Carl's POV
Nagising ako na nasa malawak akong lupain. Ang sakit ng ulo ko. Napaupo naman ako.
Saan kaya ako? Parang hindi ko pa nakikita 'tong lugar na 'to ah. May nakita naman akong lalake. Naka all white siya. Shet. Kinilabutan naman ako. Pero familiar siya...
"Matthew?!" napatigil siya sa paglalakad. Tumingin naman siya sa gawi ko. Agad ako tumakbo patungo sa kanya.
"A--anong ginagawa mo dito? Anong ginagawa natin dito?" tanong ko sa kanya. Nakangiti lang siya saken.
"It's good to see you too Carl." ginulo naman niya ang buhok ko. "huh? " naglakad naman siya palayo sinundan ko naman siya.
"Hoy Matthew, anyare sayo? Bakit ka nag bago? Sino yung bagong babae huh?!" lumingon naman siya saken.
"tsk. Silly. It's always been Jessy. " nakangiting sabi niya saken. Gumaan naman ang loob ko. Thank God.
"Matt--"
"tsk.ang ingay ingay mo." parang ang lungkot ng Matthew kaharap ko. "haist. Ang boring naman dito. Saan tayo pupunta?" nag cross naman kame sa bridge at napahinto dahil tumingin siya sa ilog sa ilalim neto.
Ang weird. Saan kaya kame? Nasan ang ibang kasama namin?
"Hey, you need to go back."
"Ano bang pinag sasabi mo Matt?"
Tumingin siya saken. Dumako naman ang tingin niya sa braso ko. Agad ko ito tinakpan. Puno kasi ito ng sugat dahil sa paglalaslas ko.
"Stop hurting yourself, okay?" akala ko babatukan niya ako dahil inangat niya ang kamay niya. Napapikit naman ako. But he tapped my shoulder.
"Let's go home Carl." inalay naman niya ang kamay niya. Nailang ako at nakangiting tinanggap ko ang kamay niya.
Nanlalabo ang paningin ko. Hindi ko na rin maalala bakit ako nauwi dito. At ang weird, nanaginip ako pero hindi ko maalala ano.
"CARL!!!"
"Call a doctor now!!" familiar naman ang boses na yan. Naningkit ang mata ko. Agad naman ako niyakap. Pamilyar naman ang amoy neto...
"Damn it Carl."
"A--Ace??" nanunuyo naman ang lalamunan ko, sobrang uhaw na uhaw ako.
"yes. It's me." panaginip parin ba ito? Maluha luha naman ang mata niya habang nakatingin saken. Agad ako gumanti ng yakap..
"Owww.." nahawakan ko naman ang tagiliran ko. Ano bang nangyari? Bakit may tubo ako sa ilong? Nasogastric tube ata tawag dito. Argh. Kaya pala may kakaiba sa lalamunan ko.
"Don't move too much joe, you have broken ribs. Luckily, it didn't puncture your lungs."
I cleared my voice. "why is it my voice is hoarse?" parang ang hirap mag salita.
"tsk. You were injured you dumbass, someone hit your head luckily wala namang internal bleeding na naganap sa utak mo. Basta nawalan ka ng malay, you have broken bones and gago ka, na ruptured ang appendix mo, inflammed na pala at napuruhan pa nung binugbog ka. You were sleeping for 5days. Intubated ka rin. Kaya wag ka mag taka kung bakit may pagkahaba habang incision dyan sa tiyan mo. " kinilabutan naman ako. Putek, ayaw na ayaw ko ng mga tahi sa katawan ko.
Dahan dahan naman ako umupo at dumating na rin ang doctor. Sinuri ako at may tinanong na bagay bagay.
"pffft. You aged a lot." pigil namang tumawa si Ace. Nakatingin lang ako sa kanya. It's more than 3 years.
"Bakit ka ganyan makatingin?" umiling lang ako sa kanya. Panaginip nanaman siguro ito.
"Slap me." hindi siya nag dalawang isip gawin ang inutos ko.
"OUCH THAT HURTS!" nahawakan ko naman ang pisngi ko. "Yeah right, you are not dreaming."
"Ace.... So kumusta ka?" nahihiyang tanong ko naman sa kanya. Iniwan ko sila noon nung at umalis si Ace nang may sakit pa ito.
