးရောက်လာတော့ သားလည်းအဖော်ရှိတာပေါ့ ။ သားလည်း အခုအလုပ်ရှိပြီဆိုတော့ ညီလေးရဲ့ကျောင်းစရိတ်အတွက် သားတာဝန်ယူနိုင်ပါပြီ ''
" ဖေဖေ့သားလေးက အရမ်းကို လိမ်မာလိုက်တာ ။ သားကြီးကော သားငယ်ကော ဆုံးမပဲ့ပြင်စရာမလိုလောက်အောင် လိမ်မာရေးခြားရှိကြလို့ သားတွေက ဖေဖေတို့အတွက် ဂုဏ်ယူစရာတွေပါ ''
ချမ်း နှစ်နှစ်ကာကာပင် ပြုံးမိသွားသည် ။ မိဘဆီက လိမ်မာတယ်လို့ချီးကျုးခံရတာ မပျော်တဲ့သူ ဘယ်သူရှိမှာတုန်း ။
" အိုကေ ............. ဖေဖေရေ ။ သားဖုန်းချလိုက်ပြီနော် ................. ။ ညီလေး တက်လာခါနီး သားကို ပြန်ပြီး အသိပေးဦး ''
" ကောင်းပါပြီ သားရယ် ............. အိုကေ ... ဖုန်းချလိုက်တော့ ''
လက်ထဲက ဖုန်းကို ပိတ်ချပြီးနောက် ချမ်း ရင်မောစွာပင် နံရံကိုမှီပြီး ထိုင်နေမိသည် ။ အလုပ်တစ်ခုရှိမှ ဖြစ်မယ် ။ စွဲညို့ဆီကအလုပ်က သူ့အမေသိတာနဲ့ သူပါကန်ထုတ်ခံရရုံသာမက ကျောင်းတက်နေတဲ့ ညီလေးကိုပါ ထိခိုက်နိုင်တာမလို့ အရင်ဆုံး စွဲညို့ဆီက အလုပ်ထွက်ရမယ် ။ ဟုတ်ပြီ ......... ခုပဲ သူ့ဆီသွားပြီး အလုပ်မဆင်းနိုင်တော့ဘူးလို့ပြောရမယ် ။ သူ ငါ့ကို ခက်ခဲအောင်တော့ မလုပ်လောက်ပါဘူး ။ ရှိခဲ့ဖူးတဲ့ သံယောဇဉ်တွေကိုထောက်ပြီး ငါ့ကို နားလည်ပေးလောက်မှာပါ။ ငါ့အခြေအနေကို သူလည်း သိနေတာပဲ ။
ယုံကြည်မှုအပြည့်နဲ့ သူ စွဲညို့အိမ်ကို အရဲစွန့်လာခဲ့ပေမယ့် ဟိုရောက်တော့ စွဲညို့နဲ့အတူ အရင်က သူ သူေဋ္ဌးလို့ထင်ခဲ့တဲ့သူနဲ့ နှစ်ဦးသား ဂိမ်းဆော့နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည် ။
နေပါဦး ........... သူတို့တွေက ဝမ်းကွဲတွေလား ။ ဘာကြောင့် ဒီလောက်ထိ ရင်းနှီးနေကြတာလဲ ။
" ဟော............ မင်း ဒီနေ့တော်တော်နဲ့ ပေါ်မလာလို့ ခွင့်ယူမယ်လို့ထင်ထားတာ ...........''
