ေမ်ွာ္လင့္မထားဟန္ ၀ုိင္းစက္သြားေသာမ်က္၀န္းေတာက္ေတာက္၊ အံ့ၾသသည့္အသြင္ခပ္ဟဟ နႈတ္ခမ္းနွစ္လႊာ... ရင္ခြင္ထဲတြင္ အံ၀င္ခြင္က်ကြက္တိျဖစ္ေနပါေသာ ထုိလူသားေလးဟာ ကြ်န္ေတာ္မဆုံးရႈံးလုိေသာ တစ္ခုတည္းေသာ ရတနာ....။
" ကုိကုိ"
" ေတာ္ေသးတာေပါ့ညီရယ္ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ကုိယ္မီလုိ႕ ဘယ္ကုိထပ္ထြက္သြားဦးမလုိ႕လဲ ဟမ္ ကုိယ့္ကုိေျပာစမ္းပါဦး"
" ဟမ္"
ဇေ၀ဇ၀ါေမာ့ၾကည့္လာေတာ့ ျပဴထြက္လာသည့္ေခါင္းကုိလက္ေမာင္းနွင့္ဖိျပီး ပခုံးေပၚတြင္ ျပန္ကပ္ေစလုိက္သည္။
" ကုိယ္လုံး၀မေတြးခဲ့မိဘူးဒီကုိလာမယ္ဆုိတာ ကေလးကကုိယ့္ကုိစိတ္တုိျပီးထြက္သြားတာဆုိေတာ့ ကုိယ္နဲ႕ေ၀းရာကုိပဲသြားမယ္ထင္တာ"
" အခုက ဘယ္လုိသိသြားတာလဲ"
" မေန႕ညက ညီတုိ႕အိမ္နဲ႕ဖုန္းေျပာေတာ့ ကေလာေတြဘာေတြေရာက္ေနမလား မင္းနည္းနည္းပါးပါးရွာၾကည့္ ငါ့သားေပ်ာက္ရင္ မင္းေသဖုိ႕ျပင္ထားဆုိတာနဲ႕"
ကြ်န္ေတာ့္ကုိၾကည့္ျပီး ေအာင့္မထားနိုင္ဟန္ ရယ္ခ်ေတာ့ေခါင္းကုိမနာေအာင္ထုပစ္လုိက္သည္။ ဘယ့္နွယ္လူၾကီးေတြက ပူေနတာကုိ ဒင္းကေလးက ရယ္ေနနုိင္ေသး။
" ဒီေတာ့ ေဖေဖတုိ႕ေျပာလုိ႕ ကုိကုိကလုိက္လာတာေပါ့ဟုတ္လား"
" ေအးေလ ကုိယ္က ညီအိမ္ျပန္သြားလားထင္ေနတာ လက္လွမ္းမီသမ်ွလူေတြတုိင္းက မသိဘူးပဲေျပာေနတာ ဟုိေကာင္မေလးေလ ၀တ္ရည္ ကုိယ္သူ႕ကုိသြားေမးတာ သိလုိသိျငား"
" ၀တ္ရည္ကဘာတဲ့"
" ခြင့္ယူျပီးေတာင္ အိမ္ကထြက္သြားတာဆုိေတာ့ ကုိရီးယားသြားတာလားမသိဘူးတဲ့ အစ္ကိုကဟုိးအရင္က ဘူဆန္ကိုသြားခ်င္တယ္လုိ႕ေျပာဖူးတယ္တဲ့"
အေတာမသတ္ရယ္ေမာေနျပန္တာ မ်က္ရည္စေတာင္ထြက္သည္အထိ။
" ေခြးမေလး ေဆးထုိးလုိက္တာၾကည့္ဦး"
" ေအးကြာ ညီရာ ကိုယ့္မွာဘူဆန္ကုိပဲလုိက္ရွာရေတာ့မလားေပါ့ စိတ္ကလည္း ကေယာင္ေျခာက္ျခားျဖစ္ေနတာဆုိေတာ့"
" အလကား အဲဒီတုန္းကေျပာတာလည္း ကုိကုိနဲ႕သြားခ်င္တယ္လုိ႕သူ႕ကုိေျပာတာ တမင္ေဆးထုိးတာကုိကုိ႕ကုိ ျပန္ေရာက္မွေတြ႕မယ္ ဒင္း"
" ဒါဆုိ ဒါဆုိကုိယ္နဲ႕ျပန္လုိက္မွာေပါ့ေနာ္ ညီ စိတ္မဆုိးေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္ မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး ညီစိတ္ဆုိးေနေသးရင္လည္းကုိယ္ေတာင္းပန္မယ္ ညီစိတ္ေျပတဲ့အထိ ကုိယ္ေတာင္းပန္ပါ့မယ္"
" ေဟာဗ်ာ ကုိကိုဟာ အခုထိတကယ္ကုိတုံးအတုန္းပဲကုိး"
ဖက္ထားသည္မွ ရုန္းထြက္သြားျပီး ကုတင္စြန္းမွာသြားထုိင္ေနေတာ့ သူ႕ေရွ႕တည္႕တည္႕ အသာထုိ္င္ခ်ရင္း လက္ဖ်ားတုိ႕ကုိဆြဲကာ ပါးတြင္ကပ္မိသည္။ ထုိလက္ကေလးေပ်ာက္သြားေတာ့မလုိ႔တည္းတည္းေလးပဲ လုိေတာ့တာ။ သူကခ်ည္းပဲ ဒီလက္ကေလးကုိဖမ္းမဆြဲထားနုိင္ခဲ့တာ။ ညီသာအဆုံးတုိင္ေက်ာခုိင္းခဲ့ပါလ်င္ ဒီနွစ္ေတြမွာ အတူတူရွင္သန္ခြင့္ကုိေတာင္ရမွာမဟုတ္။ ဒါနဲ႕ေတာင္ ဒီလုိလူကုိ နာက်င္ေအာင္ေျပာမိေသး၏။ အသုံးမက်ေသာ ကြ်န္ေတာ္ပင္။
" ညီရယ္ အဲဒီေန႕ကကုိယ္တကယ္စိတ္ရႈ႔ပ္သြားလုိ႕ပါ၊ ကုိယ္ေလ ညီ့ကုိအဲဒီေလာက္ေျပာဖုိ႕မရည္ရြယ္ပါဘူး ကုိယ္အရမ္းေဒါသထြက္သြားတာန
သူ႕လက္ဖ၀ါးနွင့္ကုိယ့္ပါးျပင္ကုိ အသာအယာရုိက္ဖြရင္းေျပာမိေတာ့ ပါးရုိးေပၚသို႕ဖြဖြပြတ္သည့္ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား။ ညီရယ္ ကုိယ္တကယ္ေနာင္တရတာပါကေလးရယ္။
" ကုိယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကေလးရယ္ ကုိယ္သတိလက္လြတ္ေျပာလုိက္မိတာ။ ဟင့္အင္း အဲဒါအေၾကာင္းျပခ်က္ပါ တကယ္ဆုိ ကုိယ္ဘာေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလုိျပင္းထန္တာမ်ိဳးမေျပာသင့္တာကုိ ေနာ္"
လက္မေလးကုိ နႈတ္ခမ္းနွင့္ထိကပ္ရင္းေျပာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့နႈတ္ခမ္းမ်ားကုိအညင္သာဆုံးထိခတ္ရင္း
" ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ္ စိတ္ထဲကပါလုိ႕ေျပာတာမဟုတ္မွန္း"
" ကေလးရယ္ ကေလးကနားလည္ေပးေတာ့ ကုိယ္ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူး ကုိယ္ကလူၾကီးျဖစ္ျပီးေတာ့ ကုိယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကေလးရယ္ ေနာက္ဆုိ ဘယ္ေတာ့မွ ဘယ္ေတာ့မွ တကယ္ထပ္မျဖစ္ေစရဘူး ကတိေပးတယ္"
" ကတိေတြမေပးနဲ႕ကုိကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေရွ႕ဆက္ေလ်ွာက္ရမွာအရွည္ၾကီး။ ေနာက္ထပ္ဒီလုိအျဖစ္ေတြျဖစ္ဦးမွာပဲ ျဖစ္လာတုိင္း ကုိကုိေရာကြ်န္ေတာ္ပါ ကတိေၾကာင့္နဲ႕စိတ္ရင္းကိုမျပနုိင္ရင္ပုိဆုိးမယ္။ ေနာက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္က ဒီကတိေတြအေပၚအရမ္းမွီခုိလုိက္မိျပီး အေၾကာင္းအမ်ိဳးမိ်ဳးေၾကာင့္ ကတိပ်က္သြားခဲ့ရင္ နွစ္ေယာက္လုံးစိတ္ထဲနာက်င္ေနရမွာ"
တည္တည္ျငိမ္ျငိ္မ္ေျပာေနတာမုိ႕ တုိးလုိ႔ပင္ဂုဏ္ယူရပါသည္။ ခ်စ္သည့္စိတ္ဟာ ခႏၶာကုိယ္တနွံ႕တလ်ား။
" ကြ်န္ေတာ္တုိ႕နွစ္ေယာက္လုံးက ေယာက်ာ္းေတြပဲေလကုိကုိ စိတ္တုိတာရွိမယ္၊ အခန္႔မသင့္တာလည္းရွိမယ္။ ပုံမွန္ေယာက်ာ္းနဲ႕မိန္းမ စုံတြဲေတြလုိ အားနည္းတဲ့အမ်ိဳးသမီးမုိ႕ဆုိျပီး ေယာက်ာ္းကအေလ်ွာ့ေပးတာေတာ့ဟုတ္တာေပ့ါ။ ကြ်န္ေတာ္ကေယာက်ာ္းပဲ ကုိကုိေလ်ွာ့ေပးစရာမလုိဘူး တစ္ခုေတာ့ရွိတာေပါ့ကုိကုိရာ အၾကီးနဲ႕အငယ္မုိ႕အေလ်ွာ့ေပးတယ္ဆုိတာေတာ့ လက္ခံပါတယ္"
" ကုိယ္ညီ့ကုိေစာ္ကားခ်င္လုိ႕မဟုတ္ပါဘူး။ ခ်စ္တဲ့သူဆုိေတာ့ အေလ်ွာ့ေပးခ်င္တာပါ"
" ဟားဟား ကုိကုိေတာင္စကားေတြတတ္လာျပီ ၾကည့္ဦး ဟုိေန႕ကေတာ့ မင္းထြက္သြားဆုိ"
" အာ ညီကကြာ မေျပာေတာ့ပါဘူးဆုိေန"
" အလကားစတာ အဲဒါေတြေမ့လုိက္ေတာ့ အခုကြ်န္ေတာ္တုိ႕ကုိ ပါပါးကခြင့္ျပဳလုိက္ျပီ ကုိကုိ႕ကုိအိမ္ေခၚလာခဲ့ပါတဲ့ အငယ္နွစ္ေကာင္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ဆင္တူ၀တ္ဖုိ႕ အက်ီၤေတာင္၀ယ္ထားတယ္တဲ့"