"Bro, diba sabi ko sayo ikaw una makakaalam kung magaling na ako? Too bad, nag layas ka pala. But then again, that didn't stop me to get rid of my disease. Hehe. I'm well and alive. " nakangiting sabi niya saken. Natutuwa naman ako sa nalaman ko.
"So... Nasan tayo?"
"what a question. Nasa hospital sa Amsterdam."
"I mean... Paano mo nalaman na,nandito ako? "
"Miss Lourdes called Jessy . Nalaman ko dahil tinawagan nila kame ni Loise at hindi ako nag dalawang isip na liparin papunta dito. Sorry bro, they can't come dahil may inasikaso lang sila. Don't worry you'll see them soon" naguluhan naman ako sa pinagsasabi niya.
"Lor--what? Who's that?" sino namang tinutukoy niya?
"nasiraan kana ata Carl. Lordes, edi si Ayu. " agad naman kinabahan. Agad ako bumaba ng kama pero nanlambot naman ang tuhod ko mabuti nalang nasalo ako ni Ace. Shit. I forgot about that girl.
"HUWAG MO AKO GINUGULAT CARL!! where are going?!" inupo ako ulit ni Ace sa gilid ng kama.
"Fvck. What happen to that Girl? Nasan na siya?" basta naalala ko kasama ko rin siya. Ewan ko basta parang bumilis ang tibok ng puso ko.
Naalala ko humarang siya nang hahampasin ako pero hindi ko na maalala ang iba. Ang huling nakita ko umiiyak siya.
"Huwag mo ako iwan" yun lang maalala kong sabi niya habang umiiyak.
"tsk. She's fine. Unahin mo muna ang sarili mo."
"Nasan na siya?" i don't know pero nakita ko na napasmirk si Ace.
This malicious jerk.
"Pumunta na ng Italy. "
"Huh? Umalis?"
"May trabaho siya dun. Aasikasuhin nya lang ang naiwan niyang trabaho. She made sure na bago siya umalis na stable ka, we were just waiting for you to wake up. What took you so long to wake up? You made that girl guilty kahit wala naman siyang kasalanan. "
Thank goodness nasa maayos naman siyang kalagayan. "so, hindi naman siya napaano nuh?"
"Stop worrying about your girlfriend. She had bruises and some scratches but she still have that smooth and creamy white skin. "
Ewan ko bigla uminit ang pisngi ko."GAGO KA!! HINDI KO SIYA GIRLFRIEND. nabubuset lang ako dahil nagawa niya pang humarang."
"Whatever Carl. Anyway, nandito ako hindi lang dahil bantayan ka. Let's go home Carl. Tama na 'tong pinaggagawa mo. Kailangan natin bumalik. Kailangan tayo nina Jessy, Ren at Thanie. " okay, back to reality. Hindi ko parin alam ano ang isasagot sa kanila.
"They never blamed you for what happened. And... Your mom misses you." naluha naman ako. Agad tumulo ang luha ko pinunasan ko agad ito.
"We need you back Carl. Sole heir Joe's is not complete without you. And you need to bring back your style. Napaka baduy mo na."
Tiningnan ko naman si Ace. He still have that smile, that annoying dimples, maiksi na ang buhok neto, mas naging maskulado. Kumbaga nag mature lalo ang looks niya. Nag mukhang confident.
"I--I'm scared." pag amin ko naman sa kanya. Umupo siya sa tabi ko. Inakbay niya naman ako.
"Don't be. After all these years sa pag hahanap sayo, sa tingin mo pakakawalan kapa namin? No. Wala ng masasaktan Carl. Tama na. Let's close that chapter of our lives. Come with me. Let's go back home." naiyak naman ako at niyakap niya lang ako. Para akong bata na umiyak na sobra sobra. Fvck. I miss this.
Bumawi kame sa yakap at ginulo niya ang buhok ko.
"Damn it Carl. You should shave." napahawak naman ako sa mukha ko.
"Yeah right. I should get one."
He nodded and smiled.
***
Italy
Napagkasunduan naman ni Ace na bago ako umuwi daraan muna ako sa Italy. May kailangan lang naman ako ayusin. Hindi na ako tatakas this time. I gave him my word, and just like the last time nagtitiwala parin siya sa sinasabi ko.
I need to see that girl. Who ruined my quiet life, but brought back bitter sweet memories to my life.
