Zawgyi...
PART .6:: ေလျပည္ ၏ စတင္က်ီစယ္ျခင္း
" ဒုန္း " စားပြဲခံုေပၚ ေဆာင့္ခ်လိုက္တဲ့ လြယ္အိတ္သံက ခံုေပၚ ေဘးေစာင္းအိပ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္နားအူသြားေစသည္ ။
ေသခ်ာေပါက္ စိုင္းရွန္ဟတ္ ပဲ ။ ဘာေတြစိတ္မၾကည္ေနလည္းမသိေပမယ့္ အေရးၾကီးတာက က်ေနာ့္ ဘက္လွည့္မလာဖို ့။ ညကလည္း လူနာေစာင့္ေပးရလို ့ အခုထိက်ေနာ္ အိပ္ေရးမ၀နိုင္ ။ ဆရာ မ၀င္ေသးတာေၾကာင့္ ျပတင္းေပါက္ ဘက္လွည့္ကာ ျပန္ငိုက္ေနစဥ္
" ရွန္ဟတ္ ညေန ေက်ာင္းျပန္ ဘတ္စကတ္ေဘာသြားကစားရေအာင္ကြာ "
အင္း ။ဒီအသံကအတန္းထဲက စိုင္းသီဟ အသံ ။စိုင္းရွန္ဟတ္ နဲ ့အတြဲဆံုးျဖစ္ျပီး စိုင္းရွန္ဟတ္ဘာလုပ္လုပ္ ေနာက္မွ ပါတတ္တာေၾကာင့္ ရွန္ဟတ္ေနာက္လိုက္ေခြး လို ့လည္းေခၚၾကသလို စိုင္းရွန္ဟတ္ရဲ ့အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း လို ့လည္းေျပာတတ္ၾကျပန္တယ္..။ ။ဒါေပမယ့္သူလည္း သူ ့ဟာနဲ ့သူ အေတာ္ဆိုးေပသည္ပင္ ။ က်ေနာ္ေမွးခနဲ ျဖစ္သြားျပန္တဲ့အခ်ိန္
" လူသတ္သမားသားကိုၾကည့္မေနနဲ ့ ရွန္ဟတ္ရာ ေျပာစမ္းပါ ။ "
က်ေနာ့္ကိုၾကည့္ေနျပန္တာလား ။ျပတင္းေပါက္မွ မ်က္နွာလြဲ ေဘးခံုကို မသိမသာေစာင္းငဲ့တဲ့အခါ စိုင္းရွန္ဟတ္ရဲ့ မ်က္၀န္းညိဳ ေတြနဲ ့ဆံု သည္။ တကယ္ၾကီး က်ေနာ့္ကိုၾကည့္ေနတာလား။ ျပတင္းေပါက္ကို ၾကည့္ေနတာလဲ ျဖစ္နိုင္တာပဲမလား။
" ေနာက္မွေပါ့ သီဟ ဒီေန ့ငါ့မွာ တစ္ျခားေပ်ာ္စရာ ရွိေနတယ္ ။ "
က်ေနာ့္ကိုၾကည့္ျပီးသာ ေျပာေနတဲ့စိုင္းရွန္ဟတ္ ရဲ့ စကားအဆံုးမွာ သီဟက်ေနာ့္ကိုစူးစူးး၀ါး၀ါးၾကည့္ ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္လွည့္ထြက္သြားသည္ ။အခုအေျခအေနက က်ေနာ္ တစ္ေယာက္ ထဲ နားမလည္ျဖစ္နိုင္တာလား ။စိုင္းရွန္္ဟတ္ကေတာ့ သီဟ အျပဳအမူ ကို ဂရုမစိုက္သလ္ု ဒီဘက္လွည့္လာသည္။သူ က်ေနာ့္ကို ဘာလုပ္ေတာ့မွာလဲ ။ျပတင္းေပါက္ကို အျမန္လႊဲလိုက္သည့္ က်ေနာ့္မ်က္ႏွာကို သူကခပ္တင္းတင္းဆြဲေမာ့သည္။
" ေန ့လည္ၾကရင္ ငါနဲ ့အတူ မုန္ ့စားခ်င္လား "
ဟမ္..။
အံံ့ျသမိေသာ္လည္း က်ေနာ္အျမန္ပင္ျငင္းျဖစ္လိုက္သည္။သူ ့မ်က္ခံုးေတြ တြန္ ့ေကြးသြားခဲ့သည္။
" ဘာလို ့လဲ "
" အဲဒါ သူငယ္ခ်င္းေတြလုပ္တဲ့အလုပ္ေတြ'
"ဒါဆို ငါနဲ႔မင္းသူငယ္ခ်င္းလုပ္ၾကတာေပါ့''
သူေဆးထိုးမွားသြားသည္လား ဟိုတစ္ေန႔ကတင္က်ေနာ့္ေသြးေအးေအးနဲ႔လွီးျဖတ္ခဲ့ေသာဒဏ္ရာမ်ား အနာေတာင္မက်က္ေသးတာေသခ်ာပါသည္..။
"လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြက နံေစာ္တယ္ဆိုၿပီးသူငယ္ခ်င္းလုပ္ဖို႔ေနေနသာသာ တစ္ တန္းတည္းေတာင္မထိုင္ႏုိင္လို႔ ပူက်စ္ေနတဲ့ဟင္းရည္နဲ႔မင္းပတ္ခဲ့တဲ့ ကေလးကိုမင္းမေမ့ဘူးမလား..စိုင္း႐ွန္ဟတ္''
က်ေနာ့္စကားအဆံုး သူ႔မ်က္ဝန္းေတြ..အရင္လိုျပန္ေအးစက္သြားကာ အလြန္မုန္းခဲ့ရေသာအျပံဳးတစက
ျပန္လည္ေရာက္႐ွိလာသည္..။
"မင္းကငါနဲ႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခြင့္ျငင္းတယ္ေပါ့..''
