★XIAOFEI/JOYCE POV★
"Ibig mong sabihin totoong tao ang pinag gayahan kay Night na robot boyfriend mo?" sabi niya.
Tumango ako bilang pang sang-ayon.
"OMG!!!! Totoo nga ba? Weh, nagbibiro ka lang ata ei." tanong uli ni Ana. Kahit naman noon una hindi rin ako naniniwala ei.
" Ana, kung sana nga totoong biro lang ito. Sana nga hindi na lang siya ang siya." sabi ko sa kanya.
"Nakers naguguluhan ako sayo Xiaofei, paanong nangyari? Dapat nga maging masaya ka kasi totoong tao pala siya."
"Yun nga Ana ei, totoong tao pala siya kaya mas lalo akong nahihirapan." masaya ako kasi nalaman ko na totoong nag-eexist pala siya. Nagagalit ako sa sarili ko dahil sa kabila ng lahat mahal ko pa rin siya.
"Bakit ka naman nahihirapan?"
"Dahil gusto ko na siyang kalimutan." mangiyak-ngiyak nasabi ko
"Madali naman mo siyang makakalimutan tutal naman hindi ka naman ata kilala nung totoong siya. Bakit na meet mo na ba siya in person?" tanong uli niya. Sasabihin ko ba sa kanya ang totoo o itatago na lang. Wala naman na ako balak magpakita muli kay Julian. Natatakot na ako, natatakot na masaktan muli dahil patuloy-tuloy ko siyang minamahal at alam ko sa bandang huli ako na naman ang masasaktan.
"Oo, kilalang kilala ko siya. Matagal ko na siyang kilala bago ko pa malaman na siya pala ang gumawa kay Night na boyfriend ko. " na amaze naman siya sa sinabi ko.
"You mean siya din ang gumawa sa robot boyfriend mo? Nakers, may sayad naman ata yung lalaki na yun. Dami naman pwedeng kamukha ginaya pa itsura nya. Malaki siguro bilib niya sa sarili niya. Hmmm, Xiaofei pwede makita ung picture ni Night mo? Curious lang ako, please!!!" sabi niya. Sasabihin ko ba, napako ang mata ko sa magazine na hawak niya. 'This Band' ang cover. Adik talaga ito sa 'This Band'.
"Tama siya ang gumawa sa robot boyfriend ko, tama ka rin sobrang sayad nga siguro ng lalaking yun. Igaya ba naman sa itsura niya di ba." sabi ko
"And?" sabi niya. Ano pa nga ba dapat idagdag?
"And what?" tanong ko
"Yung picture ni Night mo. Aysus balak pa atang kalimutan." Sabi niya
Hinawakan ko ang magazine na nasa ibabaw ng mesa. Tinaas ko at inginuso sa kanya ung picture ng 'This Band' nanlaki ang mata niya. Na gets na kaya niya ako.
"This Band?" -Ana
Tumango ako sa kanya. Bilang pagsang-ayon.
O_O -siya
"Waaaahhhhh" sigaw niya nag-eskandalo pa. Napatingin ako sa mga tao dito sa loob buti wala naman natingin maliban na lang sa isang lalaki sa likod ng katabing table namin, ang weird ng kinikilos kanina pa nakatakip ung menu sa mukha niya.
"Eihh, niloloko mo naman ako ei." sabi niya. Kahit ako nga hindi makapaniwala di ba. Siya pa kaya, tinuloy ko na lang ang kwento ung pinag-usapan namin nila Wuwu at Yuki kanina.
* Flashback*
"Teka pano nyo pala natagpuan ang taong Night?" tanong ko sa kanila.
"Investigator. Matagal na namin talaga siyang pinapahanap, buhay pa dati ung mga magulang ko since nag start ang search sa kanya dahil hindi kami naniniwala na basta na lang siyang nawala. Ni wala naman clue na nakasama nga siya sa pagsabog. Matagal na taon at panahon din ang ginawa naming paghahanap kay Kuya, at last this year nahanap na namin siya. Ang akala ko noon na imposible ng mangyayari pero posible pala. Kanina lang nakausap ko na siya at ang saya ko Xiaofei. Makakasama ko pa siya pagbalik niya sa Philippines hindi na kami maghihiwalay pa." mahabang paliwanag ni Yuki. Totoo ba ang narinig ko na galing sa Philippines ang kuya niya. Hindi kaya siya si...