ဘုရားေရ ဒါဘယ္လုိသတင္းမ်ိဳးလဲ။ ညီ႔ရဲ႕ျပဳံးေယာင္သမ္းေနတဲ့မ်က္၀န္းေတြကုိကြ်န္ေတာ္ခ်စ္လိုက္တာ။ ညီကမေပးခုိင္းေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။ ေနာက္ဆုိ ညီထြက္သြားေအာင္ ဘာတစ္ခုမွမလုပ္ေတာ့ဘူးလို႕။
" ၀မ္းသာလုိက္တာညီရယ္ ကုိယ္အျမဲစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာ ညီကကုိယ့္အတြက္နဲ႕တစ္ေလာကလုံးကုိလဲထားရသလုိမ်ိဳးမုိ႕ေလ"
" ကြ်န္ေတာ့အတြက္ေတာ့ ကုိကုိက တစ္ေလာကလုံးပါပဲ"
မခ်ိတင္ကဲျဖင့္ပင္လွမ္း၍တင္းတင္းေပြ႕မိသည့္ခႏၶာကုိယ္အား ျပန္လႊတ္ခ်င္စိတ္အလ်င္းမရွိ။ ရာသီဥတုက ေအးသည့္တုိင္ ညီ့ရင္ခြင္ကားေႏြးျမဲေႏြးဆဲ။ အနီးကပ္ဆုံးျဖစ္ေနသည့္ ညီ့အက်ီၤလည္ပင္နားေလးကို အသာအယာနမ္းရင္း
" ကတိေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္ ညီ့ကုိေျပာခ်င္တယ္ ကုိယ္ေနာက္ဆုိ ညီ့ကုိစိတ္ဆင္းရဲေအာင္မလုပ္ေတာ့ဘူး"
" အင္း မဆူတာေရာ ပါလား"
သူကကုတင္ေပၚမွာ ကြ်န္ေတာ္ကေအာက္မွဒူးေထာက္ရက္သားထုိင္ေနတာဆုိေတာ့ ကုိယ့္ေခါင္းေပၚသူ႕ေခါင္းထပ္ရင္း မခ်ိဳမခ်ဥ္ေမးသံေၾကာင့္ ရယ္မိသည္။
" အင္း ပါတယ္ မဆူေတာ့ဘူး"
" ဟားတကယ္ၾကီး မုိက္တယ္ေဟ့ ေနအလင္းစက္တုိ႕ပြျပီပဲ"
" ေပ်ာ္သြားတဲ့ေလသံကလည္းကြာ"
" ဒါကေတာ့ လသာတုန္းဗိုင္းငင္ေလ ကုိကုိရာ ကုိကုိမၾကိဳက္တဲ့ဟာေတြလုပ္ရင္ေတာင္မဆူဘူးေပါ့"
" အဲ ... အဲဒါက"
" ေတြ႕လား ကြ်န္ေတာ္ေျပာသားပဲ"
" ေအးကြာ မဆူဘူး မဆူဘူးဟုတ္ျပီလား"
" ဟဟ ပုိင္သကြ ေမာင္ေနအလင္းစက္တုိ႕"
ညီ့ရယ္သံလြင္လြင္သည္ ကြ်န္ေတာ့နွလုံးသားကုိခ်ိဳေစ၏။ ခ်စ္လုိက္တာ ညီရယ္။
" ျပီးေတာ့ ညီ အဲဒီကိစၥကုိလည္း"
" အင္း ... ကုိကိုေရမခ်ိဳးလာဘူးမဟုတ္လား"
" အင္ ... ေအး ဟုတ္တယ္ကြ ဒီမနက္အေစာဆုံးေလယာဥ္နဲ႕မုိ႕"
" ကြ်န္ေတာ္သိသားပဲ ေရသြားခ်ိဳးေတာ့ တျခားဟာေတြေနာက္မွေျပာရေအာင္ ကုိကုိ ဟုတ္ျပီလား"
တမင္လႊဲယူပစ္သည့္စကားလမ္းေၾကာင္းအား ကြ်န္ေတာ္အလုိက္တသိပင္ေရွာင္ရွားရပါမည္ေလ။ အခုေနခ်ိန္မွာ ညီစိတ္အထိအခိုက္ျဖစ္မည့္အရာမ်ိဳး ေရွာင္ေစတဲ့ရွားလုိပင္ျဖစ္၏။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ျပန္ထြက္လာေသာအခါ ဆုိဖာလက္ရန္းကုိေက်ာမီျပီး ဂစ္တာတီးေနေသာညီ။ ကေလာအိမ္မွာေရာ ရန္ကုန္အိမ္မွာပါ ဂစ္တာတစ္လုံးစီ။ သူ႕ဂစ္တာမွလြဲျပီး စိတ္တုိင္းက်ဖုိ႕ခဲယဥ္းသူမုိ႕ စိတ္အာသီသျဖစ္လာလ်င္ ေျပး၀ယ္လုိ႕မရသည့္အေနအထား။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ဂစ္တာကုိေရာက္ေလရာတုိင္းထားထားရသည္။
ေရခ်ိဳးလာတုန္းကမေအး ျပတင္းေပါက္မွေလတုိးကာမွ စိမ့္တက္လာသျဖင့္ ျပတင္းေပါက္ကုိသြားပိတ္ရသည္။ေရလဲပုဆုိးကုိေျခာက္ေသြ႕သည့္တစ္ထည္ျဖင့္လဲလုိက္ျပီး အက်ီၤမ၀တ္ေသးဘဲ မ်က္နွာသုတ္ပု၀ါပတ္ျပီး ညီ႕နားအသြား ကုိယ္ေတာ္ေခ်ာက ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ဖြာေနသျဖင့္ မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ျပီးငု႔ံၾကည့္မိေတာ့ ရယ္ျပေသး၏။
ေဆးလိပ္ကုိေမးေငါ့ျပေတာ့
" ကုိကုိပဲ ကုိကုိမၾကိဳက္တာလုပ္ရင္ေတာင္မဆူဘူးဆုိလုိ႕ စမ္းၾကည့္တာ"
နဖူးကုိလက္နဲ႕သာရုိက္ပစ္ခ်င္ေတာ့သည္။ ဒီအမ်ိဳးေကာင္းသားေလးဟာ တကယ္ကုိလူလည္ေလးပါဆုိေန။ ခ်ည္ျပီးတုပ္ျပီး ပါကင္ပိတ္ျပီးကို လူကုိလႈပ္မရေအာင္လုပ္တတ္ပုံကေတာ့။ ကြ်န္ေတာ္မတတ္သာသလုိၾကည့္ေနတာကုိ ၾကည့္ျပီးလည္းျပဳံးစိစိ။ ေသခ်ာတယ္ တမင္ကုိလုပ္တာ။ ညီ မင္းနဲ႕ေတာ့ေလ။
ညီ႔ေျခေထာက္ဆင္းထားသည့္ဆုိဖာေနရာလြတ္တြင္၀င္ထုိင္ရင္း ညီ့ကုိေငးၾကည့္မိသည္။ ဂစ္တာကုိတစ္ဖက္ေထာင္ထားသည့္ ေပါင္ေပၚမွာတင္ထားျပီး လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ပုိက္ထားကာ လက္တစ္ဖက္က စီးကရက္ကုိ တရႈိက္မက္မက္ဖြာေနသည္။ မုိးျပာေရာင္ အက်ီလက္ရွည္အစင္းၾကားနွင့္ အေႏြးေဘာင္းဘီအနက္ေရာင္ကုိ၀တ္ဆင္ထားသည့္ညီသည္ အိမ္ေနရင္းပုံစံမွာပင္ ဆြဲေဆာင္မႈအျပည့္။
တကယ္ေတာ့ က်န္းမာေရးထိခိုက္မည္ဆုိး၍ လုိက္ပိတ္ပင္ေနရေပမယ့္ ညီေဆးလိပ္ေသာက္ေနပုံမွာ သိပ္ကုိၾကည့္ေကာင္းသည္။ နႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးတြင္ပဲ တြဲလဲခုိေနေစျပီး ျဖဴျပည့္ျပည့္လက္ေခ်ာင္းနွစ္ခု၏ လႈပ္ရွားဟန္က အနုပညာဆန္သည္။ မီးခုိးေငြ႕မ်ားရိုက္ခတ္ေနေသာ ညီ့မ်က္နွာမွာ ေမွာ္ဆန္သည့္ဆြဲငင္ျခင္းမိ်ဳး တစ္ခုခုရွိေနသည္။
ေျခရင္းတြင္ထုိင္ေနရာမွထကာ နံေဘးကကြ်န္ေတာ့အိတ္ကုိယူျပီး သူ႕အနားတုိးသြားလုိက္ေတာ့ေမာ့ၾကည့္ျပန္သည္။ သူပုိက္ထားသည့္ဂစ္တာကုိ ဆြဲဖယ္လုိက္ျပီး ထုိနားတြင္၀င္ထုိင္လုိက္သည္။
" ညီ"
" ဗ်ာ"
ညီက ဗ်ာ လုိ႕ထူးတုိင္း ကြ်န္ေတာ့မွာ ရန္ခုန္လႈပ္ရွားရစျမဲ။
" ဒီေန႕က ခ်စ္သူမ်ားေန႕ေလ"
" ဒီေန႕ အဲ ဟုတ္သားပဲ ဒါဆုိ အာ ကုိကုိ႕ေမြးေန႕ပဲ sorry ကြ်န္ေတာ္"
ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းကိုအသာရမ္းလိုက္ရင္း
" ကုိယ္ဟုိတေလာက ရခုိင္ရုိးမဘက္သြားရင္း အဲဒီက အိမ္တစ္အိမ္မွာတည္းေတာ့ ကုိယ္တည္းတဲ့အိမ္ကလက္မႈပစၥည္းေတြလုပ္တာ"
ကြ်န္ေတာ့ကုိေငးၾကည့္ေနသည့္မ်က္၀န္းမ်ားကို နွစ္လုိစြာတုန္႕ျပန္ရင္း သူ႕ပါးမွာကပ္ေနသည့္မ်က္ေတာင္စေလးကုိအသာခြာမိ၏။
" ကုိယ္ျပန္ခါနီးက် သူတုိ႕ေဒသရဲ႕ ယုံၾကည္မႈဆုိပါေတာ့ ကံတရားေတြအတြက္အေဆာင္တဲ့ ဒါနဲ႕ ကုိယ္ညီ့အတြက္ပါ တစ္ခုယူလာျပီး ရန္ကုန္မွာ ဆြဲၾကိဳးေလးလုပ္ထားတာ"
လက္သည္းခြံသာသာ ေသးေသးငယ္ငယ္အပင္ေလးတစ္ပင္ပုံ ပန္းပုအငယ္စားေလးကုိ ကြ်န္ေတာ္ေရႊဆုိင္မွာပုလင္းအေသးေလးထဲထည့္ခုိင္းျပီး ပလက္တီနမ္မႈတ္ထားသည့္ ဆြဲၾကိဳးအမ်ွင္ဒီဇုိင္းေလးလုပ္ထားတာ ညီနွင့္ရန္မျဖစ္ခင္ရက္ကတည္းက ရထားသည့္အရာ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ကြ်န္ေတာ္မေပးရေတာ့ဘူးလားထင္ေနတာ။
