(Bu şiiri Sezen Aksu'nun Küçüğüm şarkısı ile dinleyin tavsiye ederim)
Daha hayatın başlangıcındaydı Düşlerim
Yalnızdım.
Sadece bir elin tutup da yardım etmesini beklerken bana
Hep kazık yemiştim ben o acımasız suratlardan
Yalnızdım
Acılarımı görmeyen kimselereydi suskunluğum
Ağlamalarımı bile duymazdınız hiçbiriniz
Öksüz, yetim ve kalbi buruk biri gibiydi bu kaldırımlarda...
Benim gibi...
"Kalp kırılması nedir bilir misin sen?"diye sordu uzaklardan bir minik.
Oturduğum kaldırım taşından kalkıp o kısık sesli
miniğe baktım
Sanki benim için gelmiş gibi ela gözleri minik burnu siyah saçları vardı
Kıyamamıştım o siyah saçlarına dokunmaya
Gittim. Ve.. Elini tuttum bu güzel miniğin ve sarıldım ona
Sessizce fısıldadım kulağına"bilirim küçüğüm"dedim.
Boynumda ağlamaya başladı bu küçük kız
İyice sardım kendime sonra aldım yanıma ve elimi uzattım
Bana doğru bakınca "hadi gel şu kalbi tamir edelim küçüğüm"dedim.
Sevinçle baktı bana güzel kız çocuğu
Kalbime ışık doğmuştu sanki
Savunma, koruma iç güdüsü kadar güzel birşeydi bu
Bana öyle bakınca gözlerim dolmuştu birden
Siz diyin annelik ben diyim ablalıktı herhalde onu benim için bu kadar sevdiren şey
Elimden tuttu hemen.
Yavaşça aldık adımlarımızı....
Birbirimizi kaybetmemek istercesine ışık hızının en incesinden bir süratle gidiyorduk
Ailesinden görmediği sevgiyi benden görsün istiyordum.
Herşeyim vardı ama benimde onun ki gibi sevilmek için kalbim yoktu
Taa ki o küçük gelene kadar...
O geldikten elimi tuttuktan sonra değişti kalbim
Yeniden güçlendim
Ailemin yaktığı ,yıkıp savurduğu kalbim
Şimdi onunla sapasağlam ayakta idi
Bu yüzden o benim için bir melekti
Bu yüzden o benim hiç büyümeyecek olan KÜÇÜĞÜM'dü.