အခုထိဘာေတြေျပာခ်င္ေနမွန္းမသိဘဲ က်ေနာ္စိတ္႐ႈပ္လာရသည္...။
ဘာလဲ..ပ်င္းေနလို႔က်ေနာ့္ကိုေခၚကစားေနတာလား?? အလိုမက်ရင္ႏွိပ္စက္ဖို႔လား??
"စိုင္း႐ွန္ဟတ္ မင္းလိုလူမ်ိဳးနဲ႔ငါဘယ္ေတာ့မွသူငယ္ခ်င္း ျဖစ္မလာႏုိင္ဘူး မင္းလဲမျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဖူးဘူးမလား''
သူကဟက္ဟက္ပက္ပက္ျပံဳးကာ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္သည္။ထို ့ေနာက္ က်ေနာ့္ေမးဖ်ားကိုသူလုပ္ေနၾကအတိုင္း
ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ျပန္ သည္..။
"ဒါေပါ့..ေနာင္ေလး မင္းသိသင့္တယ္တကယ္ဆိုငါမင္းကိုအခြင့္ေရးေပးခဲ့တာ...ငါ့သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္နဲ႔ပဲမင္းေနဖို႔
ဒါေပမဲ့အဲအခြင့္အေရးမင္းဖ်က္ဆီးလိုက္ၿပီ..အဲေတာ့မင္းကငါ့ခ်စ္သူအေနနဲ႔ေနရေတာ့မယ္''
ဘယ္လို..!!က်ေနာ္စိတ္႐ွိလက္႐ွိသာေအာ္ခ်ပလိုက္ခ်င္သည္။
ေယာက်ာ္းေလးခ်င္း ။သူက်ေနာ့္ကို ဘယ္လိုမ်ားျမင္ေနခဲ့တာလဲ ။ဒီအ႐ူးကို တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားမတားေပးႏုိင္ဘူးလား
ႏွိပ္စက္ခ်င္တိုင္းႏွိပ္စက္ ။ႏွိမ့္ခ်ခ်င္တိုင္းႏွိမ့္ခ် ၊သူသူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခ်င္ေတာ့က်ေနာ္ကျဖစ္ေပး ၊သူေျပာသမ်ွက်ေနာ္ကလုပ္ရေအာင္ သူကဘာမလို႔လဲ? ၿပီးေတာ့ခ်စ္သူလုပ္ရေအာင္ဆိုတဲ့ သူ႔ပံုစံကသူလိုသမ်ွရေတာ့မလိုပင္ ။
တျခားမိန္းကေလးေတြေပါလြန္းလို႔ ဘာမလို႔က်ေနာ့္ကိုမွ စိတ္တိုလြန္း၍႐ူးေတာ့မည္ထင္သည္..။
" မင္းဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ စိုင္းရွန္ဟတ္ "
" မင္းခ်စ္သူေလ "
ေဘးကအတန္းထဲကလူေတြ ၾကားသြားမွာေတာင္ က်ေနာ္ ေသမလိုရွက္ရြံ ့သည္။ သူ အေျခာက္လို က်ေနာ့္ကိုဆက္ဆံလိုက္တာလား ။လူသတ္သမားသား လို ဆက္ဆံတာ အားမရလို ့ ။ဒီနာမည္ေျပာင္ကိုလည္း ငယ္ငယ္ထဲက သူပဲစေခၚခဲ့တာ ။သူပဲ ။က်ေနာ့္ကိုအႏွိမ္ခံ အပယ္ခံျဖစ္ေစခဲ့တာ ။
"မင္း႐ူးေနတာလား..စိုင္း႐ွန္ဟတ္ ငါ့ကိုမင္းဒီေလာက္ႏွိပ္စက္လို႔မင္းဘာျပန္ရမွာလဲဟမ္
မင္းဘာေၾကာင့္ငါ့ကိုပဲအျမဲ.လဲ ။မင္းမႏွိပ္စက္လဲလူသတ္သမားသားငါ့ဘဝက ေပ်ာ္စရာမေကာင္းပါဘူး
လူတကာထက္နိမ့္က်ၿပီးသားငါ့ဘဝကို ခုလိုႏွိပ္စက္ရတာမင္းသိပ္ေပ်ာ္လားစိုင္း႐ွန္ဟတ္
ငါ့ကိုေျပာစမ္းပါ..ငါမင္းအေပၚဘာမ်ားမွားခဲ့မိလို႔ မင္းငါ့ကိုဒီလို.''
" ဘာလဲ မူေနတာလား မင္းက "
ဟာ..။ မိမိရရ တစ္ခ်က္.. ထိုးပလိုက္ဖို႔ျပင္ေတာ့ သူကက်ေနာ့္လက္ကိုျပန္ဖမ္းဆြဲထားကာ ေနာက္ျပန္လိမ္လိုက္သည္မွာ သူကပဲေတာ္လြန္းေနသည္လား??
"အ..မင္းငါ့ကိုလႊတ္စမ္း..''
