Matheus Luke Alexander Wang's Point of View
Even though I have clues on Angel's whereabouts, I can't stay calm since I still did not receive any information from Royal Kingdom of Incendia although the servants that are send there are already on their positions. I just cannot understand why I did not receive any reports when they have arrived already!!! For certain reasons, did something happen by any chance?
Head Servant Lucas: *Bows* Your Highness.
Matheus: What is it? Is there any news from there, Head Servant Lucas?
Head Servant Lucas: Replying to Your Highness. Your Highness, the servants say that they are not in the capital.
Matheus: What do you mean by that, Head Servant Lucas?
Head Servant Lucas: Your Highness, all of their warriors are heading to the battlefield. The servants even heard that the people will rescue late King Incendio's son.
Matheus: All of them? All of them are heading towards where, Head Servant Lucas?!
Head Servant Lucas: Yes, I'm telling the truth, Your Highness. Even the lady warriors are coming and including the Royal Queen of Incendia, Queen Cindy is coming, Your Highness.
Matheus: What?! Don't tell me that even Angel is stepping forward in this battle, Head Servant Lucas!!! *Shakes Head Servant Lucas*
Head Servant Lucas: Your Highness, please calm down... I cannot properly speak, Your Highness.
Matheus: *Stops* What are you waiting for, Head Servant Lucas? Speak up!
Head Servant Lucas: Fret not, Your Highness. Major General Camille is not included in the battlefield.
Matheus: Then where is she, Head Servant Lucas?!
Head Servant Lucas: Major General Camille is in-charge of the children and elderlies' safety, Your Highness.
Matheus: Good! Since she's in-charge for the children and elderlies' safety, it means to say that I have found out her whereabouts. Being in-charge of someone's safety is not bad at all! *Whispers* Angel, you got a good interception!
(Incendia)
Camille Angel Smith's Point of View
Nang nakaalis na sila papunta sa lugar ay ako na lamang ang natitira at ibang kasama ko ditong magbabantay sa mga bata't matatanda. Kahit iwan ko ang lugar na ito ay nakakasiguro naman ako sa kanilang kaligtasan dahil iiwan ko sila sa pangangalaga ng Scarlet Gang.
Scarlet Gang Member: *Bows* Mahal na Prinsesa.
Camille: Handa na ba ang lahat?
Scarlet Gang Member: Opo, Mahal na Prinsesa.
Camille: Iiwan ko na muna ang lahat sa inyo.
Scarlet Gang Member: Opo, kami na po ang bahala dito sa mga bata at matatanda, Mahal na Prinsesa.
Camille: *Tango*
Agad na akong tumungo sa kwebang pinagtataguan ko ng lahat ng gamit ni Gold. Kinuha ko na ang lahat ng gamit na kakailanganin ko. Matapos kong makuha ang kinakailangan ko ay agad na akong nagbihis ng aking kasuotan at ng matapos ako sa pagbibihis ay isinuot ko na din ang aking maskara. Nang masiguro ko na handa na ang lahat ay agad na akong sumakay sa kabayo papunta doon sa lugar.
Fast Forward...
Nang makarating na ako ay hindi naman ako nabigo dahil napapansin kong ako pa lamang ang nakakarating dito. May alam din kasi akong lugar kung saan mas madaling dumaan kaya hindi na rin nakakagulat.
Incendian General 1: Mahal na Reyna, mag-ingat po kayo.
Ina: Ayos lamang ako. Salamat, Heneral.
Incendian General 1: *Yuko*
Nagtago na rin ako agad ng marinig ko ang kanilang boses at ng nakakita ako ng mataas na puno ay palihim akong umakyat dito. Nang napansin kong hindi nila ako napansin ay doon pa lamang ako nagtagumpay sa pag-akyat ng puno. Alam kong kinakailangan ko pang maghintay ng ilang oras kaya matutulog na muna sapagkat ako'y inaantok. Puwesto ako ng komportable sa puno ng hindi nila ako makikita kahit ang aking anino.
Fast Foward...
Sa tingin ko ay lumipas pa lamang ang isa at kalahating oras pero naalimpungatan na ako sa mga naririnig kong kaluskos. Agad kong inayos ang aking sarili at sinugirado kong walang makakahalata sa akin kahit pa gaanong walang nakakapansin sa akin.
Incendian General 2: *Bulong* Andyan na sila, Mahal na Reyna.
Ina: *Bulong* Magsihanda na ang lahat.
Lahat: *Bulong* Opo, Mahal na Reyna.
Nagsidatingan naman ang hukbo na nagdala sa aking mga kapatid at kitang kita ko kung ano ang nagiging resulta ng pagpapahirap ng Telephatia sa kanila. Ang aking mga kapatid ay nasa isang kulungan bawat isa sa kanila. Pilit kong kinakalma ang aking sarili at nais ko mang lumusob agad ay hindi din naman magandang sirain ko ang aking sariling plano.