သူ့ကိုမြင်တော့ စွဲညို့က ဂိမ်းဆော့နေရင်း တန်းလန်း အော်ပြောလိုက်သည် ။ ချမ်းသည် အခြေအနေကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး စွဲညို့နံဘေးရပ်နေလိုက်သည် ။
" အင်း ........... ငါပြောစရာနည်းနည်းရှိလို့ လာခဲ့တာ ......... ဟို ...... ဟိုလေး ''
" ဟား ........... ဟေ့ကောင် ဇေယျာ ........ ချီးမို့ ကျန်ခဲဲ့တာလား ။ ငါ သေတော့မယ် ချီးပဲ''
ရုတ်တရက်ကြီး သူ့နံဘေးက လူကို ထအော်ဆဲနေသည့်စွဲညို့ကြောင့် ချမ်း ဆက်ပြောရမယ့် စကားများ လေထဲမှာပင် တန့်သွားသည် ။ ချမ်း သူတို့နှစ်ယောက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ စွဲညို့က သူ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ဇေယျာ ဆိုသူရဲ့ ခြေထောက်ပေါ် တင်ထားသည်မို့ ချမ်း မျက်လုံးထဲ နည်းနည်း cross ဖြစ်သွားသည် ။
ဘာလား .... ဂိမ်းဆော့တာပဲ ။ ဝေးဝေးက ဆော့လို့ မရဘူးလား ။
အသလွှတ်ကြီး သဝန်တိုတယ်လို့ ဝန်မခံချင်ပေမယ့် ချမ်း မျက်လုံးထဲမှာတော့ အရမ်းကို ကန့်လန့်နိုင်လွန်းသည် ။ စွဲညို့သည် ဇေယျာကို ဆဲလို့ဝသွားပြီးမှ ချမ်းကို သတိရသွားဟန်နဲ့ ခေါင်းမော့ကြည့်လာသည် ။
" စောနက ဘာပြောလိုက်တယ် ............. ငါ ဒီမှာ ဂိမ်းထဲနည်းနည်း အာရုံရောက်နေလို့ ဆက်ပြော ၊ ငါနားထောင်နေတယ် ""
စွဲညို့ပုံစံက တကယ့်ကို ချမ်း ရှိတယ်လို့မထင်တဲ့ပုံမျိုး ။ ပြီးတော့ သူတို့ကြား ဘာပက်သက်မှုမှ မရှိခဲ့သလိုမျိုး သူစိမ်းဆန်လွန်းသည်ဟု တွေးမိတော့ ဘယ်ဖက်ရင်အုံက စူူးခနဲ ။ ဒါလည်း တစ်မျိုးကောင်းပါတယ် ။ ငါ အလုပ်ကို အေးဆေး ထွက်လို့ရတာပေါ့ ။
" ရတယ် ........... မင်း ဂိမ်းဆော့ပြီးမှ ပြောတော့မယ် ။ နှစ်ယောက်သား အေးဆေးဆော့နေကြ ။ ငါ ဒီမှာပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်စောင့်နေမယ် ''
ရွဲ့တာလည်းမဟုတ် စောင်းတာလည်းမဟုတ်ဆိုပေမယ့် ကြည်ဖြူပုံမပေါ်ဘဲ သူ့ကို မျက်မှောင်ကုပ်ကြည့်သွားကာ ဆိုဖာပေါ် သွားထိုင်နေသည့် ချမ်း ကြောင့် စွဲညို့ ခိုးရယ်လိုက်မိသည် ။ ထိုအချင်းအရာကို ဇေယျာလည်းမြင်မိ၍ နှစ်ဦးသားသိတဲ့ အဓိပ္ပာယ်နဲ့ ပြိုင်တူရယ်မောလိုက်တော့ သူတို့နှစ်ဦးကို စိုက်ကြည့်နေသည့် ချမ်းမျက်နှာသည် မဲသထက်မဲလာသည် ။
