***46***
CANDICE
The person you think of when you stand in front of the him, That’s the person you’re in love with.
And he's my life , my Man, my Love, my Husband, my everything.
Nakatingin lamang ako sa puting ilaw na nanggagaling sa paanan ko , I don't know why but I feel Lazy .
Masyadong tahimik ang nasa paligid , and nobody's here . where they are, and where am I . tumayo ako at lumapit sa pinto , still nakakasilaw parin -_- pilit Kong inaaninag kung ano at kung saan nanggagaling yon kaso diko talaga makita hanggang sa sinusundan ko na nga iyon .
Nasa dulo na nga ako at kumukunti na ang liwanag , isali nyo na ang usok , I was so shock when I saw the man standing there , teka may tao pala dito nagtingin-tingin pa ako sa paligid pero masnagulat pa ako sa mga nakikita ko .
A gardens full of any kind of flowers, pa-paanong nangyari yon , lumabas ako galing room and this is what I saw.
Ibinalik ko ulit ang paningin ko sa lalaking nakita ko kanina and still , he is here. I was looking he's back , I'm sure familiar sya sa akin at doon ko na confirm na sya yon ng dahan-dahang syang humarap.
A smile I always wanted to see, he's face , He's aura.
Nakangiti sya sa akin habang nakatitig , god kinikilig ako dito.
"Beb" masayang sambit ko kaso di nya ako sinagot, instead nakangiti parin sya sa akin.
Sinimulan Kong ihakbang ang mga paa ko para mapalapit sa kanya, I want to hug him , hold him . Ewan ko ba pero masyado ko syang na miss kaya kailangan ko syang mayakap ng napakahigpit . I don't know but I was feel that I can't see him anymore.
"Beb, Hold me" sabi ko , I'm walking toward him but he's getting far away from me.
Kaya binilisan ko pa ang lakad ko upang makalapit sa kanya pero laking gulat ko na lamang ng unti-unti na syang naglalaho habang may ngiti sa mga labi.
"No, Beb wait for me" pagmamakaawa ko habang pilit na inaabot sya , and he's gone, where is he .
Nagising na lamang ako mula sa ---- Pagkakatulog?
E? Nakatulog pala ako , kumukurap-kurap ako ng ilang beses dahil sa kulay ng ceiling, it was white ,as I remember Hindi white ang kulay ng kesame ng room namin no Beb.
Napaisip ako sandili ng pumasok sa isipan ko si Kenneth , it was a dream.
Babangon na sana ako ng makaramdam ako ng kirot mula sa katawan ko ,pero mas masakit ang nasa pagitan ng katawan ko .
Nagulat ako ng nakita ko kung anong nakatusok sa kamay ko IV , at ayon na nga nilibot ko ang paningin ko .
"Nasaan ako" pagtatanong ko sa sarili ko .
Saglit pa akong natigilan ng biglang pumasok sa isipan ko ang nangyari sa akin , at sa --- Omg Tinignan ko ang aking TUMMY ng "No No No "
"OMG" nabaling ang tingin ko sa nagsalita "Doc. Doc." Sigaw nya saka lumapit sa akin .
Ma's nagulat pa ako ng makita ko syang naluluha , no its not , my baby "Y-Yuri ,yo-yong Baby ko"
I was scared there , bakit ganon , bakit bigla na lamang lumiit ang Tyan ko , nasaan ang Anak ko .
"Candice" bigla silang nagsidatingan , nandito sila Mama at kitang-kita ko kung paano bumalagta ang gulat at pag-alala sa maganda nyang mukha.
"Mommy , where's my Baby" tanong ko parin , di ako sinagot ni Mommy instead umiiyak sya . what's happened "Mom , where's my Baby ," nagpa-panick na ako dito dahil sa di nila sinasagot ang tanong ko
Kaya pinilit ko ang sarili ko na bumangon kahit masakit at nang hihina ay walang paki, dipa man ako tuluyang makabangon ng pigilan nila ako .
