Giedie
Kakatapos ko lang maligo at mag-ayos nang tawagin ako ni Mommy. Itinuro ni Mommy ang gate, kaya dumeretso ako roon. Nanalaki na lang ang mga mata ko anng makita ko si Kyle.
"Kyle." Sabi ko at tinaasan siya ng kilay
"Uhmm... Sunduin daw kita sabi nila Cherry. " Pagrarason niya. Kita kong may bumabagabag sa kanya, pero 'di ko na muna pinansin. Nagpaalam na muna ako kina Mommy at Daddy.
"Saan tayo pupunta?" Tanong ko na naman nang nakaangkas na ako sa motor niya.
"Sa may mountain view park daw." Sabi niya. Hindi na ako nagtanong ulit. Alam ko namang iyona ng park sa paanan ng bundok. Medyo malayo, pero alam kong magiging worth it. Nakita ko na kasi sa pictures iyon.
Habang nasa byahe kami ay tahimik lang kami. Wala lang din talaga akong maisip na sabihin ngayon. Lumulutang pa utak ko, kasi 'di ko rin nareplyan si Nate kagabi. Hindi ko kasi alam ang irereply!
Nawala na lang ako sa pag-iisip ko nang makitang iba na ang dinaraanan namin. Medyo pamilyar pa kasi ako sa lugar na ito, pero ibang ruta na ang tinahak namin.
"Teka. Ba't dito tayo dumaan?" Tanong ko. Matagal naman siya bago sumagot, alanganin pa nga ang sagot e.
"Uhh....Ando'n kasi si Mimi kaya dito ako sa long way dumaan." Natahimik ako bigla. Ah, sumibat na naman siya sa girlfriend niya. Tsk. Ba't parang naiinis ako?
Nang makarating kami sa pagtatagpuan namin ng mga makakasama naming papuntang mountain view ay nagulat ako nang tawagin akon Mimi ng isa sa makaksabay namin.
"Giedie. Giedie ang pangalan niya, Jet." Sabi naman nila Mikael at tinanggal ko ang helmet ko, para makita nila. Ngumiti pa ako sa iba nilang kasama na 'di ko kilala.
"Kala ko kasi GF ni Kyle." Ismid niya. Napaismid din ako. Bakit kamukha ko ba yo'n? Tsk. Alam ko mas maganda ako e. Tsk.
"Tara na nga!" Iritadong sabi naman ni Kyle. Mas nairita pa siya? Ako na nga pinagkamalang iba e! Hay.
Ilang minuto lang ay nakarating naman kami sa picnic area. And I am telling you, the view is just breathe taking. It's all green, the tall trees highlighted the brown roads that made it looked like a big treasure map.
I just stood at the edge of the cliff where the barricade is. The fresh air made my mind in peace, not in pieces. Hahaha
"Enjoying yourself?" Biglang tanong ni Kyle na tumabi sa akin. Tumango naman ako habang nakangiti.
"Yeah... Salamat dito ah, gumaana na naman pakiramdam ko." Ngiti ko sa kanya. Totoo naman, last night was a mess. I was in a mess again. With just one tinny tiny text, I went haywire.
"Halata ngang may iniisip ka kanina pa." Sabi niya, kaya pilit na ang naging ngiti ko.
I inhaled deeply and sighed. Saka ko kinuwento kung ano nangyari kagabi at kung paano napatunganga lang ako buong gabi.
"So di mo pa siya makalimutan?" Tanong niya. My eyes can't hide my sadness and my confusion.
"Hindi.... ko alam. Sa tuwing naalala ko kasi siya, nasasaktan lang ako. We broke up kasi pumunta siya sa ibang bansa and we can't keep up with each other. Iyon lang kasi ang rason, we never said we don't love each other anymore. Pero patagal ng patagal kasi, pasakit ng pasakit." Turo ko sa puso ko. Umiwas na rin ako ng tingin kay Kyle at bumalik ng tingin sa view.
Narinig ko pa siyang bumuntong hininga at nagsalita.
"Kainggit naman siya."
"Bakit naman?" sabi ko pa at 'di pa rin tumitingin sa kanya.
"Kasi mahal mo siya."
"Mahal ka rin naman ni Mimi ah." Napabuntong hininga na anman siya.
"Oo nga. Pero di ko, 'di ko na alam kung..mahal ko pa ba siya." Natigilan ako sa sinaad niya at saka ako napaharap sa kanya. Doon ko lang napagtantong malumanay na pala siya nakatitig sa akin. Umiwas tuloy ako ng tingin. Oh no. I knew this stuff. I am wrong, right?
