Zawgyi
Jung Joon Il-Hug me
မနက္ခင္းေစာေစာမွာ ဆူညံသံအခ်ိဳ႕နဲ႔
ပြဲစည္ေနသည္မွာ ထမင္းစားေဆာင္ျဖစ္
သည္။အေပါက္၀ကေနရပ္ကာ မ်က္လံုး
မ်ားအား က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္႐ွာေန
သည္မွာ junmyeon ျဖစ္သည္။
႐ွာေနသည့္လူကို ေတြရၿပီမို႔ အက်ႌလက္
အနားနွစ္ဖက္ကို ဆြဲတင္ကာ ထိုလူ႔အနား
ခပ္ျမန္ျမန္ေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္။
တန္းစီထားသည့္ ဟင္းဗန္းေတြထဲမွ
ၾကက္သားဟင္း ဗန္းေ႐ွ႕ရပ္ကာၾကက္
သားတံုးအား တူနဲ႔ညႇပ္ယူ၍ ဖင္ျပန္
ေခါင္းျပန္ၾကည့္ေနေသာ သူသည္ jun
myeon႐ွာေနသည့္ fa ေကာင္ Ten
ျဖစ္သည္။
"သူမ်ား rs ၾကား ကလိရတာ ေပ်ာ္ရဲ႕လား
ေစာင္ fa...."
Junmyeon လက္ပိုင္ၿပီး မဲ့ရြဲ႔ကာေျပာ
လိုက္သည္။ၾကက္သားတံုး ေရြးလို႔ၿပီး
သြားတဲ့ Ten က ေနာက္ဟင္းတစ္ခြက္
႐ွိရာ ခပ္တည္တည္သာ ဆက္သြားေန
သည္။
"မဟုတ္မွ မမွတ္မိဘူးလို႔ေတာ့ မေျပာ
နဲ႔ေနာ္.....ျပင္သစ္သြားတုန္းက မင္း
ငါ့ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး လွမ္းေထာင္တဲ့ ကိစၥ
ေလ....."
အေနာက္ကေတာက္ေလ်ွာက္လိုက္ေျပာ
ေနတဲ့ junmyeon ကို Tenက တစ္
ခ်က္သာ လွည့္ျကည့္ၿပီး ဟင္းဆက္ေရြး
ေနျပန္တယ္.။
"မင္းလုပ္လို႔ ငါတို႔ညက ရန္ျဖစ္မလိုျဖစ္
ခဲ့ေသးတယ္......"
"အဲ့ေတာ့....."
Junmyeon မ်က္ေမွာင္ေတြကိုက်ဳံ႕ကာ
ခပ္စူးစူးစိုက္ၾကည့္ ေနလိုက္တယ္။
"မင္းဘာလို႔ မဟုတ္တာေတြ ေလ်ွာက္
ေျပာတာလဲ xingနဲ႔ေကာင္မေလးတစ္
ေယာက္အခန္းထဲ၀င္သြားတယ္ပဲ ေျပာ
ၿပီး အခန္းထဲမွာ joyေစာင့္ေနပါတယ္လို႔
ဘာလို႔မေျပာတာလဲ ဟမ္ ႐ွင္းစမ္းပါအုန္း"
Ten က ထမင္းဗန္းကို လက္မွာကိုင္ၿပီး
လူ႐ွင္းတဲ့ေနရာကို မ်က္လံုးေတြက ႐ွာေန
တယ္။ေနာက္ၿပီး လြတ္တဲ့ေနရာကိုေလ်ွာက္
သြားတာေၾကာင့္ junmyeon tenအေနာက္
ကေနဆက္လိုက္ လိုက္တယ္။
"အထဲမွာ joy႐ွိတယ္လို႔ မေျပာခဲ့ဘူးလား
.....ေျပာခဲ့တယ္ ထင္ေနတာ....."
Tenက ထမင္းဗန္းေလးကို ခံုေပၚခ်လိုက္
ၿပီး ခပ္ေပါ့ေပါ့ပဲျပန္ေျဖတယ္။
"Ten မင္း....ေနာက္တစ္ခါဆို..."
"S-1.....ေခါင္းေဆာင္ေခၚေနတယ္.......
Tenေရာပဲ အခုခ်က္ခ်င္းလာခဲ့ပါတဲ့...."