"No , you can't" si Kuya Jiro habang pinipigilan akong bumangon
Pero diko sya pinakinggan tinabig ko ang kamay nyang naka hawak sa siko ko, pinipilit ko parin , they panicking, and hold me tight.
Tinignan ko sila "nasaan ang anak ko" umiiyak na tanong , but Jiro hug me at something he press na lumikha ng ingay .
Maya-maya pa'y nagsidatingan ang mga doctor at nurse, ang daming kamay ang humawak sa akin. Nagwawala parin ako dito habang pinipigilan ako ni Jiro isali Mina Yong ibang nurse na nakahawak sa akin.
"Ku-kuya Yong anak ko " mahinang tanong ko .
"Shhhh"
Nakaramdam ako ng panghihina sa katawan ng may itinurok sila sa akin ng kung ano basta naramdaman ko na lamang ang panghihina ko, unti-unti akong nanghina habang nakakapit ako sa bisig ni Kuya Jiro.
Hanggang sa maramdaman ko na lang ang paglapang ng katawan ko sa bed , gusto ko pang magsalita ng wala ng lakas bumukas ang bibig ko kaya naitikom ko rin kaagad yon.
Samut-saring salita pa ang naririnig ko sa paligid ko kaso diko iyon maintindihan , tanging nasa isip ko lang sa mga sandaling ito ay ang Anak ko , at si Kenneth.
Nagising na lamang ako around 1 am.
I was looking at the ceiling and thinking about, and hope this was a dream, but it wasn't, naputol ang pag-iisip ko ng kung anu-ano ng bigla Kong naramdaman ang pagbukas sara ng door, agad akong napatingin sa taong pumasok , it was Sync.
Naglakad syang tahimik papalapit sa akin habang may dala syang tray of food samantalang ako ay nakasamid lamang sa kanya
"Gising ka na pala " sabi nya, maya-maya pa'y nagsipasokan na silang lahat .
Makikita sa mga mukha nila ang pag-aalala nilang lahat.
Mabilis namang pumasok ang isang doctor kasama ang tatlong nurse saka mabilis akong inobserbahan.
Tahimik lamang akong nakamasid sa kanila , wala akong lakas ngayon , napatingin sa akin ang doctor sabay ngiti.
"Thanks god you wake up now Mrs. Hinerez." Tumuwid sya ng tayo saka isa-isang tinitignan ang mga nakasabit na kung ano sa gilid ng Kama. "So you need to Transfer now " nakangiting sabi nya .
Tahimik parin akong nakamasid sa kanya, gusto Kong magtanong kung nasaan ang baby ko.
Saglit pa nya akong tinatanong about sa nararamdaman ko , at sa lagay ko , sinagot ko naman iyon ng maayos at kalmado bago sya humarap ng tingin sa mga taong nandito sa loob.
"Since she's wake up, we need to transfer her ediately, don't worry naka pareserba na aKo ng room para sa kanya, and" humarap sya sa akin. "Under observation ka parin Mrs. Hinerez Hindi biro ang nangyari sayo nong mga nakaraang araw" sabi nya " so I'll prepared the room right now, excuse us" pagpapaalam nya at umalis na nga sila .
Mabilis namang lumapit sa akin si Mommy at Mama Beth "Anak" tahimik akong nakatingin Kay Mommy , at Mama Beth.
Luhaang lumapit si Mommy sa akin , she hold my hand saka hinalika iyon .
Diko narin napigilan pa at naluha ako kaso nilabanan ko , kinurap-kurap ko iyon para di mahulog, kanina pa ako tahimik at kanina pang kating-kati ang dila ko na magtanong , gusto Kong magtanong sa kanila ngayon, gusto Kong malaman kung ano bang nangyari kahit alam ko na kaso gusto ko parin ng kasagutan.
"Bakit ako nandito" katangahang tanong ko , kahit alam ko ang dahilan pero pilit Kong inaalis yon sa isip ko .
