Би үнэндээ юу ч ойлгохгүй нь. Хэн түүнд миний амьдралын анхны бас сүүлчийн аялалыг бусинуулах эрхийг өгсөн юм?
Юу хүссэнээ дураараа хийж явдаг хогийн амьтан. Яагаад миний алхам тутамд үзэгдээд байгаа юм бэ? Хэзээнээс миний амьдрал түүнд хамаатай, хэзээнээс миний амьдрал түүний сонирхлыг татахуйц болчихсон юм бэ?
Бэкхён: Чи ингэж харахаа больж болихгүй юу
Би хажууд сууж буй түүнрүү тасралтгүй ширтэж байгаад буцан нүднийхээ даруулгыг чихэвчтэйгээ зүүгээд хойш сандлаа налан гүнзгий амьсгаа авав.
Хэлэх ч үг олдохгүй нь.
Бнкхён: Чи унтах гэж байна уу
Бэкхён: Намайг сонсож байгааг чинь мэдэж байна аа чи сургууль дээр ч гэсэн дуу сонсдоггүй мөртлөө байнга чихэвч зүүдэг биздээ
Би нүдний даруулга чихэвчээ огцом хөдлөн тайлаад: Чи энд ямар хараал идмэрээ хийж байгаа юм
Бэкхён: Харин чи
Би: Би эхлээд асуусан
Бэкхён: Амрах гэж л
Би: Танихгүй хүмүүс шиг л байцгаая, угаасаа бид энд ингээд юм яриад сууж байхаар сайхан харилцаатай хүмүүс биш
Бэкхён: Амлаж чадахгүй нь дээ
Би зүгээр л нүдээ эргэлдүүлэн утсан дээрээ дуу тавин буцан нүдний даруулгаа чихэвчтэйгээ зүүв.
"Миний сонсдог дуу байна" гэсээр миний нэг чихний чихэвчийг аван чихэндээ хийснийхээ дараа хэлэв. Харин би зүгээр л унтчихсан юм шиг дүр үзүүлсэн нь дээр гэж бодсон юм.
Бэкхён: Чи унтаагүй биздээ
Бэкхён: Чи надад таалагдах гэж миний сонсдог дууг судлааюу гэхэд би нүдний даруулгаа аван: Чи яагаад өөрийгөө ийм өндөрт үнэлчихсэн юм? Хэн чамд бүх охин сайн байдаг гээд хэлчихсэн юм
Бэкхён: Хээе, хээе тайвшир л даа би зүгээр чамайг жинхэнээсээ унтаж байгаа үгүйг шалгасан юм
Би: Ингэхэд хичээлээ яачихаад---- аахххх нээрээ тийм л дээ хүссэн бүхнээ хийдэг гэдгийг чинь мартчихаж
Бэкхён: Надад санаа зовооюу
Би: Яагаад ядаргаа болоод энд явж байгаа юм бол гэж гайхсандаа л тэр
Бэкхён: Чи бүтэн 5 цаг унтаж өнгөрөөх гэж байгаа юм уу
Би: ...
Бэкхён: Дахиад л
Би амлаж байна. Тэр бүтэн 5 цаг намайг унтуулаагүй. Хажууд юм ярьсаар л байсан. Бас хамгийн их гайхаж байгаа зүйл нь тэр яг анх надтай уулзаж байсан үеийнх шигээ байгаа явдал. Яагаад хэзээ ч намайг үл тоож, доромжлож, сэтгэл рүү минь хар үгс шидэж байгаагүй юм шиг бяцхан жаал шиг хажууд чалчиж явааг нь ч мэдэх юм алга. Түүний яриаг үл тоосоор тээшээ аван онгоцны буудлаас гарав.
Захиалга өгсөн буудал руугаа такси барин явахаар урагш нэг алхсан ч өмссөн савхинаас зулгаах гаранд зогтусан зогслоо.
Би: Бас яах гээд байгаа юм
Бэкхён: Нэг буудалд буухаас хойш цуг явцгаая
Би: Тэгэхээр Бэкхён аа, надад чиний энд яах гэж ирсэн яагаад надтай ингэж харьцаад байгааг чинь мэдэхгүй ч намайг тайван байлгаж болох уу, би амьдралдаа олдсон ганц аялалаа сүйтгэмээргүй байна чамаас гуйж байна.
Бэкхён бага зэрэг сандран: Би чамайг зовоох гэсэндээ ингээгүй шдээ. Чамайг би гомдоох зүйл сая хийчихсэн үү?
Би; Чиний намайг харах харц чинь л хангалттай өвтгөдөг. Аялалаа сайхан өнгөрөөгөөрэй танихгүй хүмүүс шиг байцгаая гээд урагш алхан таксины жолоочид тээшээ өгөөд өөрөө ард нь орж суув.
Нөгөө их бардам, их зантай, хүйтэн сэтгэлтэй хүйтэн үгстэй залуу хаана байгаа юм?
Таксины хаалга онгойн араас Бэкхён хүүхдийн инээмсэглэл тодруулсаар орж ирэхэд нь уурсан
Би: Чи толгойгоо юманд цохичихсон юм уу? Тэнэг юм уу? Миний хэлснийг ойлгохгүй байна уу
Бэкхён: Би их сонин зантай л даа. Чиний хэлснээр хүссэнээ хийдэг бас а-в-д-а-г. Чи намайг хичнээн хөөж туусан ч надаа хамаагүй. Би мэдэхийг хүссэн зүйлээ мэдэж байж чамаас холдох болно гэж хэлчихээд таксины жолоочид цаасан дээрх хаяг харуулан өөдөөс жуумалзав.
