Zawgyi
" ဒါဆုိဒီေန႔ေတာ့ဒီေလာက္ပဲမနက္ျဖန္ကံေကာင္းၾကပါေစဗ်ာ"
" ဟုတ္ကဲ့ပါအစ္ကုိ"
ေက်ာင္းသားေတြအကုန္ကုန္မွအခန္းမီးကုိပိတ္၊ျပတင္းေပါက္ေတြပိတ္ေနခ်ိန္မွာပင္
ဖုန္း၀င္လာ၍ေကာက္ကုိင္လုိက္သည္။
" ေဟ့ေကာင္ငဘုန္းမင္းေက်ာင္းဆင္းျပီလား"
" ေအးခဏေနဆင္းေတာ့မလုိ႔ဘာျဖစ္လုိ႔တုန္း"
"ငါတုိ႔ဒီမွာလူစုံေနလုိ႔ကြဟုိေကာင္သူရိန္စုိးျပန္ေရာက္ေနတယ္အဲ့ဒါမင္းကိုေတြ႔ခ်င္တယ္ဆုိလ လွမ္းေခၚတာလာခဲ့"
" ဟုတ္လားငါသူနဲ႔မေတြ႔ရတာၾကာလွျပီပဲ"
" ေအးအဲ့ဒါေၾကာင့္လာခဲ့လုိ႔"
" ဒါေပမယ့္"
" ေဟ့ေကာင္ဘာမွမဒါေပမယ့္ေနနဲ႔ခဏပဲဟာလာခဲ့ငါလာေခၚမယ္အခု"
ေျပာခ်င္တာေျပာျပီးဖုန္းခ်သြားေတာ့ကြ်န္ေတာ့မွာေခါင္းခါယမ္းရင္းျပဳံးမိရသည္။
ဆယ္တန္းအထိတပူးပူးတတြဲတြဲေပါင္းသင္းခဲ့သည့္ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား။ေက်ာင္းတက္ၾကေတာ့ကြ်န္ေတာ္က သန္လ်င္၊၀င္းသူရနဲ႔သူရိန္စုိးကစီးပြားေရး၊မင္းျပည့္၊ထက္ဟိန္းနုိင္နဲ႔သီဟစုိေျပတုိ႔ကေတာ့အေ၀းသင္၊ ေကာင္မေလးနွစ္ေယာက္ပါေသးတယ္မဒီမမနဲ႔ခ်စ္စုလင္းသူတုိ႔နွစ္ေယာက္ကေတာ့စင္ကာပူမွာသြားတက္ၾက တာမုိ႔ဒီလုိနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အကုန္တစစီကြဲကုန္ၾကတာ။လြန္ခဲ့တဲ့သုံးလေလာက္ကမွ၀င္းသူရနဲ႔အမွတ္မထင္ျပန္ဆုံရင္းက်န္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔မွနည္းနည္းစီျပန္ေတြ႔ရျခင္း။အခုေတာ့သေဘာၤသားသူရိန္စုိးကျပန္ေရာက္လာျပီ ဆုိေတာ့၀ုိင္းေကာင္းေနတာပဲျဖစ္ရမည္။မေသာက္တတ္ေပမယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ကတခါတေလမွဆုံတာဆုိ ေတာ့သြားလုိက္တာေကာင္းပါတယ္ေလ။အခန္းတံခါးကုိပိတ္ျပီးေက်ာင္း၀င္းအျပင္ဘက္ေလ်ွာက္ရင္းညီ့ထံဖုန္းဆက္ဖုိ႔ျပင္မိသည္။နာရီကုိၾကည့္ေတာ့ညီရုံးမဆင္းေလာက္ေသး။
" ေဟ့ေကာင္ငဘုန္းတက္"
ျမန္လွခ်ည္လားအခုေလးတင္ဖုန္းခ်လိုက္တာကိုပဲ။မထူးေတာ့တာနဲ႔ပဲကားေပၚတက္လိုက္ရေတာ့သည္။
" မင္းတို႔ကဒီနားမွာလား"
" ေအးေလမင္းကိုေခၚလို႔လြယ္ေအာင္"
ဆိုင္ေရွ႕ကားထိုးရပ္ေတာ့ဆင္းၿပီးတာနဲ႔
" ေဟ့ေကာင္ သြားနွင့္ငါဖုန္းဆက္လိုက္ဦးမယ္"
" ဖုန္းဆက္တာမ်ားအထဲေရာက္မွဆက္ လာ "
လက္ထဲကဖုန္းကိုလုယူၿပီးဝင္သြားတာမို႔လိုက္ရျပန္သည္။တဇြတ္ထိုးလုပ္တတ္ပုံကေတာ့မေျပာင္းလဲေသး။
" ေဟ့ေကာင္ ငဘုန္းဟားလူရုပ္သူရုပ္ထြက္လို႔ပါလားကြ"
" ေအးမင္းလည္းလူပုံေပါက္လာသလိုပဲ"
နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေသာ္လည္းခင္မင္မႈဟူသည္ေမွးမွိန္သြားသည့္အရာမဟုတ္။စကားစျမည္ေျပာရင္း နာရီဆီအၾကည့္ေရာက္သြားရာမွဖုန္းျပန္ေတာင္းျဖစ္သည္။
" ငါ့ဖုန္းျပန္ေပးဦးကြ"
" မင္းဖုန္းကိုငါကဘာလုပ္မွာက်"
" ေဟ့့ေကာင္ ဖုန္းဆက္မလို႔ကြ ေပးစမ္းပါ"
" မယားေၾကာက္လို႔ ေျပာရေအာင္လည္းယူထားတာကအေတာင္၂၀ဝတ္"
ဖုန္းကိုပစ္ေပးရင္းမဲ့႐ြဲ႕ေျပာေတာ့ကြၽန္ေတာ့မွာမ်က္နွာပူခနဲ။သူကေတာ့ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ညီ့အေၾကာင္းအကုန္သိထားေပမယ့္က်န္သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ထူးဆန္းလို႔ေနမလား။ အထင္ေသးတာဘာညာထားလိုက္ပါေစဦးနွစ္ကာလမ်ားစြာကြဲကြာျခင္း၏ျပန္ေတြ႕ျခင္းတြင္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ကေလး၏လက္တြဲမႈကို topic တစ္ခုအျဖစ္နွင့္ ရႈံ႕ခ်တာမ်ိဳးလုပ္လာမည္ဆိုလ်င္ ကေလးကြယ္ရာမွာမို႔ဆိုၿပီးကြၽန္ေတာ္အသာတၾကည္ေလ်ွာ႔မေပးနိုင္။ ေနာက္ဆက္တြဲမ်ားကိုေတြးမိသျဖင့္သူ႔မ်က္နွာကိုဖ်တ္ခနဲၾကည့္မိေတာ့
" လုပ္မေနနဲ႔ဒီေကာင္အကုန္သိတယ္ သေဘာၤသားပါဆိုေန မင္းထက္ေတာင္ ဒီေလာကအေၾကာင္းသိခ်င္သိေနမွာ။ထက္ဟိန္းနိုင္ကလည္းသူ႔အမ်ိဳးသားကအေမရိကန္ေလသူတို႔ကဟိုမွာတရားဝင္ယူထားတာကြ"
" ဟမ္ ငါလည္းမသိရပါလား"
" ဟိုအဲ့ဒါက"
ကာယကံရွင္ကခ်ီတုံခ်တုံျဖစ္ေနကာမွ
" ၾသသူတို႔ကတရားဝင္လက္ထပ္ထားေတာ့မင္းတို႔အားငယ္မွာစိုးလို႔တဲ့ကြ"
" ဟာမဆိုင္တာ"
" ဆိုင္တာမဆိုင္တာထားဒီေန႔ငါတို႔အားလုံးစုံတုန္းမင္းေသာက္ရမယ္။မင္းဟာေလးကို ေနာက္မွဖုန္းဆက္ ေရာ႕တစ္ခြက္"
" ဟာငါမေသာက္တတ္တာသိသားနဲ႔။ ေသာက္လည္းမေသာက္ခ်င္ဘူး"
" မရဘူးေဟ့ေကာင္ ေသာက္ရမယ္ဒါပဲ"
လူအင္အားေရာစိတ္အင္အားပါ မေတာ္မတရားေတြသုံးေနျပန္ေတာ့လူကမေနနိုင္။
" ကဲ ေသာက္ၿပီကြာ "
" ဒီလိုမွေပါ့ငါ့ေကာင္ရ"
အရက္ကေလးနည္းနည္းဝင္ေတာ့စကားဝိုင္းကပိုမိုစိုေျပလာသည္။ ေထြရာေလးပါး ေျပာေနရင္းအိမ္ေထာင္ေရးကိစၥဘက္ေရာက္လို႔သြားသည္။
" ဆိုေတာ့မင္းေကာင္ေလးကမင္းထက္ငယ္တယ္ဆို"
ေမးလာသူ၏မ်က္ဝန္းတို႔ မည္သည့္အရိပ္မွမရွိမွန္းေသခ်ာေတာ့မွ
" အင္း၁၇နွစ္ေလာက္ကြာတယ္"
" My God!!! အေတာ္ကြာတာပဲ။မင္းေမြးရင္ မင္းသားေလာက္ရွိတယ္"
" သူေတာင္းစားအဲ့လိုေျပာစရာလားသူမ်ားစုံတြဲကို"
သူရကဝင္ေထာက္ေတာ့သူရိန္စိုးခမ်ာမ်က္နွာငယ္နွင့္။
ကြၽန္ေတာ္ တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ၿပီး
" ေနပါေစ ေျပာပါေစကြာသူေျပာတာလည္းဟုတ္သားပဲဟာ။သားအဖေလာက္ကြာလို႔လည္းငါ့မွာခ်စ္သူလိုေရာ၊ ညီလို၊ သားလိုပါ ေစာင့္ေရွာက္ေနရတယ္"
" ေသာက္ပိုေတြ ... ညီလိုသားလိုဆိုဟိုဟာမျဖစ္ဘဲေနေလ"
ကမန္းကတန္းၿမိဳခ်မိေသာအရက္တို႔သီးနင္ကုန္ေတာ့၏။
" ေဟ့ေကာင္ ဘယ္ဟိုဟာမွမျဖစ္ဘူးကြငါတို႔ကဒီတိုင္း"
" ဘာဒီတိုင္း .... တကယ္"
" ေအးေပါ့ကြဒါကမျဖစ္မေနလိုတာမွမဟုတ္ဘဲ"
" ဟ မင္းဟာတကယ္ႀကီးလား"
" ေအးဆိုေန"
ကြၽန္ေတာ့ကိုၾကည့္လာသည့္အၾကည့္မ်ားကားလန္႔ေတာင္သြားရသည္။
" က်ားဥပုပ္ေစာင့္တယ္ဆိုတာငတ္ခ်င္လို႔ကြ"
" ေဟ့ေကာင္ေတြ ေတာ္ ေတာ္ .... ညီ့မသိတဲ့ေနရာမွာ
မဟုတ္ကဟုတ္ကေတြ မေျပာေကာင္းပါဘူး"
" ေအာ္ေဟာ္ .... ငါ့ေကာင္တစ္ေကာင္ ေတာ္ေတာ္လည္းသြက္သြက္ခါေနၿပီကိုး"
" တကယ္ပဲမင္းတို႔ဘာမွမျဖစ္ေသးဘူးလား"
သိခ်င္ရုံကလြဲပကတိၾကည္ေသာမ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ထက္ဟိန္းက ေမးလာေတာ့ကြၽန္ေတာ္ျပဳံးရင္း ေခါင္းခါမိသည္။
" ဒီလိုဆိုမဟုတ္ေသးဘူးကိုဘုန္းရာ"
အဖြဲ႕ထဲတြင္ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ၿပီး စကားနည္းသူထက္ဟိန္းကပါ ဝင္ေဆြးေႏြးေလေတာ့ ကြၽန္ေတာ့မွာ မ်က္ခုံးပင့္မိရေတာ့သည္။
" ဒီလိုကိစၥကုိ ေရွာင္ေနရုံနဲ႔တစ္သက္လုံးမင္းတို႔အဆင္ေျပမွာမဟုတ္ဘူးေလကြာ"
" အဲ့ဒါကကြာ"
" အသက္ကျဖင့္၄၀အခုထိရွက္ရင္ မ်က္နွာႀကီးကရဲျပီးနား႐ြက္ေတြပါနီလာေသးတယ္ ဟားဟားဟား"
ကြၽန္ေတာ္ကဘာမွမတုန္႔ျပန္ဘဲအရက္ခြက္ကိုသာေမာ့ေသာက္ေတာ့ဝိုင္းရယ္ၾကျပန္ေရာ။ငယ္ကတည္းက
ဒီေကာင္ေတြကဒီလိုပဲ။
" ငါေျပာမယ္ ငဘုန္း .... ငါလည္းအိမ္ေထာင္သည္ေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္ဒါမ်ိဳးကိစၥဆိုတာ ေရွာင္စရာေတာ့မဟုတ္ဘူးလို႔ထင္တယ္ ေနစမ္းပါဦးမင္းတစ္ခါမွအဲ့လိုစိတ္မျဖစ္ဘူးလား"
" ေဟ့ေကာင္"
" ေဟ့ေကာင္လုပ္မေနနဲ႔ဒီဝိုင္းမွာမိန္းကေလးလည္းမပါဘူးဘာငဲ့ကြက္ေနစရာမွမရွိတာ လုပ္စမ္းပါ
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း"
" ေအးေလသူ႔ေကာင္ေလးအစားငါရင္ေမာလုိက္တာ
ငဘုန္း မင္း သူနဲ႔စကားေတာ့ေျပာပါတယ္ေနာ္"
" ငါလုပ္လိုက္ရင္ ေသေတာ့မယ္ စကားေတာ့ေျပာတာေပါ့ကြမေျပာဘဲေနမလား"
" ၾသ ေအး ေတာ္ေသးတာေပါ့မဟုတ္ရင္ ေနလင္း ဘာ ဘာ ေနဘာျဖစ္တယ္"
" ေနအလင္းစက္ပါကြာ"
" ၾသ ေအး ေနအလင္းစက္ အမယ္ေလးနာမည္နဲ႔တင္ေသမွာ"
" ညီကလူေခ်ာကြ"
" သူေတာင္းစားဒါက်ျမန္တယ္ မင္းဟာလိပ္"
" ေပါက္တူးပါကြာ"
" လိပ္တံဆိပ္ေပါက္တူးကြာ"
" ႀကံႀကံဖန္ဖန္ကြာ"
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာေနသည္ကိုၾကည့္ရင္း ေခါင္းအသာယမ္းမိရသည္။ထိုကဲ့သို႔စကား ဝိုင္းမ်ိဳးမၾကဳံရတာၾကာၿပီမို႔ ကြၽန္ေတာ္လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေနမိသည္။
" ေဟ့ေကာင္ငဘုန္းငါေမးတာေျဖမင္းတကယ္ပဲဟိုစိတ္မျဖစ္ဘူးလား"
" အာ ဒီေကာင္"
" ဟုတ္တယ္ ကိုဘုန္း ေျဖစမ္းပါမင္းကိုစပ္စုေနတာမဟုတ္ဘူး။မင္းတို႔အတြက္ အႀကံညဏ္ေပးခ်င္တာကြ"
" ေအးေလထက္ဟိန္းကအိမ္ေထာင္သက္ ၅နွစ္ေတာင္ရွိၿပီ၊မင္းသူ႔ဆီကအႀကံယူသင့္တယ္"
တကယ္တမ္းေျပာရေၾကးဆိုကြၽန္ေတာ့မွာဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးတိုင္ပင္ေဆြးေႏြးစရာရယ္မရွိ။အတတ္နိုင္ဆုံးခ်စ္ျခင္းေမတၲာရယ္နားလည္မႈရယ္ျဖင္သာတည္ေဆာက္ထားရျခင္း။အိမ္ေထာင္ေရးရယ္လို႔အတိအက်မဟုတ္ သည့္တုိင္လူနွစ္ေယာက္အတူတကြရွင္သန္ရပ္တည္ေနတယ္ဆုိကတည္းကဒါအိမ္ေထာင္က်တာလုိ႕ ဆုိနုိင္သည္မဟုတ္ပါလား။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နွစ္ေယာက္လုံး ထုိကိစၥနွင့္ပတ္သတ္ျပီး မပြင့္လင္းမိ။ ေဆြးေႏြးဖုိ႔လည္း စကားစမေရာက္မိ။ အလုပ္သြား၊အလုပ္ျပန္ ထမင္းစား ရုပ္ရွင္အတူၾကည့္ခ်င္ၾကည့္၊ စာဖတ္ခ်င္လည္းဖတ္ ဒီလုိနဲ႔ညဘက္ေရာက္ျပီးအိပ္ေတာ့တာပင္။ပိတ္ရက္ေတြမွာလည္းညီကဒီဇုိင္းေတြလုပ္ခ်င္လုပ္ေနရသလုိ ကြ်န္ေတာ္ကစာအုပ္ေတြစစ္ေနရတဲ့ အခါမ်ိဳးလည္းရွိသည္။ အျပင္ေတာင္မသြားျဖစ္တာ အေတာ္ၾကာလွေပါ့။
လုံး၀ေ၀းကြာသြားရပါျပီဟု စိတ္ဒုံးဒုံးခ်လြမ္းလုိက္ရသည့္အေျခအေနမွသည္အတူတူေနနုိင္သည့္အေျခအေနသုိ႔ ေရာက္သည့္တုိင္ေအာင္ ျဖတ္သန္းလာၾကရသူမ်ားမုိ႔ လက္ရွိအေနအထားကုိပင္အေကာင္းဆုံးနွင့္ အေက်နပ္ဆုံးဟု သတ္မွတ္ထားျပီး တည္ေဆာက္ေနၾကရသည္ေလ။
" ေဟ့ေကာင္ ငါတုိ႔ေျပာတာၾကားလား"
" အမ္ ... ေအး ၾကားပါတယ္"
" ၾကားရင္လည္းျပန္ေျပာဦး ငါတုိ႔ကေစတနာနဲ႔ေျပာျပေနတာ။မင္းတုိ႔နွစ္ေယာက္ၾကား ၀င္ရႈပ္ေနတာမဟုတ္ဘူးကြ"
" သိပါတယ္ကြာ .... ငါကလည္း ဘာေျပာရမွန္းမသိလုိ႔ပါ"
" ေနစမ္းပါဦး မင္းအဲ့လုိပုံနဲ႔ မဟုတ္မွ အဲ့ညီေလးက ရည္းစားစကားစေျပာတာလား"
မွန္ေသာစကားမုိ႔ကြ်န္ေတာ္ဘာမွမေျပာနုိင္။ မ်က္စိေရွ႔က အသားကင္တစ္ဖတ္ကုိေကာက္၀ါးမိေတာ့ လ်ွာပါအပူေလာင္ရေတာ့၏။
" ေသေလ ... ရွက္ရမ္းရမ္းျပီးစားတာ အုိးကအခုမွခ်တာကြ"
သူငယ္ခ်င္းေတြဆုိသည္မွာ လူကုိအရွက္ရေအာင္လုပ္ဖုိ႔ တမင္ျပန္လာသလားမွတ္ရေအာင္ပင္။
" ကဲ ကုိဘုန္း ..... မင္းတုိ႔နွစ္ေယာက္အေၾကာင္းေျပာစမ္းပါ။ မင္းမေျပာတတ္ရင္ ငါတုိ႔ေမးမယ္ကြာ
ေနဦး ... ေရာ့ တစ္ခြက္ေသာက္ ဒါမွ မင္းသြက္လာမွာ"
" ၾသ ေအး သူက သိပ္သြက္တာကုိး"
" မင္း ၀င္မရွည္စမ္းနဲ႔ သူရ .... ငါကေအးတာ မပိန္းဘူးကြ"
ထက္ဟိန္း၏အေျဖမွာ ကြ်န္ေတာ့ဘက္လွည့္လာေသာမ်က္လုံးမ်ား။
မထူးေတာ့ပါ။ ရွိတဲ့တစ္ခြက္ကုိေမာ့ေသာက္မိေတာ့ ရင္တစ္ခုလုံးပူဆင္းသြားရသည္။
" အင္း ..... ျဖစ္လားဆုိေတာ့ တစ္ခါတေလေပါ့ကြာ"
" အဲ့အခါ မင္းဘယ္လုိေျဖရွင္းတုန္း"
" အဟြတ္ ... ဟြတ္ "
" ျဖည္းျဖည္း ..... ေဟ့ေကာင္"
" ဒီတုိင္းပဲ ... ဒီတုိင္းပဲေပါ့ဟ"
" ခက္တာပဲ မင္းကေတာ့"
" မင္းေကာင္ေလးပုံ ငါတုိ႔ျပဦး"
သူတုိ႔ပဲ ငမ္းငမ္းတက္ၾကည့္ခ်င္ျပီး Gallery ထဲတြင္ ညီ့ပုံမ်ားသာရွိေတာ့ ဆဲေသး၏။
ေမြးရက်ိဳးမနပ္တဲ့သားဆုိတာကတဖုံ၊ မင္းကေတာ့မ်ားတယ္ဆုိတာကတစ္မ်ိဳး။
" ေကာင္ေလးက ငယ္ေသးတာကုိး ရုပ္ကလည္းေခ်ာေသး ... သူကဘာလုပ္တာ"
" အင္ဂ်င္နီယာ"
" အင္း အလုပ္ကလည္းေကာင္း ငါေျပာမယ္ ငါ့ကုိၾကည့္ ကုိဘုန္း"
ထက္ဟိန္း၏ေလသံက အတည္အတံ့။