Niyakap nya ako ng napakahigpot saka hinahaplos ang likod ko , napatingin ako sa mga taong nandito, they can't look me straight.
"Akala ko dikana gigising, thanks god " nakahawak sya sa magkabilang kamay ko habang nakaupo sa bed .
"What" nagugulohan ako dahil sa sinabi nya .
Yumuko sya na para bang di nya kayang sagotin ang tanong ko .
Naglakas loob akong magtanong kahit nanginginig na ang kalooban ko , pero kailangan kong magtanong, I need to know waht happened after the incident .
"Mom" tawag ko sa kanya , "my B-B-Baby, si-si Kenneth nasaan sya , bakit diko sya nakikita dito" lakas loob Kong tanong, Sana naman makita ko na sya , ayaw kong bigyan ng kasagutan ang nasa isip ko sa mga sandaling ito.
Please answer me
She's can't answer me , instead napahagulgol na lamang sya sa harapan ko . sa puntong iyon nakuha ko ang sagot sa tanong ko dahil sa naging reaction nilang lahat ng banggitin ko ang name ni Kenneth.
And my dream flash on me, no He can't be.
"M-mom" tawag ko sa kanya "a-ano bang n-nangyayari sayo" natatakot ako sa pwedi nyang isagot kaso nilakasan ko ang loob ko ,"Mom "
"Anak" mahinang tawag nya , she look me in a worried face , "rest fir--" agad Kong pinutol ang dapat nyang sabihin.
"Answer me please" tears fall, tumingin ako sa kanya , sa kanila, I was crying in front of them
Sana Mali ang Nasa isip ko .hope it
"He's not here" napatingin ako sa nagsalita , si Kuya, kalmado lamang sya at makikita sa mukha nya ang pag-aalala
I was relieved when I here he's answer he's not here so meaning he's in around, napangiti ako ng tipid sa kanya
"Nasa bahay ba sya , ayos lang ba sya , diba" sunud-sunod na tanong ko , nakita ko ang dimapakaling itsura ni Mommy kaso isinawalang bahala ko.
"Y-yes?" Sagot nya kaso parang Hindi sya sigurado doon , napatingin si Mommy sa kanya at tila may sinasabi ito sa kanya .
"Great" nakahinga ako ng maluwag "I'm relieved now" tahimik lamang silang lahat habang nakamasid sa akin.
Saglit pa kaming natahimik lahat ng basagin ko ang katahimikan , this time I want to know about my Baby.
"Yong baby ko" deretsong tanong ko " where's my baby" abot kaba ang nararamdaman ko ng tingnan nila ako
What was that
"She's fine, I guess" mahinang sagot na naman ni Jiro .
She's fine , diko maipaliwanag kung anong mararamdaman ko ng mga sandaling ito dahil sa narinig ko , my Baby, she's fine..
Naiiyak na nakangiti ako sa kanilang lahat. "Nasaan sya" I want to see my baby right now.
I'm excited to see him, or her , I want to cuddle my baby so bad and ask to forgiveness.
"B-but dika pa---"
Mabilis Kong pinutol ang dapat nyang sabihin .
"I want to see my baby" naitikom nya ang bibig at tinitigan akong mabuti "please" mahinang pakiusap ko .
Napabuntong hininga na lamang sya saka tumingin sa iba bago ibinalik sa akin.
"Fine".
NATAGPUAN ko na lamang ang aking sarili na nakatingin at nakamasid sa isang sanggol na nasa loob ng incubator at punung-puno ng kung anu-anong klasi ng tubo ang nakapalibot sa kanya.
Nakaawang lamang ang aking bibig habang pinagmamasdan ang sanggol na naroon .
After ko mailabas sa ICU ay dito kaagad ang diretso ko , dahil sa kagustohan Kong makita ang anak ko ay kinailangan pa nilang ipaalam sa Naka assign na Doctor para sa akin na need Kong makita ang anak ko , pinayagan naman nya ako dahil kung Hindi ipipilit ko parin ang gusto ko and they can't stop me.
