Napaupo ako sa sahig after closing the door. dito sa office ko sa hospital. I even waved Chanyeol goodbye dahil pupunta na daw siya sa trabaho niya. I DON'T KNOW WHY MY HEART IS BEATING FAST.
Nababaliw na ako. Bakit ba ako ginaganito ni Chanyeol?
I sighed and closed my eyes. Naalala ko na naman yung mga sinabi ni Chanyeol kanina nung nasa kotse kami.
"I know I'm seven years too late to regret, but I regret every hurtful words I ever said to you." he leaned closer. "I'm sorry Baekhyun."
"Please, Baek. This time, I'll make it right, seryoso ako, I'm serious when I told you I want you back, please. Just. Give me a chance, a one last chance to prove it to you. Mahal kita, Baekhyun..."
Chance?
Sobrang conflicted na ako. Alam ko naka move on na ako. Alam ko talaga sa sarili ko na ayoko na. Pero bakit ganito ang nararamdaman ko ngayon?
For the past 7 years I did everything para maka move on. I don't want to be part of Chanyeol's life ever again. Ayoko na ulit masaktan.... But why? Why do I feel like this?
Why do I feel like I'm falling for him all over again?
"Baek?" Napalingon ako nang marinig 'kong may tumawag sa pangalan ko.
It was Daehyun. Tumayo naman ako kaagad.
"Hey," bati ko sakanya. "What brought you here?" I asked.
"Hahaha, Baek? Nakalimutan mo na ba?"
I gave him a questioning look. Ang alin??
"Huh?"
"I own this hospital Baek." ay... "and I wanted to see how my favorite doctor is doing!" He said, giving me a full smile. Napangiti naman ako.
"Loko ka talaga." I said.
"Well anyway, gusto ko rin na kamustahin ka at si Jesper."
"Oh we're fine." I said. Bigla naman siyang lumapit sakin at niyakap ako na ikinagulat ko. Omygosh. "D-dae?"
"Baekhyun..." I felt him burying his face sa leeg ko.
"U-uh?"
"I saw you and Chanyeol kanina." Nakita niya? "He sent you here? Are you guys okay now?" Hindi ko naman alam ang isasagot ko sakanya.
"Uhm.."
"Did he sign the divorce papers?"
Hindi naman ako makasagot. I haven't given Chanyeol the newest papers. Feeling ko din naman susunugin niya ulit. Hindi ko rin alam kung paano ko ibibigay dahil purisigido siya na hindi niya pipirmahan. Inuulit ulit niya sakin na babawi siya. I can't understand him anymore. Hindi ko na rin alam ang gagawin ko.
I was so sure na kaya ako bumalik dito ay dahil sa divorce.
But Chanyeol is making it all hard for me.
"Baek"
"Huh?" I snapped out of my trance.
"Are you okay? Kumain ka ba ng breakfast?" I nodded. "Are you sure you're okay? Parang hindi kasi."
"U-uhm," pati pala si Daehyun napapansin ang pagkabalisa ko. I smiled and shrugged it off. "I'm okay, anyways let's go back to work? Maraming kailangan asikasuhin dito sa hospital. We shouldn't really be chatting here you know." I said and he gave me an eyesmile and ruffled my hair. Sinamaan ko naman siya ng tingin, how dare him!
Ginulo niya ang buhok ko!
"Hahahaha, you're right." Inirapan ko siya pero nagulat ako nang halikan niya ako sa pisngi. "See you later B." Potaena what was that?
Daehyun! Ginugulo mo din ang isip ko!
"Hoy bakla!"
"Ay panget si Luhan!" sigaw ko. Binatukan naman agad ako ng baklang mahaderang si Luhan. Omg si Luhan pala.
"Fuck you with sparkles." sigaw niya. "Ano yun, ha, nakita ko yun!" sabi niya with duro duro pa sakin ng panget niyang finger.
"Ang alin?!"
"Yung ano!" sabay nguso sakin tapos turo sa pisngi.
"Yung?!?"
"Yung ayun!!!"
"Yung ano ba?" pagmamaang-mangan ko. Binatukan naman niya ako. "Aray ko ha!"
"Gaga ka kasi! Bakit ka hinalikan ni Daehyun, aber??" tanong niya nang nakapameywang. "Hm? May hindi ka ba sinasabi samin ni penguin ha?"
Umirap naman ako kasi nga maganda ako. "Psh wala noh!"
"Eh ano yun!?"
"WAG KA 'NGANG SUMIGAW!"
"WAG KA DIN SUMIGAW MAHADERA!" Konti nalang sasabunutan ko na ito!
"Basta, wala nga. Hindi ko rin alam kung bakit niya ako hinalikan." nagkibit balikat ako. Pero alam ko naman na ginawa yun ni Daehyun para ipaalam niya sakin na gusto niya pa rin ako.
Hay...
Akala ko tapos na akong bulabugin ni Luhan pero hindi pa pala.
"Sus, anyways, anong nangyari sainyo ni fafa Chanyeol?" tinaasan ko naman siya ng kilay.