" မင္းေကာင္ေလးက ဘာျပသနာမွမရွိဘူး ကုိဘုန္း ရုပ္ရည္၊ ပညာအရည္အခ်င္း၊ အလုပ္အကိုင္ ျပီးေတာ့အသက္အရြယ္ကလည္း ငယ္တုန္းရြယ္တုန္း၊ က်န္းမာေရးလည္းေကာင္းတယ္မဟုတ္လား"
" ဒီမွာေလ 4 packs နဲ႔ ဒီေကာင္ေတာင္ ဗိုက္မပူတာပဲရွိတာ ဘာၾကြက္သား ရွိလုိ႔တုန္း"
ညီတစ္ေယာက္ ရြဲ႔ျပီးထည့္ထားေပးေသာ ဓါတ္ပုံကား သူရိန္စုိးပါးစပ္ထဲကြ်န္ေတာ့ကုိေလွာင္ေျပာင္စရာ။
" က်န္းမာေရးေကာင္းျပီး ငယ္ရြယ္တဲ့ေယာက္်ားသားတစ္ေယာက္က ဒါကိုအလုိမရွိဘူးလုိ႔မင္းထင္ေနတာလား ကုိဘုန္း"
ကြ်န္ေတာ္မေတြးမိခဲ့။ ဒါၾကီးကုိဖြင့္ေျပာရမွာကုိ တမ်ိဳးထင္သြားမလား၊ ညီ စိတ္ခုသြားမလား၊ ဒီလုိေတြးလုိက္ရင္ ညီမ်ားစိတ္ခုသြားမလား ဟူသည့္အေတြးမ်ိဳးသာေတြးျဖစ္ခဲ့ျပီး ညီ့ဘက္ကုိတစ္ခ်က္ကေလးမွေတာင္မေတြးမိခဲ့။
" အင္း ... ငါမေတြးျဖစ္ခဲ့ဘူး"
" ေအး အဲ့ဒါပဲ .... မင္းကသာ ျဖဴစင္ျပေနတာ။ မင္းေကာင္ေလးဘက္ကုိ မင္းမေတြးမိဘူးမဟုတ္လား။
စဥ္းစားၾကည့္စမ္း 23 နွစ္အရြယ္ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္က အဲ့စိတ္မရွိဘူးဆုိတာျဖစ္နုိင္လား"
ကြ်န္ေတာ္ဘာမွမတုန္႔ျပန္နုိင္ခဲ့။
" ငါၾကားမိသမ်ွမင္းတို႔ဇာတ္လမ္းအရ သူက bi ျဖစ္နုိင္မလား"
" မေျပာတတ္ဘူး သူကေတာ့ေကာင္မေလးေတြလည္းၾကိဳက္တယ္ေျပာတာပဲ ဒါေပမယ့္ ရည္းစားဦးကေတာ့ ငါပဲ "
" ေအး အဲ့ဒါေျပာတာေလ။ ရည္းစားေတာင္ဘာမွမထားရေသးဘဲ မင္းနဲ႔ပဲ ခ်စ္သူျဖစ္၊ မင္းနဲ႔ပဲ အတူေနရတာ
ဒီေလာက္ငယ္ေသးတဲ့ခေလးက ဘာကုိမွမစူးစမ္းခ်င္ဘူးဆုိတာ ျဖစ္နုိင္ပါ့မလားကြာ မင္းနည္းနည္းကုိယ္ခ်င္းစာစမ္းပါ"
အခုလုိျပန္ေတြးၾကည့္မိေတာ့လည္း ကြ်န္ေတာ္တကယ္အတၱၾကီးမိခဲ့သည္ပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ညီ့ဘက္ကုိတစ္ခ်က္ကေလးမွလွည့္မၾကည့္မိခဲ့။ညီလည္းပဲေသြးနဲ႔သားနဲ႔ဆုိတာကုိ ကြ်န္ေတာ္ေမ့ထားမိသည္။ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း သူေတာ္ေကာင္းလုပ္ရုံမ်ွနဲ႔ ညီေရာ ဘယ္လုိစိတ္အေျခအေနရွိလိမ့္မလဲ ကြ်န္ေတာ္တကယ္ၾကီး လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့မိသည္ပဲ။
" ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွာ Sex ဆုိတာကုိ မလုိအပ္ဘူးလုိ႔ထင္ေကာင္းထင္နုိင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါတုိ႔လုိဆက္ဆံေရးမိ်ဳးေတြက်ေတာ့ တခါတခါ အခ်စ္တစ္ခုတည္းနဲ႔တည္ေဆာက္လုိ႔မရနုိင္တာေတြရွိတယ္ ကိုဘုန္း။ ငါေျပာတာကိုမင္းသေဘာေပါက္မွာပါ ..... မျဖစ္မေနဒါၾကီးကုိဦးတည္ဖို႔ဆုိလုိတာမဟုတ္ဘူးကြာ။အခ်ိန္တိုင္း ကုတင္ေပၚေရာက္ဖုိ႔လည္းမလုိအပ္ဘူး။ သာမာန္ ေယာက်ာ္းနဲ႔မိန္းမပတ္သတ္မႈမွာေတာင္ ဒါကလုိအပ္ေသးတာကြာ ငါတုိ႔လုိ ဘာမွခ်ည္ေနွာင္ထားစရာမရွိတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ဒါကေတာ့တခါတခါ လုိအပ္တယ္လုိ႔ ငါေျပာခ်င္တာ"
" မင္းေျပာတာကို ငါသေဘာေပါက္ပါတယ္"
" ေအး ငါတုိ႔ဆုိအခု ခေလးေလးတစ္ေယာက္ေမြးစားဖုိ႔လုပ္ေနတယ္ သူကခေလးခ်စ္တယ္ကြ။ ငါဆုိလုိခ်င္တာကကြာ ခေလးရွိမွ အိမ္ေထာင္ေရးဟာျမဲျမံတယ္ဘာညာဆုိတာကလည္း ရာနႈန္းျပည့္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ခေလးမရွိလည္းျပီးျပည့္စုံေအာင္ေနနုိင္ၾကတာပါပဲ။ဒါေပမယ့္ လြတ္လပ္တာကုိသေဘာက်နွစ္သက္တဲ့အေျခခံစိတ္နဲ႔ေယာက္်ားသားနွစ္ေယာက္ရဲ႕ဆက္ဆံေရးမွာေတာ့ တစ္ခါတစ္ရံ ေရရွည္ပတ္သတ္မႈတစ္ခုကုိ
ထည့္ေတြးရတာမ်ိဳးလည္းရွိတယ္ကြ"
" ေအးေပါ့ ထက္ဟိန္းေျပာတာမွန္တယ္ ငါ့ေကာင္
အရွင္းဆုံးေျပာရရင္ မင္းမလုိခ်င္ရင္ေတာင္မင္းေကာင္ေလးကလုိခ်င္လည္းလုိခ်င္လိမ့္မယ္ ဒါကရွက္စရာလည္းမဟုတ္ဘူး သဘာ၀ပဲ
အဲ သဘာ၀ကုိ အတင္းလြန္ဆန္ေနမွ ေ-ာက္ရူးျဖစ္မွာ ကဲ ငါဆဲျပီ"
သူရရဲ႕စကားကမွန္ေနတာမုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ဘာတတ္နိုင္မတုန္းေလ။
" မင္း စဥ္းစားေလ ငါတုိ႔က ေျမွာက္ေပးေနတာမဟုတ္ဘူး။ အကယ္၍ မင္းကမေပးလို႔ မင္းေကာင္ေလးကတျခားကရွာမယ္ဆုိရင္ေရာ ေဟ့ေကာင္"
" ညီကအဲ့လုိလူမဟုတ္ဘူးကြ"
" ေအးေလ သေဘာေျပာျပတာ။ ငါသူ႔ကုိေစာ္ကားေနတာမဟုတ္ဘူး မင္းမလုိခ်င္ေပမယ့္ သူကလုိခ်င္စိတ္ျဖစ္တဲ့အခါ မင္းကလည္းအရိပ္ျပလုိ႔ အလုံးလုိက္ေတာင္မျမင္နဲ႔ သူစိတ္ထြက္ေပါက္လုိလာခဲ့ရင္ မင္းဘယ္လုိလုပ္မလဲ"
ဖန္ခြက္ထဲမွာ ေသရည္ေသရက္၏အေရာင္ကား မီးေရာင္ေအာက္မွာတလက္လက္။ ခြက္ခ်င္းတုိက္သံ၊ ပုလင္းသံ မီးခုိးေငြ႔မ်ားၾကား ကြ်န္ေတာ့စိတ္တုိ႔ရႈပ္ေထြးလုိ႔လာရသည္။ ကြ်န္ေတာ္မေတြးျဖစ္ခဲ့သည့္ ညီ့ဘက္ကအရာရာ။ ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ၾကီး အတၱၾကီးခဲ့မိတာလား။
ဟုိးယခင္ကေတာ့ နွစ္ေယာက္တည္းဘယ္ေလာက္အတူေနသည္ဟုဆုိဆုိ ခ်စ္သူရည္းစားပတ္သတ္မႈမွာ နမ္းတာကလြဲရင္ ပုိျပီးသက္ေရာက္ခဲ့တာမရွိသလုိ ထုိထက္ပတ္သတ္ဖုိ႔လည္းမေတြးမိခဲ့။ တကယ္တမ္း နွစ္ေယာက္တည္းအတူေနျပီး ဘ၀တစ္ခုထူေထာင္ၾကမည္ဆုိေတာ့ ပုိျပီးနီးကပ္လာတဲ့အေျခအေန အခ်ိန္အခါေတြၾကား နမ္းတာထက္ပုိျပီးပူေလာင္လာတဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ့ဘက္က စတင္ရပ္တန္႔ပစ္လုိက္ေတာ့တာပင္။ ကြ်န္ေတာ္နမ္းတိုင္း ပိတ္က်သြားတတ္သည့္ ညီ့မ်က္၀န္းေတြမွာ
ကြ်န္ေတာ့ကိုလုိခ်င္စိတ္မ်ား ရွိေလမလား တစ္ၾကိမ္ေလးေတာင္ကြ်န္ေတာ္ မရွာေဖြျဖစ္ခဲ့။ ကြ်န္ေတာ္နမ္းတုိင္း တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္တြယ္တတ္သည့္ကေလးတြင္ ကြ်န္ေတာ့ကုိမေျပာရက္သည့္အေတြးမ်ား ရွိေနလိမ့္မလား ကြ်န္ေတာ္ထည့္မတြက္မိခဲ့။
ညီဟာ တကယ္ပဲ တက္ၾကြေနသည့္အသက္အရြယ္သာရွိေသးသည္ကုိ ကြ်န္ေတာ္မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားခဲ့မိသည္ပဲ။
" ဒီလုိပတ္သတ္မႈမ်ိဳးဆုိတာကကြာ ေရရွည္ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမိ်ဳးမွာ ေသြးသားလုိအပ္ခ်က္ဆုိတာထက္ နွစ္ေယာက္ၾကား အဆုံးစြန္ထိရင္းနွီးတယ္ဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳးအေနနဲ႔လည္းယူဆလုိ႔ရတယ္ကြာ။
မင္းတုိ႔နွစ္ေယာက္ၾကား ဘာဆုိဘာမွ လ်ိဳ႔၀ွက္ခ်က္မရွိေတာ့တာမ်ိဳးေပါ့ ငါဆုိလုိခ်င္တာက အဲ့လုိပါ။ ဘယ္ေတာ့ျပတ္ေတာက္သြားရမလဲဆုိတဲ့ သမီးရည္းစားကာလမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ အတူတူေနရင္းအတူတူအသက္ၾကီးရမယ့္ အေနအထားမ်ိဳးမဟုတ္လား"
" Relationship တစ္ခုကေတာ့ကြာ ေယာက်ာ္းနဲ႕မိန္းမေတာင္ကြာရွင္းျပတ္စဲၾကေသးတာပဲ။ ဒါေပမယ့္
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အတူရွိေနခ်ိန္ကိုေတာ့ တတ္နုိင္သမ်ွ ဆြဲဆန္႔ထားခ်င္တာသဘာ၀ပဲမဟုတ္လား"
" ေအာင္မာ မင္းလုိလူပ်ိဳမက ဘာမက်ေကာင္ကမ်ား
ဒါေတြသိတယ္ေပါ့"
" ေအး ... သိေနလုိ႔မယူတာေလ မင္းနားလည္လုိက္စမ္း"
သူရနဲ႔သူရိန္ဟာ ေၾကာင္နဲ႔ၾကြက္လုိ သတ္ဆဲ၊ သတ္ျမဲ။
" ကဲပါ ... မင္းအခုသိျပီဆုိေတာ့ မင္းဘာသာစဥ္းစားေပါ့ကြာ .... မင္းဘက္ကုိပဲသိပ္မၾကည့္နဲ႔။ ဒီလုိဆက္ဆံေရးမ်ိဳးမွာ မင္းအေနနဲ႔ မင္းလက္တြဲေဖာ္ကုိလည္း ငဲ့ရမယ္ ဟုတ္ျပီလား"
" ေအးပါကြာ ... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေက်းဇူးပါ မင္းတို႔သာမေျပာရင္ ငါတစ္သက္လုံး ဒီလုိပဲျဖစ္မလားမသိ"
" ေအးေပါ့ အဲ့ေတာ့လည္း ဟုိေကာင္ေလးကိုငါတုိ႔ပဲ သြားေျမွာက္ေပးမွာေပါ့ မင္းက B လုပ္"
" ေဟ့ေကာင္ ဘာတုန္း B က "
" မင္းနွယ္ တုံးလုိက္၊ ပိန္းလုိက္၊ အ လုိက္တာ ေယာက်ာ္းယူထားျပီး ဒါေတာင္မသိဘူးလား"
အရက္ခြက္ကိုေျမွာက္ အသားတစ္ဖတ္ေကာက္၀ါးရင္း ေျခေထာက္တလႈပ္လႈပ္ျဖင့္ သူရိန္စုိးတစ္ေယာက္ ဆရာအထာဖမ္းသည္။
" ဆရာတင္လုိက္သူ႔ကုိ သူလည္း သူ႔ေဘာ့စ္ကုိမွန္းေနတာ"
" တိတ္လိုက္စမ္း ယူစရာလား ဒီေကာင့္ညီဆုိ ဟုတ္တုတ္တုတ္"
ေလွာင္ရယ္သံ၊ ကဲ့ရဲ႕သံကင္းေ၀းေသာ အ၀န္းအ၀ုိင္းငယ္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္ပါသည္။
" ဒီလုိကြာ အဟမ္း ...... သူက T နဲ႔ B ရွိမယ္ကြာ။ V လည္း ရွိတယ္ကြာ ဂ်ပန္လုိဆုိ ယူကီနဲ႔ ဆီမီကြာ"
" ေဟ့ေကာင္ အုခဲနဲ႔ဆဲမဲပါကြာ"
" ဟမ္ မသိဘူးေလ စာလုံးကအဲ့လုိေပါင္းတာကိုး ငါ့သေဘာၤေပၚကတစ္ေကာင္ဖတ္တဲ့စာအုပ္မွာေတြ႔တာေလ"
" မသိဘဲနဲ႔မ်ား ဆရာလုပ္ခ်င္ရေသးတယ္ လခြမ္း"
" မင္းတုိ႔နွစ္ေယာက္ေတာ္ပါေတာ့ကြာ။ မင္းတို႔ ဒီေလာက္ပြက္ေလာရိုက္ေနတာနဲ႔တင္ ကုိဘုန္းကထြက္ေျပးေတာ့မယ္။ မင္းတုိ႔ဟာက Sex Education ေပးမွာလား ၃၇၇ ကုိ တြန္းအားေပးေနတာလား မသဲကြဲေတာ့ဘူး"
သူတုိ႔သုံးေယာက္ရဲ႕စကားက ကြ်န္ေတာ္ေသာက္ထားတဲ့ အရက္သုံးခြက္ထက္ပုိမူးေစပါတယ္ဆုိရင္ယုံ။
" ဒီလုိ ကုိဘုန္းရ ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့ Top နဲ႔ Bottom ဆိုျပီးရွိတယ္ကြာ။ မင္းနားလည္ေအာင္ေျပာရရင္ေတာ့ Top က ဦးေဆာင္သူ Bottom က လက္ခံသူေပါ့"
" ပိုပြင့္လင္းရရင္ အင္း .... အထက္ ေအာက္ေပါ့ကြာ
နားလည္လား ေရခဲေကာင္"
နားထင္ေတြပါ ပူလာတဲ့အထိ သူ႔စကားကနားထဲသုိ႔ခပ္ပူပူျဖတ္သန္းသြားသည္။
" အာ ဒီေကာင္ ဘာမွေတာင္မေျပာရေသးဘူး ရွက္ေနျပန္ပါျပီ"
" မဟုတ္ဘူး ရုတ္တရက္မုိ႔ပါ အင္း ဆက္ေျပာ ဆက္ေျပာ"
" အဲ့ေတာ့ကြာ မင္းအေနနဲ႔ကေတာ့ ဦးေဆာင္သူျဖစ္သင့္တာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား"
" အဲ .... အဲ့ဒါေတာ့ ငါလည္း"
" ေအးေလ မင္းကလည္းေမးေနစရာလား သူက Bottom ျဖစ္စရာလားကြ အသက္ကုိလည္းၾကည့္ဦး"
" ေဟ့ေကာင္ T B ဆုိတာ အသက္အရြယ္နဲ႔လည္းမဆုိင္ဘူးကြ"
" ဟာ မင္းတုိ႔ေကာင္ေတြဟာ ရႈပ္ေနတာပဲ ကဲ ငဘုန္း မင္းကဦးေဆာင္သူလား လက္ခံသူလားေျပာ"
" မသိဘူးကြာ ကေလးကလုိခ်င္တယ္ဆုိလည္း ငါ .... ငါေပးမွာေပါ့ ..... ေတာ္ျပီ ေတာ္ျပီ ။ငါျပန္ေတာ့မယ္ အရမ္းေနာက္က်ေနရင္ ညီစိတ္ပူေနလိမ့္မယ္"
လူၾကီးရွက္ေတာ့ ရယ္သင့္လိမ့္မလား။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ပူလာသည့္မ်က္နွာကုိ ေနာက္ဆုံးလက္က်န္အရက္တစ္ခြက္နဲ႔ေမ်ွာခ်လုိက္ျပီး ျပန္ရန္ျပင္မိေတာ့သည္။
ဆက္ထုိင္ေနလည္း ဒီေကာင္ေတြနဲ႔ဒီည ဒါထဲကထြက္ရမွာကိုမဟုတ္။ ေစတနာဟုအတပ္သိေသာ္ျငား
နားရည္မ၀ခဲ့ဖူးသည့္ ကိစၥရပ္မ်ားမုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေနသားမက်။ ေနာက္မ်ားမွ ထက္ဟိန္းနဲ႔သက္သက္ေတြ႔ျပီး
စကားစျမည္ေျပာျဖစ္ရင္ ပုိေကာင္းလိမ့္မည္ဟုထင္သည္။
" ေနဦး ငါလုိက္ပုိ႔မယ္ေလ "
" ေနပါေစ ရတယ္ ငါ့ဘာသာ ကားငွားျပန္မယ္"
" ေဟ့ေကာင္ ငါလိုက္ပုိ႔မယ္ လာ လာ .... ဟုိေကာင္ေတြ ငါျပန္လာမယ္ သတ္မေနနဲ႔"
" See you ငဘုန္း "
ေခါင္းခါျပီးထြက္လာေတာ့ အျပင္မွာအေမွာင္ရိပ္ကလုံးလုံးမင္းမူလုိ႔ေနျပီ။
ထက္ဟိန္းကိုလိပ္စာေျပာျပီး လမ္းတစ္ေလ်ွာက္ေတာ့
နွစ္ေယာက္စလုံးျငိမ္သက္ေနမိသည္။
" ခက္ခဲလား ထက္ဟိန္း .... ေယာက်ာ္းေလးနွစ္ေယာက္အတူေနၾကတယ္ဆုိတာေလ"
" ထင္တာထက္ခက္ခဲတာေပါ့ကြာ .... တစ္ခါတေလမွာ လက္ေလ်ွာ့ခ်င္တဲ့အထိပဲ။ ငါ့လုိ ဘာသာမတူ၊ ယဥ္ေက်းမႈမတူ၊ စကားေတြမတူ အရာရာမတူညီတဲ့သူကုိ
လက္တြဲထားရတဲ့သူဆုိမင္းစဥ္းသာစဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့"
" ေအးေနာ္ .... ငါကမွကံေကာင္းတယ္ဆုိရမယ္"