Pero diko inaasahan na makikita ko sya sa ganyang paraan, Oo ngat possible na ganyan ang mangyayari but this is to much , it can broke my heart into a piece.
"She need that" dinig Kong sabi ni Jiro na ni lingon ay hindi ko nagawa "Premature ang anak mo"
Pumatak ang mga luha ko dahil sa sinabi nya , she's premature oh god, this is my fault.
Naaawa ako sa anak ko dahil sa lagay nya, subrang awa , she doesn't deserve what she have now , Sana ako na lang ang nandyan at Hindi sya.
"Anak ko" Napa hagulgol na lamang ako dito habang nakahawak sa glass na pagitan namin mula sa dito "I-im s-so-rry" I was sobe there and my heart aches, parang tinutusuk-tusok iyon dahil sa lagay ng anak ko diko kaya ang lagay nyang yan, she is a baby after all.
Kasalanan ko lahat to, kasalanan ko kung bakit bigla na lamang syang lumabas ng wala sa oras, walang ibang masisi kundi ako , ako.
Naramdaman ko na lamang ang paghagod ng mga palad sa likod ko na tilaba inaalo ako , napapikit at naisandal ko na lamang ang noo ko sa Glass habang umiiyak. Hindi ko kaya, ang hirap-hirap na makita mo ang anak mo na halos nag-aagaw buhay na sya nang dahil sayo samantalang ako ay nandito , nakaupo at maayos , the most pain in my life when I see her, my baby suffer because of me.
"This is my fault" Sabi ko habang umiiyak, "kasalanan ko ito" bulong ko .
"Wala kang kasalanan" napaangat ang ulo ko at tumama na naman ang mga tingin ko sa kanya .
"Paano mo na sabing wala akong kasalanan" lumingon ako sa kanya ng punung-puno ng luha " it was my fault Kuya, kung Hindi dahil sa akin Hindi sana mangyayari ito na Sana Hindi sya lumabas ng ganong kaaga" tumiim ang mga titig nya sa akin at tila ba pilitna ipinapaliwanag sa akin na wala akong kasalanan..
"It wasn't you, and she know that" giit nya pa .
"Hope it" nakayukong sabi ko saka pumihit paharap sa anak ko .
Nandoon na naman ang kirot mula sa puso ko ng makita ko na naman sya.
I want to hold her , but how , parang Hindi ko kaya dahil sa nagawa ko sa kanya.
"Anak" naramdaman ko ang prisensya nila sa likod ko, "the doctor said, she need to be here for a Month until she reach her age of month, or most , don't worry they do they can do order your Grandfather" mahinang sabi ni Mommy . diko alam pero nakahanap ako ng munting saya dahil sa sinabi nya ,but some of that natatakot parin ako dahil premature sya .
"How long I waited to hold her Mom" pagtatanong Ko, kahit pa kakasabi ko lamang kanina na hindi ko kaya dahil sa nagawa ko , but still I want to hold and cuddle her under my arms.
"Chloe , she's fighting like you" pagpapagaan ni Yuri ng kalooban ko , siguro alam nya na sabog na sabog na talaga ako sa kalooban ko dahil sa nalaman ko . "You know Chloe"
Tahimik lamang akong nakikinig sa kanya dito kaya naman ng maramdaman nyang Hindi ako kumibo doon nya ipinagpatuloy ang Tanong nya.
"She's strong Angel, akalain mong nalusutan nya ang nangyari sa inyong dalawa, she's been fighting , yon nga lang Kinakailangan nya pang mag stay sa ICU, " humina ang boses nya saka nag pakawala ng buntong hininga saka pinasa ulit ang boses "see , she's fighting and of course y-you fighting too"
Halos apat na oras na akong nandito sa Labas ng ICU kung saan nandito ang anak ko, pinagmamasdan ko lamang ang aking anak , habang nandito ako diko maiwasang malungkot at mainggit sa mga Doctor at Nurse na malayang nahahawakan ang aking anak.
