"Hadi Alec sen seç, hangisine binelim?" Dedim lunaparkın içine doğru Alec'i çekiştirerek.
"Bilmiyorum... ama şey... atlı karıncaya binsek ya. Küçükken bizim lunaparka da atlı karınca gelmişti ama hiç binemedim."
Alec'in tam önünde durdum ve yanaklarını sıkmaya başladım.
"Seni yerim ben, tabii ki bineriz."
Yanaklarına öpücükler bırakıp onu bilet satışı yapan adamın yanına doğru çektim.
"Ne kadarlık olsun efendim?"
"Sen bize 100 kredilik yükle. Her şeye bineceğiz sanırım."
Adam kafasını salladığında cebimden 100 dolar çıkarıp adama uzattım. Sonradan kartı aldım ve yanda duran pamuk şekerciden de iki pamuk şeker alıp Alec'in yanına döndüm.
"Ve hazırız, bunu da sana aldım." Deyip pamuk şekeri ona uzattım. "Hadi binelim atlı karıncaya."
Atkı karıncanın olduğu kısma gelip kartı okuttum, burası 4 kredilikti ve iki kişi sekiz kredi tutmuştu.
"Hadi istediğine bin."
"Sen yakınımda dur." Dedi Alec bir ata bindiğinde. "Elini tutacağım."
Başımı sallayıp ona yakın olan ata bindim ve elimi ona uzattım. Elimi tuttuktan birkaç saniye sonra atlı karınca hareket etmeye başlamıştı.
Atlar aşağı yukarı hareket ederken ben Alec'e bakıp gülüyordum. Sonunda elimi bıraktığında ona seslenip "Bak Alec, ellerimi bırakıyorum." Deyip iki elimi yukarıya kaldırdım. Sonra da şakacı bir sesle "Ah bu çok zor." Deyip tekrar atı tuttum.
"Çok yaramazsın Magnus." Dedi Alec kafasını onaylamaz bir şekilde sallayarak. Sonrasında başını atın baş kısmına yaslayıp öylece beni izlemeye başladı. "Ve de çok güzel gülüyorsun."
Öyle demesi üstüne daha da gülümsedim.
Keşke ben de onun gülümsediğini görebilsem...
Sonunda atlı karınca turumuz bitince ikimiz de atlı karıncalardan inmiştik.
"Şimdi ben seçeceğim." Diyerek önümüzde duran dönme dolabı işaret ettim.
"Olur; hadi binelim." Dedi Alec peşimden hızlıca gelerek. O sırada pamuk şekerleri de açmıştık.
Biletleri giriş kısmına okutup hızlıca dönme dolabın bir kabinine yerleştik. Biz yükselirken birkaç kişi daha binmişti dönme dolaba.
Artık en tepeye yükseldiğimizde yine duraksamıştık.
"Magnus, dün gece hakkında konuşalım mı?" Dediğinde kafamı olumlu anlamda sallamıştım. "İntikam hakkında dediğin şeylerde ciddi miydin?"
"Evet Alec ciddiydim, sana yapılanların cezasız kalmasını istemiyorum. Ya da herhangi birisine yapılanların."
"Kendini tehlikeye atma sakın, sana da bir şey olmasına dayanamam."
Elindeki pamuk şekeri dudaklarına götürdü ama sonra yiyemedi ve pamuk şeker parçaları öylece elinde kaldı.
"Dikkatli olacağım söz veriyorum, zaten seni yalnız bırakmamak için dikkatli olmam lazım."
Elini kendime doğru çekip büyükçe kopardığı pamuk şeker parçasını kendi dudaklarıma götürdüm. Sonrasında rahatlaması için ona gülümsemeye çalıştım.
Dönme dolap hareket ederken de birlikte pamuk şeker yemiştik.
"Peki Underhill hakkında söylediklerin. Senin erkeğin olmam filan?"
"Şey... kıskançlık yapmışım gibi duruyor." Deyip ona döndüm. "Bunu isterdin değil mi? Benim erkeğim olmayı."
Kafasını olumlu anlamda salladığında elimi onun arkasına atıp ona yaklaştım.
"O zaman... ol." Dudaklarımı onunkine bastırdığım anda karşılık vermişti. Birkaç saniye sonra geriye çekilip dudaklarıma bulaşan pamuk şekeri yaladım.
"Kötü bir yiyicisin Alec." Deyip onun dudaklarında kalan birkaç parça pamuk şekeri de parmağım ile aldım.
"Eğer belli edebiliyor olsaydım şu an gülmekten ötürü yanak kaslarım ağrırdı." Dedi Alec bana yine küçük bir öpücük vererek. "Ve şu an artık şey miyiz biz?"
"Sevgili?" Dediğimde kafa sallamıştı. "Eğer istersen..."
