Alec:
Magnus'un yanından gideli bir gün olmuştu ama hala buraya alışamadım.
Dün gece uyuyamadım. Bütün gün evde tek başımayken kitap okudum ama zaman geçmek bilmedi.
Evi topladım, yemek yaptım. Ama zaman çok zor geçiyordu.
Akşama doğru eve önce şu çok konuşan çocuk geldi, Simon.
"Hey Alec, nasılsın dostum. Aç mısın? Dışarıdan bir şeyler söylememi ister misin?"
"Açım ama yemek hazırladım ben. Yeriz diye."
"Yemek mi hazırladın? Sen cidden mükemmelsin. Hadi yiyelim o zaman."
"Ama daha Raphael gelmedi." Deyip saçımı kaşıdım. "Ben Magnus gelmesen yemek yemezdim asla."
"Raphael geç gelir, aç beklemeyelim."
Bir şey demedim. Onların kuralları böyledir belki de.
Onun peşinden mutfağa gittim ve masaya oturmasını söyleyip tabaklara yemekleri koydum.
"Bana bu yemekleri öğretmen lazım. Makarnadan başka bir şey yapamıyorum ben."
"Makarna da güzel ama Magnus fazla sevmiyor. Etli yemekleri tercih ediyor. Çorba da çok sevmez. Ama tavuk çorbasına bayılıyor. Özellikle kremalı olursa parmaklarını bile yiyebilir."
Simon bana ağzı açık bir şekilde bakıyordu.
"Noldu? Suratımda bir şey mi var?"
"Bu kadar çok şeyi nasıl biliyorsun? Bu kadar kısa zamanda hem de?"
"Bilmem, takip ediyorum. Onu izlemeyi seviyorum."
"Ben Raphael'i izlesem 'Ne bakıyorsun yine mi sinirini bozdum?' Filan der. Biz sürekli kavga ediyoruz da..."
"Biz hiç kavga etmedik. Yani o bana bazen kızıyordu önceden. Ama ben onu sevgilisi varken öpmüştüm. O yüzden çok kızdı mesela bana. Bir de onun hakkında ayıp rüyalar gördüm diye kızmıştı."
Simon gülmeye başladığında neye güldüğünü anlayamamıştım.
"Ayıp rüyalar mi? Dostum sen kaç yaşındasın? 8 filan mı?"
"21. Ama Magnus hala çocuk gibi olduğumu söylüyor. Ayrıca önceden çıplak şeyler diyordum ama gerçeği sevişmeymiş. Sonradan öğrendim. Magnus'la sürekli yapıyoruz ve çok güzel. Siz de Raphael ile yapıyor musunuz?"
"Yapmaz mıyız? Raphael bana nefes aldırmıyor."
"Ne demek nefes aldırmıyor? Yoksa seni boğuyor mu? Ama... siz sevgilisiniz."
Simon yüzüme boş boş bakıp yine kahkahayı basmıştı.
"Nefes aldırmıyor derken... yani... nasıl desem... sürekli, ara vermeden sevişiyoruz demek istedim. Yoksa beni boğduğu filan yok."
"Ne güzel, ben de Magnus'la sürekli sevişmek istiyorum ama onu çok yoruyormuşum öyle söyledi."
"Demek yatakta iyi olan taraf sensin. Ben Magnus diye düşünmüştüm."
"Yatakta iyi ne demek?"
"Yani... sekste iyi anlamında."
"Magnus da iyi." Diyerek masaya oturdum. "Bilmiyorum, ben de iyiyim ama bana Magnus öğretti."
"Nasıl? Daha önce kimse ile olmadın mı?"
Başımı hayır dercesine salladığım zaman yine şaşkınca bana bakmıştı.
"Mağarada filan mı yaşıyordun?"
Magnus bu konudan bahsetme demişti.
"Sadece... uygun birisi olmadı işte. Magnus oldu. Hep o olsun istiyorum. Başka kimse ile olmayı zaten istemiyorum ben. Magnus benim için çok değerli."
"Dostum sen bayağı aşıksın. Körkütük dedikleri böyle bir şey sanırım. Nasıl bu kadar aşık olabildin. Yani... Magnus hayatını filan kurtarmış olmalı."
