ဧကရီအျဖစ္သုိ႕ေရာက္ရွိျခင္း
လင္းယီြယခုတေလာ မအားလပ္ပါ။
နန္းေတာ္ရာသုိ႕သြား၍ ဧကရီ႕က်င္႕ဝတ္တုိ႕အား သင္ယူရသည္႕အျပင္ နန္းေတာ္တြင္းအမ်ိဳးသမီးေရးရာ လက္ဖက္ရည္ပြဲတုိ႕ေႀကာင္႕ နန္းေတာ္သုိ႕ စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ကူးလူးေနရသည္မုိ႕ လင္းယီြ၏ ေအးခ်မ္းဆိတ္ျငိမ္သည္႕ ေန႕ရက္တုိ႕က ကုန္ဆုံးကုန္ရ၏။ အကဲခတ္ႀကည္႕သမွ် မယ္ေတာ္ဖုရားသည္ကား လင္းယီြအေပၚမႏွစ္ျမိဳ႕ဟန္ေပၚ၍ ကုိယ္လုပ္ေတာ္ ေမာင္းမအေပါင္းအေဖာ္တုိ႕သည္ကား မယ္ေတာ္ဖုရား၏ အျပဳအမူေႀကာင္႕ လင္းယီြအား ထိကပါးရိကပါးပင္ျပဳရဲႀကေပ၏။
လင္းယီြက ရဲတင္းလွေသာ သြက္လက္လက္မိန္းမပ်ိဳတုိ႕ကဲ႕သုိ႕ မဟုတ္သလုိ အိေျႏၵျဖင္႕ သိမ္ေမြ႕လွသည္လည္းမဟုတ္။
သုိ႕ႏွင္႕ အိမ္ေထာင္မႈသင္တန္း၊ဧကရီသင္တန္းသည္ လင္းယီြအဖုိ႕ခက္ခဲလာရ၏။
ထုိ႕အတူ လက္ဖက္ရည္ပြဲသည္ ျငီးေငြ႕စရာ ပြဲအခမ္းအနားတစ္ခုျဖစ္လာခဲ႔သည္။
ယေန႕တြင္လည္း ေတာ္ဝင္လက္ဖက္ရည္အား သုံးေဆာင္၍ အတုဖက္သည္႕ ရယ္သံလႈိင္လႈိင္တုိ႕ႀကား လင္းယီြ စိတ္အုိက္ေနခဲ႕ရပါရ၏။
"မယ္မယ္ဖုရား ဒီကုိယ္လုပ္ေတာ္ကုိ ေဗြမယူပါနဲ႕ေနာ္။ "
"မဟုတ္တာကြယ္။ ဘာကုိ ေဗြယူရမွာလဲ? မင္းက ငါ႕သမီးလုိပါပဲ။ "
ေနာင္ျဖစ္မည္႕ဧကရီ၏ ေ႕ရွေတာ္ေမွာက္၌ သမီးေခ်ြးမဇာတ္ပုိင္နုိင္စြာကေနသည္႔ ကုိယ္လုပ္ေတာ္ယန္ႏွင္႕ မယ္မယ္ႀကီးအား လင္းယီြက အာရုံပင္မျပဳမိ။ သူမ၏စိတ္အစုံက နန္းေတာ္ဥယ်ာဥ္မွ် ဆယ္မ်ိဳးေရာင္စုံပန္းအလွတုိ႕ကုိသာ…… အာရုံတိမ္းညႊတ္လ်က္……
သူမက ပန္းပ်ိဳးရသည္အား ဝါသနာထုံသည္မုိ႕ ဤသုိ႕အေရာင္စုိသည္႕ ပန္းအမ်ားအျပားအား ယုယပ်ိဳးေထာင္ရသည္္႕ နည္းလမ္းအား သိခ်င္လြန္းလွသည္ေႀကာင္႕ ထုိနည္းတုိ႕အား စဥ္းစားေနမိျခင္း…
လက္ဖက္ရည္ပြဲသည္ကား သူမႏွင္႕ လုံးလုံးမသက္ဆုိင္သကဲ႕သုိ႕……။
ကုိယ္လုပ္ေတာ္တုိ႕၏ ရယ္သံလြင္လြင္ကသာ ဥယ်ာဥ္ေဆာင္ေတာ္၌ ပ်ံ႕လြင္႕ေနပါ၏။
"ဒါနဲ႕ ဧကရီအေလာင္းအလ်ာက တိတ္ဆိတ္ေနတာပဲေနာ္။ ဒီအသုံးမက်တဲ႔ ကုိယ္လုပ္ေတာ္ေတြကုိ စိတ္အေနွာင္႕အယွက္ျဖစ္ရလုိ႕လား?"