အေနာက္ဘက္က xingေခၚခိုင္းလိုက္
သည္ ဆိုေသာစကားေၾကာင့္ junmyeon
စကားစတို႔ပ်က္သြားသည္။အခုခ်ိန္ အေစာ
ပိုင္းကမွ xing ဖုန္းေျပာေနသည္ေၾကာင့္
Junmyeon ထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
Xing ခရီးထပ္သြားရမွာေၾကာင့္ မွာစရာ
မ်ား႐ွိ၍ အေခၚလႊတ္သည္ဟု junmyeon
ေတြးလိုက္သည္။
အျဖဴေရာင္ တံခါးခ်ပ္ႀကီး ဖယ္႐ွားလိုက္ခ်ိန္
မွာ ခံုေပၚမ်က္လံုးမ်ားမွိတ္ကာ ၿငိမ္သက္ေန
တဲ့ xingကို junေတြ႔ရသည္။
"ဘာကိစၥ ႐ွိလို႔လဲ ေခါင္းေဆာင္...အလုပ္
ထပ္သြား...."
"Ten ဒီကိစၥမင္းေရာ သိေနတာလား...."
Junmyeon စကားမဆံုးခင္ ျဖတ္ေျပာလိုက္
တဲ့ xingအသံေၾကာင့္ junmyeon ၿငိမ္ေန
လိုက္သည္။Tenက yixing ေမးသည္ကို
အေျဖမေပးပဲ ၿငိမ္သက္လို႔ေနေလသည္။
"ဟက္.....မင္းသိေနတာပဲ....ေပ်ာ္လား
Jun...လူသတ္ရတာေပ်ာ္ရဲ႕လား......"
Junmyeon မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္ xing
သိသြားၿပီေပါ့ သူမ႐ွိတုန္း ဘ႑ာေရး၀န္
ႀကီးကို သတ္ျပစ္ခဲ့တာ။junmyeon ေခါင္း
ေလးသာ ခပ္သာသာညိမ့္ျပလိုက္သည္။
"ေတာက္.....junmyeon ကိုယ္မင္းကို
အဲ့ပညာေတြသင္ေပးခဲ့တာ....ကိုယ့္
အားနဲခ်က္က မင္းလို႔သိလာခဲ့ရင္ မင္း
ကိုယ္မင္းကာကြယ္တက္ေအာင္ သင္
ေပးခဲ့တာ...အခုလို...ေတာက္....."
Yixing စိတ္တိုတိုနဲ႔ laptop ေလးကို
ေပါက္ခြဲလိုက္သည္။junကေတာ့ တုပ္
တုပ္ပင္မလႈပ္။junက လူသတ္တဲ့အလုပ္
မွာေပ်ာ္ေမႊ႔ေနၿပီလား။မျဖစ္...junကို
Yixing ႀကိမ္းေသ အျပစ္ေပးရမည္။
"S-1 ကို အျပစ္ေပးခန္းထဲ ထည့္ထားလိုက္"
အေနာက္မွာရပ္ေနတဲ့ ဂိုဏ္သားႏွစ္ေယာက္က
တြန္႔ဆုတ္ဆုတ္နဲ႔ junmyeon ရဲ႕လက္တစ္
ဖက္တစ္ခ်က္စီကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္လိုက္တယ္။
"Xing....."
Junmyeon အသံေတြက အသနားခံေန
သံမဟုတ္ဘူး။yixing, junmyeon ကို
ေမာ့ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါ ဒီလိုလုပ္ရင္ xing
ႀကိမ္းေသ ေနာင္တရမယ္လို႔ junmyeon
မ်က္လံုးေတြက ေျပာေနခဲ့တယ္။junက
သူလုပ္ခဲ့တဲ့ အရာအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ
ေနာင္တမရခဲ့ဘူး။yixing,junmyeonကို
ေက်ာခိုင္းလိုက္တယ္။ထြက္မသြားခင္ Ten
ရဲ႕သက္ျပင္းခ်သံကို ျပတ္သားစြာ ၾကားလိုက္
ရသည္။
____
"Jun....အိပ္ေနၿပီလား.....ခ်မ္းေနလား"
အျပစ္ေပးခန္းရဲ႕ အေ႐ွ႕မွာ တံခါးေတြကို
ေက်ာမွီရင္း yixing ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
အျဖဴေရာင္အုတ္နံရံအျပည့္ကာရံထားသည့္
အခန္းမွာ႐ွိေနတဲ့ junက Yixing ျမင္ရမွာ
မဟုတ္သလို အသံဖမ္းစက္နားကပ္ကာ
ေျပာေနျခင္းမဟုတ္လို႔ yixing အသံကို
လည္း jun ၾကားရမွာမဟုတ္ဘူး။
"မင္းမွတ္မိလား jun ကိုယ္တို႔ဒုတိယ
အႀကိမ္ ျပန္ဆံုၾကတုန္းက ေက်ာင္းအ
ေ႐ွ႕မွာ ႏႈတ္ဆက္တဲ့ကိုယ့္ကို မ်က္မွန္
၀ိုင္းေလးနဲ႔ယုန္ျဖဴေလးက ျပဴးတူးတူး
ေလးၾကည့္ၿပီး ထြက္ေျပးသြားတာ....