" အင္း .... မင္းတုိ႔နွစ္ေယာက္မွာ ဘယ္သူကပုိခ်စ္တာလဲ"
" ညီေပါ့ ငါဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆုိဆုိ ညီ့ကုိ
တကယ္မမွီနိင္ဘူး"
ကြ်န္ေတာ္မတြန္႔မဆုတ္ေျဖေတာ့ ထက္ဟိန္းကရယ္သည္။
" နွစ္ဦးနွစ္ဖက္ခ်စ္ေနၾကတဲ့အခါ အဆင္ေျပမွာပါ။ ငါေျပာတာလည္းမေမ့နဲ႔ေဟ့ေကာင္ အခ်စ္နဲ႔ပဲဆြဲထားလုိ႔မရတဲ့အရာေတြကုိ မင္းလည္းသေဘာေပါက္ေတာ့ကြာ"
" ေအးပါ ငါနားလည္ပါတယ္ ေက်းဇူးပဲကြာ ငါလ်စ္လ်ဴရႈထားတာေတြမင္းေျပာျပေပးလုိ႔"
" ဒီအသုိင္းအ၀ုိင္းအေၾကာင္းမင္းပုိသိေအာင္ ငါ Share ပါဦးမယ္"
" ေအးပါကြာ အဲ အေရွ႔လမ္းကုိ ညာဘက္ေကြ႔လုိက္ အင္း တည့္တည္႔ပဲ ..... အေရွ႔တုိက္ ... ရျပီ "
" လုိတာရွိရင္ငါ့ကုိအားမနာနဲ႔ ငါ့ေကာင္။ ငါတုိ႔ေတြဆုိတာအဲ့လုိေတြေျပာေနရမယ့္သူေတြမဟုတ္ဘူး ဆုိတာ မင္းသိသားနဲ႔ ကုိဘုန္း"
" ငါသိပါတယ္ ထက္ဟိန္းရာ .... မင္းျပန္သြားမွာမဟုတ္လား ေသခ်ာေမာင္းဦး ဂရုစုိက္ျပန္"
" ေအး ငါသြားျပီ .... ၾသ ေဟ့ေကာင္ကုိဘုန္း"
တုိက္သံပန္းတံခါးကိုေသာ့ဖြင့္ေနတုန္းမွာပင္ လွမ္းေအာ္သံေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္မိသည္။
" အကူအညီဆုိတာ ဒီညအတြက္လုိရင္လည္းရတယ္ေနာ္။ ဖုန္းသာဆက္လုိက္သိလား ငါတို႔ ညလုံးေပါက္ၾကမွာကြ "
မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပရင္း ေျပာတဲ့စကားေၾကာင့္
" ေခြးေကာင္" ဟု ပါးစပ္လႈပ္ရုံဆဲေရးလိုက္ေတာ့
ေအာ္ရယ္ၿပီး လက္ျပကာေမာင္းထြက္သြားသည္။
အိမ္ေပၚေရာက္ေတာ့ တံခါး၀မွာ ျဖစ္သလုိခြ်တ္ထားခဲ့တဲ့ ညီ့ဖိနပ္ကုိဖိနပ္စင္ေပၚတင္ျပီးတံခါးကုိေသာ့ဖြင့္ရသည္။
အိမ္ဆုိသည့္အေငြ႔အသက္ဟာ ညီရွိေနတဲ့အတြက္ ပုိျပီးျပည့္စုံေနတာမ်ိဳး။
တံခါးဖြင့္လုိက္သည္နွင့္ ကြ်န္ေတာ့ဘက္မ်က္နွာမူလုိက္ျပီး “ ကုိကိုေနာက္က်လုိက္တာဗ်ာ။ ဖုန္းလည္းမဆက္ဘူး Meeting လား” စုိးရိမ္တၾကီးေလသံနွင့္အတူ ကြ်န္ေတာ့ကုိေစာင့္ေနတာဆုိတဲ့အသြင္ေလးက ရင္ကုိေအးေစသည္။
အိမ္ေထာင္က်တယ္ဆုိတာဒါမိ်ဳးလား။ ေဟာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရယ္ေနျပန္ပါျပီ။ တကယ္ေျပာတာဗ် အေမနဲ႔ေတာ့တူမလား
အခုဟာက ကြ်န္ေတာ္ျပန္မလာေသးလုိ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္က မအိပ္ေသးဘဲေစာင့္ေနတာမ်ိဳး။ အဲ့တစ္ေယာက္ေယာက္ကလည္း ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ရပါေသာ ဆုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေျပာမိတာမလြန္ပါဘူးဗ်ာ။
“ Sorry ညီ …. ကုိယ္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတြ႔ေနလုိ႔။ ဖုန္းဆက္ဖုိ႔လည္းအဆင္မေျပတာနဲ႕”
“ It’s OK ကြ်န္ေတာ္ကစိတ္ပူသြားတာမုိ႔”
ခြက္၀င္သြားတဲ့ပါးခ်ိဳင့္ေလးဟာ ေပြ႕ျပီးနမ္းခ်င္စရာ။ မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ အရက္ေသာက္ျပန္လာျပီး ဖက္နမ္းေနရင္အျပင္မွာ ငါ့ကုိနွာဘူးထင္သြားပါဦးမယ္။ စိတ္ေလ်ွာ့မွပါ။
“ ကုိကုိ ေရေသာက္ျပီးမွ ခ်ိဳးေနာ္”
ေရခဲေရေရွာင္သည့္ကြ်န္ေတာ့အတြက္ ေရခြက္ကေလးနဲ႔ခပ္လာေပးသူမွာသူ႔ဘာသာသူေတာင္ေရထေသာက္ခ်င္သူ မဟုတ္ေၾကာင္း က်ိန္ေျပာခ်င္စရာ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာေပါ့ ကေလးငယ္ရဲ႔အခ်စ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္မမွီနုိင္ဟု။
“ အင္း ကေလး ”
ေရခ်ိဳးေနရင္းနဲ႔ ဆုိင္မွာတုန္းကစကားေတြကုိနားထဲျပန္ၾကားလာမိရသည္။ သက္ျပင္းကိုေငြ႔ေငြ႔ခ်ရင္း
အခြင့္အခါသင့္ရင္ေတာ့ ညီနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ဖုိ႔ၾကိဳးစားၾကည့္ရဦးမည္ဟု စဥ္းစားမိသည္။
ကြ်န္ေတာ္ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာေတာ့ ေမြ႔ယာေပၚမွာကန္႔လန္႔ညီက ဖုန္းေျပာလုိ႔ေနသည္။ ျပဳံးေနတဲ့မ်က္နွာေလးဟာ တကယ္ကုိၾကည့္မ၀ခ်င္စရာပါ။ ညီဟာ ခ်စ္ခင္ရပါေစဟူေသာဆုတုိင္းကုိ မေတာင္းဘဲျပည့္သည့္ကေလး။
ေခါင္းကုိသုတ္ရင္း သူ႔အနားကပ္သြားျပီး “ ဒီအခ်ိန္ၾကီးဘယ္သူလဲ ကေလး”
“ အာ ဟုိေကာင္မေလး ၀တ္ရည္ေပါ့”
အခုတေလာ ဒီေကာင္မေလးနာမည္ကုိ ညီ့ထံမွ မၾကာခဏၾကားရေလ့ရွိသည္။ ေကာင္ေလးနွစ္ေယာက္ခ်စ္ၾကတာကုိ သေဘာက်ၾကသည့္ အမ်ိဳးအစားဆုိလား ဘာဆုိလား ကြ်န္ေတာ္လည္းေသခ်ာေတာ့မသိေပမယ့္ သူ႔ကုိေတာ့ ညီကေတာ္ေတာ္ေလးရင္းနွီးသည္ဟုထင္မိသည္။ ဘာရယ္မဟုတ္ “ ဒီေလာက္ငယ္ေသးတဲ့ခေလးက ဘာကုိမွမစူးစမ္းခ်င္ဘူးဆုိတာ ျဖစ္နုိင္ပါ့မလား” ဟူသည့္စကားကုိၾကားေယာင္မိေတာ့ ေခါင္းကုိခါယမ္းမိရသည္။
ကြ်န္ေတာ္မူးေနတယ္ထင္ပါရဲ႕ မဟုတ္က ဟုတ္ကေတြခ်ည္းေတြးေနမိတာ။ သူခဏတုိင္းဆက္ေနေၾကာင္း ေျပာမိေတာ့ “ ဒီေကာင္မေလးကခ်ီးထုပ္” ဆုိတဲ့ျပန္ေျဖသံက ရယ္ျမဴးရိပ္ေတြနဲ႔။
ဘုရားေရ မျဖစ္ဘူး အိပ္မွပါ။ ကြ်န္ေတာ္တကယ္မေကာင္းေတာ့ဘူး။
မီးပိတ္ျပီး ဟုိဘက္ကုိေစာင္းအိပ္သြားတဲ့ညီ့ကုိၾကည့္ရင္း ကြ်န္ေတာ့စိတ္ေတြဘာျဖစ္လုိ႔ျဖစ္မွန္းမသိ။
ည၀တ္အက်ီေပ်ာ့ဖတ္ဖတ္နဲ႔ ပုံက်ေနသည့္ညီ့ခႏၶာကုိယ္ေလးကုိပဲ ဆြဲဖက္ထားခ်င္သလုိလုိ။ အေနာက္ကသုိင္းဖက္ျပီး နမ္းခ်င္ေနသလုိလုိ။ ဟာ မျဖစ္ေသးပါဘူးကြာ။ ဘယ္လုိေတြျဖစ္ေနတာလဲ။ စိတ္ကုိထိန္းျပီး ဒီဘက္ျပန္လွည့္တုန္းမွာပင္ ညီ့ထံကအသံတုိးတုိးေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ “ ဒီမွာေလ စေနလုိ႔”
တဆိတ္ေတာ့လြန္ျပီထင္။ အိပ္ခ်ိန္ေရာက္ေနျပီကုိပဲ ခုနကလည္းဖုန္းဆက္ျပီးျပီပဲ ေတာ္ေရာေပါ့။
ညီ့လက္ထဲမွ ဖုန္းကုိဆြဲယူျပီးကြ်န္ေတာ့ဘက္ထားလုိက္ေတာ့ ျပန္ေတာင္းေနျပန္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ျပန္မေျဖေတာ့
ကြ်န္ေတာ့ကုိေက်ာ္ျပီးယူမယ့္ဟန္။ “ ဘာေတြဒီေလာက္အေရးၾကီးေနရတာလဲ ညီရယ္ ကုိယ္မင္းေဘးမွာရွိေနတယ္ေလ။ ဘာလုိ႔မအိပ္ေသးဘဲ … ကြ်တ္စ္” စိတ္ထဲမွပင္ေရရြတ္မိေသာ္လည္း လူကေတာ့ထထုိင္မိရက္သား။ ေမာ့ၾကည့္လာသည့္မ်က္၀န္းမ်ားကုိ အေရာင္မခြဲေတာ့ဘဲ အိပ္ဖုိ႔ေျပာမိေတာ့
ကြ်န္ေတာ္တစ္ခုခုျဖစ္လာသလား တန္းေမးသည္။ ကြ်န္ေတာ့ကေလးဟာ ကြ်န္ေတာ့စိတ္ကုိအသိနုိင္ဆုံးပင္။
ေဘးမွ ညီ့ဖုန္းက တစ္ခ်က္လင္းလာေတာ့အၾကည့္ေရာက္သြားရာ နာမည္က ၀တ္ရည္။
ေတာ္ေတာ္ကုိလြန္ေနျပီဟု ခံစားမိတာေၾကာင့္ မရည္ရြယ္ပါဘဲ ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္မိသြားသည္။
မျဖစ္သင့္မွန္းကိုသိေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့စိတ္ေတြရႈပ္ေထြးမြန္းၾကပ္လုိ႔လာသည္။
“ ကုိကုိ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ”
ေခါင္းအသာယမ္းျပရင္း ညီအိပ္သြားရင္ေကာင္းမည္ဟုသာေတြးေနမိသည္။
အနားတုိးကပ္လာလာေသာ ညီ့ထံမွ ေခြ်းနံ႔နွင့္ေရာေသာကုိယ္သင္းနံ႔ကုိ ရေနတာကုိက ကြ်န္ေတာ့စိတ္ေတြကုိ တမ်ိဳးတမည္ျဖစ္ေစသည္မဟုတ္ပါလား။ အေနာက္မွလွမ္းဖက္လုိက္ေတာ့ အလန္႔တၾကား လက္တုိ႔ကုိဖယ္ခ်မိရသည္။ မျဖစ္ဘူး ညီေရ ကုိယ့္စိတ္ေတြ ကေယာင္ေျခာက္ျခားျဖစ္ေနတာမုိ႔ ကုိယ့္အနားမကပ္ပါနဲ႔လား။
မက္ေဆ့ခ်္ေနာက္တစ္ေခါက္၀င္ျပန္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ကုိ စိတ္ပါလက္ပါေတာက္ေခါက္လုိက္မိသည္။
တကယ္ကုိပင္လြန္လြန္းလွျပီမဟုတ္လား။ ညီကဘာေတြဒီေလာက္ေတာင္ ပစားေပးထားသလဲမသိ။ ဒီေလာက္ရဲတင္းျပီး ဒီအခ်ိန္ေရာက္တဲ့အထိ မက္ေဆ့ခ်္တေတာင္ေတာင္ပုိ႔ရေအာင္။
ရုတ္တရက္ၾကီး “ မင္းကမေပးလုိ႔ တျခားက ရွာမယ္ဆုိရင္ေရာ” ဟူသည့္စကားက နားထဲမွာထင္းခနဲ။
“ အဲ့ေကာင္မေလးက ခ်စ္ေတာ့ခ်စ္စရာေလး ကုိကုိရဲ႕” ညီေျပာဖူးသည့္စကား။
“ မင္းေကာင္ေလးက Bi ျဖစ္နုိ္င္တယ္မဟုတ္လား”
အား ….. ကြ်န္ေတာ့စိတ္ေတြ တကယ္ကုိေနာက္က်ိရႈပ္ေထြးေနခဲ့ျပီ။ ေပါက္ကြဲေတာ့မည့္ဗုံးတစ္လုံးလုိ
အထိမခံနုိင္သည္အထိ။
“ ကုိကုိ …. မဟုတ္မွ ကြ်န္ေတာ့ကုိသ၀န္တုိေနတာလား”
ကြ်န္ေတာ္ျပန္မေျဖမိ။ ညီဟာ ကြ်န္ေတာ့စိတ္ကုိဘာလုိ႔ဒီေလာက္သိရတာလဲ။
“ ဟုတ္လားလုိ႔”
ကြ်န္ေတာ့ကုိငုံ႔ၾကည့္ရင္းေမးေနသံကုိက သေဘာက်ေနသလုိလုိနဲ႔။ ဟာ ဘာလဲ ကြာ။
“ ကုိကုိ”
မရေတာ့။ သည္းခံနုိင္တဲ့စိတ္ကေလးကုိ ပယင္းေရာင္၀ီစကီက ေမာင္းထုတ္လုိက္ျပီ။
သူ႔ကုိပက္လက္ဆြဲလွန္လုိက္ျပီး အုပ္မုိးၾကည့္မိေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္မွားျပီမွန္းသိလုိက္ရသည္။
သြယ္ေသာ ညီ့မ်က္နွာမွာ မီးအလင္းေရာင္ဖ်ဖ်ေအာက္တြင္ အင္မတန္ကုိတစ္ခုခုလုပ္ခ်င္စရာေပါက္ေနသည္။
“ ကုိကုိေသာက္လာတာလား”
ေျပာပါတယ္ သူမသိတာမရွိဘူးလုိ႔။
ကစဥ့္ကလ်ားေသာစိတ္တုိ႔ဟာ ညီ့ဆံပင္ဖ်ားေလး ကြ်န္ေတာ့လက္ဖ၀ါးနဲ႔ထိခ်ိန္မွာ ေသာက္ခဲ့သမ်ွ အမူးေတြစုသြားသလားေအာက္ေမ့ရေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ပိုမူးလုိ႔သြားရသည္။
“ မၾကိဳက္ဘူး” ဆုိတဲ့စကားကို သူကထရယ္ေနျပန္ေတာ့ စိတ္ကတမ်ိဳးျဖစ္လာရသည္။
ကြ်န္ေတာ္သ၀န္တုိေနတာဟုတ္မဟုတ္စစ္ေမးေနေသာ ကေလးနႈတ္ခမ္းတုိ႔က အခုခ်က္ခ်င္းကုိ ျပန္မလႊတ္စတမ္းနမ္းပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲေလ။
အရမ္းကုိနီးကပ္ေနတဲ့အေနအထားမွာ သူ႔လက္မေလးနဲ႔ကြ်န္ေတာ့နႈတ္ခမ္းေတြကုိ ထိေတြ႔ေနျပန္ေတာ့
ကြ်န္ေတာ့မွာ ရူးခ်င္လာပါေလေရာ။
“ မူးရင္သ၀န္တုိတတ္တာလား ဘဲၾကီး”
အေျပာေလးကိုသေဘာက်ေနတုန္း ေႏြးခနဲျဖစ္သြားသည့္နႈတ္ခမ္းဟာ စိတ္ခံစားမႈအစုစုကုိလႊတ္ခ်လုိက္ဖုိ႔ ဖိအားေပးခံရျပီေလ။ ျပန္မလႊတ္ခ်င္ေတာ့ပါ။ ကြ်န္ေတာ့နႈတ္ခမ္းေတြၾကား အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ေနသည့္ ညီ့နႈတ္ခမ္းပါးေလးကုိ ျပန္လႊတ္လုိက္စရာ ဘာအေၾကာင္းရွိပါသလဲ။ သၾကားပြင့္ေလးလုိခ်ိဳျမိန္လွသည့္ ညီ႔နႈတ္ခမ္းေႏြးမ်ားက ကြ်န္ေတာ့အာရုံငါးပါးကုိ မတည္မျငိမ္ျဖစ္ေစရန္ အလုအယက္ေနွာင့္ယွက္ေနၾကသည္။
မြန္းလို႔ထင္ မသိမသာရုန္းေတာ့ ပုိမုိတင္းၾကပ္ေအာင္ဖက္တြယ္လုိက္ျပီး ပုိၾကမ္းသည့္အနမ္းပြင့္တခ်ိဳ႔ဖန္တီးေပးလိုက္သည္။ ပုံမွန္အားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ မၾကမ္းတတ္ပါေသာ္လည္း ေမာင္ေနအလင္းစက္ဟာ ကြ်န္ေတာ္မူးေနတာကုိမသိဘဲ အိပ္ေနတဲ့က်ားနား သီခ်င္းလာဆုိသြားတာကုိး။
မရုန္းေတာ့ဘဲ ကြ်န္ေတာ့နႈတ္ခမ္းေတြကုိျပန္နမ္းေနတဲ့ညီဟာ သိပ္ကုိကြ်မ္းက်င္လြန္းေနသလားလုိ႔။ မထင္ေကာင္းသည့္သံသယေပမယ့္လုိ႔ ညီ့နႈတ္ခမ္းမ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္သာပုိင္ခ်င္သည္။ မဟုတ္ဘူး ညီ့တစ္ကုိယ္လုံးကို ကြ်န္ေတာ္သာ ထိေတြ႔ခ်င္မိသည္။ လည္ပင္းအထိၾကယ္သီးအျပည့္နဲ႔ အက်ီၤဟာ ကြ်န္ေတာ့ရန္သူပဲ။
ကုိကုိဟု ေခၚလာသည့္ ေလသံေလးမွာပင္ ကြ်န္ေတာ္အရာအားလုံးကိုသိမ္းပုိက္ခ်င္လာမိေတာ့သည္။
ေနအလင္းစက္ဟာ ဘုန္းလကာၤအပုိင္ဆုိတာ ကေလးပါသိသင့္သည္ပဲ။
“ ကေလးက သူမ်ားနဲ႔ရင္းနွီးေနတာကုိး အျပစ္ေပးရမွာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား”
ကေလးနႈတ္ခမ္းေလး၀ုိင္းလုိ႔သြားသည္ကုိပင္ သေဘာတက်ျပဳံးမိရသည္။ ကြ်န္ေတာ့စိတ္ကုိအကုန္လႊတ္ခ်လုိက္ျပီ။
ကြ်န္ေတာ္သာ ကေလးကုိပုိင္မည္။
အ၀တ္မပါေတာ့ေသာ ညီ့အေပၚပုိင္းဟာ ကြ်န္ေတာ့ေသြးတုိ႔ကုိ ေဆာင့္တုိးေစသည္။