I envy those Doctor and nurse who touch her in every minutes, yon na ata ang pinaka selos na naranasan ko .
I been watching her there kahit malayo ako sa kanya , kahit wala ako sa tabi nya nandito naman ako na handang bantayan sya .
Diko alam Kong ilang days naba akong tulog or ilang days na ba sya nandyan , basta ang alam ko nong isinugod ako dito ay Hindi iyon kahapon.
Mag-isa lamang akong nakamasid habang nakaupo sa Wheelchair na aking ginamit papunta dito, nagpaiwan ako dahil ayaw kong mawala sa paningin ko kahit ngayon lang ang anak ko kahit ayaw ni Mommy o nilang lahat , pero wala silang nagawa kundi hayaan ako dahil kahit dinila ako hayaan ipipilit ko paring mag stay dito kahit nahihirapan pa ako, I can endure the pain I have , but not her.
"you need to go back and rest first" nabaling ang tingin ko sa taong tumabi sa akin , nakapamulsa sya habang kalmado ang mukha nasa anak ko ang mga tingin.
Ibinalik ko rin kaagad ang tingin "Maybe la--" he didn't let me to finish my word.
"Nope" tinignan nya ako saka ngumiti , ngiti na nagsasbing di di pwedi " 4 hours enough to see her"
A sarcastic laugh "4 hours isn't enough to me Sync" pagdidiin ko sa sinabi ko , never naging sapat ang 4 hours na lumipas habang pinagmamasdan ko lamang ang anak ko mula dito, kulang na kulang iyon.
Natahimik sya saka marahang bumuga ng hangin "yeah you right" pagsang-ayon nya sa sinabi ko "but I'm not spoiling you there, we can go now to your room the doctor and nurse was about to crazy to find you ask us where when you comeback, remember di kapa tapos obserbahan so please let me guide you" disidido talaga syang pabalikin ako .
No words come out in my mouth kaya naman narinig ko na naman ang buntong hininga nya
"Babalik din naman tayo dito "mahinang paliwanag nya, nagliwanag kaagad ang mukha ko dahil sa sinabi nya saka masayang tumingin sa kanya.
"Really" pangungumperma ko , tumango sya bilang sagot.
Bumaling ako sa anak ko saka nakangiting nagpaalam.
"Baby, Mommy want to go back in her room, promise babalik ako kaagad , ok. Wait for me my baby" tumingin ako Kay Sync na nakatingin din pala sa akin " just promise me na babalik tayo kaagad dito or else I will break your knee" pananakot ko .
"Stop it Candice nasa harapan tayo ng anak mo don't course a word " natauhan naman ako saka mabilis nabumaling sa anak ko .
Natahimik ako dahil sa sinabi nya , a slight smile appear in my face, a heavy breath I let out before I turn to her, saglit pa akong tumitig sa kanya bago kami umalis doon.
Bawat tulak sa akin ni Sync ay tila ba napakabigat sa aking dib-dib I can't leave her there. Lumingon pa ako sa ICU sa kung saan sya naroon, nanggilid ang mga luha ko but I didn't let them to fall kaya ikinurap-korap ko iyon, gusto Kong bumalik doon , dipa nga kami tuluyang nakakalayo doon at heto na mi-miss ko kaagad sya.
"Don't be sad, you'll see her again " bumuntong hininga ako saka itinuon ang attention ko sa unahan. "Just Pretend that, she's in your side"
"Yeah, but you know what I feel right now, Lababo" naramdaman ko ang pagtigil nya kaso itinulak din nya kaagad yon.
I know he know what exactly I feel , he know well me
"How I miss that endearment" pag-iiba nya ng sa sinabi ko, na para bang pinapagaan ang kalooban ko.
