Naiwan akong magisa sa napakalaki at lungkot na kwarto ni Blake.I explore every corner of the room,looking for traces of my past.I opened the walk in closet and looked at my clothes,my shoes.I opened the drawer on the vanity and I saw a blue velvet box.Binuksan ko ito at nakita ko ang isang napakaganda na blue heart shaped diamond necklace...Hinawakan ko ito at pinagmasdan.
I felt something weird when i touched it.Isang pamilyar na pakiramdam.Biglang sumakit ang ulo ko,nahihilo ako.Marahil sa sobrang pagiyak at dahil sa dami ng nakakabiglang pangyayari na naganap ngayon.Napaupo ako sa vanity.Isinuot ko ang kwintas.
Pinagmasdan ko ang kwintas sa leeg ko.
Tumulo ang luha ko sa biglang pag sakit ng ulo ko.
It's already 12am,Happy Anniversary Mrs.Sofia Tan"
This is too much blake"Nakanganga parin ako sa pagka amaze sa diamond necklace..
"Allow me to put it on you"he assisted me in my walk in closet at ihinarap ako sa wall sized mirror,He brushed my hair at isinuot niya sa akin ang necklace..
Hindi ako makapanila sa mga alaala na bumabaik sa utak ko.Paano ko nagawang kalimutan ang mga magaganda at masasakit na pangyayari sa buhay ko???
------------
Buong gabi akong hindi nakatulog.Unti unti na akong nakaaalala,pero hindi ko parin maalala ang huling nangyari sa akin..
Agad akong nagpunta sa kwarto ni Blaine...
I kneeled at the bed at Pinagmasdan ko ang natutulog kong anak.Hindi ko mapigilan na umiyak.Halos tatlong taon akong nawalay sakanya...Nawalan ako ng pagkakataon na makita siyang lumaki.Ni hindi ko nasaksihan ang unang paglakad,unang salita,niya.
I was crying when I looked at my son,kahit wala siyang naging ina,lumaki siyang mabuting bata.Nagpapasalamat na rin ako kay Blake dahil hindi niya pinabayaan ang anak namin..
"Tatacey?why are you crying?"minulat ni Blaine ang mga mata niya at kinusot ito.I wipe my tears away.Tinabihan ko siya sa kama.
Inakap ko si Blaine"Nagbalik na ako anak,hinding hindi kana iiwan ni Mommy"niyakap ko siya ng mahigpit.
"What do you mean tatacey??"nagtataka niyang tanong.
Hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya at tiningnan ko siya ng diretso.
"Blaine,Hindi ako si Tita stacey mo,ako si Mommy Sofia mo,buhay ako,I know hindi mo pa masyado maiintindihan,pero naalalala ko na ang lahat."nakita ko na naguguluhan parin siya,Maiintindihan mo din balang araw anak.Nakaramdam ako ng saya ng niyakap niya ako pabalik.
"Im so happy!Dont leave me anymore mommy!!!"Sobrang higpit ng yakap ng anak ko,ramdam ko ang pangungulila niya sa akin..
"Hinding Hindi na anak,promise,babawi si Mommy sayo"I smiled sa kabila ng pait na naramdaman ko kay Blake.Si Blaine ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko.
"Where's Daddy??"Tsk.Paano ko siya sasagutin ngayon,naglayas ang Daddy niya.Hindi ko alam kung ano ang isasagot.Galit parin ako kay Blake.Bahala na.
"May pinuntahan lang si Daddy mo,Andito naman si mommy,I will take care of you"I faked a smile and patted his head.
He pouted"I wish daddy's here",Ako rin naman Blaine,pero gusto ko munang malayo kay Blake,gusto ko munang palipasin ang galit ko sakanya.
Hindi ako nagaksaya ng oras na alagaan ang anak ko.Ako ang nagpaligo sakanya,pinagluto ko siya ng breakfast at baon niya at ihahatid ko din siya school.
"Bye Baby!Ingat ka hah,be a good boy"Ipinasuot ko na sakanya ang backpack niya.
Ngumuso naman siya sa akin,natawa ako sa mukha niya.Yumuko ako at binigyan niya ako ng malutong na halik sa pisngi.Aww,ang sweet naman ng baby ko.
I waved at him at bumalik na sa sasakyan.I feel empty.Naiisip ko ang malungkot na mukha ni Blake kagabi.Shit,Ikakasal nga pala kami sa friday!We already distributed the invitations,handang handa na ang lahat.I held my forehead,paano na?Kailangan kong ipacancel lahat ng iyon...
Bumalik ako sa Apartment ko,ay este apartment nga pala ito ni Blake bago kami nagpakasal.Tsk dito ko pa sila nahuli ng babae niya dati.Ang kapal naman ng mukha niya na patirahin ako sa love nest nila!Ugh!Kumukulo ang dugo ko kapag naalala ko.But still,we made even better memories here.Haay.
