ခုနကေရးတာက အကုန္ပါ တင္ေတာ့တစ္ဝက္ပဲဝင္တယ္ ဟီးးး
ဟင္းးးး
သက္ျပင္းရွည္ျကီးကိုထုတ္နိုင္ေပမဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲကအစိုင္အခဲကေလ်ာ့မသြားခဲ႕။အခုဆို ငယ္ဆိုတဲ႕ေကာင္ေလးဟာ အိမ္အေပၚထပ္ ဝရံတာမွာရပ္ပီး ျခံေရွ႕ကျဖတ္ေလ်ာက္သြားတဲ႕ေက်ာင္းဝတ္စံုေလးေတြနဲ႔ လွေနတဲ႕ခေလးေတြကိုေငးျကည့္ကာ အားက်ေနမိသည္။
ငယ္ လည္းေက်ာင္းတက္ခ်င္လိုက္တာ
သခင့္ဆီခြင့္ေတာင္းျကည့္ရင္ေကာ
"ငယ္ ဘာေဒလုပ္ေနတာလဲ"
"အမေလး"
စကားသံနဲ႕အတူ ငယ့္ပုခံုးေပၚေရာက္လာတဲ႕သခင့္လက္တစ္ဖက္
သခင္က ငယ့္ထက္အရပ္ျမင့္သည္။အခုဆိုငယ္ဟာ ေက်ာခိုင္းလ်က္သားသခင့္ရင္ခြင္ထဲမွာ ဒီအခ်ိန္ သခင့္ကိုေျပာလိုက္ရင္ေကာင္းမလား သခင္စိတ္ဆိုးပီးရိုက္မလား
"ဟိတ္ ငယ္ ဘာေတြေတြးေနတာလဲ ဒီဘက္လွည့္စမ္း"
ေဒါသေျကာင့္ ဇတ္ခနဲ ငယ့္ကိုယ္ေလးကိုမ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ဆြဲလွည့္လိုက္သည္။ ငယ္ဟာ ခုထိေခါင္းကိုေမာ့မလာခဲ႕ လက္နွစ္ဖက္ကိုတင္းတင္းစုတ္ထားပံုက အသဲကိုယားလိုက္တာ ဒီခေလး ကိုင္ေစာက္လိုက္ရ ငါဆိုတဲ႕ေကာင္ကလဲ အဲ႕လိုမထံုတတ္ေတးေတြဆို ကလိလိုက္ရမွ ေက်နပ္တာ
"ဟက္ ဘာလဲ အရိုက္ခံခ်င္လို႕လား ဟမ္
ဟိုတခါကလို အျပစ္ေပးခ်င္ပီနဲ႕တူ "
အဲ႕လိူျခိမ္းေျခာက္လိုက္မွ ဇတ္ခနဲေခါင္းကိုေမာ့လာပီးမွ အသဲအသန္ရွင္းျပေနတဲ႕ခေလးေလး
"ဟင့္အင္းး ငယ္ ငယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္ ငယ့္ကို အဲ႕လိုအျပစ္မေပးပါနဲ႕ေနာ္
ငယ္ကေလ တကယ္ေတာ့ ေက်ာင္း ေက်ာင္းတက္ခ်င္လို႕ပါ အဟင့္ "
ဟုတ္တယ္ ငယ္ေျကာက္သည္ သခင္ကျကင္နာပီးဆိုလ်ွင္လည္း ဘယ္သူနဲ႕မွမတူ
အျပစ္ေပးပီဆိုလည္းအျခားသူနဲ႕မတူျကမ္းတမ္းသည္ ။ငယ္ ဒီအိမ္ေရာက္ပီးမျကာပါဖူး နွင္းပြင့္ဆိုတဲ႕ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႕သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ျကတယ္ နွင္းပြင့္ကငယ္နဲ႕ရြယ္တူမို႕ ငယ္ နွင္းပြင့္ကိုအလြန္ခင္ပါသည္ ။တစ္ေန႕နွင္းပြင့္နဲ႕ျခံေနာက္မွာ ျမက္ေတြရွင္းေနတုန္း
"အားးးး လုပ္ပါအုန္း အလင္းငယ္ေရ အလင္း အဟင့္ "
ျမက္ေတြရွင္းေနတုန္း ထေအာ္တဲ႕ နွင္းပြင့္ေျကာင့္ ျမက္ရွင္းေနရာမွထခုန္မိသည္
"ဟဲ႕ ဘာျဖစ္တာလဲ ေျမြ ေျမြလား ဒါဆိုငါေျပးပီ "
"ဟာာ အလင္း မဟုတ္ဖူး ဒီမွာ ငါ့မ်က္လံုးထဲဖုန္ေတြဝင္သြားပီ အဟင့္ လာလုပ္ေပးလွည့္"
မ်က္စိကိုလဲပြတ္ခ်င္တယ္ လက္မွာကပ္ေနတဲ႔ဖံုေတြေျမျကီးေတြေျကာင့္ လက္ကကားယားကားယားျဖစ္ေနတဲ႕ နွင္းပြင့္ကိုျကည့္ကာရယ္ခ်င္ေပမဲ႕ေအာင့္ထားလိုက္သည္။အဟဲ ဟိုကလက္သန္ေျပာင္တာ တားတားေျကာက္ေျကာက္
"ေအးပါ လာလာ ဒီနားကို ငါမႈတ္ေပးမယ္"
နီးကပ္လာတဲ႕နွင္းပြင့္မ်က္နွာေလးအားကိုင္ကာ အသာအယာမႈတ္ေပးေနမိသည္။
"အလင္းငယ္---"
ဟိန္းထြက္လာတဲ႕သခင့္အသံေျကာင့္ အေရာင္ေရာင္အမွားမွားျဖစ္ကာ နွင္းပြင့္အားေစာင့္တြန္းလိုက္မိတာေျကာင့္ နွင္းပြင့္ထိုင္လ်က္သားလဲက်သြားသည္ကိုသိေသာ္လည္း ျပန္မထူေပးမိ။ငယ့္ဆီကိုေျခလွန္းျကဲမ်ားျဖင့္လွမ္းလာေသာ သခင့္အား ေျကာင္လ်က္သားေငးေနမိသည္။
"လာခဲ႕ မင္း "
ေဒါသတျကီးလက္ကိုဆြဲလိုက္တာေျကာင့္နာက်ဥ္သြားေသာ္လည္းမရုန္းမိ သခင္ေခၚေဆာင္ရာ အိမ္ျကီးထဲတဖန္ျပန္လာခဲ႕ရသည္ လာမဲ႕ေဘးေျပးေတြ႕ရံုပဲေပါ့
ေနာက္မွာက်န္ခဲ႕တဲ႕ နွင္းပြင့္ကိုစိတ္ထဲကအျကိမ္ျကိမ္ေတာင္းပန္မိရင္းး
ကဲ စိတ္ကူးေပါက္၍ထေရးသည္
အေရးအသားက လံုးဝမေကာင္းပါ
သည္းခံဖတ္ေပးျကပါေနာ္ အားေပးျကတဲ႕လူေတြကိုလည္းေက်းဇူးတင္ပါသည္