ေႏြးေထြးလြန္းေသာ ေနေရာင္ျခည္ေၾကာင့္
Hun မ်က္လံုးမ်ားပြင့္လာသည္။
အိပ္ရာႏိုးေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း မထခ်င္ေသး။
အိပ္ရာေဘးမွဖုန္းေလးကိုယူၾကည့္မိသည္။
ဖုန္းေခၚထားသည္မ႐ွိေသာေၾကာင့္
စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားသည္။
ယခုဆိုလွ်င္ chan ႏွင့္သူႏွင့္ခ်စ္သူသက္တမ္း
ေလးလ႐ွိေနၿပီျဖစ္သည္။
ထိုေလးလအတြင္း chanကသူ႔က္ို
အရမ္းဂ႐ုစိုက္သည္။ ခ်စ္သည္။
ကိုႀကီးတို႔သည္ chanႏွင့္
မပတ္သက္ေစခ်င္ေသးေသာ္လည္း
ဘာမွေတာ့မေျပာၾက။
ကိုႀကီးတို႔စိတ္ပူေနသည္မွာ
chanအေဖရဲ႕လုပ္ငန္းမ်ားေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
Chanကိုလည္း ထိုလုပ္ငန္းထဲ
ပါ၀င္သြားမည္ကို စိုးရိမ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
Chan ကလည္း ကတိတည္သည္။
တရားမ၀င္လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ နည္းနည္းေလးေတာင္
မပတ္သက္ခဲ့ေပ။
ခုလည္းအလုပ္ကိစၥနဲ႔ ခရီးထြက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
US ဘက္ျဖစ္၍ အခ်ိန္အေျပာင္းအလဲေၾကာင့္
Chanႏွင့္ဖုန္းေျပာရတာသိပ္အဆင္မေျပ။
အလုပ္ကိစၥသြားေနရသူျဖစ္၍ အပူလဲမကပ္ခ်င္။
ကိုယ္ဖုန္းစေခၚမည္ဆိုေတာ့လည္း
Chan အိပ္ေရးပ်က္မည္ကိုစိုးရိမ္၍မေခၚျဖစ္။
လြမ္းသည္။ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ကိုလြမ္းသည္။
ထိုစဥ္ ျမည္လာေသာဖုန္းသံ....
အျမန္ၾကည့္မိေတာ့ ❤Chan❤ဟူေသာ
စာလံုးေလးသည္အထင္းသား....
Answer call ကိုအျမန္ႏွိပ္မိသည္။
" Hunေလး...... Morning!!!! "
အသံၾကားလိုက္ရသည္ႏွင့္ က်ဆင္းလာေသာ
မ်က္ရည္တို႔သည္ ထိန္းခ်ဳပ္မရ။
႐ႈိက္သံသဲ့သဲ့ ထြက္သြားသည္။
" ဟင္....Hun! ငိုေနတာလား။
ဘာျဖစ္တာလဲ။ ဘယ္သူဘာလုပ္လို႔လဲ။
ျမန္ျမန္ေျပာပါ Hunရယ္.....
ကိုယ္စိတ္ပူလာၿပီ။ "
" ဟင့္.....ဘယ္သူမွ.....ဟင့္....
ဘာမွမလုပ္ဘူး....ဟင့္.....Chanေၾကာင့္....
ဟင့္....Chan ကိုလြမ္းလို႔....အီး...ဟီး......
Hunကိုပစ္ထားတယ္။ ဖုန္းလည္းမဆက္ဘူး။
စိတ္ပုပ္ႀကီး.....ေနႏိုင္လိုက္တာ....ကိုငယ္ေရ...
ကိုငယ့္သူငယ္ခ်င္းကHunကို
မခ်စ္ေတာ့ဘူးနဲ႔တူပါတယ္....အီး....ဟီး "
လြမ္းလို႔ ဆိုေသာစကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္
Chanyeolခမ်ာ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ....
သူ႔အစ္ကို ကိုတိုင္ကာ ငိုေနပံုေလးကို
ျမင္ခ်င္မိသည္။ အနားမွာသာဆို ငိုထားရလို႔
နီရဲေနေသာ ႏွာတံခြၽန္ခြၽန္ေလးကို
အသည္ယားကာ ကိုက္ဆြဲမိမွာ အေသအခ်ာ။
" Hun ကလည္းကြာ....တိတ္ပါေနာ္။
Chanဖုန္းမေခၚျဖစ္တာ အလုပ္ေတြ
အရမ္း႐ႈပ္ေနလို႔ပါ။ ျမန္ျမန္ၿပီးမွ ျမန္ျမန္ျပန္လာရမွာမို႔
အလုပ္ေတြကိုျမန္ျမန္လက္စသတ္ေနရလို႔ပါ။
ကိုယ္အလုပ္အားတဲ့အခ်ိန္က ကိုရီးယားမွာအိပ္ခ်ိန္မို႔
Hunအိပ္ေရးပ်က္မွာစိုးလို႔ ဖုန္းမေခၚတာပါ။
Hun ကို ကိုယ္ကဘာကိစၥနဲ႔မခ်စ္ရမွာလဲ....
ဒီမွာ ခ်စ္လို႔ေတာင္မ၀ေသးတဲ့ဟာကို....ကဲ...
မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္....တိတ္ တိတ္!! "
" တကယ္လား။ chanဘယ္ေန႔ျပန္လာမွာလဲဟင္။
Hunအရမ္းလြမ္းေနၿပီ။ "
" အင္း.....ကိုယ္လည္းအရမ္းလြမ္းေနတာ...
အဲ့တာမို႔အလုပ္ေတြကိုျမန္ျမန္လုပ္ေနတာ။
မနက္ျဖန္ဆို ျပန္လာေတာ့မွာ... "
" တကယ္!! ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္ေရာက္မွာလဲဟင္။
Hun ေလဆိပ္မွာလာႀကိဳမယ္ေလ။ "
"အမ္.....ရပါတယ္....မလာပါနဲ႔ Hunရဲ႕....