Nagulat ako nang walang ni text o tawag man lang akong natatanggap mula kay Kyle. Dalawang ara na kasi ang nakalipas matapos ang gala namin.
Ano ba 'yan? Next week uuwi na ako sa Cavite, tapos ngayon pa siya 'di nagpaparamdam. Hay.
Buong araw akong nag-antay pang uli. Pero iyona ng bumagabag sa akin, kasi ba't ko inaatay ang text at tawag niya? Samantalang ang text ni Nate hanggang ngayon ay 'di ko pa rin nare-replyan.
Saktong papatulog na naman ako nang mag-ring ang phone ko. Aligagang bumangon ako lalo na't pangalan ni Kyle ang nasa screen. Huminga muna akong malalim.
"Hello? Sino to?" Pagkukunwari ko
"Giedie." He answered in a weird way. Is he,
"Kyle? Anong nangyari sa boses mo? Ba't parang naka-inom ka ata?" Inignura niya ang tanong ko at nagpatuloy siya sa pagsasalita.
"Giedie...Bakit? Bakit iba 'yong nararamdaman ko?"
"Uh? Anong pinagsasabi mo?"
"Bakit iba yung tibok ng puso ko kapag kasama kita?"
I quickly went silent. And it was my turn to feel my heart beating faster. Why is that? Anong kalokohan 'to?
"Kyle, ano---"
"Giedie...I like you."
"Kyle," Wala akong ibang masabi kun'di ang pangalan niya. Hindi ko alam ang gagawin, hindi ko alam ang sasabihin, kasi wala akong alam sa nangyayari sa amin. I mean, did something really changed between us?
"Giedie, listen. Masaya ka ba kapag kasama ako?"
"Uh, oo."
"Kasi ako sobrang saya ko na nakakalimutan kong may girlfriend ako." I went silent again.
"Giedie, nakakalimutan mo rin ba si Nate kapag kasama mo ako?"
Natigilan ako. Oo nakakalimutan ko si Nate, pero hindi nakakalimot ang puso ko sa nararamdaman nito para kay Nate. This is getting messed up!
"Kyle. You're just drunk. Kausapin mo ako kapag matino ka na. Bye." Dali dali kong pinatay ang tawag at pinatay ko an muna ang cellphone ko.
I don't know how to react. Kyle confessed to me. And I don't know what I am feeling, because right now, sinungaling ako kapag sinabi kong wala akong nararamdamang nagbabago sa akin. Damn it!
Ilang araw, ilang araw na naman siyang 'di nagparamdam. Hindi na rin ako naggala kasama ang mga kaibigan ko, kasi naggala ako kasama sila Mommy at Daddy. Ilang araw na lang kasi ay aalis na naman ako. At hindi ko alam kung ilang taon ulit ako makakabalik rito.
Two days before my departure, he called me.
"Giedie,"
"Kyle,"
"Pwede bang magkita tayo mamaya sa park."
"Uhh..Si—Sige magpapaalam lang ako." Sabi ko at binaba ang phone. Something is wrong on the way he talked, something doesn't feel right. Something had changed in the past few days. And that same goes for me.
"Kyle." Ngiti ko sa lalaking nakaupo sa swing na nag-aantay sa akin.
"Uhmm. Kain muna tayo!" Hila niya sa akin sa isang malapit na restaurant. Tahimik na sumunod rin ako.
"Kyle..Ba't mo ako gustong makita?" Tanong ko habang inaantay namin ang order namin
"Uhmm... I just want us to have this...date." Napatango tango ako, date, teka!
"Date?" Napatawa siya ng bahagya nang mapatingin sa amina ng ilan. Napahiya tuloy ako.
"Uhmm..Let's just try to go out until tonight. Kasi, alam kong naguguluhan ako. Ikaw rin ba, naguguluhan?"
My jaw dropped. I was expecting him to take back his words, para sana wala alng. I can take it as a joke, pero ba't ganito ngayon? Bakit kailangan niya pang paguluhin lalo ang sitwasyon?
"Paano si Mimi?" Nataanong ko na lang
Bumuntong hininga siya.
"Let's try until tonight. And let's make our decision after tonight."
