JOSHANE'S POV
It's been four months since i left Philippines. Four months na ang nakalipas nung huli kong makita ang mga kaibigan ko at huli kong makita si Harley.
Nakapag adjust narin ako kahit papanu through the help ofcourse of my two cousins. Nung unang araw ko dito hinahanap-hanap ko ang init ng panahon since it's winter here in Australia. Month of August malamig na dito kaya halos lahat ng tao dito naka thermal suits or yung iba naka jacket.
Nandito ako ngayon sa park, pagala gala lang pantanggal boredom. Maraming mga tao dito at may nakakasalubong pa akong mga kapwa ko pinay. Lagi silang nagtatanong sa akin ng " Are you a Filipina? " kapag may nakakasalubong akong kababayan ko. Dahil likas na sa akin ang pagiging friendly ngumingiti naman ako sa kanila at sinasagot ko ang tanong nila.
Marami narin akong nakilalang mga Filipino dito at yung iba na met ko na last time nung nag bakasyon kami dito at yung iba naman recently ko lang nakilala. Tulad nitong si Sofia na lately ko lang nakilala na nakapag asawa ng Aussie guy, she's only 22 but she already has a 2 years old daughter name Ysobel.
" Sofia, bakit ang aga mong nag asawa? I mean, you're just 22 and at that age you should by now enjoying your freedom not doing your responsibilities as a mother. " Nagtataka lang kasi ako, for me kasi masyado pang early to get married at that age. Dapat ineenjoy mo palang ang freedom mo at the age of 22.
" Alam mo Joshane, kapag love na ang pinag uusapan hindi ka pwedeng pumili. Maiintindihan mo din ako someday when it's already your time to settle down." I just rolled my eyes over her statement. Love? Itinabi ko na yun, wala namang magandang naidulot yun sa akin kundi pasakit. Nagmahal ako pero anu ang napala ko? Heartaches, pain and bitterness. Unfair isn't it?
" Oh please Sofia, love is no longer my business. By the way, anung gagawin mo this saturday? " Magaling akong mag switch ng topic na hindi magiging obvious. Yan naman ang lagi kong ginagawa kapag pinag uusapan na ang past ko or yung about sa love thingy na yan.
I'm not a manhater, its just that i'm not comfortable to discuss things about love and my past. I'm here to move on so i tried my best not to mention about Harley. Yung mga pinsan ko naman naiintindihan naman nila kaya hindi na sila nagtatanong sa akin.
" May family get together kami sa family side ni hubby. Bakit? " Hindi naman maarte si Sofia sadya lang talaga ang pagka sweet niya.
" Invite sana kitang mag lunch sa labas but since you have plans already then nevermind! " Nagpaalam na ako sa kanya dahil tinatawagan na ako ni Jomania. Nagyayaya kasing mag bar hopping si Jomania at Joshua na hindi ko naman matanggihan dahil sila lang ang pwede kong makasama sa galaan dahil hanggang ngayon wala parin si Tricia dito. Ang tagal naman nilang pumunta dito, bored na bored na ako dito kasi may mga work ang kambal kaya minsan di sila pwedeng mamasyal.
Pag dating ko sa bahay nakaabang na si Jomania sa pinto na nakapamewang.
" Grabe, ang tagal mo naman Josha nagkaugat na ako sa kakahintay sayo. Geez! Dapat pati ang ugaling " Filipino time" mo iniwan mo yan sa Pinas. Bakit mo pa kasi dinala yan dito? Hello, Australia po ito and time is very precious here?! " Inirapan ko lang siya na ikinainis naman niya.
" Tapos kana sa speech mo? Pwede na ba akong mag bihis? " Hinila niya ng bahagya ang buhok ko sa inis niya. Pero hindi naman masakit ang pagkahila niya. Bakit ba puro bayolenteng tao ang nakapaligid sa akin?! Kawawa naman ang precious hair ko.
" Alam mo Jomania, hawakan mo na lahat wag lang ang buhok ko kung ayaw mong kalbohin kita. " Banta ko sa kanya na dineadma lang niya.
" Will you shut up and get dress?! We're late and it's your fault!! " Nakasimangot niyang sabi. Sarap kurutin ng pisngi niya pag naka simangot siya, ang cute-cute niya kasi.
" Okay ATE! Magbibihis na po ako wag ka lang magalit diyan. " Sabi ko naman na naka emphasized pa talaga ang word na "ate" pang inis lang sa kanya. She hates it when i call her that way. Binato naman niya ako ng hawak niyang unan ngunit nailagan ko ito.
" Tseh! Magbihis kana diyan and stop calling me ate, i'm just 2 years older than you. " Tinalikuran na niya ako at pumunta siya sa living room. Napikon ang bruha, ganyan naman yan pag napipikon bigla nalang magwowalk out!
