Jungkook's P.O.V.
Αυτή η Rose από το ορφανοτροφείο ήρθε στο σπίτι και είπε πως ο Taehyung δεν πρέπει να μένει εδώ, είναι άδικο για τα υπόλοιπα παιδιά του ιδρύματος που δεν έχουν κάποιο φίλο για να πάνε να μείνουν και έτσι πρέπει να μείνει και εκείνος μαζί με τους υπόλοιπους, σε κάτι μικρά ξύλινα σπιτάκια έξω από την πόλη. Έτσι τον πήρε και φύγανε.
Αν και ο Taehyung μόλις γύρισε σπίτι από το σχολείο φαινόταν πολύ χαρούμενος. Τον ρώτησα τι του είπε ο κύριος Namjoon αλλά δεν μου απάντησε, είπε πως δεν με ενδιαφέρει. Με εκνευρίζει να μου κρατάν μυστικά. Εγώ τον εμπιστεύομαι. Και από την άλλη, φαινόταν σαν κάτι να σκαρώνει. Είναι αλεπού αυτός, κάτι θα βρει να κάνει επειδή βαριέται και του αρέσει η δράση. Το θέμα είναι όμως να μην είμαι και εγώ μπλεγμένος σε αυτό το παιχνίδι χωρίς να το ξέρω. Ή να έχει αυτό που σκαρώνει σκοπό να βλάψει κάποιον. Γιατί τότε θα αναγκαστώ να τον καρφώσω, κι ας μαλώσουμε.
Το απόγευμα πήγα στο πάρκο να περπατήσω λίγο και να πάρω λίγο καθαρό αέρα. Εκεί που καθόμουν δίπλα στο σιντριβάνι και ένιωθα τις σταγόνες του νερού να πιτσιλούν το πρόσωπο μου, άκουσα βήματα από πίσω μου. Γύρισα και είδα τον Jimin. Με κοιτούσε με τα χέρια στις τσέπες και μόλις κατάλαβε πως τον κοιτούσα και εγώ, έριξε το βλέμμα του στο έδαφος.
Τον φώναξα να έρθει. Μου ζήτησε ειλικρινά συγγνώμη. "Να πας να ζητήσεις συγγνώμη στον Taehyung, όχι σε μένα". "Θα πήγαινα, αλλά δεν έχω ιδέα που είναι. Καταρχήν, ζει; Γιατί έπιασε φωτιά το ορφανοτροφείο. Στο ορφανοτροφείο δεν μένει;".
"Δυστυχώς για εσένα, ναι Jimin, ζει και βασιλεύει". "Πως τα πάτε; Καλά;". "Δεν σε ενδιαφέρει" απάντησα ψυχρά. Έβηξε και φόρεσε την κουκούλα του ενώ με κοιτούσε στα μάτια. Γύρισα από την άλλη. "Πρέπει να φύγω" είπα.
"Δεν τα πάτε καλά;". "Δεν σε ενδιαφέρει, λέμε" φώναξα. "Μην μου φωνάζεις εμένα γιατί είμαι μεγαλύτερος και τους μεγαλύτερους τους σεβόμαστε". "Μάλιστα, hyung. Άντε τράβα γαμήσου τώρα και άσε με στην ησυχία μου. Και να σου πω και κάτι; Και λίγο σε έδειρε ο Namjoon, οκ;".
Ο Jimin άρχισε να γελάει υστερικά, γεγονός που με εκνεύρισε ακόμα περισσότερο από όσο ήμουν. "Να σου πω και εγώ κάτι; Ο Namjoon είναι ο πιο άθλιος άνθρωπος που ξέρω. Άντε γεια" είπε και έφυγε ενώ ακόμα γέλαγε, ένας θεός ξέρει γιατί. Μόνο εκείνος ήξερε τι σκέφτηκε εκείνη την στιγμή, και να πω την αλήθεια δεν με ενδιέφερε να μάθω. Τον Jimin τον έχω μισήσει τέρμα από το δευτερόλεπτο που έμαθα πως όλα αυτά που είπε ήταν ψέματα για να με κάνει να μαλώσω με τον Taehyung.
Ίσως για αυτό γέλαγε. Επειδή σκέφτηκε πως ήμουν νευριασμένος επειδή δεν τα πάω καλά με τον Tae και χάρηκε. Χέστηκα τι κάνει, ας πάει να κάνει ότι θέλει. Και χέστηκα τι σκέφτεται για εμένα. Το σωστό είναι να ζητήσει συγγνώμη από τον Tae, αν πραγματικά την εννοεί. Που τέτοια τύχη όμως;
Να πω την αλήθεια, και εγώ πρέπει να ζητήσω συγγνώμη από εκείνον. Που στην αρχή καθόμουν και πίστεψα σαν βλάκας τον Jimin και έλεγα τον Tae ψεύτη και υποκριτή, τα έβαζα με τον εαυτό μου που κάθισα και ερωτεύτηκα τον βιαστή και όχι κάποιο καλύτερο παιδί.
Γύρισα σπίτι και κοιμήθηκα αμέσως. Ξύπνησα από τον ήχο του τηλέφωνο μου που χτυπούσε, γύρω στις 10 το βράδυ. Το σήκωσα χωρίς να δω πρώτα ποιος είναι. "Jungkookie;" η φωνή του Tae ακούστηκε στην άλλη γραμμή.