Hunပင္ပန္းေနမယ္။ ေက်ာင္းမွာပဲ
အတန္းတက္ရင္းေစာင့္ေန။ ေန႔လည္ပိုင္းေလာက္ျပန္ေရာက္မွာမို႔ ကိုယ္ေက်ာင္းကိုပဲ လာေခၚလိုက္မယ္ေနာ္။ "
" Hunကလာႀကိဳခ်င္တာကို....အင္းပါ....
အဲ့တာဆို Hunေစာင့္ေနမယ္ေနာ္။ "
" အင္း.....Hunကလိမၼာလိုက္တာ။
အဲ့တာဆို ကိုယ္ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္။
အလုပ္႐ွိေသးလို႔....အရမ္းခ်စ္တယ္။ "
" အင္း....hunလည္းchanကိုအရမ္းခ်စ္တယ္။ "
ဖုန္းခ်ၿပီးသည္ႏွင့္ ေက်ာင္းသြားဖို႔ျပင္ဆင္ကာ
ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာခဲ့သည္။
ထမင္းစားခန္းထဲတြင္ ျကိုေရာက္ေနၾကေသာrsမ်ား...
အျမင္ကပ္စရာ....
" Hunေလး ဆင္းလာၿပီလား။ လာထိုင္... "
ယုန္ေပါက္အားထမင္းခြံေကြၽးေနရင္းေမးလာသူ ကိုငယ္...
Suho hyung သည္ ကိုငယ္၏
ပူဆာမႈေၾကာင့္ အိမ္တြင္လာေနတာျဖစ္သည္။
ဒါတင္ပဲမဟုတ္.....ဟို baek ႏွင့္ sooတို႔လည္း
အိမ္တြင္လာေနၾကၿပီျဖစ္သည္။
Chan ကိုေတာ့ ဘြဲ႔ရၿပီး tigerႏွင့္မပတ္သက္ေတာ့မွ
လာေနရမည္ဟု ကိုႀကီးကေျပာထားသည္။
အိမ္ကိုေတာ့ တံခါးမ႐ွိ ဓားမ႐ွိ ၀င္ထြက္ခြင့္ျပဳထားသည္။
ထမင္း၀ိုင္းတြင္ မ်က္ႏွာငယ္ေနရသည္မွာ မိမိျဖစ္သည္။
ေဘးမွအတြဲမ်ား၏ မိုးမျမင္ ေလမျမင္
ထမင္းခြံေကြၽးသူႏွင့္ ဟင္းထည့္ေပးသူႏွင့္
မဟားတရားကို roေနၾကသည္။
ငါေလးစိတ္ညစ္လာပါၿပီ။ လြမ္းေနပါတယ္ဆိုမွ.....
" Xing!!! မင္းေက်ာင္းသြားရင္းနဲ႔
သံုးေယာက္လံုးကိုေက်ာင္းေခၚသြားလိုက္ေနာ္။
ကိုႀကီး ဒီေန႔အေရးႀကီးတဲ့အလုပ္ကိစၥ႐ွိလို႔။
Jongin ကေဆးရံုမွာ အေရးႀကီးတဲ့လူနာ႐ွိလို႔တဲ့...
Baekေလး ဒီေန႔ Xingနဲ႔ပဲလိုက္သြားလိုက္ေနာ္။ "
" အင္း....လိုက္သြားလိုက္မယ္ေလ။
အျပန္က်ရင္ လာေခၚမွာမလား။ "
" အဲ့တာက....အျပန္လည္း လာမေခၚႏိုင္ေလာက္ဘူး
Baek ရဲ႕။ ဒီေန႔တစ္ရက္ထဲပါကြာ....ေနာ္။
ကိုယ့္အလုပ္ကိစၥ အရမ္းအေရးႀကီးေနလို႔ပါ။ "
ႏႈတ္ခမ္းႀကီး တစ္ေတာင္ဆူေနတဲ့ငဘတ္ကို
ေခ်ာ့ေနလိုက္တာမ်ား....ဒါလား....
Dragon ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္....
ပါးပါးသာျမင္ၾကည့္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ကိုျဖစ္ေနမွာ။
တစ္ရက္တစ္ေလကို ျဖစ္ပ်က္ေနၾကပံုမ်ား...
အကဲပိုလြန္းတယ္။
Chanသာျပန္လာၾကည့္ အကုန္လံုးထက္ပိုၿပီးကို
Ro ျပလိုက္မယ္....ဟြင့္....Wu Sehunသည္
အခ်ဥ္မဟုတ္ပါ။
" ညေန Hunတို႔ ကိုငယ္နဲ႔ အတူျပန္မယ္ေလ။
ကိုငယ္အတန္းခ်ိန္အကုန္တက္မွာမလား။ "
" အာ....ကိုငယ္ကညေနပိုင္းမတက္ျဖစ္ေလာက္ဘူး
Hunရဲ႕။ "
" ဘာ!!! Wu Yixing!!!
မင္းကဘာလုပ္မွာမို႔လို႔ အတန္းခ်ိန္ၿပီးေအာင္
မတက္ႏိုင္ရတာလဲ။ @#@#* "
မိမိ္ေျပာစရာမလိုေပ။ ကိုငယ့္ခ်စ္ခ်စ္
Suho hyungရဲ႕ မနက္ခ်ိန္ခါေတးသံသာမ်ား
စတင္လာၿပီျဖစ္သည္။
ကိုႀကီးနဲ႔ကိုလတ္ကိုေတာင္ မထင္ရင္မထင္သလို
ျပန္ေျပာတတ္တဲ့ ကိုငယ္တစ္ေယာက္
ခ်စ္သူဆရာ၀န္ေလးအိမ္ေရာက္လာကတည္းက
ႏႈတ္ဆိတ္ေနရၿပီျဖစ္သည္။
" ခဏ...ခဏ....Hyung ခဏနားဦး။
ေရာ့....ေရေသာက္လိုက္အုန္း... "
" ဘာလဲ......မင္းကငါ့ကိုရြဲ႔တာလား။ "
ေျပာေနရင္း ကိုငယ္ေပးတဲ့ေရခြက္ကို
ခံုေပၚျပန္ခ်လိုက္တာမ်ား ခြက္ကြဲၿပီေတာင္ထင္ရတယ္။
ရာသီဥတု အေျခအေနသိပ္မေကာင္းေတာ့။
" ကဲ....Xing....မင္းတိတ္လိုက္ေတာ့...