Tahimik lamang kaming sumasakay ng elevator pataas , kami lang ang lulan noon ng magsimula na naman akong maghanap, maghanap sa aking Asawa.
"Nasa room ko naba si Kenneth" pagtatanong ko habang nakatingin sa door ng elevator, malinaw naman yon kaya nakita ko kung paano sya nagulat , anong nakakagulat sa pagtatanong tungkol sa asawa ko .
"Ahm..." Nahuli ko ang mailap nyang tingin "a-ano"
Ibubuka kopa sana ang bibig ko ng bumukas na ang door noon kaya Hindi ko na naitanong ulit, samantalang sya ay kaagad na nakahinga ng maluwag na tilaba naisalba sya ng door dahil sa tanong ko kaya naman mabilis nyang itinulak ang wheelchair ko saka tahimik na nagtutulak sa likod ko .
Gustung-gusto ko talagang malaman kung nandoon naba si Kenneth sa room ko I have something feeling pero mabilis ko rin iyon inalis , gusto ko rin syang makasama para dalawin naming dalawa ang munting anghel namin sa baba. I need him so bad , I didn't see him in the whole day kaya maslalo pang nadagdagan ang pagka miss ko sa kanya.
Gusto ko rin syang tanongin kung nakita naba nya ang anak namin , na kung ano ang naging reaction nya sa nakita nya. Na kung galit ba sya sa akin dahil sa nangyari.
Candice he's be there , tiwala lang nandoon ang asawa mo .
Naputol ang pag-iisip ko ng kung anu-ano ng maramdaman Kong may yumakap sa akin na syang nagpagising sa diwa ko , iniangat ko ang tingin ko at bumungad sa akin ang nag-aalalang mukha ng aking Ina ..
"Gwaenchanh-ni" nag-aalalang mukha ang nakita ko sa kanya, masuyong hinahaplos ang mukha ko .
Ganon na lamang ang gulat ko ng makita ko ang mga kaibigan namin ni Kenneth na narito sa silid , tinignan ko sila isa-isa , napako ang tingin ko sa dalawang tao na nandoon , He's Daddy and he's eldest sister ay nandito malungkot ang mga mata nilang lahat habang nasa akin ang mga tingin , na mukhang kanina pa sila nakatingin sa akin.
What happened to them, ganoon ba talaga kalala ang kalagayan ko, namin ng anak KO .
Ganon din ba Kalalim ang iniisip ko kanina at Hindi ko na namalayan na nasaloob na kami ng silid ko .
"Anak" napukaw ang pag-iisip ko ng bahagya nyang pinisil ang mga kamay ko na hawak na pla nya " talk to me" nangungusap ang mga matang nakatingin sa akin. "There's something bug you"
Instead na sagutin ko sya sa tanong nya kanina sa akin ay si Kenneth kaagad ang pumasok sa isipan ko "n-nasaan si Kenneth " iyon ang lumabas sa bibig ko.
I wonder where him
Nakita ko ang pagbabago ng mga expression ng mga mukha nila na tila ba nakakagulat ang tanong kong iyon.
Nagsimula akong kabahan sa Hindi malamang dahilan. No Candice, there's nothing wrong.
"Mom" nagbaba lamang sya ng tingin sa akin kaya naman sa iba ako tumingin para makakuha ng sagot.
At ganon na lamang ang gulat ko ng isa-isa silang nagbaba ng tingin na tila ayaw nilang sumagot sa tanong ko . A worried run to my body.
Bakit ganon silang lahat , base sa nakikita Kong ikinikilos nila ay may nangyari na hindi ko alam except sa nangyari sa akin.
"Di nyo ba talaga ako sasagotin" may diing tanong ko , still they didn't speak kaya naman nakaramdaman na talaga ako ng pagkainis.
Bakit ganon , pagdating sa Name ni Kenneth ay mailap silang lahat, I noticed that since I wake up.
