Chapter 9
Andito na kami ngayon ni Cielo sa Pop Café. Since nung day na nagpunta kami dito nila Miggy parang dito ko na din gusto maghang out. Ang ganda kasi talaga ng place na to.
"You know this café pala. I've been dying to go here kaya lang ayoko naman na ako lang mag-isa." ani Cielo.
"Haha. It's just my 2nd time here." sagot ko.
Ngumiti siya sa akin at saka yumuko. So mahiyain pala siya?
"Alam mo akala ko dati mataray ka." sabi ko sa kanya.
"Mataray? Haha. They always say that." sagot niya.
"Kasi parang you don't mingle that much eh. Palagi kasi kitang nakikita na mag-isa lang."
"Nahihiya kasi ako makipagfriends eh. Since sabi nga na mataray daw ako tignan. Pero actually hindi naman. Nahihiya lang talaga ako na mag-approach sa mga tao."
"Buti na lang di ka nahiya kausapin ako kahapon. We've been looking for affordable photobooths. Buti na lang nag-offer ka." sabi ko sa kanya saka pa ngumiti.
"Yeah. Naisip ko kasi na bago man lang grumaduate, makausap ko man lang kayo."
Ngumiti ako sa kanya saka tumango.
"Onga pala. Nung one time, nakita kita sa may basketball gym. Mahilig ka sa basketball players?"
"Ha? Ano. Kasi..." she stuttered. Ayiiie.
"Okay lang naman kung magsabi ka saken. Di ko naman ipagkakalat. So? Sinong pinupuntahan mo dun?"
"Wala. Napadaan lang ako dun." nakangiting sabi niya.
"Talaga?" tumango siya saka uminom sa frappe niya.
"Uhm... Julie I have a question lang." sabi niya makalipas ang ilang saglit.
"Yeah sure. Ano yun?"
Sabi ko na nga ba eh. May gusto din kay bru to eh. Siguro dahil nga nahihiya siya kaya di niya magawang lumapit kay bru. Pero shunga din kasi tong si bru eh. Torpe masyado eh. Mabait naman pala tong si Cielo. Pwedeng-pwe--
"Close ba kayo ni Miguel?"
Sino daw? Tama ba yung narinig ko? Si Miguel? Teka. Baka naman friend niya si Miggy. Kasi basketball players yung topic kanina eh. Bakit mapupunta kay Miggy?
"Uh... Yung dancer? Hindi naman masyado. Bakit?"
"Uhm... Ano kasi... Uhm... Secret lang ha? Kasi since ikaw naman ang una kong naging friend sa school. Sayo ko na lang sasabihin."
"Yeah sure. Ano ba yun?" tanong ko.
"Uhm... I like him. Since highschool crush ko na siya and ayun. Eh nung galing kayo sa auditorium last Tuesday, nakita kong nag-uusap kayo so I thought na baka friends kayo."
"Ah. So you like him?"
Namula siya saka ngumiti sa akin.
"Yes." sagot niya.
"Hm. Di kasi kami close ni Miggy eh. I've known him since highschool pero di kami close. Parang acquanitances lang. Tamang hi and hello lang kapag nagkakasalubong kami." sabi ko. "Pero bakit nasa basketball gym ka kung si Miggy ang crush mo? Wait. Magulo eh. Teka lang."
Ngumiti siya at umiling.
"Ano kasi eh. When I went to the gym, yung pinsan ko talaga yung pinuntahan ko dun. Si Kevin Buenaventura."
"Ah okay... Uhm. Kasi ano... Wala." sabi ko.
"Ano yun? Sabihin mo na. Crush mo pinsan ko?"
"Nako hindi! Hahaha. Hindi. Kasi yung bestfriend ko, si Elmo Magalona. Yung captain ball. Si jersey number 3. Ayun. Close sila ni Kevin diba? Ayun. Tsaka yung basketball team parang kabarkada ko lang sila kasi kapag minsan nakakalaro ko sila sa basketball and video games."
"Talaga? Wow. Buti ka pa di ka nahihiya or nagiging awkward around boys. Ako kasi kay Kevin lang ako comfortable kasi sabay kaming lumaki and we live in the same house dahil mula nang mamatay yung parents niya from a plane crash nung bata pa kami, sila mom and dad na yung naging magulang niya. Pero aside from Kevs, wala na."
"Ganun ba? You know, it's fun to be around them. Makukulit yung mga yun. Kung gusto mo, pwede kang magpunta sa amin kapag andun sila sa bahay nila Moe. Sama ka kay Kevin."