လိမၼာပါ jun...ကိုယ္မင္းကို တစ္ႀကိမ္
ထပ္ၿပီး အဆံုးအ႐ွံုးမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး..
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဆို ကိုယ္မင္းကို...."
Yixing ပါးျပင္တစ္ေလ်ွာက္က်ဆင္း
ေနတဲ့ မ်က္ရည္တို႔ကို လက္ခုန္နဲ႔ပြတ္
လိုက္ၿပီး ျပံဳးလိုက္သည္။
"မနက္ျဖန္ ကိုယ္ဂ်ပန္သြားရမယ္ jun
အျပင္ျပန္ထြက္ရင္ မဆိုးပဲ လိမ္လိမ္မာ
မာေနမယ္လို႔ ကိုယ္ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္"
အဲ့ဒီတစ္ညလံုး အခန္းတံခါးကိုမွီၿပီး
Yixing ထိုင္ေနခဲ့တယ္။
____
စကိတ္ဘုတ္ျပားေလးကို ေျဖးေျဖးခ်င္းလိွိမ့္
စီးလာတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕လက္ထဲ ေဘ့ေဘာ
တုတ္တံတစ္ေခ်ာင္းကို ဆုတ္ကိုင္ထားသည္။
က်န္လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ေဆးလိပ္ဖြာေနတဲ့
ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာက ခပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္း
ထားတဲ့ ဦးထုပ္ေၾကာင့္ ေသခ်ာစြာျမင္ရျခင္းမ
႐ွိဘူး။
"ရပ္လိုက္......"
ေဘးပတ္ပတ္လည္ ၀န္းရံလာတဲ့ လူေတြထဲမွ
တစ္ေယာက္ရဲ႕အသံေၾကာင့္ ခပ္ေျဖးေျဖးလွိမ့္
ေနတဲ့ ဘုတ္ျပားေလးကို လက္ကကိုင္လိုက္ၿပီး
ေဆးကရက္မီးအား ဖိနပ္ထိပ္နဲ႔ ဖိေခ်လိုက္သည္။
"၀န္ႀကီးကိုသတ္ၿပီး...မင္းက ေအးေဆးေန
ႏိုင္မယ္ထင္လား....မင္းက S-1ဆိုတာ ငါ
တို႔သိၿပီးၿပီး....ငါတို႔မင္းကိုဘ၀ကူးေပးမွာ
မို႔ ငရဲေရာက္မွ ငါတို႔ဆရာကို ေတာင္းပန္
လိုက္"
"ဟားဟား...ဟားဟားဟား....."
S-1ဆိုသည့္ေကာင္ေလးက အားပါးတရ
ရယ္ရင္း လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆန္႔တန္းကာ
ရင္ဖြင့္ေပးေလသည္။တစ္ဖက္က ေခါင္း
ေဆာင္ျဖစ္ဟန္တူသည့္ လူက ခပ္မဲ့မဲ့ျပံဳး
ကာ လက္ညိဳးေလးကို ေကြးလိုက္သည္။
"ဒိုင္း........."
