-Ахх! ядарч үхлээ.
(Орон дээрээ тэрийж хэвтэх)
Наёон: Тэгэж их ядраа юу?
Би: Тиймээ. Гэртэй ирсэн чинь сайхан байна. Ядсан дээр нь өнгөрсөн хэд хоногт ямарч их зүйл тохиолдов.
Наёон: Ядаж усанд орчихоод хэвтээчдээ.
Би: Залхуу хүрээд байна аа.
(Нүдээ анин хэвтэх)
-Чи яг л ээж шиг үглэх юм.
Наёон намайг хөлөөрөө түлхээд: Далжиганаад байлгүй босоод уcанд ороодхооч!
Би: (нуруугаа барих) Яая лдаа өвдөж байна шд. (Босох)
*
*
*
Ариун цэврийн өрөөний толинд нүүрээ харан зогсохдоо яагаад ч юм урууландаа хүрчихсэн зогсож байв. Тэр өдөр Бэкхёнтой хийсэн зүйл дахиад л бодогдож байна.
Хачин юм бодсондоо хэд хэд толгойгоо сэгсрээд ийм зүйл бодох хэрэггүй гэж өөртөө дахин нэг сануулав.
Усанд орчихоод ариун цэврийн өрөөнөөс гаран орон дээрээ сууж цүнхэндэх хувцсаа эмхэлээд байж байтал утас дуугарлаа.
Дугаарыг нь харалгүй шууд аваад ярив. Учир нь би хэн болохыг нь угаасаа мэдэж байсан болохоор.
Бэкхён: Унтах гэж байна уу?
Би: Тйимээ.
Бэкхён: Маргааш болзоно гэдгээ мартаагүй биздээ.
Би: Энийг сануулах гэж залгаа юу? Санаа зоволтгүй ээ. Би угаасаа хүнд өртэй байх дургүй.
Бэкхён: Санаж байгаа бол яамай даа.
- Одоо унт унт.
Би: Хнн нээх санаа тавидаг хүн болж гэнэ. (Бувтнах)
Бэкхён: Бувтнаад байлгүй шууд хэлчихээч. Сонсогдоод байхад.
Би: Хэд хоног намайг асраад ядарсан байх гэж бодтол хэрэлдэх чадал бас байгаа хэрэг үү?
Бэкхён: Энийг чинь хэрэлдэх гэдэггүй юм.
Би: Бурхан минь энэ хүнийгээ. Заза тэгээд салгаачдээ. Яриад л байх юм.
Бэкхён: Салгах гэж байна. (Таслах)
Түүнийг утсаа салгасаны дараа шууд л хойшоо орон дээрээ тэрийн хэвтлээ.
*
*
*
//маргааш нь//
- За явах уу?
Бэкхи Наёон хоёртой явж байтал тэр гэнэт гарч ирээд ийн хэллээ.
Би түүнрүү нэг хачин харж байгаад нөгөө хоёр луу харан: "Би түрүүлээд явлаа." гэхэд
Бэкхи шууд л Бэкхёны өмнө очин бид хоёр луу ээлжилж хараад: Ахаа би хэлсэн шүү. Аримд ямар нэг-
Бэкхён: Юу ч болохгүй болохоор санаа зоволтгүй. Чи ямар Аримын ээж үү? Дандаа түүний өмнүүр орж явах юм.
Бэкхи: Юу гэнээ?
(энэ муу чинь гэсэн харц)
Би: "За явлаа шүү" гээд Бэкхёны машинд суулаа.
Бид машин хөдөлж эхлэхэд юм ярилгүй чимээгүй л зам ширтэн явцгаана.
Би: Тэгээд эхний болзоогоо хаана хийх юм бэ? дээ.
Бэкхён: Эхлээд нэг тийшээ хамт явцгаая.
Би толгой дохиод: Ойлголоо.
*
*
*
Бид чандар хадгалах газар ирсэн юм. Тэр машиныхаа ард талын суудлаас цэцэг гаргаж ирээд барьчихав.
Би гайхан түүн рүү харахад тэр инээгээд: "Уучлаарай гэхдээ чамд биш" гэлээ.