Camille: *Bulong* Aking mga kapatid... *Sobs* Konting tiis na lamang.
Hindi nakaligtas sa aking mga mata ang kinalalagyan nilang lahat pero ang pinakamalaking pinsala na natamo ay si kuya Miel. Ang pinakamatanda sa aming magkakapatid. Si kuya Miel napupuno ng malalaki at maraming pasa sa kanyang katawan. Alam ko, sa isang tingin pa lamang ay mahahalata muna.
Camille: *Bulong* Magbabayad kayo.
Ina: *Sugod* Magbabayad kayo!
Telephatian 1: Gyeongbo! jeogdeul-iissda! (Alert! There are enemies!)
Metallian 1: Heika no kōseki, dōmeikuni o mamore! (His Majesty's edict, protect the allies!)
Nagsimula na ang laban at nais ko man na makisali ay hindi maari. Ang misyon ko sa pagpunta dito ay masigurong ligtas na makakabalik ang lahat! Hanggang maari, hindi ako makikisali pero kung kinakailangan... lulusob ako.
...
Camille: *Nag-oobserba*
Napalingon naman ako sa isang direksyon at may nakita akong isang kalaban. Tinututok niya ang kanyang pana sa direksyon ng aking Ina. Pinakawalan na niya ang pana ilang segundo matapos ko siyang mapansin. Napalingon ako kay Ina at napansin kong wala man lamang nakapansin dito. Hindi na akong naatubili pang saluhin ang panang pinana ng kalaban para ipatama sa aking Ina sa pamamagitan ng mismong kamay ko.
*Wind strongly blows*
Sa isang kisap-mata, natigilan ang lahat. Ang lahat ay hindi inaasaan ang pagdating ni Gold, ang mandirigmang kinakatakutan ng mga kalaban ng Kaharian ng Incendia.
Metallian 2: Goldeu. (Gold.) *Kneels*
Gold: Anata wa kono gengo de nani o hanasanakereba naranai nodeshou ka. (What right do you have to speak in this language... filthy Telephatian spy.)
Kitang-kita at malinaw pa sa sikat ng araw ang takot habang binabanggit niya ang pangalang kinakatakutan ng lahat. Hindi ko tuloy mapigilan na ilabas ang malademonyo kong ngiti sa kanya. Gawain ko ito sa tuwing may nais akong paslangin.
Gold: Kono gengo de hanasu anata no kenri... Anata wa, anata ga Telephatia e no anata no chūseiwochikau-ji made ni anata jishin de sore o uchitaoshimashita. (Your rights speaking in this language... you, have overthrown it yourself by the time you have pledge your loyalty to Telephatia.)
Metallian 2: Watashi o awarende kudasai. Watashi wa chikaradeshita! Watashi wa chikaradeshita! (Please have mercy on me. I was force! I was force!)
Gold: Anata ga chikara o motte iru ka inai ka... anata wa anata jishin de sore o kimemasu. (Be that you are force or not... you decide it on your own.)
Metallian 2: Hogo suru kazoku ga imasu! Watashi o awarende kudasai! (I have a family to protect! Please have mercy on me!)
Gold: Watashi mo sōdesu! (So do I!)
Metallian 2: Kin yo, anata no yurushi o kongan shimasu. (I beg your forgiveness, Gold.) *Deeply bows*
Gold: Anata gata wa, watashi ga sore o motomeru hitobito ni jihi o ataenai koto o shitte imasu... (You know that I don't give mercy for those who seek for it...)
Metallian 2: ...
Gold: Watashi wa sore o motomeru hito ni wa jihi o ataemasen... karera wa sore ni ataishinaikaradesu. Tokuni jūdaina kibun o gai shita hito-tachi. (I do not give any mercy for anyone who seek for it... because they don't deserve it. Especially those who have gravely offended me.)
Hindi ko na siya pinagbigyan pang makapagsalita pang muli sapagkat pinatay ko na lamang siya ng walang bahid ng kahit isang awa sa kanya. Ang kaninang natahimik na laban ay sumiklab ulit. Imbes na ang kanilang atensyon ay sa mga sundalo ng Incendia at ni Ina. Lahat ng kanilang atensyon ay nasa akin kaya bawat taong lumapit sa akin ay hindi ko pinaligtas sa spada ko.
Habang patuloy akong nakikipaglaban ay sinira ko na ang mga kulungan ng aking mga kapatid. Nais kong mayakap sila sa mga oras na ito pero hindi ko nais na malaman ng lahat na ang Prinsesa ng Incendia at si Gold ay iisa lamang. Hindi ako tumigil sa pag-atake hangga't napaslang ko na ang lahat ng mga kalaban.