တစ္ခ်ိန္ထဲမွာေအးတယ္ ေနာက္ၿပီး
တစ္ခ်ိန္ထဲမွာေႏြးတယ္။
____
Junmyeon ဘ၀မွာ kim junmyeon ဆိုတဲ့
ကြၽန္ေတာ္မလာခင္ Zhang Yixing ဆိုတဲ့
ခင္ဗ်ားအရင္လာမယ္ ထင္မယ္.......။
____
To be________________________continue
ေက်ာင္းသြားအပ္ရတာ၊အကတိုက္ရတာ၊
သင္တန္းသြားရတာနဲ႔ တစ္ေန႔လံုးပင္ပန္း
ေနတာ ေရးျဖစ္ေအာင္ေရးလိုက္ပါေသာ
😰😰
Unicode
မနက်ခင်းစောစောမှာ ဆူညံသံအချို့နဲ့
ပွဲစည်နေသည်မှာ ထမင်းစားဆောင်ဖြစ်
သည်။အပေါက်ဝကနေရပ်ကာ မျက်လုံး
များအား ကျီးကန်းတောင်းမှောက်ရှာနေ
သည်မှာ junmyeon ဖြစ်သည်။
ရှာနေသည့်လူကို တွေရပြီမို့ အင်္ကျီလက်
အနားနှစ်ဖက်ကို ဆွဲတင်ကာ ထိုလူ့အနား
ခပ်မြန်မြန်လျှောက်သွားလိုက်သည်။
တန်းစီထားသည့် ဟင်းဗန်းတွေထဲမှ
ကြက်သားဟင်း ဗန်းရှေ့ရပ်ကာကြက်
သားတုံးအား တူနဲ့ညှပ်ယူ၍ ဖင်ပြန်
ခေါင်းပြန်ကြည့်နေသော သူသည် jun
myeonရှာနေသည့် fa ကောင် Ten
ဖြစ်သည်။
"သူများ rs ကြား ကလိရတာ ပျော်ရဲ့လား
စောင် fa...."
Junmyeon လက်ပိုင်ပြီး မဲ့ရွဲ့ကာပြော
လိုက်သည်။ကြက်သားတုံး ရွေးလို့ပြီး
သွားတဲ့ Ten က နောက်ဟင်းတစ်ခွက်
ရှိရာ ခပ်တည်တည်သာ ဆက်သွားနေ
သည်။
"မဟုတ်မှ မမှတ်မိဘူးလို့တော့ မပြော
နဲ့နော်.....ပြင်သစ်သွားတုန်းက မင်း
ငါ့ကို ဖုန်းဆက်ပြီး လှမ်းထောင်တဲ့ ကိစ္စ
လေ....."
အနောက်ကတောက်လျှောက်လိုက်ပြော
နေတဲ့ junmyeon ကို Tenက တစ်
ချက်သာ လှည့်ကြည့်ပြီး ဟင်းဆက်ရွေး
နေပြန်တယ်.။
"မင်းလုပ်လို့ ငါတို့ညက ရန်ဖြစ်မလိုဖြစ်
ခဲ့သေးတယ်......"
"အဲ့တော့....."
Junmyeon မျက်မှောင်တွေကိုကျုံ့ကာ
ခပ်စူးစူးစိုက်ကြည့် နေလိုက်တယ်။
"မင်းဘာလို့ မဟုတ်တာတွေ လျှောက်
ပြောတာလဲ xingနဲ့ကောင်မလေးတစ်
ယောက်အခန်းထဲဝင်သွားတယ်ပဲ ပြော
ပြီး အခန်းထဲမှာ joyစောင့်နေပါတယ်လို့
ဘာလို့မပြောတာလဲ ဟမ် ရှင်းစမ်းပါအုန်း"
Ten က ထမင်းဗန်းကို လက်မှာကိုင်ပြီး
လူရှင်းတဲ့နေရာကို မျက်လုံးတွေက ရှာနေ
တယ်။နောက်ပြီး လွတ်တဲ့နေရာကိုလျှောက်
သွားတာကြောင့် junmyeon tenအနောက်
ကနေဆက်လိုက် လိုက်တယ်။
"အထဲမှာ joyရှိတယ်လို့ မပြောခဲ့ဘူးလား
.....ပြောခဲ့တယ် ထင်နေတာ....."
Tenက ထမင်းဗန်းလေးကို ခုံပေါ်ချလိုက်
ပြီး ခပ်ပေါ့ပေါ့ပဲပြန်ဖြေတယ်။
"Ten မင်း....နောက်တစ်ခါဆို..."
"S-1.....ခေါင်းဆောင်ခေါ်နေတယ်.......
Tenရောပဲ အခုချက်ချင်းလာခဲ့ပါတဲ့...."