Agad naman ako napatigil nang nakita siya lumabas ng building,.dito siguro siya nagtratrabaho. Naglalakad lang siguro siya pauwi?
Good thing she's fine. Agad naman siya tumigil sa paglalakad at ganun rin ako. Agad siya lumingon.
Nagtagpo naman ang mata namin. Agad siya umiwas at naglakad ulit. Weird.
Tumigil siya ulit at ganun rin ako. This time agad siya tumakbo palayo. Nakakatawa talaga siya. Alam ko naman saan siya nakatira. Binigyan ako ng address
.Hindi ko na siya hinabol dahil medyo masakit pa ang operasyon ko.
Tumigil ako sa isang lumang apartment. Dito nga ang address niya. Nag door bell naman ako. Ang tagal niyang pagbuksan ako ng pinto.
"Who are you and why are you following me?" napalingon ako. Nasa labas siya ng bahay. Hindi niya talaga ako namumukhaan?
I gave her a smirk. "you don't look like a bad guy for me. But... Why are you following me? Are you police? Secret agent?"
"I'm someone that will convince you to come with me "
"I-I'm Sorry. But I'm nobody here. And maybe you are mistaken." inayos niya naman ang coat niya.
Ang payat payat niya, pero ang lakas lakas ng boses niya. Ang tapang tapang. Tsk.
"You should get going Mr. I need to rest."
"miss Loudes Pearl Manuel is your name." tiningnan niya naman ako ng maigi. Talaga bang inaasar ako ng babaeng to? O sadyang di niya talaga ako kilala?
It's been three weeks after the incident.
"sorry, you look familiar. But... I don't know you."
"tsk. Talaga bang kinalimutan mo ang taong pinigilan ang tama ng baseball bat na dapat sayo? Ang taong pilit mong ginigising kahit di naman tulog? Ang taong iniyakan mo, kahit di naman tayo close? Really, stupid girl? This is me Ayu." agad naman siya napatakip sa bibig niya. And I hate it that she got teary eyed.
What surprise me most that she run towards me and gave me the most warmest hug I ever had.
And yet... She's a stranger to me. Pero ang gulo, dahil nakagaanan ko agad siya ng loob.
"Lito? Lito... Ikaw nga talaga 'to. Shet.." agad niya naman ako sinuri. Hinawakan ang mukha ko. Nag init naman ang katawan ko.
"Stop touching me." nilayo ko naman siya. Anong problema niya saken.
"As you can see. I'm alive and awake." nakangiti naman siya nang punasan niya ang mata niya.
"Sorry kung kailangan kita iwan. Kailangan ko ayusin ang mga bagay bagay na naiwan ko dito.mabuti nalang ayos ka lang. Pero... Anong ginagawa mo dito Lito? At bakit ibang iba ka ngayon?"
Really? Akala niya siguro isang kain isang tuka lang ako. I never mentioned I'm a Maven.
"It's Carl. Huwag mo ako tawaging Lito. Umiinit ulo ko."
"Pero yun ang pakilala mo sa sarili mo saken eh." eh kung kalbuhin ko kaya siya?!
"Kaya nga baguhin natin eh. Gusto mo tawagin kitang Lordes!?" sinamaan niya ako ng tingin. See. Katulad ko. Ayaw niya rin sa pang sinaunang pangalan. No offense.
"Ayu nga lang. Pero bakit kaba nandito?"
"tulad ng sabi ko, I need you to come with me. I don't give a damn about your work. Pagbayaran mo ang pagsagip ko sayo. Sumama ka saken, pabalik. Pabalik kina Jessy, Ace, Ren at Than. At kailangan ka rin nila."
I know I don't know her enough, pero ang gaan ng loob ko sa babaeng to. Hindi ko mapaliwanag kung bakit. Kaya naman kahit alam ko hindi kame magkamundo, alam ko maiintidihan niya ako.
Kailangan ko siya, sa hindi ko mapaliwanag na paraan. At wala akong pakealam kung hindi ko man mahahanap ang sagot ko aa tanong ko.
When I'm with her, I can be me. When I'm with her she brings back the best out of me. When I'm with her, I can bring back what I was before.
So, I really don't care anymore.
"Sasama kang babae ka, sa ayaw o sa gusto mo. Utos man ni Jessy o hindi. Sasama. Ka. Saken."
--end