Umikot kami sa buong park. There were dancing fountains, kaya busog na agad mata ko, tapos isali mo pang nakatawa at nakagiti lang siya buong gabi. His eyes seemed to reflecting how he really feels. And it's starting to scare me. But at the same time, I am insane for admitting that I am happy with him.
The moments we shared were so magical. We even tried wishing on the wishing well and at that moment, I wished that this moment won't end.
Pasado alas dyes na nang ihatid niya ako sa bahay. Pagbaba ko ng motor niya ay kumaway na ako.
"Goodnight!"
Akmang tatalikod n asana ako nang hilahin niya ang braso ko at niyakap ako. I was stunned. I just stood there frozen.
Ilang Segundo kami sa gano'ng posisyon hanggang sa siya na ang bumitaw. "Thank you." He said and left.
I was dumb. I was really dumb. Why didn't I say a word? Why can't I say a fucking word? Why didn't I say I like him already? Damn it!
Kinabukasan ay walang Kyle ulit na nagparamdam. Bukas na ang alis ko, pero ayaw kong maunang tumawag sa kanya. Kahit pa naiayos ko na ang nararamdaman ko.
I was in the middle of day dreaming when my phone rang in my hand. I quickly answered without
"Kyle?!" Tanong agad
"Sinong Kyle?" tanong ng boses sa kabilang linya.Si...Nate...
"Nate," nasabi ko na lang. Damn! We both went silent. Kaya naman ako na naunang magsalitang muli.
"Na—Napatawag ka?" tanong ko
"Ano kasi...I..." Nagdadalawang isip siya. Kaya nagsalita akong muli.
"Nate, pwedeng mamay---" Hindi ko natapos nang magsalita siya kahit pa nagsasalita ako. At rinig na rinig ko ang kataga niya. Damang dama ko rin.
"I missed you, Baby."
Sa biglaang sinabi niya ay biglaan ko ring napatay ang tawag. Damn it! Damn it! Ano na? Fck!
Nagring ulit ang telepono, pero hindi na si Nate. It was Kyle. Ang gulo. Gulong gulo na ako!
Pero sinagot ko pa rin. Huli na 'to, huling pagkakataon na 'to. After this, I will make my decision.
"Hello." Sagot ko
"Giedie..."
"Kyle.."
"Giedie... Nakapag-isip na ako..." sabi niya. His voice sounded so sad. And I think I knew why. Napatango tango ako ng wala sa oras. I get it. Mukhang may desisyon na ako.
"Kyle," pinigil ko muna ang sasabihin niya.
"Bakit?" Nagtatakang tanong niya.
"Kyle ako muna, please," halos naiiyak ko nang sabi. This is insane! I mean, I knew I was starting to like him, I am starting to get ideas on falling for him.
I started to think on forgetting Nate, but this is happening! I knew why he called so late. I knew what Kyle had decided. And yet, I---- I can't deny the fact that I already like Kyle! But this is all spur of the moment.
"Ano ang sasabihin mo?"
I inhaled some air first. I need to be honest. Really honest.
"I like you already Kyle."
"Giedie---" Pinigil ko ang sasabihin niya.
"Listen, yes, I like you. You like me. But we both know this is not going to work out. Gusto---" Napatigil ako nang mabiyak ang boses ko. Pero dali dali akong nagpatuloy.
"Gusto ko lang sana sabihin na, salamat. Thank you for those wonderful memories, we like each other, but we both love someone else. Nakakapanghinayang man, pero this is enough."
Narinig ko ang pagbuntong hininga niya at saka siya sumagot.
"Slamat rin, Giedie. Huwag mo rin sanang isipin na may masama akong hangarin sa paglapit ko sa'yo, kasi wala talaga. Gusto rin kita, pero mahal ko pa siya at mahal mo pa siya. Tama ka rin, tama na 'to. I won't contact you again. I will not bother you anymore. Thank you, Giedie and goodbye."
His last words echoed my mind and heart many times.
With that I concluded that there are just things that are not meant to be. There are many people that will come into our lives, but it's still their choice whether they will stay or leave.
For me and Kyle, we both chose to leave. We made a decision to make ourselves not regret anything. Kasi kapag itinuloy namin iyon, paniguradong maraming kumplikasyon. Tama ang ginawa namin, tama lang ang pag-iwan namin sa buhay ng isa't isa.
Because as of the moment, I am standing in front of the altar with the man that I got for making that decision before. Right now, I am marrying the man that I deserved and the man that I won't have to let go.
And what happened to me and Kyle will stay once upon a summer.