" ညီဆြဲလုိ႕ရေအာင္ အမ်ွင္ေလးလုပ္ထားတယ္။ ကုိယ့္နာမည္နဲ႕ၾကိဳးကုိညီယူထားျပီး ညီ့နာမည္နဲ႕ၾကိဳးကုိကုိယ္ယူထားမယ္။ ကုိယ္တို႕တစ္ေယာက္ကံတရားကုိတစ္ေယာက္ကုိင္ထားၾကမယ္ ဘယ္တစ္ေယာက္မွ က်မေပ်ာက္ေၾကး"
" ကုိကုိဗ်ာ"
လည္ပင္းေပၚဆြဲၾကိဳးေလး၀တ္ေပးေတာ့ မ်က္ရည္၀ဲတဲဲတဲထုိေကာင္ေလးကုိ အသည္းတယားယားရွိလွကား ဆြဲၾကိဳးနွင့္ကပ္ရက္အသားစုိင္ကုိ နႈတ္ခမ္းျဖင့္ဖိနမ္းမိသည္။
" ခ်စ္တယ္ညီ ေပ်ာ္စရာခ်စ္သူမ်ားေန႕ပါ"
" ကြ်န္ေတာ္လည္းခ်စ္တယ္ကုိကုိ"
ကြ်န္ေတာ့္ပါးျပင္နား ေဆးလိပ္ေငြ႕မ်ားကုိမႈတ္ထုတ္လုိက္ျပီး ေျပာလာပုံကရီေ၀ေ၀။ ေဆးလိပ္မၾကိဳက္တတ္သည့္ကြ်န္ေတာ္က ေဆးလိပ္ရနံ႔မ်ား ကပ္က်န္ရစ္ခဲ့သည့္နႈတ္ခမ္းမ်ားကုိေတာ့ ေဆးစြဲသလုိစြဲေနျပီထင္ပါရဲ႕။ ခ်ိဳ၍ရဲေသာနႈတ္ခမ္းပါးေလးဟာ ကြ်န္ေတာ့နႈတ္ခမ္းေတြၾကားမွာ ပုံစံတက်။ ဒီဆားငန္ေရကိုပဲ မက္မေျပစြာ ထပ္တစ္ခါခါ ေသာက္ခ်င္မိပါသည္။ ညီလက္ပစ္ကူးေသာပင္လယ္သည္ ကြ်န္ေတာ္သာျဖစ္လုိ၏။
နမ္းေနရင္းမွ ကြ်န္ေတာ့ပခုံးနွစ္ဖက္ကုိ လက္နွင့္ဖိကုိင္ျပီး ဆုိဖာသုိ႕ေက်ာမီွေစသည္။ ေပါင္ေပၚသုိ႕ခြရက္အေနအထားႏွင့္ ထုိင္ခ်လုိက္ျပီး ကြ်န္ေတာ့လည္ပင္းကိုလက္နွစ္ဖက္ျဖင့္ယွက္လ်က္ နႈတ္ခမ္းနွစ္လႊာ မခြာရစတမ္း ျပင္းျပင္းျပျပနမ္းသည္။
ကြ်န္ေတာ့လက္ေတြကအလြန္ေအးစက္ေနခဲ့ျပီး ညီ့ေက်ာျပင္ေလးကေႏြးသည္။ အက်ီၤေအာက္လက္လ်ိဳျပီးေခ်ာမြတ္ေသာ အသားအရည္ကိုထိေတြ႕မိေတာ့ တိမ္းမူးစြာပင္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ တျဖည္းျဖည္း အဆုံးသတ္မရေသာထိေတြ႕မႈတုိ႕ျဖင့္ ေက်ာျပင္တုိ႕ကုိ ခပ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြတ္သပ္ရင္း ညီ့လည္တုိင္ကုိ အသာအယာနမ္းေနမိသည္။ ညီကကြ်န္ေတာ္ဘာပဲလုပ္လုပ္ ျပဳံးယဲ့ယဲ့ျဖင့္ၾကည့္ျပီး မထီတထီ ဆြဲေဆာင္ဟန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္က်ရႈံးသည္။
" ခ်စ္တယ္ ကေလးရာ"
သူ႕ေမးဖ်ားေအာက္၊ ပါးျပင္တစ္ေလ်ွာက္ နႈတ္ခမ္းရာတုိ႕စြန္းထင္လ်က္။ လည္တုိင္ကုိဖိနမ္းလ်င္ မ်က္လုံးေတြအကုန္မွိတ္က်သြားျပီး ခပ္တုိးတုိးေရရြတ္သံတစ္ခုထြက္လာတာကုိ ကြ်န္ေတာ္သိပ္သေဘာက်မိ၏။ အက်ီၤစကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလိပ္တင္ရင္း တစတစထြက္ေပၚလာေသာ ျဖဴျဖဴနုနု အသားစုိင္တုိ႕အေပၚေနရာလြတ္မက်န္ နႈတ္ခမ္းျဖင့္ပြတ္သပ္နမ္းရိႈက္မိေတာ့ ညီ႕ခါးအစုံေကာ့တက္လာပုံကုိခ်စ္သည္။
လက္တစ္ဖက္က ေက်ာျပင္ကုိအထက္ေအာက္စုံဆန္ရင္း လက္တစ္ဖက္က ညီ့နႈတ္ခမ္းေလးကိုဖြဖြဖိပြတ္မိခ်ိန္ ရုတ္တရက္မေမ်ွာ္လင့္ေသာ လုပ္ရပ္တစ္ခု။ ကြ်န္ေတာ့လက္ညိဳးအဖ်ားေလးဟာ ညီ့ခံတြင္းမွာ။ ေႏြး၍စြတ္စုိေသာ ထိေတြ႕မႈဟာ ေသြးေတြကုိအလ်င္အျမန္ပင္ ပူေႏြးလာေစေတာ့တာ။ ခါးကုိပုိမုိတင္းၾကပ္မိေတာ့ လက္ဖ်ားေလးကုိငုံခဲထားရာမွလႊတ္လုိက္ျပီး လက္ဖ၀ါး လက္ဖမုိးနွင့္ လက္ေကာက္၀တ္ ထုိ႕ေနာက္ လက္ဖ်ံမွတဆင့္ တျဖည္းျဖည္းပခုံးေပၚေရာက္သည့္တုိင္ ရဲေစြးစုိစြတ္ေနေသာနႈတ္ခမ္းျဖင့္ ပြတ္တုိက္ဆြဲသြားသည္။
ကြ်န္ေတာ့နားရြက္အဖ်ားအစေလးကုိ ငုံေထြးျပန္ရာ စိတ္ရုိင္းမ်ားက တပြက္ပြက္ဆူေသာေခ်ာ္ရည္သုိ႕နွယ္။ လုိခ်င္တပ္မက္မႈက ေခါင္းစေျခဆုံးမွာ။ ညီ့အက်ီၤေတြကုိ ဆြဲခြ်တ္လုိ္က္ျပီး ပုံမွန္ခ်ိန္ဆုိမထိေတြ႕တတ္သည့္ ကန္႕သတ္နယ္ေျမနစ္ခုေပၚသုိ႕ တစ္လွည့္စီစုပ္ယူမိေတာ့ ညီ့လက္ေခ်ာင္းေတြ ကြ်န္ေတာ့ဆံပင္မ်ားၾကား အငမ္းမရျဖစ္ေနျခင္းက ကြ်န္ေတာ့ကုိပုိဆာေလာင္ပူျမိဳက္ေနေစေတာ့တာ။
" ahhh ကုိကုိ"
ေနာက္သုိ႕ခပ္ေလ်ွာေလ်ွာမီထားရာမွ ညီနွင့္မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္ရင္ခ်င္းအပ္ပစ္လုိက္သည္။ ပန္းေသြးေရာင္ အမွတ္အသားမ်ားေပၚ ထပ္တခါ ၾကမ္းရမ္းမိရင္း အေပၚပုိင္းေက်ာရုိးမွတဆင့္ က်ဴးေက်ာ္ကာ ညီ့အေႏြးေဘာင္းဘီေလးသုိ႕တုိင္ လက္ဖ်ားမ်ားကေျခဆန္႕မိသည္။ ၾကားခံအ၀တ္ရွိမေနေသာ ခႏၶာကုိယ္နွစ္ခု တြန္းထုိးပြတ္တုိက္မႈနွင့္ပင္ နွစ္ေယာက္လုံးေခြ်းမ်ားပင္စို႕လာရသည္အထိ။
ညီ႕နွာတံေပၚမွာ ေခြ်းစက္ကုိအနမ္းနွင့္ဖယ္ရွားပစ္လုိက္ျပီး ညီ့လည္တုိင္မွ တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္ေနသည့္ အသားစုိင္တုိ႕ကုိ အားအသင့္အတင့္ျဖင့္ ဆြဲငုံပစ္လုိက္ေတာ့ ညီ့အသံေလး နဂုိထက္က်ယ္လာသည္။
အခန္းငယ္သည္တိတ္ဆိတ္လ်က္။ ဆုိဖာဆက္တီကား လူသားနွစ္ေယာက္၏ခ်စ္ကြ်မ္း၀င္မႈကုိ အသာအယာမ်က္နွာလြႊဲသည္။ ပုံက်ေနေသာ ေစာင္ကုိဆြဲယူကာညီ့ခါးရုိးေပၚသုိ႕လႊမ္းလုိက္ျပီးေနာက္ ဆုိဖာေအာက္မွာ ေဘာင္းဘီတစ္ထည္၊ ပုဆုိးတစ္ထည္ပ်ံ႕ၾကဲကုန္သည္ ။ခါးနွစ္ဖက္ကုိတင္းတင္းဆုပ္ရင္း ညီ႕ရင္ခြင္ထဲေခါင္းေ၀ွ႕ကာ အနမ္းပြင့္တုိ႕ေနရာလြတ္မရွိသည္အထိၾကဲခ်မိျပန္ေတာ့ နႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္းကုိက္ ကြ်န္ေတာ့ပခုံးကုိဆုပ္ေထြးလ်က္ မ်က္နွာကုိအေပၚေမာ့ျပီး အနမ္းတုိ႕တြင္ယစ္မူးေမ်ာပါေနပုံကုိၾကည့္ကာ ပုိ၍ပုိ၍ေတာင့္တလာေသာ စိတ္တစ္ခုကုိဘယ္လုိမွမထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေတာ့။
" ကုိကုိ .... Ahhh hahhhh ကုိကုိ"
" ခ်စ္တယ္ ... ခ်စ္တယ္ကေလးရဲ႕"
ကမၻာေပၚတြင္ ထုိမွ်ျပည့္စုံသူမ်ိဳးရွိပါေလသလား။ ေခြ်းစက္တုိ႕ျဖင့္ ျပည့္လ်မ္းေနေသာ ပန္းပုထုထားသည့္ႏွယ္ ေျပေျပျပစ္ျပစ္ခႏၶာကုိယ္ဟာ ကြ်န္ေတာ့ေပါင္ေပၚမွာ ေနသားတက်၊ အံ၀င္ခြင္က်။ ျဖဴနုေသာအသားအရည္တြင္ ရဲမွည့္ေသာ အမွတ္အသားမ်ားကပင္ ထုိလူသားအားပုိ၍ မက္ေမာေစသလုိ။
" ညီ"
တုိး၀င္ဖုိ႕ၾကိဳးစားေနသူကုိအသာဟန္႕မိေတာ့ လက္ကာျပသည္။ သုံးၾကိမ္မ်ွကြ်မ္း၀င္ရင္းနွီးဖူးျပီးခ်ိန္တြင္ ခႏၶာကုိယ္က ေနာက္ခႏၶာကုိယ္တစ္ခုနွင့္တသားတည္းျဖစ္ဖုိ႕သိပ္မခက္ခဲေတာ့။
ေအာက္နႈတ္ခမ္းကုိအသာဖိကုိက္ရင္း ကြ်န္ေတာ့ပခုံးတုိ႕ကုိအားျပဳကာ ညီကျဖည္းညွင္းစြာတုိး၀င္သည္။