"Bana sevgisini verdi. Bir insanın bir insana yapabileceği en güzel şey bu değil midir? Sevgi paylaşması zor bir şey, insan ailesinden başkası ile paylaşmak istemez. Ama Magnus benle paylaştı ve ben de onunla paylaştım."
Bir yandan yemeğimi yerken bir yandan da bunları söylüyordum.
"Dostum sen çok safsın. Yani... temiz anlamında diyorum bunu."
"Teşekkür ederim. Sanırım güzel bir şey dedin."
"Güzel bir şey dedim, emin olabilirsin."
...
Yemek bittikten sonra Simon ile birlikte masayı toplayıp bulaşıkları yıkadık. Sonrasında o ders çalışacağını söyleyip salona kitapları ile indi ben de çantamdan örgü setimi çıkardım.
"Örgü mü örüyorsun?"
"Evet, çok seviyorum. Boş zamanların çabuk geçmesini sağlıyor. Yeni bir atkıya başladım. Magnus'a örüyorum. Size de örerim isterseniz."
"Ben... zahmet olmasın."
"Niye olsun ki. Zaman geçiriyorum ben böyle. Magnus'a rengarenk atkı ördüm geçenlerde. Çok güzel oldu ve çok beğendi. Ama sadece atkı örebiliyorum. Diğer şeyleri de öğreneceğim Sid'den."
"Telefonun filan yok mu? Instagramda filan takılmıyor musun?"
"O ne?"
"Sen ciddi misin? Ah... sanki 50 yıl önceden gününüze ışınlanmış gibisin." Deyip başını iki yana salladı. "İnsanlar fotoğraflarını paylaşıyorlar, bir sosyal medya sitesi."
"İnsanlar neden fotoğrafını paylaşıyorlar ki? Fotoğraflar albümlere konur ve kişilere özeldir."
"Dostum sen tarihi eser olarak saklanmalısın." Deyip gülümsedi. "Mükemmelsin."
Ona karşılık bir şey diyecektim ki kapı açıldı ve içeriye Raphael giriş yaptı.
"Selam güzelim." Diyerek Simon'a bir öpücük verdi. Sonrasında bana bakıp "Selam Alec, nasılsın?" Deyip gülümsedi.
"İyiyim. Magnus ile konuştun mu? Nasılmış? Uyuyabilmiş mi?"
"İyiymiş ama o da seni özlüyor işte. Siz neler yaptınız?"
"Alec harika yemekler yapmış, onları yedik. Bir de Alec instagram ne demek bilmiyormuş. Çok şaşırtıcı öyle değil mi?"
"Alec teknolojiden uzak büyümüş o yüzden böyle şeyleri çok bilmiyor." Dedi Raphael gülerek. "Alec bana da yemek koysana."
Örgüyü yana bırakıp mutfağa yöneldiğim zaman Raphael de peşimden gelmişti.
"Fazla ayrıntı verme kendin hakkında."
"Vermemeye çalıştım ama o çok soru soruyor ve çok konuşuyor."
"Yine de bir şekilde kaç. Duş alacağım, kitap okuyacağım de ve uzaklaş anlaşıldı mı?"
Başımı olumlu anlamda sallayıp ona yemeğini uzattım. Teşekkür ederek masaya oturdu ben de yanına oturdum.
"Magnus cidden iyiymiş dimi?"
"İyiymiş, merak etme sen onu. O idare edebilir."
"En son ona dayak attılar Raphael. İdare edemiyor. Bir daha böyle bir şey olursa o iş yerine girip hepsini öldüreceğim. Bunu Magnus da biliyor. Bana ne olacağını önemsemiyorum. Magnus'a ne olduğunu önemsiyorum."
"Biliyorum Alec, farkındayım. Ama şu an için sakin olmalısın. Henüz böyle bir şeye gerek yok."
"Aslında var. Hiçbiri yaşamayı hak etmiyor. Ama sabretmeye çalışıyorum, Magnus için. Orada neler dönüyor bilmiyorsunuz, ikiniz de."