ငါေျပာမယ္။ ဒီလို Suho ေရ....
ညေနက်ရင္ ကိုႀကီးတို႔လုပ္ငန္းပါတနာကုမၸဏီက
Dinner ႐ွိတယ္။ ကိုႀကီးတို႔လုပ္ငန္းေတြအားလံုးက
ေနာက္ဆို Xingဦးစီးရမွာဆိုေတာ့ အခုထဲက
အခ်ိဳ႕လုပ္ငန္း႐ွင္ေတြနဲ႔ ႀကိဳမိတ္ဆက္ေပးထားမလို႔
Dinner ေခၚသြားမလို႔။ ရၿပီလား။
မင္းတို႔နဲ႔ေတာ့ငါလည္းေမာပါတယ္။ "
" ကိုလတ္လည္း ဒီညအိမ္ျပန္ေနာက္က်မယ္။
အေရးႀကီးတဲ့ operation ႐ွိလို႔။ "
" အဲ့တာဆို ဒီေန႔ည Hunတို႔ေလးေယာက္ပဲ
အိမ္မွာ႐ွိေနမွာေပါ့။ ပ်င္းစရာႀကီး။ "
" ကိုႀကီး ႀကိဳေျပာထားမယ္ေနာ္။ အကုန္လံုး
အိမ္မွာေအးေဆးေနၾက။ အဓိက က
Hunရယ္...Baek ရယ္...Sooရယ္...
ဒီညဆြဲမယ့္သူမ႐ွိဘူးေနာ္။
ရန္မျဖစ္ၾကနဲ႔.....ၾကားလား။ "
" ဟုတ္ကဲ့!!!! "
သံုးေယာက္လံုးၿပိဳင္တူေျပာလိုက္သည္။
ကိုငယ္ ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ၿပီးသည္ႏွင့္ အတန္းထဲသို႔
သံုးေယာက္သား၀င္ခဲ့ၾကသည္။
Chanကလည္းမ႐ွိ။ လြမ္းလိုက္တာ။
ဖုန္းေလးကိုဖြင့္ၾကည့္ေတာ့လည္း ပံုမွန္အတိုင္း႐ွိေနသည္။
" Hun....ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ငူငူငိုင္ငိုင္နဲ႔။ "
" ဘာျဖစ္ရမလဲ။ သူ႔ရဲ႕ chanကို
လြမ္းေနတာေနမွာေပါ့ Soo ရဲ႕ "
" chanyeol hyung ကဘယ္ေန႔
ျပန္ေရာက္မယ္တဲ့လဲ။ "
" မနက္ျဖန္ျပန္လာမယ္တဲ့။ အလုပ္ေတြ
အရမ္း႐ႈပ္ေနတယ္ေျပာတယ္။
ငါ့chan သနားပါတယ္။ "
" ပိုျပန္ၿပီ။ ညေနက်ရင္ငါတို႔ေလးေယာက္
Chanyeol hyung ဆိုင္မွာ
မုန္႔သြားစားရေအာင္။ မသြားတာလဲၾကာေနၿပီ။ "
" ေအး....ေကာင္းတယ္....မင္းေျပာသမွ်စကားထဲမွာ
ဒီစကား တန္ဖိုးအ႐ွိဆံုးပဲ...ငါ Suho hyung ကို
ခ်ိန္းလိုက္မယ္။ "
" ဆရာ၀င္ၿပီ။ စာလုပ္ၾကမယ္။ "
.
.
.
.
" hyung!! ႀကိဳေရာက္ေနတာလား။
Sooတို႔ကားလမ္းနဲနဲပိတ္လို႔ ေနာက္က်ေနတာ။
Hyungကမွာေတာင္ မွာထားၿပီးၿပီ။ "
" မန္ေနဂ်ာမင္!!! "
" ဟာ!!! အစ္ကိုေလးတို႔ မလာတာၾကာၿပီေနာ္။ "
" ဟုတ္တယ္။ Hunတို႔ကို ပံုမွန္စားေနက်အတိုင္းပဲ
ျပင္ေပးပါေနာ္။ "
" ဟုတ္ကဲ့။ "
ခဏအၾကာ မွာထားသည္မ်ားေရာက္လာသည္။
" အစ္ကိုေလးတို႔ လိုအပ္တာ႐ွိရင္ေခၚလိုက္ပါေနာ္။
ဒါနဲ႔ Boss ေရာလာဦးမွာလား။ "
" Chan က ျပန္မေရာက္ေသးဘူးေလ။
မန္ေနဂ်ာမင္ ေမ့ေနၿပီနဲ႔တူတယ္။ "
" Boss ျပန္ေရာက္ေနပါၿပီ အစ္ကိုေလးရဲ႕။
မနက္ကေတာင္ ဆိုင္ကစာရင္းေတြ
လာစစ္သြားေသးတယ္။ "
" ဘာ!!! အဲ့တာတကယ္လား။ "
မန္ေနဂ်ာမင္ ကိုၾကည့္ရတာလည္း
လိမ္ေနပံုမရ။
" ရပါၿပီ။ လုပ္စရာ႐ွိတာ သြားလုပ္ေတာ့ေလ။
လိုတာ႐ွိရင္ Hunေခၚလိုက္မယ္။ "
မန္ေနဂ်ာမင္ တစ္ေယာက္အၾကပ္႐ိုက္သြားပံုရသည္။
Chanကျပန္ေရာက္ေနၿပီ။ ဆိုင္ကိုလည္းလာသြားသည္။
ဒါဆို Hunကိုဘာလို႔အသိမေပးတာလဲ။
ဖုန္းလဲမဆက္ဘူး။
တစ္ခုခုေတာ့....တစ္ခုခုပဲ။
" Hunေရ!!! ငါေတာ့အနံ႔တစ္ခုရေနၿပီ။ "
" ဟုတ္တယ္...ငါေရာပဲ။ "
ၿပိဳင္တူေျပာလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္။
" Hunေလး....chanyeolဆီဖုန္းဆက္ၾကည့္လိုက္ပါလား။ စိတ္ထဲ႐ွင္းသြားတာေပါ့။ "
Hyung ေျပာသည္ႏွင့္ဖုန္းေခၚလိုက္သည္။
တစ္ခါေခၚသည္။ မကိုင္....