Gold: Mag-ingat kayo sa daan, Mahal na Reyna... mga Prinsipe ng Incendia. Mauuna na ako. *Yuko*
Nagmadali na akong umalis upang makabalik sa kweba upang magbihis at iwan na muna ang gamit ni Gold.
Fast Forward...
Nang makarating na ako sa kweba ay agad ko ng ginawa ang aking planong pagbihis at pag-iwan ng mga kagamitan ni Gold. Walang nakakaalam ng kwebang ito maliban sa akin. Kahit alam kong binabagalan ng lahat ang kanilang pagbabalik sa kapitolyo ay kumilos pa din ako ng mabilis. Alam ko na nakilala agad ako ni ina at ng aking mga kapatid. Kahit na sina Alfred at Clay ay kailanman ay hindi makakalimot sa katauhan kong iyon. Agad na akong umalis sakay ng kabayo. Kailangan kong maunahan ang lahat bago pa sila makabalik dahil haharapin ko pa ang galit ng aking Ina. Nilabag ko ang kanyang utos na manatili sa kapitolyo kaya pinabilis ko na ang takbo ng kabayo.
Fast Forward...
Nang nakarating ako ay tumayo lamang ako sa entrada. Pagkadating nila ay ako ang sumalubong sa kanila. Nang makita ako ng aking mga kapatid ay agad nila akong nilapitan at niyakap kahit na sila'y nahihirapan sa kanilang kalagayan.
Camille: *Sabay yakap* Kuya.
Miel: *Bulong* Bakit ngayon ka lang nagbalik?
Camille: *Bulong* Kuya, huwag kang mag-alala dahil ako'y nagbabalik na. Alam kong magtatanong ka kaya ikwe-kwento *Sobs* ko ang lahat ng pangyayari, Kuya Miel.
Miel: Tahan na... huwag ka ng umiyak. Nandito naman ako. Andito kaming lahat, Camille. *Inaalo si Camille*
Camille: Kuya naman eh! *Sabay kalas sa yakap* Kung maari lamang akong gumati ay gaganti ako! Hindi pa sapat ang kanilang kabayaran kumpara sa ginawa nilang pananakit sa inyo!
Miel: Nako! Mga sugat lamang ito na gagaling rin lahat. Alam kong gagaling din ito agad dahil may kilala akong magaling na manggagamot at iyon ang aming napakaganda at matapang namin na bunso! *Ginulo ang buhok ni Camille*
Camille: Kuya naman eh! Inaasar mo na naman ako. Kakakita pa lamang natin pero ito na agad ang ginagawa mo sa akin.
Ina: Mag-usap tayo sa loob ng silid!
Natigilan ang lahat sa narinig mula kay Ina. Tiningnan ko naman sina Alfred at Clay na hindi na nagulat. Bago pa man may masabing iba pa si Ina ay agad na kaming sumunod na pumasok sa kwarto. Sinara na din agad ang pintuan matapos na nakapasok ang lahat. Sinamahan na lamang din ako nina Alfred at Clay sa loob. Hindi rin naman iba ang dalawa at wala na lamang ding sinabi si Ina o ang sino man sa mga kapatid ko.
Ina: *Tingin kay Camille* Hindi ka ba nag-iisip?! Bakit muna ako sinusuway ngayon, Camille?! Hindi ba at sinabihan na kitang huwag ng makisali!
Camille: Ina... sumunod lang naman ako sa inyo. Nasa paligid lamang ako dahil nais kong masiguradong ligtas lamang kayong lahat. Kung napansin lang sana ng kahit sino ang hangal na iyon... Ang lakas ng loob niyang kalaban tayo!
Alfred: Camille, ayos ka lang ba?
Clay: Oo nga, may lason ang panang iyon.
Ina: Ano?!
Camille: Huwag kayong mag-alala... hindi ako maglalakas loob na hawakan ang panang iyon ng wala akong kaalam-alam.
Alfred: Mabuti naman kung ganoon.
Camille: Kung nasa kamay lamang natin ang panig. Hinding-hindi ako makikisali sa isang laban na hindi ako malayang sumali. Isa pa, kung hindi ako makikisali... paano naman ang iyong kaligtasan, Ina?
Ina: Camille!!! Kahit na, nilagay mo sa alanganin ang iyong buhay! Ilang ulit ko ng binilin sa iyong huwag kang pumunta doon! Pero ano ang ginawa mo?! Sinuway mo lamang ang aking kautusan!!!
Hindi ko na alam ang sasabihin ko kay Ina. Alam kong nag-alala siya sa akin at sa magiging apo niya pero ligtas naman kami pareho. Isa pa, hindi ako susuong sa isang laban na maglalagay sa panganib ng anak ko.