အာသြက္လွ်ာသြက္
ကုိယ္လုပ္ေတာ္ယန္၏ ဆုိလာသည္႕ေထ႕စကား……။ လက္ဖက္ရည္ခြက္အသာခ်၍ လင္းယီြတုံ႕ျပန္ရန္ဟန္ျပင္စဥ္၌ ေနာက္လုိက္ကုိယ္လုပ္ေတာ္တုိ႕၏ စကားသံက တစ္ဦးျပီးတစ္ဦး ကပ္ပါလာႀကေလ၏။
"ဧကရီအေလာင္းအလ်ာကုိ မရုိမေသျပဳမိရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္။"
"ဟုတ္ပါရဲ႕ မေလးစားသလုိေတြ ျဖစ္မိသြားရင္ ဒီကုိယ္လုပ္ေတာ္ေလးေတြကုိ ေဗြမယူပါနဲ႕ေနာ္။"
"စိတ္အေႏွာင္႕အယွက္မျဖစ္ပါနဲ႔ေနာ္"
မ်က္ရည္ရစ္သုိင္း၊ နူးညံ႕ေယာင္ေဆာင္ေသာ
ကုိယ္လုပ္ေတာ္တုိ႕၏
သုိးဟန္ဆင္သည္႕ ဝံပုေလြေထာင္ေခ်ာက္အား မယ္ေတာ္ႀကီးက တိတ္ဆိတ္သမႈျဖင္႕သာ ေစာင္႕ႀကည္႕၏။ ေပါက္ကြဲမႈ၊ေထ႕လုံးေငါ႕လုံးတုိ႕အား မွ်ားငင္သည္႕ ကုိယ္လုပ္ေတာ္တုိ႕က ေကာက္က်စ္စြာျပံဳးေနႀက၏။
လင္းယီြက သူမတုိ႕ထပ္လွေတာ႕ေရာ ဘာလုပ္နုိင္မည္နည္း။ အာဏာပုိင္စုိးလ်င္ေရာ ဘာလုပ္နုိင္မည္နည္း။ ယခုပင္ ေယာကၡမျဖစ္သူ မယ္ေတာ္ႀကီးက ေခ်ြးမဘက္က မရပ္တည္ေပးသည္႕အျပင္ အရွင္မင္းႀကီးကပါ စိတ္ဝင္စားမႈမေပး။
လင္းယီြမည္သည္႕ နတ္သမီးကဲ႕သုိ႕လွသည္႕ အမ်ိဳးသမီးကုိပင္ အရွင္က သူမနန္းေတာ္လာေလတုိင္း တစ္ေခါက္တစ္ခါမွ စိတ္ဝင္တစားလာမရွာဖူးေပ။
"မဟုတ္တာ…"
ကုိယ္လုပ္ေတာ္တုိ႕၏ အျမင္ႏွင္႕ကြဲျပားစြာ အေသေရျပည္႔စြာဆုိလာသည္႕ ေလသံေအးနုနုက ေစာင္းခတ္သံသုိ႕ႏွယ္……။ သူမ၏နူးညံ႕သည္ကုိယ္ဟန္က ေအးစက္စက္အေငြ႕အရိပ္ျခံဳလႊမ္း၍ ရယ္ေမာျခင္းမရွိ ပထမဆုံးအေနႏွင္႔ တိတိပပစကားဆုိလာေပ၏။
"တုိ႕တစ္ေယာက္တည္း တိတ္ေနတာမဟုတ္ဘူးေလ။ ကုိယ္လုပ္ေတာ္ခ်ီလည္း ဝင္မပါတာပဲမဟုတ္ဘူးလား? တုိ႕ကမင္းတုိ႕စကားကုိ စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္ေနရုံပါ။ မင္းတုိ႔စကားက တုိ႔ကုိသေဘာသိမ္တဲ႕လူလုိ႕ ဆုိလုိေနသလားလုိ႕ ဒါဆုိကုိယ္လုပ္ေတာ္ခ်ီက်ေတာ႕ေရာ တုိ႕နဲ႔မတူလုိ႕လား??"