Jusme. Kailangan ko pala ng double effort dito para ilakad si bru eh. Akala ko naman madali maging bridge. Pagkahirap naman pala nito!
"Uhm... Di kasi ako lumalabas ng bahay eh."
"Si Kevin naman kasama mo eh. I think sa Saturday nasa bahay sila nila Elmo. Pero may pasok ako nun eh. Pero saglit lang ako sa school. Hapon naman sila usually nagpupunta dun after training pa. Sabay ka na lang sa amin!" anyaya ko.
"I-I'll try."
"Sige ha? Tapos papakilala na din kita sa ibang team members. I'm sure naman na makakasundo mo sila. They don't bite." sabi ko.
Juskolord. Help me please. Ito lang ang pwede kong maisip na way para magkakilala sina Cielo at Elmo. Nawa'y maging successful ako.
Pagkatapos namin ni Cielo sa café ay nagpaalam na siya. Aniya, may tatapusin pa raw siyang report kaya kailangan na niyang umuwi. Ako naman ay umuwi na rin at diretsong nagpunta sa bahay nila Elmo.
"You're back!" masiglang bati niya pagbukas pa lang ng main door nila.
"Please don't tell me that you waited like a lost puppy all this time?" sabi ko naman.
"Uh... Sort of?" kamot-ulong sabi niya. "So? What happened?" tanong niya.
"Pwede paupo muna or painom ng water or pakain muna diba? So eager." irap ko.
"Hahaha. Sorry bru. Tara. Manang prepared sandwiches." sabi niya saka na kami naglakad papunta sa kitchen nila.
We sat on the breakfast bar and he waited as I started to tell the story.
"So?"
"Hay. Atat talaga. So heto na nga. Mahiyain si Cielo. That's her reason kung bakit hindi siya namamansin or something."
"For the past years?! Dahil lang dun?!"
"Dude, she has issues okay? Wag kang makielam. So yun nga. Mahiyain siya. And guess what?"
"What?"
"Pinsan niya si Kevin!" sabi ko sabay suntok pa sa balikat niya. "I can't believe you didn't know that. My god!"
"Wait... What?! Pinsan niya si Buenaventura?!"
"Oo! Napakashunga mo for not noticing that. They have the same surname you dumbass!" sabi ko.
Laglag ang panga niya as he looked at me. Sinara ko naman yun at saka nagpatuloy sa pagkkwento.
"And oo nga pala. I invited her over this Saturday. You and the team will play here right?" tanong ko.
"Uh... Saturday? Yeah. May game kami dito with Kuya Fort's friends."
"Good. Sabi niya she'll try daw. Kaya pipilitin ko siya." sabi ko.
"Good. So ano pa? Did she ask about me?" kita sa mata ni Elmo ang saya.
Naalala ko naman lahat ng sinabi ni Cielo about Miggy kanina. Paano ko ba sasabihin na hindi? Tsk.
"Uhm..."
"Bru wag na pasuspense!" aniya saka pa ko inaalog sa magkabilang balikat.
"Ano kasi... Uhm..."
"Ano?"
Ngumiti ako sa kanya saka umiling. Nakita ko namang nalaglag ang balikat niya kaya agad akong nagsalita ulit.
"I think she's just shy to ask me about you. I mean, alam naman ng lahat na bestfriends tayo. So baka nahihiya siya sa akin. Don't worry. Dadating tayo diyan okay?" I assured him.
"Yeah. I trust you. Alam ko namang di mo ko bibiguin eh." sabi niya sa akin pero halata namang malungkot siya sa narinig. Hay. Why do I have to be in this situation?
"Wag ka na malungkot. Bru naman eh." sabi ko.
"I'm not, bru. Medyo napagod lang siguro ako sa sobrang excited ko kanina. Di kasi ako mapakali while I wait for you eh. Nakakakaba na ewan pala yung ganun no?" matamlay siyang ngumiti sa akin.
I ruffled his hair saka ko pa siya kinurot sa magkabilang pisngi and forced him to smile wider.
"Wag kang sumisimangot. Nakakamukha mo si coach eh. Hahahaha." biro ko sa kanya. Pinalo naman niya ang kamay ko saka pa ko kiniliti sa tagiliran. "Ay! Gusto ng harot!" sabi ko.
"Kasi naman eh. Bakit si coach pa eh di hamak na mas gwapo naman ako dun."
"Hahahahahahahahaha. Eh kasi pag nakasimangot ka para kang si coach. Diba laging nakasimangot yun? Hahaha. Like last time na andun ako. He was fuming mad! Tapos yung eyebrows niya muntik na maging unibrow sa sobrang kunot ng noo niya. Hahahahahaha. The best!"
