Unedited
Chapter 13
It's been one week since Ina and Kaiser got home after their short vacation at Bora Bora island. At sa nagdaan na isang linggo na yun, sobrang pagka-bored ang naranasan ni Ina. Nanatili lamang siya sa bahay na binili ni Kaiser para sa kanila, pag umuwi ang asawa galing trabaho aasikasuhin niya. Sa umaga naman kung hindi tumutulong sa paglilinis, nagpapaturo siya ng pagluluto sa mayordoma nila. Makailang ulit na rin siyang binisita nila Allison at Alex maging ng mga magulang ni Kaiser. Pero kahit anino ng mga magulang niya, ni hindi man lang niya nasilayan.
Allison tried luring her to work at her parent's company. But she declined. Magkaiba ang business line nila. Allison's company is all about food venture. Samantalang si Ina, more on fashion business.
She even think of working under her parent's company. Pero alam naman niya ang gulong magiging hatid nito sa kanila.
" why don't you work at your company then? Tutal ikaw naman ang naging pain nila para hindi ito tuluyang bumagsak, bakit hindi ka nila suklian? Dahil sa sakripisyong ginawa mo?"
naalala pa niyang tanong sa kaniya ni Allison ng bumisita sila kaninang umaga ni Alex sa kaniya.
" I can't even if i wanted to. You know Irene, she wont be sitting while seeing me working there. Baka makaisip pa siya ng ibang paraan para mas lalong lumayo ang loob sa akin nila mommy. " She answered sounding desperate.
"Alli is right. Mich. Ikaw ang isa sa mga naging dahilan para hindi tuluyang mawala sa business world ang company niyo. Bakit ni hindi ka man lang nila mabigyan ng karapatan na magtrabaho dun? Is it too much to ask for them to return the favor? "
Sangayon sa kanila ni Alex, na nakaupo sa sofa habang hawak ang isang tasa.
" I have also considered that idea. But i know better. Mas mabuti na rin sigurong hayaan ko na lang muna sila para medyo makaiwas ako sa gulo. "
" To think that you even sacrificed your freedom para sa kompanyang ni hindi mo man lang napakinabangan kahit isang beses. Tapos kahit ang mabigyan ka ng posisyon sa company niyo ni hindi man lang nila maiconsider. No offense Mich. But you're parents are going overboard to you. "
Madamdaming komento ni Alli.
Sa kanilang tatlo si Allison ang pinaka-emotional. Si Alex naman ang pinakatahimik sa kanila, ni hindi mo makitaan madalas ng emosyon. Samantalang siya balance lang.
" Then asked your husband. Baka may maitulong siya sayo. O baka pwedeng bumalik ka nalang muna sa Paris. Your boutique needs you there. Alam kong mapagkakatiwalaan si Nelia, pero yun lang ang alam ko na paraan para sayo"
Suhestiyon ni Alex na tinutukoy ang business partner ni Ina sa Paris.
" We still haven't talked about that. Considering the fact na busy siya masyado. Sobrang hectic ng schedule niya na minsan alas-9 na siya nakakauwi." paliwanag ni Ina na sinimsim ang tsaa.
" ganyan ba ang everyday situation niyo? He works, then you wait. It's a good thing that he's a hard working man to provide you. But Mich. What about your dream? Your career? Thinking way back on college how hard you work side by side. Getting yourself exhausted just to balance your school and part time jobs, iiwanan mo na lang? " tanong ni Alex sa hindi makapaniwalang tono?
Kaagad namang tinapik ni Allison sa binti ang dalaga.
" Don't mind Alex. Anyway you should really talk to your husband to seek some advice."
" well, I can still monitor my boutique through email and visiting every month. Hindi rin naman kasi pwede na pagkatapos ng kasal namin aalis na lang ako bigla. I'll take your advice 'bout talking to my husband about this matter."
" your husband? " may panunudyo sa boses ni Allison habang tinutusok-tusok sa tagiliran si Ina.
Pagkatapos ng paguusap nila nagpaalam na ang dalawa dahil may mga gagawin pa sila.
And she was left again alone. Sure the maids and guards are with her pero pakiramdam pa rin niya nagiisa siya.
Eating with herself, watching alone, roaming the big mansion. She's so sick of it. Wala pa ring nagbabago. I'll be forever alone in this house. Buntong hininga ni Ina na pinunasan ang luhang lumandas sa pisnge niya.