" Ahhhh ညီရယ္ အင္း ျဖည္း .. ျဖည္း အင္း ညီ ... အ""
""ကုိကုိ ကြ်န္ေတာ့္ အ အ ကြ်န္ေတာ့ကုိ နမ္း ... နမ္းပါ အင္း နမ္းပါ""
အခုမွခြင့္ျပဳခ်က္ရသည့္သူလုိ ရင္ခ်င္းကပ္ဆြဲေပြ႕လုိက္ျပီး ေရငတ္သူတစ္ေယာက္ေရတြင္းရွာေတြ႕သလုိ အတားအစည္းမရွိနမ္းရိႈက္မိသည္။ နႈတ္ခမ္းသားနွစ္ခုလုံး ပူထူလာျပီး ထုံလာသည္အထိနမ္းျပီးေနာက္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ခႏၶာကုိယ္နွစ္ခု နွစ္ပါးဂေဟဆက္မိျပီ။
ပူေႏြးတင္းၾကပ္သည့္အာရုံအေပၚ ေရကာတာမက်ိဳးမိေစရန္ စိတ္ကုိမနည္းတင္းရ၏။ ညီလက္ခံထားေသာ ကြ်န္ေတာ့အစိတ္အပုိင္းမွ သာယာယစ္မူးစိတ္အလီလီကုိ စိတ္ထိန္းဖုိ႕မလြယ္။ အိညက္ေသာအသားစုိင္တုိ႕က ပြတ္တုိက္မႈကုိ အားေပးအားေျမွာက္။ ညီကမ်က္နွာကုိကြ်န္ေတာ့ပခုံးေပၚေမွာက္ခ်ထားျပီး ကြ်န္ေတာ္ေပးသမ်ွ မျငီးမျငဴ။
" ah ah ကုိကုိ အင္း ကုိကုိ"
ျမတ္နုိးစိတ္ေရာျပြမ္းေသာ ခ်စ္ရည္လူးမႈတြင္ ညီတျဖည္းျဖည္း ေနသားက်လာျပီ။ ကြ်န္ေတာ့ေက်ာျပင္ေတြကို လက္ဖ၀ါးျဖင့္ ဖိဖိပြတ္ပြတ္လုပ္ေန၏။ ညီ့အထိအေတြ႕ ညီ့အနမ္း ညီ့အစိတ္အပိုင္း ေခြ်းစုိ႕ေနေသာ ညီ့မ်က္နွာေလး သာယာရီေ၀စြာ မ်က္လုံးေတြကိုေမွးမိွတ္ရင္း အညင္သာဆုံး ညည္းညဴဟန္ ထုိ႕ေနာက္ ညီလႈပ္ရွားလုိက္တုိင္း တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္ေနေသာ ဆြဲၾကိဳးေလး၏ ရုိက္ခတ္သံ ... အား .... ကြ်န္ေတာ္ ဒီအခိုက္အတန္႕မွာ ရူးသြပ္သြားေတာ့မတတ္။
အဆက္မျပတ္လႈပ္ရွားေနသည့္ ညီ့ခါးေလးကုိလက္နွစ္ဖက္ျဖင့္ထိန္းကုိင္ရင္း ဟုိးအျမင့္ဆုံးေရာက္ေနသည့္ညီ့ကုိေငးၾကည့္ရင္း ပခုံး လည္တုိင္ ရင္အုပ္ နားရြက္ဖ်ား နႈတ္ခမ္းနွင့္နီးသမ်ွ တရစပ္နမ္းမိသည္။ ညီေရာ Sensitive Zone ဆုိတာရွိေလမလား။ အထိအခုိက္မခံနုိင္သည့္ ညီ့ရင္ဘတ္ေပၚမွ သဘာ၀မွေပးထားသည့္ ခ်ိဳျမိန္မႈသစ္သီးေလးနွစ္ခုကုိ ဆြဲငုံစုပ္ယူမႈတြင္ ညီ့ေအာ္ျမည္သံေလးပုိက်ယ္လာျပီး ညီ့အလႈပ္အေရြ႕ေလးပုိျမန္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္သိျပီ ဒါ ညီ့ရဲ႕ ထိရွလြယ္မႈ။ ထပ္တခါခါ ပူေႏြးစုိစြတ္ေစေတာ့ ညီမခံနုိင္ေတာ့သလုိ ညီ့အေရႊ႕အေျပာင္းတြင္လည္း ကြ်န္ေတာ္စိတ္မကြ်ံရန္ထပ္ထိန္းမထားနိုင္ေတာ့။ တိတ္ဆိတ္ေသာအခန္းငယ္တြင္ အမ်ိဳးသားနွစ္ေယာက္၏ ခ်စ္ေတးသီသံသာ က်ဴးရင့္လ်က္။ ညီ့မြတ္သိပ္သံေလး ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္လွပါျပီကြယ္။
" အင္း ကေလးရယ္.... ခ်စ္တယ္ ... ခ်စ္တယ္ကြာ အ ကေလး.. ကုိယ့္ကေလးရယ္"
ကုိကုိဟုေခၚသံေလးက တုိးရာမွက်ယ္လာျပီး ေနာက္ဆုံးလုံး၀ျပန္တိ္မ္၀င္သြားျပီးေနာက္ ဗိုက္ေပၚတြင္ေႏြးခနဲ။ ညီ့လက္ေခ်ာင္းေတြက ကြ်န္ေတာ့လက္ေမာင္းကုိတင္းတင္းဆုပ္လ်က္။ ျပိဳက်လာသည့္ဦးေခါင္းငယ္ကုိ ပခုံးစြန္းျဖင့္အသာဖမ္းထိန္းထားျပီး လည္ကုပ္ကုိဖြဖြပြတ္ေပးမိသည္။ ေခြ်းစုိစုိျဖင့္ ညီ့ဆံပင္နက္နက္တုိ႕ထဲ မ်က္နွာအပ္ရင္း တယုတယနမ္းငင္ရင္း မဆုံးေသးေသာခရီးကုိ ဆက္သြားမိသည္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖင့္ခုတ္ေမာင္းေသာရထားသည္ ကြ်န္ေတာ့အား ဟုိးေကာင္းကင္အထိေခၚေဆာင္သြားျပီး ေျမျပင္ေပၚသုိ႕အသာအယာပစ္ခ်သည္။ အခ်ိန္၏သြားလာလႈပ္ရွားမႈအျပီးမေတာ့ ခ်ဳပ္တီးထားရသမ်ွ ေႏြးေထြးကုန္ေတာ့၏။
ဆုိဖာေနာက္ေက်ာကုိလုံး၀ၾကီးမွီခ်လုိက္ေတာ့ ရင္ဘတ္ေပၚမွာမ်က္နွာအပ္လ်က္ညီက တသားတည္းကပ္လ်က္ရွိသည္။ ဆံပင္ေတြကိုလွမ္းနမ္းေတာ့ နႈတ္ခမ္းသာလႈပ္နုိင္ေတာ့ေသာညီက ညွပ္ရုိးနားကုိ အသာနမ္းသည္။
" ကုိကုိ"
" ဗ်ာ"
" Happy Birthday ေနာ္ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ကုိ ကြ်န္ေတာ့ကိုယူလုိက္ျပီဟုတ္""
တုိးဖြဖြရယ္ရင္း ေျပာေနသည့္ လည္လြန္း၊ တတ္လြန္းေသာ ထုိအေကာင္ေပါက္ကုိကြ်န္ေတာ္မခ်စ္ဘဲဘယ္လုိမ်ားေနနိုင္မွာတဲ့လဲေလ။
" ေမြးေန႕လက္ေဆာင္က ဒါဆုိေတာ့ Vday present ရယ္ Anni အမွတ္တရရယ္က ေနာက္နွစ္ခါေပါ့"
မနာေအာင္ကုန္းကုိက္သည္ကုိပင္ ခ်စ္၍မ၀စြာ ေအာ္ရယ္မိသည္။ ေမးဖ်ားေလးကုိအသာပင့္ရင္း နွာတံကိုနမ္းေမႊးလုိက္ရင္း
" ခ်စ္တယ္ညီ ကုိယ့္ကုိဘာအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ျဖစ္ျဖစ္မထားသြားပါနဲ႕"
ခပ္ယဲ့ယဲ့အျပဳံးေလးကပင္ေတာက္ပနွစ္လုိဖြယ္။ ဆုိဖာေပၚတင္ထားေသာ တြဲယွက္ထားသည့္လက္ဖ၀ါးနွစ္စုံဟာ ၾကားေလမေသြးစတမ္း။
" လူတစ္ေယာက္က နွလုံးမရွိေတာ့ရင္ အသက္ကုန္ေတာ့တာပဲတဲ့ ကြ်န္ေတာ့ရဲ႕အသက္ဆက္ဓါတ္ေလးကုိ နွလုံးသားထဲမွာထည့္ထားတယ္ ကုိကုိမရွိရင္ ကြ်န္ေတာ္ေသမွာပဲ"
တတ္လြန္းသည့္နႈတ္ခမ္းေလးကုိခ်ိတ္ပိတ္ပစ္လုိက္သည္။ ခ်ိဳျမိန္စြာ၊ နူးညံ႔စြာ အဆုံးအစမဲ့စြာ။
" Happy 6th Anniversary ပါ ကုိကုိ"
နဖူးျပင္ကုိ အညင္သာဆုံး နမ္းရိႈက္ရင္းေျပာလာသူ၏မ်က္၀န္းမ်ားဟာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အုိေအစစ္ပင္။ ပါးခ်ိဳင့္ေလးကုိအသာထိေတြ႕ရင္း
" ကေလး ကုိယ့္အနား အၾကာၾကီးေနပါ"
" ကုိကုိကနွင္ထုတ္ရင္ေတာင္ အေ၀းၾကီးမေျပးနုိ္င္တဲ့ေကာင္ပါ ကုိကို႕အတြက္ ကြ်န္ေတာ့္အေတာင္ေတြရုိက္ခ်ိဳးထားတယ္ ကုိကုိသိဖုိ႕ပဲလုိတာ"
" မင္း သိပ္တတ္လြန္းတယ္ ညီ"
ခပ္တုိးတုိးရယ္သံေလးဟာ ေအာက္စီဂ်င္ေတြျဖစ္လုိ႕လာ။ ရင္ခြင္ထဲမွာ ... ရင္ဘတ္ထဲမွာ .... ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပုိင္းေတြမွာ....... ညီ့ကုိခ်စ္ျမတ္နုိးရျခင္းသာ ေလာကနီတိအျဖာျဖာ။
ခ်စ္ျခင္းတရားနဲ႕ေနသားက်လာတဲ့အခါ
ရုပ္နဲ႕နာမ္ဟာ သူ႕ဆီကေန ခြာေစမရ၊ ခြဲေစမကြာ
၀င္သက္လည္းညီ၊ ထြက္သက္လည္းညီေပါ့
ရုိးေျမက်ဆုိတာ မင္းနဲ႕သာသက္ဆုိင္တဲ့အရာ
အုိေအာင္မင္းေအာင္ဆုိတဲ့စကားဟာ
ညီမွမဟုတ္ရင္ ကုိယ့္နယ္ေျမမွာ ေဘာင္မ၀င္ပါ ... ။ ။
ဘုန္းလကာၤ
Unicode