နာေနသည့္လက္ေၾကာင့္ အတင္း႐ုန္းမိျပန္ေတာ့ သူကအသာအယာပင္ျပန္လႊတ္ေပးရင္း ေအးေအးလူလူပဲ ၾကည့္ေနသည္..။
.
"ဟက္..သိပ္ကလန္ကဆန္မလုပ္စမ္းနဲ႔..ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီဆိုေပမဲ့လည္း ေမာင္သည္းမခံႏုိင္ဘူး..''
ေမာင္
သူသံုးသြားသည့္အသံုးအႏႈန္းေၾကာင့္ ေနာင္နာေနသည့္လက္ပင္ဂ႐ုစိုက္မအား အံ့ျသတႀကီးသာၾကည့္ေနမိသည္..။ သူကေတာ့က်ေနာ္ျဖစ္ေနသည့္ပံုကို နားလည္ဟန္ခပ္ေထ့ေထ့ျပံဳးသည္..။
"ဟုတ္တယ္ ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားၿပီ အခုခ်ိန္ကစေမာင္လို႔မင္းကငါ့ကိုေခၚရမယ္ၿပီးေတာ့'
သူကစကားစကိုခဏျဖတ္ကာ က်ေနာ့္လက္ဖမိုးေပၚကဟင္းရည္ပူနဲ႔ထိခဲ့သည့္အမာရြတ္ေဟာင္းကိုၾကည့္ေနသည္..။
"လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြကိုမမွတ္မိရေအာင္ ေမာင္ ညဏ္မတုံး ေသးဘူး....''
"စိုင္း႐ွန္ဟတ္..မင္း..အာ့''
"ဘယ္လိုေခၚဖို႔မင္းကိုေျပာထားလဲ''
စကားကိုအဆံုးထိမဆိုလိုက္ရ ပတ္တီးစတို႔အနည္းငယ္ေပၚေနသည့္ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို ေဆာင့္တြန္းလိုက္တာမလို႔ က်က္ကာစဒဏ္ရာမွေသြးအခ်ိဴ႕စိမ့္ထြက္လာကာ လူကေခြကနဲ.လဲက်သြားသည့္က်ေနာ့္ေဘး
ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ.. ဖ႐ုိဖရဲက်ေနာ္႔ဆံပင္ေတြသပ္တင္ေနပံုကေခြးတစ္ေကာင္ကိုေခ်ာ့ျမဴေနသလို
သူေျပာသည့္ခ်စ္သူဆိုသည့္အဓိပၸါယ္က ဘာကိုဆိုလိုသနည္း
က်ေနာ္စတင္သေဘာေပါက္လာခဲ့သည္..။
"စကားနားမေထာင္ရင္ ပိုၿပီးအျပစ္ေပးရလိမ့္မယ္..မင္းပိုနာက်င္ရလိမ့္မယ္ေနာင္ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားတဲ့အတြက္အရင္ကထက္
မင္းကိုခ်ဳပ္ကိုင္ခြင့္႐ွိလာၿပီမလား..
ကဲ ေနာက္တခါေမာင္လို႔ပဲေခၚသံၾကားခ်င္တယ္..''
က်ေနာ့္ဆံပင္ေတြကိုခပ္ဖြဖြသပ္တင္ေပးေနၿပီးမွ
မတ္တပ္ရပ္သည္..။
"တစ္ခါေလာက္လိမၼာစမ္းပါ..ေနာင္ေလး''
ေျပာခ်င္ရာေတြေျပာၿပီး ေက်ာင္းယူနီေဖာင္း ကိုတခ်က္ဆြဲဆန္႔ကာ လွည့္ထြက္သြားသည့္ေငြျဖဴေရာင္ဆံပင္ေတြနဲ႔
စိုင္း႐ွန္ဟတ္ကို က်ေေနာ္စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္သာၾကည့္ေနမိသည္မွာ စိတ္ဆိုးဖို႔ေတာင္အားမ႐ွိေတာ့
ဘုရားသခင္!? ဒီအ႐ူးကိုတကယ္ပဲေဆးမကုေပးႏုိင္ၾကေတာ့ဘူးလားေလ.
....
နားလည္ရခက္မွန္းသိေပမဲ့နားလည္ဖို႔မႀကိဳးစားပါနဲ႔လား
ဘယ္သူလဲ မင္းသိတဲ့တစ္ေန႔..ေလျပည္လိုပဲ..
ဟိုးအေဝးကို..ေမာင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားရလိမ့္မယ္
...