သူမတုိ႕အႀကံအား သိေနသည္ဟု အစြယ္ထုတ္ျပလုိက္သည္က ဝံပုေလြမဟုတ္ က်ားရုိင္းပ်ိဳမႏွယ္……။ ကုိယ္လုပ္ေတာ္တုိ႕ မ်က္ႏွာက ဟန္မေဆာင္နုိင္စြာပ်က္ယြင္း၍ အျပံဳးခ်ိဳတုိ႕က ပိန္းႀကာေရကဲ႕သုိ႕ မ်က္ႏွာေပၚ၌ တင္က်န္မေနေတာ႕။ ျဖဴေဖ်ာ႕ကုန္ႀကရေလ၏။
ကုိယ္လုပ္ေတာ္ခ်ီက အရွင္မင္းႀကီး အထိခုိက္မခံဝံ႕သည္႕ အခ်စ္ေတာ္ဆုိသည္အား လူတုိင္းသိသည္။ မည္သူက သူမအားျပႆနာရွာခ်င္မည္နည္း။ ထုိသုိ႕ႏႈိင္းယွဥ္လာသည္႕အခါ သူမတုိ႕က ဧကရီအေလာင္းအလ်ာအား မေလးစားရာက်သြားရသည္မုိ႕ ေခ်ြးေစးပင္ျပန္လာရသည္႕အခုိက္
လင္းယီြ၏မ်က္ႏွာထားက ေအးစက္ဆဲ……။
သူမတုိ႕၏အခက္ေတြ႕မႈအား ရိပ္စားမိသည္႕အခါ မယ္ေတာ္ႀကီးက စကားျဖင္႕ေဖးမလာ၏။
"ဒီကေလးမေတြက စကားမတတ္တာ ခြင္႕လႊတ္လုိက္ပါ လင္းယီြရယ္။ သူတုိ႕က မႀကာခင္ မင္းလက္ေအာက္ကုိ ေရာက္လာေတာ႕မယ္႕ မိသားစုဝင္ေတြပါ အခ်င္းခ်င္း ကသိကေအာက္ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ရေအာင္"
"မယ္ေတာ္က လင္းယီြကုိ အဲ႕လုိမ်ိဳးထင္တယ္ဆုိတာ မထင္ထားခဲ႔ပါဘူး။ လင္းယီြအေနနဲ႕ သူတုိ႕ကုိ ဘာအျပစ္မွမတင္ရေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ္႕ မယ္ေတာ္႕စကားက လင္းယီြကသူတုိ႕ကုိအျပစ္တင္ေနသလု္ိလု္…… သူမ်ားေတြသာႀကားရင္ ျဖစ္ေတာင္မျဖစ္ရေသးတဲ႕ ဧကရီအညစ္အေထး
ျဖစ္ေနပါေရာ႕မယ္။ "
"မင္း!! အဟင္း အဲ႕လုိဆုိေတာ႕လည္း ေကာင္းျပီေလ။ ဒီမယ္ေတာ္က ေနသိပ္မေကာင္းလုိ႕ အရင္ျပန္ႏွင္႕မယ္။ မင္းတုိ႕ဆက္ျပီးက်င္းပပါ။"
"မယ္ေတာ္ မရွိမွေတာ႕ လင္းယီြကုိလည္း ျပန္ခြင္႔ျပဳပါ။ လင္းယီြအိမ္မွာ ေလ႕လာစရာေတြ က်န္ေနေသးတာမုိ႕ လက္စသတ္ရပါဦးမယ္။"
မယ္ေတာ္ဖုရား၏ဟန္ေဆာင္မႈက ဒီ႕ထပ္ပုိမေကာင္းနုိင္ေတာ႕။ မႈိင္းညိဳ႕လာသည္႕ မ်က္ႏွာထားႏွင္႕ဆန္႔က်င္စြာ လင္းယီြသည္ကား အျပံဳးမဖက္သည္႕ ေအးစက္စက္မ်က္နွာေသျဖင္႔သာ ရွိေန၏။
သူမ၏ဥာဏ္ရည္ထက္ျမက္မႈအား ေတြးမိႀကသည္႕အခါ မိမိတုိ႕ကုိယ္ကုိ သူမႏွင္႕ ႏႈိင္းယွဥ္ေနမိျခင္းအား ကုိယ္လုပ္ေတာ္တုိ႔ ရွက္ရြံ႕ေနမိႀကသည္။ သူမက စာေပပါရမီပါ အမတ္က်န္းယြမ္ကုိပင္ ေမးခြန္းထုတ္နုိင္သူမွန္း သတိရမိလုိက္သည္႕အခါ သူမတုိ႕အေနႏွင္႕ လင္းယီြအလွမ္းမမွီသည္႕ ေငြစင္ထိပ္ထားဟု ခံစားလာရေစ၏။
"အုိး ဟုတ္လား? အဲ႕ဒါဆုိလည္း ျပန္ပါ။"
"ဟုတ္ကဲ႕ လင္းယီြကုိ ခြင္႕ျပဳပါဦး"
ဝတ္ဆင္ထားသည္႕ အျဖဴခရမ္းစပ္ဝတ္ရုံအား သပ္ရပ္ေအာင္ျပဳကာ မယ္ေတာ္ႀကီးအား အရုိအေသေပးျပီး အေစခံအားလန္ႏွင္႕အတူ အလ်င္ထြက္ခြာလာသည္႕အခါ အလုံးစုံ၏မ်က္ဝန္းတုိ႕က လင္းယီြထံ၌သာ………။
သူမက နန္းေတာ္စည္းကမ္းေတြ သင္ထားတာမဟုတ္ဘူးလား။ လူႀကီးသူမထက္ အလ်င္မထြက္ရ ဆုိတဲ႕စည္းမ်ဥ္းေလးေတာင္ နားမလည္နုိင္တာလား?