"Τι είναι, αγάπη μου; Όλα καλά;". "Ναι... Εμ, δηλαδή... Όχι... Όχι ακριβώς... Βασικά... Είδες τον Jimin;". "Ναι, γιατί; Πες μου ότι σου είπε καμιά μαλακία πάλι". "Όχι, Kook, απλά... Είπε πως οι γονείς του τον έδιωξαν από το σπίτι και τον έβαλαν να μείνει μαζί μας".
"Μαζί σου;". "Ναι και με κάτι άλλα παιδιά". Ακούγονταν φωνές που με δυσκόλευαν να καταλάβω όλες τις λέξεις που μου έλεγε. "Που είσαι τώρα;" φώναξα για να με ακούσει. Ακούγονταν φωνές και γέλια, ακούστηκε ήχος επαφής με το έδαφος -λογικά έπεσε κάτω το τηλέφωνο-.
"Tae; Tae, με ακούς;". Έκλεισα το τηλέφωνο και ξάπλωσα πίσω στο κρεβάτι ενώ κοιτούσα το φωτάκι στην πρίζα που άλλαζε χρώματα και έκανε λίγο ενδιαφέρον το σκοτάδι. Μου ήρθε ένα μήνυμα. "Ο Yoongi δεν ήθελε να μιλήσω άλλο από το κινητό του, σόρρυ. -Tae".
Απενεργοποιήσα το κινητό μου και έκλεισα τα μάτια μου να κοιμηθώ. Κοιμήθηκα μέχρι το πρωί, όπου και με ξύπνησε το ξυπνητήρι. Σηκώθηκα, πλύθηκα, ντύθηκα, έφαγα μερικά cookies με ένα γεμάτο ποτήρι γάλα και έφυγα για να πάω σχολείο. Τον είδα εκεί που με περίμενε ήδη.
Χαμογέλασα στην θέα του και τον πλησίασα για να τον αγκαλιάσω, όμως δεν με αγκάλιασε πίσω. "Τι συμβαίνει;". "Τίποτα" απάντησε. Ανασήκωσα τους ώμους και πήγα στην τάξη για να αφήσω τα βιβλία μου. Πρώτη ώρα είχαμε Γεωγραφία, η μόνη μέρα που απλά βαριόμουν να τον ακούω.
Μπήκα στην τάξη και αφού άφησα την τσάντα μου στην κρεμάστρα, αποφάσισα να κάτσω μέσα και να διαβάσω λίγο, να εξασκηθώ λιγάκι στα αγγλικά βασικά. Είναι το μόνο μάθημα στο οποίο θέλω δουλειά, στα υπόλοιπα είμαι αρκετά καλός. Υπερβολικά καλός θα έλεγα, ειδικά στα μαθηματικά και την φυσική.
Διάβαζα το κείμενο που είχα να μελετήσω και να αποστηθίσω για σήμερα, όταν άκουσα την πόρτα να ανοίγει απότομα, και οι υπόλοιποι συμμαθητές μου άρχιζαν να γεμίζουν την αίθουσα. Έφτασε η ώρα που ξεκινούσε το μάθημα, όμως ούτε ο κύριος Namjoon ούτε ο Taehyung είχαν έρθει. Ήρθαν μαζί και ο Taehyung κάθισε δίπλα μου, φόρεσε την κουκούλα του μπουφάν του και κοιμόταν για το υπόλοιπο μάθημα.
"Taehyung, τι είπα μόλις τώρα;" φώναξε. Καμία αντίδραση από τον Taehyung. "Taehyung, σου μιλάω! Πες μου τι είπα μόλις τώρα" επανέλαβε κοιτώντας τον και περιμένοντας μία απάντηση. Δεν ήταν λίγα τα παιδιά που είχαν σηκώσει το χέρι τους να απαντήσουν, λες και ρώτησε εκείνα.
Αλλά ο κύριος Namjoon, πεισματάρης, εκεί μέχρι μεθαύριο θα περίμενε να του απαντήσει ο Tae. "Δ-Δεν ξέρω. Δεν άκουσα". "Δεν με άκουσες ή δεν με πρόσεχες; Λοιπόν, ένα πράγμα θα πω και το λέω σε όλους, όταν είστε σχολείο θα σκέφτεστε το σχολείο. Τίποτα άλλο. Γιατί ξέρω τι σκέφτεστε όλοι σας!".
Όλα τα παιδιά γέλασαν δυνατά εκτός από εκείνον.
"Kim Taehyung, σε θέλω στο διάλειμμα. Στο μάθημα μας, θα έχετε τις ασκήσεις 6 και 8 στην σελίδα 37 και θα έχετε να διαβάσετε όλο το μάθημα συν αυτά που θα γράψω στον πίνακα αμέσως τώρα".
Να πω την αλήθεια, ούτε εγώ δεν έδινα σημασία σε αυτά που έλεγε ο κύριος Namjoon σχετικά με το μάθημα, είχα βγάλει το πρόχειρο τετράδιο μου και μουτζούρωνα, αλλά αυτός δεν το πρόσεξε. "Ζωγράφιζα" έτσι για αρκετή ώρα, ώσπου άκουσα τις φωνές των υπολοίπων να δηλώνουν δυσαρέσκεια. Σήκωσα το βλέμμα μου και είδα πως ο κύριος Namjoon είχε γράψει πως την επόμενη φορά γράφουμε Τεστ. Μου έδωσε έναν λόγο να τον μισώ.
Κάθισε στην έδρα του και το βλέμμα του μας περνούσε όλους έναν έναν. Όταν έφτασε στον Taehyung, ξεροέβηξε και τότε ήταν που χτύπησε κουδούνι για διάλειμμα.
Σηκώθηκα και βγήκα έξω.