အနောက်ဘက်က xingခေါ်ခိုင်းလိုက်
သည် ဆိုသောစကားကြောင့် junmyeon
စကားစတို့ပျက်သွားသည်။အခုချိန် အစော
ပိုင်းကမှ xing ဖုန်းပြောနေသည်ကြောင့်
Junmyeon ထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
Xing ခရီးထပ်သွားရမှာကြောင့် မှာစရာ
များရှိ၍ အခေါ်လွှတ်သည်ဟု junmyeon
တွေးလိုက်သည်။
အဖြူရောင် တံခါးချပ်ကြီး ဖယ်ရှားလိုက်ချိန်
မှာ ခုံပေါ်မျက်လုံးများမှိတ်ကာ ငြိမ်သက်နေ
တဲ့ xingကို junတွေ့ရသည်။
"ဘာကိစ္စ ရှိလို့လဲ ခေါင်းဆောင်...အလုပ်
ထပ်သွား...."
"Ten ဒီကိစ္စမင်းရော သိနေတာလား...."
Junmyeon စကားမဆုံးခင် ဖြတ်ပြောလိုက်
တဲ့ xingအသံကြောင့် junmyeon ငြိမ်နေ
လိုက်သည်။Tenက yixing မေးသည်ကို
အဖြေမပေးပဲ ငြိမ်သက်လို့နေလေသည်။
"ဟက်.....မင်းသိနေတာပဲ....ပျော်လား
Jun...လူသတ်ရတာပျော်ရဲ့လား......"
Junmyeon မျက်လုံးပြူးသွားသည် xing
သိသွားပြီပေါ့ သူမရှိတုန်း ဘဏ္ဍာရေးဝန်
ကြီးကို သတ်ပြစ်ခဲ့တာ။junmyeon ခေါင်း
လေးသာ ခပ်သာသာညိမ့်ပြလိုက်သည်။
"တောက်.....junmyeon ကိုယ်မင်းကို
အဲ့ပညာတွေသင်ပေးခဲ့တာ....ကိုယ့်
အားနဲချက်က မင်းလို့သိလာခဲ့ရင် မင်း
ကိုယ်မင်းကာကွယ်တက်အောင် သင်
ပေးခဲ့တာ...အခုလို...တောက်....."
Yixing စိတ်တိုတိုနဲ့ laptop လေးကို
ပေါက်ခွဲလိုက်သည်။junကတော့ တုပ်
တုပ်ပင်မလှုပ်။junက လူသတ်တဲ့အလုပ်
မှာပျော်မွှေ့နေပြီလား။မဖြစ်...junကို
Yixing ကြိမ်းသေ အပြစ်ပေးရမည်။
"S-1 ကို အပြစ်ပေးခန်းထဲ ထည့်ထားလိုက်"
အနောက်မှာရပ်နေတဲ့ ဂိုဏ်သားနှစ်ယောက်က
တွန့်ဆုတ်ဆုတ်နဲ့ junmyeon ရဲ့လက်တစ်
ဖက်တစ်ချက်စီကို ချုပ်နှောင်လိုက်တယ်။
"Xing....."
Junmyeon အသံတွေက အသနားခံနေ
သံမဟုတ်ဘူး။yixing, junmyeon ကို
မော့ကြည့်လိုက်တဲ့ အခါ ဒီလိုလုပ်ရင် xing
ကြိမ်းသေ နောင်တရမယ်လို့ junmyeon
မျက်လုံးတွေက ပြောနေခဲ့တယ်။junက
သူလုပ်ခဲ့တဲ့ အရာအတွက် ဘယ်တော့မှ
နောင်တမရခဲ့ဘူး။yixing,junmyeonကို
ကျောခိုင်းလိုက်တယ်။ထွက်မသွားခင် Ten
ရဲ့သက်ပြင်းချသံကို ပြတ်သားစွာ ကြားလိုက်
ရသည်။
____
"Jun....အိပ်နေပြီလား.....ချမ်းနေလား"
အပြစ်ပေးခန်းရဲ့ အရှေ့မှာ တံခါးတွေကို
ကျောမှီရင်း yixing ထိုင်ချလိုက်သည်။
အဖြူရောင်အုတ်နံရံအပြည့်ကာရံထားသည့်
အခန်းမှာရှိနေတဲ့ junက Yixing မြင်ရမှာ
မဟုတ်သလို အသံဖမ်းစက်နားကပ်ကာ
ပြောနေခြင်းမဟုတ်လို့ yixing အသံကို
လည်း jun ကြားရမှာမဟုတ်ဘူး။
"မင်းမှတ်မိလား jun ကိုယ်တို့ဒုတိယ
အကြိမ် ပြန်ဆုံကြတုန်းက ကျောင်းအ
ရှေ့မှာ နှုတ်ဆက်တဲ့ကိုယ့်ကို မျက်မှန်
ဝိုင်းလေးနဲ့ယုန်ဖြူလေးက ပြူးတူးတူး
လေးကြည့်ပြီး ထွက်ပြေးသွားတာ....