အဖြဲ႕အတြက္.. လိုအပ္ေသာစာတမ္းကို.. ေနာင္...တေခါက္စစ္ၿပီးသည္ႏွင့္ အားရပါးရ..အေညာင္းဆန႔္ လိုက္သည္..။ဘာမွ မယ္မယ္ရရ မလုပ္တတ္ေသာက်ေနာ့္ကို စာစစ္ရုံသာခိုင္းလိုက္တာေပမယ့္ တာ၀န္ၾကီးတစ္ခုလို ေက်ပြန္ေအာင္ ေသခ်ာစစ္ေပးမိသည္.။ အဖြဲ ့ကေနေသံုးဖို ့ထည့္ေပးလိုက္သည့္ လက္ေတာ့ကိုပိတ္လိုက္ရင္း ႀကီးႀကီးခုတင္ ေဘးေအာက္ကၾကမ္းျပင္ရွိ ဖ်ာေပၚေက်ာဆန႔္ကာလွဲမိတဲ့အခ်ိန္ ေဆး႐ုံခန္းထဲရွိနာရီကႏွစ္နာရီကိုေဖာ္ျပေနသည္...။
အနည္းငယ္ေအာင့္လာေသာဗိုက္ေၾကာင့္ ညစာမစားရေသးတာကိုအသာလ်စ္လ်ဴရႈမိကာ အိပ္စက္ရန္သာျပင္မိသည္..။
ေပါင္မုန႔္တစ္လုံးဝယ္ဖို႔ကအစက်ေနာ္ႏွေျမာသည္ မွန္ပါေသာ္လည္းစားခ်င္စိတ္တကယ္မရွိလွ..ႀကီးႀကီးေဆးဝယ္ဖို႔ေတာင္ပိုက္ဆံက
မေလာက္ေတာ့တဲ့ဟာကို..ႀကီးႀကီးကသာဒိုင္ခံဟင္းခ်က္ေကြၽးေနၾကမလို႔ က်ေနာ္ႀကီးႀကီးစားဖို႔ဆန္ျပဳတ္ေတာင္
ဝယ္ေကြၽးရသည့္အျဖစ္..။
ေက်ာင္းကေကြၽးေသာေန႕လည္စာတစ္နပ္ကိုသာ အားျပဳစားျဖစ္ရင္း နဂို အစားနည္းလို႔လဲအဆင္ေျပသည္..။ေဘးမွ အနည္းငယ္ၿပဲေနေသာလြယ္အိတ္ေလးက သူ႕ကိုၿပဳံးျပလ်က္ ႀကီးႀကီးသာသိလွ်င္ေတာ့ မ်က္မွန္ဝိုင္းေလးတပ္ကာထိုင္ခ်ဳပ္ေပးလိမ့္မည္ထင္သည္..။စကားသာအနည္းငယ္ေျပာနိုင္ေတာ့ေသာ ႀကီးႀကီးပုံစံက သိပ္အားရစရာေတာ့မေကာင္းလွ..။
မ်က္လုံးကအနည္းငယ္က်ိန္းစပ္ေနလ်က္ ..ႀကီးႀကီးစျဖစ္ခ်ိန္ထဲက ဘာလိုလိုနဲ႕သူအိပ္ေရးပ်က္တဲ့ညေတြလည္း
တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာပါေရာ့လား..ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္သူက်ေနာ့္အတြက္ စာက်က္ခ်ိန္ပင္မရွိ.. က်ေနာ္လည္းစာသိပ္စိတ္မဝင္စားလွတာမလို႔ ႀကီးႀကီးသာလက္ခံ လွ်င္ က်ေနာ္စိတ္လိုလက္ရထြက္မိေလာက္သည္..။
ေက်ာင္းဟူသည္က်ေနာ့္အတြက္ အေလွာင္ခံစရာေနရာတစ္ခုအျဖစ္မပိုဖူးခဲ့..ဂိုဏ္းအဖြဲ ့ထဲပဲစိတ္ေအးလက္ေအး
ဝင္ပစ္ေနမိမွာအမွန္..။ေက်ာင္းဟူေသာအေတြးနဲ႕အတူ ေမာက္မာလြန္းေသာမ်က္ႏွာတစ္ခုက အေတြးထဲေပၚလာသည္..။
ေမာင္လို႔ေခၚရမယ္ဆိုပဲ... ႐ူးမ်ားေနေလသလားေနာ္.. သိပ္လည္းက်ပ္ျပည့္ပုံမရပါေလဟု ခပ္နာနာေတြးမိသည္..။ ေဆး႐ုံမ်က္ႏွာၾကက္ကိုၾကည့္ရင္း အေတြးေတြကဟိုေရာက္ဒီေရာက္ပင္..။
ေန႕လည္ကအျဖစ္ကိုစိတ္ေရာက္ေတာ့ လူကငိုခ်င္လာသည္..။ ႀကီးႀကီးရဲ႕အထည္ဆိုင္ေလးေရာင္းရေသာပိုက္ဆံႏွင့္
ဆင္ေျခဖုံးအိမ္ေလးကိုေပါင္လိုက္ေတာ့ ႀကီးႀကီးခြဲစိတ္ခေတာ့ရသည္..။အဖြဲ ့ကေပးလိုက္သည့္ လစာပဲဆိုရမလား ။ေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္စာစစ္တုန္းက ေပးလိုက္သည့္ ပိုက္ဆံေလးနွင့္ ေဖေဖဝယ္ေပးခဲ့သည့္ႀကီးႀကီးတစ္ခုထဲေသာနားကပ္ေလးအား
ျပန္ေ႐ြးေပးရန္သြားခဲ့ေသာ္လည္း
"ေဟ့မင္းတို႔ေပါင္တာဒီေလာက္ၾကာၿပီကို အတိုးနဲ႕တင္ေခ်လိဳက္ေတာ့''
ဆိုင္ေရွ႕မွာက်ေနာ္ရပ္ေနခဲ့သည္မွာအေတာ္ၾကာၾကာ.။က်ေနာ္ဂီတာ လိုခ်င္လြန္းလို႔ နားကပ္ေလးေပါင္ကာဝယ္ေပးခဲ့ေသာႀကီးႀကီး.. ေဖေဖ့ကိုသိပ္ခ်စ္ေသာႀကီးႀကီးသည္ထိုနားကပ္ေလးအားတန္ဖိုးထားမွန္းက်ေနယ္သိသည္..။
က်ေနာ္သိပ္ဆိုးလြန္းခဲ့တာလားႀကီးႀကီး ။ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ျဖစ္ေစ ရေအာင္ဆြဲထားမွာမလို႔ က်ေနာ့္အနားဆက္ရွိေနေပးပါဦးေနာ္..ဆက္ျပီး ရွိေနေပးပါ ။
...