ေနာက္တစ္ခါေခၚေတာ့ ဖုန္းကိုခ်လိုက္သည္။
ဒါ ငါေလးစိတ္ကို စမ္းလိုက္တာ....
Tong#
Message ေရာက္သံ ၾကည့္မိေတာ့
Hun ကိုယ္အခုအလုပ္႐ွိလို႔
ၿပီးမွျပန္ေခၚလိုက္မယ္ေနာ္။
အရမ္းခ်စ္တယ္ :*
Message ဖတ္ၿပီး ေဒါသမ်ားငယ္ထိပ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ဘုန္း!!!
စားပြဲကို ဘုန္းခနဲေနေအာင္ထုခ်ပလိုက္သည္။
" အဲ...ခုမွစဥ္းစားမိတယ္။ ငါတို႔ေတာ့ ခံလိုက္ရၿပီ။
စဥ္းစားၾကည့္ၾကစမ္း။ ဒီေန႔သူတို႔အားလံုး
တစ္ခုၿပီးတစ္ခု အေၾကာင္းျပၿပီးအျပန္မိုးခ်ဳပ္မယ္
ေျပာၾကတယ္ေနာ္။ အစက ငါChanကိုျပန္မလာေသးဘူး
ထင္ေနတာဆိုေတာ့...ခုျပန္ေရာက္ေနၿပီ။
ၿပီးေတာ့.....ငါ့ကိုမေရာက္ေသးဘူးလို႔လိမ္တယ္။
ဒါဘဲႀကီးေလးေယာက္ ငါတို႔ကိုေပါင္းၿပီး
လိမ္သြားတာမျဖစ္ႏိုင္ၾကဘူးလား။ "
" ျဖစ္ႏိုင္တယ္!!! အခုငါတို႔ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ။ "
" ခဏ!! Hyung ေျပာမယ္။ Jongin က
Operation႐ွိတယ္ေျပာတယ္ေနာ္။
Hyungေဆးရံုကိုဖုန္းဆက္ေမးၾကည့္လိုက္မယ္။ "
Suho hyung ႏွင့္ ကိုလတ္သည္
ေဆးရံုတစ္ခုတည္းတြင္လုပ္ေသာ
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
Hyung ဖုန္းဆက္ၿပီး ဆိုင္ထဲေဒါသတႀကီး
ျပန္၀င္လာသည္။
" Hyung တို႔ ဟိုေလးေယာက္လိမ္တာ
ခံလိုက္ရၿပီ။ ဘာoperation မွမ၀င္ရဘူးတဲ့။
ၿပီးေတာ့ ေန႔လည္ထဲက duty off တဲ့။
ေတာက္!!! Yixing မင္းေတာ့ေသၿပီသာမွတ္!! "
" ငါ ကိုႀကီးရဲ႕အတြင္းေရးမႉးဆီဖုန္းဆက္ၾကည့္ရမယ္။ "
ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္ႏွင့္....
" ဟဲ့လို...အတြင္းေရးမွဴးေဂ်ာင္လား။
ကြၽန္ေတာ္ Hunေလးပါ။ ကိုႀကီးေရာ။ "
" ............ "
" ကိုႀကီးတို႔ဘယ္သြားလဲ။ "
" ............. "
" အပိုေတြမေျပာနဲ႔။ အမွန္အတိုင္းေျပာ။ "
" ............. "
" သိၿပီ။ ငါဖုန္းဆက္တာ ဘယ္သူ႔ကိုမွျပန္မေျပာနဲ႔။ "
ေတာက္!!!
ဒီတခါကိုယ့္ဆီက.....မရေတာ့ဘူး။
ေပါက္ကြဲထြက္ကုန္ၿပီ။
" Hun ဘာတဲ့လဲ။ "
" ဘာကမလဲ.....မင္း Fan Fan....
Soo ရဲ႕ Jong Jong....
Hyung ရဲ႕ Xing Xing....ၿပီးေတာ့
နားကားေကာင္....ဒင္းတို႔တစ္သိုက္ အခု
Chanရဲ႕ကလပ္ VIP ခန္းထဲမွာ
ယြေနၾကတယ္တဲ့။ "
" ဒါ....ငါတို႔ကို သပ္သပ္ေက်ာ္တာ။ "
" လာ....hyung တို႔အကုန္အဲ့ကိုလိုက္သြားမယ္။
ဒင္းတို႔အားလံုး ေသၿပီသာမွတ္။ "
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ေလးေယာက္လံုးဆိုင္ထဲမွ
ထြက္လာခဲ့သည္။
မန္ေနဂ်ာမင္တစ္ေယာက္ မ်က္ခံုးလႈပ္ကာ
က်န္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
Moon clubရဲ႕ VIPခန္းအတြင္း၌....
" Cheer!!!! "
" ငါတို႔ေလးေယာက္ ဘတ္သီး႐ိုက္တာခံလိုက္ရတဲ့
ငါတို႔ရဲ႕အသည္းပိစိေလးေတြအတြက္.... "
ခြက္ခ်င္းတိုက္ကာ ရယ္ေမာသံမ်ားျပည့္ႏွက္လ်က္....
" ကိုႀကီးတို႔ဗ်ာ....ကြၽန္ေတာ္ Hun ကို
ျပန္မေရာက္ေသးဘူးဆိုၿပီး လိမ္ထားရတာ။
ခုနကေတာင္ ဖုန္းဆက္လို႔ မကိုင္ပဲ
msg နဲ႔လိမ္လိုက္ရေသးတယ္။
လြမ္းေနၿပီဗ်ာ!!! "
" အပိုေတြမလုပ္နဲ႔ chanyeol....
Hunေလးကငါ့ညီ...ငါေပးစားမွ မင္းရမွာ...
ငါေခၚတာ မလာရင္ ငါကေတာ့ sorryပဲ "
" ခုေရာက္ေနၿပီပဲ ကိုႀကီးရာ.....
ဒီလိုက်ေတာ့လည္း နားေအးပါးေအးနဲ႔လြတ္လပ္သား "
" ကဲ...ကဲ....စကားမမ်ားၾကနဲ႔ေတာ့....