လူတုိင္း၏အေတြးပုံရိပ္မွ နတ္သမီးပ်ိဳသည္ ထုိမ်ွမရုိးရွင္းဟု သိျမင္လာရသည္႕ေနာက္ ေငးေမာေနႀကရုံသာ
ေစာ္ကားခံရသည္႕ မယ္ေတာ္ဖုရားမွာမူ ခႏၶာေဖာက္၍ ေသြးပင္အန္လုမတတ္……။ ခပ္လွမ္းလွမ္းေနရာမွ မ်က္ဝန္းစူးစူးတစ္စုံသည္ကား ထြက္ခြာသြားသည္႕ ခရမ္းျဖဴလႊာေက်ာျပင္ကုိသာ ေငးစုိက္ႀကည္႕ေနခဲ႔ေလ၏။
"သူမက တမင္လုပ္ေနတာမဟုတ္လား?"
"ျဖစ္နုိင္ပါတယ္။ "
"ဧကရီေနရာကုိမ်ား ရာရာစစ အဲ႕ဒီခ်န္းမ်ိဳးႏြယ္ေတြအကုန္ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတယ္။ "
"အရွင္မင္းႀကီး သူမကုိတစ္ကယ္ပဲ ေနရာေပးမွာလား?"
"ငါ႕မွာ ထိန္းခ်ဳပ္နုိင္တာ သူမပဲရွိတယ္။"
နံေဘးမွ အနီေရာင္ဝတ္လုလင္ထံမွ မည္သည္႔စကားမွ ျပန္မလာသည္႕အခါ ေရႊဝါေရာင္နဂါးရစ္ႏြယ္သည္႕ ဝတ္ရုံပုိင္ရွင္သည္ကား လင္းယီြ၏ေက်ာျပင္ကုိ ထုိးေဖာက္မတတ္ ရႈေနခဲ႔ကာ သူ၏မ်က္ဝန္းတုိ႔က သိသိသာသာေအးစက္၏။
ရွင္ဘုရင္အေနႏွင္႕ အာဏာကစားပြဲ၌ ပုလႅင္ေနရာကုိ ထိန္းခ်ဴပ္ရာ၌ ကူညီနုိင္မည္႕ လူသည္ကား သူမသည္သာလ်င္……။
သူမအားအခ်ိဳသတ္၍ ေနရာေပးရန္စဥ္းစားမိေသာ္လည္း ယခုပုံစံအရ ခက္ခဲပုံျမင္ရသည္ေႀကာင္႕ လက္ေလွ်ာ႕ရန္ဆုံးျဖတ္ရင္း ဟန္က်င္းရွန္းသက္ျပင္းခ်မိရ၏။
"သြားစုိ႕"
"သူမကုိ မေတြ႕ႀကည္႕ဘူးလား အရွင္မင္းႀကီး"
"တစ္ခ်ိန္က်ရင္ ေတြ႕ရမွာပဲ ေလာမေနေတာ႕ဘူး။ "
ဥယ်ာဥ္ေတာ္မွ အေဆာတလ်င္ထြက္ခြာသြားေလသည္႕ ေရေျမ႕သခင္အား သတိမျပဳမိေလသည္႕ လင္းယီြသည္ကား စိတ္ညစ္ညဴးမႈႏွင္႕အတူ အနာဂတ္၏သူမကုိယ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္မိေနေလ၏။
လင္းယီြက တစ္သက္လုံးသက္ေတာင္႔သက္သာ ဘဝအားမေမွ်ာ္ကုိးေသာ္လည္း အနာဂတ္ခင္ပြန္းကုိ အျမင္႕တကာ႕အျမင္႕မွဟူ၍လည္း စိတ္ထဲမမွန္းထားမိ။ ယခုဤသုိ႕ျဖစ္လာရသည္႕အခါ လင္းယီြစိတ္ေမာသည္။ ယခုသူမအသက္တစ္ဆယ္႕ငါးႏွစ္။ ငယ္ရြယ္နုနယ္ေသးသည္႕အရြယ္။ ေနာင္ေလးလအေက်ာ္လြန္ေျမာက္လ်င္ ေရာက္ရွိမည္႕ ဆယ္႕ေျခာက္ႏွစ္ျပည္႕ေမြးေန႕အား နန္းေတာ္၌ျဖတ္သန္းရမည္အား စဥ္းစားမိလ်င္ သက္ျပင္းသက္မက အေထြေထြ……။