"İstiyorum hem de çok." Dediğinde gülümseyip "O zaman sevgiliyiz." Demiştim. Sonrasında dönme dolap aşağıya indi ve oradaki adamlar bize tuhaf bakışlar atmaya başladılar.
"Ne o, hayatınızda hiç mi dönme dolapta yiyişen azgın çift görmediniz?"
Alec'i çekiştirip kabinden çıkardım ve pamuk şeker saplarını hızlıca çöpe attım.
"Şimdi neye binelim?"
"Bilmiyorum, şu an düşünemiyorum." Deyip bana yaklaştı ve beni birkaç kez daha öptü. "Şimdi ben seni istediğim zaman öpebileceğim öyle değil mi? İzin almadan hem de?"
"İzin almadan hem de." Dedim onu onaylayıp.
"Peki çıplak şeyler?"
"Onları ben uygun gördüğüm zaman yapacağız tamam mı? Hemen değil."
"Tamam, benim için sorun değil." Deyip bana yaklaştı ve bir kez daha öptü. "Bu sefer ben seçiyorum." Deyip etrafına bakındı ve ters dönen ve yaklaşıp 15 katlı bir bina kadar yükselen o devasa şeyi işaret etti. "Bu."
"Hayır."
"Evet."
"Ben ona binersem korkudan ölürüm Alec saçmalama!"
"Ona bineceğiz, hadiii."
Beni çekiştirmeye başladığı sıra ben korkuyla aleti inceliyordum.
"Alec ben yaşlı bir insanım, kalp var tansiyon var bende. Ben tepede can veririm."
"Yalan söyleme bana." Deyip elimde duran kartı aldı ve görevliye uzattı. Ben o sıra sessizde kaderime razı olmuştum.
Yerlerimizi aldığımız zaman üstümüzden kocaman bir koruma kolu geçirdiler ve birkaç da kemer taktılar.
"Ya bunlar açılırsa."
"Açılmaz efendim."
"Ya açılırsa."
"Açılırsa bizi dava edersiniz."
"Öldükten sonra mı!?!!?" Diye bağırmış olsam da adam çoktan benden uzaklaşmıştı.
"Alec gülme!"
"Gülmüyorum ki, hem nasıl gülebilirim."
"Gülüyorsun, içinden. Ben anlıyorum seni."
"Zekisin bugün." Dediğinde aniden alet hareket etmeye başlamıştı.
Başlangıçta oldukça yavaştı ama sonradan dönüşü hızlandı.
"Alec... Alec çok korkunç bu."
"Hayır değil."
"EVET ÖYLE! TANRIM GÜNAHLARIMI AFFET. ÖLMEK İSTEMİYORUM BEN İNDİRİN BENİİİ!!!"
Alec'in bana bakan gözlerinden anladığım kadarıyla bayağı bir eğleniyordu.
"Alec söyle onlara şunu indirsinler!"
"Bunu yapabildiklerini sanmıyorum."
"Al.... aaaaaaaaaa. Çok korkunç. Tanrım ne günahım vardı ben...aaaaaaaa. Ölmek istemiyorum, ölmek istemiyorum. Alec şuradan bir inelim sana neler yapacağım!! Duydun mu be..aaaaa yine hızlaaaaaaaaa. Durdurun şunu."
"Eğer gülebiliyor olsaydım şu an kahkaha atıyor olurdum."
"Kapa çeneni seni küçük solucan, her şey senin yüzünden oluyoaaaaaaaaaaaa. YETER!!!"
(Magnus=ben)
Sonunda alet yavaşlamaya başlamıştı ama ben hala kendime gelememiştim.
"Eğlendiniz mi efendim?" Dedi kemeri çözen adam.
"Çok eğlendim, bu aleti burada koyan herkesin ağzına sıçayım."
Adam gülerken ona ters bir bakış atıp susturdum. Sonrasında Alec le birlikte aletten inmiştik ama benim bacaklarım tutmayınca Alec'e tutundum.
"Bacaklarım tutmuyor, beni bırak sen git Alec. Ben bu saatten sonra sana anca yük olurum."
Dramatize bir sesle söylediğim zaman birkaç saniye sonra ayaklarım yerden kesilmişti ve Alec beni kucağına almıştı.
"Alec..."
"Sus bakayım, madem zorlanıyorsun ben de seni taşırım."
"İnsanlar bize bakıyor."
"Sence umrumda mı?"
Olmadığı açıktı.
Sonunda bir banka geldiğimiz zaman Alec beni yine de kucağından indirmedi.
"Artık insem... utanmaya başlıyorum."
Olumlu anlamda kafasını salladığında kucağının üstünde yana kaydım ve yanına oturdum.
"Biraz dinlen de devam ederiz sonra."
Ahh, bugün hiç bitmeyecek sanırım.
...
Diğer bölüm devam ederim artık sjsmksksd