Miel: Ina... tama na.
Ina: Kausapin mo itong kapatid mo! *Turo kay Camille* Hindi na nakikinig sa akin.
Miel: Ina, kumalma lang po kayo atsaka hindi naman po bago sa atin na sumama si bunso sa isang labanan... kaya bakit po kayo nagagalit sa kanya?
Randam ang katahimikan sa loob ng silid sa ilang segundo. Hanggang ngayon ay wala pa rin akong naiisip ng kahit na anong plano kung papaano ko sasabihin sa aking mga kapatid ang aking kondisyon. Alam kong magagalit sila at hindi ko iyon maiiwasan.
Ina: Alam ko naman iyon, Miel... pero huwag lang sa pagkakataong ito!!!
Miel: Bakit naman po, Ina? Bakit hindi maaring lumaban si bunso sa pagkakataong ito? May nangyari ba?
Natahimik na naman ang buong silid. Nang napatingin sa akin si Ina ay napayuko na lamang ako.
Ina: Magpapahinga na ako... ikaw na ang bahalang magsabi sa iyong mga kapatid kung ano ang dahilan bakit hindi kita pinapayagan.
Camille: Opo, Ina.
Napatingin na lamang kami kay Ina habang umalis siya. Halata sa mga mukha ng aking mga kapatid ang pagkagulat nila. Bilang sinabi na din ni Ina na sabihin ko sa kanila, sasabihin ko sa kanila ang katotohanan. Ayos lang... matatanggap ko naman ang lahat ng pwedeng mangyari.
Miel: Bakit, Camille? Ano ba ang dahilan kung bakit nagagalit ngayon si Ina?
Camille: Aking mga kuya... *Napatingin sa kanyang mga kapatid*
Miel: Ano ba kasi iyon?
Alfred: Miles, kung gusto mo... ako na ang magsabi.
Camille: Hindi na, Alfred. Kaya ko na ito.
Clay: Sigurado ka, Camille?
Camille: *Tango*
Miel: Camille Angel Smith! Huwag muna akong pinaghihintay pa... ano ba ang nangyari habang kami ay wala?!
Camille: Ako'y nagdadalang tao sa aking panganay.
Miel: Ano?! Sino ang ama ng iyong dinadala?!
Camille: Hindi ko alam.
Miel: Papaanong hindi mo alam?! Napaka-imposible naman ata noon, Camille!
Camille: Kuya Miel... nakalimutan muna ba? Nakatakda na itong mangyari... dahil ito ang nakasaad sa sinasabi nilang propesiya.
Miel: Lintek na propesiyang iyan! *Huminga ng malalalim* Hindi ko nakakalimutan ang propesiya pero parang napaka-imposibleng hindi mo man lamang nakilala ang ama ng dinadala mo.
Camille: Alam ko ang ibig mong sabihin, Kuya Miel... pero mas pipiliin kong manahimik na muna ngayon tungkol sa ama ng dinadala ko.
Kuya Miel, kilalang-kilala ninyo ako subalit kilalang-kilala ko din kayo. Sa oras na ako'y magsalita tungkol sa kanya ay alam kong hindi kayo mag-aatubiling sumugod agad doon. Bagay na iniiwasan kong mangyari. Kung pipiliin ko naman magsinungaling sa inyo, alam kong mas lalo lamang ninyo ako hindi titigilan sa inyong mga katanungan.
Kuya Miel... kayong mga kuya ko ang nangunguna sa pag-alaga sa akin kaya hindi ko magagawang magsinungaling sa inyo dahil masyado ninyong kabisado ang aking ugali. Mahirapan naman kayo at lahat-lahat... hindi kayo nagsasalita dahil masyado kayong sabik sa babaeng kapatid lalo pa at nag-iisa lamang akong babae.
Camille: Sa oras na magsalita ako tungkol sa ama ng dinadala ko, natitiyak kong magugulat ang lahat... *Tingin kay Alfred* Isa pa, masyado ko kayong kilala. Hindi kayo mag-aatubiling sugurin ang ama ng aking dinadala.
Hindi na ako nagsalita noong natahimik sila sa aking sinabi. Alam din naman kasi namin ang lahat na nagsasabi ako ng katotohanan.
Made: 08/25/2014 ~ 11:02 - 12: 38 pm
Message: 10/18/2014 ~ 7: 29 - 7: 38 pm
Posted: 10/18/14 ~ 7: 28 pm
1st Edit: 10/18/2014 ~ 7: 19 - 7: 28 pm
2nd Edit: 11/24/2014
3rd Edit: 04/16/2015 ~ 12: 51 - 12: 57 pm
✔ Mass Edit: 01/14/2019