သူမေမြးေန႕တုိင္း အိမ္ေတာ္မွာ က်င္းပတတ္သည္႕ ပန္းစုိက္ပြဲသည္လည္း အနာဂတ္၌ ရွိမလာနိုိင္ေတာ႕……။
လူတုိင္းေမွ်ာ္ကုိးသည္႕ ဧကရီေနရာအား ႐ရွိျခင္းကုိပင္ သူမစိတ္မေပ်ာ္မရႊင္ျဖစ္လာမိေစ၏။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိတ္သုဥ္းသည္႕ဘဝ၌ ေနရမည္က သူမ၏ကံတရားေပလားဟု လင္းယီြေတြးမိေသာ္ မသိလုိက္ခင္ပင္ ႏႈတ္ခမ္းမွျပိဳသည္႕သက္ျပင္း……။ နန္းေတာ္တြင္းဟု အမွတ္မရ ျပဳမူမိသည္႕အခါ လမ္းျပေဆာင္သည္႕ အပ်ိဳေတာ္ေလးက လင္းယီြထံ အေမးညွိခ်င္သည္႕သေဘာျဖင္႕ ရႈလာ၏။
"အားလန္ ျမန္ု္ျမန္ျပန္ရေအာင္ ငါပင္ပန္းေနျပီ"
"ဟုတ္ကဲ႕~ "
ေရာ္ႏြမ္းလ်လ် လင္းယီြ၏မ်က္ႏွာရိပ္အား အကဲခတ္မိစြာ
အားလန္ကအလိုက္တသိ တြဲကူလာသည္႕ေနာက္ လင္းယီြ သူမေလးကုိသာ အားျပဳတြဲ၍ နန္းေတာ္မုဒ္တံခါးရွိရာဆီသုိ႕သာ ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ႔ေပ၏။ မုဒ္တံခါးနားရွိ ခ်န္းအိမ္ေတာ္မွေဝါယာဥ္ေပၚသုိ႕ မတက္မီ ခမ္းနားထည္ဝါသည္႕ နန္းေတာ္ရာအား လင္းယီြေငးေမာမိသည္။
မႀကာမီအိမ္ျဖစ္လာေတာ႕မည္ဟူ၍ အေတြးေဆြးေဆြးတသသႏွင္႕……။
ထုိ႕ေနာက္ ထည္ဝါမႈစုိးသည္႕ အႏွီနန္းေတာ္အား ေက်ာခုိင္းပစ္မိပါ၏။
****************
သကၠရာဇ္၂၅၃
ရွင္းခ်န္း လုံႏွစ္ ၁၁ရက္
အႏွီမဂၤလာႏွင္႕ျပည္႕ေသာေန႕၌
မုိးေကာင္းကင္သည္ ႀကည္ျပာလ်က္…။ တိမ္ျမဴတုိ႕သည္သာ တစ္စ၊တစ္စ ေနသည္လည္း ေကာင္းစြာထြန္းသည္။
ခ်န္းအိမ္ေတာ္၌သည္ကား မဂၤလာစကားေျပာဆုိသူတုိ႕ႏွင္႕ျပည္႕ႏွက္ေန၏။ ခ်န္းအိမ္ေတာ္သခင္မ တုယီြမင္းသမီးသည္ကား စိတ္ခံစားမႈအား မထိန္းနုိင္စြာမ်က္ႏွာအုိ အလုိမက်ႏွင္႕ ဧည္႕သည္တုိ႕အား ႀကိဳဆုိသမႈအေနႏွင္႕ အျပံဳးက ေရးေရးမွ်……။ အမတ္မင္းခ်န္းတုိ႕ သားအဖသည္ကား