မျှော်လင့်မထားဟန် ဝိုင်းစက်သွားသောမျက်ဝန်းတောက်တောက်၊ အံ့သြသည့်အသွင်ခပ်ဟဟ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ... ရင်ခွင်ထဲတွင် အံဝင်ခွင်ကျကွက်တိဖြစ်နေပါသော ထိုလူသားလေးဟာ ကျွန်တော်မဆုံးရှုံးလိုသော တစ်ခုတည်းသော ရတနာ....။
" ကိုကို"
" တော်သေးတာပေါ့ညီရယ် တော်သေးတာပေါ့ ကိုယ်မီလို့ ဘယ်ကိုထပ်ထွက်သွားဦးမလို့လဲ ဟမ် ကိုယ့်ကိုပြောစမ်းပါဦး"
" ဟမ်"
ဇဝေဇဝါမော့ကြည့်လာတော့ ပြူထွက်လာသည့်ခေါင်းကိုလက်မောင်းနှင့်ဖိပြီး ပခုံးပေါ်တွင် ပြန်ကပ်စေလိုက်သည်။
" ကိုယ်လုံးဝမတွေးခဲ့မိဘူးဒီကိုလာမယ်ဆိုတာ ကလေးကကိုယ့်ကိုစိတ်တိုပြီးထွက်သွားတာဆိုတော့ ကိုယ်နဲ့ဝေးရာကိုပဲသွားမယ်ထင်တာ"
" အခုက ဘယ်လိုသိသွားတာလဲ"
" မနေ့ညက ညီတို့အိမ်နဲ့ဖုန်းပြောတော့ ကလောတွေဘာတွေရောက်နေမလား မင်းနည်းနည်းပါးပါးရှာကြည့် ငါ့သားပျောက်ရင် မင်းသေဖို့ပြင်ထားဆိုတာနဲ့"
ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ပြီး အောင့်မထားနိုင်ဟန် ရယ်ချတော့ခေါင်းကိုမနာအောင်ထုပစ်လိုက်သည်။ ဘယ့်နှယ်လူကြီးတွေက ပူနေတာကို ဒင်းကလေးက ရယ်နေနိုင်သေး။
" ဒီတော့ ဖေဖေတို့ပြောလို့ ကိုကိုကလိုက်လာတာပေါ့ဟုတ်လား"
" အေးလေ ကိုယ်က ညီအိမ်ပြန်သွားလားထင်နေတာ လက်လှမ်းမီသမျှလူတွေတိုင်းက မသိဘူးပဲပြောနေတာ ဟိုကောင်မလေးလေ ဝတ်ရည် ကိုယ်သူ့ကိုသွားမေးတာ သိလိုသိငြား"
" ဝတ်ရည်ကဘာတဲ့"
" ခွင့်ယူပြီးတောင် အိမ်ကထွက်သွားတာဆိုတော့ ကိုရီးယားသွားတာလားမသိဘူးတဲ့ အစ်ကိုကဟိုးအရင်က ဘူဆန်ကိုသွားချင်တယ်လို့ပြောဖူးတယ်တဲ့"
အတောမသတ်ရယ်မောနေပြန်တာ မျက်ရည်စတောင်ထွက်သည်အထိ။
" ခွေးမလေး ဆေးထိုးလိုက်တာကြည့်ဦး"
" အေးကွာ ညီရာ ကိုယ့်မှာဘူဆန်ကိုပဲလိုက်ရှာရတော့မလားပေါ့ စိတ်ကလည်း ကယောင်ခြောက်ခြားဖြစ်နေတာဆိုတော့"
" အလကား အဲဒီတုန်းကပြောတာလည်း ကိုကိုနဲ့သွားချင်တယ်လို့သူ့ကိုပြောတာ တမင်ဆေးထိုးတာကိုကို့ကို ပြန်ရောက်မှတွေ့မယ် ဒင်း"
" ဒါဆို ဒါဆိုကိုယ်နဲ့ပြန်လိုက်မှာပေါ့နော် ညီ စိတ်မဆိုးတော့ဘူးပေါ့နော် မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး ညီစိတ်ဆိုးနေသေးရင်လည်းကိုယ်တောင်းပန်မယ် ညီစိတ်ပြေတဲ့အထိ ကိုယ်တောင်းပန်ပါ့မယ်"
" ဟောဗျာ ကိုကိုဟာ အခုထိတကယ်ကိုတုံးအတုန်းပဲကိုး"
ဖက်ထားသည်မှ ရုန်းထွက်သွားပြီး ကုတင်စွန်းမှာသွားထိုင်နေတော့ သူ့ရှေ့တည့်တည့် အသာထိုင်ချရင်း လက်ဖျားတို့ကိုဆွဲကာ ပါးတွင်ကပ်မိသည်။ ထိုလက်ကလေးပျောက်သွားတော့မလို့တည်းတည်းလေးပဲ လိုတော့တာ။ သူကချည်းပဲ ဒီလက်ကလေးကိုဖမ်းမဆွဲထားနိုင်ခဲ့တာ။ ညီသာအဆုံးတိုင်ကျောခိုင်းခဲ့ပါလျင် ဒီနှစ်တွေမှာ အတူတူရှင်သန်ခွင့်ကိုတောင်ရမှာမဟုတ်။ ဒါနဲ့တောင် ဒီလိုလူကို နာကျင်အောင်ပြောမိသေး၏။ အသုံးမကျသော ကျွန်တော်ပင်။
" ညီရယ် အဲဒီနေ့ကကိုယ်တကယ်စိတ်ရှု့ပ်သွားလို့ပါ၊ ကိုယ်လေ ညီ့ကိုအဲဒီလောက်ပြောဖို့မရည်ရွယ်ပါဘူး ကိုယ်အရမ်းဒေါသထွက်သွားတာန
သူ့လက်ဖဝါးနှင့်ကိုယ့်ပါးပြင်ကို အသာအယာရိုက်ဖွရင်းပြောမိတော့ ပါးရိုးပေါ်သို့ဖွဖွပွတ်သည့် လက်ချောင်းလေးများ။ ညီရယ် ကိုယ်တကယ်နောင်တရတာပါကလေးရယ်။
" ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်ကလေးရယ် ကိုယ်သတိလက်လွတ်ပြောလိုက်မိတာ။ ဟင့်အင်း အဲဒါအကြောင်းပြချက်ပါ တကယ်ဆို ကိုယ်ဘာကြောင့်ပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီလိုပြင်းထန်တာမျိုးမပြောသင့်တာကို နော်"
လက်မလေးကို နှုတ်ခမ်းနှင့်ထိကပ်ရင်းပြောတော့ ကျွန်တော့နှုတ်ခမ်းများကိုအညင်သာဆုံးထိခတ်ရင်း
" ကျွန်တော်သိပါတယ် စိတ်ထဲကပါလို့ပြောတာမဟုတ်မှန်း"
" ကလေးရယ် ကလေးကနားလည်ပေးတော့ ကိုယ်ဘာပြောရမှန်းမသိဘူး ကိုယ်ကလူကြီးဖြစ်ပြီးတော့ ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်ကလေးရယ် နောက်ဆို ဘယ်တော့မှ ဘယ်တော့မှ တကယ်ထပ်မဖြစ်စေရဘူး ကတိပေးတယ်"
" ကတိတွေမပေးနဲ့ကိုကို ကျွန်တော်တို့ရှေ့ဆက်လျှောက်ရမှာအရှည်ကြီး။ နောက်ထပ်ဒီလိုအဖြစ်တွေဖြစ်ဦးမှာပဲ ဖြစ်လာတိုင်း ကိုကိုရောကျွန်တော်ပါ ကတိကြောင့်နဲ့စိတ်ရင်းကိုမပြနိုင်ရင်ပိုဆိုးမယ်။ နောက်ပြီး ကျွန်တော်က ဒီကတိတွေအပေါ်အရမ်းမှီခိုလိုက်မိပြီး အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ကတိပျက်သွားခဲ့ရင် နှစ်ယောက်လုံးစိတ်ထဲနာကျင်နေရမှာ"
တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပြောနေတာမို့ တိုးလို့ပင်ဂုဏ်ယူရပါသည်။ ချစ်သည့်စိတ်ဟာ ခန္ဓာကိုယ်တနှံ့တလျား။
" ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်လုံးက ယောကျာ်းတွေပဲလေကိုကို စိတ်တိုတာရှိမယ်၊ အခန့်မသင့်တာလည်းရှိမယ်။ ပုံမှန်ယောကျာ်းနဲ့မိန်းမ စုံတွဲတွေလို အားနည်းတဲ့အမျိုးသမီးမို့ဆိုပြီး ယောကျာ်းကအလျှော့ပေးတာတော့ဟုတ်တာပေ့ါ။ ကျွန်တော်ကယောကျာ်းပဲ ကိုကိုလျှော့ပေးစရာမလိုဘူး တစ်ခုတော့ရှိတာပေါ့ကိုကိုရာ အကြီးနဲ့အငယ်မို့အလျှော့ပေးတယ်ဆိုတာတော့ လက်ခံပါတယ်"
" ကိုယ်ညီ့ကိုစော်ကားချင်လို့မဟုတ်ပါဘူး။ ချစ်တဲ့သူဆိုတော့ အလျှော့ပေးချင်တာပါ"
" ဟားဟား ကိုကိုတောင်စကားတွေတတ်လာပြီ ကြည့်ဦး ဟိုနေ့ကတော့ မင်းထွက်သွားဆို"
" အာ ညီကကွာ မပြောတော့ပါဘူးဆိုနေ"
" အလကားစတာ အဲဒါတွေမေ့လိုက်တော့ အခုကျွန်တော်တို့ကို ပါပါးကခွင့်ပြုလိုက်ပြီ ကိုကို့ကိုအိမ်ခေါ်လာခဲ့ပါတဲ့ အငယ်နှစ်ကောင်ကတော့ ကျွန်တော်တို့ဆင်တူဝတ်ဖို့ အကျီၤတောင်ဝယ်ထားတယ်တဲ့"
ဘုရားရေ ဒါဘယ်လိုသတင်းမျိုးလဲ။ ညီ့ရဲ့ပြုံးယောင်သမ်းနေတဲ့မျက်ဝန်းတွေကိုကျွန်တော်ချစ်လိုက်တာ။ ညီကမပေးခိုင်းပေမယ့် ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်း ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ နောက်ဆို ညီထွက်သွားအောင် ဘာတစ်ခုမှမလုပ်တော့ဘူးလို့။
