Эмчийн өрөөнөөс гараад хэсэг шоконд орон зогсож байтал. Наёон над дээр ирээд "За яасан юу гэж байна." гэхэд би шокноосоо гараагүй байсан тул чимээгүй л зогсоно.
Тэр намайг сэгсчин "Хөөе яасан гэж байна аа. Ямар нэг юм хэлээчдээ."
Би: Би жирэмсэн болчихож.
*
*
*
#14-р хэсэг#
Наёон жолоо барьж харин би жолооны хажуу талын суудалд цаашдаа яах талаар бодно.
Гэрлэсэн эхний жилд би их сургуулиа төгсөх хэрэгтэй байсан учир хүүхдийн талаар бодоогүй байж.
Харин хоёрдох жилд нөхөр маань одоогийнх шигээ завгүй боллоо гээд гэртэй ирэх нь цөөрсөн.
Гэтэл одоо... би түүний хүүхдийг хэвлийдээ тээж байна.
(Гэдсэн дээрээ гараа тавих) Энэ бяцхан амьтан цаашдаа яах болоо.
Бодолдоо автан чимээгүй суух намайг анзаарсан Наёон: Одоо яах болж байна? Тэрэнд хэлэх үү? Тэртэй тэргүй хүүхдийн эцэг юм чинь хариуцлагаа хүлээх хэрэгтэй.
Би: Одоохондоо хэлээд хэрэггүй ээ. Тэр хүүхэдтэй гэдгээ мэдвэл салахаа болъё гэх байх. Харин би түүнээс салаад өөрийнхөө амьдралыг хөөмөөр байна.
Наёон: Тэр чинь юу гэсэн үг юм? Чи арай хүүхдээ тэрнээс нуух бодолтой байгаа юм биш биз.
- Тэнэг юм ярихаа боль. Хүүхдээ эцэггүй өсгөх гээюу? Бэкхёнд өнөөдөр хэл. Үгүй бол би очоод хэлчихье.
Би: Хэлэх болвол би өөрөө хэлье. Чи энэ асуудалд оролцоод хэрэггүй.
Наёон: Оролцоод хэрэггүй гэнэ шүү. Ямартай ч хүүхдэд ямарч буруу байхгүй. Нэгэнт энэ хорвоод ирсэнээс хойш элэг бүтэн амьдрах хэрэгтэй.
*
*
*
Наёон намайг гэрт оруулж өгөөд: Би Бэкхи дуудчихъя.Тэгээд ч наад хүүхдийн чинь авга эгч болох хүн.
Би: Чи хаачих гэж байгаа юм.
Наёон: Би...
би өнөөдөр хүнтэй уулзах ажилтай.
Би:Чи найз залуутай болчихсон юм уу?
Наёон: Хүнтэй уулзана гэхээр л найз залуутай болчихдог юм уу? Тэгээд ч би амьдралдаа нэг л хүнийг хайрлана. Тэрнээс өөр хүн байх ёсгүй.
Би: Чамайг уулздаг хүнтэй болсон гээд баярлах шахлаа.
Наёон: Байхгүй байхгүй. Заза явлаа.
*
*
*
//З/Т//
Наёон Аримынхаас гаран машиндаа суугаад хаа нэг тийшээ яаран хөдөлнө. Тэр явсаар чандар хадгалах газар ирж машинаасаа буугаад өмнөө байх сүм шиг том байшин руу орлоо. Дотор маш олон хүмүүсийн чандар шилэн хоргонд хадгалагдах бөгөөд тэрээр хайж байсан хүнээ олсон бололтой нүүрэндээ бяцхан инээмсэглэл тодруулан түүний өмнө зогсоно. Тэгээд гартаа барьж байсан шилэн хоргоны гадна наах зориулалттай жижиг цэцгийн баглаагаа наалаа.
Наёон хоргыг онгойлгон доторх жаазтай зургыг аваад цүнхнээсээ нямбайлан эвхсэн цэцгэн хээтэй алчуураар арчиад буцаан хоргонд нь хийв.
Наёон: Удаан уулзсангүй шүү. Өнөөдөр чиний минь төрсөн өдөр. Гэтэл чи яг л бахь байдгаараа хөгширнө гэж байхгүй шүү. (Инээх) Би хөгширчихсөн байгаа биз. Одоо чамтай гадуур явбал хүмүүс дүүгээ дагуулаад явж байна л гэж харах байх. Аргачгүй биздээ. Чи минь хорвоог орхиод 5 жил өнгөрч.