နန္းေတာ္တြင္း၌ ႀကိဳတင္ေစာင္႕ဆုိင္းႏွင္႕ျပီမုိ႕ သူမတစ္ဦးတည္းသည္သာ ဂုဏ္ျပဳစကားေျပာဆုိသူတုိ႕ႏွင္႕ အလုပ္မ်ားေန၏။
ယေန႕၏အဓိကလူျဖစ္ေသာ လင္းယီြကမူ မဂၤလာအဝတ္အစားနီေစြးေစြး…။ ေရႊအဆင္း ဇာမဏီဆံထုိးခန္႕ထည္ထည္အား ဆင္ျမန္းကာ ဧကရီတစ္ပါး၏ထည္ဝါမႈမ်ိဳး ေပးစြမ္းသည္႕မ်က္ႏွာေခ်၊နီရဲရဲႏႈတ္ခမ္းဆီကဲ႕သုိ႕ေသာ မ်က္ႏွာျပင္ဆင္မႈႏွင္႕ ရွိေန၏။ ေႀကးမုံဝါေပၚမွ သူမ၏ပုံရိပ္ကမူ မတုန္မလႈပ္……။ ရယ္ေမာ၊ရွက္ရြံ႕မႈအလ်င္းမရွိ။ ထုံးစံအတုိင္းပင္ ေဆာင္းေရခဲပမာ ေအးစက္လ်က္……။
ေရွာင္ပုိင္ႏွင္႕ေရွာင္ယြဲ႕ကမူ လင္းယီြအား ျပင္ဆင္ေပးျခင္းႏွင္႕ အလုပ္မ်ားလ်က္……။
အားလန္ကမူ ဟန္မေဆာင္နုိင္စြာ မ်က္ရည္ဥတုိ႔သီလ်က္ ငုိေႀကြးေနရွာ၏။
"အရူးမေလး နင္ကဘာကိစၥငုိေနတာလဲ?"
မ်က္ႏွာထက္သုိ႕
ဇာနီလႊာမအုပ္ခင္၌ အားလန္ထံသုိ႕ ရႈကာ ေမးလာသည္႕လင္းယီြ……။ အားလန္ကမူ ေရစြတ္စြတ္မ်က္ဝန္းတုိ႔ျဖင္႕
သခင္မေလးထံ ျပံဳးရင္းေငးလာ၏။
"ငယ္ငယ္တည္းက တူူတူရွိလာတဲ႕ သခင္မေလး…… မဟုတ္ မယ္မယ္က ဒီလုိထိမ္းျမားရေတာ႕မယ္ဆုိေတာ႕ အားလန္စိတ္လႈပ္ရွားသြားတာပါ။"
"အပုိေတြ မသိရင္ မယ္မယ္က မေကာင္းတဲ႔ေနရာသြားရမွာက်ေနတာပဲ"
"အင္းေလ။ ဝမ္းသာစရာေန႕မ်ိဳးမွာ ငိုစရာလား? ပုိကုိပုိတယ္။ မယ္မယ္ တုိင္းျပည္ရဲ႕ဧကရီျဖစ္တာကုိ ဂုဏ္ျပဳပါတယ္။ မယ္မယ္"
"ေကာင္းပါျပီ"
ေရွာင္ယြဲ႕၏အေယာင္ေဆာင္ ဂုဏ္ျပဳမႈအား အသိအမွတ္ျပဳျပီးသည္႕ေနာက္ သူမက မ်က္ဝန္းေတာက္ေတာက္တုိ႕ျဖင္႕ လင္းယီြထံရႈလာသည္။ သူမေမွ်ာ္လင္႕ေနျခင္းအား လင္းယီြက သိႏွင္႕၏။ နန္းေတာ္သုိ႕ေခၚေဆာင္သြားရန္ ေမွ်ာ္လင္႕ေနျခင္းသာ……။