နူးညံ႕လြန္းသည္။ ခေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕အသားအရည္ေတြလုိ၊ ဂြမ္းစေလးလိုနူးညံ့အိစက္လြန္းလွသည့္အေတြ႕ေၾကာင့္ လက္ဖ၀ါးမ်ားက သူ႔အလုိလုိပင္ ညီ့ခႏၶာကုိယ္သုိ႕ အလည္သြားၾက၏။
နႈတ္ခမ္းမ်ားကုိနမ္းရင္းအရွိန္လြန္လာသည့္အခါ မခ်ိတင္ကဲလႊတ္လႊတ္ေပးလုိက္ရသည့္ လည္ပင္းသားမ်ားဟာ ဒီေလာက္ပူေႏြးနူးညံ့ရေကာင္းလား။ ကေလးတစ္ကုိယ္လုံး ကြ်န္ေတာ္နွင့္သာသက္ဆုိင္ေစလုိေသာဆႏၵျဖင့္ နႈတ္ခမ္းေတြကုိ ပုိအလုပ္ေပးမိေတာ့ မသဲမကြဲအသံေလးတစ္ခုနွင့္အတူ ကေလးေက်ာျပင္ဟာကြ်န္ေတာ္ေမ်ွာ္လင့္သည့္အတုိင္း အိပ္ယာေပၚမွၾကြတက္သြားေသာအခါ လက္ေမာင္း၀င္လ်ိဳလုိက္ျပီး ကြ်န္ေတာ့ရင္ခြင္ထဲသုိ႔ အၾကားအလပ္မရွိေရာက္လာေစလုိက္သည္။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ပုိမုိၾကမ္းတမ္းလာေသာ အနမ္းမ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္မတားနုိင္ေတာ့သလုိ တားလည္းမတားခ်င္ေတာ့။
ကြ်န္ေတာ့ရင္ခြင္ထဲမွာ ေကာင္ေလးဟာ နႈတ္ခမ္းေတြကိုအသာဖိကုိက္ရင္း ကြ်န္ေတာ္ေပးသမ်ွအနမ္းတုိင္းကုိခံယူေနပုံက ကြ်န္ေတာ့စိတ္ေတြကုိ အဆုံးစြန္ ၾကမ္းတမ္းရုိင္းစုိင္းေစလာျပန္သည္။
လည္ပင္းမွတဆင့္ ပခုံး၊ လက္ေမာင္း ျဖဴေဖြးေတာင့္တင္းသည့္ရင္ဘတ္အတြင္းသားမ်ားတစ္ေလ်ွာက္ ခပ္ဖိဖိ နမ္းေနရာမွ ပုိ၍ပုိ၍တက္လာေသာေလာဘတုိ႔က ေသြးေၾကာထဲသုိ႔တုိင္း ထုိးေဖာက္ျပင္းထန္လာခဲ့ျပီ။
“ မင္းတုိ႔နွစ္ေယာက္ၾကား ဘာလ်ိဳ႔၀ွက္ခ်က္မွမရွိေတာ့တာမ်ိဳးေပါ့” ထက္ဟိန္း၏စကားသံက မီးေလာင္ရာနား ေအာက္စီဂ်င္ျဖန္းသည့္နွယ္ ကြ်န္ေတာ့ေသြးေတြကုိ ေရေႏြးဆူသကဲ့သုိ႔ အရွိန္ျပင္းျပင္းဆူပြက္ေစသည္။
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ကေလးၾကား လ်ိဳ႔၀ွက္ခ်က္လည္းမရွိဘူး၊ ဘယ္သူမွလည္း မရွိဘူး။ ကေလးကုိကြ်န္ေတာ္ပုိင္ျပီး
ကြ်န္ေတာ့ကုိကေလးပုိင္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ၾကား ေလေတာင္တုိးလုိ႔မရအာင္ ကြ်န္ေတာ္ကေလးငယ္ကုိ ပုိင္ဆိုင္ပစ္မည္။
တစ္သက္နဲ႔တစ္ကုိယ္ ေယာင္ယမ္းျပီးမ်ွပင္မေတြးခဲ့ဖူးေသာ အေတြးရုိင္းမ်ားက အစာအိမ္ထဲမွအယ္လ္ကုိေဟာနွင့္ဓါတ္ျပဳျပီးေနာက္ ပုိ၍ျပင္းထန္အားေကာင္းလာသည္။
“ ကုိယ္ …… ဒီည …… ကေလးကုိပုိင္ခ်င္တယ္”
မ်က္လုံးစုံမွိတ္ျပီး ခပ္တုိးတုိးေရရြတ္သံတစ္ခုက မက်ယ္ေလာင္သည့္တုိင္ မေမ်ွာ္လင့္ထားသည့္ညီ့ပုံစံေလးကိုၾကည့္ရတာနဲ႕ပင္ ကြ်န္ေတာ္တုိးတုိးေလးရယ္ေမာမိေတာ့သည္။
ရင္ခြင္ထဲမွ ညီကား ပီဘိကေလးငယ္ပင္။ ပုံက်ျပိဳဆင္းလာေသာညီ့ခႏၶာကုိယ္ကုိ ေပြ႔ပုိက္ထားရင္းပင္ တပ္မက္စိတ္က တစ္ကုိယ္လုံးကုိ တဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာက္ေစသည္။ ညီ့ပခုံးေပၚထင္ေသာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္အနီေရာင္အရာမ်ားမွာ ကြ်န္ေတာ့ပုိင္ဆုိင္မႈအမွတ္တံဆိပ္။
ကြ်န္ေတာ္လုိခ်င္မိသည္ကုိ အျပစ္တင္ေလမလား ေသြးတုိးစမ္းမိေတာ့ ျပန္မေျဖဘဲနႈတ္ခမ္းမ်ားကိုအတင္းနမ္းလာတဲ့သူ။ ခ်စ္တယ္ကေလးရယ္ …. ကုိယ္တကယ္မင္းေၾကာင့္ရူးမွာ။
တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ၾကားဖူးသမ်ွေရာ ခုနက ဟုိေကာင္ေတြမဟုတ္တရုတ္ေျပာေနတာကုိသဲ့သဲ့ၾကားတုန္းကေရာ ဒါဟာ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္သင့္သည့္အရာမ်ိဳးမွန္းသိေပမယ့္ အခုခ်က္ခ်င္းကိုေတာက္ေလာင္လာသည့္ လုိခ်င္တပ္မက္မႈမီးကုိ အဘယ္သုိ႔ခ်ဳပ္ထိန္းရမည္နည္း။ က်န္တာထက္ ေလာေလာဆယ္ရနုိင္သမ်ွက ေရအားနဲ႔ သန္႔စင္ဖုိ႔ပင္။ အားနာမိေပမယ့္ မတတ္နုိင္။ ဒီည ကေလးကုိမပုိင္ရလ်င္ ကြ်န္ေတာ္ေသသြားနုိင္သည္။
“ ဒီအေျခအေနကသူ႕ဘာသာသူျဖစ္လာတာေလ ၾကိဳသိတာမွမဟုတ္ဘဲ ဒီလုိပဲ ျဖစ္တတ္တာကုိဘယ္လုိထိန္းခ်ဳပ္မလဲ ကုိကုိရာ။ ေသြးထဲက ေတာင္းတာပဲကုိ”
နားလည္တတ္လြန္းတဲ့ညီ။ ည၀တ္အက်ီ၀မ္းဆက္မွာ ေဘာင္းဘီသာရွိေတာ့ေသာညီ ေရခ်ိဳးခန္းဘက္ေလ်ွာက္သြားသည္ကုိ လွမ္းၾကည့္ေနရင္းပင္ ခ်စ္ေသာစိတ္က တရိႈက္မက္မက္။
ေရခ်ိဳးခန္းဘက္မ၀င္ဘဲ ျပန္ေလ်ွာက္လာျပီး အကာအကြယ္ထုပ္ေလးကုိပစ္ေပးေတာ့ အံ့အားတသင့္ၾကည့္မိသည္။
ေကာင္းတဲ့အေလ့အက်င့္ေပမယ့္ ညီေဆာင္ထားတာလားဆုိတဲ့အသိက ကြ်န္ေတာ့ကုိရုတ္တရက္တုန္လႈပ္ေစျပီးမွ
ကမန္းကတန္းရွင္းျပသည့္ ညီ့ပုံစံေလးကိုၾကည့္ကာ အသည္းတယားယား။ သြားေတာ့ညီ မဟုတ္ရင္ ကုိယ္အခုပဲ မင္းကုိ သိမ္းပုိက္မိေတာ့မယ္ထင္တယ္။
ညီ၀င္သြားကာမွ အင္တာနက္ဖြင့္ျပီး ဘာေတြလုိအပ္လဲစူးစမ္းမိရသည္။ လုိအပ္သည္ေတြကေတာ့အမ်ားၾကီးမဟုတ္ေပမယ့္ အဓိက ညီ့ကုိမနာက်င္ေစမည့္အရာကုိသာ ကြ်န္ေတာ္သိခ်င္တာ။
ညီနာမွာ ….. ညီအရမ္းနာရင္ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ စိတ္မွ ပူပန္မႈကုိ နႈတ္မွဖြင့္ေျပာမိေတာ့ ကေလးငယ္က ရယ္သည္။
“ အဲ့ဒါက ဆီ ရွိတယ္ ကုိကုိရာ” ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔ရင္းေျဖေတာ့ ကြ်န္ေတာ့မွာရယ္ရမလုိ၊ ငိုရမလုိ။
ညီတက္ၾကြေနသည္ကုိၾကည့္ရတာ ကြ်န္ေတာ့ကုိျငင္းဆန္မည့္ဟန္ေတာ့မရွိ။ ညီျငင္းခ်င္ရင္အလြယ္ေလးပဲဟာ။
မဟုတ္ဘူး ညီလည္း ကြ်န္ေတာ့ကုိလုိခ်င္သည္ဟုထင္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တကယ္ပဲ ေနရထုိင္ရခက္လာျပီ။
ဦးေနာက္ထဲသုိ႔တုိင္ ျဖတ္ေလ်ွာက္စီးဆင္းသြားသည့္အပူမီးဟာ မတ္တပ္ရပ္ေနသည့္ညီ့ကုိေပြ႔ယူ မွီထုိင္ေစသည္။
“ ခ်စ္တယ္ ကေလး ….. ကုိယ္ကေလးကုိပုိင္မယ္ေနာ္”
ခြင့္ေတာင္းျခင္းမမည္ေသာ တုိင္တည္မႈတစ္ခုတြင္ ကြ်န္ေတာ္မေမ်ွာ္လင့္ထားေသာ အေျဖတစ္ခု။
“ ပုိင္သင့္တာၾကာျပီ” တဲ့လား။
ရုတ္တရက္ ကြ်န္ေတာ့နႈတ္ခမ္းမ်ား ညီ႔နႈတ္ခမ္းမ်ားၾကားတုိးေ၀ွ႔ေရာက္ရွိသြားသည္။ ကြ်န္ေတာ့လည္ပင္းကုိဆြဲဖိရင္း နႈတ္ခမ္းမ်ားကို အတင္းအၾကပ္နမ္းေနသည္မွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသည္မသိ ညီ့နႈတ္ခမ္းပါးေလးမွာ နီေစြးစြတ္စုိလ်က္ ရွိျပီ။ ကြ်န္ေတာ့အက်ီၤမ်ားကုိ ဆြဲခြ်တ္ေနသူမွာ အသိစိတ္လြတ္သူနယ္။
ကြ်န္ေတာ္တစ္ခ်က္ခြင့္ေတာင္းမိေတာ့ အနမ္းမ်ားျဖင့္တုန္႔ျပန္သည္မုိ႔ အခ်ိန္ၾကာၾကာမဆြဲေတာ့ဘဲ တစ္ၾကိမ္တည္းနာက်င္ေစမည့္ နည္းလမ္းကုိေရြးမိသည္။ အခုနက ဖတ္လိုက္မိတာက ဒါဟာနာက်င္ေစေပမယ့္ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနသားမက်မခ်င္း နာက်င္မႈထက္ေတာ့အဆင္ေျပသည္ဟု ဆုိသည္ကုိး။
ကြ်န္ေတာ့မ်က္လုံးအစုံေမွးမိွိတ္သြားမိသည္အထိ အေတြ႔အာရုံကဖမ္းစားလိုက္သည္။ နူးညံ့ျပည့္သိပ္ျခင္းက ကြ်န္ေတာ့အသိစိတ္မ်ားကုိ လြတ္ထြက္သြားေစသည္။ ဘာဆုိဘာမွသတိမထားမိရေတာ့ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ထုံထုိင္းေ၀၀ါးလုိ႔သြားသည္။ ညီကား မ်က္နွာကုိေခါင္းအုံးနွင့္ကြယ္လုိက္ေသာ္လည္း လက္မွအေၾကာငယ္မ်ားေပၚသည္အထိ အိပ္ယာခင္းတုိ႔ကုိ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကုိင္ထားသည္ကုိေတြ႕ေတာ့မွ
ကြ်န္ေတာ္ေနာင္တရခ်င္သြားသည္။ အခုမွေတာ့ ျပန္စလုိ႔မျဖစ္ ညီပုိနာက်င္ရေပမည္။
အနည္းငယ္ေနသားတက်ျဖစ္ခါမွ မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္မိေတာ့ နီရဲပါးလႊေသာညီ့နႈတ္ခမ္းငယ္တုိ႔ဟာ
ကြ်န္ေတာ့ကို ပုိမုိရစ္မူးရီေ၀ေစသည့္အေၾကာင္းတရားမ်ားသာ။ တမင္မျမဴစြယ္ေသာ္လည္း ပင္ကုိယ္စိတ္ရုိင္းနဲ႔ကြ်န္ေတာ့မွ ၾကမ္းတမ္းရေတာ့သည္။
ခ်စ္ရသူ၏ အထိအေတြ႕သစ္တြင္ ညစ္ညမ္းေသာနႈတ္ထြက္စကားတုိ႔ပြင့္အန္မက်လာေစရန္ ခ်စ္တယ္ ဟူေသာစကားကိုသာ အထပ္ထပ္သုံးနႈန္းရင္း အၾကားအလပ္မရွိတုိး၀င္ေနမိသည္။
ကြ်န္ေတာ္တကယ္ကုိ ရူးသြပ္သြားေတာ့မွာ …….. ညီ့နႈတ္ခမ္းပါးေလး၊ တုိးဖြဖြ ညည္းညူရွာေသာ အသံမ်ွင္မ်ွင္ေလး
နာက်င္ျခင္းျဖင့္ ၀ဲတက္လာေသာ က်လုလုမ်က္ရည္တစ္စက ဖ်တ္ခနဲေစာင္းငဲ့လုိက္သည့္အခါ ေခါင္းအုံးေပၚသုိ႔ ျဖဳတ္ခနဲေၾကြက်သြားပုံေလး ….. အား ကေလးဟာ ကြ်န္ေတာ့စိတ္ေတြကို တကယ္အထိန္းအကြပ္မဲ့ေစေတာ့တာ။
ကြ်န္ေတာ့နႈတ္ခမ္းေတြကုိ ေရငတ္သူလုိအတင္းဆြဲယူနမ္းရိႈက္ရင္း ကြ်န္ေတာ္ေပးသမ်ွအလုံးစုံကုိခံယူဖုိ႔ၾကိဳးစားေနသည့္ပုံစံကပင္ ကြ်န္ေတာ့ေသြးတုိ႔ကုိ ပုိဆုိးေစသည္။
တဆင့္ျခင္းတက္လာသည့္ သာယာမႈအစုစုတုိ႔တြင္ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ရုန္းမထြက္နုိင္ေတာ့။
အား ……. ဘယ္လုိနူးညံ႔အိေထြးျခင္းမ်ိဳးလဲကြာ။ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ဟာ ဒီေလာက္ေတာင္
အိစက္ျပည့္တင္းရသလားေလ။ ညီရယ္ ကုိယ္တကယ္ကုိ မရပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးကြာ။
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းတုိး၀င္လႈပ္ရွားမႈေနာက္ ညီ့ခႏၶာကုိယ္ေလးက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဖိ၀င္ခ်လာေတာ့
နာလုိ႔လားအေတြးနဲ႔လန္႔သြားခဲ့သည့္တုိင္ အဆုိးေလးကေတာ့ မရပ္တန္႔ဖုိ႔အတြက္ ကြ်န္ေတာ့ေက်ာျပင္ကုိတင္းတင္းဖက္တြယ္ရင္းေျပာလာေတာ့ ဖြဖြရယ္မိရသည္။ ဆုိးလုိက္တဲ့ကေလးရယ္
ကိုယ္တကယ္လူဆုိးျဖစ္ရေတာ့မွာပဲ။ ဘာလုိ႔ အဲ့ေလာက္ ၾကမ္းတမ္းခ်င္စရာေကာင္းေနပါလိမ့္ကြယ္။
ရဲေနျပီျဖစ္ေသာ လည္တုိင္၊ ပခုံးသားတုိ႔အျပင္ ပါးျပင္ေပၚကပါးခ်ိဳင့္ေလးအေပၚ နွာတံဖိနွစ္ရင္း
အေမာေျဖစရာရွာမိသည္။ နီျမန္းစုိစြတ္ေနေသာ နႈတ္ခမ္းမ်ားက အပ္ခ်ည္နွင့္အပ္ကဲ့သုိ႔ ဖယ္ရွားျဖတ္ေတာက္၍မရနုိင္ေအာင္ ခ်ိတ္ဆက္လ်က္။ ညီ့ရင္ဘတ္ေပၚမွ ပန္းေရာင္မက် အသားေရာင္မကသည့္
ကြ်န္ေတာ္တစ္ခါမွမပစ္မွားဖူးသည့္ အသားစုိင္ေလးနွစ္ခုေပၚ ဖိကပ္စုပ္နမ္းမိေတာ့ ညီက ခပ္တုိးတုိးေအာ္ညည္းသည္။
ေခြ်းတုိ႔ျဖင့္ ျပည့္သိပ္ေနေသာညီ့ခႏၶာကုိယ္ကုိ ေပြ႕ပုိက္ရင္း နႈတ္ခမ္းနဲ႔နီးသမ်ွ နူးညံ႔သည့္အသားအရည္တုိ႔ကုိ မဲခ်မိသည္။ ခ်ိဳျမိန္လိႈက္ေမာျခင္းကား အဆက္မျပတ္စီးသည့္ေရေတြလုိ။ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ မနမ္းဖူးသည့္တုိင္ စိတ္ဆႏၵေဆာင္ရကား အလုိအေလ်ာက္တတ္ေျမာက္ျခင္းက ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္။
အခ်ိန္နည္းနည္းရလာခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ခံစားရသည့္သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ ခ်ိဳျမိန္ေႏြးေထြးမႈအလုံးစုံကုိ ညီပါခံစားရျပီထင္။ ေခါင္းကိုေမာ့ျပီး နႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းကုိကုိက္ကာ အိပ္ယာခင္းစေတြကို တင္းတင္းဆုပ္ထားသည့္ ညီ့အသြင္က ကြ်န္ေတာ့ေသြးေတြကုိေခါင္းမွေျခသုိ႔ ေျပာင္းျပန္တစ္ခါ၊ အတည့္တစ္ခါစီးေစသည္။
“ ခ်စ္လုိက္ရတာကေလးရယ္”
“ အင္း … ခ်စ္တယ္ ကုိကုိ ….. Ah ကြ်န္ေတာ္ .. ကုိကုိ႔ကုိ ah hm ခ်စ္တယ္ အင္း”
လိႈက္ေမာေသာညီ့အသံတုိးဖြဖြတုိ႔က ကြ်န္ေတာ့ကုိပုိမုိျမန္ဆန္ေစလာသည္။
“ ကုိယ္ နည္းနည္းေလးျမန္မယ္ ကေလးအဆင္ေျပပါ့မလားဟင္”
အသာအယာေခါင္းညိတ္ျပရင္း တစ္ဖက္သုိ႔မ်က္နွာလႊဲသြားေတာ့ ခုနကအရာထင္ျပီးေသာ လည္ပင္းေပၚမွအမွတ္ထံ မ်က္နွာအပ္ကာ အနည္းငယ္ၾကမ္းတမ္းစြာ စုပ္ယူလုိက္သည္။ ကြ်န္ေတာ့အပုိင္အမွတ္အသားမ်ား ညီ့ခႏၶာကုိယ္ေပၚျပည့္ေနသည္ကုိျမင္ရျခင္း ပုိ၍ပုိ၍ ၾကမ္းတမ္းလိႈက္လွဲေစလာသည္။
“ ကေလးရယ္ ….. ကုိယ္ေလ …. အင္း ….”