At dahil sa kaiisip, hindi na niya nahintay ang pagdating ng asawa.
Dumating si Kaiser na medyo may kadiliman ang bahay. Aakyat na sana siya sa silid nila ng lumabas mula sa kusina ang mayordoma nila. Isa ito sa pinagkakatiwalaan ng kanilang magulang dahil sa matagal na itong nag-seserbisyo sa kanila kaya naisipan niyang imbes na kumuha ng bago. Isinama na niya ang matanda sa paglipat nila.
" Nakarating ka na pala iho. Pagod ka ba? " tanong nito sa kaniya.
" kakatapos lang po kasi ng meeting ko. May kailangan po kayo? " magalang na sagot ni Kaiser.
" Pwede ka bang makausap sandali? "
Tumango na lang siya saka siya dinala ng matanda sa living room.
" Iho. Hindi naman lingid sa karamihan ang naging dahilan ng kasalan niyo ng iyong asawa. Ngunit maaari bang kahit papaano'y magkapalagayan kayo ng loob? "
"ano pong ibig niyong sabihin nay? " confused na tanong ni Kaiser.
"Iho. Ang asawa mo ay isang mabuting tao. Nunkang kahit ang kaniyang kalayaan ay ipinagkanulo niya para sa mga magulang niya. Pero tingnan mo naman, nasa bahay lang siya. Kahit ang mga bagay na gusto niyang gawin ay hindi na niya magawa. "
Madamdaming pahayag ng matanda habang hawak ang kamay ni Kaiser.
" I didn't forbid her to do things she'll want to do nay. You know that."
"Alam ko yun iho. Bakit nga ba kayo hahantong sa kasalan hindi ba? Ang sa akin lang, baka pwede mo siyang matulungan gawin ang bagay na yun? Hindi man niya masabi sayo dahil sa sitwasyon niyo. Pakiramdaman mo ang lungkot sa kanyang mga mata."
Napabuntung hininga na lang ang matanda.
"Hindi sinasadyang narinig ko ang usapan nila ng mga kaibigan niya kanina. Wala siyang lakas ng loob na magsabi sayo iho. Bago ka pa man, may buhay na siyang nakasanayan. At base sa kwento niya, gusto talaga niyang magkatrabaho. " dagdag pa nito.
Kaiser sighed. He shut his eyes for a while. I'm still in the process of it.
"Oh sige na. Umakyat ka na at ng makapagpahinga ka na. Nakatulog na ang asawa mo."
At nauna ng tumayo ang matanda. Binuksan niya ang pintuan ng kwarto nila at nakita ang asawang nakahiga patalikod sa kaniya.
Lumapit siya saka tinitigan ang maamo nitong mukha. Am I caging you?
Nilingon niya ang sofa, sa magiisang buwan na nilang pagiging mag-asawa ni hindi niya magawang tabihan ang asawa. Co'z I'm still waiting for her invatation.
Mukhang kailangan na nga niyang i-advance ang napagplanuhan niya. Seeing his wife being lonely is just too cruel for him.
"I'm sorry wife. " mahinang bulong niya habang hinahaplos ang buhok ng asawa.
Kinabukasan nagising ng tanghali si Ina. Natataranta niyang kinuha ang cellphone sa drawer na tabi ng kamang hinihigaan niya para tingnan ang oras. Bahagya pa siyang nagulat dahil sa sinag ng araw na tumama sa mata niya. Oh my! It's already 7:45.
"I slept that long?" wala sa sariling tanong niya saka nilapag ang cellphone at nilingon ang sofa.
"Did he leave already?"
Nilingon niya ang pintuan na bahagyang nabuksan at sumungaw si Kaiser.
"Are you up already?" tanong nito.
"Nandito ka pa? Aren't you already late?" gulat na tanong ni Ina.
"It's saturday. Breakfast is ready. Let's eat. "
Tango lang ang naging sagot niya. Tiningnan niya ulit ang cellphone at nakitang sabado nga. Pagkatapos niyang magayos sinundan na niya si Kaiser. They have a heavy breakfast.
"Do you mind if you accompany me today?" tanong ni Kaiser sa kaniya pagkatapos sumimsim ng kape.
"Uh... Where to?"
"Just somewhere. Will you? "
Bahagya man siyang naguluhan sa kilos nito. Pumayag na rin siya.