ဂိမ်းထဲမှာ ဘာရယ်စရာများပါလို့ နှစ်ယောက်လုံးခေါင်းချင်းဆိုင်ရယ်နေကျတာလဲ ။ စွဲညို့ .... ခွေးကောင် ။ ငါ့မှာတော့ သူ့အတွက်စိတ်ပူလိုက်ရတာ ။ သူကတော့ ဘယ်လိုအခြေအနေပဲ ဖြစ်ဖြစ်အဆင်ပြေနေတဲ့ပုံပဲ ။
စွဲညို့သည်အမှန်တကယ်ပင် ဂိမ်းတစ်ပွဲပြီးဆုံးတဲ့အထိဆော့နေတာမို့ နာရီဝက်နီးပါးကြာသွားသည် ။ ဂိမ်းပြီးသွားမှ ချမ်း ကိုသတိရပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို မျက်ဝန်းသေတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေသည့် ဆိုဖာပေါ်ကလူကိုမြင်လိုက်ရ၍ စွဲညို့လန့်ဖြန့်သွားတာအမှန်ပင် ။
" အာ ....... ငါ ဂိမ်းဆော့တာ နည်းနည်းကြာသွားတယ် ။ မင်း ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ ပြောလေ ''
" ငါ မနက်ဖြန်ကစ အလုပ်မလာနိုင်တော့ဘူးဆိုတဲ့အကြောင်း မင်းသိအောင် လာပြောတာ ''
" အင်း............ မင်းသဘောလေ ''
စွဲညို့က အလွယ်တကူခွင့်ပြုလိုက်၍ ချမ်း မယုံကြည်နိုင်ဖြစ်နေတုန်း စွဲညို့နောက်ဖက်လှည့်ပြီး ဇေယျာကို လှမ်းပြောလိုက်သည် ။
" သူအလုပ်ဝင်တဲ့နေ့က စာချုပ်ချုပ်ထားတယ်ဆို ။ အဲ့ဒါ ငါ့ဆီယူခဲ့ပေး ''
ထိုစာချုပ်ကို အမြဲတမ်း အသင့်ဆောင်ထားတာလားလို့ ထင်ရအောင်လို့ ဇေယျာသည် သူ့လက်စွဲအိတ်ထဲကနေ ချမ်း လက်မှတ်ပါသည့် သဘောတူစာချုပ်ကို ချက်ချင်းထုတ်လာသည် ။
" ဒီမှာတွေ့လား ........ မင်းကိုယ်တိုင် လက်မှတ်ထိုးထားတာ ။ အလုပ်ရှင်က ထွက်စာမပေးဘဲ ထွက်ရင် လစာရဲ့ ဆယ်ဆကိုပေးလျော်ရမယ်ဆိုတာ ၊ ထွက်မယ်ဆိုရင် သိန်းငါးဆယ်ယူပြီး လာခဲ့ ။ ငါထွက်စာပေးမယ် ''
သူ့လက်မှတ် ထင်ထင်ရှားရှားကြီးပါနေသည့် အလုပ်စာချုပ်ကြောင့် ချမ်း မျက်လုံးပြူးသွားသည် ။နေပါဦး ........ သူအစတုန်းက ဒါတွေကို သေချာမဖတ်ခဲ့မိဘူးလား ။ ဟုတ်သားပဲ ......... အဲ့တုန်းက အပျော်လွန်ပြီး စာချုပ်ပါ အချက်အလက်တွေကို အပေါ်ယံပဲဖတ်ပြီး လက်မှတ်ထိုးခဲ့တာလေ ။ သွားပြီ .......... အခုမှ တကယ် ကိုယ်ကျိုးနည်းတာပဲ ။
" ဒါပေမယ့် ............. ငါ ဒါတွေကိုမှ မသိခဲ့တာ ။ လက်မှတ်ထိုးဆိုလို့သာ ထိုးခဲ့လိုက်တာ ။ ပြီးတော့ ငါ့မှာ ဘယ်လိုလုပ် သိန်းငါးဆယ်ရှိနိုင်မှာလဲ ။ မင်း င့ါအခြေအနေကို မသိတာလည်း မဟုတ်ဘဲနဲ့ ။ သိပ်မကြာခင်လပိုင်းအတွင်း ငါ့ညီက တက္ကသိုလ်တက်ဖို့ ငါနဲ့လာနေတော့မှာ ။ ဒါကြောင့် ငါ့မှာ သေချာတဲ့ အလုပ်တစ်ခုရှိမှ ရမယ် ။ မင်းဆီမှာက ရေရှည်အဆင်မပြေနိုင်ဘူးဆိုတာ မင်းသိသားနဲ့ ။ မင်းအမေသာသိရင် အရင်တုန်းကလို လုပ်ပြီး ငါဘယ်နေရာမှ အလုပ်မရ ၊ ငါ့ညီလည်း ကျောင်းဆက်တက်မရ ၊ အဲ့လိုအခြေအနေမျိုး မင်းမြင်ချင်လို့လား ............ ဟမ်း ''