ဆုံးရႈံးရမယ္မွန္းသိကာမွတန္ဖိုးအလြန္ရွိမွန္း
နားလည္လာရသည့္အရာေတာ္ေတာ္မ်ား
က်ေနာ္တို႔ေဘးတြင္အမွတ္မထင္ရွိေနတတ္ၾကသည္..။
Unicode
PART .6:: လေပြည် ၏ စတင်ကျီစယ်ခြင်း
" ဒုန်း " စားပွဲခုံပေါ် ဆောင့်ချလိုက်တဲ့ လွယ်အိတ်သံက ခုံပေါ် ဘေးစောင်းအိပ်နေတဲ့ ကျနော့်နားအူသွားစေသည် ။ သေချာပေါက် စိုင်းရှန်ဟတ် ပဲ ။ ဘာတွေစိတ်မကြည်နေလည်းမသိပေမယ့် အရေးကြီးတာက ကျနော့် ဘက်လှည့်မလာဖို ့။ ညကလည်း လူနာစောင့်ပေးရလို ့ အခုထိကျနော် အိပ်ရေးမ၀နိုင် ။ ဆရာ မ၀င်သေးတာကြောင့် ပြတင်းပေါက် ဘက်လှည့်ကာ ပြန်ငိုက်နေစဉ်
" ရှန်ဟတ် ညနေ ကျောင်းပြန် ဘတ်စကတ်ဘောသွားကစားရအောင်ကွာ "
အင်း ။ဒီအသံကအတန်းထဲက စိုင်းသီဟ အသံ ။စိုင်းရှန်ဟတ် နဲ ့အတွဲဆုံးဖြစ်ပြီး စိုင်းရှန်ဟတ်ဘာလုပ်လုပ် နောက်မှ ပါတတ်တာကြောင့် ရှန်ဟတ်နောက်လိုက်ခွေး လို ့လည်းခေါ်ကြသလို စိုင်းရှန်ဟတ်ရဲ ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်း လို ့လည်းပြောတတ်ကြပြန်တယ်..။ ။ဒါပေမယ့်သူလည်း သူ ့ဟာနဲ ့သူ အတော်ဆိုးပေသည်ပင် ။ ကျနော်မှေးခနဲ ဖြစ်သွားပြန်တဲ့အချိန်
" လူသတ်သမားသားကိုကြည့်မနေနဲ ့ ရှန်ဟတ်ရာ ပြောစမ်းပါ ။ "
ကျနော့်ကိုကြည့်နေပြန်တာလား ။ပြတင်းပေါက်မှ မျက်နှာလွဲ ဘေးခုံကို မသိမသာစောင်းငဲ့တဲ့အခါ စိုင်းရှန်ဟတ်ရဲ့ မျက်၀န်းညို တွေနဲ ့ဆုံ သည်။ တကယ်ကြီး ကျနော့်ကိုကြည့်နေတာလား။ ပြတင်းပေါက်ကို ကြည့်နေတာလဲ ဖြစ်နိုင်တာပဲမလား။
" နောက်မှပေါ့ သီဟ ဒီနေ ့ငါ့မှာ တစ်ခြားပျော်စရာ ရှိနေတယ် ။ "
ကျနော့်ကိုကြည့်ပြီးသာ ပြောနေတဲ့စိုင်းရှန်ဟတ် ရဲ့ စကားအဆုံးမှာ သီဟကျနော့်ကိုစူးစူးးဝါးဝါးကြည့် တောက်တစ်ချက်ခေါက်လှည့်ထွက်သွားသည် ။အခုအခြေအနေက ကျနော် တစ်ယောက် ထဲ နားမလည်ဖြစ်နိုင်တာလား ။စိုင်းရှန််ဟတ်ကတော့ သီဟ အပြုအမူ ကို ဂရုမစိုက်သလ်ု ဒီဘက်လှည့်လာသည်။သူ ကျနော့်ကို ဘာလုပ်တော့မှာလဲ ။ပြတင်းပေါက်ကို အမြန်လွှဲလိုက်သည့် ကျနော့်မျက်နှာကို သူကခပ်တင်းတင်းဆွဲမော့သည်။
" နေ ့လည်ကြရင် ငါနဲ ့အတူ မုန် ့စားချင်လား "
ဟမ်..။
အံံ့သြမိသော်လည်း ကျနော်အမြန်ပင်ငြင်းဖြစ်လိုက်သည်။သူ ့မျက်ခုံးတွေ တွန် ့ကွေးသွားခဲ့သည်။
" ဘာလို ့လဲ "
" အဲဒါ သူငယ်ချင်းတွေလုပ်တဲ့အလုပ်တွေ'
"ဒါဆို ငါနဲ့မင်းသူငယ်ချင်းလုပ်ကြတာပေါ့''
သူဆေးထိုးမှားသွားသည်လား ဟိုတစ်နေ့ကတင်ကျနော့်သွေးအေးအေးနဲ့လှီးဖြတ်ခဲ့သောဒဏ်ရာများ အနာတောင်မကျက်သေးတာသေချာပါသည်..။
"လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်တွေက နံစော်တယ်ဆိုပြီးသူငယ်ချင်းလုပ်ဖို့နေနေသာသာ တစ် တန်းတည်းတောင်မထိုင်နိုင်လို့ ပူကျစ်နေတဲ့ဟင်းရည်နဲ့မင်းပတ်ခဲ့တဲ့ ကလေးကိုမင်းမမေ့ဘူးမလား..စိုင်းရှန်ဟတ်''
ကျနော့်စကားအဆုံး သူ့မျက်ဝန်းတွေ..အရင်လိုပြန်အေးစက်သွားကာ အလွန်မုန်းခဲ့ရသောအပြုံးတစက
ပြန်လည်ရောက်ရှိလာသည်..။
"မင်းကငါနဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်ခွင့်ငြင်းတယ်ပေါ့..''