တျဖည္းျဖည္းပုိျပီးနက္လာသည့္အေမွာင္ေခ်ာက္ထဲမွ ကြ်န္ေတာ္ရုန္းမထြက္နုိ္္င္ေတာ့သလုိ ညီ့အားလည္း လုံး၀စုံးစုံးျမဳပ္ေစသည္အထိ ဆြဲခ်ေနမိသည္။ ညီ့နႈတ္ခမ္းမ်ားကခ်ိဳသည္။ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပုိင္ေသာ ညီ့ခႏၶာငယ္ကလည္း ခ်ိဳျမိန္ျခင္းအတိျပီးအပ္သည္။
ညီ့လက္ေခ်ာင္းမ်ားကြ်န္ေတာ့ေက်ာျပင္သုိ႔ပုိ၍တင္းၾကပ္လာသည္။ ညီ့အသံတုိးတုိးေလး မဆုိစေလာက္က်ယ္လာျပီးလ်င္ ပုိမုိတုိး၀င္လာသည့္အေရအတြက္ပုိမ်ားလာသည္။
ခ်စ္လုိက္တာ …. ကုိယ္ မင္းကုိ ခ်စ္လိုက္ရတာ ကေလးငယ္ရယ္။
နားရြက္ဖ်ားေလးကုိေထြးငုံရင္း ရူးသြပ္တပ္မက္ရျခင္းအေၾကာင္းအရာအစုံကုိဖြင့္ခ်မိျပီးခဏ ကေလး၏ လႊတ္ခ်မႈတခ်ိဳ႔ ကြ်န္ေတာ့လက္ဖ်ားမ်ားတြင္ သက္ေသ။
ရင္ခြင္ထဲသုိ႔ပုံက်ျပိဳဆင္းလာသူကို ကုိယ့္ရင္ဘတ္နဲ႔သူ႔ေက်ာျပင္ထိေနသည့္အေနအထားသုိ႕ေျပာင္းလုိက္ျပီး အေနာက္မွ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ေပြ႔ကာ လည္တုိင္ေဖြးေဖြးေပၚ အနမ္းမ်ားၾကဲခ်မိျပန္သည္။ ညီ့နားရြက္ဖ်ားေလးသည္
နမ္းမ၀ခ်င္စရာအစိတ္အပုိင္းငယ္။
ေလဟာနယ္ …… ကြ်န္ေတာ္နွင့္ကေလးငယ္သာရွိေသာ ကမၻာ။ ခ်ိဳျမိန္မႈအတိျပီးေသာ ထုိေခ်ာက္ကမ္းပါးေအာက္သို႔
ကြ်န္ေတာ္ေက်ေက်နပ္နပ္ခုန္ခ်လိုက္မိျပီးေနာက္ “ ခ်စ္တယ္ ကေလးရယ္” ဟု မပ်က္မကြက္ဆုိမိသည္။
အားအင္လက္က်န္မရွိေတာ့သည့္တုိင္ ညီ့ရင္ဘတ္ေပၚမ်က္နွာအပ္ကာ ေနာက္ဆုံးေသာခြန္အားျဖင့္ ညီ့ေမးဖ်ားေလးကုိနမ္းမိသည္။ ျပန္ရသည့္ကာ နႈတ္ခမ္းလႊာတစ္ခုလုံးေႏြးေထြးစြာ။ ႏြမ္းလ်လ် အျပဳံးငယ္ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့ကမၻာတစ္ခုလုံး ရုတ္ခ်ည္းလင္းလက္သည္။
ရျပီ …. ဒီေလာက္ဆုိ
ေနအလင္းစက္သည္ ဘုန္းလကာၤ၏အပုိင္။
ထပ္ေျပာပါမည္ …… ေနအလင္းစက္ကုိဘုန္းလကၤာပုိင္ဆုိင္ျပီး ဘုန္းလကာၤကုိေနအလင္းစက္ပုိင္ဆုိင္သည္။
တစ္စုံတစ္ရာ တုိးေ၀ွ႔ေနွာင့္ယွက္၍မရနုိ္င္ေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအလုံးစုံကုိ ကြ်န္ေတာ့ရင္ခြင္တြင္းမွကေလးငယ္ပုိင္သည္။
ဆုပ္ကုိင္မိေသာလက္ဖ်ားေလးတြင္
ကြ်န္ေတာ့္နွလုံးသားတစ္ခုလုံး၊
ဘ၀တစ္ခုလုံးပုံ၍ထားသည္။
ဤကမၻာေျမေပၚ၀ယ္
အျပိဳင္စၾက၀ဠာတစ္ခုတည္ရွိပါအံ့
ထုိ Parallel Universe ကုိ ညီ ဟု
အမည္တပ္ပါမည္။
ခ်စ္ျခင္းတရားသည္ ညီမွလြဲ၍
ေခါင္းစဥ္တပ္၍လိပ္မူစရာမရွိ။
ဘုန္းလကာၤ
မေန႕ညကတင္မယ္ဆုိျပီး ေရးေနရင္း
တကယ္ၾကီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတာ 😥😥
အားနာပါတယ္၊ ေတာင္းလည္းေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္။
ဒီေန႔ေတာ့ အရမ္း၊ အရမ္းအရွည္ၾကီးေရးထားတာမုိ႔
သိပ္သေဘာေကာင္းတဲ့ Dreamveller တုိ႔က
သိပ္ေတာ္တဲ့ အိအိေလးကုိခြင့္လႊတ္မယ္မဟုတ္လားဟင္
Unicode
" ဒါဆိုဒီနေ့တော့ဒီလောက်ပဲမနက်ဖြန်ကံကောင်းကြပါစေဗျာ"
" ဟုတ်ကဲ့ပါအစ်ကို"
ကျောင်းသားတွေအကုန်ကုန်မှအခန်းမီးကိုပိတ်၊ပြတင်းပေါက်တွေပိတ်နေချိန်မှာပင်
ဖုန်းဝင်လာ၍ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။
" ဟေ့ကောင်ငဘုန်းမင်းကျောင်းဆင်းပြီလား"
" အေးခဏနေဆင်းတော့မလို့ဘာဖြစ်လို့တုန်း"
"ငါတို့ဒီမှာလူစုံနေလို့ကွဟိုကောင်သူရိန်စိုးပြန်ရောက်နေတယ်အဲ့ဒါမင်းကိုတွေ့ချင်တယ်ဆိုလ လှမ်းခေါ်တာလာခဲ့"
" ဟုတ်လားငါသူနဲ့မတွေ့ရတာကြာလှပြီပဲ"
" အေးအဲ့ဒါကြောင့်လာခဲ့လို့"
" ဒါပေမယ့်"
" ဟေ့ကောင်ဘာမှမဒါပေမယ့်နေနဲ့ခဏပဲဟာလာခဲ့ငါလာခေါ်မယ်အခု"
ပြောချင်တာပြောပြီးဖုန်းချသွားတော့ကျွန်တော့မှာခေါင်းခါယမ်းရင်းပြုံးမိရသည်။
ဆယ်တန်းအထိတပူးပူးတတွဲတွဲပေါင်းသင်းခဲ့သည့်ငယ်သူငယ်ချင်းများ။ကျောင်းတက်ကြတော့ကျွန်တော်က သန်လျင်၊ဝင်းသူရနဲ့သူရိန်စိုးကစီးပွားရေး၊မင်းပြည့်၊ထက်ဟိန်းနိုင်နဲ့သီဟစိုပြေတို့ကတော့အဝေးသင်၊ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ပါသေးတယ်မဒီမမနဲ့ချစ်စုလင်းသူတို့နှစ်ယောက်ကတော့စင်ကာပူမှာသွားတက်ကြ တာမို့ဒီလိုနဲ့ကျွန်တော်တို့အကုန်တစစီကွဲကုန်ကြတာ။လွန်ခဲ့တဲ့သုံးလလောက်ကမှဝင်းသူရနဲ့အမှတ်မထင်ပြန်ဆုံရင်းကျန်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့မှနည်းနည်းစီပြန်တွေ့ရခြင်း။အခုတော့သဘောၤသားသူရိန်စိုးကပြန်ရောက်လာပြီ ဆိုတော့ဝိုင်းကောင်းနေတာပဲဖြစ်ရမည်။မသောက်တတ်ပေမယ့်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ကတခါတလေမှဆုံတာဆို တော့သွားလိုက်တာကောင်းပါတယ်လေ။အခန်းတံခါးကိုပိတ်ပြီးကျောင်းဝင်းအပြင်ဘက်လျှောက်ရင်းညီ့ထံဖုန်းဆက်ဖို့ပြင်မိသည်။နာရီကိုကြည့်တော့ညီရုံးမဆင်းလောက်သေး။
" ဟေ့ကောင်ငဘုန်းတက်"
မြန်လှချည်လားအခုလေးတင်ဖုန်းချလိုက်တာကိုပဲ။မထူးတော့တာနဲ့ပဲကားပေါ်တက်လိုက်ရတော့သည်။
" မင်းတို့ကဒီနားမှာလား"
" အေးလေမင်းကိုခေါ်လို့လွယ်အောင်"
ဆိုင်ရှေ့ကားထိုးရပ်တော့ဆင်းပြီးတာနဲ့
" ဟေ့ကောင် သွားနှင့်ငါဖုန်းဆက်လိုက်ဦးမယ်"
" ဖုန်းဆက်တာများအထဲရောက်မှဆက် လာ "
လက်ထဲကဖုန်းကိုလုယူပြီးဝင်သွားတာမို့လိုက်ရပြန်သည်။တဇွတ်ထိုးလုပ်တတ်ပုံကတော့မပြောင်းလဲသေး။
" ဟေ့ကောင် ငဘုန်းဟားလူရုပ်သူရုပ်ထွက်လို့ပါလားကွ"
" အေးမင်းလည်းလူပုံပေါက်လာသလိုပဲ"
နှစ်ပေါင်းများစွာကြာသော်လည်းခင်မင်မှုဟူသည်မှေးမှိန်သွားသည့်အရာမဟုတ်။စကားစမြည်ပြောရင်း နာရီဆီအကြည့်ရောက်သွားရာမှဖုန်းပြန်တောင်းဖြစ်သည်။
" ငါ့ဖုန်းပြန်ပေးဦးကွ"
" မင်းဖုန်းကိုငါကဘာလုပ်မှာကျ"
" ဟေ့ကောင် ဖုန်းဆက်မလို့ကွ ပေးစမ်းပါ"
" မယားကြောက်လို့ ပြောရအောင်လည်းယူထားတာကအတောင်၂၀ဝတ်"
ဖုန်းကိုပစ်ပေးရင်းမဲ့ရွဲ့ပြောတော့ကျွန်တော့မှာမျက်နှာပူခနဲ။သူကတော့ကျွန်တော်နဲ့ညီ့အကြောင်းအကုန်သိထားပေမယ့်ကျန်သူငယ်ချင်းများအတွက်ထူးဆန်းလို့နေမလား။ အထင်သေးတာဘာညာထားလိုက်ပါစေဦးနှစ်ကာလများစွာကွဲကွာခြင်း၏ပြန်တွေ့ခြင်းတွင် ကျွန်တော်နဲ့ကလေး၏လက်တွဲမှုကို topic တစ်ခုအဖြစ်နှင့် ရှုံ့ချတာမျိုးလုပ်လာမည်ဆိုလျင် ကလေးကွယ်ရာမှာမို့ဆိုပြီးကျွန်တော်အသာတကြည်လျှော့မပေးနိုင်။ နောက်ဆက်တွဲများကိုတွေးမိသဖြင့်သူ့မျက်နှာကိုဖျတ်ခနဲကြည့်မိတော့
" လုပ်မနေနဲ့ဒီကောင်အကုန်သိတယ် သဘောၤသားပါဆိုနေ မင်းထက်တောင် ဒီလောကအကြောင်းသိချင်သိနေမှာ။ထက်ဟိန်းနိုင်ကလည်းသူ့အမျိုးသားကအမေရိကန်လေသူတို့ကဟိုမှာတရားဝင်ယူထားတာကွ"
" ဟမ် ငါလည်းမသိရပါလား"
" ဟိုအဲ့ဒါက"
ကာယကံရှင်ကချီတုံချတုံဖြစ်နေကာမှ
" သြသူတို့ကတရားဝင်လက်ထပ်ထားတော့မင်းတို့အားငယ်မှာစိုးလို့တဲ့ကွ"
" ဟာမဆိုင်တာ"
" ဆိုင်တာမဆိုင်တာထားဒီနေ့ငါတို့အားလုံးစုံတုန်းမင်းသောက်ရမယ်။မင်းဟာလေးကို နောက်မှဖုန်းဆက် ရော့တစ်ခွက်"
" ဟာငါမသောက်တတ်တာသိသားနဲ့။ သောက်လည်းမသောက်ချင်ဘူး"
" မရဘူးဟေ့ကောင် သောက်ရမယ်ဒါပဲ"
လူအင်အားရောစိတ်အင်အားပါ မတော်မတရားတွေသုံးနေပြန်တော့လူကမနေနိုင်။
" ကဲ သောက်ပြီကွာ "
" ဒီလိုမှပေါ့ငါ့ကောင်ရ"
အရက်ကလေးနည်းနည်းဝင်တော့စကားဝိုင်းကပိုမိုစိုပြေလာသည်။ ထွေရာလေးပါး ပြောနေရင်းအိမ်ထောင်ရေးကိစ္စဘက်ရောက်လို့သွားသည်။
" ဆိုတော့မင်းကောင်လေးကမင်းထက်ငယ်တယ်ဆို"
မေးလာသူ၏မျက်ဝန်းတို့ မည်သည့်အရိပ်မှမရှိမှန်းသေချာတော့မှ
" အင်း၁၇နှစ်လောက်ကွာတယ်"
" My God!!! အတော်ကွာတာပဲ။မင်းမွေးရင် မင်းသားလောက်ရှိတယ်"
" သူတောင်းစားအဲ့လိုပြောစရာလားသူများစုံတွဲကို"
သူရကဝင်ထောက်တော့သူရိန်စိုးခမျာမျက်နှာငယ်နှင့်။
ကျွန်တော် တစ်ချက်ရယ်လိုက်ပြီး
" နေပါစေ ပြောပါစေကွာသူပြောတာလည်းဟုတ်သားပဲဟာ။သားအဖလောက်ကွာလို့လည်းငါ့မှာချစ်သူလိုရော၊ ညီလို၊ သားလိုပါ စောင့်ရှောက်နေရတယ်"
" သောက်ပိုတွေ ... ညီလိုသားလိုဆိုဟိုဟာမဖြစ်ဘဲနေလေ"
ကမန်းကတန်းမြိုချမိသောအရက်တို့သီးနင်ကုန်တော့၏။
" ဟေ့ကောင် ဘယ်ဟိုဟာမှမဖြစ်ဘူးကွငါတို့ကဒီတိုင်း"
" ဘာဒီတိုင်း .... တကယ်"
" အေးပေါ့ကွဒါကမဖြစ်မနေလိုတာမှမဟုတ်ဘဲ"
" ဟ မင်းဟာတကယ်ကြီးလား"
" အေးဆိုနေ"
ကျွန်တော့ကိုကြည့်လာသည့်အကြည့်များကားလန့်တောင်သွားရသည်။
" ကျားဥပုပ်စောင့်တယ်ဆိုတာငတ်ချင်လို့ကွ"
" ဟေ့ကောင်တွေ တော် တော် .... ညီ့မသိတဲ့နေရာမှာ
မဟုတ်ကဟုတ်ကတွေ မပြောကောင်းပါဘူး"
" အော်ဟော် .... ငါ့ကောင်တစ်ကောင် တော်တော်လည်းသွက်သွက်ခါနေပြီကိုး"
" တကယ်ပဲမင်းတို့ဘာမှမဖြစ်သေးဘူးလား"
သိချင်ရုံကလွဲပကတိကြည်သောမျက်ဝန်းများဖြင့်ထက်ဟိန်းက မေးလာတော့ကျွန်တော်ပြုံးရင်း ခေါင်းခါမိသည်။
" ဒီလိုဆိုမဟုတ်သေးဘူးကိုဘုန်းရာ"
အဖွဲ့ထဲတွင် အေးဆေးတည်ငြိမ်ပြီး စကားနည်းသူထက်ဟိန်းကပါ ဝင်ဆွေးနွေးလေတော့ ကျွန်တော့မှာ မျက်ခုံးပင့်မိရတော့သည်။
" ဒီလိုကိစ္စကို ရှောင်နေရုံနဲ့တစ်သက်လုံးမင်းတို့အဆင်ပြေမှာမဟုတ်ဘူးလေကွာ"
" အဲ့ဒါကကွာ"
" အသက်ကဖြင့်၄၀အခုထိရှက်ရင် မျက်နှာကြီးကရဲပြီးနားရွက်တွေပါနီလာသေးတယ် ဟားဟားဟား"
ကျွန်တော်ကဘာမှမတုန့်ပြန်ဘဲအရက်ခွက်ကိုသာမော့သောက်တော့ဝိုင်းရယ်ကြပြန်ရော။ငယ်ကတည်းက
ဒီကောင်တွေကဒီလိုပဲ။
" ငါပြောမယ် ငဘုန်း .... ငါလည်းအိမ်ထောင်သည်တော့မဟုတ်ပေမယ့်ဒါမျိုးကိစ္စဆိုတာ ရှောင်စရာတော့မဟုတ်ဘူးလို့ထင်တယ် နေစမ်းပါဦးမင်းတစ်ခါမှအဲ့လိုစိတ်မဖြစ်ဘူးလား"
" ဟေ့ကောင်"
" ဟေ့ကောင်လုပ်မနေနဲ့ဒီဝိုင်းမှာမိန်းကလေးလည်းမပါဘူးဘာငဲ့ကွက်နေစရာမှမရှိတာ လုပ်စမ်းပါ
ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း"
" အေးလေသူ့ကောင်လေးအစားငါရင်မောလိုက်တာ
ငဘုန်း မင်း သူနဲ့စကားတော့ပြောပါတယ်နော်"
" ငါလုပ်လိုက်ရင် သေတော့မယ် စကားတော့ပြောတာပေါ့ကွမပြောဘဲနေမလား"
" သြ အေး တော်သေးတာပေါ့မဟုတ်ရင် နေလင်း ဘာ ဘာ နေဘာဖြစ်တယ်"
" နေအလင်းစက်ပါကွာ"
" သြ အေး နေအလင်းစက် အမယ်လေးနာမည်နဲ့တင်သေမှာ"
" ညီကလူချောကွ"
" သူတောင်းစားဒါကျမြန်တယ် မင်းဟာလိပ်"
" ပေါက်တူးပါကွာ"
" လိပ်တံဆိပ်ပေါက်တူးကွာ"
" ကြံကြံဖန်ဖန်ကွာ"
တစ်ယောက်တစ်ပေါက်ပြောနေသည်ကိုကြည့်ရင်း ခေါင်းအသာယမ်းမိရသည်။ထိုကဲ့သို့စကား ဝိုင်းမျိုးမကြုံရတာကြာပြီမို့ ကျွန်တော်လွတ်လပ်ပေါ့ပါးနေမိသည်။
" ဟေ့ကောင်ငဘုန်းငါမေးတာဖြေမင်းတကယ်ပဲဟိုစိတ်မဖြစ်ဘူးလား"
" အာ ဒီကောင်"
" ဟုတ်တယ် ကိုဘုန်း ဖြေစမ်းပါမင်းကိုစပ်စုနေတာမဟုတ်ဘူး။မင်းတို့အတွက် အကြံညဏ်ပေးချင်တာကွ"
" အေးလေထက်ဟိန်းကအိမ်ထောင်သက် ၅နှစ်တောင်ရှိပြီ၊မင်းသူ့ဆီကအကြံယူသင့်တယ်"
တကယ်တမ်းပြောရကြေးဆိုကျွန်တော့မှာဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်ပြီးတိုင်ပင်ဆွေးနွေးစရာရယ်မရှိ။အတတ်နိုင်ဆုံးချစ်ခြင်းမေတ္တာရယ်နားလည်မှုရယ်ဖြင်သာတည်ဆောက်ထားရခြင်း။အိမ်ထောင်ရေးရယ်လို့အတိအကျမဟုတ် သည့်တိုင်လူနှစ်ယောက်အတူတကွရှင်သန်ရပ်တည်နေတယ်ဆိုကတည်းကဒါအိမ်ထောင်ကျတာလို့ ဆိုနိုင်သည်မဟုတ်ပါလား။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်လုံး ထိုကိစ္စနှင့်ပတ်သတ်ပြီး မပွင့်လင်းမိ။ ဆွေးနွေးဖို့လည်း စကားစမရောက်မိ။ အလုပ်သွား၊အလုပ်ပြန် ထမင်းစား ရုပ်ရှင်အတူကြည့်ချင်ကြည့်၊ စာဖတ်ချင်လည်းဖတ် ဒီလိုနဲ့ညဘက်ရောက်ပြီးအိပ်တော့တာပင်။ပိတ်ရက်တွေမှာလည်းညီကဒီဇိုင်းတွေလုပ်ချင်လုပ်နေရသလို ကျွန်တော်ကစာအုပ်တွေစစ်နေရတဲ့ အခါမျိုးလည်းရှိသည်။ အပြင်တောင်မသွားဖြစ်တာ အတော်ကြာလှပေါ့။
လုံးဝေ၀းကွာသွားရပါပြီဟု စိတ်ဒုံးဒုံးချလွမ်းလိုက်ရသည့်အခြေအနေမှသည်အတူတူနေနိုင်သည့်အခြေအနေသို့ ရောက်သည့်တိုင်အောင် ဖြတ်သန်းလာကြရသူများမို့ လက်ရှိအနေအထားကိုပင်အကောင်းဆုံးနှင့် အကျေနပ်ဆုံးဟု သတ်မှတ်ထားပြီး တည်ဆောက်နေကြရသည်လေ။
" ဟေ့ကောင် ငါတို့ပြောတာကြားလား"
" အမ် ... အေး ကြားပါတယ်"
" ကြားရင်လည်းပြန်ပြောဦး ငါတို့ကစေတနာနဲ့ပြောပြနေတာ။မင်းတို့နှစ်ယောက်ကြား ဝင်ရှုပ်နေတာမဟုတ်ဘူးကွ"
" သိပါတယ်ကွာ .... ငါကလည်း ဘာပြောရမှန်းမသိလို့ပါ"
" နေစမ်းပါဦး မင်းအဲ့လိုပုံနဲ့ မဟုတ်မှ အဲ့ညီလေးက ရည်းစားစကားစပြောတာလား"