" မင်းအဓိကလိုချင်တာက အလုပ်တစ်ခုရယ် မင်းညီကျောင်းကိုအေးဆေးတက်နိုင်ဖို့ပဲ မဟုတ်လား ။ ဒီတော့ စိတ်ချလက်ချ မင်းညီကိုခေါ်ထားလို့ရတယ် ။ ငါ့အမေနဲ့ ပက်သက်ပြီး အရာအားလုံးကို ငါတာဝန်ယူတယ် ။ အခု မင်းရှေ့က စွဲညို့စေနိုင်က လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်က ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်တောင် တာဝန်မယူနိုင်တဲ့ စွဲညို့စေနိုင်မဟုတ်တော့ဘူး ''
ချမ်းရဲ့ မျက်လုံးကို တည့်တည့်စိုက်ကြည့်ပြီး ယုံကြည်ချက်ရှိရှိပြောလာသည့် စကားတွေကြောင့် ချမ်း ခဏတာ ငေးငိုင်သွားသည် ။ သူ့အနေနဲ့ စွဲညို့ကို တစ်ခါလောက်ထပ်ပြီး ယုံကြည်ပေးသင့်လားဆိုတာ တစ်ယောက်ယောက်က ဖြေပေးကြပါ ။
" မင်းတာဝန်ယူတယ်လို့ပြောတယ်နော် ........ ဒါပေမယ့် မင်းကိုယ်တိုင်တောင် အလုပ်မရှိဘဲ မင်းအမေ ငါတို့ကို မနှောက်ယှက်အောင် ဘယ်လို တာဝန်ယူမှာလဲ ''
" လွယ်လွယ်လေးပါ .............. သူ မင်းကိုတစ်ခုခုလုပ်မယ်ဆိုရင် ငါ အစာငတ်ခံ ဆန္ဒပြလိုက်မယ်လေ ။ ငါ့အမေက ငါ့ကိုတော့ အငတ်မထားလောက်ပါဘူး ''
စောစာက တောက်ပနေသော ချမ်းရဲ့ မျက်နှာလေးသည် ချက်ချင်းအစိမ်းရောင်သမ်းသွားကာ ပါးစပ်လေး ဟစိဟစိဖြစ်သွားသည် ။
သောက်ကျိုးနည်း အတုယူသင့်တဲ့ တာဝန်ယူမှုကြီးပဲ ။ နည်းနည်းမဟုတ်ရင် ငါ သူ့ကိုယုံကြည်မိတော့မလို့ ။
" ဒါက နိုင်ငံရေးလုပ်နေတာမှမဟုတ်တာ..... ''
" ငါလည်း နိုင်ငံရေး ဝါသနာမပါပါဘူး.....''
ခုချိန်မှာ စွဲညို့နဲ့အပြိုင် ကန့်လန့်တိုက်လည်းအပိုပဲမို့ ချမ်း နားထင်ကို နာနာဖိထားပြီး အကြောတွေကို တစ်ချက်လျော့လိုက်သည် ။
" မင်းငါ့ကို အလုပ်ထွက်ခွင့် လုံးဝမပေးတာ သေချာတယ်ပေါ့''
" အသေအချာပဲ......''
" မင်းအမေနဲ့ပက်သက်ပြီး မင်း အပြည့်အဝတာဝန်ယူမယ်ဆိုတာလည်း သေချာတယ်နော် ''
" စိတ်ချ...... လုံးဝ တာဝန်ယူတယ်''
" ကောင်းပြီ..... ဒီကိစ္စကို ငါအိမ်ပြန်ပြီး သေချာစဉ်းစားလိုက်ဦးမယ် ''
ချမ်း စိတ်ရူပ်ခြင်းများစွာနဲ့ ထွက်သွားတော့ စွဲညို့နောက်ကနေ ကပ်အော်လိုက်သည် ။
" စာချုပ်ဖျက်ရင် သိန်းငါးဆယ်နော် ''