Ipinagpatuloy ko naman ang pagbihis ko dahil kanina pa yun naghihintay sa akin. Kung nandito na sana si Tricia edi hindi ko na sana pinagtitiisan itong kasungitan ni Jomania.
Nakarating na kami sa bar at halos puno na ang lugar dahil friday night. Pag pasok namin sa loob hinanap na namin kaagad ang group of friends ng kambal at nakita din namin sila agad. Sila lang naman ang pinaka maingay sa lahat, kumaway si Jomania sa kanila at nagpunta na kami dun. Pinakilala nila ako sa mga friends nila at halos lahat naman sila nakatingin sa akin. May dumi ba ako sa mukha? Bakit ganyan nalang sila makatingin sa akin?
" Hi, I'm Ivan Mackenly and you are? " Pagpapakilala ng guy sa akin. Isa din siya sa mga friends ni Joshua kaya nakipag kilala narin ako sa kanya.
" I'm Joshane Alvarez, I'm their cousin! Itinuro ko ang kambal at inilahad ko ang kamay ko para makipag handshake kay Ivan na tinanggap naman niya. Ang lambot ng kamay niya, bigla tuloy akong nahiya dahil mas malambot pa ang kamay niya sa kamay ko.
Gwapo si Ivan, Isa siyang Briton, 6'2 ang height, medium built, Tan ang complexion niya, magaling pumorma at ang pinaka best asset niya is yung killer smile niya. Yung tipong kapag nag smile siya sayo maattract ka sa smile niya. But spare me, hindi ako yung tipo na maaattract agad. Plus, i'm still mending my broken heart and love is no longer my thing.
" Hey, are you okay? You're too preoccupied! " Heto nanaman ako lagi nalang lutang, nakakahiya naman kay Ivan. Sabi nila, one way to move on is to divert my attention to something that will keep me busy.
" S-sorry, i just--- Nevermind! So, how long have you been friends with Josh? " Wala kasi akong maisip na topic kaya yan nalang ang sinabi ko. Bakit ngayon pa ako naging tahimik? I'm not my usual self. Ughh..
" I met him at work last year. He's the ice breaker in an awkward moment. He's a joker in our office and i like him for being like that. He is also the life of the party! Once he enter the room everyone came to life. " Nakatingin siya sa mga mata ko habang nagkukwento siya. Napadako naman ang tingin ko sa labi niya, pouty lips pala siya at bagay na bagay sa kanya.
Bakit mo naman napansin ang labi niya? Don't tell me attracted ka sa labi niya? Hoy sub-concious mind, shut up! I'm not asking for your opinion.
" He's not only the life of the party but also the killer of the party. " Napakunot naman ang noo niya dahil sa sinabi ko.
" Huh? What do you mean? " Nagtatakang tanong ni Ivan, hindi niya ba na gets ang sinabi ko?
" Sometimes he's kind of killjoy! If he doesn't like to go out or if you don't bargain something to him, he will not go with you. " Napatango tango naman si Ivan habang napapangiti.
Ilang oras kaming nagtagal sa bar na yun nung mag decide si Jomania na lumipat ng ibang bar dahil over crowded na ang unang bar na pinuntahan namin.
Pag dating namin sa isang pub, nagpaalam na si Ivan sa amin dahil tipsy na daw siya and he needs to drive home pa. Umiinom din naman ako pero in control ako sa alcohol na ini-intake ko. Mahirap ng malasing sa ganitong lugar baka mapag samantalahan pa ako. Knowing that all the people in this place are all drunk plus they're liberated. They make out in public place without even care if people are watching them. Thats how liberated are they.
We stayed at the pub for another hour until we all decided to go home. I'm kinda tired and tipsy already.
" Josh, let's go home. Pagod na ako at tipsy narin ako. " Medyo pasuray suray ng naglalakad si Jomania at ako naman pinipilit kong maglakad ng straight. Yan kasi, iinom inom hindi naman pala kaya. Si Josh naman tahimik lang, parang kinoconserve ang energy niya since malayo pa ang uuwian namin and it's going to be a long drive for Josh.
" Josh, kaya mo pa bang mag drive? Coz if not, you need to get sobber first. Mahirap na baka ma aksidente tayo sa daan. " Ngumisi lang ng nakakaloko si Josh. Nakakainis, wag niya akong ngingisihan ng ganyan. Alam ko ang ngisi na yan, yan yung ngising may binabalak na hindi maganda.
" Chill Josha! We will arrive home safe! " Kumindat pa siya sa akin.
