Yolda giden küçük bir kız çocuğu gibi saftı
Ve elinden tutan minik bir masumluk ile ilerlerken görmüştüm onu...
Hemde ilk kez...
Uzaklara bakarken sessizca farkediliyordu ışığı
Sessiz çığlıklarımın sonsuzluga uzanıp mükemmellik duyusuyla anlam taşıdıgı ilk kişi
Onu kınayan ona önyargılı olan kişi çoktu
Buna üzülürdü benim Genç kadınım
Sessizce yol alırdı uzun yalpalanmışlıklara
Ve belkide bir umut kırıntısı sensizlige bürünmüş bir yokluk içindeydi
Uzanıp tutsam elini...
Korkardım!
Ya kaybedersem? diye...
Hırslarımın beden bulmuş haliydin sen
Yada...
Aradığım niteliklerin kalp şeklini almış haliydin
İşte uzun zaman önceydi seni görüşüm
Ve o anda aşık olmuştum Nur yüzlü kadınıma
Gözlerini biçimleyemezdi aşk
Yada...
Al al olmuş yanaklarının saflığını bilemezlerdi
Elinde minik bir masumluk vardı işte
"Anne" diyecek kadar usul ve asiydi minik çocuk
Ve kadınım direnirdi ona
Çocuk sevgisi nedir bir anneye göre ki!
Bu kadar farklıydı işte...
Sanki... ona sarılsam ölümsüzlüm benim olacak gibiydi
Şiirlerimin tadı onunla taçlanacak ve aydınlığa uzanacaktı sonsuz maviligi
İşte siyah'ın kızıla çaldığı o sabah BENIM olmuştu bu kadın
Benim gibi oda...Bana benligini vermişti
Ben onun o da benim olmuştu
Sadece Bemim diyebileceğim saf bakışlı kadınım benim
Ah! O kadar güzel ve hırçındı ki...
O giden kadın ve çocuk benim olsa bile
Kabullenemezdi kadınım işte
Kendisini bana sevmeye yedirtemezdi
O kadar gururlu bir yapısı vardı...
Ilk tanıştığım zamanlardaki hali gibi...
Işte onu gördüğümde uzun zaman önceydi
Ve onun bensizlige attığı ilk adım olmuştu...
YOU ARE READING
Kalbin dili
PoetryKalbin diliydi bunlar Ve Yazacaklarını yazmıştı sevsede sevmesede çünkü kendinden izler taşıyordu Yumruk kadar bile değildi ama Ne kadar duygu varsa hepsini sıgdırıyordu Ne kadar küçük olsada Bunları taşıyacak kadar büyüktü Bu kadar asildi Çünkü duy...