အခုထိဘာတွေပြောချင်နေမှန်းမသိဘဲ ကျနော်စိတ်ရှုပ်လာရသည်...။
ဘာလဲ..ပျင်းနေလို့ကျနော့်ကိုခေါ်ကစားနေတာလား?? အလိုမကျရင်နှိပ်စက်ဖို့လား??
"စိုင်းရှန်ဟတ် မင်းလိုလူမျိုးနဲ့ငါဘယ်တော့မှသူငယ်ချင်း ဖြစ်မလာနိုင်ဘူး မင်းလဲမဖြစ်ချင်ခဲ့ဖူးဘူးမလား''
သူကဟက်ဟက်ပက်ပက်ပြုံးကာ ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ငြိမ့်သည်။ထို ့နောက် ကျနော့်မေးဖျားကိုသူလုပ်နေကြအတိုင်း
ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြန် သည်..။
"ဒါပေါ့..နောင်လေး မင်းသိသင့်တယ်တကယ်ဆိုငါမင်းကိုအခွင့်ရေးပေးခဲ့တာ...ငါ့သူငယ်ချင်းအဖြစ်နဲ့ပဲမင်းနေဖို့
ဒါပေမဲ့အဲအခွင့်အရေးမင်းဖျက်ဆီးလိုက်ပြီ..အဲတော့မင်းကငါ့ချစ်သူအနေနဲ့နေရတော့မယ်''
ဘယ်လို..!!ကျနော်စိတ်ရှိလက်ရှိသာအော်ချပလိုက်ချင်သည်။
ယောကျာ်းလေးချင်း ။သူကျနော့်ကို ဘယ်လိုများမြင်နေခဲ့တာလဲ ။ဒီအရူးကို တစ်ယောက်ယောက်များမတားပေးနိုင်ဘူးလား
နှိပ်စက်ချင်တိုင်းနှိပ်စက် ။နှိမ့်ချချင်တိုင်းနှိမ့်ချ ၊သူသူငယ်ချင်းဖြစ်ချင်တော့ကျနော်ကဖြစ်ပေး ၊သူပြောသမျှကျနော်ကလုပ်ရအောင် သူကဘာမလို့လဲ? ပြီးတော့ချစ်သူလုပ်ရအောင်ဆိုတဲ့ သူ့ပုံစံကသူလိုသမျှရတော့မလိုပင် ။
တခြားမိန်းကလေးတွေပေါလွန်းလို့ ဘာမလို့ကျနော့်ကိုမှ စိတ်တိုလွန်း၍ရူးတော့မည်ထင်သည်..။
" မင်းဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲ စိုင်းရှန်ဟတ် "
" မင်းချစ်သူလေ "
ဘေးကအတန်းထဲကလူတွေ ကြားသွားမှာတောင် ကျနော် သေမလိုရှက်ရွံ ့သည်။ သူ အခြောက်လို ကျနော့်ကိုဆက်ဆံလိုက်တာလား ။လူသတ်သမားသား လို ဆက်ဆံတာ အားမရလို ့ ။ဒီနာမည်ပြောင်ကိုလည်း ငယ်ငယ်ထဲက သူပဲစခေါ်ခဲ့တာ ။သူပဲ ။ကျနော့်ကိုအနှိမ်ခံ အပယ်ခံဖြစ်စေခဲ့တာ ။
"မင်းရူးနေတာလား..စိုင်းရှန်ဟတ် ငါ့ကိုမင်းဒီလောက်နှိပ်စက်လို့မင်းဘာပြန်ရမှာလဲဟမ်
မင်းဘာကြောင့်ငါ့ကိုပဲအမြဲ.လဲ ။မင်းမနှိပ်စက်လဲလူသတ်သမားသားငါ့ဘဝက ပျော်စရာမကောင်းပါဘူး
လူတကာထက်နိမ့်ကျပြီးသားငါ့ဘဝကို ခုလိုနှိပ်စက်ရတာမင်းသိပ်ပျော်လားစိုင်းရှန်ဟတ်
ငါ့ကိုပြောစမ်းပါ..ငါမင်းအပေါ်ဘာများမှားခဲ့မိလို့ မင်းငါ့ကိုဒီလို.''
" ဘာလဲ မူနေတာလား မင်းက "
ဟာ..။ မိမိရရ တစ်ချက်.. ထိုးပလိုက်ဖို့ပြင်တော့ သူကကျနော့်လက်ကိုပြန်ဖမ်းဆွဲထားကာ နောက်ပြန်လိမ်လိုက်သည်မှာ သူကပဲတော်လွန်းနေသည်လား??