" Don't worry Josha, Josh will bring us home safe. He will not do anything stupid when i'm around! Just trust him, okay?! " Pang pakalma ni Jomania sa akin, she knew that i'm nervous. Anu pa nga ba magagawa ko kundi ang pagkatiwalaan si Josh at siyempre matinding dasal na makauwi kami na buo pa at walang gasgas sa katawan.
Sumakay na kami sa kotse, sa frontseat umupo si Jomania at ako naman sa backseat. Nag seatbelt ako para maprotektahan ako in case something bad will happen. Bakit ba ako nag iisip ng ganyan? Binura ko ang thought na yun at nag isip ng mga bagay na nakakatuwa but instead pumasok sa isipan ko ang mukha ni Harley. Ay letche! Masayang memory hindi masamang alaala.
Isinandal ko ang ulo ko sa headrest total naman gising si Jomania siya nalang ang kumausap kay Josh para hindi siya antokin habang nagddrive. Smooth naman ang pagmamaneho ni Josh kaya hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako. Nagising nalang ako nung makaramdam ako na parang may yumuyogyog sa balikat ko.
" Grabe, ang hirap mo namang gisingin Josha. Nangangawit na ako sa kakayugyog sa'yo. Nandito na tayo sa bahay niyo, baba kana para makauwi narin kami. " Yamot na sabi ni Jomania. Nagpaalam na ako sa kanila at pumasok ako sa bahay derederetso sa room ko. Pagod na pagod ako at unti unti ko ng nararamdaman ang hilo. Nagpalit lang ako ng damit ko at natulog na ako agad. Kinabukasan, ang bigat ng ulo ko dahil sa hangover. Dibale, masasanay din ako someday sa hangover na to.
***
Three weeks later, may hindi ako inaasahan na bisita sa bahay pagkauwi ko galing sa boutique ko. Oo nga pala, nagpatayo pala ako ng boutique sa mall namin dito lang malapit sa amin. Para may income naman ako na sarili ko at ayoko na panay hingi nalang ako sa parents ko at wala naman akong silbi.
" Bruha, bakit ngayon ka lang umuwi? Don't you know that i've been waiting for you here like forever? " Kilala ko ang nakakairitang boses na yun at pagtingin ko sa pinanggalingan ng boses nakita ko si Tricia na prenteng naka upo sa couch.
" Finally, you're here now! At least hindi na ako mabobored kapag wala ang mga pinsan ko. " Nagyakapan kaming dalawa at sabay napatili. Para kaming mga baliw sa pinanggagawa namin.
" Hindi mo man lang ba ako kakamustahin? " Kapagkuway tanong ni Tricia. Tiningnan ko naman siya mula ulo hanggang paa na ikinataas naman ng kilay niya.
" Base sa nakikita ko, you look fine naman! So why would i bother to ask you if you're okay when its already obvious?! " Sinimangutan niya ako at sinampal pa ang kamay ko. Bruhang to, ang hilig manakit eh kung hampasin ko kaya siya ng heels ko na sobrang taas para matigil na siya sa kakahampas niya sa akin?! Kawawang kawawa ako sakanya! Gosh!
" Kamusta sila Paige at Elisa? Kamusta ang Gforce? " Tanong ko sakanya. Matagal na din kasi akong walang balita sa kanila eh.
" Wow ha? Sila kinamusta mo pero ako hindi? Anung klaseng kaibigan ka at masyado kang mapili sa mga kinakamusta mo?! " Tamporurot talaga ang babaeng to. Hinug ko naman siya para hindi na siya magtampo.
" Ikaw naman bruh, tampo kana agad. Kamusta kana? Bakit ang tagal mong kunin ni Lord? " Patulak naman niya akong binitawan samantalang tawa naman ako nang tawa. Nakakatuwa kasing asarin si Trish pikonin masyado.
" Oh ito seryoso na, kamusta kana? Sinagot mo ba si JL bago ka umalis ng Pinas? " Bigla naman siyang nalungkot sa tanong ko. Pero bakit?
" Okay lang ako bruh! Hindi eh, ayaw niya ng LDR at ayaw ko rin kaya umalis akong katulad mo din.. Sawi! Niyakap ko siya ulit at hinahaplos haplos ko abg likod niya. I feel her, been there and done that.
" Okay lang yan bruh, at least you parted ways na in good terms kayo. Malay mo, magkita kayo in the future at kung pareho kayong single baka maging kayo na at that time diba?! Cheer up! It's not yet the end of the world. " Pang aalo ko sa kanya, this is all i can do for her. Gusto ko lang mabawasan ang burden niya just like what she did to me when i was feeling so depressed. That's what friends usually do, comfort each other. And i'm glad i have a friend like her, i don't have a lot of friends but i know that a few friends i've got are real ones.