မှန်သောစကားမို့ကျွန်တော်ဘာမှမပြောနိုင်။ မျက်စိရှေ့က အသားကင်တစ်ဖတ်ကိုကောက်ဝါးမိတော့ လျှာပါအပူလောင်ရတော့၏။
" သေလေ ... ရှက်ရမ်းရမ်းပြီးစားတာ အိုးကအခုမှချတာကွ"
သူငယ်ချင်းတွေဆိုသည်မှာ လူကိုအရှက်ရအောင်လုပ်ဖို့ တမင်ပြန်လာသလားမှတ်ရအောင်ပင်။
" ကဲ ကိုဘုန်း ..... မင်းတို့နှစ်ယောက်အကြောင်းပြောစမ်းပါ။ မင်းမပြောတတ်ရင် ငါတို့မေးမယ်ကွာ
နေဦး ... ရော့ တစ်ခွက်သောက် ဒါမှ မင်းသွက်လာမှာ"
" သြ အေး သူက သိပ်သွက်တာကိုး"
" မင်း ဝင်မရှည်စမ်းနဲ့ သူရ .... ငါကအေးတာ မပိန်းဘူးကွ"
ထက်ဟိန်း၏အဖြေမှာ ကျွန်တော့ဘက်လှည့်လာသောမျက်လုံးများ။
မထူးတော့ပါ။ ရှိတဲ့တစ်ခွက်ကိုမော့သောက်မိတော့ ရင်တစ်ခုလုံးပူဆင်းသွားရသည်။
" အင်း ..... ဖြစ်လားဆိုတော့ တစ်ခါတလေပေါ့ကွာ"
" အဲ့အခါ မင်းဘယ်လိုဖြေရှင်းတုန်း"
" အဟွတ် ... ဟွတ် "
" ဖြည်းဖြည်း ..... ဟေ့ကောင်"
" ဒီတိုင်းပဲ ... ဒီတိုင်းပဲပေါ့ဟ"
" ခက်တာပဲ မင်းကတော့"
" မင်းကောင်လေးပုံ ငါတို့ပြဦး"
သူတို့ပဲ ငမ်းငမ်းတက်ကြည့်ချင်ပြီး Gallery ထဲတွင် ညီ့ပုံများသာရှိတော့ ဆဲသေး၏။
မွေးရကျိုးမနပ်တဲ့သားဆိုတာကတဖုံ၊ မင်းကတော့များတယ်ဆိုတာကတစ်မျိုး။
" ကောင်လေးက ငယ်သေးတာကိုး ရုပ်ကလည်းချောသေး ... သူကဘာလုပ်တာ"
" အင်ဂျင်နီယာ"
" အင်း အလုပ်ကလည်းကောင်း ငါပြောမယ် ငါ့ကိုကြည့် ကိုဘုန်း"
ထက်ဟိန်း၏လေသံက အတည်အတံ့။
" မင်းကောင်လေးက ဘာပြသနာမှမရှိဘူး ကိုဘုန်း ရုပ်ရည်၊ ပညာအရည်အချင်း၊ အလုပ်အကိုင် ပြီးတော့အသက်အရွယ်ကလည်း ငယ်တုန်းရွယ်တုန်း၊ ကျန်းမာရေးလည်းကောင်းတယ်မဟုတ်လား"
" ဒီမှာလေ 4 packs နဲ့ ဒီကောင်တောင် ဗိုက်မပူတာပဲရှိတာ ဘာကြွက်သား ရှိလို့တုန်း"
ညီတစ်ယောက် ရွဲ့ပြီးထည့်ထားပေးသော ဓါတ်ပုံကား သူရိန်စိုးပါးစပ်ထဲကျွန်တော့ကိုလှောင်ပြောင်စရာ။
" ကျန်းမာရေးကောင်းပြီး ငယ်ရွယ်တဲ့ယောက်ျားသားတစ်ယောက်က ဒါကိုအလိုမရှိဘူးလို့မင်းထင်နေတာလား ကိုဘုန်း"
ကျွန်တော်မတွေးမိခဲ့။ ဒါကြီးကိုဖွင့်ပြောရမှာကို တမျိုးထင်သွားမလား၊ ညီ စိတ်ခုသွားမလား၊ ဒီလိုတွေးလိုက်ရင် ညီများစိတ်ခုသွားမလား ဟူသည့်အတွေးမျိုးသာတွေးဖြစ်ခဲ့ပြီး ညီ့ဘက်ကိုတစ်ချက်ကလေးမှတောင်မတွေးမိခဲ့။
" အင်း ... ငါမတွေးဖြစ်ခဲ့ဘူး"
" အေး အဲ့ဒါပဲ .... မင်းကသာ ဖြူစင်ပြနေတာ။ မင်းကောင်လေးဘက်ကို မင်းမတွေးမိဘူးမဟုတ်လား။
စဉ်းစားကြည့်စမ်း 23 နှစ်အရွယ်ယောကျာ်းတစ်ယောက်က အဲ့စိတ်မရှိဘူးဆိုတာဖြစ်နိုင်လား"
ကျွန်တော်ဘာမှမတုန့်ပြန်နိုင်ခဲ့။
" ငါကြားမိသမျှမင်းတို့ဇာတ်လမ်းအရ သူက bi ဖြစ်နိုင်မလား"
" မပြောတတ်ဘူး သူကတော့ကောင်မလေးတွေလည်းကြိုက်တယ်ပြောတာပဲ ဒါပေမယ့် ရည်းစားဦးကတော့ ငါပဲ "
" အေး အဲ့ဒါပြောတာလေ။ ရည်းစားတောင်ဘာမှမထားရသေးဘဲ မင်းနဲ့ပဲ ချစ်သူဖြစ်၊ မင်းနဲ့ပဲ အတူနေရတာ
ဒီလောက်ငယ်သေးတဲ့ခလေးက ဘာကိုမှမစူးစမ်းချင်ဘူးဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလားကွာ မင်းနည်းနည်းကိုယ်ချင်းစာစမ်းပါ"
အခုလိုပြန်တွေးကြည့်မိတော့လည်း ကျွန်တော်တကယ်အတ္တကြီးမိခဲ့သည်ပဲ။ ကျွန်တော်ညီ့ဘက်ကိုတစ်ချက်ကလေးမှလှည့်မကြည့်မိခဲ့။ညီလည်းပဲသွေးနဲ့သားနဲ့ဆိုတာကို ကျွန်တော်မေ့ထားမိသည်။ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်း သူတော်ကောင်းလုပ်ရုံမျှနဲ့ ညီရော ဘယ်လိုစိတ်အခြေအနေရှိလိမ့်မလဲ ကျွန်တော်တကယ်ကြီး လျစ်လျူရှုခဲ့မိသည်ပဲ။
" ချစ်ခြင်းမေတ္တာမှာ Sex ဆိုတာကို မလိုအပ်ဘူးလို့ထင်ကောင်းထင်နိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် ငါတို့လိုဆက်ဆံရေးမျိုးတွေကျတော့ တခါတခါ အချစ်တစ်ခုတည်းနဲ့တည်ဆောက်လို့မရနိုင်တာတွေရှိတယ် ကိုဘုန်း။ ငါပြောတာကိုမင်းသဘောပေါက်မှာပါ ..... မဖြစ်မနေဒါကြီးကိုဦးတည်ဖို့ဆိုလိုတာမဟုတ်ဘူးကွာ။အချိန်တိုင်း ကုတင်ပေါ်ရောက်ဖို့လည်းမလိုအပ်ဘူး။ သာမာန် ယောကျာ်းနဲ့မိန်းမပတ်သတ်မှုမှာတောင် ဒါကလိုအပ်သေးတာကွာ ငါတို့လို ဘာမှချည်နှောင်ထားစရာမရှိတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးမှာ ဒါကတော့တခါတခါ လိုအပ်တယ်လို့ ငါပြောချင်တာ"
" မင်းပြောတာကို ငါသဘောပေါက်ပါတယ်"
" အေး ငါတို့ဆိုအခု ခလေးလေးတစ်ယောက်မွေးစားဖို့လုပ်နေတယ် သူကခလေးချစ်တယ်ကွ။ ငါဆိုလိုချင်တာကကွာ ခလေးရှိမှ အိမ်ထောင်ရေးဟာမြဲမြံတယ်ဘာညာဆိုတာကလည်း ရာနှုန်းပြည့်တော့မဟုတ်ဘူး။ခလေးမရှိလည်းပြီးပြည့်စုံအောင်နေနိုင်ကြတာပါပဲ။ဒါပေမယ့် လွတ်လပ်တာကိုသဘောကျနှစ်သက်တဲ့အခြေခံစိတ်နဲ့ယောက်ျားသားနှစ်ယောက်ရဲ့ဆက်ဆံရေးမှာတော့ တစ်ခါတစ်ရံ ရေရှည်ပတ်သတ်မှုတစ်ခုကို
ထည့်တွေးရတာမျိုးလည်းရှိတယ်ကွ"
" အေးပေါ့ ထက်ဟိန်းပြောတာမှန်တယ် ငါ့ကောင်
အရှင်းဆုံးပြောရရင် မင်းမလိုချင်ရင်တောင်မင်းကောင်လေးကလိုချင်လည်းလိုချင်လိမ့်မယ် ဒါကရှက်စရာလည်းမဟုတ်ဘူး သဘာဝပဲ
အဲ သဘာဝကို အတင်းလွန်ဆန်နေမှ ေ-ာက်ရူးဖြစ်မှာ ကဲ ငါဆဲပြီ"
သူရရဲ့စကားကမှန်နေတာမို့ ကျွန်တော်ဘာတတ်နိုင်မတုန်းလေ။
" မင်း စဉ်းစားလေ ငါတို့က မြှောက်ပေးနေတာမဟုတ်ဘူး။ အကယ်၍ မင်းကမပေးလို့ မင်းကောင်လေးကတခြားကရှာမယ်ဆိုရင်ရော ဟေ့ကောင်"
" ညီကအဲ့လိုလူမဟုတ်ဘူးကွ"
" အေးလေ သဘောပြောပြတာ။ ငါသူ့ကိုစော်ကားနေတာမဟုတ်ဘူး မင်းမလိုချင်ပေမယ့် သူကလိုချင်စိတ်ဖြစ်တဲ့အခါ မင်းကလည်းအရိပ်ပြလို့ အလုံးလိုက်တောင်မမြင်နဲ့ သူစိတ်ထွက်ပေါက်လိုလာခဲ့ရင် မင်းဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
ဖန်ခွက်ထဲမှာ သေရည်သေရက်၏အရောင်ကား မီးရောင်အောက်မှာတလက်လက်။ ခွက်ချင်းတိုက်သံ၊ ပုလင်းသံ မီးခိုးငွေ့များကြား ကျွန်တော့စိတ်တို့ရှုပ်ထွေးလို့လာရသည်။ ကျွန်တော်မတွေးဖြစ်ခဲ့သည့် ညီ့ဘက်ကအရာရာ။ ကျွန်တော် တကယ်ကြီး အတ္တကြီးခဲ့မိတာလား။
ဟိုးယခင်ကတော့ နှစ်ယောက်တည်းဘယ်လောက်အတူနေသည်ဟုဆိုဆို ချစ်သူရည်းစားပတ်သတ်မှုမှာ နမ်းတာကလွဲရင် ပိုပြီးသက်ရောက်ခဲ့တာမရှိသလို ထိုထက်ပတ်သတ်ဖို့လည်းမတွေးမိခဲ့။ တကယ်တမ်း နှစ်ယောက်တည်းအတူနေပြီး ဘဝတစ်ခုထူထောင်ကြမည်ဆိုတော့ ပိုပြီးနီးကပ်လာတဲ့အခြေအနေ အချိန်အခါတွေကြား နမ်းတာထက်ပိုပြီးပူလောင်လာတဲ့အခါ ကျွန်တော့ဘက်က စတင်ရပ်တန့်ပစ်လိုက်တော့တာပင်။ ကျွန်တော်နမ်းတိုင်း ပိတ်ကျသွားတတ်သည့် ညီ့မျက်ဝန်းတွေမှာ
ကျွန်တော့ကိုလိုချင်စိတ်များ ရှိလေမလား တစ်ကြိမ်လေးတောင်ကျွန်တော် မရှာဖွေဖြစ်ခဲ့။ ကျွန်တော်နမ်းတိုင်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်တွယ်တတ်သည့်ကလေးတွင် ကျွန်တော့ကိုမပြောရက်သည့်အတွေးများ ရှိနေလိမ့်မလား ကျွန်တော်ထည့်မတွက်မိခဲ့။
ညီဟာ တကယ်ပဲ တက်ကြွနေသည့်အသက်အရွယ်သာရှိသေးသည်ကို ကျွန်တော်မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ထားခဲ့မိသည်ပဲ။
" ဒီလိုပတ်သတ်မှုမျိုးဆိုတာကကွာ ရေရှည်ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးမျိုးမှာ သွေးသားလိုအပ်ချက်ဆိုတာထက် နှစ်ယောက်ကြား အဆုံးစွန်ထိရင်းနှီးတယ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်မျိုးအနေနဲ့လည်းယူဆလို့ရတယ်ကွာ။
မင်းတို့နှစ်ယောက်ကြား ဘာဆိုဘာမှ လျို့ဝှက်ချက်မရှိတော့တာမျိုးပေါ့ ငါဆိုလိုချင်တာက အဲ့လိုပါ။ ဘယ်တော့ပြတ်တောက်သွားရမလဲဆိုတဲ့ သမီးရည်းစားကာလမဟုတ်တော့ဘူးလေ အတူတူနေရင်းအတူတူအသက်ကြီးရမယ့် အနေအထားမျိုးမဟုတ်လား"
" Relationship တစ်ခုကတော့ကွာ ယောကျာ်းနဲ့မိန်းမတောင်ကွာရှင်းပြတ်စဲကြသေးတာပဲ။ ဒါပေမယ့်
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် အတူရှိနေချိန်ကိုတော့ တတ်နိုင်သမျှ ဆွဲဆန့်ထားချင်တာသဘာဝပဲမဟုတ်လား"
" အောင်မာ မင်းလိုလူပျိုမက ဘာမကျကောင်ကများ
ဒါတွေသိတယ်ပေါ့"
" အေး ... သိနေလို့မယူတာလေ မင်းနားလည်လိုက်စမ်း"
သူရနဲ့သူရိန်ဟာ ကြောင်နဲ့ကြွက်လို သတ်ဆဲ၊ သတ်မြဲ။
" ကဲပါ ... မင်းအခုသိပြီဆိုတော့ မင်းဘာသာစဉ်းစားပေါ့ကွာ .... မင်းဘက်ကိုပဲသိပ်မကြည့်နဲ့။ ဒီလိုဆက်ဆံရေးမျိုးမှာ မင်းအနေနဲ့ မင်းလက်တွဲဖော်ကိုလည်း ငဲ့ရမယ် ဟုတ်ပြီလား"
" အေးပါကွာ ... ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကျေးဇူးပါ မင်းတို့သာမပြောရင် ငါတစ်သက်လုံး ဒီလိုပဲဖြစ်မလားမသိ"
" အေးပေါ့ အဲ့တော့လည်း ဟိုကောင်လေးကိုငါတို့ပဲ သွားမြှောက်ပေးမှာပေါ့ မင်းက B လုပ်"
" ဟေ့ကောင် ဘာတုန်း B က "
" မင်းနှယ် တုံးလိုက်၊ ပိန်းလိုက်၊ အ လိုက်တာ ယောကျာ်းယူထားပြီး ဒါတောင်မသိဘူးလား"
အရက်ခွက်ကိုမြှောက် အသားတစ်ဖတ်ကောက်ဝါးရင်း ခြေထောက်တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် သူရိန်စိုးတစ်ယောက် ဆရာအထာဖမ်းသည်။
" ဆရာတင်လိုက်သူ့ကို သူလည်း သူ့ဘော့စ်ကိုမှန်းနေတာ"
" တိတ်လိုက်စမ်း ယူစရာလား ဒီကောင့်ညီဆို ဟုတ်တုတ်တုတ်"
လှောင်ရယ်သံ၊ ကဲ့ရဲ့သံကင်းဝေးသော အဝန်းအဝိုင်းငယ်တွင် ကျွန်တော်ပျော်ပါသည်။
" ဒီလိုကွာ အဟမ်း ...... သူက T နဲ့ B ရှိမယ်ကွာ။ V လည်း ရှိတယ်ကွာ ဂျပန်လိုဆို ယူကီနဲ့ ဆီမီကွာ"
" ဟေ့ကောင် အုခဲနဲ့ဆဲမဲပါကွာ"
" ဟမ် မသိဘူးလေ စာလုံးကအဲ့လိုပေါင်းတာကိုး ငါ့သဘောၤပေါ်ကတစ်ကောင်ဖတ်တဲ့စာအုပ်မှာတွေ့တာလေ"
" မသိဘဲနဲ့များ ဆရာလုပ်ချင်ရသေးတယ် လခွမ်း"
" မင်းတို့နှစ်ယောက်တော်ပါတော့ကွာ။ မင်းတို့ ဒီလောက်ပွက်လောရိုက်နေတာနဲ့တင် ကိုဘုန်းကထွက်ပြေးတော့မယ်။ မင်းတို့ဟာက Sex Education ပေးမှာလား ၃၇၇ ကို တွန်းအားပေးနေတာလား မသဲကွဲတော့ဘူး"
သူတို့သုံးယောက်ရဲ့စကားက ကျွန်တော်သောက်ထားတဲ့ အရက်သုံးခွက်ထက်ပိုမူးစေပါတယ်ဆိုရင်ယုံ။
" ဒီလို ကိုဘုန်းရ ယေဘုယျအားဖြင့်တော့ Top နဲ့ Bottom ဆိုပြီးရှိတယ်ကွာ။ မင်းနားလည်အောင်ပြောရရင်တော့ Top က ဦးဆောင်သူ Bottom က လက်ခံသူပေါ့"
" ပိုပွင့်လင်းရရင် အင်း .... အထက် အောက်ပေါ့ကွာ
နားလည်လား ရေခဲကောင်"
နားထင်တွေပါ ပူလာတဲ့အထိ သူ့စကားကနားထဲသို့ခပ်ပူပူဖြတ်သန်းသွားသည်။
" အာ ဒီကောင် ဘာမှတောင်မပြောရသေးဘူး ရှက်နေပြန်ပါပြီ"
" မဟုတ်ဘူး ရုတ်တရက်မို့ပါ အင်း ဆက်ပြော ဆက်ပြော"
" အဲ့တော့ကွာ မင်းအနေနဲ့ကတော့ ဦးဆောင်သူဖြစ်သင့်တာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား"
" အဲ .... အဲ့ဒါတော့ ငါလည်း"
" အေးလေ မင်းကလည်းမေးနေစရာလား သူက Bottom ဖြစ်စရာလားကွ အသက်ကိုလည်းကြည့်ဦး"
" ဟေ့ကောင် T B ဆိုတာ အသက်အရွယ်နဲ့လည်းမဆိုင်ဘူးကွ"
" ဟာ မင်းတို့ကောင်တွေဟာ ရှုပ်နေတာပဲ ကဲ ငဘုန်း မင်းကဦးဆောင်သူလား လက်ခံသူလားပြော"
" မသိဘူးကွာ ကလေးကလိုချင်တယ်ဆိုလည်း ငါ .... ငါပေးမှာပေါ့ ..... တော်ပြီ တော်ပြီ ။ငါပြန်တော့မယ် အရမ်းနောက်ကျနေရင် ညီစိတ်ပူနေလိမ့်မယ်"
လူကြီးရှက်တော့ ရယ်သင့်လိမ့်မလား။ ကျွန်တော်ကတော့ ပူလာသည့်မျက်နှာကို နောက်ဆုံးလက်ကျန်အရက်တစ်ခွက်နဲ့မျှောချလိုက်ပြီး ပြန်ရန်ပြင်မိတော့သည်။
ဆက်ထိုင်နေလည်း ဒီကောင်တွေနဲ့ဒီည ဒါထဲကထွက်ရမှာကိုမဟုတ်။ စေတနာဟုအတပ်သိသော်ငြား
နားရည်မဝခဲ့ဖူးသည့် ကိစ္စရပ်များမို့ ကျွန်တော်နေသားမကျ။ နောက်များမှ ထက်ဟိန်းနဲ့သက်သက်တွေ့ပြီး
စကားစမြည်ပြောဖြစ်ရင် ပိုကောင်းလိမ့်မည်ဟုထင်သည်။
" နေဦး ငါလိုက်ပို့မယ်လေ "
" နေပါစေ ရတယ် ငါ့ဘာသာ ကားငှားပြန်မယ်"
" ဟေ့ကောင် ငါလိုက်ပို့မယ် လာ လာ .... ဟိုကောင်တွေ ငါပြန်လာမယ် သတ်မနေနဲ့"
" See you ငဘုန်း "
ခေါင်းခါပြီးထွက်လာတော့ အပြင်မှာအမှောင်ရိပ်ကလုံးလုံးမင်းမူလို့နေပြီ။
ထက်ဟိန်းကိုလိပ်စာပြောပြီး လမ်းတစ်လျှောက်တော့
နှစ်ယောက်စလုံးငြိမ်သက်နေမိသည်။
" ခက်ခဲလား ထက်ဟိန်း .... ယောကျာ်းလေးနှစ်ယောက်အတူနေကြတယ်ဆိုတာလေ"
" ထင်တာထက်ခက်ခဲတာပေါ့ကွာ .... တစ်ခါတလေမှာ လက်လျှော့ချင်တဲ့အထိပဲ။ ငါ့လို ဘာသာမတူ၊ ယဉ်ကျေးမှုမတူ၊ စကားတွေမတူ အရာရာမတူညီတဲ့သူကို
လက်တွဲထားရတဲ့သူဆိုမင်းစဉ်းသာစဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့"