Түүний гэнэтийн царайны хувирлууд үнэндээ намайг гайхшруулж байна. Саяхан л жоохон хүүхэд шиг инээж байсан хүн хоромхон дотор жокер шиг л болчихлоо.
Би: би чамайг намайг дагаад байна гээд цагдаад өгөх хэрэгтэй юу
Бэкхён: Харин би чамайг хүн алчихаад ингээд явж байгааг цагдаад хэлэх хэрэгтэй болох байхдаа
Би: Амаа тат
Бэкхён: Надад яаж яваад тийм хэрэгт орооцолдсоноо тайлбарлавал чи намайг цагдаад барьж өгсөн ч би яах ч үгүй
Би: Надад хэлэх үг ч олдохгүй нь. Чи ямар гажиг юмбэ
Бэкхён: Чи үүнээс илүү биш гэж үү?
Би: Чи юу ч мэдэхгүй
Бэкхён: тийм болохоор над хэл гэж байна
Би: юу хүсэээд байгаа юм. Миний амьдралыг мэдэж яах гээд байгаа юм. Яах гэж, зүгээр л өмнөх шигээ хараагаад яв тэр нь надад амар байна. Чи яг одоо сэтгэцийн өвчтэй хүн шиг аашлаж байгаагаа мэдэж байна уу.
Бэкхён: Чамайг
Би: Юу?
Бэкхён: Чамайг хүсэж байна. Чамайг мэдэхийг, чамайг юу боддогийг, юу мэдэрдэгийг юунд дуртай, юунд дургүй, чамайг хэн гэдгийг чинь.
Би: Галзуу новш
Бэкхён: Чи Жүнмён багшийн ахыг алчихсан юм уу
Түүний хэлсэн үгэнд цочирдон түүнрүү том нүдлэн харав. Тэр хаанаасаа ямар новшоо олоод сонсчихсон юмбэ.
Бэкхён: Хэлсэн хэлээгүй наад царай чинь хэлээд өгчихлөө. Тэхээр дараагийн асуулт "чи биеэ үнэлдэггүй биздээ?"
Харин түүний дараагийн асуулт инээдийг минь хүргэсэнд би нүүрэндээ жуумалзалт тодруулан: түүнээс ч ихийг хийдэг
Бэкхён нүднээс минь үнэнийг хайх мэт ширтэж байгаад дараагаар нь уруулных нь булан өргөгдөв.
"Худлаа ярьж чадахгүй юм"
Би: Итгэх үгүй чинь хамаагүй чи л намайг мэдмээр байна гэсэн
Бэкхён: Гэхдээ зөвхөн үнэнийг
Би: надад чамд худлаа ярих шаардлага байхгүй
Бэкхён: Шалгаад л үзчихэе гээд намайг үг ч хэлэхийн завдалгүй нүүрээ нүүртэй тулгав. Түүний үйлдэлд цочирдон зүрх хүчтэй цохилож, хацар минь халуу дүүгсээр шүлсээ хүчтэй залгин гараараа түүний цээжийг түлхэхэд тэр хөхөрсөөр буцан суудалдаа суув.
Бэкхён: Хэлээ биздээ, худалч
Би: А-маа тат
Бэкхён: Зүрх чинь хүчтэй цохилж байна
Би: цочсондоо
Бэкхён: үгүй ээ наадахыг чинь догдлол гэдэг юм
Би: Чи ийм үед надад юу гэж хэлэх ёстойг чинь би хэлж өгөх үү?
Би: "Битгий гэнэн охин шиг аашлаад бай"
Бэкхён: Чи яагаад дандаа өнгөрснийг бодож өөрийгөө зовоодог юм
Би: Харин чи яагаад намайг мэдэхгүй байж мэддэг юм шиг яриад байгаа юм
Бэкхён: Чамайг мэдэхэд дэндүү амархан байсан болохоор
Би: Түрүүхэн хэн нэгэн чамайг мэдмээр байна гээд байх шиг байсан
Бэкхён: би сая хариултаа авчихсан хэтэрхий амархан байлаа
Би: одоо тэгээд мэдчихсэн юм чинь надад миний аялалыг буцааж өгнө гэж найдаж байна?
Бэкхён: Би чамд тэгж хэлээгүй
Би: Тонил
Бэкхён: Чамд хийхийг хүсдэг зүйлс байгаа гэсэн биздээ би өмнө нь энд ирж байсан болохоор чамд туслаж болох л юм
Би: Хүсэхгүй байна
Бэкхён: цагийн дараа уулзацгаая гэсээр картаа уншуулан өрөөндөө орж харин би зогссоор. Сая юу болоод өнгөрснийг ойлгосонгүй. Би хэзээдээ таксинаас бууж, хэзээдээ буудлын бүртгэлтэй уулзаад түлхүүрээ аваад одоо өрөөнийхөө үүдэнд зогсож байгаагаа ч анзаарсангүй. Тэхээр бид цагийн дараа уулзахаар болцгоочихов уу.
Тархины минь нэг хэсэг түүнийг үл тоон өөрийнхөөрөө амар гэсэн бол нөгөө хэсэг нь түүнтэй байх хүний нутагт ханьтай байж болох юм хэмээн зоригжуулах шиг.