Jake Adams:
Vrolijk open ik de deur en gooi ik mijn sleutels ergens heen, die zoek ik later wel weer.
'Hey, schatje ik ben thuis.' Roep ik enthousiast
'Hoi.' Hoor ik Anne piepend zeggen.
'Gaat alles goed?' Vraag ik bezorgd, terwijl ik naar haar toe loop. Als Anne piepend praat is er vaak iets mis. 'Ja, hoe was je sollicitatie gesprek?' Vraagt ze snel. Ik kijk haar fronsend aan. 'Goed, tenminste dat denk ik, ik heb er een goed gevoel over.' Zeg ik, iets klopt hier niet 'Oké mooi.' Zegt ze met een neppe glimlach
'Anne, er is iets ik merk het aan je houding.'
'Er is niks, echt niet.'
'Anne..'
Ik pak haar vast en kietel haar. Ik weet dat ze daar niet tegen kan
'J-jake, je weet dat ik daar niet tegen kan, s-stop.' Zeg ze lachend.
'Ik stop niet eerder wanneer jij me vertelt wat er aan de hand is.' Zeg ik ook lachend.
'Oké oké, ik zeg het al.' Zeg ze nog steeds lachend.
'Eindelijk.' Ik trek haar mee op de bank.
'Ikbenzwanger.'
Het is dat Anne op mijn schoot zit, anders was ik honderd procent zeker van de bank af gevallen.
'Je bent wat?' Roep ik enthousiast
'Ikbenzwanger.' Zegt ze snel
'Anne, rustig praten dan versta ik het.' Zeg ik, maar ik heb het al gehoord
'Oké, ik ben zwanger.'
'Anne, is dit echt?' Zeg ik terwijl ik haar in het rond draai.
'Ja dit is echt.' Zegt Anne, je hoort dat ze er onzeker over is.
'Dat is het beste nieuws ooit.' Roep ik enthousiast.
'Meen je dat?' Vraagt ze zacht.
'Ja wat denk jij dan?' Zeg ik terwijl ik haar weer op de bank trek.
'Jake.'
'Ja?'
'Nee laat maar.'
'Nee kom op zeg het.'
'Oké je bent dus echt blij?'
'Ja ik ben de gelukkigste aanstaande vader ooit.'
'Oké dan is het goed.' Zegt ze glimlachend.
Ik leun naar haar toe en zoen haar.
Anne Gray:
'Je bent wat?' Roep Jake enthousiast
'Ikbenzwanger.' Zegt ik nog sneller dan net
'Anne, rustig praten dan versta ik het.' Zeg Jake
'Oké, ik ben zwanger.'
'Anne, is dit echt?' Zeg Jake terwijl hij me op tilt en me in de lucht rond draait
'Ja dit is echt.' Zeg ik onzeker
'Dat is het beste nieuws ooit.' Roep Jake enthousiast enthousiast.
'Meen je dat?' Vraag ik zacht.
'Ja wat denk jij dan?' Zeg hij terwijl hij me weer op de bank trek.
'Jake.'
'Ja?'
'Nee laat maar.'
'Nee kom op zeg het.'
'Oké je bent dus echt blij?'
'Ja ik ben de gelukkigste aanstaande vader ooit.'
'Oké dan is het goed.' Zeg ik glimlachend. En ik meen het ik ben gelukkiger dan ooit
Jake leunt naar voren toe en zoen me.
-Tijd skip-
Na weet ik veel hoelang, komen Dana en Aiden binnen met overvolle boodschapen tassen.
'Oeps, komen we ongelegen' Zegt Aiden die ons grijzend aankijkt.
'Ehh nee, ik ehh wou net de hond uitlaten.' Zeg ik terwijl ik me lostrek van Jake.
'Anne, lieve schat we hebben geen hond.' Zegt Dana lachend
'Oh nou ja vanaf nu hebben we een onzichtbare hond en die heeft net zoveel recht om uitgelaten te worden als zichtbare honden.' Zeg ik
Wat the *piep* heb ik net gezegd?
'Eh nou oké doe dat.' Zegt Dana die me aankijkt zo van; Ben jij getikt?
'Oké nou ehh Fifi kom! We gaan naar buiten.' Zeg ik
'Zijn dit zwangerschaps hormonen?' Vraagt Aiden
'Alsjeblieft zeg me dat ik niet zo was.' Zegt Dana lachend
'Pardon! Dat is mijn vriendin, ik ben er niet van gediend dat jullie zo over haar en over onze onzichtbare hond praten.' Zegt Jake nep beledigd.
'Het spijt me zeer Jake, maar ze heeft haar hond, ik bedoel onzichtbare hond Fifi genoemd, (Niks tegen mensen die een hond hebben genaamd Fifi, het is een super leuke naam!)die meid is niet meer te redden.' Zegt Dana die half op de grond ligt van het lachen.
'Excuseer ons, wij gaan onze onzichtbare hond uitlaten.' Zegt Jake die mee meetrekt naar buiten.
Proestend van het lachen lopen we naar het park
'Wat was dat?' Zegt Jake
'Ik heb geen idee, ik denk zoals Aiden zei; zwangerschaps hormonen.' Zeg ik
Hand in hand lopen we naar een bankje waar we gaan zitten
'Anne, ik kan niet wachten we ons kindje gaan ontmoeten.' Zegt Jake strelend over mijn buik
Heyy!
Mijn excuses over mijn humor :)
Nee grapje
Het gaat van zwanger zijn naar een onzichtbare hond....
Nieuwe update: 9 augustus of eerder!
XX ME