"Si Kuya Julian Saavedra na siya ngayon."
"Si Kuya Julian Saavedra na siya ngayon."
"Si Kuya Julian Saavedra na siya ngayon."
Pag-echo ng paulit-ulit ang huling nga sentence na sinabi ni Yuki. Si Julian siya si Night. Siya nga si Night.
"Xiaofei, bakit namumutla ka?" tanong ni Wuwu sa akin. Sino ba naman ang hindi pabibigla sa naririnig mo. Kaya pala ganun na lang ang effect ni Julian sa akin sa simula pa lang. Parehong-pareho ng pakiramdam nung nakakasama ko si Night. "Kilala mo ba siya?"
Tumango ako bilang pang- sangayon walang boses na gustong lumabas sa akin. Hindi ko maipaliwanag kung ano ba itong nararamdaman ko. Masaya ako na malungkot, kinakaban na natatakot.
"You mean matagal na pala mo siyang kakilala, bakit hindi mo agad sinabi sa amin."
"Akala ko noon kamukha lang niya. Akala ko noon magkaiba sila. Siya pala siya." tanging nasabi ko.
"Sorry Xiaofei kung hindi namin nasabi sayo ang totoong story ni Night. Sorry kung nagamit ka namin para mabuhay ang kuya Night ko."
"Anong ibig nyong sabihin?"
*End of Flashback*
"W-what?" pautal na sabi ni Ana.
"Paano? Si Julian Saavedra ang boyfriend mo?"
"Hindi totally na si Julian ang boyfriend ko. Si Night ang boyfriend ko ang Julian robot na ginawa nya." hindi na kakibo si Ana, kahit naman ako until now iba pa rin ang dating sa akin ng mga nalaman ko.
"Akala ko noon magkaibang tao sila. Nakakatawa nga ei nasaktan muli ako sa pangalawang pagkakataon. I falling inlove with the same guy all over again and my heart broken again at the second time. Tadhana nga naman. Akala ko makakapag-move on na ko. Mahirap pala... " kasabay noon ang pagbagsak muli ng aking mga luha.
----
-=Charles POV=-
Nakita ko na naman siyang umiiyak. Masaya na sana dahil natagpuan ko siyang muli kaya lang paano ako sasaya kung ang babaeng mahal ko may mahal pa lang iba at masakit pa dun nagmamahal siya sa taong kilalang-kilala ko.
Hindi pa rin ako makapaniwala sa mga narinig ko. Si Julian na bestfriend ko siya pala ang lalaking minsan ng minahal ni Joyce. Tadhana nga naman, eto na naman magkaribal na naman kami ni Julian. Hindi ko akalain na may ganung past pala si Julian, akala ko sa mga movie lang yun nangyayari ang mainlove sa isang robot. Bakit kay Joyce pa nangyari? Bakit kay Julian pa nangyari? May laban pa ba ako? May alam na kaya si Julian tungkol sa past niya.
---
"Tol, san ka nanggaling kanina ka pa hinahanap ni Manager." Tanong ni Pat imbes na sumagot ako nagtuloy-tuloy lang akong naglakad nilagpasan ko sila ni JP. Nasan kaya si Julian kailangan ko siyang makausap.
"Charles!" Pahabol pa na tawag ni JP. Tinignan ko lang sila.
"Si Julian nakita nyo ba?" Tanong ko.
"Nasa rooftop nitong hotel. Kanina pa nga yun din since makabalik siya dito parang ang lalim ng iniisip." Sabi ni JP habang tinatapik ako sa kanang balikat ko.
"Puntahan ko lang siya dun. Pakisabi kay Manager nakabalik na ko, mamaya ko na siya kakausapin." Nagtuloy-tuloy na kong lumabas sa room namin. Tutal nasa 15th floor lang naman kami 5 floor na lng nasa rooftop na ko.
Pagkarating ko sa rooftop tanging ilaw lang na nagmumula sa buwan ang makikita mong liwanag. Nilibot ko ang tingin ko kung nasan si Julian. Hindi naman ako nahirapan nasa bandang gilid lang siya habang umiinom ng alak. Nagiging hobby na niya ang pag-inom na yan since nung bumalik si Summer at nung nawala ito. Affected lang siguro talaga siya kaya lang palagay ko hindi si Summer ang dahilan nun. Sana mali lang ang haka-haka ko. Sana hindi si Joyce ang dahilan ng pagkakaganyan ng kaibigan ko.