" ဝမ်းသာလိုက်တာညီရယ် ကိုယ်အမြဲစိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာ ညီကကိုယ့်အတွက်နဲ့တစ်လောကလုံးကိုလဲထားရသလိုမျိုးမို့လေ"
" ကျွန်တော့အတွက်တော့ ကိုကိုက တစ်လောကလုံးပါပဲ"
မချိတင်ကဲဖြင့်ပင်လှမ်း၍တင်းတင်းပွေ့မိသည့်ခန္ဓာကိုယ်အား ပြန်လွှတ်ချင်စိတ်အလျင်းမရှိ။ ရာသီဥတုက အေးသည့်တိုင် ညီ့ရင်ခွင်ကားနွေးမြဲနွေးဆဲ။ အနီးကပ်ဆုံးဖြစ်နေသည့် ညီ့အကျီၤလည်ပင်နားလေးကို အသာအယာနမ်းရင်း
" ကတိတော့မဟုတ်ပေမယ့် ညီ့ကိုပြောချင်တယ် ကိုယ်နောက်ဆို ညီ့ကိုစိတ်ဆင်းရဲအောင်မလုပ်တော့ဘူး"
" အင်း မဆူတာရော ပါလား"
သူကကုတင်ပေါ်မှာ ကျွန်တော်ကအောက်မှဒူးထောက်ရက်သားထိုင်နေတာဆိုတော့ ကိုယ့်ခေါင်းပေါ်သူ့ခေါင်းထပ်ရင်း မချိုမချဉ်မေးသံကြောင့် ရယ်မိသည်။
" အင်း ပါတယ် မဆူတော့ဘူး"
" ဟားတကယ်ကြီး မိုက်တယ်ဟေ့ နေအလင်းစက်တို့ပွပြီပဲ"
" ပျော်သွားတဲ့လေသံကလည်းကွာ"
" ဒါကတော့ လသာတုန်းဗိုင်းငင်လေ ကိုကိုရာ ကိုကိုမကြိုက်တဲ့ဟာတွေလုပ်ရင်တောင်မဆူဘူးပေါ့"
" အဲ ... အဲဒါက"
" တွေ့လား ကျွန်တော်ပြောသားပဲ"
" အေးကွာ မဆူဘူး မဆူဘူးဟုတ်ပြီလား"
" ဟဟ ပိုင်သကွ မောင်နေအလင်းစက်တို့"
ညီ့ရယ်သံလွင်လွင်သည် ကျွန်တော့နှလုံးသားကိုချိုစေ၏။ ချစ်လိုက်တာ ညီရယ်။
" ပြီးတော့ ညီ အဲဒီကိစ္စကိုလည်း"
" အင်း ... ကိုကိုရေမချိုးလာဘူးမဟုတ်လား"
" အင် ... အေး ဟုတ်တယ်ကွ ဒီမနက်အစောဆုံးလေယာဉ်နဲ့မို့"
" ကျွန်တော်သိသားပဲ ရေသွားချိုးတော့ တခြားဟာတွေနောက်မှပြောရအောင် ကိုကို ဟုတ်ပြီလား"
တမင်လွှဲယူပစ်သည့်စကားလမ်းကြောင်းအား ကျွန်တော်အလိုက်တသိပင်ရှောင်ရှားရပါမည်လေ။ အခုနေချိန်မှာ ညီစိတ်အထိအခိုက်ဖြစ်မည့်အရာမျိုး ရှောင်စေတဲ့ရှားလိုပင်ဖြစ်၏။
ရေချိုးခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်လာသောအခါ ဆိုဖာလက်ရန်းကိုကျောမီပြီး ဂစ်တာတီးနေသောညီ။ ကလောအိမ်မှာရော ရန်ကုန်အိမ်မှာပါ ဂစ်တာတစ်လုံးစီ။ သူ့ဂစ်တာမှလွဲပြီး စိတ်တိုင်းကျဖို့ခဲယဉ်းသူမို့ စိတ်အာသီသဖြစ်လာလျင် ပြေးဝယ်လို့မရသည့်အနေအထား။ ထို့ကြောင့် ဂစ်တာကိုရောက်လေရာတိုင်းထားထားရသည်။
ရေချိုးလာတုန်းကမအေး ပြတင်းပေါက်မှလေတိုးကာမှ စိမ့်တက်လာသဖြင့် ပြတင်းပေါက်ကိုသွားပိတ်ရသည်။ရေလဲပုဆိုးကိုခြောက်သွေ့သည့်တစ်ထည်ဖြင့်လဲလိုက်ပြီး အကျီၤမဝတ်သေးဘဲ မျက်နှာသုတ်ပုဝါပတ်ပြီး ညီ့နားအသွား ကိုယ်တော်ချောက ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ဖွာနေသဖြင့် မျက်မှောင်ကျုံ့ပြီးငုံ့ကြည့်မိတော့ ရယ်ပြသေး၏။
ဆေးလိပ်ကိုမေးငေါ့ပြတော့
" ကိုကိုပဲ ကိုကိုမကြိုက်တာလုပ်ရင်တောင်မဆူဘူးဆိုလို့ စမ်းကြည့်တာ"
နဖူးကိုလက်နဲ့သာရိုက်ပစ်ချင်တော့သည်။ ဒီအမျိုးကောင်းသားလေးဟာ တကယ်ကိုလူလည်လေးပါဆိုနေ။ ချည်ပြီးတုပ်ပြီး ပါကင်ပိတ်ပြီးကို လူကိုလှုပ်မရအောင်လုပ်တတ်ပုံကတော့။ ကျွန်တော်မတတ်သာသလိုကြည့်နေတာကို ကြည့်ပြီးလည်းပြုံးစိစိ။ သေချာတယ် တမင်ကိုလုပ်တာ။ ညီ မင်းနဲ့တော့လေ။
ညီ့ခြေထောက်ဆင်းထားသည့်ဆိုဖာနေရာလွတ်တွင်ဝင်ထိုင်ရင်း ညီ့ကိုငေးကြည့်မိသည်။ ဂစ်တာကိုတစ်ဖက်ထောင်ထားသည့် ပေါင်ပေါ်မှာတင်ထားပြီး လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ပိုက်ထားကာ လက်တစ်ဖက်က စီးကရက်ကို တရှိုက်မက်မက်ဖွာနေသည်။ မိုးပြာရောင် အကျီလက်ရှည်အစင်းကြားနှင့် အနွေးဘောင်းဘီအနက်ရောင်ကိုဝတ်ဆင်ထားသည့်ညီသည် အိမ်နေရင်းပုံစံမှာပင် ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်။
တကယ်တော့ ကျန်းမာရေးထိခိုက်မည်ဆိုး၍ လိုက်ပိတ်ပင်နေရပေမယ့် ညီဆေးလိပ်သောက်နေပုံမှာ သိပ်ကိုကြည့်ကောင်းသည်။ နှုတ်ခမ်းဖျားလေးတွင်ပဲ တွဲလဲခိုနေစေပြီး ဖြူပြည့်ပြည့်လက်ချောင်းနှစ်ခု၏ လှုပ်ရှားဟန်က အနုပညာဆန်သည်။ မီးခိုးငွေ့များရိုက်ခတ်နေသော ညီ့မျက်နှာမှာ မှော်ဆန်သည့်ဆွဲငင်ခြင်းမျိုး တစ်ခုခုရှိနေသည်။
ခြေရင်းတွင်ထိုင်နေရာမှထကာ နံဘေးကကျွန်တော့အိတ်ကိုယူပြီး သူ့အနားတိုးသွားလိုက်တော့မော့ကြည့်ပြန်သည်။ သူပိုက်ထားသည့်ဂစ်တာကို ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး ထိုနားတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
" ညီ"
" ဗျာ"
ညီက ဗျာ လို့ထူးတိုင်း ကျွန်တော့မှာ ရန်ခုန်လှုပ်ရှားရစမြဲ။
" ဒီနေ့က ချစ်သူများနေ့လေ"
" ဒီနေ့ အဲ ဟုတ်သားပဲ ဒါဆို အာ ကိုကို့မွေးနေ့ပဲ sorry ကျွန်တော်"
ကျွန်တော်ခေါင်းကိုအသာရမ်းလိုက်ရင်း
" ကိုယ်ဟိုတလောက ရခိုင်ရိုးမဘက်သွားရင်း အဲဒီက အိမ်တစ်အိမ်မှာတည်းတော့ ကိုယ်တည်းတဲ့အိမ်ကလက်မှုပစ္စည်းတွေလုပ်တာ"
ကျွန်တော့ကိုငေးကြည့်နေသည့်မျက်ဝန်းများကို နှစ်လိုစွာတုန့်ပြန်ရင်း သူ့ပါးမှာကပ်နေသည့်မျက်တောင်စလေးကိုအသာခွာမိ၏။
" ကိုယ်ပြန်ခါနီးကျ သူတို့ဒေသရဲ့ ယုံကြည်မှုဆိုပါတော့ ကံတရားတွေအတွက်အဆောင်တဲ့ ဒါနဲ့ ကိုယ်ညီ့အတွက်ပါ တစ်ခုယူလာပြီး ရန်ကုန်မှာ ဆွဲကြိုးလေးလုပ်ထားတာ"
လက်သည်းခွံသာသာ သေးသေးငယ်ငယ်အပင်လေးတစ်ပင်ပုံ ပန်းပုအငယ်စားလေးကို ကျွန်တော်ရွှေဆိုင်မှာပုလင်းအသေးလေးထဲထည့်ခိုင်းပြီး ပလက်တီနမ်မှုတ်ထားသည့် ဆွဲကြိုးအမျှင်ဒီဇိုင်းလေးလုပ်ထားတာ ညီနှင့်ရန်မဖြစ်ခင်ရက်ကတည်းက ရထားသည့်အရာ။ တော်သေးတာပေါ့ ကျွန်တော်မပေးရတော့ဘူးလားထင်နေတာ။
" ညီဆွဲလို့ရအောင် အမျှင်လေးလုပ်ထားတယ်။ ကိုယ့်နာမည်နဲ့ကြိုးကိုညီယူထားပြီး ညီ့နာမည်နဲ့ကြိုးကိုကိုယ်ယူထားမယ်။ ကိုယ်တို့တစ်ယောက်ကံတရားကိုတစ်ယောက်ကိုင်ထားကြမယ် ဘယ်တစ်ယောက်မှ ကျမပျောက်ကြေး"
" ကိုကိုဗျာ"