" အေးနော် .... ငါကမှကံကောင်းတယ်ဆိုရမယ်"
" အင်း .... မင်းတို့နှစ်ယောက်မှာ ဘယ်သူကပိုချစ်တာလဲ"
" ညီပေါ့ ငါဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုဆို ညီ့ကို
တကယ်မမှီနိင်ဘူး"
ကျွန်တော်မတွန့်မဆုတ်ဖြေတော့ ထက်ဟိန်းကရယ်သည်။
" နှစ်ဦးနှစ်ဖက်ချစ်နေကြတဲ့အခါ အဆင်ပြေမှာပါ။ ငါပြောတာလည်းမမေ့နဲ့ဟေ့ကောင် အချစ်နဲ့ပဲဆွဲထားလို့မရတဲ့အရာတွေကို မင်းလည်းသဘောပေါက်တော့ကွာ"
" အေးပါ ငါနားလည်ပါတယ် ကျေးဇူးပဲကွာ ငါလျစ်လျူရှုထားတာတွေမင်းပြောပြပေးလို့"
" ဒီအသိုင်းအဝိုင်းအကြောင်းမင်းပိုသိအောင် ငါ Share ပါဦးမယ်"
" အေးပါကွာ အဲ အရှေ့လမ်းကို ညာဘက်ကွေ့လိုက် အင်း တည့်တည့်ပဲ ..... အရှေ့တိုက် ... ရပြီ "
" လိုတာရှိရင်ငါ့ကိုအားမနာနဲ့ ငါ့ကောင်။ ငါတို့တွေဆိုတာအဲ့လိုတွေပြောနေရမယ့်သူတွေမဟုတ်ဘူး ဆိုတာ မင်းသိသားနဲ့ ကိုဘုန်း"
" ငါသိပါတယ် ထက်ဟိန်းရာ .... မင်းပြန်သွားမှာမဟုတ်လား သေချာမောင်းဦး ဂရုစိုက်ပြန်"
" အေး ငါသွားပြီ .... သြ ဟေ့ကောင်ကိုဘုန်း"
တိုက်သံပန်းတံခါးကိုသော့ဖွင့်နေတုန်းမှာပင် လှမ်းအော်သံကြောင့်လှည့်ကြည့်မိသည်။
" အကူအညီဆိုတာ ဒီညအတွက်လိုရင်လည်းရတယ်နော်။ ဖုန်းသာဆက်လိုက်သိလား ငါတို့ ညလုံးပေါက်ကြမှာကွ "
မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြရင်း ပြောတဲ့စကားကြောင့်
" ခွေးကောင်" ဟု ပါးစပ်လှုပ်ရုံဆဲရေးလိုက်တော့
အော်ရယ်ပြီး လက်ပြကာမောင်းထွက်သွားသည်။
အိမ်ပေါ်ရောက်တော့ တံခါးဝမှာ ဖြစ်သလိုချွတ်ထားခဲ့တဲ့ ညီ့ဖိနပ်ကိုဖိနပ်စင်ပေါ်တင်ပြီးတံခါးကိုသော့ဖွင့်ရသည်။
အိမ်ဆိုသည့်အငွေ့အသက်ဟာ ညီရှိနေတဲ့အတွက် ပိုပြီးပြည့်စုံနေတာမျိုး။
တံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် ကျွန်တော့ဘက်မျက်နှာမူလိုက်ပြီး “ ကိုကိုနောက်ကျလိုက်တာဗျာ။ ဖုန်းလည်းမဆက်ဘူး Meeting လား” စိုးရိမ်တကြီးလေသံနှင့်အတူ ကျွန်တော့ကိုစောင့်နေတာဆိုတဲ့အသွင်လေးက ရင်ကိုအေးစေသည်။
အိမ်ထောင်ကျတယ်ဆိုတာဒါမျိုးလား။ ဟော ခင်ဗျားတို့ရယ်နေပြန်ပါပြီ။ တကယ်ပြောတာဗျ အမေနဲ့တော့တူမလား
အခုဟာက ကျွန်တော်ပြန်မလာသေးလို့ တစ်ယောက်ယောက်က မအိပ်သေးဘဲစောင့်နေတာမျိုး။ အဲ့တစ်ယောက်ယောက်ကလည်း ကျွန်တော်ချစ်ရပါသော ဆိုတော့ ကျွန်တော်ပြောမိတာမလွန်ပါဘူးဗျာ။
“ Sorry ညီ …. ကိုယ် ငယ်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့တွေ့နေလို့။ ဖုန်းဆက်ဖို့လည်းအဆင်မပြေတာနဲ့”
“ It’s OK ကျွန်တော်ကစိတ်ပူသွားတာမို့”
ခွက်ဝင်သွားတဲ့ပါးချိုင့်လေးဟာ ပွေ့ပြီးနမ်းချင်စရာ။ မဖြစ်သေးပါဘူးလေ အရက်သောက်ပြန်လာပြီး ဖက်နမ်းနေရင်အပြင်မှာ ငါ့ကိုနှာဘူးထင်သွားပါဦးမယ်။ စိတ်လျှော့မှပါ။
“ ကိုကို ရေသောက်ပြီးမှ ချိုးနော်”
ရေခဲရေရှောင်သည့်ကျွန်တော့အတွက် ရေခွက်ကလေးနဲ့ခပ်လာပေးသူမှာသူ့ဘာသာသူတောင်ရေထသောက်ချင်သူ မဟုတ်ကြောင်း ကျိန်ပြောချင်စရာ။ ဒါကြောင့်လည်း ကျွန်တော်ပြောတာပေါ့ ကလေးငယ်ရဲ့အချစ်ကို ကျွန်တော်မမှီနိုင်ဟု။
“ အင်း ကလေး ”
ရေချိုးနေရင်းနဲ့ ဆိုင်မှာတုန်းကစကားတွေကိုနားထဲပြန်ကြားလာမိရသည်။ သက်ပြင်းကိုငွေ့ငွေ့ချရင်း
အခွင့်အခါသင့်ရင်တော့ ညီနဲ့ စကားပြောဖြစ်ဖို့ကြိုးစားကြည့်ရဦးမည်ဟု စဉ်းစားမိသည်။
ကျွန်တော်ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတော့ မွေ့ယာပေါ်မှာကန့်လန့်ညီက ဖုန်းပြောလို့နေသည်။ ပြုံးနေတဲ့မျက်နှာလေးဟာ တကယ်ကိုကြည့်မဝချင်စရာပါ။ ညီဟာ ချစ်ခင်ရပါစေဟူသောဆုတိုင်းကို မတောင်းဘဲပြည့်သည့်ကလေး။
ခေါင်းကိုသုတ်ရင်း သူ့အနားကပ်သွားပြီး “ ဒီအချိန်ကြီးဘယ်သူလဲ ကလေး”
“ အာ ဟိုကောင်မလေး ဝတ်ရည်ပေါ့”
အခုတလော ဒီကောင်မလေးနာမည်ကို ညီ့ထံမှ မကြာခဏကြားရလေ့ရှိသည်။ ကောင်လေးနှစ်ယောက်ချစ်ကြတာကို သဘောကျကြသည့် အမျိုးအစားဆိုလား ဘာဆိုလား ကျွန်တော်လည်းသေချာတော့မသိပေမယ့် သူ့ကိုတော့ ညီကတော်တော်လေးရင်းနှီးသည်ဟုထင်မိသည်။ ဘာရယ်မဟုတ် “ ဒီလောက်ငယ်သေးတဲ့ခလေးက ဘာကိုမှမစူးစမ်းချင်ဘူးဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား” ဟူသည့်စကားကိုကြားယောင်မိတော့ ခေါင်းကိုခါယမ်းမိရသည်။
ကျွန်တော်မူးနေတယ်ထင်ပါရဲ့ မဟုတ်က ဟုတ်ကတွေချည်းတွေးနေမိတာ။ သူခဏတိုင်းဆက်နေကြောင်း ပြောမိတော့ “ ဒီကောင်မလေးကချီးထုပ်” ဆိုတဲ့ပြန်ဖြေသံက ရယ်မြူးရိပ်တွေနဲ့။
ဘုရားရေ မဖြစ်ဘူး အိပ်မှပါ။ ကျွန်တော်တကယ်မကောင်းတော့ဘူး။
မီးပိတ်ပြီး ဟိုဘက်ကိုစောင်းအိပ်သွားတဲ့ညီ့ကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော့စိတ်တွေဘာဖြစ်လို့ဖြစ်မှန်းမသိ။
ညဝတ်အကျီပျော့ဖတ်ဖတ်နဲ့ ပုံကျနေသည့်ညီ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုပဲ ဆွဲဖက်ထားချင်သလိုလို။ အနောက်ကသိုင်းဖက်ပြီး နမ်းချင်နေသလိုလို။ ဟာ မဖြစ်သေးပါဘူးကွာ။ ဘယ်လိုတွေဖြစ်နေတာလဲ။ စိတ်ကိုထိန်းပြီး ဒီဘက်ပြန်လှည့်တုန်းမှာပင် ညီ့ထံကအသံတိုးတိုးကြောင့် လှည့်ကြည့်မိတော့ “ ဒီမှာလေ စနေလို့”
တဆိတ်တော့လွန်ပြီထင်။ အိပ်ချိန်ရောက်နေပြီကိုပဲ ခုနကလည်းဖုန်းဆက်ပြီးပြီပဲ တော်ရောပေါ့။
ညီ့လက်ထဲမှ ဖုန်းကိုဆွဲယူပြီးကျွန်တော့ဘက်ထားလိုက်တော့ ပြန်တောင်းနေပြန်သည်။ ကျွန်တော်ပြန်မဖြေတော့
ကျွန်တော့ကိုကျော်ပြီးယူမယ့်ဟန်။ “ ဘာတွေဒီလောက်အရေးကြီးနေရတာလဲ ညီရယ် ကိုယ်မင်းဘေးမှာရှိနေတယ်လေ။ ဘာလို့မအိပ်သေးဘဲ … ကျွတ်စ်” စိတ်ထဲမှပင်ရေရွတ်မိသော်လည်း လူကတော့ထထိုင်မိရက်သား။ မော့ကြည့်လာသည့်မျက်ဝန်းများကို အရောင်မခွဲတော့ဘဲ အိပ်ဖို့ပြောမိတော့
ကျွန်တော်တစ်ခုခုဖြစ်လာသလား တန်းမေးသည်။ ကျွန်တော့ကလေးဟာ ကျွန်တော့စိတ်ကိုအသိနိုင်ဆုံးပင်။
ဘေးမှ ညီ့ဖုန်းက တစ်ချက်လင်းလာတော့အကြည့်ရောက်သွားရာ နာမည်က ဝတ်ရည်။
တော်တော်ကိုလွန်နေပြီဟု ခံစားမိတာကြောင့် မရည်ရွယ်ပါဘဲ တောက်တစ်ချက်ခေါက်မိသွားသည်။
မဖြစ်သင့်မှန်းကိုသိပေမယ့် ကျွန်တော့စိတ်တွေရှုပ်ထွေးမွန်းကြပ်လို့လာသည်။
“ ကိုကို ဘာဖြစ်နေတာလဲ”
ခေါင်းအသာယမ်းပြရင်း ညီအိပ်သွားရင်ကောင်းမည်ဟုသာတွေးနေမိသည်။
အနားတိုးကပ်လာလာသော ညီ့ထံမှ ချွေးနံ့နှင့်ရောသောကိုယ်သင်းနံ့ကို ရနေတာကိုက ကျွန်တော့စိတ်တွေကို တမျိုးတမည်ဖြစ်စေသည်မဟုတ်ပါလား။ အနောက်မှလှမ်းဖက်လိုက်တော့ အလန့်တကြား လက်တို့ကိုဖယ်ချမိရသည်။ မဖြစ်ဘူး ညီရေ ကိုယ့်စိတ်တွေ ကယောင်ခြောက်ခြားဖြစ်နေတာမို့ ကိုယ့်အနားမကပ်ပါနဲ့လား။
မက်ဆေ့ချ်နောက်တစ်ခေါက်ဝင်ပြန်တော့ ကျွန်တော် တကယ်ကို စိတ်ပါလက်ပါတောက်ခေါက်လိုက်မိသည်။
တကယ်ကိုပင်လွန်လွန်းလှပြီမဟုတ်လား။ ညီကဘာတွေဒီလောက်တောင် ပစားပေးထားသလဲမသိ။ ဒီလောက်ရဲတင်းပြီး ဒီအချိန်ရောက်တဲ့အထိ မက်ဆေ့ချ်တတောင်တောင်ပို့ရအောင်။
ရုတ်တရက်ကြီး “ မင်းကမပေးလို့ တခြားက ရှာမယ်ဆိုရင်ရော” ဟူသည့်စကားက နားထဲမှာထင်းခနဲ။
“ အဲ့ကောင်မလေးက ချစ်တော့ချစ်စရာလေး ကိုကိုရဲ့” ညီပြောဖူးသည့်စကား။
“ မင်းကောင်လေးက Bi ဖြစ်နိုင်တယ်မဟုတ်လား”
အား ….. ကျွန်တော့စိတ်တွေ တကယ်ကိုနောက်ကျိရှုပ်ထွေးနေခဲ့ပြီ။ ပေါက်ကွဲတော့မည့်ဗုံးတစ်လုံးလို
အထိမခံနိုင်သည်အထိ။
“ ကိုကို …. မဟုတ်မှ ကျွန်တော့ကိုသဝန်တိုနေတာလား”
ကျွန်တော်ပြန်မဖြေမိ။ ညီဟာ ကျွန်တော့စိတ်ကိုဘာလို့ဒီလောက်သိရတာလဲ။
“ ဟုတ်လားလို့”
ကျွန်တော့ကိုငုံ့ကြည့်ရင်းမေးနေသံကိုက သဘောကျနေသလိုလိုနဲ့။ ဟာ ဘာလဲ ကွာ။
“ ကိုကို”
မရတော့။ သည်းခံနိုင်တဲ့စိတ်ကလေးကို ပယင်းရောင်ဝီစကီက မောင်းထုတ်လိုက်ပြီ။
သူ့ကိုပက်လက်ဆွဲလှန်လိုက်ပြီး အုပ်မိုးကြည့်မိတော့မှ ကျွန်တော်မှားပြီမှန်းသိလိုက်ရသည်။
သွယ်သော ညီ့မျက်နှာမှာ မီးအလင်းရောင်ဖျဖျအောက်တွင် အင်မတန်ကိုတစ်ခုခုလုပ်ချင်စရာပေါက်နေသည်။
“ ကိုကိုသောက်လာတာလား”
ပြောပါတယ် သူမသိတာမရှိဘူးလို့။
ကစဉ့်ကလျားသောစိတ်တို့ဟာ ညီ့ဆံပင်ဖျားလေး ကျွန်တော့လက်ဖဝါးနဲ့ထိချိန်မှာ သောက်ခဲ့သမျှ အမူးတွေစုသွားသလားအောက်မေ့ရအောင် ကျွန်တော်ပိုမူးလို့သွားရသည်။
“ မကြိုက်ဘူး” ဆိုတဲ့စကားကို သူကထရယ်နေပြန်တော့ စိတ်ကတမျိုးဖြစ်လာရသည်။
ကျွန်တော်သဝန်တိုနေတာဟုတ်မဟုတ်စစ်မေးနေသော ကလေးနှုတ်ခမ်းတို့က အခုချက်ချင်းကို ပြန်မလွှတ်စတမ်းနမ်းပစ်ချင်လောက်အောင် ဆွဲဆောင်နေသည်။ ကျွန်တော်ဘာလုပ်ရမလဲလေ။
အရမ်းကိုနီးကပ်နေတဲ့အနေအထားမှာ သူ့လက်မလေးနဲ့ကျွန်တော့နှုတ်ခမ်းတွေကို ထိတွေ့နေပြန်တော့
ကျွန်တော့မှာ ရူးချင်လာပါလေရော။
“ မူးရင်သဝန်တိုတတ်တာလား ဘဲကြီး”
အပြောလေးကိုသဘောကျနေတုန်း နွေးခနဲဖြစ်သွားသည့်နှုတ်ခမ်းဟာ စိတ်ခံစားမှုအစုစုကိုလွှတ်ချလိုက်ဖို့ ဖိအားပေးခံရပြီလေ။ ပြန်မလွှတ်ချင်တော့ပါ။ ကျွန်တော့နှုတ်ခမ်းတွေကြား အံဝင်ခွင်ကျဖြစ်နေသည့် ညီ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ပြန်လွှတ်လိုက်စရာ ဘာအကြောင်းရှိပါသလဲ။ သကြားပွင့်လေးလိုချိုမြိန်လှသည့် ညီ့နှုတ်ခမ်းနွေးများက ကျွန်တော့အာရုံငါးပါးကို မတည်မငြိမ်ဖြစ်စေရန် အလုအယက်နှောင့်ယှက်နေကြသည်။
မွန်းလို့ထင် မသိမသာရုန်းတော့ ပိုမိုတင်းကြပ်အောင်ဖက်တွယ်လိုက်ပြီး ပိုကြမ်းသည့်အနမ်းပွင့်တချို့ဖန်တီးပေးလိုက်သည်။ ပုံမှန်အားဖြင့် ကျွန်တော် မကြမ်းတတ်ပါသော်လည်း မောင်နေအလင်းစက်ဟာ ကျွန်တော်မူးနေတာကိုမသိဘဲ အိပ်နေတဲ့ကျားနား သီချင်းလာဆိုသွားတာကိုး။
မရုန်းတော့ဘဲ ကျွန်တော့နှုတ်ခမ်းတွေကိုပြန်နမ်းနေတဲ့ညီဟာ သိပ်ကိုကျွမ်းကျင်လွန်းနေသလားလို့။ မထင်ကောင်းသည့်သံသယပေမယ့်လို့ ညီ့နှုတ်ခမ်းများကို ကျွန်တော်သာပိုင်ချင်သည်။ မဟုတ်ဘူး ညီ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ကျွန်တော်သာ ထိတွေ့ချင်မိသည်။ လည်ပင်းအထိကြယ်သီးအပြည့်နဲ့ အကျီၤဟာ ကျွန်တော့ရန်သူပဲ။
ကိုကိုဟု ခေါ်လာသည့် လေသံလေးမှာပင် ကျွန်တော်အရာအားလုံးကိုသိမ်းပိုက်ချင်လာမိတော့သည်။
နေအလင်းစက်ဟာ ဘုန်းလကာၤအပိုင်ဆိုတာ ကလေးပါသိသင့်သည်ပဲ။
“ ကလေးက သူများနဲ့ရင်းနှီးနေတာကိုး အပြစ်ပေးရမှာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား”
ကလေးနှုတ်ခမ်းလေးဝိုင်းလို့သွားသည်ကိုပင် သဘောတကျပြုံးမိရသည်။ ကျွန်တော့စိတ်ကိုအကုန်လွှတ်ချလိုက်ပြီ။
ကျွန်တော်သာ ကလေးကိုပိုင်မည်။
အဝတ်မပါတော့သော ညီ့အပေါ်ပိုင်းဟာ ကျွန်တော့သွေးတို့ကို ဆောင့်တိုးစေသည်။
နူးညံ့လွန်းသည်။ ခလေးငယ်တစ်ယောက်ရဲ့အသားအရည်တွေလို၊ ဂွမ်းစလေးလိုနူးညံ့အိစက်လွန်းလှသည့်အတွေ့ကြောင့် လက်ဖဝါးများက သူ့အလိုလိုပင် ညီ့ခန္ဓာကိုယ်သို့ အလည်သွားကြ၏။
နှုတ်ခမ်းများကိုနမ်းရင်းအရှိန်လွန်လာသည့်အခါ မချိတင်ကဲလွှတ်လွှတ်ပေးလိုက်ရသည့် လည်ပင်းသားများဟာ ဒီလောက်ပူနွေးနူးညံ့ရကောင်းလား။ ကလေးတစ်ကိုယ်လုံး ကျွန်တော်နှင့်သာသက်ဆိုင်စေလိုသောဆန္ဒဖြင့် နှုတ်ခမ်းတွေကို ပိုအလုပ်ပေးမိတော့ မသဲမကွဲအသံလေးတစ်ခုနှင့်အတူ ကလေးကျောပြင်ဟာကျွန်တော်မျှော်လင့်သည့်အတိုင်း အိပ်ယာပေါ်မှကြွတက်သွားသောအခါ လက်မောင်းဝင်လျိုလိုက်ပြီး ကျွန်တော့ရင်ခွင်ထဲသို့ အကြားအလပ်မရှိရောက်လာစေလိုက်သည်။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ပိုမိုကြမ်းတမ်းလာသော အနမ်းများကို ကျွန်တော်မတားနိုင်တော့သလို တားလည်းမတားချင်တော့။
ကျွန်တော့ရင်ခွင်ထဲမှာ ကောင်လေးဟာ နှုတ်ခမ်းတွေကိုအသာဖိကိုက်ရင်း ကျွန်တော်ပေးသမျှအနမ်းတိုင်းကိုခံယူနေပုံက ကျွန်တော့စိတ်တွေကို အဆုံးစွန် ကြမ်းတမ်းရိုင်းစိုင်းစေလာပြန်သည်။
လည်ပင်းမှတဆင့် ပခုံး၊ လက်မောင်း ဖြူဖွေးတောင့်တင်းသည့်ရင်ဘတ်အတွင်းသားများတစ်လျှောက် ခပ်ဖိဖိ နမ်းနေရာမှ ပို၍ပို၍တက်လာသောလောဘတို့က သွေးကြောထဲသို့တိုင်း ထိုးဖောက်ပြင်းထန်လာခဲ့ပြီ။
“ မင်းတို့နှစ်ယောက်ကြား ဘာလျို့ဝှက်ချက်မှမရှိတော့တာမျိုးပေါ့” ထက်ဟိန်း၏စကားသံက မီးလောင်ရာနား အောက်စီဂျင်ဖြန်းသည့်နှယ် ကျွန်တော့သွေးတွေကို ရေနွေးဆူသကဲ့သို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းဆူပွက်စေသည်။