Tumingin ako Kay Kuya Jiro ng matiim "Kuya speak, where's my Husband, bakit diko pa sya nakikita Simula ng magising ako" matigas na tanong ko , baka need pa nila ng ganon para sagotin nila ako .
"Candice" Tawag pansin sa akin ni Ate Faith kaya naman nagmamakaawa ang tingin na ibinigay ko sa kanya , a swollen eye up on her .
Did she cry
"Ate Faith" nakangiting tawag ko kaso diiyon umabot hanggang Mata "s-si Kenneth, ang asawa ko nandito naba sya, did he saw our baby" diko alam pero kaagad na nagbadyang lumabas ang mga luha ko sa huling sinabi ko .
Siguro nagiging emotion lang ako dahil naisip ko na naman ang anak ko .na habang inahanap ko sya ay ang anak namin ang naiisip ko .
"C-Candice" umiyak na sya at nag baba ng tingin sa akin saka masuyong niyakap ng Daddy nya.
Magtatanong pa sana ako ng bigla na lamang may kumatok sa pintong nakasara, kaagad umalis mula sa pagkaka upo si Sync ,siguro bubuksan nya kung sino man ang kumakatok.
Siguro si Kenneth nayan, nabigyan ako ng munting pag-asa na baka sya na nga yon.
Samantalang lumapit sa akin si Kuya Jiro na tahimik lamang , dirin nya ako matignan ng diretso, inalalayan akong maupo sa Bed , di naman ako umangal at nagpaubaya sa kanya.
"Jiro" tawag nya ng makabalik na kaagad namang nyang nilingon iyon.
Umangat ang tingin ko , ganon din ang iba ,ngingiti na sana ako at handa ng magsalita dahil sa isipin sya na yong kumakatok at kasama na sya ni Sync ng bigla na lamang nangunot ang nuo ko ng makita Kong Hindi sya yon .
Disappointed
"B-bakit may mga police dito" nagtatakang tanong ko , tumingin ako sa kanilang lahat , maski sila ay doon din nakatingin , tumayo si Mommy sa gilid ko.
"Magandang umaga po Mr. Huang and Mr. Hinerez" dumulong naman sa kanila si Kuya Jiro at ang Daddy ni Kenneth saka nakipagkamayan sila saka may pinag-usapan pa , sumulyap ang Daddy ni Kenneth sa akin saglit bago ibinalik ang attention sa kausap na police.
Nagtatakaparin ako dito kung bakit may mga police na dumating , at kung anong pinag-uusapan nila.
"Anong meron dito," nagugulohan paring tanong ko kaya naman nabaling ang tingin nila sa akin.
Linapitan ako ni Mommy saka hinawakan ang kamay ko ng tumingin sa akin ang head , I think, ng mga police.
"Mrs. Hinerez, were here to submit our investigation" nagulat man ay nagtatanong parin ang mukha ko investigation
"Investigation, about who" siguro dahil sa nangyari sa akin , baka pinaimbestigahan na nila iyon.
" about your husband, and here the full investigation we had" napatingin ako sa envelop na kanyang inaabot sa akin. Diparin nag reregestro sa isipan ko ang sinabi nya.
Were here to submit our investigation
about your husband.
Anong ibig nyang sabihin, investigation for my husband, akala ko sa akin, but wait, bakit nila inimbestigahan ang asawa ko , isa-isa ko silang tinignan bago binalik ang tingin sa envelope na bahagyang nakaangat dahil diko pa iyon tinatanggap.
Nangingig man ay inabot ko parin iyon, naguguluhan ako ang daming samutsaring pumapasok sa isipan dahil sa sinabi ng Isa sa mga police dito.
At habang binubuksan ko iyon ay nagsasalita pa sya.
"Ayon po sa investigation namin , your husband car was plan to crash by someone, nakita rin namin ang pagputol ng kinakapit ng break sa sasakyan nya , at yon ang dahil kung bakit sila nahulog sa Bangin"
Sila, sinong sila, sinong kasama nya
"Masuwerte ang kasama nya at nakaligtas , at kasalukoyan syang nagpapagaling but under parin sya ng investigation namin"
"my husband " wala sa sariling tanong , parang sasabog ang puso ko sa mga narinig ko "n-nasaan sya" nanginginig na tanong ko .