"အ..မင်းငါ့ကိုလွှတ်စမ်း..''
နာနေသည့်လက်ကြောင့် အတင်းရုန်းမိပြန်တော့ သူကအသာအယာပင်ပြန်လွှတ်ပေးရင်း အေးအေးလူလူပဲ ကြည့်နေသည်..။
.
"ဟက်..သိပ်ကလန်ကဆန်မလုပ်စမ်းနဲ့..ချစ်သူဖြစ်ပြီဆိုပေမဲ့လည်း မောင်သည်းမခံနိုင်ဘူး..''
မောင်
သူသုံးသွားသည့်အသုံးအနှုန်းကြောင့် နောင်နာနေသည့်လက်ပင်ဂရုစိုက်မအား အံ့သြတကြီးသာကြည့်နေမိသည်..။ သူကတော့ကျနော်ဖြစ်နေသည့်ပုံကို နားလည်ဟန်ခပ်ထေ့ထေ့ပြုံးသည်..။
"ဟုတ်တယ် ချစ်သူတွေဖြစ်သွားပြီ အခုချိန်ကစမောင်လို့မင်းကငါ့ကိုခေါ်ရမယ်ပြီးတော့'
သူကစကားစကိုခဏဖြတ်ကာ ကျနော့်လက်ဖမိုးပေါ်ကဟင်းရည်ပူနဲ့ထိခဲ့သည့်အမာရွတ်ဟောင်းကိုကြည့်နေသည်..။
"လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်တွေကိုမမှတ်မိရအောင် မောင် ညဏ်မတုံး သေးဘူး....''
"စိုင်းရှန်ဟတ်..မင်း..အာ့''
"ဘယ်လိုခေါ်ဖို့မင်းကိုပြောထားလဲ''
စကားကိုအဆုံးထိမဆိုလိုက်ရ ပတ်တီးစတို့အနည်းငယ်ပေါ်နေသည့် ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို ဆောင့်တွန်းလိုက်တာမလို့ ကျက်ကာစဒဏ်ရာမှသွေးအချိူ့စိမ့်ထွက်လာကာ လူကခွေကနဲ.လဲကျသွားသည့်ကျနော့်ဘေး
ဒူးထောက်ထိုင်ကာ.. ဖရိုဖရဲကျနော့်ဆံပင်တွေသပ်တင်နေပုံကခွေးတစ်ကောင်ကိုချော့မြူနေသလို
သူပြောသည့်ချစ်သူဆိုသည့်အဓိပ္ပါယ်က ဘာကိုဆိုလိုသနည်း
ကျနော်စတင်သဘောပေါက်လာခဲ့သည်..။
"စကားနားမထောင်ရင် ပိုပြီးအပြစ်ပေးရလိမ့်မယ်..မင်းပိုနာကျင်ရလိမ့်မယ်နောင်ချစ်သူတွေဖြစ်သွားတဲ့အတွက်အရင်ကထက်
မင်းကိုချုပ်ကိုင်ခွင့်ရှိလာပြီမလား..
ကဲ နောက်တခါမောင်လို့ပဲခေါ်သံကြားချင်တယ်..''
ကျနော့်ဆံပင်တွေကိုခပ်ဖွဖွသပ်တင်ပေးနေပြီးမှ
မတ်တပ်ရပ်သည်..။
"တစ်ခါလောက်လိမ္မာစမ်းပါ..နောင်လေး''
ပြောချင်ရာတွေပြောပြီး ကျောင်းယူနီဖောင်း ကိုတချက်ဆွဲဆန့်ကာ လှည့်ထွက်သွားသည့်ငွေဖြူရောင်ဆံပင်တွေနဲ့
စိုင်းရှန်ဟတ်ကို ကျေနော်စိတ်ပျက်လက်ပျက်သာကြည့်နေမိသည်မှာ စိတ်ဆိုးဖို့တောင်အားမရှိတော့
ဘုရားသခင်!? ဒီအရူးကိုတကယ်ပဲဆေးမကုပေးနိုင်ကြတော့ဘူးလားလေ
နားလည်ရခက်မှန်းသိပေမဲ့နားလည်ဖို့မကြိုးစားပါနဲ့လား
ဘယ်သူလဲ မင်းသိတဲ့တစ်နေ့..လေပြည်လိုပဲ..
ဟိုးအဝေးကို..မောင်ပျောက်ကွယ်သွားရလိမ့်မယ်
...