Би: Хнн өгье гэсэн ч авахгүй.
Бэкхён инээсээр чандар хадгалах газар руу орлоо.
Түүнийг даган явахдаа би яагаад энэ газар ирсэнийг нь асуухыг хүссэн ч чадсангүй.
Чандар хадгалах газрын ард хүмүүсийн оршуулгын газар байв.
Тэр намайг нэг эмэгтэйн булшин дээр дагуулан ирээд булшны өмнө цэцгээ тавилаа.
Тэгээд нэг тийм гунигтай инээмсэглэл тодруулан: "Сайн уу ээж ээ." гэхэд би гайхан түүн рүү харав.
Би: Сайн уу ээжээ??
Бэкхён: Танилц миний ээж. (Инээмсэглэх)
Би: Би ойлгохгүй байна.
Бэкхён: Өмнө нь чамайг манайд ирэхэд чинь уурласанг санаж байна уу?
Би: Тэр юу гэж?
Бэкхён: Тэр өрөө бол нас барсан ээжийн минь өрөө байгаа юм.
Ээж маань намайг 10 настай байхад хүнд өвчнөөр нас барсан. Ээжийг нас барсаны дараа аав дахин гэрлэж тэр эмэгтэй нь Бэкхигийн төрсөн ээж байсан. Гэхдээ хойд эх ч гэлээ намайг өөрийн хүү шигээ хайрласанд баярладаг. Харин аавд л хамгийн ихээр дургүй хүрч байсан. Ээжийг амьд байхад хуурч тэгээд бүр нас бараад удаачгүй байхад тэр эмэгтэйтээ гэрлэсэнд нь. Би эхлээд хойд эхдээ дургүй байсан ч аав түүнийг ч бас хуурч байсныг сүүлд нь мэдсэн. Тэр түүнд гэр бүлгүй гэж худлаа хэлсэн байсан. Энэ бүхнийг мэдээд би ээжийгээ үнэхээр их өрөвдсөн бас ээжтэйгээ өнгөрүүлсэн дурсамжаа мартахыг хүсээгүй. Цаг хугацаа өнгөрөх бүрд ээжтэйгээ байсан мөчүүд минь мартагдаж байсан болохоор ядаж түүний надад зааж өгсөн төгөлдөр хуурыг тоглож ээжийг санахыг хичээдэг байлаа.
Би санаа алдан: Тэгээд л тэр үед надад тэгтлээ уурласан юм уу?
Бэкхён: Яг ч уурлъя гэж бодоогүй лдээ. Тэр үед цаанаасаа л чамд уурлачихсан.
Бэкхён миний нүдрүү ширтэнгээ: Уучлаарай. Уурласанд
Би: Намайг ч бас… уучлаарай.
Тэр тийм ч сайхан дурсамжтай хүн биш юм. Хэдий гаднаа жаргалтай харагддаг ч инээмсэглэлээрээ өөрийн сүүдрийг нууж байж.
Бурхан хүнийг хэзээ ч төгс бүтээхгүй юмдаа.
*
*
*
//Одоо үед//
Бидний анхны болзоогоор тэр өөрийнхөө хувьд хамгийн чухал хүнийг надад танилцуулсан. Бас найзууддаа ч хэлж байгаагүй нууцаа надад хэлсэн.
Өдөр хоногууд ээлж дараагаараа солигдож тэрэнгүй өнгөрөөсөн 13 дахь хоног дууслаа.
Жирэмсэний хордлогоос болоод босож ч чадахгүй орондоо өдөр хоногийг барж байхад Бэкхёнтой өнгөрөөсөн аз жаргалтай бүхэн гуниг болж бодлыг минь дүүргэдэг.
Бараг тавилга гээд байх юм байхгүй энэ том байшин намайг улам л дордуулж байлаа. Өнгөрөх өдрүүдийг огтхон инээлгүй өнгөрөөж шөнө нь нойтон дэр дэрлэнэ. Яасан ч барагддаггүй нулимс вэ дээ.
Яг одоо надад түүний тэврэлт хэрэгтэй байна.
Би чамайг маш их санаж байна. Бас бидний хүүхэд ч аавыгаа санаж байгаа бололтой.