ပြီးမှပဲ ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်ချကာ စွဲညို့တစ်ယောက် ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်လိုက်သည် ။
" အဲ့ဒီ ကပ်စေးအိုးကြီးက သိန်းငါးဆယ်ကို ပေးပါလိမ့်မယ် အားကြီးကြီး ။ ကိတ်မုန့်တောင် မုန့်တိုက်က ဒိတ်လွန်ခါနီးမို့ လျော့လိုက်တဲ့ဟာကိုပဲ ဝယ်စားတဲ့ကောင်က ဘယ်တော့မှ သိန်းငါးဆယ်ကို လွယ်လွယ်မထုတ်ပေးဘူးဆိုတာ ငါလောင်းရဲတယ် ..........ဇေယျာ ''
" ဒါပေမယ့် .. ငါတို့စာချုပ်က ရှေ့နေလက်မှတ်မှ မပါတာ ။ ဒါဆို တရားမဝင်ဘူးလို့တောင်ဆိုလို့ရတယ်လေ ''
ဇေယျာက တခြားဖက်ကနေတွေးပြီး ဝင်ထောက်ပြတော့ စွဲညို့က လက်ကာပြသည် ။
" မပူနဲ့ ......... သူက အဲ့လောက်ထိ ဉာဏ်ကောင်းတဲ့ထဲမှာ မပါဘူး ။ ခုတောင် အတည်ထင်ပြီး လန့်သွားတာများ မှတ်တမ်းတောင် တင်ထားလိုက်ချင်သေး ''
" အေးပါကွာ ............ ရည်းစားဟောင်းကို ပြန်လိုက်တဲ့နည်းထဲမှာ မင်းရဲ့နည်းလမ်းက တုံးတယ်ထင်တာ မင်းရည်းစားက ပိုတုံးတာပဲ ''
" သူ အဲ့လို တုံးအ,လို့ ငါတို့လမ်းခွဲခဲ့ရတာလေ ။ သူသာ အတ္တစိတ်နည်းနည်းရှိမယ်ဆိုရင် ဒါမှမဟုတ် တစ်ဖက်သားကို မတွေးပေးတတ်ဘဲ သူ့အတွက်ပဲ သူတွေးမယ်ဆိုရင် ငါတို့ ဒီလောက်မြန်မြန်ကြီး လမ်းခွဲဖြစ်ခဲ့ကြမှာမဟုတ်ဘူး ''
စွဲညို့၏ ပြုံးနေသည့် မျက်ဝန်းများသည် တစ်ဖန် အသက်မဲ့သွားကာ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်တွေဆီက ချမ်းရဲ့ အပြစ်ကင်းတဲ့ ပုံရိပ်လေးတွေကို ပြန်မြင်ယောင်မိကာ သူ့ကြောင့် ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရတဲ့ အခြေအနေတစ်ချို့ကိုပါ ပြန်လည်သတိရမိသွားသည် ။
မပူပါနဲ့ .............ချမ်း
မင်းဆီကို ငါက အရာအားလုံးကို ပြန်ယူခဲ့ပေးပါ့မယ် ။
မင်းရဲ့ ပျော်ရွှင်မှုတစ်ချို့ ၊ လွတ်လပ်မှုတွေနဲ့အတူ နွေးထွေးမှီခိုလို့ရတဲ့ အချစ်တစ်ခုနဲ့ ငါ မင်းဘဝထဲ ပြန်လာခဲ့ပါရစေ ။ ကျေးဇူးပြုပြီး ငါ့ကို ဒီထက်ပို မငြင်းဆန်တော့ပဲ လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးနှစ်ကလိုမျိုး ယုံကြည်မှုမျိုး ပြန်ပေးပါ ။
*****************
" ရေ....... ရေယူပေး ''
ထိုင်ရာကမထဘဲ ချမ်းကို အမိန့်ပေးလိုက်တဲ့ စွဲညို့ ။ အစကတော့ ရေတစ်ခွက်ခပ်ပေးတာများ အသားပဲ့ပါသွားတာမှမဟုတ်တာဆိုပြီး ခပ်ပေးပါသေးတယ် ။ ဒါပေမယ့် ဒင်းက ကမ်းတက်လာတယ်။