At kasalukuyan nga silang nakasakay papunta sa lugar na pupuntahan nila. Si Kaiser na ang nagdrive para sa kanila.
"Dadaan muna tayo sa office. I have some papers to bring with us."
"ok. " Ina answered shutting the topic off. Akala niya may pupuntahan silang para sa kanila lang. Maybe it's about work, and he needs me as a wife there. Malungkot na palaisipan ni Ina.
Hindi na siya bumaba pa para umakyat at sumama kay Kaiser, sinabi na lang niya na kaya niyang maghintay sa kotse. Pagkabalik nito, agad na silang umusad. The whole ride was a defeaning silence. Her thoughts are hevy. Until they finally stopped on the front of a newly renovated 3 storey building. Kaagad na bumaba si Kaiser ng kotse bago pa siya makapagtanong at pinagbuksan siya. Hindi na siya nagsalita at bumaba na rin. Dala-dala ni Kaiser ang envelope na kinuha nito kanina sa opisina.
Pinagbuksan siya ni Kaiser ng pintuan saka bumungad sa kaniya ang mga taong busy sa kanilang ginagawa. May nagpipintura, nagaayos ng mga gamit na may cover pa, all in all hindi pa tapos gawin ang interior design ng building na iyon. Pero mas nagulat si Ina sa mga taong nasa harapan niya.
"What are you girls doing here?" tanong niya sa mga kaibigan na nakangiti sa kaniya at sa tabi nila ay isang lalaki na nasa early 30's.
"Ask your husband. Tinawagan lang niya kami kaninang umaga para papuntahin dito." sagot ni Allison saka siya nilapitan at hinawakan sa braso.
Nilingon naman niya ang asawa na kasalukuyang nakikipagusap sa lalaki.
"Who's that guy by the way?" tanong ulit ni Ina.
"Oh! He's an attorney."
Attorney? For what?
Lumapit sa kanila ang nasabing attorney at saka inilahad ang kamay. "It's nice to meet you Mrs. Torrealba. I'm Nathan by the way. "
Kahit naguguluhan ay tinanggap niya ito. Magtatanong na sana siya nang makarinig sila ng tikhim. Nilingon niya ang pinanggalingan niyon, only to find out Kaiser glaring at the man.
The attorney just chuckled. And tap Kaiser's shoulder. "Easy bro. It's just a handshake." bulong pa nito na rinig naman nila. Allison gigled kaya nakatanggap ito ng siko kay Alex.
"Why are we here anyway?" finally natanong niya rin.
Her husband smiled to her. Then hand her the envelope. Hindi pa niya nagawang abutin ito because she was caught off with his smile. It's the first. The first sincere smile he gave me.
Mukhang nagulat din si Kaiser kaya hinawakan niya sa kamay saka ibinigay ang envelope.
"Uh.. What is this?"
"open it. It's my surprise wedding gift for you." napakamot sa batok si Kaiser habang sinasabi iyon. Narinig pa niya ang bahagyang pag-komento ng mga kaibigan niya pero isinantabi niya iyon para tingnan ang nasa loob ng envelope.
"W-hat is this? I-s this building mine?" gulat na tanong ni Ina saka tiningala ang asawa.
Kaiser just nod at her.
"Yes. Mrs. Torrealba. Your sign is what we've been waiting for actually. I'm just here to witness it." si Att. Nathan na ang sumagot para sa kaniya.
Gulat pa rin siyang nakatingin sa asawa maging ang mga kaibigan nito.
"I just thought you would like to have your own boutique here at Philippines, that's why i bought this place." paliwanag ni Kaiser.
"Didn't you like it?" tanong pa nito.
Ina got teary eyed saka umiling-iling. Hindi niya napigilan at napayakap na lang sa asawa. Napa-hiyaw na lang din ang kanyang mga kaibigan at si Att. Nathan. Well she don't care they're married anyway.
Niyakap siya pabalik ni Kaiser. "I'm glad you like it."
"Thank you. T-hank you very much." bulong ni Ina pabalik na yakap pa rin ang asawa.
This 3-storey building is her husband's gift for her. And she's really touched by it. She can't help but smile all day which cause her bestfiends to tease her, especially Allison. She instruct the workers and even meet an interior designer for her boutique. Finally, someone aside from her friends did something that made her heart melt.
A/n:
Pinakamahabang chapter so far.
Enjoy reading.