ငါတို႔ေလးေယာက္ ဒီေန႔ညလံုး၀အျပတ္ကဲပစ္မယ္။ "
" ဟုတ္တယ္....ဟား ဟား ဟား "
VIPခန္းအတြင္းမွ ရယ္ေမာေနၾကသူမ်ားသည္
သူတို႔ဆီအလံုးအရင္းလိုက္၀င္လာေတာ့မည့္
စူနာမီလႈိင္းလံုးႀကီးအား မျမင္မၾကေပ။
###############################
ကိုယ့္ရဲ႕ မေကာင္းမကမ္း ficေလးကို
ဖတ္ေပးၾကတဲ့သုေတြအကုန္လံုးကိုေက်းဇူးပါလို႔။
အေရးအသားညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္ အမွားပါရင္လည္း
နားလည္ေပးၾကပါလို႔။
Love u all😍😘
Unicode
နွေးထွေးလွန်းသော နေရောင်ခြည်ကြောင့်
Hun မျက်လုံးများပွင့်လာသည်။
အိပ်ရာနိုးနေပြီဖြစ်သော်လည်း မထချင်သေး။
အိပ်ရာဘေးမှဖုန်းလေးကိုယူကြည့်မိသည်။
ဖုန်းခေါ်ထားသည်မရှိသောကြောင့်
စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်သွားသည်။
ယခုဆိုလျှင် chan နှင့်သူနှင့်ချစ်သူသက်တမ်း
လေးလရှိနေပြီဖြစ်သည်။
ထိုလေးလအတွင်း chanကသူ့ကို
အရမ်းဂရုစိုက်သည်။ ချစ်သည်။
ကိုကြီးတို့သည် chanနှင့်
မပတ်သက်စေချင်သေးသော်လည်း
ဘာမှတော့မပြောကြ။
ကိုကြီးတို့စိတ်ပူနေသည်မှာ
chanအဖေရဲ့လုပ်ငန်းများကြောင့်ဖြစ်သည်။
Chanကိုလည်း ထိုလုပ်ငန်းထဲ
ပါဝင်သွားမည်ကို စိုးရိမ်ကြခြင်းဖြစ်သည်။
Chan ကလည်း ကတိတည်သည်။
တရားမဝင်လုပ်ငန်းများတွင် နည်းနည်းလေးတောင်
မပတ်သက်ခဲ့ပေ။
ခုလည်းအလုပ်ကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက်နေခြင်းဖြစ်သည်။
US ဘက်ဖြစ်၍ အချိန်အပြောင်းအလဲကြောင့်
Chanနှင့်ဖုန်းပြောရတာသိပ်အဆင်မပြေ။
အလုပ်ကိစ္စသွားနေရသူဖြစ်၍ အပူလဲမကပ်ချင်။
ကိုယ်ဖုန်းစခေါ်မည်ဆိုတော့လည်း
Chan အိပ်ရေးပျက်မည်ကိုစိုးရိမ်၍မခေါ်ဖြစ်။
လွမ်းသည်။ ပြောမပြတတ်အောင်ကိုလွမ်းသည်။
ထိုစဉ် မြည်လာသောဖုန်းသံ....
အမြန်ကြည့်မိတော့ ❤Chan❤ဟူသော
စာလုံးလေးသည်အထင်းသား....
Answer call ကိုအမြန်နှိပ်မိသည်။
" Hunလေး...... Morning!!!! "
အသံကြားလိုက်ရသည်နှင့် ကျဆင်းလာသော
မျက်ရည်တို့သည် ထိန်းချုပ်မရ။
ရှိုက်သံသဲ့သဲ့ ထွက်သွားသည်။
" ဟင်....Hun! ငိုနေတာလား။
ဘာဖြစ်တာလဲ။ ဘယ်သူဘာလုပ်လို့လဲ။
မြန်မြန်ပြောပါ Hunရယ်.....
ကိုယ်စိတ်ပူလာပြီ။ "
" ဟင့်.....ဘယ်သူမှ.....ဟင့်....
ဘာမှမလုပ်ဘူး....ဟင့်.....Chanကြောင့်....
ဟင့်....Chan ကိုလွမ်းလို့....အီး...ဟီး......
Hunကိုပစ်ထားတယ်။ ဖုန်းလည်းမဆက်ဘူး။
စိတ်ပုပ်ကြီး.....နေနိုင်လိုက်တာ....ကိုငယ်ရေ...
ကိုငယ့်သူငယ်ချင်းကHunကို
မချစ်တော့ဘူးနဲ့တူပါတယ်....အီး....ဟီး "
လွမ်းလို့ ဆိုသောစကားတစ်ခွန်းကြောင့်
Chanyeolခမျာ ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိ....
သူ့အစ်ကို ကိုတိုင်ကာ ငိုနေပုံလေးကို
မြင်ချင်မိသည်။ အနားမှာသာဆို ငိုထားရလို့
နီရဲနေသော နှာတံချွန်ချွန်လေးကို
အသည်ယားကာ ကိုက်ဆွဲမိမှာ အသေအချာ။
" Hun ကလည်းကွာ....တိတ်ပါနော်။
Chanဖုန်းမခေါ်ဖြစ်တာ အလုပ်တွေ
အရမ်းရှုပ်နေလို့ပါ။ မြန်မြန်ပြီးမှ မြန်မြန်ပြန်လာရမှာမို့
အလုပ်တွေကိုမြန်မြန်လက်စသတ်နေရလို့ပါ။
ကိုယ်အလုပ်အားတဲ့အချိန်က ကိုရီးယားမှာအိပ်ချိန်မို့
Hunအိပ်ရေးပျက်မှာစိုးလို့ ဖုန်းမခေါ်တာပါ။
Hun ကို ကိုယ်ကဘာကိစ္စနဲ့မချစ်ရမှာလဲ....
ဒီမှာ ချစ်လို့တောင်မဝသေးတဲ့ဟာကို....ကဲ...
မငိုနဲ့တော့နော်....တိတ် တိတ်!! "
" တကယ်လား။ chanဘယ်နေ့ပြန်လာမှာလဲဟင်။
Hunအရမ်းလွမ်းနေပြီ။ "
" အင်း.....ကိုယ်လည်းအရမ်းလွမ်းနေတာ...