လည်ပင်းပေါ်ဆွဲကြိုးလေးဝတ်ပေးတော့ မျက်ရည်ဝဲတဲတဲထိုကောင်လေးကို အသည်းတယားယားရှိလှကား ဆွဲကြိုးနှင့်ကပ်ရက်အသားစိုင်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်ဖိနမ်းမိသည်။
" ချစ်တယ်ညီ ပျော်စရာချစ်သူများနေ့ပါ"
" ကျွန်တော်လည်းချစ်တယ်ကိုကို"
ကျွန်တော့်ပါးပြင်နား ဆေးလိပ်ငွေ့များကိုမှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး ပြောလာပုံကရီဝေေ၀။ ဆေးလိပ်မကြိုက်တတ်သည့်ကျွန်တော်က ဆေးလိပ်ရနံ့များ ကပ်ကျန်ရစ်ခဲ့သည့်နှုတ်ခမ်းများကိုတော့ ဆေးစွဲသလိုစွဲနေပြီထင်ပါရဲ့။ ချို၍ရဲသောနှုတ်ခမ်းပါးလေးဟာ ကျွန်တော့နှုတ်ခမ်းတွေကြားမှာ ပုံစံတကျ။ ဒီဆားငန်ရေကိုပဲ မက်မပြေစွာ ထပ်တစ်ခါခါ သောက်ချင်မိပါသည်။ ညီလက်ပစ်ကူးသောပင်လယ်သည် ကျွန်တော်သာဖြစ်လို၏။
နမ်းနေရင်းမှ ကျွန်တော့ပခုံးနှစ်ဖက်ကို လက်နှင့်ဖိကိုင်ပြီး ဆိုဖာသို့ကျောမှီစေသည်။ ပေါင်ပေါ်သို့ခွရက်အနေအထားနှင့် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျွန်တော့လည်ပင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ယှက်လျက် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ မခွာရစတမ်း ပြင်းပြင်းပြပြနမ်းသည်။
ကျွန်တော့လက်တွေကအလွန်အေးစက်နေခဲ့ပြီး ညီ့ကျောပြင်လေးကနွေးသည်။ အကျီၤအောက်လက်လျိုပြီးချောမွတ်သော အသားအရည်ကိုထိတွေ့မိတော့ တိမ်းမူးစွာပင်ကြည့်နေခဲ့သည်။ တဖြည်းဖြည်း အဆုံးသတ်မရသောထိတွေ့မှုတို့ဖြင့် ကျောပြင်တို့ကို ခပ်ဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်သပ်ရင်း ညီ့လည်တိုင်ကို အသာအယာနမ်းနေမိသည်။ ညီကကျွန်တော်ဘာပဲလုပ်လုပ် ပြုံးယဲ့ယဲ့ဖြင့်ကြည့်ပြီး မထီတထီ ဆွဲဆောင်ဟန်တွင် ကျွန်တော်ကျရှုံးသည်။
" ချစ်တယ် ကလေးရာ"
သူ့မေးဖျားအောက်၊ ပါးပြင်တစ်လျှောက် နှုတ်ခမ်းရာတို့စွန်းထင်လျက်။ လည်တိုင်ကိုဖိနမ်းလျင် မျက်လုံးတွေအကုန်မှိတ်ကျသွားပြီး ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်သံတစ်ခုထွက်လာတာကို ကျွန်တော်သိပ်သဘောကျမိ၏။ အကျီၤစကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလိပ်တင်ရင်း တစတစထွက်ပေါ်လာသော ဖြူဖြူနုနု အသားစိုင်တို့အပေါ်နေရာလွတ်မကျန် နှုတ်ခမ်းဖြင့်ပွတ်သပ်နမ်းရှိုက်မိတော့ ညီ့ခါးအစုံကော့တက်လာပုံကိုချစ်သည်။
လက်တစ်ဖက်က ကျောပြင်ကိုအထက်အောက်စုံဆန်ရင်း လက်တစ်ဖက်က ညီ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုဖွဖွဖိပွတ်မိချိန် ရုတ်တရက်မမျှော်လင့်သော လုပ်ရပ်တစ်ခု။ ကျွန်တော့လက်ညိုးအဖျားလေးဟာ ညီ့ခံတွင်းမှာ။ နွေး၍စွတ်စိုသော ထိတွေ့မှုဟာ သွေးတွေကိုအလျင်အမြန်ပင် ပူနွေးလာစေတော့တာ။ ခါးကိုပိုမိုတင်းကြပ်မိတော့ လက်ဖျားလေးကိုငုံခဲထားရာမှလွှတ်လိုက်ပြီး လက်ဖဝါး လက်ဖမိုးနှင့် လက်ကောက်ဝတ် ထို့နောက် လက်ဖျံမှတဆင့် တဖြည်းဖြည်းပခုံးပေါ်ရောက်သည့်တိုင် ရဲစွေးစိုစွတ်နေသောနှုတ်ခမ်းဖြင့် ပွတ်တိုက်ဆွဲသွားသည်။
ကျွန်တော့နားရွက်အဖျားအစလေးကို ငုံထွေးပြန်ရာ စိတ်ရိုင်းများက တပွက်ပွက်ဆူသောချော်ရည်သို့နှယ်။ လိုချင်တပ်မက်မှုက ခေါင်းစခြေဆုံးမှာ။ ညီ့အကျီၤတွေကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ပုံမှန်ချိန်ဆိုမထိတွေ့တတ်သည့် ကန့်သတ်နယ်မြေနစ်ခုပေါ်သို့ တစ်လှည့်စီစုပ်ယူမိတော့ ညီ့လက်ချောင်းတွေ ကျွန်တော့ဆံပင်များကြား အငမ်းမရဖြစ်နေခြင်းက ကျွန်တော့ကိုပိုဆာလောင်ပူမြိုက်နေစေတော့တာ။
" ahhh ကိုကို"
နောက်သို့ခပ်လျှောလျှောမီထားရာမှ ညီနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ရင်ချင်းအပ်ပစ်လိုက်သည်။ ပန်းသွေးရောင် အမှတ်အသားများပေါ် ထပ်တခါ ကြမ်းရမ်းမိရင်း အပေါ်ပိုင်းကျောရိုးမှတဆင့် ကျူးကျော်ကာ ညီ့အနွေးဘောင်းဘီလေးသို့တိုင် လက်ဖျားများကခြေဆန့်မိသည်။ ကြားခံအဝတ်ရှိမနေသော ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု တွန်းထိုးပွတ်တိုက်မှုနှင့်ပင် နှစ်ယောက်လုံးချွေးများပင်စို့လာရသည်အထိ။
ညီ့နှာတံပေါ်မှာ ချွေးစက်ကိုအနမ်းနှင့်ဖယ်ရှားပစ်လိုက်ပြီး ညီ့လည်တိုင်မှ တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသည့် အသားစိုင်တို့ကို အားအသင့်အတင့်ဖြင့် ဆွဲငုံပစ်လိုက်တော့ ညီ့အသံလေး နဂိုထက်ကျယ်လာသည်။
အခန်းငယ်သည်တိတ်ဆိတ်လျက်။ ဆိုဖာဆက်တီကား လူသားနှစ်ယောက်၏ချစ်ကျွမ်းဝင်မှုကို အသာအယာမျက်နှာလွှဲသည်။ ပုံကျနေသော စောင်ကိုဆွဲယူကာညီ့ခါးရိုးပေါ်သို့လွှမ်းလိုက်ပြီးနောက် ဆိုဖာအောက်မှာ ဘောင်းဘီတစ်ထည်၊ ပုဆိုးတစ်ထည်ပျံ့ကြဲကုန်သည် ။ခါးနှစ်ဖက်ကိုတင်းတင်းဆုပ်ရင်း ညီ့ရင်ခွင်ထဲခေါင်းဝှေ့ကာ အနမ်းပွင့်တို့နေရာလွတ်မရှိသည်အထိကြဲချမိပြန်တော့ နှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်းကိုက် ကျွန်တော့ပခုံးကိုဆုပ်ထွေးလျက် မျက်နှာကိုအပေါ်မော့ပြီး အနမ်းတို့တွင်ယစ်မူးမျောပါနေပုံကိုကြည့်ကာ ပို၍ပို၍တောင့်တလာသော စိတ်တစ်ခုကိုဘယ်လိုမှမထိန်းချုပ်နိုင်တော့။
" ကိုကို .... Ahhh hahhhh ကိုကို"
" ချစ်တယ် ... ချစ်တယ်ကလေးရဲ့"
ကမ္ဘာပေါ်တွင် ထိုမျှပြည့်စုံသူမျိုးရှိပါလေသလား။ ချွေးစက်တို့ဖြင့် ပြည့်လျမ်းနေသော ပန်းပုထုထားသည့်နှယ် ပြေပြေပြစ်ပြစ်ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ကျွန်တော့ပေါင်ပေါ်မှာ နေသားတကျ၊ အံဝင်ခွင်ကျ။ ဖြူနုသောအသားအရည်တွင် ရဲမှည့်သော အမှတ်အသားများကပင် ထိုလူသားအားပို၍ မက်မောစေသလို။
" ညီ"
တိုးဝင်ဖို့ကြိုးစားနေသူကိုအသာဟန့်မိတော့ လက်ကာပြသည်။ သုံးကြိမ်မျှကျွမ်းဝင်ရင်းနှီးဖူးပြီးချိန်တွင် ခန္ဓာကိုယ်က နောက်ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုနှင့်တသားတည်းဖြစ်ဖို့သိပ်မခက်ခဲတော့။