Saglit pa nila akong tinitigan at bumaling sa Daddy ni Kenneth na para bang doon manggagaling ang sagot sa tanong ko , tango lamang ang ibinigay nya dito saka ibinalik ang tingin sa akin.
Nanginginig ang kalamnan ko sa pwedi nyang isagot sa akin.
Please have mercy to him
"I'm sorry Mrs. Hinerez but your husband body's"tumingin sya sa iba bago sa akin at ipinagpatuloy ang karugtong ng sasabihin
"got burn inside the car,"
Mahabang katahimikan , kaya naman he take the chance to talk again " I'm sorry to the sadly report to you Mrs. Hinerez, sisiguradohin namin na mahahanap namin ang mga salarin and to make sure , they will punishment as what they deserve" Yumuko sya bilang pag bigay rispeto saka tumuwid ng tayo .
I was drain here dahil sa sinabi ng head ng mga police, tinakasan ako ng lakas ng loob at parang unti-unting nauupos ba kandila dahil sa mga nalaman ko ,my knee feel like a jelly and went to fall, kaagad naman nila akong inalalayan at maingat na pinaupo sa bed , samantalang si Yuhan ay pinulot ang envelope na diko na namalayan ay nabitawan ko na pala.
No, h-h-hes car ,b-burn, h-hes burn.?
No he can't, we need him , she need our baby, I need him , we need him kaya di pwedi, Hindi pwedi na mangyari ito.
"No, it can't be" nanginginig na sabi ko habang umiiling "b-buhay pa sya , Buhay pa ang asawa ko ," Lumuluhang sabi ko "h-hin-di , hi-hindi you're wrong", diko na pinansin kong ano ang naging reaction nila dahil sa narinig nila ang alam ko na lamang napuno ng hagul-gol ang buong silid.
"We need him , we will wait him and I make sure that you, you all wrong" duro ko sa kanilang lahat. "My husband come here and see us, I will prove that " luhaang sabi ko saka umikbi.
"I'm sorry" pahingi nya ng pasensya.
Sorry, so binabawi na nya ang sinabi nya tungkol sa asawa ko ?
"Dapat lang, you make a fake report to me at sasabihin mong na-na-" diko maituloy ang sasabihin ko dahil sa parang pinipiraso ang puso ko "na na-ma-tay na s-sya.....how dare you to told that to us" galit sabi ko .
"Candice" lumapit si ate Faith sa akin sabay yakap sa akin. "Ssshhh..."
"A-ate, h-hindi n-naman totoo yon d-diba" puno ng luha ang mukha ko , she wipe my tears " diba " niyakap nya ako ulit , ramdam ko ang pagtango nya bilang sagot.
"H-hope it" mahinang bulong nya.
Kaya naman doon na talaga ako napahagul-gol ng tudo.
Di nya ako pweding iwan , Hindi nya kami pweding iwan ng anak namin.
"KENNETH," I shout and went to kneel , kasabay ko pa pagdausdos si Ate Faith na nakayakap parin sa akin "NOOOOOO"
I hope this is was a bad dream and hope when I woke up my husband here and cuddle me .
Hi to my readers, Pasensya na po talaga kung napaka-late na ng UD ko , 🙏, nagka problema kasi ang account ko at lahat ng save draft na nadoon ay na missing kaya kinakailangan ko pang mag rewrite again.
Sana kahapon pa ako naka Update kaso Bumalik sa Dati , Hindi name save ang ibang scene kaya balik sa dati.
But super thank you sa lahat ng nag private message sa akin para magtanong kung mag-a-update paba ako .
And here's the answer, YUP
BTW THANK YOU AGAIN AND ENJOY READING.