အဲ့တာမို့အလုပ်တွေကိုမြန်မြန်လုပ်နေတာ။
မနက်ဖြန်ဆို ပြန်လာတော့မှာ... "
" တကယ်!! ဘယ်အချိန် ပြန်ရောက်မှာလဲဟင်။
Hun လေဆိပ်မှာလာကြိုမယ်လေ။ "
"အမ်.....ရပါတယ်....မလာပါနဲ့ Hunရဲ့....
Hunပင်ပန်းနေမယ်။ ကျောင်းမှာပဲ
အတန်းတက်ရင်းစောင့်နေ။ နေ့လည်ပိုင်းလောက်ပြန်ရောက်မှာမို့ ကိုယ်ကျောင်းကိုပဲ လာခေါ်လိုက်မယ်နော်။ "
" Hunကလာကြိုချင်တာကို....အင်းပါ....
အဲ့တာဆို Hunစောင့်နေမယ်နော်။ "
" အင်း.....Hunကလိမ္မာလိုက်တာ။
အဲ့တာဆို ကိုယ်ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်နော်။
အလုပ်ရှိသေးလို့....အရမ်းချစ်တယ်။ "
" အင်း....hunလည်းchanကိုအရမ်းချစ်တယ်။ "
ဖုန်းချပြီးသည်နှင့် ကျောင်းသွားဖို့ပြင်ဆင်ကာ
အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာခဲ့သည်။
ထမင်းစားခန်းထဲတွင် ကြိုရောက်နေကြသောrsများ...
အမြင်ကပ်စရာ....
" Hunလေး ဆင်းလာပြီလား။ လာထိုင်... "
ယုန်ပေါက်အားထမင်းခွံကျွေးနေရင်းမေးလာသူ ကိုငယ်...
Suho hyung သည် ကိုငယ်၏
ပူဆာမှုကြောင့် အိမ်တွင်လာနေတာဖြစ်သည်။
ဒါတင်ပဲမဟုတ်.....ဟို baek နှင့် sooတို့လည်း
အိမ်တွင်လာနေကြပြီဖြစ်သည်။
Chan ကိုတော့ ဘွဲ့ရပြီး tigerနှင့်မပတ်သက်တော့မှ
လာနေရမည်ဟု ကိုကြီးကပြောထားသည်။
အိမ်ကိုတော့ တံခါးမရှိ ဓားမရှိ ဝင်ထွက်ခွင့်ပြုထားသည်။
ထမင်းဝိုင်းတွင် မျက်နှာငယ်နေရသည်မှာ မိမိဖြစ်သည်။
ဘေးမှအတွဲများ၏ မိုးမမြင် လေမမြင်
ထမင်းခွံကျွေးသူနှင့် ဟင်းထည့်ပေးသူနှင့်
မဟားတရားကို roနေကြသည်။
ငါလေးစိတ်ညစ်လာပါပြီ။ လွမ်းနေပါတယ်ဆိုမှ.....
" Xing!!! မင်းကျောင်းသွားရင်းနဲ့
သုံးယောက်လုံးကိုကျောင်းခေါ်သွားလိုက်နော်။
ကိုကြီး ဒီနေ့အရေးကြီးတဲ့အလုပ်ကိစ္စရှိလို့။
Jongin ကဆေးရုံမှာ အရေးကြီးတဲ့လူနာရှိလို့တဲ့...
Baekလေး ဒီနေ့ Xingနဲ့ပဲလိုက်သွားလိုက်နော်။ "
" အင်း....လိုက်သွားလိုက်မယ်လေ။
အပြန်ကျရင် လာခေါ်မှာမလား။ "
" အဲ့တာက....အပြန်လည်း လာမခေါ်နိုင်လောက်ဘူး
Baek ရဲ့။ ဒီနေ့တစ်ရက်ထဲပါကွာ....နော်။
ကိုယ့်အလုပ်ကိစ္စ အရမ်းအရေးကြီးနေလို့ပါ။ "
နှုတ်ခမ်းကြီး တစ်တောင်ဆူနေတဲ့ငဘတ်ကို
ချော့နေလိုက်တာများ....ဒါလား....
Dragon ရဲ့ခေါင်းဆောင်....
ပါးပါးသာမြင်ကြည့် ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ကိုဖြစ်နေမှာ။
တစ်ရက်တစ်လေကို ဖြစ်ပျက်နေကြပုံများ...
အကဲပိုလွန်းတယ်။
Chanသာပြန်လာကြည့် အကုန်လုံးထက်ပိုပြီးကို
Ro ပြလိုက်မယ်....ဟွင့်....Wu Sehunသည်
အချဉ်မဟုတ်ပါ။
" ညနေ Hunတို့ ကိုငယ်နဲ့ အတူပြန်မယ်လေ။
ကိုငယ်အတန်းချိန်အကုန်တက်မှာမလား။ "
" အာ....ကိုငယ်ကညနေပိုင်းမတက်ဖြစ်လောက်ဘူး
Hunရဲ့။ "
" ဘာ!!! Wu Yixing!!!
မင်းကဘာလုပ်မှာမို့လို့ အတန်းချိန်ပြီးအောင်
မတက်နိုင်ရတာလဲ။ @#@#* "
မိမိပြောစရာမလိုပေ။ ကိုငယ့်ချစ်ချစ်
Suho hyungရဲ့ မနက်ချိန်ခါတေးသံသာများ
စတင်လာပြီဖြစ်သည်။
ကိုကြီးနဲ့ကိုလတ်ကိုတောင် မထင်ရင်မထင်သလို
ပြန်ပြောတတ်တဲ့ ကိုငယ်တစ်ယောက်
ချစ်သူဆရာဝန်လေးအိမ်ရောက်လာကတည်းက
နှုတ်ဆိတ်နေရပြီဖြစ်သည်။
" ခဏ...ခဏ....Hyung ခဏနားဦး။
ရော့....ရေသောက်လိုက်အုန်း... "
" ဘာလဲ......မင်းကငါ့ကိုရွဲ့တာလား။ "
ပြောနေရင်း ကိုငယ်ပေးတဲ့ရေခွက်ကို
ခုံပေါ်ပြန်ချလိုက်တာများ ခွက်ကွဲပြီတောင်ထင်ရတယ်။
ရာသီဥတု အခြေအနေသိပ်မကောင်းတော့။
" ကဲ....Xing....မင်းတိတ်လိုက်တော့...