I packed my things para ilipat na ito sa Mansion,in my real home.
Paano kung pagbalik ko ng Mansion,nandoon na si Blake?alam kong hindi ko siya pwedeng takasan.I want him to suffer pero sa tuwing naiisip kong maghiganti,mas sumasakit ang puso ko.Ngunit hindi pa ako handang kausapin at makita siya.
Umasa ako na pagbalik ko ng mansion,andoon na si Blake,ngumit nabigo ako.Ni anino ni Blake wala.Nasaan na kaya siya??Nakakainis kahit sa sobrang laki na ng kasalanan niya hindi ko parin kayang hindi magalala sakanya.
"Umuwi ba si Blake?"tanong ko sa mga kasambahay.
"Hindi pa po Maam"Sagot naman nila.
Sa bilis ng oras,oras na para sunduin ko si Blaine.Pagkatapos ko siyang sunduin sa school.I rewarded him with cake and ice cream.Ngayon ko lang nalaman na magkapareho kami ng favorites.At least naman may nakuha pa siya sa akin.Manang mana kasi siya kay Blake.Hmph.
"Mommy,daddy is still not here?"Iyan ang unang tanong sa akin ni Blaine paguwi namin ng bahay.
Huminga ako ng malalim "Daddy is on a businesstrip,uuwi din siya wag ka magalala.I'll tell him to come back"Malungkot na malungkot si Blaine.
After I tucked him too bed,bumalik na ako sa kwarto ko.Hindi ako makatulog,parang masama ang kutob ko.Nagaalala din ako kay Blake.
Saan naman kaya siya nagpunta???
Hindi na rin ako nakatiis,Parang may sariling buhay ang mga paa ko at Bumangon at nagbihis na rin ako.
Hahanapin ko si Blake!Hindi ko pwedeng takasan ito habangbuhay.
I hopped in the car.Nagiisip ako kung saan siya pwedeng pumunta.
Sinimulan ko sa Company,I asked the guards kung nasa loob ba si Blake"Maam,2 days na pong hindi pumapasok si Sir"Sagot ng guards.
Kinakabahan ao na hindi ko maintindihan.
And one place came into my mind.
Ang lugar na ayokong puntahan sa ngayon.
.
Nagdrive ako ng mabilis papuna sa Rest house ..
Nasa gate palang ako nakita ko na ang sasakyan ni Blake.I sighed.Bakit hindi ko agad naisip na dito siya pupunta.
.
"Blake?!"I knocked at the door,Walang sumasagot.
"Blake!Buksan mo ang pinto!Kailangan nating magusap!"Kanina ko pa hinahampas ang pintuan ngunit hindi niya binubuksan.
I got some knife at pwersahan kmg binuksan ang pintuan.
Nadatnan ko sa mesa ang napakaraming bote ng alak at mga basag na baso.
"Blake???Blake!!!"sinigaw ko ang pangalan niya.Walang sumasagot.Hinanap ko siya sa kusina at kwarto ngunit wala siya.
Isa nalang ang hindi ko napupuntahan,ang banyo.Baka andoon siya.
I opened the bathroom door.
Lumundag ang puso ko sa nakita ko.Si Blake,naliligo sa sarili niyang dugo.Parang gumuho ang mundo ko na makita siya sa kalunos lunos na kalagayan.
"BLAKE!!!!!!"please wag mong gawin sa akin ito...
Hinawakan ko ang wrist niya mahinang mahina na ang pulso nito...
Hindi ako makapaniwala,Naglaslas siya...
Agad akong tumawag ng ambulansya..
"BILISAN NIYO PLEASE!!!NAGAAGAW BUHAY ANG ASAWA KO!!!"hysterical ko na sigaw sa 911
"Blake,please wag mong gawin sa akin ito,handa kong kalimutan lahat ng masasamang nangyari,wag mo lang ako iwan!!!"I was clutching to his almost lifeless body.
BAKIT ANG TAGAL DUMATING NG RESCUE!!!!Mababaliw na ako sa labis na pagpapanic.No,hindi pwede you cant leave me like this!!!
"Blake,mahal ko,kailangan ka pa namin ng anak mo,please lumaban ka!!Please"mugtong mugto na amg mga mata ko sa kakaiyak.Pinapatay ang puso ko na makita siya sa ganitong kalagayan.
Dumating na ang rescue team,Sobrang hina na ng pulso ni Blake,halos hindi na siya humihinga,Bakit mo naisipan na gawin ito Blake!!!!Paano mo ito nagawa sa sarili mo!!
Dahil sa halo halong panic,kaba at sakit na nararamdaman ko,Unti unting nagdilim ang paningin ko.
"MAAAM!!!"ito ang huling salita na narinig ko bago ako nawalan ng malay.