အဖွဲ့အတွက်.. လိုအပ်သောစာတမ်းကို.. နောင်...တခေါက်စစ်ပြီးသည်နှင့် အားရပါးရ..အညောင်းဆန့် လိုက်သည်..။ဘာမှ မယ်မယ်ရရ မလုပ်တတ်သောကျနော့်ကို စာစစ်ရုံသာခိုင်းလိုက်တာပေမယ့် တာ၀န်ကြီးတစ်ခုလို ကျေပွန်အောင် သေချာစစ်ပေးမိသည်.။ အဖွဲ ့ကနေသေုံးဖို ့ထည့်ပေးလိုက်သည့် လက်တော့ကိုပိတ်လိုက်ရင်း ကြီးကြီးခုတင် ဘေးအောက်ကကြမ်းပြင်ရှိ ဖျာပေါ်ကျောဆန့်ကာလှဲမိတဲ့အချိန် ဆေးရုံခန်းထဲရှိနာရီကနှစ်နာရီကိုဖော်ပြနေသည်...။
အနည်းငယ်အောင့်လာသောဗိုက်ကြောင့် ညစာမစားရသေးတာကိုအသာလျစ်လျူရှုမိကာ အိပ်စက်ရန်သာပြင်မိသည်..။
ပေါင်မုန့်တစ်လုံးဝယ်ဖို့ကအစကျနော်နှမြောသည် မှန်ပါသော်လည်းစားချင်စိတ်တကယ်မရှိလှ..ကြီးကြီးဆေးဝယ်ဖို့တောင်ပိုက်ဆံက
မလောက်တော့တဲ့ဟာကို..ကြီးကြီးကသာဒိုင်ခံဟင်းချက်ကျွေးနေကြမလို့ ကျနော်ကြီးကြီးစားဖို့ဆန်ပြုတ်တောင်
ဝယ်ကျွေးရသည့်အဖြစ်..။
ကျောင်းကကျွေးသောနေ့လည်စာတစ်နပ်ကိုသာ အားပြုစားဖြစ်ရင်း နဂို အစားနည်းလို့လဲအဆင်ပြေသည်..။ဘေးမှ အနည်းငယ်ပြဲနေသောလွယ်အိတ်လေးက သူ့ကိုပြုံးပြလျက် ကြီးကြီးသာသိလျှင်တော့ မျက်မှန်ဝိုင်းလေးတပ်ကာထိုင်ချုပ်ပေးလိမ့်မည်ထင်သည်..။စကားသာအနည်းငယ်ပြောနိုင်တော့သော ကြီးကြီးပုံစံက သိပ်အားရစရာတော့မကောင်းလှ..။
မျက်လုံးကအနည်းငယ်ကျိန်းစပ်နေလျက် ..ကြီးကြီးစဖြစ်ချိန်ထဲက ဘာလိုလိုနဲ့သူအိပ်ရေးပျက်တဲ့ညတွေလည်း
တဖြည်းဖြည်းများလာပါရော့လား..ကျောင်းသားတစ်ယောက် ဖြစ်သူကျနော့်အတွက် စာကျက်ချိန်ပင်မရှိ.. ကျနော်လည်းစာသိပ်စိတ်မဝင်စားလှတာမလို့ ကြီးကြီးသာလက်ခံ လျှင် ကျနော်စိတ်လိုလက်ရထွက်မိလောက်သည်..။
ကျောင်းဟူသည်ကျနော့်အတွက် အလှောင်ခံစရာနေရာတစ်ခုအဖြစ်မပိုဖူးခဲ့..ဂိုဏ်းအဖွဲ ့ထဲပဲစိတ်အေးလက်အေး
ဝင်ပစ်နေမိမှာအမှန်..။ကျောင်းဟူသောအတွေးနဲ့အတူ မောက်မာလွန်းသောမျက်နှာတစ်ခုက အတွေးထဲပေါ်လာသည်..။
မောင်လို့ခေါ်ရမယ်ဆိုပဲ... ရူးများနေလေသလားနော်.. သိပ်လည်းကျပ်ပြည့်ပုံမရပါလေဟု ခပ်နာနာတွေးမိသည်..။ ဆေးရုံမျက်နှာကြက်ကိုကြည့်ရင်း အတွေးတွေကဟိုရောက်ဒီရောက်ပင်..။
နေ့လည်ကအဖြစ်ကိုစိတ်ရောက်တော့ လူကငိုချင်လာသည်..။ ကြီးကြီးရဲ့အထည်ဆိုင်လေးရောင်းရသောပိုက်ဆံနှင့်
ဆင်ခြေဖုံးအိမ်လေးကိုပေါင်လိုက်တော့ ကြီးကြီးခွဲစိတ်ခတော့ရသည်..။အဖွဲ ့ကပေးလိုက်သည့် လစာပဲဆိုရမလား ။နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်စာစစ်တုန်းက ပေးလိုက်သည့် ပိုက်ဆံလေးနှင့် ဖေဖေဝယ်ပေးခဲ့သည့်ကြီးကြီးတစ်ခုထဲသောနားကပ်လေးအား
ပြန်ရွေးပေးရန်သွားခဲ့သော်လည်း
"ဟေ့မင်းတို့ပေါင်တာဒီလောက်ကြာပြီကို အတိုးနဲ့တင်ချေလိုက်တော့''
ဆိုင်ရှေ့မှာကျနော်ရပ်နေခဲ့သည်မှာအတော်ကြာကြာ.။ကျနော်ဂီတာ လိုချင်လွန်းလို့ နားကပ်လေးပေါင်ကာဝယ်ပေးခဲ့သောကြီးကြီး.. ဖေဖေ့ကိုသိပ်ချစ်သောကြီးကြီးသည်ထိုနားကပ်လေးအားတန်ဖိုးထားမှန်းကျနေယ်သိသည်..။
ကျနော်သိပ်ဆိုးလွန်းခဲ့တာလားကြီးကြီး ။ဘယ်လိုနည်းနဲ့ဖြစ်စေ ရအောင်ဆွဲထားမှာမလို့ ကျနော့်အနားဆက်ရှိနေပေးပါဦးနော်..ဆက်ပြီး ရှိနေပေးပါ ။
...
ဆုံးရှုံးရမယ်မှန်းသိကာမှတန်ဖိုးအလွန်ရှိမှန်း
နားလည်လာရသည့်အရာတော်တော်များ
ကျနော်တို့ဘေးတွင်အမှတ်မထင်ရှိနေတတ်ကြသည်..။