ငါပြောမယ်။ ဒီလို Suho ရေ....
ညနေကျရင် ကိုကြီးတို့လုပ်ငန်းပါတနာကုမ္ပဏီက
Dinner ရှိတယ်။ ကိုကြီးတို့လုပ်ငန်းတွေအားလုံးက
နောက်ဆို Xingဦးစီးရမှာဆိုတော့ အခုထဲက
အချို့လုပ်ငန်းရှင်တွေနဲ့ ကြိုမိတ်ဆက်ပေးထားမလို့
Dinner ခေါ်သွားမလို့။ ရပြီလား။
မင်းတို့နဲ့တော့ငါလည်းမောပါတယ်။ "
" ကိုလတ်လည်း ဒီညအိမ်ပြန်နောက်ကျမယ်။
အရေးကြီးတဲ့ operation ရှိလို့။ "
" အဲ့တာဆို ဒီနေ့ည Hunတို့လေးယောက်ပဲ
အိမ်မှာရှိနေမှာပေါ့။ ပျင်းစရာကြီး။ "
" ကိုကြီး ကြိုပြောထားမယ်နော်။ အကုန်လုံး
အိမ်မှာအေးဆေးနေကြ။ အဓိက က
Hunရယ်...Baek ရယ်...Sooရယ်...
ဒီညဆွဲမယ့်သူမရှိဘူးနော်။
ရန်မဖြစ်ကြနဲ့.....ကြားလား။ "
" ဟုတ်ကဲ့!!!! "
သုံးယောက်လုံးပြိုင်တူပြောလိုက်သည်။
ကိုငယ် ကျောင်းလိုက်ပို့ပြီးသည်နှင့် အတန်းထဲသို့
သုံးယောက်သားဝင်ခဲ့ကြသည်။
Chanကလည်းမရှိ။ လွမ်းလိုက်တာ။
ဖုန်းလေးကိုဖွင့်ကြည့်တော့လည်း ပုံမှန်အတိုင်းရှိနေသည်။
" Hun....ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ငူငူငိုင်ငိုင်နဲ့။ "
" ဘာဖြစ်ရမလဲ။ သူ့ရဲ့ chanကို
လွမ်းနေတာနေမှာပေါ့ Soo ရဲ့ "
" chanyeol hyung ကဘယ်နေ့
ပြန်ရောက်မယ်တဲ့လဲ။ "
" မနက်ဖြန်ပြန်လာမယ်တဲ့။ အလုပ်တွေ
အရမ်းရှုပ်နေတယ်ပြောတယ်။
ငါ့chan သနားပါတယ်။ "
" ပိုပြန်ပြီ။ ညနေကျရင်ငါတို့လေးယောက်
Chanyeol hyung ဆိုင်မှာ
မုန့်သွားစားရအောင်။ မသွားတာလဲကြာနေပြီ။ "
" အေး....ကောင်းတယ်....မင်းပြောသမျှစကားထဲမှာ
ဒီစကား တန်ဖိုးအရှိဆုံးပဲ...ငါ Suho hyung ကို
ချိန်းလိုက်မယ်။ "
" ဆရာဝင်ပြီ။ စာလုပ်ကြမယ်။ "
.
.
.
.
" hyung!! ကြိုရောက်နေတာလား။
Sooတို့ကားလမ်းနဲနဲပိတ်လို့ နောက်ကျနေတာ။
Hyungကမှာတောင် မှာထားပြီးပြီ။ "
" မန်နေဂျာမင်!!! "
" ဟာ!!! အစ်ကိုလေးတို့ မလာတာကြာပြီနော်။ "
" ဟုတ်တယ်။ Hunတို့ကို ပုံမှန်စားနေကျအတိုင်းပဲ
ပြင်ပေးပါနော်။ "
" ဟုတ်ကဲ့။ "
ခဏအကြာ မှာထားသည်များရောက်လာသည်။
" အစ်ကိုလေးတို့ လိုအပ်တာရှိရင်ခေါ်လိုက်ပါနော်။
ဒါနဲ့ Boss ရောလာဦးမှာလား။ "
" Chan က ပြန်မရောက်သေးဘူးလေ။
မန်နေဂျာမင် မေ့နေပြီနဲ့တူတယ်။ "
" Boss ပြန်ရောက်နေပါပြီ အစ်ကိုလေးရဲ့။
မနက်ကတောင် ဆိုင်ကစာရင်းတွေ
လာစစ်သွားသေးတယ်။ "
" ဘာ!!! အဲ့တာတကယ်လား။ "
မန်နေဂျာမင် ကိုကြည့်ရတာလည်း
လိမ်နေပုံမရ။
" ရပါပြီ။ လုပ်စရာရှိတာ သွားလုပ်တော့လေ။
လိုတာရှိရင် Hunခေါ်လိုက်မယ်။ "
မန်နေဂျာမင် တစ်ယောက်အကြပ်ရိုက်သွားပုံရသည်။
Chanကပြန်ရောက်နေပြီ။ ဆိုင်ကိုလည်းလာသွားသည်။
ဒါဆို Hunကိုဘာလို့အသိမပေးတာလဲ။
ဖုန်းလဲမဆက်ဘူး။
တစ်ခုခုတော့....တစ်ခုခုပဲ။
" Hunရေ!!! ငါတော့အနံ့တစ်ခုရနေပြီ။ "
" ဟုတ်တယ်...ငါရောပဲ။ "
ပြိုင်တူပြောလာတဲ့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်။
" Hunလေး....chanyeolဆီဖုန်းဆက်ကြည့်လိုက်ပါလား။ စိတ်ထဲရှင်းသွားတာပေါ့။ "
Hyung ပြောသည်နှင့်ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။
တစ်ခါခေါ်သည်။ မကိုင်....
နောက်တစ်ခါခေါ်တော့ ဖုန်းကိုချလိုက်သည်။
ဒါ ငါလေးစိတ်ကို စမ်းလိုက်တာ....