" ဗိုက်ဆာတယ်..... ထမင်းခူးပေး ''
" စွဲညို့...... ငါက မင်းရဲ့ယာဉ်မောင်းလေ ။ မင်းရဲ့ အိမ်အလုပ်သမားမဟုတ်ဘူး ။ ဘာကိစ္စ ထမင်းစားရေသောက် ငါ့ကိုအကုန်လုပ်ခိုင်းနေရတာလဲ ''
" ဘာလဲ...... မကြိုက်ဘူးလား ။ မင်းကို လစာအများကြီးပေးပြီး ယာဉ်မောင်းခန့်ထားပေမယ့် ဒီရက်ပိုင်း ငါမှသွားစရာမရှိဘဲ ။ ပြီးတော့ မင်းကလူရူပ်တဲ့နေရာတွေကို မကြိုက်ဘူးဆို ။ ငါ့မှာကလည်း သွားစရာ ကလပ်တွေ ၊ ဘားတွေပဲရှိတာ ။ အရမ်းပို့ချင်ရင်လည်း ညကျ လိုက်ပို့ချေ ''
" နေ...... နေ.... ဘာစားမလဲ ခုပဲပြင်ပေးမယ် ''
" ဒီလိုအလိုက်သိမှပေါ့ ။ မင်းကို အနိုင်ကျင့်တာ မဟုတ်ပါဘူးကွာ ၊ မင်းလက်ရာကို သတိရလို့ပါ ''
စွဲညို့တစ်ယောက် အတိတ်ကအမှတ်တရတွေကို တမင်ပြန်ဖော်နေသလားအောက်မေ့ရသည် ။ စွဲညို့၏ ကလေးဆန်မှုကို အမြင်ကတ်သော်လည်း ချမ်းကိုယ်တိုင် စိတ်လိုလက်ရ ချက်ပြုတ်ပေးခဲ့သည် ။ သို့သော် စေတနာမထားကောင်းတဲ့အထဲမှာ စွဲညို့တစ်ယောက်ထိပ်ဆုံးပါသည် ။ စားသောက်ပြီးစီးတာနဲ့ မဆိုးပါဘူး ဟုတစ်ခွန်းတည်းပြောကာ စားပြီးသားပန်းကန်တွေကို လက်နဲ့တစ်ချက်မှမထိဘဲ ထသွားလို့ မနေနိုင်တဲ့ချမ်းကပဲ အကုန်ကောက်သိမ်းလိုက်ရသည် ။
" ငါတို့ တူတူဂိမ်းဆော့ရအောင်...... ချမ်း ''
ခိုင်းလို့ဝပြီဆိုတာနဲ့ နောက်တစ်မျိူးအပူကပ်သည် ။ ဒီတစ်ခါတော့ ချမ်းလည်းမတတ်နိုင်တော့ ။
" ငါမှဂိမ်းမဆော့တတ်တာ..... ပြီးတော့ ငါ့ဖုန်းက version နိမ့်လို့ ဂိမ်းအကြီးတွေ မနိုင်ဘူး ။ တစ်ယောက်တည်း အေးဆေးဆော့စမ်းပါကွာ..... ငါ ဘေးက ထိုင်ကြည့်ပေးမယ် ''
" ပြပါဦး..... မင်းရဲ့ဖုန်းက ဘယ်လောက်ထိတောင် နိမ့်လို့လဲ ''
ချမ်း သူ့အိတ်ကပ်ထဲက မော်ဒယ်နိမ့်ဖုန်းကို ထုတ်ယူပြီး စွဲညို့မြင်အောင် ခါယမ်းပြလိုက်သည် ။ ချမ်းရဲ့ဖုန်းကို မြင်တော့ စွဲညို့က နှာခေါင်းရူံ့လျက်....
" ဘိုးတော်ဘုရားလက်ထက်က ဟန်းဖုန်းကို သုံးနေတာပဲ ။ ဒီလောက် အသစ်အသစ်တွေ ပေါနေတဲ့ခေတ်မှာ ဘာလို့် အသစ်တစ်လုံးမဝယ်ကိုင်တာလဲ? "
" ပိုက်ဆံနှမြောလို့ပေါ့ဟ......... ပိုက်ဆံက တွင်းထဲက ထွက်လာတာမဟုတ်ဘူး ''
ချမ်း သူ့ဖုန်းကို အိတ်ကပ်ထဲပြန်ထည့်ရင်းပြောတော့ စွဲညို့သည် ချမ်းကိုတစ်ချက်ကြည့်ရင်း အခန်းထဲဝင်သွားလိုက်သည် ။