//Өнгөрсөнд//
"Миний зүрх дахиад тэсэхгүй гэсэн. Би насгүй болсон "
(Би тэр үед чиний энэ үгийг сонсоод зүгээр л чам дээр очоод тэвэрхээс өөр зүйл хийж чадаагүй.
Надад чамайг тайтгаруулж тэвэрхээс өөр тусалж чадах нэг ч зүйл байгаагүй.)
Тэр яг одоо миний өмнө гэм хийсэн хүүхэд шиг хуруугаараа оролдоно.
Би: Муу тэнэг. Тэр үед надаас салъя гэсэн чинь ийм учиртай байсан хэрэг үү? (Нулимс цийлэгнэх)
Яагаад зүгээр хэлж бологүй юм бэ? Яагаад яагаад? (түүний цээж рүү цохих)
Яасан надаас салаад чимээгүйхэн үхье гэж бодоо юу? Чи яагаад ганц өөрийгөө боддог юм бэ? Чамайг үхчихвэл би яах юм тэнэгээ!!
Тэр намайг татан өөртөө наагаад "Тиймээ. Би арчаагүй юм. Чамайгаа ийм их зовлонд унагачихлаа."
Би түүний цээжинд шигдэн уйлсаар , миний нулимсанд түүний цамц аль хэдийн норчихсон байв.
*
*
*
Тэр гүзээлзгэнэтэй сүү хоёрыг аваад нэгийг надад нөгөөхийг нь өрөө уугаад: Яг хэзээнээс эхэлсэнээ ярих ёстой байх.
Түүнийг ингэж хэлэхэд би урагш ширтсэн харцаа түүн рүү чиглүүллээ.
Марк: Би нэг хэсэг чамаас хөндийрсөнийг санаж байна уу?
Би толгой дохив.
Марк: Тэр өдрүүдэд би эмнэлгээр явсан юм. Тэгээд зүрхний өвчтэйгөө мэдсэн. Эхэндээ итгэхгүй байсан ч надад зовиурлалт мэдэгдэж эхэлсэн. Удаан гүйвэл амьсгаадаж, сагс ч тоглож чадхаа больсон. Тэгээд надад амьдрах хугацаа үлдээгүйг мэдээд(доошоо харах)
Чамайг бодсон. Над шиг удаан амьдрахгүй үхлээ хүлээсэн амьтаныг хайрласнаас өөр чамайг минь насан туршид чинь хайрлах тийм нэгнийг дахин хайрлаасай гэсэндээ чамд салъя гэж хэлсэн.
Тэгээд хэд хоног чамгүйгээр галзуурах шахсан. Чамайг өдөр бүр санаж шөнө бүр зүүдэндээ чинийхээ аз жаргалтай инээмсэглэлийг зүүдэлж хонодог болсон. Тэгээд эцэст би өөрийгөө барьж дийлэхгүйгээ мэдээд чамаас салахын оронд эргээд нийлэх талаар бодож эхэлсэн. Амиа хичээсэн үйлдэл хэдий ч би аль хэдийн шийдсэн. Тэгээд буцаад л нийлж байвал юу ч болсон хамаагүй гэж өөртөө амалсан.
Би: Эмчлүүлэх арга үнэхээр байхгүй хэрэг үү? Би сонсож байсан юм байна. Донор олчихвол мэс ажилбараар аварч болно гэдгийг.
Марк: Тэр ч бүтэхгүй л болов уу? Над шиг төрөл садангүй хүнд донор олдоно гэдэг бол тун ховор тохиолдол.
Би: Үгүй ээ. Битгий ингэж ярь. Би…би заавал чамд туслах болно. Би үргэлж чиний хажууд байна.
*
*
*
(Тэр эмнэлэгт хэвтэж эмчлүүлсэн хэдий ч ердөө сар л амьдарсан.
Бидний хэн хэн нь амлалтаа биелүүлж чадаагүй.
Би түүнд тусалж………………………………
…Харин тэр амьдарч чадаагүй. )
-Эмчээ үгүй биздээ. Тэрнийг үхээгүй гэж хэлээчдээ. (Уйлах)
Эмч: Уучлаарай бид чадах бүхнээ хийсэн.
Би түүний амьгүй болсон цогцосны хажууд очоод аль хэдийн хөрсөн хүйтэн гарнаас барин "Чи амалсан биздээ. Амьдарна гэж. Чи заавал амьдарна гэсэн.