Tong#
Message ရောက်သံ ကြည့်မိတော့
Hun ကိုယ်အခုအလုပ်ရှိလို့
ပြီးမှပြန်ခေါ်လိုက်မယ်နော်။
အရမ်းချစ်တယ် :*
Message ဖတ်ပြီး ဒေါသများငယ်ထိပ်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။
ဘုန်း!!!
စားပွဲကို ဘုန်းခနဲနေအောင်ထုချပလိုက်သည်။
" အဲ...ခုမှစဉ်းစားမိတယ်။ ငါတို့တော့ ခံလိုက်ရပြီ။
စဉ်းစားကြည့်ကြစမ်း။ ဒီနေ့သူတို့အားလုံး
တစ်ခုပြီးတစ်ခု အကြောင်းပြပြီးအပြန်မိုးချုပ်မယ်
ပြောကြတယ်နော်။ အစက ငါChanကိုပြန်မလာသေးဘူး
ထင်နေတာဆိုတော့...ခုပြန်ရောက်နေပြီ။
ပြီးတော့.....ငါ့ကိုမရောက်သေးဘူးလို့လိမ်တယ်။
ဒါဘဲကြီးလေးယောက် ငါတို့ကိုပေါင်းပြီး
လိမ်သွားတာမဖြစ်နိုင်ကြဘူးလား။ "
" ဖြစ်နိုင်တယ်!!! အခုငါတို့ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲ။ "
" ခဏ!! Hyung ပြောမယ်။ Jongin က
Operationရှိတယ်ပြောတယ်နော်။
Hyungဆေးရုံကိုဖုန်းဆက်မေးကြည့်လိုက်မယ်။ "
Suho hyung နှင့် ကိုလတ်သည်
ဆေးရုံတစ်ခုတည်းတွင်လုပ်သော
သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ဖြစ်သည်။
Hyung ဖုန်းဆက်ပြီး ဆိုင်ထဲဒေါသတကြီး
ပြန်ဝင်လာသည်။
" Hyung တို့ ဟိုလေးယောက်လိမ်တာ
ခံလိုက်ရပြီ။ ဘာoperation မှမဝင်ရဘူးတဲ့။
ပြီးတော့ နေ့လည်ထဲက duty off တဲ့။
တောက်!!! Yixing မင်းတော့သေပြီသာမှတ်!! "
" ငါ ကိုကြီးရဲ့အတွင်းရေးမှူးဆီဖုန်းဆက်ကြည့်ရမယ်။ "
ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်နှင့်....
" ဟဲ့လို...အတွင်းရေးမှူးဂျောင်လား။
ကျွန်တော် Hunလေးပါ။ ကိုကြီးရော။ "
" ............ "
" ကိုကြီးတို့ဘယ်သွားလဲ။ "
" ............. "
" အပိုတွေမပြောနဲ့။ အမှန်အတိုင်းပြော။ "
" ............. "
" သိပြီ။ ငါဖုန်းဆက်တာ ဘယ်သူ့ကိုမှပြန်မပြောနဲ့။ "
တောက်!!!
ဒီတခါကိုယ့်ဆီက.....မရတော့ဘူး။
ပေါက်ကွဲထွက်ကုန်ပြီ။
" Hun ဘာတဲ့လဲ။ "
" ဘာကမလဲ.....မင်း Fan Fan....
Soo ရဲ့ Jong Jong....
Hyung ရဲ့ Xing Xing....ပြီးတော့
နားကားကောင်....ဒင်းတို့တစ်သိုက် အခု
Chanရဲ့ကလပ် VIP ခန်းထဲမှာ
ယွနေကြတယ်တဲ့။ "
" ဒါ....ငါတို့ကို သပ်သပ်ကျော်တာ။ "
" လာ....hyung တို့အကုန်အဲ့ကိုလိုက်သွားမယ်။
ဒင်းတို့အားလုံး သေပြီသာမှတ်။ "
ပြောပြီးသည်နှင့် လေးယောက်လုံးဆိုင်ထဲမှ
ထွက်လာခဲ့သည်။
မန်နေဂျာမင်တစ်ယောက် မျက်ခုံးလှုပ်ကာ
ကျန်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
Moon clubရဲ့ VIPခန်းအတွင်း၌....
" Cheer!!!! "
" ငါတို့လေးယောက် ဘတ်သီးရိုက်တာခံလိုက်ရတဲ့
ငါတို့ရဲ့အသည်းပိစိလေးတွေအတွက်.... "
ခွက်ချင်းတိုက်ကာ ရယ်မောသံများပြည့်နှက်လျက်....
" ကိုကြီးတို့ဗျာ....ကျွန်တော် Hun ကို
ပြန်မရောက်သေးဘူးဆိုပြီး လိမ်ထားရတာ။
ခုနကတောင် ဖုန်းဆက်လို့ မကိုင်ပဲ
msg နဲ့လိမ်လိုက်ရသေးတယ်။
လွမ်းနေပြီဗျာ!!! "
" အပိုတွေမလုပ်နဲ့ chanyeol....
Hunလေးကငါ့ညီ...ငါပေးစားမှ မင်းရမှာ...
ငါခေါ်တာ မလာရင် ငါကတော့ sorryပဲ "
" ခုရောက်နေပြီပဲ ကိုကြီးရာ.....
ဒီလိုကျတော့လည်း နားအေးပါးအေးနဲ့လွတ်လပ်သား "
" ကဲ...ကဲ....စကားမများကြနဲ့တော့....
ငါတို့လေးယောက် ဒီနေ့ညလုံးဝအပြတ်ကဲပစ်မယ်။ "
" ဟုတ်တယ်....ဟား ဟား ဟား "
VIPခန်းအတွင်းမှ ရယ်မောနေကြသူများသည်
သူတို့ဆီအလုံးအရင်းလိုက်ဝင်လာတော့မည့်
စူနာမီလှိုင်းလုံးကြီးအား မမြင်မကြပေ။
###############################
ကိုယ့်ရဲ့ မကောင်းမကမ်း ficလေးကို
ဖတ်ပေးကြတဲ့သုတွေအကုန်လုံးကိုကျေးဇူးပါလို့။
အရေးအသားညံ့ဖျင်းမှုကြောင့် အမှားပါရင်လည်း
နားလည်ပေးကြပါလို့။
Love u all😍😘