သုိ႕ေသာ္လင္းယီြက သူမကဲ႕သုိ႕ သစၥာေဖာက္အား သားရဲတြင္းသုိ႕ ေခၚယူကာ အတူတကြ မရွိခ်င္။ သုိ႕ေသာ္ ေရွာင္ပုိင္ကုိေတာ႕ ေခၚယူသြားရမည္။ ေယာင္းမေတာ္စိတ္ေအးေစရန္အဖုိ႕ အကုိေတာ္နွင္႕ေဝးရာသုိ႕ ထုိကေလးမအား ေခၚယူရမည္။ အားလန္ကေတာ႕ ေျပာစရာပင္မလုိ ။လင္းယီြအေပၚ စိတ္သေဘာထားေကာင္းသူမုိ႕ ေခၚကုိေခၚယူရမည္ျဖစ္၏။
"နန္းေတာ္ကုိ အပ်ိဳေတာ္အေနနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ပဲေခၚပုိင္ခြင္႕ရွိတယ္။ ဒီေတာ႕ ငါစဥ္းစားထားတယ္။ အားလန္၊ေရွာင္ပုိင္တုိ႕ကုိေခၚသြားမယ္။ ေရွာင္ယြဲ႕ မင္းကေတာ႕ လင္းဇီဆီသြားလုိက္ပါ။ လင္းဇီက မင္းကုိလုိခ်င္တယ္လုိ႕ ေတာင္းထားတာ ငါအခု နန္းေတာ္ကုိသြားရမွာမုိ႕ သူမဆႏၵကုိ ျဖည္႕ဆည္းေပးခ်င္တယ္။ ရပါတယ္ေနာ္။"
"မယ္မယ္ …… ေရွာင္ယြဲ႕……"
"အုိင္းယား မယ္မယ္အေလာင္းအလ်ာေရ ဘာလုပ္ေနတာပါလဲရွင္႕ အခမ္းအနားက စေတာ႕မယ္။ နန္းေတာ္ကုိသြားရေတာ႕မယ္ ျမန္ျမန္ပဝါအုပ္!"
"အင္း အားလန္ တုိ႕ကုိတြဲကူေပး"
ေရွာင္ယြဲ႕က ျငင္းဆုိခ်င္ေနေသးေသာ္ျငား ေယာင္းမေတာ္က ေပါက္ခ်လာ၍ မည္သုိ႕မွဆုိမရေတာ႕။ လင္းယီြသည္လည္း ဇာပဝါတစ္ထပ္မ်က္ႏွာေပၚလႊားျခံဳလ်က္ အားလန္ႏွင္႕ ေယာင္းမေတာ္အား တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဆီမွ တြဲကူေစကာ အိမ္ေတာ္မွသည္ ထြက္ခြာလာခဲ႕သည္။ ဂုဏ္ျပဳသံတုိ႕ဆူညံသည္႕အိမ္ေတာ္ထဲ မိခင္ျဖစ္သူမင္းသမီး၏ ငုိသံသဲ႕သဲ႕အား လင္းယီြႀကားျဖစ္လုိက္ေသး၏။ ဆံပင္ျဖီးေပးတုန္းကပင္ တစ္ခ်က္မ်က္ရည္မစုိသည္႕ အေမသည္ကား ယခု လင္းယီြမဂၤလာေဝါယာဥ္ေပၚတက္ကာမွ ငုိေႀကြးသည္က ရႈိက္ႀကီးတငင္……။
မဂၤလာေဝါယာဥ္နံေဘးမွ
ယီြအာဟူသည္႕ ေခၚသံႀကားတုိင္း လင္းယီြသည္ပင္ စိတ္မေကာင္းစြာ မ်က္ရည္စုိ႕ခ်င္လာသည္။
လာေရာက္ေခၚေဆာင္သည္႕ အမတ္မင္း။ တပ္မွဴးတပ္သားတုိ႕စိတ္မရႈ႔ပ္ရေလေအာင္ အခ်ိန္မဆြဲေတာ႕ပဲ ခရီးစတင္ရန္ ေလာေဆာ္မိ၏။
"သြားမယ္!"
"ဟုတ္ကဲ႕ပါ။ မယ္မယ္ ကဲ စထြက္မယ္။"
"ယီြအာ! ယီြအာေရ !!"