"Ay oo! It was when Axel and I got late kasi nanuod pa kami ng practice nung Ms. Management! Hahahahaha."
"Oo tapos yung ibang members naman naabutan niyang kumakain sa food stalls samantalang time for training niyo na yun. Hahaha."
"Yeah. I could still remember his words." aniya saka pa tumikhim at kinunot ang noo. "Magalona! Borja! Nakakahiya kayo! Pati mga taga-Management plano niyo pang landiin?! Go to the gym! Now!" he mimicked. Humagalpak kaming dalawa sa tawa saka pa nag-apir.
"Grabe gayang-gaya! Hahahahaha." I clutched my tummy as I laughed. "Ikaw na talaga! Hahahahaha." pinunasan ko ang luha ko sa mata sa sobrang kakatawa. Grabe talaga yung araw na yun. Nakakatanggal stress!
"Onga pala. Thanks, bru ha?" aniya.
"Thank you? Para san?" pagtataka ko.
"For today. Yung kay Cielo. Thank you kasi you really made an effort para lang makilala siya."
"Sus wala yun. Thank me kapag kayo na." kindat ko sa kanya. Ngumiti siya ng malapad saka na tumango. "Oh pano? I should probably go home. I missed my bed." sabi ko.
"Haha. Yeah. And I know your bed misses you too. Sige na magpahinga ka na. Good night bru."
"Good night." sabi ko saka na namin ginawa ang handshake namin and I kissed him on the cheek before I turned on my heels and go.
Agad akong sumalampak sa kama at tumitig sa ceiling. I kept on thinking about what Cielo said. Bothered ako na hindi man lang sumagi sa isip niya si Elmo at si Miggy ang gusto niya. Not that I'm against it pero kasi, ayoko namang masaktan ang bestfriend ko. Ang gulo!
"Uy naalala ako ah." bungad sa akin ni Maqui nang tawagan ko siya.
"I have a big problem, Maq." sabi ko.
"What? You finally realized na mahal mo si Elmo pero di pwede kasi bestfriends kayo kaya naguguluhan ka kung anong gagawin mo kasi halata din sa kanyang he feels the same way about you?" she asked.
"No!" sigaw ko.
"Woah! You don't have to shout bitch. Hahaha. I was just assuming na ito na yung araw ma hinihintay naming lahat." I rolled my eyes at the phone dahil sa sinabi niya. "Don't you roll your eyes on me Julie Anne. Baka gusto mong dukutin ko yan."
"Ts. Whatever Maq. Hindi naman kasi yun yung problema eh." sabi ko.
"Well then, ano yun?" she asked. "I know this isn't about money. Like what the hell diba? You like have a theater room in your house and your own pool table sa game room niyo. You have a secret passage in your room that leads to your attic which is practically all yours because it's your secret library. And you have a projector in your room aside from your tv. And also, you like have Php5,000 everyday. So ano ang problema?"
"You know Cielo Buenaventura?"
"Yeah. Siya yung mataray-girl nung highschool diba?"
"Well, hindi naman siya actually mataray. She's just way too shy to make the first move in making friends." sagot ko.
"Oh? Paano mo nasabi? Friends na kayo?" pagtataka niya.
"Yeah. Kind of. We were actually together kanina."
"Uh-huh. So anong problema? Mabaho ba hininga niya because she hasn't talked to anyone since highschool? Ano?"
"Maqui naman eh!" sabi ko. Nagpigil ako ng tawa because of what she said. Ang adik lang mag-isip! "Eh kasi diba nga gusto siya ni Elmo. So ako naman si dakilang bestfriend, ako daw ang bridge. Tapos itong si Cielo pala, may crush kay Miggy."
"Wait. Buffering pa saken Ja. Teka lang." matagal kaming natahimik na dalawa. Makalipas ang ilang saglit ay narinig ko na ang matinis na boses niya. "Seryoso?! Bridge ka?! Bakit ka pumayag?!"
"Wait. Bakit yun ang concern mo?" pagtataka ko.
"Mas concerned ako dun kaysa sa magulong set-up nilang tatlo! Pero ikaw! Bakit pumayag kang maging bridge! Alam mo ba kahihinatnan niyan ha, Julie Anne?!"
"A-alam ko pero gets? Bestfriends kami so malabong mangyari yun kasi alam ko naman kung alin ang totoo sa mga sasabihin ko kay Cielo eh. Ang concern dito is how will I be able to make Cielo like Elmo."
"Don't do that Julie! Wag na wag!"
"Bakit?!" tanong ko. Nakakafrustrate tong kausap.
"I don't want you to get hurt in the end."