သူပြန်ထွက်လာတော့ လက်ထဲမှာ ပါကင်ပိတ်ထားသည့် ဖုန်းဘူးအသစ်တစ်ခု ။ စွဲညို့ ချမ်း,အရှေ့မှာ တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ပြီး ထိုဘူးကို ဖောက်လိုက်သည် ။
" ဒါ ခုနောက်ဆုံးထွက် Xs Max လေ, လှတယ်မို့လား ''
" Woo.......!! လန်းလိုက်တာ ။ ဒါငါ့အတွက်လား ''
ချမ်း,ဝမ်းသာအားရနဲ့ ထိုဖုန်းအသစ်လေးကို မထိရက်မကိုင်ရက် ယူပြီး သွားရည်တမြမြနဲ့ကြည့်ကာ ပြောလိုက်တော့ စွဲညို့က ချက်ချင်းပြန်ဆွဲယူလေသည် ။
" ဆုတောင်းလေ........... ဘာကိစ္စ မင်းအတွက်ဖြစ်ရမှာလဲ ။ ဒါငါ့အတွက်ပဲ ''
အပိုင်လို့်တွက်ထားကာမှ ငြင်းဆန်ခံရ၍ ချမ်း,မျက်နှာလေး ညိုးငယ်ကာ ထိုဖုန်းအသစ်လေးကို သံယောဇဉ်မပြတ်နိုင်သလို တွေတွေကြီးစိုက်ကြည့်နေမိသည် ။
" မင်းလက်ရှိသုံးနေတဲ့ ဖုန်းကလည်း အသစ်ပဲမလား ။ ဘာလို့ ဖုန်းနှစ်လုံးကိုင်ပြီး လူကြွားကြီးလုပ်နေမှာလဲ ။ ခုမှသတိထားမိတယ် ။ မင်းရဲ့ဖုန်း နှစ်လုံး,လုံးကဆင်တူတွေဟ.......တစ်ပုံစံထဲ တစ်ရောင်တည်း ''
" တစ်လုံးဝယ် တစ်လုံးလက်ဆောင်ရလို့ ဆင်တူနှစ်လုံးဖြစ်နေတာ ။ ဒီဖုန်းကို တစ်လလောက်သုံးပြီးတော့ မကိုင်ချင်တော့လို့ ပစ်ထုတ်လိုက်တော့မလို့ ။ အခု ဒီအသစ်ကိုပဲ ကိုင်တော့မယ် ''
ချမ်း မရည်ရွယ်ဘဲ စွဲညို့ခေါင်းကို ရိုက်မိသွားသည် ။
" yarr...... ရူးနေတာလား ။ ဒီလောက်အကောင်းကြီးကို ဘာကိစ္စပစ်ထုတ်ရမှာလဲ။ မလိုချင်ရင် ငါ့ကိုပေး ။ second hand ဆိုရင်တောင် ငါကျေနပ်တယ် ''
ခေါင်းအရိုက်ခံလိုက်ရ၍ စွဲညို့ဒေါသပိစိလေးထွက်လာပြီး ချမ်းရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆွဲထားကာ ကူရှင်ပေါ်မှီချလိုက်သည် ။
" စိတ်ချ...... ငါက နောက်ဆုံးပေါ် အသစ်အသစ်တွေကိုပဲ သုံးတာ ။ second hand ဆိုလို့ မင်းတစ်ယောက်တည်းကို နှစ်ခါပြန်လိုက်မိတာပဲ ရှိတာ ''
ဒါဘယ်လိုအခြေအနေမျိုးပါလိမ့် ။ သူ့ရဲ့မျက်ဝန်းတွေကို တည့်တည့်ကြည့်ပြီးပြောလာတဲ့ စွဲညို့ရဲ့နောက်ဆုံးစကားကြောင့် ချမ်း,နှလုံးသွေးတွေ ဆူပွက်လာသလို ခံစားလိုက်ရသည် ။ သူ့ရင်ဘတ်ထဲကနေ တဒုတ်ဒုတ်မြည်နေသည့် ရင်ခုန်သံတွေကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ရင်း ချမ်းသည် စွဲညို့ကိုတွန်းထုတ်ကာ ဖုန်းကို သရေတမြမြကြည့်နေလိုက်သည် ။
" ဖုန်းက မိုက်တယ်နော်..... ကြွရွနေတာပဲ ဟီးဟီး''
လုပ်နေပုံက ရိုက်သတ်ချင်စရာ ။ ဒါပေမယ့် ချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းအားကြီးနေသောကြောင့် စွဲညို့ ညင်သာစွာပြုံးလိုက်မိသည်။