ကျွန်တော်နဲ့ကလေးကြား လျို့ဝှက်ချက်လည်းမရှိဘူး၊ ဘယ်သူမှလည်း မရှိဘူး။ ကလေးကိုကျွန်တော်ပိုင်ပြီး
ကျွန်တော့ကိုကလေးပိုင်သည်။ ကျွန်တော်တို့ကြား လေတောင်တိုးလို့မရအာင် ကျွန်တော်ကလေးငယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ပစ်မည်။
တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် ယောင်ယမ်းပြီးမျှပင်မတွေးခဲ့ဖူးသော အတွေးရိုင်းများက အစာအိမ်ထဲမှအယ်လ်ကိုဟောနှင့်ဓါတ်ပြုပြီးနောက် ပို၍ပြင်းထန်အားကောင်းလာသည်။
“ ကိုယ် …… ဒီည …… ကလေးကိုပိုင်ချင်တယ်”
မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်သံတစ်ခုက မကျယ်လောင်သည့်တိုင် မမျှော်လင့်ထားသည့်ညီ့ပုံစံလေးကိုကြည့်ရတာနဲ့ပင် ကျွန်တော်တိုးတိုးလေးရယ်မောမိတော့သည်။
ရင်ခွင်ထဲမှ ညီကား ပီဘိကလေးငယ်ပင်။ ပုံကျပြိုဆင်းလာသောညီ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ပွေ့ပိုက်ထားရင်းပင် တပ်မက်စိတ်က တစ်ကိုယ်လုံးကို တဟုန်းဟုန်းတောက်လောက်စေသည်။ ညီ့ပခုံးပေါ်ထင်သော လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်အနီရောင်အရာများမှာ ကျွန်တော့ပိုင်ဆိုင်မှုအမှတ်တံဆိပ်။
ကျွန်တော်လိုချင်မိသည်ကို အပြစ်တင်လေမလား သွေးတိုးစမ်းမိတော့ ပြန်မဖြေဘဲနှုတ်ခမ်းများကိုအတင်းနမ်းလာတဲ့သူ။ ချစ်တယ်ကလေးရယ် …. ကိုယ်တကယ်မင်းကြောင့်ရူးမှာ။
တကယ်တော့ ကျွန်တော်ကြားဖူးသမျှရော ခုနက ဟိုကောင်တွေမဟုတ်တရုတ်ပြောနေတာကိုသဲ့သဲ့ကြားတုန်းကရော ဒါဟာ ကြိုတင်ပြင်ဆင်သင့်သည့်အရာမျိုးမှန်းသိပေမယ့် အခုချက်ချင်းကိုတောက်လောင်လာသည့် လိုချင်တပ်မက်မှုမီးကို အဘယ်သို့ချုပ်ထိန်းရမည်နည်း။ ကျန်တာထက် လောလောဆယ်ရနိုင်သမျှက ရေအားနဲ့ သန့်စင်ဖို့ပင်။ အားနာမိပေမယ့် မတတ်နိုင်။ ဒီည ကလေးကိုမပိုင်ရလျင် ကျွန်တော်သေသွားနိုင်သည်။
“ ဒီအခြေအနေကသူ့ဘာသာသူဖြစ်လာတာလေ ကြိုသိတာမှမဟုတ်ဘဲ ဒီလိုပဲ ဖြစ်တတ်တာကိုဘယ်လိုထိန်းချုပ်မလဲ ကိုကိုရာ။ သွေးထဲက တောင်းတာပဲကို”
နားလည်တတ်လွန်းတဲ့ညီ။ ညဝတ်အကျီဝမ်းဆက်မှာ ဘောင်းဘီသာရှိတော့သောညီ ရေချိုးခန်းဘက်လျှောက်သွားသည်ကို လှမ်းကြည့်နေရင်းပင် ချစ်သောစိတ်က တရှိုက်မက်မက်။
ရေချိုးခန်းဘက်မဝင်ဘဲ ပြန်လျှောက်လာပြီး အကာအကွယ်ထုပ်လေးကိုပစ်ပေးတော့ အံ့အားတသင့်ကြည့်မိသည်။
ကောင်းတဲ့အလေ့အကျင့်ပေမယ့် ညီဆောင်ထားတာလားဆိုတဲ့အသိက ကျွန်တော့ကိုရုတ်တရက်တုန်လှုပ်စေပြီးမှ
ကမန်းကတန်းရှင်းပြသည့် ညီ့ပုံစံလေးကိုကြည့်ကာ အသည်းတယားယား။ သွားတော့ညီ မဟုတ်ရင် ကိုယ်အခုပဲ မင်းကို သိမ်းပိုက်မိတော့မယ်ထင်တယ်။
ညီဝင်သွားကာမှ အင်တာနက်ဖွင့်ပြီး ဘာတွေလိုအပ်လဲစူးစမ်းမိရသည်။ လိုအပ်သည်တွေကတော့အများကြီးမဟုတ်ပေမယ့် အဓိက ညီ့ကိုမနာကျင်စေမည့်အရာကိုသာ ကျွန်တော်သိချင်တာ။
ညီနာမှာ ….. ညီအရမ်းနာရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ စိတ်မှ ပူပန်မှုကို နှုတ်မှဖွင့်ပြောမိတော့ ကလေးငယ်က ရယ်သည်။
“ အဲ့ဒါက ဆီ ရှိတယ် ကိုကိုရာ” ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်ရင်းဖြေတော့ ကျွန်တော့မှာရယ်ရမလို၊ ငိုရမလို။
ညီတက်ကြွနေသည်ကိုကြည့်ရတာ ကျွန်တော့ကိုငြင်းဆန်မည့်ဟန်တော့မရှိ။ ညီငြင်းချင်ရင်အလွယ်လေးပဲဟာ။
မဟုတ်ဘူး ညီလည်း ကျွန်တော့ကိုလိုချင်သည်ဟုထင်သည်။ ကျွန်တော်တကယ်ပဲ နေရထိုင်ရခက်လာပြီ။
ဦးနောက်ထဲသို့တိုင် ဖြတ်လျှောက်စီးဆင်းသွားသည့်အပူမီးဟာ မတ်တပ်ရပ်နေသည့်ညီ့ကိုပွေ့ယူ မှီထိုင်စေသည်။
“ ချစ်တယ် ကလေး ….. ကိုယ်ကလေးကိုပိုင်မယ်နော်”
ခွင့်တောင်းခြင်းမမည်သော တိုင်တည်မှုတစ်ခုတွင် ကျွန်တော်မမျှော်လင့်ထားသော အဖြေတစ်ခု။
“ ပိုင်သင့်တာကြာပြီ” တဲ့လား။
ရုတ်တရက် ကျွန်တော့နှုတ်ခမ်းများ ညီ့နှုတ်ခမ်းများကြားတိုးဝှေ့ရောက်ရှိသွားသည်။ ကျွန်တော့လည်ပင်းကိုဆွဲဖိရင်း နှုတ်ခမ်းများကို အတင်းအကြပ်နမ်းနေသည်မှာ ဘယ်လောက်ကြာသွားသည်မသိ ညီ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးမှာ နီစွေးစွတ်စိုလျက် ရှိပြီ။ ကျွန်တော့အကျီၤများကို ဆွဲချွတ်နေသူမှာ အသိစိတ်လွတ်သူနယ်။
ကျွန်တော်တစ်ချက်ခွင့်တောင်းမိတော့ အနမ်းများဖြင့်တုန့်ပြန်သည်မို့ အချိန်ကြာကြာမဆွဲတော့ဘဲ တစ်ကြိမ်တည်းနာကျင်စေမည့် နည်းလမ်းကိုရွေးမိသည်။ အခုနက ဖတ်လိုက်မိတာက ဒါဟာနာကျင်စေပေမယ့် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ နေသားမကျမချင်း နာကျင်မှုထက်တော့အဆင်ပြေသည်ဟု ဆိုသည်ကိုး။
ကျွန်တော့မျက်လုံးအစုံမှေးမှိတ်သွားမိသည်အထိ အတွေ့အာရုံကဖမ်းစားလိုက်သည်။ နူးညံ့ပြည့်သိပ်ခြင်းက ကျွန်တော့အသိစိတ်များကို လွတ်ထွက်သွားစေသည်။ ဘာဆိုဘာမှသတိမထားမိရတော့အောင် ကျွန်တော်ထုံထိုင်းေ၀ဝါးလို့သွားသည်။ ညီကား မျက်နှာကိုခေါင်းအုံးနှင့်ကွယ်လိုက်သော်လည်း လက်မှအကြောငယ်များပေါ်သည်အထိ အိပ်ယာခင်းတို့ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားသည်ကိုတွေ့တော့မှ
ကျွန်တော်နောင်တရချင်သွားသည်။ အခုမှတော့ ပြန်စလို့မဖြစ် ညီပိုနာကျင်ရပေမည်။
အနည်းငယ်နေသားတကျဖြစ်ခါမှ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိတော့ နီရဲပါးလွှသောညီ့နှုတ်ခမ်းငယ်တို့ဟာ
ကျွန်တော့ကို ပိုမိုရစ်မူးရီဝေစေသည့်အကြောင်းတရားများသာ။ တမင်မမြူစွယ်သော်လည်း ပင်ကိုယ်စိတ်ရိုင်းနဲ့ကျွန်တော့မှ ကြမ်းတမ်းရတော့သည်။
ချစ်ရသူ၏ အထိအတွေ့သစ်တွင် ညစ်ညမ်းသောနှုတ်ထွက်စကားတို့ပွင့်အန်မကျလာစေရန် ချစ်တယ် ဟူသောစကားကိုသာ အထပ်ထပ်သုံးနှုန်းရင်း အကြားအလပ်မရှိတိုးဝင်နေမိသည်။
ကျွန်တော်တကယ်ကို ရူးသွပ်သွားတော့မှာ …….. ညီ့နှုတ်ခမ်းပါးလေး၊ တိုးဖွဖွ ညည်းညူရှာသော အသံမျှင်မျှင်လေး
နာကျင်ခြင်းဖြင့် ဝဲတက်လာသော ကျလုလုမျက်ရည်တစ်စက ဖျတ်ခနဲစောင်းငဲ့လိုက်သည့်အခါ ခေါင်းအုံးပေါ်သို့ ဖြုတ်ခနဲကြွေကျသွားပုံလေး ….. အား ကလေးဟာ ကျွန်တော့စိတ်တွေကို တကယ်အထိန်းအကွပ်မဲ့စေတော့တာ။
ကျွန်တော့နှုတ်ခမ်းတွေကို ရေငတ်သူလိုအတင်းဆွဲယူနမ်းရှိုက်ရင်း ကျွန်တော်ပေးသမျှအလုံးစုံကိုခံယူဖို့ကြိုးစားနေသည့်ပုံစံကပင် ကျွန်တော့သွေးတို့ကို ပိုဆိုးစေသည်။
တဆင့်ခြင်းတက်လာသည့် သာယာမှုအစုစုတို့တွင် ကျွန်တော်ပြန်ရုန်းမထွက်နိုင်တော့။
အား ……. ဘယ်လိုနူးညံ့အိထွေးခြင်းမျိုးလဲကွာ။ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ဟာ ဒီလောက်တောင်
အိစက်ပြည့်တင်းရသလားလေ။ ညီရယ် ကိုယ်တကယ်ကို မရပ်ချင်တော့ဘူးကွာ။
ဖြည်းဖြည်းချင်းတိုးဝင်လှုပ်ရှားမှုနောက် ညီ့ခန္ဓာကိုယ်လေးက ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိဝင်ချလာတော့
နာလို့လားအတွေးနဲ့လန့်သွားခဲ့သည့်တိုင် အဆိုးလေးကတော့ မရပ်တန့်ဖို့အတွက် ကျွန်တော့ကျောပြင်ကိုတင်းတင်းဖက်တွယ်ရင်းပြောလာတော့ ဖွဖွရယ်မိရသည်။ ဆိုးလိုက်တဲ့ကလေးရယ်
ကိုယ်တကယ်လူဆိုးဖြစ်ရတော့မှာပဲ။ ဘာလို့ အဲ့လောက် ကြမ်းတမ်းချင်စရာကောင်းနေပါလိမ့်ကွယ်။
ရဲနေပြီဖြစ်သော လည်တိုင်၊ ပခုံးသားတို့အပြင် ပါးပြင်ပေါ်ကပါးချိုင့်လေးအပေါ် နှာတံဖိနှစ်ရင်း
အမောဖြေစရာရှာမိသည်။ နီမြန်းစိုစွတ်နေသော နှုတ်ခမ်းများက အပ်ချည်နှင့်အပ်ကဲ့သို့ ဖယ်ရှားဖြတ်တောက်၍မရနိုင်အောင် ချိတ်ဆက်လျက်။ ညီ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှ ပန်းရောင်မကျ အသားရောင်မကသည့်
ကျွန်တော်တစ်ခါမှမပစ်မှားဖူးသည့် အသားစိုင်လေးနှစ်ခုပေါ် ဖိကပ်စုပ်နမ်းမိတော့ ညီက ခပ်တိုးတိုးအော်ညည်းသည်။
ချွေးတို့ဖြင့် ပြည့်သိပ်နေသောညီ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ပွေ့ပိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းနဲ့နီးသမျှ နူးညံ့သည့်အသားအရည်တို့ကို မဲချမိသည်။ ချိုမြိန်လှိုက်မောခြင်းကား အဆက်မပြတ်စီးသည့်ရေတွေလို။ တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ မနမ်းဖူးသည့်တိုင် စိတ်ဆန္ဒဆောင်ရကား အလိုအလျောက်တတ်မြောက်ခြင်းက မြန်မြန်ဆန်ဆန်။
အချိန်နည်းနည်းရလာချိန်တွင် ကျွန်တော်ခံစားရသည့်သာယာနာပျော်ဖွယ် ချိုမြိန်နွေးထွေးမှုအလုံးစုံကို ညီပါခံစားရပြီထင်။ ခေါင်းကိုမော့ပြီး နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းကိုကိုက်ကာ အိပ်ယာခင်းစတွေကို တင်းတင်းဆုပ်ထားသည့် ညီ့အသွင်က ကျွန်တော့သွေးတွေကိုခေါင်းမှခြေသို့ ပြောင်းပြန်တစ်ခါ၊ အတည့်တစ်ခါစီးစေသည်။
“ ချစ်လိုက်ရတာကလေးရယ်”
“ အင်း … ချစ်တယ် ကိုကို ….. Ah ကျွန်တော် .. ကိုကို့ကို ah hm ချစ်တယ် အင်း”
လှိုက်မောသောညီ့အသံတိုးဖွဖွတို့က ကျွန်တော့ကိုပိုမိုမြန်ဆန်စေလာသည်။
“ ကိုယ် နည်းနည်းလေးမြန်မယ် ကလေးအဆင်ပြေပါ့မလားဟင်”
အသာအယာခေါင်းညိတ်ပြရင်း တစ်ဖက်သို့မျက်နှာလွှဲသွားတော့ ခုနကအရာထင်ပြီးသော လည်ပင်းပေါ်မှအမှတ်ထံ မျက်နှာအပ်ကာ အနည်းငယ်ကြမ်းတမ်းစွာ စုပ်ယူလိုက်သည်။ ကျွန်တော့အပိုင်အမှတ်အသားများ ညီ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ပြည့်နေသည်ကိုမြင်ရခြင်း ပို၍ပို၍ ကြမ်းတမ်းလှိုက်လှဲစေလာသည်။
“ ကလေးရယ် ….. ကိုယ်လေ …. အင်း ….”
တဖြည်းဖြည်းပိုပြီးနက်လာသည့်အမှောင်ချောက်ထဲမှ ကျွန်တော်ရုန်းမထွက်နို်င်တော့သလို ညီ့အားလည်း လုံးဝစုံးစုံးမြုပ်စေသည်အထိ ဆွဲချနေမိသည်။ ညီ့နှုတ်ခမ်းများကချိုသည်။ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်းပိုင်သော ညီ့ခန္ဓာငယ်ကလည်း ချိုမြိန်ခြင်းအတိပြီးအပ်သည်။
ညီ့လက်ချောင်းများကျွန်တော့ကျောပြင်သို့ပို၍တင်းကြပ်လာသည်။ ညီ့အသံတိုးတိုးလေး မဆိုစလောက်ကျယ်လာပြီးလျင် ပိုမိုတိုးဝင်လာသည့်အရေအတွက်ပိုများလာသည်။
ချစ်လိုက်တာ …. ကိုယ် မင်းကို ချစ်လိုက်ရတာ ကလေးငယ်ရယ်။
နားရွက်ဖျားလေးကိုထွေးငုံရင်း ရူးသွပ်တပ်မက်ရခြင်းအကြောင်းအရာအစုံကိုဖွင့်ချမိပြီးခဏ ကလေး၏ လွှတ်ချမှုတချို့ ကျွန်တော့လက်ဖျားများတွင် သက်သေ။
ရင်ခွင်ထဲသို့ပုံကျပြိုဆင်းလာသူကို ကိုယ့်ရင်ဘတ်နဲ့သူ့ကျောပြင်ထိနေသည့်အနေအထားသို့ပြောင်းလိုက်ပြီး အနောက်မှ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပွေ့ကာ လည်တိုင်ဖွေးဖွေးပေါ် အနမ်းများကြဲချမိပြန်သည်။ ညီ့နားရွက်ဖျားလေးသည်
နမ်းမဝချင်စရာအစိတ်အပိုင်းငယ်။
လေဟာနယ် …… ကျွန်တော်နှင့်ကလေးငယ်သာရှိသော ကမ္ဘာ။ ချိုမြိန်မှုအတိပြီးသော ထိုချောက်ကမ်းပါးအောက်သို့
ကျွန်တော်ကျေကျေနပ်နပ်ခုန်ချလိုက်မိပြီးနောက် “ ချစ်တယ် ကလေးရယ်” ဟု မပျက်မကွက်ဆိုမိသည်။
အားအင်လက်ကျန်မရှိတော့သည့်တိုင် ညီ့ရင်ဘတ်ပေါ်မျက်နှာအပ်ကာ နောက်ဆုံးသောခွန်အားဖြင့် ညီ့မေးဖျားလေးကိုနမ်းမိသည်။ ပြန်ရသည့်ကာ နှုတ်ခမ်းလွှာတစ်ခုလုံးနွေးထွေးစွာ။ နွမ်းလျလျ အပြုံးငယ်ဖြင့် ကျွန်တော့ကမ္ဘာတစ်ခုလုံး ရုတ်ချည်းလင်းလက်သည်။
ရပြီ …. ဒီလောက်ဆို
နေအလင်းစက်သည် ဘုန်းလကာၤ၏အပိုင်။
ထပ်ပြောပါမည် …… နေအလင်းစက်ကိုဘုန်းလင်္ကာပိုင်ဆိုင်ပြီး ဘုန်းလကာၤကိုနေအလင်းစက်ပိုင်ဆိုင်သည်။
တစ်စုံတစ်ရာ တိုးဝှေ့နှောင့်ယှက်၍မရနိုင်သော ချစ်ခြင်းမေတ္တာအလုံးစုံကို ကျွန်တော့ရင်ခွင်တွင်းမှကလေးငယ်ပိုင်သည်။
ဆုပ်ကိုင်မိသောလက်ဖျားလေးတွင်
ကျွန်တော့်နှလုံးသားတစ်ခုလုံး၊
ဘဝတစ်ခုလုံးပုံ၍ထားသည်။
ဤကမ္ဘာမြေပေါ်ဝယ်
အပြိုင်စကြဝဠာတစ်ခုတည်ရှိပါအံ့
ထို Parallel Universe ကို ညီ ဟု
အမည်တပ်ပါမည်။
ချစ်ခြင်းတရားသည် ညီမှလွဲ၍
ခေါင်းစဉ်တပ်၍လိပ်မူစရာမရှိ။
ဘုန်းလကာၤ
မနေ့ညကတင်မယ်ဆိုပြီး ရေးနေရင်း
တကယ်ကြီးအိပ်ပျော်သွားတာ 😥😥
အားနာပါတယ်၊ တောင်းလည်းတောင်းပန်ပါတယ်နော်။ဒီနေ့တော့ အရမ်း၊ အရမ်းအရှည်ကြီးရေးထားတာမို့ သိပ်သဘောကောင်းတဲ့ Dreamveller တို့ကသိပ်တော်တဲ့ အိအိလေးကိုခွင့်လွှတ်မယ်မဟုတ်လား ဟင်