*
*
*
*Энэ үед Бэкхён*
//Бэкхигийн талаас//
Хаалга үүд нь онгорхой өрөөнийх нь шалаар архины шил хөглөрчихсөн. Ах шиг минь цэвэрч хүн ийм юманд амьдарч байна гэдэг итгэмээргүй юм.
Намайг ороход дээр ахтай байсан эмэгтэй шалаар тарсан архины шилийг цэвэрлэж байв.
Би: Чи энд юу хийж байгаа юм?
Намайг ингэж асуутал тэр инээмсэглэн: Ахад чинь жаахан хань болсон юм.
Би: Хань болсон гэнээ. Яаж ичихгүй дахиад уулзаж чадаж байнаа.
??: Надад хатуурхах хэрэггүй ээ. Харин ч миний ачаар ах чинь овоо дээрдэж байна. Би хажууд байсан болохоор ядаж л уйдаагүй.
Би: Яг одоо эндээс яв!! Чамайг харах хүсэл алга. Чам мэтийн эмэгтэйгээс болоод аз жаргалтай байсан гэр бүл салах дээрээ тулчихаад байна.
??: Намайг явчихвал ах чинь ганцаардана шүү дээ.
Би: Эндээс зайл гэж байна шүү!!
(уурлах)
??: Уурлах хэрэггүй дээ. (Инээх)
Би магадгүй ингэж явж байгаад чиний бэр эгч чинь ч болчих юм билүү. Хоёулаа сайхан харилцаатай байх хэрэгтэй шдээ.
Энэ удаад уур дээд цэгтээ хүрэн түүнийг тасхийтэл нь алгадчихлаа.
Тэр хацраа барин над руу муухай харахад нь
Би: Мөрөөдсөний чинь гарз.
Би яасан ч чамайг зөвшөөрөхгүй. Чи хэзээ ч ахтай маань гэрлэж чадахгүй.
Би: Ичихгүй байна гэж үү? Хараад байхад надаас дүү бололтой. Ах захаа мэдэхгүй чам шиг эмэгтэйчүүдэд арай олон оймс элээсний хувьд бага зэрэг зөвлөгөө өгчихье. Өөрийн жаргалыг олохын тулд бусдынхыг булаах муухай байдаг юм. Дахиж ахтай минь уулзах юм бол тэр үед чамайг өршөөхгүй шүү. Одоо яв!!
Тэр эмэгтэй надруу нэг хачин харж байснаа инээмсэглэн: Харж л байя.
(Гадуур хүрмээ аван явах)
Ашш! Энэ ах одоо юугаа боддог байна аа. (Амандаа үглэх)
Намайг очиход ах унтлагын өрөөнд унтаж байсан юм. Би ахын дэргэд очин: Өөдгүй амьтан би байсаар байтал. Дахиад яах гэж тэр хачин эмэгтэйг дуудаж байгаа юм бэ?
Арим та хоёр ямар сайхан амьдарч байлаа даа.
Ах хөрвөөж байснаа Аримын нэрийг дуудаад эхлэв.
Бэкхён: Аримаа. Битгий гуйя. Намайг битгий орхиоч. Аримаа!!
Ахын хар хөлс нь цуваад хар дарч байгаа бололтой сэрээхгүй бол болохгүй гэж бодоод
Би: Ахаа сэрээрэй! Та зүүдлээд байна.
Бэкхён нүдээ нээгээд намайг харчихаад буцаад нүдээ аньчихав.
Бэкхён: Чи ирчихээ юу?
Би: Хар дарсан юм уу? Та Аримын нэрийг дуудаад байсан.
Бэкхён: Тийм бололтой.
Би: Тэр эмэгтэй яагаад энд байж байгаа юм?
Бэкхён: Эмэгтэй?
Бэкхён: Аан Жина юу? Чи явуулчихсан уу?
Би: Тиймээ. Ах захаа ч мэдэхгүй хачин хүүхэн байнлээ.
Дахиад тэр эмэгтэйтээ уулзаж болохгүй шүү!
Бэкхён: Ойлголоо.
(Гараа нүдэн дээрээ тавих)
*
*
*