လိမ္မာပါ jun...ကိုယ်မင်းကို တစ်ကြိမ်
ထပ်ပြီး အဆုံးအရှုံးမခံနိုင်တော့ဘူး..
နောက်တစ်ကြိမ်ဆို ကိုယ်မင်းကို...."
Yixing ပါးပြင်တစ်လျှောက်ကျဆင်း
နေတဲ့ မျက်ရည်တို့ကို လက်ခုန်နဲ့ပွတ်
လိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်။
"မနက်ဖြန် ကိုယ်ဂျပန်သွားရမယ် jun
အပြင်ပြန်ထွက်ရင် မဆိုးပဲ လိမ်လိမ်မာ
မာနေမယ်လို့ ကိုယ်မျှော်လင့်ပါတယ်"
အဲ့ဒီတစ်ညလုံး အခန်းတံခါးကိုမှီပြီး
Yixing ထိုင်နေခဲ့တယ်။
____
စကိတ်ဘုတ်ပြားလေးကို ဖြေးဖြေးချင်းလှိမ့်
စီးလာတဲ့ ကောင်လေးရဲ့လက်ထဲ ဘေ့ဘော
တုတ်တံတစ်ချောင်းကို ဆုတ်ကိုင်ထားသည်။
ကျန်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆေးလိပ်ဖွာနေတဲ့
ကောင်လေးရဲ့မျက်နှာက ခပ်ငိုက်ငိုက်ဆောင်း
ထားတဲ့ ဦးထုပ်ကြောင့် သေချာစွာမြင်ရခြင်းမ
ရှိဘူး။
"ရပ်လိုက်......"
ဘေးပတ်ပတ်လည် ဝန်းရံလာတဲ့ လူတွေထဲမှ
တစ်ယောက်ရဲ့အသံကြောင့် ခပ်ဖြေးဖြေးလှိမ့်
နေတဲ့ ဘုတ်ပြားလေးကို လက်ကကိုင်လိုက်ပြီး
ဆေးကရက်မီးအား ဖိနပ်ထိပ်နဲ့ ဖိချေလိုက်သည်။
"ဝန်ကြီးကိုသတ်ပြီး...မင်းက အေးဆေးနေ
နိုင်မယ်ထင်လား....မင်းက S-1ဆိုတာ ငါ
တို့သိပြီးပြီး....ငါတို့မင်းကိုဘဝကူးပေးမှာ
မို့ ငရဲရောက်မှ ငါတို့ဆရာကို တောင်းပန်
လိုက်"
"ဟားဟား...ဟားဟားဟား....."
S-1ဆိုသည့်ကောင်လေးက အားပါးတရ
ရယ်ရင်း လက်နှစ်ဖက်ကိုဆန့်တန်းကာ
ရင်ဖွင့်ပေးလေသည်။တစ်ဖက်က ခေါင်း
ဆောင်ဖြစ်ဟန်တူသည့် လူက ခပ်မဲ့မဲ့ပြုံး
ကာ လက်ညိုးလေးကို ကွေးလိုက်သည်။
"ဒိုင်း........."
တစ်ချိန်ထဲမှာအေးတယ် နောက်ပြီး
တစ်ချိန်ထဲမှာနွေးတယ်။
____
Junmyeon ဘဝမှာ kim junmyeon ဆိုတဲ့
ကျွန်တော်မလာခင် Zhang Yixing ဆိုတဲ့
ခင်ဗျားအရင်လာမယ် ထင်မယ်.......။
____
To be________________________continue
ကျောင်းသွားအပ်ရတာ၊အကတိုက်ရတာ၊
သင်တန်းသွားရတာနဲ့ တစ်နေ့လုံးပင်ပန်း
နေတာ ရေးဖြစ်အောင်ရေးလိုက်ပါသော
😰😰