-Би заавал амьдах болно. Чиний төлөө.
Би: Амлаж байна уу?
-Тиймээ. (Чигчий хуруугаа гозойлгох)
Би: Тэгвэл би ч бас амлъя. Чамайг амьдруулахын төлөө бүхнийг хийнэ гэдгээ. Чамайгаа заавал амьдруулна гэж амлъя.
-Яагаад намайг ганцааранг минь орхиж байгаа юм бэ? Би чамгүйгээр яаж амьдрах юм. (Уйлах)
*
*
*
Тэрний минь оршуулах ёслол дээр
Ойр дотны гээд байхаар хүн түүнд байдаггүй юм билээ. Их цөөхөн хүмүүс ирж түүний жаазтай зурагны өмнө цэцэг тавьж хүндэтгэл үзүүлсэн юм. Түүний найзууд бас миний найзууд л ирсэн.
Ёслол дуусч би гадагш гаран сандал дээр суугаад тэрнийг харгалзаж байсан сувилагчийн өгсөн дугдуйтай зүйлийг задаллаа.
Дугтуйн дотор яг миний бодсончлон тэрний гэрээслэл бүхий захиа байв.
=Захианд=
"Энэ захиаг уншиж байхад чинь би магадгүй чамаас холоо хол газар очсон байх болно. Чамдаа үлдээх сүүлийн үгээ өөрөө хэлэлгүй цаасан дээр буулгасанд уучлаарай. Чамайг унтаж байсан болохоор сэрээхийг хүсээгүй юм. Тэгээд ч чамайг уйлуулхаас цаашгүй шүүдээ.
Би мэднээ. Донор олдоогүйг. Гэхдээ ядаж үхэх хүртлээ чамайг миний хажууд байсанд баярлаж байна. Магадгүй дараа бид дахин учирвал би чамаасаа түрүүлж үхэлгүйгээр насан эцэс хүртлээ хамтдаа амьдрах байх.
Харин энэ насандаа чадахгүй нь бололтой.
Надаас болж битгий уйлаарай. Гэхдээ чи уйлах л байх лдаа.
Ядаж намайг чиний инээмсэглэлд хичнээн их хайртайг бодоод битгий уйлаарай.
Бас надаас өөр сайхан сэтгэлтэй нэгнийг хайрлаад аз жаргалтай амьдраарай. Энэ миний сүүлчийн хүсэл шүү.
Чиний хайрт И Минхёг // Маркын солонгос нэр мэдэх нэгэн нь мэдэх байх//"
Наёон захиаг уншиж дуусаад энгэртэй тэврэн чимээгүйхэн уйлна. Уйлахгүй байя гэсэн ч нулимс нь хяналтгүй урссаар л.
- Яаж чамаас өөр нэгнийг юу ч болоогүй юм шиг хайрлах болж байна. Би амьдралдаа зөвхөн чамайг л хайрлах болно. Чи яагаад ийм тэнэг юм бэ? (уйлах)
=төгсөв=
//одоо үед//
Наёон санаа алдан түүний зураг руу ширтсээр хажуудаа хүн ирхийг ч мэдсэнгүй.
??: Чиний хувьд их чухал хүн бололтой. Миний хайртай хүн ч бас энэ өдөр нас барсан.
Наёон: Та ч гэсэн хайртай хүнээ алдаж байсан юм уу?
Тэр хүн инээмсэглэн: Тиймээ.
Наёон: Тэгвэл та надтай адилхан юм. (Маркын зураг руу харах)
??: …
//Наёоны талаас//
Би Марктай салах ёс хийгээд гарах гэтэл нөгөө хүн намайг дуудав. Намайг эргэж хартал тэр: Битгий уйлж байгаарай. Чи уйлахаараа үнэхээр царай муутай харагдаж байна.
Түүнийг ингэж хэлэхэд өмнө бас хэн нэгэн надад яг ингэж хэлж байсан шиг санагдаж сэтгэлд нэг л дотно.
??: Хэрвээ бид таарах учиртай хүмүүс бол. Дахин таарах үедээ чамд нэрээ хэлье.
Би: Тэгвэл дараа уулзахаараа надад нэрээ хэлээрэй.
Магадгүй тэр хүн эргээд миний өмнө дахин гарч ирсэн байх. Бид дахиад учирсан байх……