အောက်နှုတ်ခမ်းကိုအသာဖိကိုက်ရင်း ကျွန်တော့ပခုံးတို့ကိုအားပြုကာ ညီကဖြည်းညှင်းစွာတိုးဝင်သည်။
" Ahhhh ညီရယ် အင်း ဖြည်း .. ဖြည်း အင်း ညီ ... အ""
""ကိုကို ကျွန်တော့် အ အ ကျွန်တော့ကို နမ်း ... နမ်းပါ အင်း နမ်းပါ""
အခုမှခွင့်ပြုချက်ရသည့်သူလို ရင်ချင်းကပ်ဆွဲပွေ့လိုက်ပြီး ရေငတ်သူတစ်ယောက်ရေတွင်းရှာတွေ့သလို အတားအစည်းမရှိနမ်းရှိုက်မိသည်။ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုလုံး ပူထူလာပြီး ထုံလာသည်အထိနမ်းပြီးနောက်မှာတော့ ကျွန်တော်တို့ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု နှစ်ပါးဂဟေဆက်မိပြီ။
ပူနွေးတင်းကြပ်သည့်အာရုံအပေါ် ရေကာတာမကျိုးမိစေရန် စိတ်ကိုမနည်းတင်းရ၏။ ညီလက်ခံထားသော ကျွန်တော့အစိတ်အပိုင်းမှ သာယာယစ်မူးစိတ်အလီလီကို စိတ်ထိန်းဖို့မလွယ်။ အိညက်သောအသားစိုင်တို့က ပွတ်တိုက်မှုကို အားပေးအားမြှောက်။ ညီကမျက်နှာကိုကျွန်တော့ပခုံးပေါ်မှောက်ချထားပြီး ကျွန်တော်ပေးသမျှ မငြီးမငြူ။
" ah ah ကိုကို အင်း ကိုကို"
မြတ်နိုးစိတ်ရောပြွမ်းသော ချစ်ရည်လူးမှုတွင် ညီတဖြည်းဖြည်း နေသားကျလာပြီ။ ကျွန်တော့ကျောပြင်တွေကို လက်ဖဝါးဖြင့် ဖိဖိပွတ်ပွတ်လုပ်နေ၏။ ညီ့အထိအတွေ့ ညီ့အနမ်း ညီ့အစိတ်အပိုင်း ချွေးစို့နေသော ညီ့မျက်နှာလေး သာယာရီဝေစွာ မျက်လုံးတွေကိုမှေးမှိတ်ရင်း အညင်သာဆုံး ညည်းညူဟန် ထို့နောက် ညီလှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသော ဆွဲကြိုးလေး၏ ရိုက်ခတ်သံ ... အား .... ကျွန်တော် ဒီအခိုက်အတန့်မှာ ရူးသွပ်သွားတော့မတတ်။
အဆက်မပြတ်လှုပ်ရှားနေသည့် ညီ့ခါးလေးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ထိန်းကိုင်ရင်း ဟိုးအမြင့်ဆုံးရောက်နေသည့်ညီ့ကိုငေးကြည့်ရင်း ပခုံး လည်တိုင် ရင်အုပ် နားရွက်ဖျား နှုတ်ခမ်းနှင့်နီးသမျှ တရစပ်နမ်းမိသည်။ ညီရော Sensitive Zone ဆိုတာရှိလေမလား။ အထိအခိုက်မခံနိုင်သည့် ညီ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှ သဘာဝမှပေးထားသည့် ချိုမြိန်မှုသစ်သီးလေးနှစ်ခုကို ဆွဲငုံစုပ်ယူမှုတွင် ညီ့အော်မြည်သံလေးပိုကျယ်လာပြီး ညီ့အလှုပ်အရွေ့လေးပိုမြန်လာသည်။ ကျွန်တော်သိပြီ ဒါ ညီ့ရဲ့ ထိရှလွယ်မှု။ ထပ်တခါခါ ပူနွေးစိုစွတ်စေတော့ ညီမခံနိုင်တော့သလို ညီ့အရွှေ့အပြောင်းတွင်လည်း ကျွန်တော်စိတ်မကျွံရန်ထပ်ထိန်းမထားနိုင်တော့။ တိတ်ဆိတ်သောအခန်းငယ်တွင် အမျိုးသားနှစ်ယောက်၏ ချစ်တေးသီသံသာ ကျူးရင့်လျက်။ ညီ့မွတ်သိပ်သံလေး ကျွန်တော်ချစ်လှပါပြီကွယ်။
" အင်း ကလေးရယ်.... ချစ်တယ် ... ချစ်တယ်ကွာ အ ကလေး.. ကိုယ့်ကလေးရယ်"
ကိုကိုဟုခေါ်သံလေးက တိုးရာမှကျယ်လာပြီး နောက်ဆုံးလုံးဝပြန်တိမ်ဝင်သွားပြီးနောက် ဗိုက်ပေါ်တွင်နွေးခနဲ။ ညီ့လက်ချောင်းတွေက ကျွန်တော့လက်မောင်းကိုတင်းတင်းဆုပ်လျက်။ ပြိုကျလာသည့်ဦးခေါင်းငယ်ကို ပခုံးစွန်းဖြင့်အသာဖမ်းထိန်းထားပြီး လည်ကုပ်ကိုဖွဖွပွတ်ပေးမိသည်။ ချွေးစိုစိုဖြင့် ညီ့ဆံပင်နက်နက်တို့ထဲ မျက်နှာအပ်ရင်း တယုတယနမ်းငင်ရင်း မဆုံးသေးသောခရီးကို ဆက်သွားမိသည်။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာဖြင့်ခုတ်မောင်းသောရထားသည် ကျွန်တော့အား ဟိုးကောင်းကင်အထိခေါ်ဆောင်သွားပြီး မြေပြင်ပေါ်သို့အသာအယာပစ်ချသည်။ အချိန်၏သွားလာလှုပ်ရှားမှုအပြီးမတော့ ချုပ်တီးထားရသမျှ နွေးထွေးကုန်တော့၏။
ဆိုဖာနောက်ကျောကိုလုံးဝကြီးမှီချလိုက်တော့ ရင်ဘတ်ပေါ်မှာမျက်နှာအပ်လျက်ညီက တသားတည်းကပ်လျက်ရှိသည်။ ဆံပင်တွေကိုလှမ်းနမ်းတော့ နှုတ်ခမ်းသာလှုပ်နိုင်တော့သောညီက ညှပ်ရိုးနားကို အသာနမ်းသည်။
" ကိုကို"
" ဗျာ"
" Happy Birthday နော် မွေးနေ့လက်ဆောင်ကို ကျွန်တော့ကိုယူလိုက်ပြီဟုတ်""
တိုးဖွဖွရယ်ရင်း ပြောနေသည့် လည်လွန်း၊ တတ်လွန်းသော ထိုအကောင်ပေါက်ကိုကျွန်တော်မချစ်ဘဲဘယ်လိုများနေနိုင်မှာတဲ့လဲလေ။
" မွေးနေ့လက်ဆောင်က ဒါဆိုတော့ Vday present ရယ် Anni အမှတ်တရရယ်က နောက်နှစ်ခါပေါ့"
မနာအောင်ကုန်းကိုက်သည်ကိုပင် ချစ်၍မဝစွာ အော်ရယ်မိသည်။ မေးဖျားလေးကိုအသာပင့်ရင်း နှာတံကိုနမ်းမွှေးလိုက်ရင်း
" ချစ်တယ်ညီ ကိုယ့်ကိုဘာအကြောင်းပြချက်နဲ့ဖြစ်ဖြစ်မထားသွားပါနဲ့"
ခပ်ယဲ့ယဲ့အပြုံးလေးကပင်တောက်ပနှစ်လိုဖွယ်။ ဆိုဖာပေါ်တင်ထားသော တွဲယှက်ထားသည့်လက်ဖဝါးနှစ်စုံဟာ ကြားလေမသွေးစတမ်း။
" လူတစ်ယောက်က နှလုံးမရှိတော့ရင် အသက်ကုန်တော့တာပဲတဲ့ ကျွန်တော့ရဲ့အသက်ဆက်ဓါတ်လေးကို နှလုံးသားထဲမှာထည့်ထားတယ် ကိုကိုမရှိရင် ကျွန်တော်သေမှာပဲ"
တတ်လွန်းသည့်နှုတ်ခမ်းလေးကိုချိတ်ပိတ်ပစ်လိုက်သည်။ ချိုမြိန်စွာ၊ နူးညံ့စွာ အဆုံးအစမဲ့စွာ။
" Happy 6th Anniversary ပါ ကိုကို"
နဖူးပြင်ကို အညင်သာဆုံး နမ်းရှိုက်ရင်းပြောလာသူ၏မျက်ဝန်းများဟာ ကျွန်တော့်အတွက်တော့ အိုအေစစ်ပင်။ ပါးချိုင့်လေးကိုအသာထိတွေ့ရင်း
" ကလေး ကိုယ့်အနား အကြာကြီးနေပါ"
" ကိုကိုကနှင်ထုတ်ရင်တောင် အဝေးကြီးမပြေးနိုင်တဲ့ကောင်ပါ ကိုကို့အတွက် ကျွန်တော့်အတောင်တွေရိုက်ချိုးထားတယ် ကိုကိုသိဖို့ပဲလိုတာ"
" မင်း သိပ်တတ်လွန်းတယ် ညီ"
ခပ်တိုးတိုးရယ်သံလေးဟာ အောက်စီဂျင်တွေဖြစ်လို့လာ။ ရင်ခွင်ထဲမှာ ... ရင်ဘတ်ထဲမှာ .... ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတွေမှာ....... ညီ့ကိုချစ်မြတ်နိုးရခြင်းသာ လောကနီတိအဖြာဖြာ။
ချစ်ခြင်းတရားနဲ့နေသားကျလာတဲ့အခါ
ရုပ်နဲ့နာမ်ဟာ သူ့ဆီကနေ ခွာစေမရ၊ ခွဲစေမကွာ
ဝင်သက်လည်းညီ၊ ထွက်သက်လည်းညီပေါ့
ရိုးမြေကျဆိုတာ မင်းနဲ့သာသက်ဆိုင်တဲ့အရာ
အိုအောင်မင်းအောင်ဆိုတဲ့စကားဟာ
ညီမှမဟုတ်ရင် ကိုယ့်နယ်မြေမှာ ဘောင်မဝင်ပါ ... ။ ။
ဘုန်းလကာၤ