"Bilmiyoruz ama tahmin ediyoruz. Ve söz veriyorum Alec. Magnus da ben de elimizden geleni yapacağız. Elimizden geleni yapacağız."
...
Gece yine uyku tutmamıştı ve öylece yatakta dönmeye başlamıştım.
Çok geçmeden az da olsa uykuya dalmıştım ama kötü bir rüyanın etkisine girdim ve uyanamadım.
Uyanmaya çalıştım ama olmuyordu. Her yer karanlıktı. Soğuktu ve canım çok yanıyordu.
Bedenim titremeye başladığı zaman elimi sertçe sıktım. Bir yerden düşüyor gibi hissettiğim zaman aniden birisi bana sarıldı ve titremem azalarak yok oldu.
"Sorun yok Alec, sorun yok."
Raphael'in sesini duyduğum zaman ona daha çok sarıldım ve nefesimi düzene sokmaya çalıştım.
"Magnus'la konuşabilir miyim?"
Benden hafifçe uzaklaşıp başını salladı ve cebinden telefonunu çıkardı. O sıra kolunun kızarmış olduğunu görüp kolunu tuttum.
"Ben mi yaptım?"
"Sorun değil Alec."
"Özür dilerim, istemeden yaptım."
Hafifçe elimi tuttu ve sonrasında telefonu bana uzattı. Telefonu elinden aldım ve kısa zaman sonra Magnus'un sesi kulağıma dolmuştu.
"Efendim Raphael bir sorun mu var?"
"Magnus benim, Alec." dedim sesini duymanın verdiği rahatlıkla.
"Alec noldu? Bir sorun mu var? İyi misin sen?"
"Ben... kabus gördüm ama iyiyim. Raphael beni uyandırdı. Ama onun kolunu kızartmışım. Cidden bilerek yapmadım."
"Biliyorum Alec, bilerek yapmadın. Raphael de biliyordur zaten."
"Ben seni çok özledim. Raphael ve Simon çok iyiler ama ben senin de yanımda olmanı istiyorum."
"Ben de yanında olmak istiyorum ama biraz sabırlı olmalıyız. Az kaldı tamam mı? Sonra yine hep yanımda olacaksın. Şimdi telefonu Raphael'e ver."
"Seni istiyor." Diyerek telefonu ona uzattım. Dinlemem yanlıştı ama yine de Magnus'un dediklerini dinledim.
"Raphael, o uyuyana kadar yanında kal. Saçlarını filan sevebilirsin. Odanın sıcak olduğundan emin ol."
"Tamam Magnus ben halledeceğim. İyi geceler sana."
"Sana da iyi geceler dostum."
Telefonu kapadıktan sonra bir süre bana baktı.
"Uyuyana kadar yanında kalacağım."
"Gerek yok Raphael, kendim uyurum." Deyip onun bileğini tuttum. "Acıyor mu?"
Yapmamam gerekiyordu ama o an zihnini okudum. Acıyordu.
"Acımıyor merak etme." Bileğini çekeceği sıra bileğini bırakmadım.
"Bana yalan söyleme." Dediğimde bileğine baktı.
"Zihnimi mi okuyorsun?"
"Beni suçluyor musun?" Dedim tekrar ona odaklanarak. Suçlamıyordu.
"Soruları bana değil zihnime soruyorsun."
"Uyuyana kadar yanında kalmayı istiyor musun?" İstemiyordu çünkü az önce yaptığım şeyden dolayı korkmuştu.
Elimi bileğinden çektim ve öylece yüzüne baktım.
"Üzgünüm, seni korkuttuğum için. İyi geceler Raphael."
"Zihnimi bir daha okuma."
"Sen de bana doğruları söyle, o zaman okumam." Deyip yatağa uzandım. Bir şey demeden yandaki koltuğa oturdu.
"Gitmeyecek misin?"
"Magnus kalmamı istedi ve kalacağım. Rahat bir uyku çekmeye çalış."
Bir şey demeden gözlerimi kapadım ve rahatlamaya çalıştım.
"Teşekkür ederim Raphael. Sen cidden iyi birisin."
....
Seni yerim ben Alec ayyy 😍😍