"မင်းလိုချင်ရင် ခုငါ့ဖုန်းအဟောင်းကိုယူလို့ရတယ် ။ ဒါပေမယ့် အထဲက data တွေနဲ့ ငါ့ရဲ့ပုံတွေကို ဖျက်မပစ်ရဘူး ''
စွဲညို့သူ့လက်ထဲက ဖုန်းကို ချမ်းရှေ့ထိုးပေးလိုက်တော့ ချမ်းတစ်ယောက်လုံးဝကို မငြင်းနိုင်ရှာဘဲ ချက်ချင်းပင်ဆွဲယူလိုက်မိသည် ။ ပိုက်ဆံရှိလူတန်းစားတွေကြား ရေပန်းစားနေတဲ့ နောက်ဆုံးပေါ်ပန်းသီးကို ခုမှ ကိုယ့်ရဲ့လက်နဲ့ထိတွေ့ကိုင်တွယ်ဖူးတော့သည် ။ သူ့ပုံတွေပါတာ ဘာအရေးလဲ ။ နဂိုတည်းက စွဲညို့ရဲ့ ပုံတွေကို social network ပေါ်ကနေ ခိုးခိုး save နေမိတဲ့သူမို့ ဒါကအပန်းမကြီးပါဘူး ။
" Gomawo...... Gomawo....., ပေးပြီးသားတော့ ပြန်မတောင်းဘူးမို့လား ''
" ငါမသိတဲ့စကားတွေ ညှပ်မပြောစမ်းနဲ့...... ပြန်မတောင်းဘူးစိတ်ချ ''
သေချာအောင်အထပ်ထပ်အခါခါ အတည်ပြုနေသည့် ချမ်းကြောင့် စွဲညို့ပြုံးမိသွားသည် ။ ချမ်းက သူ့အချစ်ကလွဲလို့ သူ့ဆီက ဘာမှကိုမငြင်းဆန်ပါလား ။ တော်သေးတယ်လို့ပဲ ပြောရမယ် ။ သူ့ပေးတာလည်း လက်မခံ ၊ သူ့မျက်နှာကိုလည်းမမြင်ချင်ဘူးဆိုပြီး ရှောင်ပုန်းနေတာထက်စာရင် ဒါက အရမ်းကိုအခြေအနေကောင်းလွန်းအားကြီးတယ်မလား ။
တစ်နေ့သာ စွဲညို့ရဲ့ ဝေယျာဝစ္စတွေကို လိုက်ကူပြီးနောက် ချမ်း bus stop ကို လမ်းလျှောက်လာလိုက်သည် ။ စွဲညို့အတွက် တစ်လသုံးထားပြီးသား second hand ဆိုပေမယ့် သူ့အတွက်ကတော့ အသစ်ပဲမလား ။ မိူရတဲ့မျက်နှာနဲ့ ချမ်းတစ်ယောက် ဘယ်သူ့ကိုမှ ဂရုမစိုက်ဘဲ လျှောက်လာခဲ့လိုက်သည် ။
ထိုစဉ် ချမ်းအနားကို ကားအနက်တစ်စီးထိုးရပ်လာပြီး ဝတ်စုံပြည့်ဝတ်ဆင်ထားသည့်လူတစ်ဦးသည် ဆင်းလာကာ ချမ်းအရှေ့တည့်တည့်ရပ်လိုက်သည် ။
" ဒီက အကိုလေးကို ဒေါ်သက်ထားသခင်က ကော်ဖီသောက်ဖို့ ဖိတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော်တို့နဲ့အတူလိုက်ခဲ့ပေးပါ ''
----------------------------------
မနက်မအားလို့ ညပိုင်းပြောင်းတင်ပေးမယ်။ အနည်းဆုံးတော့ ညဖက်ဆို မန့်တွေ reply ဖို့်အချိန်ရှိတယ်ထင်လို့ ။ နောက်ဆို မနက်မမျှော်နဲ့တော့နော် ။ ခုတောင် ည ၇ နာရီတစ်ချက်ပြန်သွားရမှာ ။ အရင်ပိုင်းတွေလည်း reply မပြန်ရသေးဘူး အကြွေးတွေများနေပြီ ။
၁ ရက်တည်း ၂ ပိုင်းဒိတ်လိုက်ရ၍ စိတ်ကြီးဝင်နေပုံ 😎😎 ။
18.3.2019