"Anong nangyari? May dapat 'bang mangyari?"
"Abay malay ko kaya nga tinatanong kita eh!"
"Wala! Hindi naman kami nagyadong!"
"Bakit defensive ka!?" natatawang sambit ni Luhan. Napatahimik nalang ako. Huhuh lord help me, mapapatay ko na itong si Luhan.
"Tss, tigilan mo nga ako! Kakabalik ko lang dito binuburyo mo na ako!" sabi ko sakanya. "Ikaw ha! Sabi ko sayo ikaw ang mag-alaga sakin pero si Chanyeol ang pinapunta mo! Walang hiya ka!" akmang sasabunutan ko na siyang nang tumakbo siya paalis.
"Eh nagprisinta siya eh!" tugon ni Luhan. "Sabi niya siya nalang daw, wala naman ako nagawa kasi sabi ni Sehun kailangan niyo ng alone time!"
"Alone time ka diyan! Lumapit ka dito sasabunutan kita!"
"Ayoko! Bye!" at tumakbo naman siya palayo. Pero nagulat ako nang bumalik siya. "Welcome back to work bitchyun! Papa-party kami soon to welcome you home! Na-miss kita!" napangiti at inirapan ko siya at natawa naman siya.
Hay. Bakit pa kasi ako bumalik?
-
"Luhan." Pagtawang ko kay Luhan habang inaalis ang labcoat ko. Pero wala akong narinig na sagot mula sakanya kaya tinawag ko ulit siya. "Hoy. Luhan." isinabit ko ang coat ko sa rack. Pagkatapos ay tumingin kay Luhan na nakaupo sa may desk niya habang nakatitig sa phone. "Hoy bakla!" Pero hindi niya parin ako pinansin kaya naman lumapit na ako at sinilip ang cellphone niya.
At nagulat naman ako sa nakita ko.
"Jusmiyo marimar Oh Luhan!" nagulat naman siya kaya naibato niya ang cellphone nya.
"Punyeta! Bakit ka ba nangugulat bakekang ka!"
"Bakit ka nakikipag sext kay Sehun ha!?!?!?!"
"Hoy yung bibig mo! Pakifilter naman pwede!?"
"Nakakaloka ka! Nasa school ang asawa mo may mga batang nakapaligid sakanya bakit Luhan!? Ang landi!"
"FYI. Break niya ngayon. ANo ba kasi yun!" Defensive niyang sagot kaya inirapan ko siya dahil wala naman akong magagawa.
Maharot talaga ang mga kaibigan ko. Lalo na si Kyungsoo.
"Tch, gusto ko lang sabihin na susunduin ko ang anak ko kaya naman, ikaw na ang bahala dito. Tawagan mo nalang ako kapag may emergency."
"Oo sige, ikamusta mo ako sa mga babies ko ha?" nginitian ko naman siya at kumaway.
-
Nag taxi lang ako papunta eskuwelahan dahil naalala 'kong ihinatid nga pala ako ni Chanyeol sa trabaho kaya naman wala akong dalang kotse. Nang makababa ako ng taxi nagulat ako sa nakita ko.
Si Chanyeol karga karga si Jesper na umiiyak kaya naman napatakbo ako.
"Jesper!" sabay silang napatingin sakin. Nagpumilit na bumaba si Jesper mula sa pagkakakarga ni Chanyeol kaya wala naman itong nagawa kundi ibaba ang anak ko.
Tumakbo ako papalapit sakanya. Sinalubong kaagad ako ni Jesper ng yakap at umiyak ito ng umiyak. "Eomma! huhu." ngawa niya. Agad ko naman hinagod ang likod niya. Naiiyak ako bakit umiiyak si Jesper.
"Baby, shhh, tell me what's wrong." Naramdaman ko ang presensya ni Chanyeol. Sinamaan ko siya ng tingin. "Bakit siya umiiyak!? Anong ginawa mo sakanya, Chanyeol!?" galit na tanong ko. Binigyan niya ako ng naguguluhang tingin.
"Woah, woah Baekhyun! Wala akong ginawa sakanya!"
"Eh bakit siya umiiyak!?" Sinasabi ko na eh! Sasaktan lang ni Chanyeol ang anak ko kaya mas mabuti nang hindi niya malaman na siya ang tatay ni Jesper!
"Mama, mama." napatingin naman ako kaagad kay Jesper. "Ma..."
"Baby? Tell me what's wrong." I asked, cupping his face.
"Bakit wala po akong Appa?" natigilan naman ako. A-anong sabi niya?
"Jes, anak. What are you trying to say?"
"Bakit po.. *huk* ..y-yung mga classmates ko dalawa ang eomma or appa... bakit *huk* bakit po ako isa lang. Hindi po ba ako mahal ni Appa?" hindi ko alam pero napatingin ako kay Chanyeol pagkatapos itanong ni Jesper yun. "Kaya po ba hindi natin siya kasama?"
A-anong sasabihin ko sa anak ko... ?