"Julian!" Tinawag ko siya hindi siya lumingon malamang baka hindi niya ko narinig. Lumapit na lang ako sa kanya. Pinatong ko ang kamay ko sa balikat niya, naramdaman naman niya. Parang may pinahid siya sa mga mata niya bago niya ako tingalain, kung hindi ako nagkakamali umiiyak siya.
"K-kanina ka pa ba dyan?" Tanong niya na halata sa boses ang pagkagulat at kalungkutan. Umupo na rin ako sa katapat na upuan nya. Inabutan niya ako ng isang boteng alak na iniinom niya. Napatingin naman ako nakakalimang bote na siya.
Inabot ko ito at tinungga ."Hindi naman kararating ko lang. May problema ba?" Tumayo siya tumingin na naman sa kawalan, ang lalim talaga ng iniisip niya. Maganda ang view dito sa taas masarap ang simoy ng hangin, kitang-kita mo ang ganda ng Taiwan. Maliwanag sa baba, maraming sasakyan maraming taong naglalakad. Nagliliwanagang mga tindahan.
"Paano kung malaman mo na hindi mo pa.pala kilala sarili mo?" Biglang nagsalita si Julian. Napatingin ako sa kanya, nasa view sa baba pa rin ang tingin niya.
"Charles, hindi pala ako si Julian Saavedra na kilala mo."
"Huh!? Paanong hindi ikaw? Wow, Julian hah ang lakad ng trip mo. Nasapian ka ba?"
"Kahit ako nalilito, hindi ko pa pala kilala pa ang sarili ko. Alam mo bang hindi ako si Julian?" Sabi niya na mas lalong kinalito ko. Dun pa nga lang sa Night na yun nalito na ko pati ba naman dito kay Julian lilituhin din ako.
"Night Shirisaki. Night Shirisaki ang tunay kong pangalan." Kasabay ng pagtingin niya sa akin ang pagbanggit niya ng kanyang pangalan.
----
-=Julian POV=-
"Night Shirisaki. Night Shirisaki ang tunay kong pangalan." Tinignan ko si Charles. Bakas sa mukha niya ang gulat.
"Dito ang hometown ko. Dito ako pinanganak ng totoong mga magulang ko. Hindi ako tunay na anak ng mga Saavedra."
"Paanong nangyari yun?" Tanong ni Charles.
Kinuwento ko sa kanya ang lahat ng mga pinagtapat sa akin nila Mommy at Yuki. Na hanggang ngayon hindi ko pa rin maabsorb. Ramdan ko naman na pamilya ko si yuki kaya lang ung kwento tungkol kay Night robot boyfriend ni Joyce hindi pa rin ako makapaniwala. Kaya ba parang kilalang kilala ko siya nung una naming pagkikita, kaya ba sobrang bilis ng pagtibok ng aking puso kapag malapit lang siya. May kinalaman kaya si Night Tenjo sa pagkatao ko.
"So, paano na yan? Dito ka na ba titira? Akalain mo yun may amnesia ka pala." Pabirong sabi ni Charles. May amnesia nga ako pero yung puso ba nagkaka-amnesia din.
"Hindi! Napag-usapan na namin ng kapatid ko na sasama na siya sa akin pagbalik ko sa Pilipinas. Baka may maalala pa ako sa nakaraan ko kapag kasama ko na siya. Kaya pala wala akong mga childhood memories at mga pic nung bata."
"Sabagay high-school days lang naman kita nakilala noon. Akalain mo ganyan pala ang life mo. Parang nasa movie lang tol. Totoo pala." Sabi niya, parang nasa movie nga lang na ako ang bida at ako ang gagawa ng script ng buhay ko. Paano pa kaya kung ikwento ko sa kanya ang tungkol kay Night Tenjo at kay Xiaofei.
Speaking of Xiaofei ano kayang klaseng babae siya. Gusto ko na siyang mameet. Pinagdarasal ko na sana hindi siya si Joyce na kakilala ko sana kamukha lang niya talaga. Magugustuhan ko rin kaya siya? Mamahalin ko rin kaya siya katulad ng ginawa ni Night Tenjo na robot version ko.