"အေမ စိတ္ထိန္းပါေနာ္။ "
ငုိယုိသံတုိ႕တဆုံး ထြက္ခြာလာခဲ႕ရာလမ္း၌ လင္းယီြ ျငိမ္သက္စြာလုိက္ပါခဲ႔ေသာ္လည္း စိတ္အစုံက မျငိမ္သက္နုိင္။ ဧကရီျဖစ္ရေပမည္ဟု ေတြးမိတုိင္း စုိးရိမ္စိတ္က ပုိလာရသည္မုိ႕ မူလတည္ျငိမ္ျငိမ္ ေရခဲေက်ာက္စိတ္က အရည္ေပ်ာ္လာရေခ်ျပီ။
ႊွရွင္ဘုရင္ႏွင္႕ စာရင္းရွင္းရမည္အား အသာထား
ဟုိးတခါက ကုိယ္လုပ္ေတာ္မ်ားႏွင္႕ ႀကံဳဆုံရမည္႕ကိစၥအား စဥ္းစားမိသည္ႏွင္႔ပင္ ေခါင္းထုိးကုိက္ခ်င္လာမိ၏။
"ေက်းဇူးျပဳျပီး လင္းယီြကုိ ေစာင္႕ေရွာက္ေပးႀကပါ နတ္ဘုရားတုိ႕!"
**************
"ဧကရီ ေရာက္ရွိလာပါျပီ။ "
နန္းရင္ျပင္ရွိရာဆီသုိ႕ ေလွ်ာက္လွမ္းရမည္႔ ေလွ်ာက္လမ္း၌ရပ္ေနရင္း မုဒ္နန္းမွသည္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရြ႕လွမ္းလာသည္႕ ထုိအမ်ိဳးသမီးအား ဟန္က်င္းရွန္း လွမ္းႀကည္႕မိ၏။ ပါးလႊာသည္႕ဇာပဝါေအာက္ သူမ၏အမူအရာကုိ မျမင္နုိင္။ ဧကရီအေဆာင္အေယာင္တုိ႕ႏွင္႕တကြ အရွိန္အဝါႀကီးစြာ ေလွ်ာက္လွမ္းသည္႕သူမ သူ႕နံေဘးေရာက္လာသည္အထိ က်င္းရွန္းေငးေမာေနမိ၏။ ႏွစ္ကုိယ္ယွဥ္လ်က္ျဖစ္သြားသည္႕အခါ ပန္းခင္းေသာ ေကာေဇာနီနီထက္ ရင္ျပင္ဦးဆီသုိ႕ အတူတကြယွဥ္တြဲေလွ်ာက္ရသည္႕အခါ
က်င္းရွန္း ခံစားခ်က္တုိ႕က ဆုိးဝါးလာသည္။
တစ္ကယ္ပဲ သူမက သူ႕တရားဝင္ဇနီးျဖစ္လာခဲ႕ျပီလားဟု စဥ္းစားမိလ်င္ ခ်က္ခ်င္း အလ်င္ထြက္ေျပးသြားခ်င္မိေသာ္လည္း တိုင္းျပည္အတြက္ ေတြးလ်င္မႈ သူဤကဲ႕သုိ႕ လုပ္နုိင္စြမ္းမရွိ။ က်င္းရွန္း၏စိတ္ရႈပ္ေထြးမႈက ရင္ျပင္ေလွကားထစ္တုိ႕ ေက်ာ္သည္႕တုိ္င္
စိတ္အေတြးတုိ႕နယ္လြန္ေနဆဲပါေပ။
သူမေပးကမ္းလာသည္႕
ေသရည္အား စိတ္ညစ္ညဴးစြာ အလ်င္အျမန္ ေသာက္သုံးမိျပီးေနာက္ သူမထံသုိ႕ တစ္ခြက္ျမန္ျမန္ကမ္းေပးလုိက္မိသည္။ သူမကလည္း ပဝါေအာက္မွယူ၍
ခပ္လ်င္လ်င္သာ ေသာက္သုံးပစ္၏။ ထုံးစံတုိ႕မ်ားသည္႕ နန္းတက္ပြဲအား အလ်င္အျမန္ကုန္ဆုံးခ်င္မိေသာ္ျငား
ေရွးထုံးတုိ႕ကမ်ားလွသည္မုိ႕ သည္းခံေနရုံသာ။
အရာရာျပီးေျမာက္သြားသည္႕ေနာက္ ခ်ီးက်ဴးဂါရဝျပဳသံတုိ႕က မုိးထိေအာင္ညံေဝ၍သြားပါ၏။
"ဧကရာဇ္နဲ႕ဧကရီ သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ!!!"
"ဧကရာဇ္နဲ႕ ဧကရီ သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ!"
နန္းေတာ္တစ္ခုလုံးလွ်မ္းသည္႕ ဆုေတာင္းေထာပနာသံ ဆူေဝေဝေအာက္ ကာယကံရွင္ႏွစ္ဦး၏ သက္ျပင္းတုိးသဲ႕သဲ႕မွာကား ေပ်ာက္ရွ၍သြားရပါ၏။
************